Is sociale media sociaal?

Jammer

Het is natuurlijk altijd jammer als er niemand reageert als je echt iets leuks te melden hebt. Gooi het er nog een keer uit, zou ik zeggen, in hele enthousiaste bewoordingen

Ik merk vaak wel dat, omdat ik veel mensen als vriend heb die elkaar ook als vriend hebben, als eentje ergens op reageert, iemand dat ziet en dan ook komt reageren. Het is natuurlijk ook makkelijk om alleen de ticker in de gaten te houden en niet zo vaak naar beneden te scrollen.

Maar soms weet je gewoon niet waar het aan ligt. Ik heb bijna altijd likers en zelf snap ik dan soms niet wat er zo leuk is. Ik vat het dan meer op als 'gelezen' of 'herkenbaar'.

Instellingen

Omdat je niet vaak zelf iets post, zul je bij vele mensen niet gesuggereerd worden om te volgen. Dat gebeurt niet meer automatisch. Grote kans dus dat mensen je bericht gewoon niet op hun muur krijgen. Voor je je op gaat winden

En nee, ik heb nog niet echt kunnen uitvinden waarom sommige mensen wel op mijn muur verschijnen en anderen niet. Je kunt wel sommige mensen kiezen om te volgen of juist niet, maar hoe de eerste selectie is gemaakt is mij een raadsel.

Ik zet er alleen dingen op die mijn eventuele kleinkinderen later ook kunnen lezen zonder dat ik door de vloer zak van schaamte. Verder reageer ik enkel op dingen die ik echt leuk vindt. Ik zie het nut er niet zo van in om alles maar te leuk te vinden.

Zo niet eens

Ik vind facebook juist geweldig om een beetje op de hoogte te blijven wat mijn zussen en andere familie uitspoken in nederland. Ik zet af en toe ook wat neer wat zij weer leuk vinden. Zo krijg je toch meer mee dan enkel de telefoon.

En zo lang zit ik niet op facebook. Ik besteed meer tijd aan dit forum

Like

Ik vind facebook leuk. Vooral vanwege het contact met familie die (wat) verder weg woont in allerlei richtingen. Nu zie ik ze toch zo nu en dan eens langskomen. In dat opzicht vind ik het ook zeker sociaal. Verder worden er soms gewoon leuke dingen gedeeld.
En het kost helemaal niet veel tijd, maar ik post dan ook niet zoveel. De berichtjes die je prive naar elkaar kan sturen gebruik ik soms als een soort email. Handig voor de contacten waar ik het mail adres niet van heb. Bijvoorbeeld de vriend(in) van vroeger waar ik nu dankzij facebook weer contact mee heb.

Breder

"En er is ook nog zoiets als een telefoon, een bezoekje, een kaartje, een persoonlijk mailtje."

Daar ga je er vanuit dat je maar met een bepaald soort mensen contact hebt via FB. Je familie die om de hoek woont of zo.

De meeste mensen zijn wel iets breder georiënteerd, denk ik.

Ik heb veel mensen op FB waarmee ik een gezamenlijke hobby heb. Die zie ik niet zo vaak, maar het contact verdiept wel als je tussendoor eens wat dingen van elkaar leest. Bij het uitoefenen van de hobby leer je elkar wat eenzijdig kennen, dus het is gewoon interessant om te zien dat iemand bijvoorbeeld in haar andere vrije tijd helemaal in het heavy metal aangekleed is, of een ander die je alleen van gezicht kende een erg leuk en gevat fb-gesprek kan voeren onder het bericht van een gemeenschappelijke kennis.

Telefoon, bezoekje, kaartje, mailtje passen gewoon niet bij deze contacten.

(Ik denk dat je trouwens meer tijd kwijt bent aan bezoekjes en telefoontjes.)

Grappig

hoe je erin zit. Je post zelf bijna nooit iets maar verwacht wel dat anderen jouw actief volgen. Dus je stuurt nooit iemand een kaart maar verwacht wel dat anderen jouw een kaart sturen.?
Ik weet niet hoe regelmatig je liked maar je postie op iemands timeline hangt af van de interactiviteit tussen mensen. Ik heb ook weleens dat mijn man een foto ziet van een vriend van ons en ik zie die foto niet terwijl we allebei facebook friends zijn. Dat heeft te maken met de mate van interactiviteit zoals gezegd.
Facebook heeft daar denk ik een soort algoritme voor. Het is wel hoe actiever je bent hoe meer je verschijnt.

Het is overigens wel heel verstandig het alleen open te zetten voor vrienden. Ik verbaas me er wel eens over wat ik van anderen kan zien omdat zij het open hebben staan voor vrienden van vrienden.

Voor mezelf hanteer ik de 'code'. Zou ik dit aan mijn moeder vertellen of laten zien? Ja? dan kan het op facebook. Nu de kids ouder worden ben ik wel voorzichtiger met fotos van de kinderen.

Dus mijn advies: be social. Dan krijg je ook iets terug.

En ach het is nu eenmaal toch een redelijke zendingsdrift over het algemeen van mensen. Helemaal op twitter. Maar het helpt als je daar zelf de interactie op zoekt. Mensen verwelkomt als volger, mensen bedankt voor een tip etc. en zelf vaker post.
Ik relateer de mate van hoe vaak ik geliked wordt niet echt aan mijn populariteit hoor. ha ha ha. Uiteindelijk gaat het toch om the real thing. En ach dat mijn buurman me niet liked vind ik niet boeiend.
Wees sowieso selectief in wie je accepteert op facebook.
Ik zeg altijd maar zo: facebook is je stamkroeg waar iedereen je kent, linkedin is de zakelijke netwerk borrel, twitter is de hele wereld.
Ik krijg heel veel vriend verzoeken op facebook ook van moeders op school of van de sport. Die accepteer ik niet. Tenzij het echt vriendinnen zijn geworden....(is er misschien 1

groet en veel social media plezier

Ik vind het zo leuk

Juist met mensen die wat verder weg zijn, bijvoorbeeld familieleden van mijn man of zo die ik heus wel leuk vind als ik ze eens in de 5 jaar een keer zie maar waar we natuurlijk verder niets mee hebben, krijg je door Facebook ineens een heel leuk contact. Een beetje meekijken met hun leven, ik vind dat heel erg leuk. Ik heb op deze manier ineens heel leuke contacten (zonder dat het veel tijd kost) die ik anders niet gehad zou hebben. En ook met vrienden in het buitenland is het allemaal zoveel makkelijker en leuker.

Maar je moet wel zelf meedoen. Ook zelf posten. En je hoeft heus niet alleen maar privacygevoelige dingen neer te zetten om mee te tellen. Je geeft al precies aan wat de dingen zijn die jij niet leuk vindt (zeur-postings of zo). Maar dat hoeft toch niet? Ik vind een emailtje met een vriendin net zo leuk, maar ik merk eigenlijk geen verschil met een prive-berichtje via Facebook. Dus waarom dan geen facebook? Dan blijft het ook nog enigszins georganiseerd ergens staan.

En al die zorgen over 'het staat dan voor eeuwig op het web' - ik blijf me daar ambivalent over voelen. Aan de ene kant ben ik het daar heus mee eens, en zal ik nooit alles open gooien of echt gevoelige dingen opschrijven. aan de andere kant denk ik: We zijn nou al met een miljard mensen op Facebook. So what? Wie interesseert zich dan al helemaal voor speciaal mijn persoon? Die paar mensen die ziekelijk geinteresseerd in mij zouden zijn, mocht dat voorkomen, hebben Facebook niet nodig om me te stalken. En voor alle andere mensen ben ik slechts 1 van hun vrienden, 1 van alle Facebookgebruikers. Het lukt me niet om me daar nou echt erg druk om te maken.

Twitteren doe ik niet. Ik begrijp het belang van Twitter om bijvoorbeeld de ophef over Groen Links te kunnen uitdrukken in de frequentie twitterberichten op een bepaalde avond of zoiets, maar dat laat ik verder graag aan anderen over.

Margje

Hoe erg is het

Inderdaad, het bedrijfsleven heeft facebook ontdekt en ik heb ook wel twijfels bij het feit dat facebook (tegenwoordig) een beursgenoteerd bedrijf is dat probeert te verdienen aan jou als gebruiker. Niet facebook is hier het product, maar de gebruiker.

Maar ja, dat speelt zich allemaal op een behoorlijk abstract niveau af en je kunt afvragen hoe erg het is.

Wizzy, jij kunt je account niet (heel postmodern) opheffen omdat je er voor je werk aan vastzit. Ik zou dan proberen de balans op te maken in hoeverre je het privé nog leuk vindt. Als je je er vaker vervelend bij voelt dan dat het leuk is, kun je overwegen om facebook alleen nog voor je werk te gebruiken.

Chris

Openingspost

Kijk eens bij je vrienden, zitten die vaak op facebook? Misschien hebben ze je berichtjes wel helemaal niet gezien. Zit je zelf vaak op facebook? Dan hebben je vrienden je misschien op "niet volgen" gezet omdat ze anders te veel berichten krijgen, ze komen dan alleen op je pagina terecht als ze er zelf heen surfen. Vrienden die erg veel of juist weinig berichten sturen vallen ook al snel af. Ik heb een stuk of 70 vrienden en volg er maar twee of drie intensief. Dan nog een handjevol bij wie ik regelmatig op de pagina kijk en de rest is voor als ik me heel erg verveel. Soms like ik een opmerking als teken van leven.

Hoe erg is het als je op facebook wordt genegeerd door een schoolvriendin van vroeger, een verre neef of een ex-collega? Ik denk dat je je er niet te veel van aan moet trekken, al begrijp ik je teleurgestelde gevoel wel.

Wat betreft mensen van je vriendenlijst gooien, ik durf dat nooit zo goed, inderdaad omdat ik bang ben er iemand mee te kwetsen. Hangt er ook een beetje van af wie het is, misschien ben ik er wel afgegooid bij vage kennissen en heb ik dat niet eens door.

Bij ons

op het werk hangt een beetje vervelend sfeertje. Dat uit zich o.a. doordat mensen elkaar ineens van facebook afgooien als ze kritiek hebben gehad en/of dat bepaalde mensen door bepaalde anderen stelselmatig genegeerd worden.
Ik vind eigenlijk dat ik me daar niets van aan moet trekken maar ik vind het oh... zo moeilijk. Terwijl ik eigenlijk niet eens bevriend wil zijn met mensen die daar zo mee omgaan...

Uitzetten

Ik gooi niemand van mijn facebook af, maar ik heb al wel een aantal mensen 'uitgezet' omdat ze teveel oninteressante dingen schreven, of dingen waar ik me aan irriteerde. Wel handig dus dat uitzetten. En het is ook niet definitief, als ik toch nog eens wat van die persoon wil horen/lezen dan kan ik even naar hun pagina gaan.
Ik heb trouwens ook wel eens iets gepost waar niemand op reageerde, kan ook aan het tijdstip liggen hoor, als er na jou bijv. al heel veel nieuwe berichtjes zijn gekomen, kan jouw berichtje zijn weggezakt naar onderen, en alleen te zien zijn na heleboel keren scrollen, en dat doe ik ook niet altijd.

Het is net wat je er zelf mee wilt

Ik post mijn kunst en gedichten op facebook sinds een half jaar of zo. Gewoon om te kijken wat verschillende mensen vinden en hoe het valt. De ene keer krijg ik meer reacties dan de andere keer. Maar ik heb er echt veel aan. Heb echt erkenning gekregen, ik word ook vaak 'getagd' (dus mensen zetten het op hun pagina omdat ze het mooi vinden). Ik word ook gevraagd daardoor om te exposeren en workshops te geven op festivals. Krijg nieuwe contacten die ik anders niet gehad zou hebben. Allemaal hardstikke leuk en positief.
Ik gebruik het niet om dingen te vertellen over wat ik aan het doen ben. Ik reageer ook verder niet op foto's van 'kijk eens wat ik voor het ontbijt eet'. Maar er zijn veel van mijn fb-kennissen die mooie uitspraken, kunst en bijzondere plaatjes delen. Oppeppers die een mens altijd kan gebruiken. Leuk. Ik post bijna elke dag wel iets (meestal kunstwerk met gedicht erin). Afgezien van dat vormgeven ben ik niet meer dan een kwartier per dag ermee bezig. Ik vind het een superleuk medium.

O ja

Ik heb facebook al een aantal jaar en ik leer er nog steeds van Mensen doen zich vaak leuker voor dan ze zijn, de ene successtory na de andere. Of het zijn zielige verhalen. En ook ergens weer logisch: gewone dingen zet je niet op facebook.
Als ik mensen ken, dan 'snap' ik hun postings beter, die vind ik dan ook beter bij ze passen. Mensen die ik niet echt ken, tja, daar vorm ik me wel een beeld van.
Ik heb erg veel Amerikaanse 'vrienden' (werk voor een internationale organisatie) en dan is het wel grappig om te zien wie Romney en wie Obama-aanhanger is Dat leeft daar best wel

Tirza

Facebook

Ik zit elke dag wel een poosje op Facebook, om alle berichtjes van bekenden en onbekenderen te bekijken. Als ik ze leuk vind like ik ze. Ik zet er zelf ook wel eens wat op en ik deel leuke plaatjes, aanbiedingen die ik de moeite vindt en grappige uitspraken.
Ik verbaas me soms over de waarde die sommige mensen aan Facebook hechten. Natuurlijk is het leuk als mensen op een berichtje reageren, maar er wordt wel erg veel gewicht aan gehangen. Zo was mijn zus een keer hoogst verontwaardigd over het gedrag van haar 'vrienden'. Zij stopte zoveel energie in het reageren op alle berichtjes en verdraaid.. dat kreeg ze niet van iedereen in dezelfde mate terug. Daar was ze teleurgesteld over. Zij zit in een bepaalde wereld waar het al snel 'ons kent ons' is, maar die wereld is letterlijk wereldwijd en dan vind ik het niet zo gek als men niet op iedereen even vaak reageert, zonder daar vervelende bedoelingen mee te hebben. Dan heb je een dagtaak.
Teleurstelling over Facebook heeft naar mijn idee dus deels te maken met onrealistische verwachtingen.
Ik heb ook een twitter-account, maar doe ik niets mee. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er nog niet veel van begrijp Hyves heb ik nog wel, maar eigenlijk alleen omdat daar héél af en toe meldingen op binnenkomen van bekenden. Ik doe daar zelf niets meer mee.

Gedichten

MariaR: Oppeppers die een mens altijd kan gebruiken.
Het spijt mij vreselijk, maar gedichten op Facebook sla ik vaak meteen over. Ik vind het vaak van zo'n zoet gehalte dat het glazuur van mijn tanden springt.
Er worden ook regelmatig berichtjes rondgestuurd met 'als je een zoon hebt ... en dan een heel verhaal hoe geweldig dat is'... like dit dan. Of als je iemand kent die kanker heeft... like dit dan. Als je dankbaar bent voor wat je moeder voor je gedaan heeft.. like dit dan. Brrrr...

Kaaskopje

Het spijt mij vreselijk, maar gedichten op Facebook sla ik vaak meteen over. Ik vind het vaak van zo\'n zoet gehalte dat het glazuur van mijn tanden springt.

Ja nou en? Jij kent mijn gedichten niet. (noch mijn kunst)Die zijn misschien wel heel pittig. Als jij alleen maar mierzoete dingen tegen komt zegt dat wellicht iets over de kringen waar jij je in cyberspace in begeeft.
En dat is dan weer meteen het leuke van FB: tuurlijk zijn er mensen die wat ik maak niks vinden. En ik hun emotionele belevingen niet. Die kom ik dan ook niet tegen.

Cobi

ja precies, onaardig en onnodig. En dan zoiets oppervlakkigs als Yvon Jaspers liken. duh

Oh cobi

Soms komt mijn donkere kant boven

Mariar

Nee dat is zo hoor, jouw reactie bracht meer een algemene reactie aan mijn kant te weeg. Wie weet vind ik jouw gedichten en kunst wel mooi Mogen je nagels nu weer naar binnen?)
De mensen die ik op Facebook heb zijn echt zeer gemêleerd. Van stoer tot het tegenovergestelde. En van al die mensen zijn er een aantal die dit soort zaken doorstuurt of zelf plaatst. Ik heb door het spelen van spelletjes ook mensen leren kennen die ik niet irl ken en ook dat kan een leuke kant van Facebook zijn. Meeleven met mensen die je nooit ontmoet hebt. Zo is het op OO vaak ook.

Heerlijk

Ik ben wel aardig Facebook verslaafd, check het een paar keer per dag op m'n telefoon. Ik vind veel leuk om te lezen. De meeste mensen ken ik irl, maar een aantal ook niet zoals van ool. Maar dat vind ik juist erg leuk.
Ik post zelf niet heel vaak, 1 keer per week ongeveer. Ik vind 1 keer per maand iets posten niet echt regelmatig trouwens.

Het is voor mij helemaal nieuw dat de hoeveelheid die je post te maken heeft met of je op iemands timeline komt? Of is dat als je het instelt op 'topverslagen'? Ik heb het gewoon op tijd staan en volgens mij zie ik alles. Of althans dat hoop ik.

Twitter heb ik al heel lang, en vooral in het begin toen nog niet veel mensen twitter hadden vond ik het erg leuk. Was een soort apart wereldje bijna. Nu vind ik het nog steeds leuk maar op een andere manier. Bijvoorbeeld als er een onderwerp is waarbij ik benieuwd ben wat anderen erover denken.

Qua tijd ben ik trouwens een hoop meer tijd 'kwijt' aan ool.

Verslaafd

Ik zet bijna dagelijks wel iets op FB en like veel (ik heb gewoon een vriendenkring met smaak en die posten veel mooie, grappige of interessante dingen). Mensen die veel zeuren of enge foto's van dierenmishandeling posten ontvriend ik niet, ik verberg gewoon hun updates. En roerend eens met Kaaskopje over al die slecht gespelde en krom opgestelde doorstuurellende die je moet liken anders ben je een asociaal kreng. "Ik heb een Vriendin en die heb ik in me Hart, heb jij ook een Vriendin waarmee je lief en leed Deeld like dit dan en zet dit op je Status". O, en alles met en over poezen. Breek me de bek niet open.
Hoe dan ook, ik vind FB een geweldige uitvinding, slechts marginaal minder belangrijk dan de hete douche. Ik houd mijn verre vrienden en familie bij, lach elke dag om grappige dingen ik doorgestuurd krijg, vergeet nooit meer een verjaardag en spreek nog eens iemand zomaar tussendoor.
Ook eens met Margje over de privacy, waarom ik tussen die 1 miljard gebruikers interessant zou zijn is een goeie vraag. Wel houd ik de "wil ik dat mijn moeder dit ziet"-regel scherp in de gaten, want mijn moeder leest mee met mijn vader (op FB dus).

Vraagje

Een paar mensen hier zeggen op fb bevriend te zijn met OOlers, maar hoe vind je die dan? Ik neem aan dat MariaR, Kaaskopje of Mea niet onder die naam facebooken. En hoe anoniem ben je hier nog als je op fb met elkaar onder je eigen naam contact hebt?
Ik vind fb geinig zoals ik het schoolplein geinig vind. Je ziet, leest, hoort nog eens wat. Maar de echte contacten en waardevolle tips en grappige mensen zitten op Twitter, hoor. Ik ook, tenslotte. Grapje. Een beetje.
Ik heb wel al vrij snel besloten, op beide media, dat ik niet wakker ga liggen van de likes, de retweets, de reply's of stijgingen of dalingen van volgers dan wel vrienden. Ik reageer best regelmatig, want het gaat me vaak om de dialoog (zeker bij Twitter), maar verder leg ik mijn eitjes en zie ik het wel.
Ten slotte begrijp ik niet waarom dit ten koste zou gaan van 'echte' contacten. Ik sta nog steeds op het schoolplein en praat dan echt, ik bel nog steeds met mensen (nou ja, meestal bellen zij, maar ik neem wel op!), en ga ook nog bij mensen langs (dat blijft het leukst). Het is en/en.

Krin

Ik facebook niet met OOL-ers. En voor mij geldt hetzelfde als voor jou: fb is iets voor erbij, niet in plaats van bellen of praten of een kaartje

Berber (ot)

Zou het niet moeten zijn: ik book face? Ik vind dat in jouw keurige opsomming ergens beter bekken

Tirza

Oolers

Sommige mensen zijn vrij eenvoudig te achterhalen, dat schijnt zelfs bij mij zo te zijn voor de wat oudere OOL-ers. Ennnnnnnn er zijn meetings geweest he, met Echte Mensen. Dan hoor je wel eens wat, lijkt me zo.

Tirza

Krin

Sommigen weten mijn naam en dan is het makkelijk zoeken op Facebook. Mijn dochter heeft dit jaar beterschapskaarten van OO-lers gekregen, ik heb mailtjes gekregen, e.d. En als mensen de moeite nemen om mij te mailen of post te sturen, dan mag diegene gewoon mijn naam weten. Ik heb ook met een ex-ooler via Facebook contact. Dat is leuk, zo blijf je toch op de hoogte van elkaar.
Ik ben naar een aantal meetings geweest. Dat vond ik echt leuk. Grappig om te zien wie er allemaal achter de nicks schuilgingen. Maar ik merkte ook dat ik op OO de neiging had om voorzichtiger te zijn met het geven van mijn mening door die meetings. Vooral daarom ga ik niet meer.

Aha, kaaskopje (en tirza)

Ik snap het. Ik let blijkbaar niet goed genoeg op. Ben op een meeting geweest, maar dat was voordat Facebook zo groot werd. En Kaaskopjedochter heb ik een kaart gestuurd, maar de namen en adressen heb ik meteen na het schrijven van de envelop uit mijn hoofd gewist. Al schiet de voornaam van dochter me nu wel te binnen.
Van sommige mensen hier weet ik wel het een en ander (beroep, woonplaats (of provincie, in elk geval), aantal kinderen), maar echte namen, nee, daar heb ik blijkbaar een blinde vlek voor. Op Twitter heb ik al wel een of twee OOlers gespot, trouwens.

Zelfde

Hier een beetje hetzelfde als wat Kaaskopje schrijft, de 'ik hou van mijn dochter/zoon/vriendin" doorstuur dingen die stuur ik inderdaad beslist niet door. Ik vind ze stom en ik krijg ze ook heel vaak, dat nieuwtje is er toch wel af, of krijgen die mensen dat voor het eerst? Volgens mij 'like' ik sowieso niets waarbij een ander onderaan schrijft dat ik iets 'liken' moet. Ik word daar altijd erg tegendraads door 'ik bepaal zelf wel wanneer ik iets like' denk ik dan
Maar ik lees soms leuke quotes, zie mooie foto's, lees leuke/grappige/spannende gebeurtenissen van anderen. Soms schrijf ik zelf wat.
En wat ik al schreef, als iemand constant berichtjes stuurt die ik tenenkrommend vind, of totaal niet boeiend, dan zet ik 'm gewoon uit. (ik heb hier ook een vriendin die de hele week door dingen stuurt (plaatjes) van ik haat maandag, is het al vrijdag, I love weekend)...maar iedere keer? Zoek een leuke baan denk ik dan, en de 'vrouw-zijn' dingen, daar kan ik ook niet tegen, van die hoogdravende teksten alsof wij betere wezens zijn dan mannen

Book

Ik book me face, moderne variant van 'ik druk m'n snor')