In dubio, mening gevraagd
Even onder een andere nick, ivm herkenbaarheid.
Ik ben sinds 2 jaar gescheiden, veel ellende is boven gekomen en zit nog dik in een verwerkingstraject, niet alleen van mijn relatie, maar ook van mijn behoorlijk verknipte jeugd, wat ik nu pas (38) onder ogen kan/durf te zien.
Nu heb ik een hele leuke man leren kennen, we hebben een super klik, delen heel veel. Over en weer veel herkenning in de processen die we doorlopen of doorlopen hebben. Hij gunt mij alle ruimte om eerst verder te komen in het verwerkingsproces en alle emoties een plekje te geven. Hij heeft twee huwelijken achter de rug, is daar heel eerlijk over en heeft ook duidelijk zicht op waarin hij de mist is ingegaan in die huwelijken. Maar nu mijn dubio:
Hij is 17 ouder dan ik, ik zit nog midden in mijn proces. Bovendien is hij de jongste broer van mijn moeder.
Ik voel me behoorlijk tot hem aangetrokken en hij is ronduit verliefd op mij. Ik ben bang om een nieuwe relatie aan te gaan, bang voor herhaling van de fouten uit de vorige. Bang dat ik onbewust toch een soort vaderfiguur zoek, hoewel het niet zo voelt. Het voelt ook raar om een relatie aan te gaan met een oom. En dan is hij 17 jaar ouder dan ik...
Pfff, ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken.
hm
Leeftijdsverschil vind ik niet gauw een punt, maar directe familie vind ik niet zo gezond klinken. Wat vindt je moeder ervan?
Pardon?
Je wilt een relatie beginnen met de jongste broer van je moeder??? je bedoelt dus je oom?
ik mag hopen dat dit niet waar is. Dat hij 17 jaar ouder is dan jij is je minste probleem. Waar jij het over hebt moemen we incest.
Wespennest
Een relatie met je oom die al twee huwelijken achter de rug heeft en 1,5 x zo oud is als jij terwijl jij midden in het proces van het verwerken van je gestrande huwelijk en je verknipte jeugd zit lijkt mij een wespennest. Je angst is een goede raadgever, luister er naar.
skik
Foute man
Ik hoop maar dat dit niet echt is. Ik vind het altijd zo fout als mensen relaties aangaan met iemand die ze als baby hebben gekend, terwijl ze zelf volwassen waren. En dan nog je oom, nee dat kan echt niet.
grappig
Je hebt een man leren kennen.... en vervolgens blijk je het over je oom te hebben? Kende je hem dan niet voor deze tijd?
je oom?
Het leeftijdsverschil vind ik niet zo'n probleem. Dat is je eigen keuze. Je bent zelf oud genoeg om te bedenken of dat verstandig is.
Maar je Oom? Dat is wel een probleem. Daar komen altijd problemen van in de familie. Ik kan mij niet voorstellen dat je moeder het hiermee eens is. Of te wel. Doe het niet.
slecht idee
Een relatie met je oom lijkt me een slecht idee.(Wat haar moeder er verder van vindt doet er niet zoveel toe toch, ze is 38!)
Eensluidende reacties
Dank jullie wel voor je reacties, ondanks dat ze er niet om liegen. Ze bevestigen wel mijn onrustige gevoel hierover.
Een paar antwoorden:
- Mijn ouders weten dit niet. Het contact met hen is al jaren en jaren zeer moeizaam. Ik ga de beerput niet opentrekken als ik niet heel zeker ben dat ik dit wil.
- Ik kende inderdaad mijn oom niet, hij is uit de familie geknikkerd jaren geleden. Is ondertussen weer met verschillende familieleden in contact gekomen en zo ben ik hem op een feestje tegengekomen.
- Hij heeft mij dus ook niet als baby gekend en ik wist van het bestaan van deze oom, maar kende hem niet.
- Als we een relatie aan zouden gaan, zou dat pas gebeuren als ik het verwerkingsproces afgerond heb (voor zover je kunt zeggen dat zoiets afgerond is). Ik wil ook geen relatie aangaan zolang alles bij mij van binnen nog zo in beroering is.
- Mijn grootmoeder weet van hem dat hij verliefd is op mij en ook dat ik van mijn kant nog geen duidelijkheid heb over mijn gevoelens voor hem. Zij is blij voor hem en gunt ons het allerbeste. Ze is een wijze vrouw, die heel veel meegemaakt heeft en hem ook door en door kent. Een tante van mij weet er ook van, vind het lastig, maar geeft ook aan dat ze, mocht het zover komen dat we een relatie aangaan, ons het allerbeste gunt.
- Hij heeft inderdaad twee huwelijken achter de rug, waarin hij zwaar over zijn eigen grenzen is gegaan in het zorgen voor. Eerste huwelijk met een borderliner met zelfmoordpogingen. Tweede huwelijk met een buitenlandse die achteraf indirect toegegeven heeft dat ze hem gebruikt heeft om een paspoort te krijgen. Een aantal jaren geleden stukgelopen en in therapie gegaan, heeft een hoop verwerkt en is behoorlijk veranderd, als ik de verschillende familieleden goed begrijp.
Karin
Oke, dus als jouw dochter 38 is, vind je het prima als ze een relatie begint met jouw broer? Natuurlijk gaat het die moeder ook aan. Zo'n relatie kan een hele familie overhoop halen (en terecht, want het is zoals eerder genoemd incest), dat lijkt me zeker gezien wat Dubio nog meer schrijft nu niet direct waar ze op zit te wachten.
In rustiger vaarwater komen
In tegenstelling tot de voorgaande posters staat voor mij in dit dilemma de familieverhouding niet voorop.
Okee, het is je oom, maar jullie hebben geen gezamenlijk verleden hierin. De familieverhouding zou voor mij pas echt gaan spelen als jullie samen kinderen zouden willen krijgen.
Wat mij opvalt in jouw verhaal zijn twee dingen: je bent bang om (onbewust) op zoek te zijn naar een vaderfiguur, en jouw oma (die jullie allebei goed kent) ziet de relatie als iets heel positiefs.
Dit zouden voor mij twee elementen zijn die ik in jouw geval nader zou onderzoeken. Houd ik echt van die man, of maakt hij iets goed dat ik van mijn eigen vader gemist heb?
Jouw oma, die de situatie weer van een ander perspectief bekijkt, heeft een goed gevoel bij jullie ontluikende liefde. Voor mij zouden haar observaties heel waardevol zijn. Zeker omdat zij, gezien haar verhouding tot jullie (haar zoon en haar kleindochter) hier positief in staat.
Kortom: ik zou de relatie niet per definitie afkappen omdat het je oom betreft. Jullie zijn beiden volwassen mensen. Ik zou wel heel rustig aan doen en onderzoeken waar de liefde precies zijn grond vindt.
Ik vind de reacties te heftig
Ik vind de reacties die hier gegeven worden te heftig. Zeker als er geen kinderwens meer is (of als je daar vanaf wilt zien), zie ik werkelijk het probleem niet van een relatie aangaan met je oom. Als dat degene is voor jou, dan is dat zo.
Wat je moeder ervan vindt en wat verdere familie ervan vindt is wat mij betreft onbelangrijk. Dan vinden ze het maar niet leuk. Moet jij daarvoor je liefde laten lopen? Dacht het niet.
Wel raad ik je aan na te dneken over de vraag: als het misgaat, kan ik deze relatie dan nog steeds verdedigen. Ik bedoel daarmee of je als het misgaat nog zult kunnen zeggen: ik hield van hem, hij van mij, alleen is het niet geworden wat we hadden gehoopt. Dat je niet in schaamte wegduikt zeg maar, tegenover een familie die zou kunnen zeggen: we hebben het toch gezegd?
Verder vind ik een ding akelig in dit verhaal en dat zijn de twee huwelijken. Ik zou ermee uitkijken de exen te veroordelen.
heb je kinderen?
Als je nog jonge kinderen hebt lijkt het me moeilijk. Zie bovenstaande reacties: dit soort relaties worden hard veroordeeld. Daar krijgen je kinderen uiteraard dan ook mee te maken.
Nee
Jullie zijn familie, van een andere relatie zou er geen sprake moeten zijn. Ik weet dat het voorkomt maar persoonlijk lijkt me het geen goede keuze.
Daarnaast gaan mij alarmbellen enorm af bij je laatste berichtje waarin je de twee eerste huwelijken van je oom beschrijft: hij als zielig slachtoffer van een vrouw met een psychiatrische stoornis en een vrouw die hem misbruikte voor zijn paspoort. Dat klinkt me niet als een man die echt inzicht heeft gekregen in waar het mis is gegaan. In een huwelijk zijn er altijd twee partijen en het is in de interactie tussen die partijen waar het mis gaat. Ook als er een duidelijke 'schuldige' is aan te wijzigen dan zou ik alsnog hopen dat iemand een wat genuanceerd beeld heeft van zijn eigen rol daarin. Als dat niet zo is dan is er weinig hoop op een succesvolle relatie.
Staat het op je voorhoofd dan?
Staat er dan op jullie voorhoofd geschreven dat jullie oom en nicht zijn? Dus dan kraait daar toch geen haan naar? Tenzij je idioten om je heen hebt die het nodig vinden om jullie prive naar buiten te brengen en sukkels die daar dan in mee menen te moeten gaan, maar dan zou ik overwegen elders opnieuw te starten. Het is makkelijk wijzen naar een ander. Daar laat je je toch niet door van de wijs brengen zeker?
Ik snap de ophef niet hoor. Twee mama's kunnen in dit land naar de kliniek voor donorzaad, twee papa's mogen een kind adopteren of fungeren als pleeggezin, alleenstaand ouderschap is al lang geen probleem meer, kinderen in tehuizen vinden we in Nederland heel normaal en dit zou een probleem zijn?
Volgens mij is er geen probleem zolang je gelukkig bent en niemand kwaad doet. En degene die je hier schuldig over wilt laten voelen, die doet jou misschien wel kwaad door je iets te misgunnen.
dubio
Als jij denkt dat je met hem gelukkig wordt: doe dat dan!
Maar...overweeg nooit kinderen met hem op natuurlijke manier. Ik werk met verstandelijk gehandicapten. 4 kinderen uit één gezin worden of zijn cliënten bij ons: de ouders zijn volle neef en nicht.....
Denk ook na of er niet iets speelt in de zin van jouw positie in de familie, je verhouding met je ouders.... je ouders hebben jouw gekwetst; hem misschien ook...?
Is het geen verkapte wraakpoging? Of wil je je familie bewust of onbewust iets bewijzen? Of hij?
Uiteindelijk zul je zelf niet gelukkig worden als één van die aspecten we een rol speelt.
Veel geluk en wijsheid!
paar overdenkingen
Je beschrijft je oom als iemand die in relaties zoekt naar een partner waar wij voor kan zorgen. En vervolgens loopt dat fout af. Gezien wat jij schrijft over jezelf, je verbroken relatie en je verknipte jeugd, vraag ik mij dan af of jij niet het volgende 'project' van hem bent. Met andere woorden: het klinkt of jij nou net bent wat hij NIET nodig heeft.
Aan de andere kant: jij geeft aan dat je niet weet of je niet een vaderfiguur zoekt. Nu leer je een oudere man kennen die wellicht heel vertrouwd voelt (niet zo verwonderlijk, het is tenslotte directe familie). Ik zou heel goed bij jezelf nagaan of je verliefdheid in dit geval niet verwart met iets anders. Deze man kan ook een heel andere rol in jouw leven vervullen dan die van partner!
Met Jippox eens
Het lijkt er op dat deze man zijn Moeder Theresacomplex nog niet te boven is als hij na twee huwelijken met hulpbehoevende vrouwen nu verliefd is op zijn jongere nichtje in distress. Jij vraagt je af of je onbewust een vaderfiguur zoekt. Al met al geen gezond uitgangspunt voor een relatie met deze man.
De grootmoeder die jullie relatie wel ziet zitten, is dat de moeder van je oom?
skik
voor tante Sidonia
en als die link niet werkt: google even op "Bij kinderen uit een neef‐nicht huwelijk bestaat er een licht verhoogde kans op een
erfelijke aandoening."
Wat ik me afvraag
Ik las net dat het tot 1970 verboden was om te trouwen met een oom of tante. Waarom zou dat verbod zijn opgeheven? Het lijkt me toch een onwenselijke relatie. Er wordt nu ook gesproken over het verbieden van huwelijken tussen neven en nichten. Die staan qua verwantschap verder van elkaar dan ooms/tantes en nichten/neven, dus ik denk dat dat dan gelijk in het verbod wordt meegenomen.
Dubio verstoort de familierelaties????
Zeggen dat Dubio met deze verhouding de familierelaties verstoort is wel heel ver gezocht, ze schrijft zelf dat deze al lang en breed verstoort zijn en zij daarom nu pas haar oom leert kennen.
Zowel mijn grootouders als overgrootouders waren volle neef en nicht en ik vind mijzelf toch best aardig gelukt
en ter geruststelling van Sidonia; ik heb een universitaire graad. Hier op het forum blijkt maar weer hoe groot het taboe is en dat is de reden waarom mensen erover zwijgen. Het gebeurt meer dan je denkt en hoort. Weet wat je los gaat maken als je deze relatie gaat doorzetten, Jan en Alleman voelt zich gerechtvaardigd om hier een mening over te hebben en veel van hen zullen die recht voor zijn raap met je delen.
De opmerking dat deze man in het verleden blijk gaf van een redderssyndroom en jij nog de scherven van je leven bij elkaar aan het vegen bent vind ik ook zeker wel het overdenken waard.
heks
"Hier op het forum blijkt maar weer hoe groot het taboe is..."
Dat is niet iets specifieks voor dit forum hoor. Persoonlijk vind ik neef/nicht een beetje in de schemerzone, maar de broer van je moeder gewoon echt een no-go. Maar goed, ieder zijn mening, er zijn ook mensen die seksuele relaties onderhouden met hun eigen broer/zus en of hun eigen kinderen. Dat vind je blijkbaar ook allemaal prima?
Jippox!
'Dat vind je blijkbaar ook allemaal prima?'
Waar blijkt dat uit dan?
We hebben het hier niet over een afhankelijkheidsrelatie waarin de een of de ander gedwongen wordt he. Het gaat om vrije keuze van volwassen mensen.
Oke
Emine, dus als een volwassene uit vrije keuze een seksuele relatie aanknoopt met zijn vader/moeder, dan vind je dat wel kunnen?
Dat kan hoor, ieder zijn mening. Ik heb alleen een andere.
Hmmm
Persoonlijk: ieuw. Alleen als het iemands keuze is om zo te leven, wie ben ik dan om daar wat van te vinden en te zeggen?
whah
broer/zus lijkt mij zeker niet wenselijk. Maar verder? Ik heb geen enkel probleem met neef/nicht (in Engeland is dat overigens heel normaal). Oom/nicht zal minder vaak voorkomen omdat er meestal een groot leeftijdsverschil is (vaak nog veel groter dan in dit verhaal). Maar problemen ermee? Nee, ik niet, zeker niet als je niet met elkaar bent opgegroeid. En wat de familie er van vindt? Pff, tja, als de verhoudingen al slecht zijn, zou ik me er geen barst van aantrekken. Samen kinderen krijgen heeft een risico, maar gezien leeftijd poster wellicht niet aan de orde. Maar gevoelsmatig heb ik er geen probleem mee.
Belangrijker: hoe voelt zij écht voor hem. En zoals ze terecht zegt: vervult hij niet onbewust een vaderrol?
Bibi
Weer een stukje verder....
Wat fijn zoveel verschillende reacties! Het heeft me enorm aan het denken gezet. Vooral de opmerkingen over het eventuele "redders-syndroom" van hem en de scherven die ik nog aan het opruimen ben. Vandaag besloten voorlopig meer afstand in te bouwen, zodat ik eerst mijn eigen proces verder kan afronden. Daarna kan ik in alle rust gaan ontdekken wat ik nu werkelijk voor hem voel. En ook wat de bron van zijn gevoelens voor mij is (als die er dan nog zijn, want ik weet niet hoe lang mijn proces nog gaat duren...).
Ik ben blij met jullie reacties! Het helpt me verder in het nadenken hierover en het opent ook weer nieuwe gezichtspunten!
Goed zo
Goede beslissing! Je kan je eigen proces ook beter afronden als er geen redder in de nood in je omgeving is die je, om zichzelf beter te voelen, dingen uit handen gaat nemen. Je moet het zelf doen, eventueel met hulp van mensen met een gezonde motivatie.
skik
Knip
Heks schreef op 10-11-2014 om 21:11:
Dubio verstoort de familierelaties????
Zeggen dat Dubio met deze verhouding de familierelaties verstoort is wel heel ver gezocht, ze schrijft zelf dat deze al lang en breed verstoort zijn en zij daarom nu pas haar oom leert kennen.
Zowel mijn grootouders als overgrootouders waren volle neef en nicht en ik vind mijzelf toch best aardig gelukt
De opmerking dat deze man in het verleden blijk gaf van een redderssyndroom en jij nog de scherven van je leven bij elkaar aan het vegen bent vind ik ook zeker wel het overdenken waard.
Ben het met heks eens vandaar dat ik dit meld op dit forum anders niet en oja wij vinden elkaar op die manier leuk
