hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Sorry, weer mijn nick vergeten te wijzigen.

Ik moet hier schrijven onder oude nick maar vergeet dat soms aan te passen, sorry

Ginny

"Het lijkt erop dat oma het nooit goed kan doen, hoe hard ze dat ook probeert"

Hoe hard ze het ook probeert??? Oma doet helemaal niets! Echt helemaal niets. Dat is het 'm nu juist. Deed ze maar wat; al was het maar een beetje belangstelling naar de enige kleinkinderen die ze heeft. Het moet allemaal van de ander komen en dan nog is het niet goed als het niet in haar straatje valt.

Esmee

Ik lees in jouw postings echt wel voorbeelden waarin oma probeert. Ik maak uit jouw verhaal op dat oma een nogal hoekig persoon is, maar dat ze echt wel voelt dat ze het niet echt goed kan doen bij jou. Ik vind het zo jammer dat jij niet ziet dat oma wel probeert te schuiven. Het is misdchien niet veel en het is misschien ook niet altijd de juiste kant op maar ze doet het wel.

Esmme, dat snappen we

Dat oma niets doet is toch prima? Haar leven, haar keuze.
Maar jij moet je verwachtingen bijstellen. En dat lijk je maar niet te willen begrijpen, hoe zevenhonderd keer we dat ook zeggen. Daardoor word je keer op keer teleurgesteld en boos. Dus je maakt het alleen voor jezelf moeilijk, oma heeft geen last van haar gedrag.
Zou jij precies doen wat zij wil, dan zou ze nog mopperen. Want zo is ze nou eenmaal.
Maar jij kunt helemaal niet precies doen wat zij wil, want haar gedrag is zo grillig, dat je niet kunt weten wat ze wil en het dus ALTIJD fout doet.
Dan kun jij dus de keuze maken om het haar nooit meer naar haar zin te maken, dan heb jij er ook geen stress van. Ruzie heb je toch, of je nou thuisblijft of naar haar toe gaat. Ik zou de keuze wel weten. Niet gaan!

Wat een treurigheid.

De dames en Esmee en Liesk zijn toch wel van een sneuigheid die legendarisch is. Ieder poep en scheet van schoonmoeder wordt uitvergroot en in een slecht daglicht gezet. Zelf doen ze natuurlijk alles fantastisch. Schoonmoeder wordt en passant even tot autist verklaard terwijl de dames zelf, met hun totaal geobsedeerde houding en totale gebrek aan inlevingsvermogen nog het emest aan autisten doen denken.

Ook het toaal missen van de ironie en het sarcasme in berichten hier doen mij denken dat deze dames mogelijk een stoornis in het autistische spectrum hebben.

Diep medelijden heb ik emt de schoonmoeders en mannen van deze twee harpijen. Je zult er maar mee getrouwd zijn.

Mark

Ik zou bijna wensen dat je zo'n schoonmoeder krijgt. Een schoonmoeder die jou iedere keer dat je haar ziet volledig afbrand met haar kritiek, dan een vrouw die zegt dat je er maar aan moet wennen en dat dan 20 jaar lang. Daar ga je je als schoonkind echt anders dan normaal van gedragen, zeker weten.
Mijn man heeft inmiddels ingezien dat de situatie niet normaal is en sinds 2 jaar zitten wij samen echt op een lijn.
Waar het bij ons echt nog steeds mis gaat (ik raak daar erg gefrustreerd van) is de dwang van ma dat wij beleefd moeten zijn op het overdreven af en dat ma zelf in gebiedende wijs enkelvoud commando's uitdeelt. Dat de normen en waarden die zij ons oplegt voor haar niet gelden.
Ik weet inmiddels dat ma niet gaat veranderen en laat het een beetje langs mij heen gaan, man is het sinds kort spuugzat en gaat ertegen in. Met felle woordenwisselingen tot gevolg.
Dan ga ik maar even naar de WC, of nieuwe koffie maken of zo. Maar verbaas mij wel dat ma dat niet oppikt. Onvermogen? Ja misschien maar wel irritant.

Iselo en Mark74

"Dat oma niets doet is toch prima? Haar leven, haar keuze.
Maar jij moet je verwachtingen bijstellen. En dat lijk je maar niet te willen begrijpen, hoe zevenhonderd keer we dat ook zeggen. Daardoor word je keer op keer teleurgesteld en boos. Dus je maakt het alleen voor jezelf moeilijk, oma heeft geen last van haar gedrag."

Je hebt gelijk. Voor mij ook prima dat ze niets doet. Haar keuze inderdaad. Helemaal mee eens. Verwachtingen zijn bij mij nul, komma nul.
Dat oma wel degelijk last heeft van haar gedrag en dus de gevolgen, blijkt uit het feit dat ze iedere week belt en keer op keer zeurt dat mensen niet doen wat zij wil (,…..maar wat zij naar hun toe ook niet doet). Zoiets van…"De wereld moet zich aan mij aanpassen"….Man kan daar prima mee overweg (als je daarin bent opgegroeid leer je je te wapenen….dus sluit zich af en zegt niets meer).

Niets doen. PRIMA (ieder zijn ding), maar ga dan niet zitten mierenziften en zeuren als een ander dat naar jou toe ook niet doet. En dat is nou precies wat oma dus wel doet. Zelf verantwoordelijkheid nemen doet ze niet. Het is altijd de schuld van de boze buitenwereld om haar heen en ze kan dan heel erg in de slachtofferrol gaan zitten en echt lelijk doen naar anderen…mij dus.

Ook prima om niet meer te gaan. Heb ik laatst geopperd aan man, maar die vloog me zowat aan….Stond dreigend voor me te schreeuwen… "ik moest het niet zo op mezelf betrekken"….(ja, waar de kinderen bij waren) Ik schrok me wild. Tja, want als ik niet ga, heeft hij wat uit te leggen aan zijn moeder..en dat vindt hij erg lastig. Dus als ik nou doe alsof er niets aan de hand is, is er voor hem niets aan de hand en is het lekker rustig. Het voelt alsof ik met het mes op mijn keel daar zit.

Het is net alsof we een toneelstukje aan het opvoeren zijn.

Aan Mark74:
wat LiesK zegt: een schoonmoeder die je al veroordeeld voordat ze je überhaupt maar gezien heeft, je moeder voor sloeber uitmaakt omdat ze naar een bepaalde winkel gaat, cadeautjes van jou kant ingepakt in een hoek mikt zonder het een blik waardig te gunnen. Je negeert wanneer ze voor je staat en net doet alsof je er niet bent…totdat je vrouw binnenkomt….om dan ineens een poeslief te gaan doen, op begrafenissen van je familie ineens dramatisch te gaan zitten doen en alle aandacht wil hebben op een niet zo nette manier…etc..etc….
Nou Mark. dan zou ik het niet in mijn hoofd halen om jou sneu te noemen.

Esmee / Half a twin

Ik denk dat je je niet moet vergissen dat er veel meer (schoon)moeders zijn die net zulke 'streken' hebben als die van jullie.

Als ik jullie stukjes lees denk ik continu 'ja, dat doet de mijne ook'. Ik zit nogsteeds te wachten op de post waaruit blijkt dat jullie schoonmoeders nu zo verschrikkelijk veel erger zijn dan de mijne.

De manier waarop jullie er mee om gaan die vind ik wel erg sneu. Blijkbaar hebben jullie niet het vermogen om te denken 'schoonmoeder wat ben je ook een muts dat je dat doet/zegt' en het daarna van je af te laten glijden.

Ik prijs me gelukkig dat ik dat wel kan. En de grootste flaters. Die onthoudt ik en op gezette tijden speel ik ze als een soort slapstick af en denk 'hoe kom je er toch op om dat te doen/zeggen'.

Esmee

Wat een gezegend leven heb je als dit het ergste is dat je te melden hebt.

incident tegenover altijd

Ooit heb ik op een feestje toen ma echt ver over alle grenzen van fatsoen heen ging uitgeroepen Ma,!!!!!!! Mijn handen voor mijn mond geslagen. Een andere gast op dat feestje zei toen tegen mij dat ik dat maar moest accepteren zo was X nu eenmaal en ach zo'n enkel keertje was toch niet erg. Toen heb ik die dame even uitgelegd dat zij dat een keer meemaakte op die verjaardag maar dat het voor ons 8 verjaardagen, vaderdag, moederdag, Kerst, Pasen en overige contact momenten altijd lijden was onder de scherpe tong van ma. Dat ze tijdens iedere bijeenkomst met dit soort uitspraken de sfeer bederft.
Die dame zag toen wel in dat altijd maar je schouders ophalen op een gegeven moment noet meer gaat. Ook omdat ik mij soms echt schaam tegenover mijn familie en vrienden over wat ma durft te zeggen.
Schuttingtaal zal ma nooit gebruiken maar de toon waarop en de felheid waarmee ze dingen zegt zijn echt onacceptabel. Als ik hier typ dat ze heeft gezegd dat ik respectvol en beleefd moet spreken tegen haar dan missen jullie de toon waarop, de gezichtsuitdrukking waarmee, en het volume hoe het gebracht wordt. Dat maakt haar toch wel een graadje erger dan dat ik het hier kan presenteren.

Half a twin

Ik lees iets anders in jouw verhaal. Ik lees hoe, op een feestje, schoonmoeder iets deed/zei dat jij verschrikkelijk ongepast vond en waar je luid en duidelijk en in het openbaar op dat moment je afkeer van liet blijken.

De enige reactie die daarop kwam van andere gasten was dat ze vonden dat jij je niet zo moest aanstellen.

Kortom, geen van de andere gasten vond het gedrag van schoonmoeder dusdanig ernstig om daar in het openbaar commentaar op te leveren. Er was daarentegen wel een andere gast die jouw gedrag blijkbaar te ver vond gaan, waarna je die dame maar even belerend hebt toegesproken (en waarna die dame wijselijk maar iets van instemming gemompeld heeft onderwijl bij zichzelf denkend wat voor gek wijf jij wel niet bent).

Ik denk dus dat het zomaar zou kunnen zijn dat meer mensen aanstoot nemen aan jouw gedrag dan aan dat van schoonmoeder. Misschien schaamt de hele familie zich wel voor jou op die momenten. Misschien wordt er wel druk geroddeld over jou en je nare gedrag richting schoonmoeder binnen de familie. Misschien ben jij degene die de naam heeft niet helemaal normaal te zijn.

huh?

Maar wat willen jullie nou? Willen dat wij met jullie meepraten? Ik kan je heel wat verhalen over schoonmoeder en ook moeder vertellen waar de honden geen brood van lusten en die jullie voorbeelden by far overtreffen. Maar ik voel die behoefte helemaal niet. Is schoonmoeder niet in de buurt dan denk ik helemaal niet aan haar en wil ik al helemaal geen energie in ergernis aan haar steken. Dat is allemaal teveel eer voor haar. Ik heb niet zoveel met negatieve energie.
Daarom zeg ik tegen jullie, is schoonmoeder niet in de buurt, steek dan je energie in leuke dingen, zodat je "fris" die paar uurtjes per maand, kwartaal, jaar of weet ik veel hoelang gewoon ja en amen kunt zeggen en die uurtjes kunt doorstaan. Daarna hoef je weer een maand, kwartaal, jaar of weet ik hoelang niet meer aan haar te denken. En je hoeft niet altijd met zn allen op bezoek te gaan. Doen wij ook niet. Eerst mopperde schoonmoeder daarover maar ze is het nu gewend. Jullie geven je schoonmoeder veel te veel eer en het kost je veel te veel (negatieve) energie die je aan andere dingen, personen kunt besteden, aan een andere hobby dan schoonmoeder bashen iig.

doe je het weer

Al ik hier typ dat er meerdere (schoon)moeders zijn die gelijke 'streken' kennen is de reactie dat het gedrag van de jouwe nog erger is dan je kan presenteren.

Tja, dan wordt het een welles-nietes spelletje. Ik heb geen behoefte om mijn vuile was buiten te hangen, maar ik denk dat mijn (schoon)moeder zich prima met de jouwe kan meten.

Verschil is alleen dat a) ik het blijkbaar beter van me af kan laten glijden en b)ik ik in een iets eerder stadium heb ingegrepen. Dus geen 8 verjaardagen én kerst én pasen én vaderdag én moederdag én overige contactmomenten. Maar eerder 3-4 contactmomenten per jaar.

Met alle begrip van mijn man overigens. Die begrijpt dat ik niet graag ergens heen ga waar ik me vooral ongelukkig van ga voelen.

nogmaals . ..

liesk en esmee hebben problemen met hun man en hun eigen assertiviteit, niet met hun schoonmoeders. het is echter makkelijker om de schuld bij schoonmoeder te leggen ipv te werken (en ja dat kost moeite) om het bij jezelf en je nabije omgeving te leggen
gr Angela

Esmee; je man is jouw probleem

Je schrijft: "Ook prima om niet meer te gaan. Heb ik laatst geopperd aan man, maar die vloog me zowat aan….Stond dreigend voor me te schreeuwen… "ik moest het niet zo op mezelf betrekken"….(ja, waar de kinderen bij waren) Ik schrok me wild. Tja, want als ik niet ga, heeft hij wat uit te leggen aan zijn moeder..en dat vindt hij erg lastig. Dus als ik nou doe alsof er niets aan de hand is, is er voor hem niets aan de hand en is het lekker rustig. Het voelt alsof ik met het mes op mijn keel daar zit."

Voor mij wederom het bewijs: ALS jij al moed zou verzamelen om je schoonmoeder zo vaak als mogelijk te ontlopen (wat mij in jouw situatie een hele goede tip lijkt; je moeder is denk ik inderdaad heel moeilijk en jij kunt het niet opbrengen om bij haar te zijn en haar vreselijke gedrag van je af te laten glijden - niet gaan is dan volgens mij de beste optie), dan zit je man je dwars.

Jouw probleem is niet je schoonmoeder, maar je man die niet van jou accepteert dat jij niet naar schoonmoeder gaat omdat jij niet met haar kan omgaan.

Heb je daar nou al eens rustig een gesprek met je man over gevoerd?

Dat jij zo ongelukkig wordt van je schoonmoeder, dat het beter is (voor jou en daarmee voor alle anderen) als je NIET gaat. En dat je man je daarin veel vrijer zou moeten laten?

Sta eens op tegen je man, kom op voor jezelf, jij trekt het niet met je schoonmoeder en dan moet je per se van je man aldoor mee?

Echt: beperk het tot 2 x haar zien per jaar maximaal. Dus heel af en toe en verder niet.

En laat je man uitleggen dat jij druk bent, ziek, andere dingen hebt en laat hem een vent zijn en het zelf met zijn moeder opknappen.

Mijn man kan het ook niet vinden met mijn ouders (die overigens prima functioneren, vele malen socialer zijn dan hijzelf !!), dus dwing ik hem niet om mee te gaan naar mijn ouders. Voor iedereen een stuk gezelliger. Dat je man jou wel dwingt en boos wordt/dreigt, dat is pas zorgwekkend!

Mark

Die ene dame nam aanstoot aan mijn opmerking, de rest van het gezelschap keek geschokt maar gaat al jaren mee in het stramien van ma mag niet boos gemaakt worden voor de lieve vrede. De familie schaamt zich niet voor mij maar voor mijn schoonmoeder heb ik uit betrouwbare bron.

3 a 4 contactmomenten

3 a 4 contactmomenten zou ik ook wel willen, we zitten nu op een stuk of 20 per jaar maar komen van 40. Dus afbouwen is ingezet maar vanwege mijn man en zijn vader zullen we niet verder zakken dan een stuk of 12 en dan niet altijd met het hele gezin.

Mark

Heel flauw jouw posting alsof het gedrag van Lies erger is dan van haar schoonmoeder.

Daar geloof ik bij lezing van dit alles helemaal niets van.

Sommige mensen gedragen zich echt onmogelijk (nmm veelal vanuit onmacht). Als je die niet in je directe omgeving hebt (en er dus continue tegenaan loopt - is iets heel anders dan af en toe), prijs jezelf dan gelukkig.

Maar het echte probleem zit niet bij schoonmoeder, maar bij de mannen van Lies en Esmee. Lies en Esmee kunnen volgens mij niet tegen hun mannen op om te verlangen dat zij zich zoveel mogelijk onttrekken aan hun schoonmoeders EN ze kunnen het gedrag van hun schoonmoeder niet van zich af laten glijden.

Esmee

Die reactie van je man daar schrik ik wel van. Dat is bij ons nog nooit gebeurd gelukkig en zal ook niet gebeuren, omdat hij inmiddels is gaan zien dat de reacties van zijn moeder te ver gaan. Als ik weer eens onderhanden was genomen door ma vertelde ik dat aan hem en liet goed merken dat ik mij gekwetst voelde. Na jaren is het kwartje bij hem gevallen en pikt hij ook niet alles meer wat zijn moeder doet en zegt.

ffzo

ze kunnen het niet alleen van zich af laten glijden, ze willen ook nog steeds goedkeuring en verbetering van gedrag. tsja, dan blijf je gefrustreerd.

Van mij af laten glijden

Van mij af laten glijden ging een hele periode redelijk. Helaas was ik begin dit jaar zwaar in de lappenmand en dan is dat toch wat moeilijker. Nu is er bij pa en ma het een en ander aan de hand op gezondheidsgebied waardoor schoonzus en man soms mee gaan met ziekenhuis bezoeken en er dus veel contactmomenten extra zijn en ik soms verwijten krijg die niet terecht zijn en dat steekt. Schreeuwen dat ik al dagen de telefoon niet opneem en niet beseffen dat ze zelf het verkeerde nummer heeft ingetoetst. Met de moderne telefoons van nu kan ik precies zien wie er gebeld heeft en hoe laat. Als ik geen gemiste oproepen heb, heeft zij een verkeerd nummer getoetst.
Dus hopen op verandering van gedrag, ja. Datmik dagenlang onbereikbaar ben ligt niet aan mij, het zou fijn zijn als ze eens bij zichzelf te rade ging of ze zelf geen fouten heeft gemaakt. Of de hulpmiddelen die er zijn (je persoonlijke telefoonboek opgeslagen in je telefoon) gebruiken, een telefoonklapper was een handig hulpmiddel maar de kans dat je een fout maakt is wel aanwezig, zeker als je wat ouder bent.

liesk

So what? In dat laatste geval schouders ophalen, van je af laten glijden en het is over, geen aandacht meer aan besteden. Juist een ideaal voorbeeld voor van je af laten glijden en laten kletsen. Heb je verder helemaal geen last van.

Uh Esmee

En dat gedrag van je man, dat is wel acceptabel?

Ik krijg nu eigenlijk het idee dat je schoonmoeder een mooie bliksemafleider is voor het werkelijke probleem: de strijd tussen jou en je man. Of je mans onvermogen om hier goed mee om te gaan. Het lijkt erop dat je man liever strijd heeft met jou heeft dan met je moeder. En daarom niet voor je durft op te komen op de momenten dat het er voor jou toe doet.

Zit 'm daar niet eigenlijk de kneep?

Niet met je moeder maar:

Met zijn moeder

Clara. ff zo en Mark74

Clara: je hebt gelijk. Ze is het inderdaad niet waard.

aansluitend ff zo:

"Jouw probleem is niet je schoonmoeder, maar je man die niet van jou accepteert dat jij niet naar schoonmoeder gaat omdat jij niet met haar kan omgaan.
Heb je daar nou al eens rustig een gesprek met je man over gevoerd?"

Ja, daar heb je gelijk in. En een rustig gesprek voeren….lastig. Hij gooit het direct op mij. Eert kwam het erop dat ik maar moest accepteren dat zij zo is. Nou, dat gaat op een gegeven moment echt niet meer. Dan ligt het aan mij en dat ik maar naar een dokter moet. Alles om maar niet de confrontatie met zijn moeder aan te hoeven gaan.

Iedere keer wanneer ik het aanhaal (om dus niet mee te gaan), dan krijgt hij haast geen adem en slaan zowat alle stoppen door.
Ik denk echt dat het erin zit dat hij dan een verhaal moet hebben naar zijn moeder toe en slim als ze is…zal ze net zolang blijven doorvragen totdat ze hoort waarom.

Ik heb al zo vaak tegen man gezegd: "Zeg gewoon dat ik wat anders aan het doen ben of zeg dat ik gewoon geen zin heb". Hij vindt dat kennelijk lastig omdat hij al weet dat hij uren en uren lang gezeur en doorvragen krijgt. Schoonmoeder stopt niet totdat ze weet hoe iets precies zit namelijk.

En Mark74: ik vind je antwoorden erg naar en neerbuigend naar mij een LiesK. Reageer dan gewoon niet.

Ginny

"En dat gedrag van je man, dat is wel acceptabel?"

Nee, absoluut niet

"Ik krijg nu eigenlijk het idee dat je schoonmoeder een mooie bliksemafleider is voor het werkelijke probleem: de strijd tussen jou en je man. Of je mans onvermogen om hier goed mee om te gaan. Het lijkt erop dat je man liever strijd heeft met jou heeft dan met je moeder. En daarom niet voor je durft op te komen op de momenten dat het er voor jou toe doet.

Zit 'm daar niet eigenlijk de kneep?

Ja, daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben ja

Ik denk dat het de boel er een stuk rustiger op maakt. Ik voel veel weerstand bij hem om tegen zijn ouders op te treden en laat het dan maar vaak z'n gang gaan. Ik krijg wel een grote mond als ik er wat van zeg. Dat heb ik hem vaak gezegd: "Die grote mond die je tegen mij hebt, moet je eens tegen je moeder hebben". Dan is het ineens stil. Dus ja, daar zit wel de kneep.

Esmee, je kunt proberen om hem te helpen

je kunt proberen of je je man kunt 'empoweren' oftewel dat je probeert voorzichtig om hem te helpen sterker te worden, dat ze dus niet fungeert als buffer of als boksbal of als slachtoffer van zijn onmacht maar dat je probeert naast hem te staan in zijn wens om te veranderen en zich minder afhankelijk van zijn moeder te gaan opstellen. Maar dan moet hij dat wel willen.
Misschien dat je dat gesprek kunt gaan voeren? dus niet meer het gesprek dat jij niet meer wil maar een beetje zoals het bij LiesK is gegaan, dat zij en haar man samen proberen om een eigen weg te vinden. En jij bent er dan om hem te helpen als hij dat wil. Maar hij zal een doel moeten formuleren en hulp zoeken op de weg ernaar toe.
gr Angela

huh?

"Ik heb al zo vaak tegen man gezegd: "Zeg gewoon dat ik wat anders aan het doen ben of zeg dat ik gewoon geen zin heb". Hij vindt dat kennelijk lastig omdat hij al weet dat hij uren en uren lang gezeur en doorvragen krijgt. Schoonmoeder stopt niet totdat ze weet hoe iets precies zit namelijk. "

Wat is er mis met de waarheid vertellen?

Weerstand

De weerstand van mijn man om tegen zijn moeder in te gaan was ook hoog. Ik heb hem eerst gevraagd om op te treden als de kinderen er weer eens verbaal van langs kregen en dat is hij gaan doen. Later is hij uit zichzelf ook af en toe voor mij op gaan komen. Het maakt op ma nog steeds geen indruk maar ik voel mij wel meer gesteund.
Wat overigens niet wil zeggen dat die stroom verwijten mij niet raakt. Ik zou het mij minder moeten aantrekken maar dat lukt nog niet altijd.