hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

onsamenhangend

De gedachtegang van sommige mensen is soms onnavolgbaar. Als je dat eenmaal weet dan ga je daar al vanuit. En soms kun je wel een vraag stellen daarover maar of het antwoord dan binnen jou logica past is dan ook nog maar de vraag.
Afhankelijk van de relatie kun je soms wat aan 'realisme' bijbrengen door indirect of juist direct een tip aan de hand te doen. Soms moet het kwartje ook even tijd krijgen om te vallen.
Maar verder zou ik toch mijn best doen me er niet aan te ergeren, over op te winden, want dat heeft geen zin. Verbazen blijft het soms wel, hoewel er een soort routine op kan treden dat het weer zover is, er is een onlogische gedachtegang die voor deze mensen blijkbaar een eigen logica heeft die je niet kent.
Loslaten.

Je hoeft het

niet te begrijpen, je er niet druk om te maken, irritatie op te wekken, want het is jouw huis, jouw geld en jouw leven niet.
Je snapt niet dat zij het niet snapt, maar wanneer snap jij nu eens dat je het niet hóeft te snappen en dat je met die gevoelens jezelf zit op te naaien en daar geen leuk persoon van wordt? Ik zei het al eerder maar je komt over alsof je precies zo bent. Wat niet in je straatje past of hoort dat begrijp je niet. Dat zegt meer over jouw inlevingsvermogen eigenlijk; vrij star en stug. Een beetje zoals.....

Omdat

we vooral niet moeten vergeten hoe zwaar het voor Esmee is dat haar schoonouders na 43 jaar moeten verhuizen. Daarom!

Snap esmee wel een beetje

Esmee zou zich er niet druk om moeten maken, daar hebben jullie gelijk in. De praktijk is vaak anders. Mijn schoonmoeder doet dit ook, spullen willen aanschaffen, al dan niet in navolging van anderen zonder de consequenties te overzien.
Per se een nieuwe veel te dure fiets willen en dan geen geld meer over hebben om de, op zijn laatste benen lopende, wasmachine te kunnnen vervangen als dat nodig is. Man en schoonzus steken de koppen bij elkaar en ma krijgt een wasmachine van de kinderen.
Wij thuis weer herrie, want ik vindt zulke cadeautjes een aardige aanslag op ons spaarpotje voor vervanging van apparatuur.
Dit is slechts een voorbeeld uit 20 jaar relatie maar er zijn er veel meer te noemen.
Mijn schoonmoeder denkt nooit vooruit wat de gevolgen van haar uitgaven/acties kunnnen zijn en als het dan helemaal spaak loopt worden de kinderen ingeachakeld om het op te lossen. Eerst de vraag of mijn man de wasmachine nog kan repareren en als dat niet lukt een hoop geteut en gepiep. En dan komt die nieuwe wasmachine er onder het mom dat ma en pa vroeger zo hard gewerkt hebben om de studie van de kimderen te betalen en dat wij daar dankbaar voor moeten zijn.
Ik denk dat Esmee niet zo zit met de aanschaf van dat laminaat maar vreest voor de gevolgen als dat nieuwe huis eenmaal een feit is.

eigen boontjes

Ook die angst voor de gevolgen is natuurlijk iets wat je jezelf aandoet.

Als je ouders zichzelf een probleem cadeau doen hoef jij dat niet voor ze op te lossen. Maar als je dat steeds doet kom je wel in een vicieuze cirkel.

"Jammer pa/ma dat je nu geen geld hebt voor een nieuwe wasmachine. Nee, ik kan 'm niet voor je betalen, ik heb geld nodig voor als mijn machine stuk gaat. En als je die fiets inruilt voor een goedkoper model. Red je het dan wel? Of misschien dat je een 2e hands wasmachine kan kopen."

Als er geen consequenties aan je acties hangen dan leer je er natuurlijk nooit van.

geraniums

Ach, is niet zoveel wat je doet zinloos.
Ik vind het beter dan achter de geraniums hangen.
Waarom ergeren? Hoeveel last heb je nou daarvan, als je tenminste je eigen grenzen stelt?

angst is iets van mij

Klopt die angst is iets wat ik mezelf aandoe, helaas heeft mijn man geleerd zijn moeder altijd tevreden te houden. Voordat hij mij ontmoette heeft hij altijd ma gepleased. Ma verwacht, nee beter woord:eist dat en mijn man doet.
Eigen grenzen stellen is bijna onmogelijk. Tot een jaar of 3 terug koos man dan voor herrie met mij, dat kwam wel weer goed. En dan ging er weer xhonderd gulden en later euro die kant op.
Het is bijna niet uit te leggen aan mensen die er niet echt middenin zitten. Hoe een zware wissel zo'n schoonmoeder op je relatie kan trekken.

dan lezen jullie selectief want

Ik heb wel degelijk uitgelegd dat mijn schoonmoeder wellicht nog een tandje erger was dan die van jullie. Ook heb ik uitgelegd hoe ik daar in heb gestaan en hoe ik vind dat jullie er instaan; meerdere malen.
Maar als er dan alleen selectief gelezen en gereageerd wordt (al snap ik dat je niet overal op reageert), dan denk ik ook: jullie willen helemaal niet dat het verandert; zeuren is veel te lekker en makkelijk.
Zo zijn er ook mensen die een aandoening hebben die ze in feite niet kwijt willen. Dat scheelt namelijk bakken aandacht. En piepen kost geen energie, je inzetten wel.

Je moet het Z.E.L.F. doen en blijven piepen gaat je niet helpen.

Hmm

Ik vind het nogal bizar. Net zoiets als je oude auto helemaal wassen en stofzuigen, nieuwe ruitenwissers koopt, olie ververst etc, etc, terwijl je weet dat de auto over korte tijd maar de sloop gaat; zo iets.

Maar wat LiesK noemt is ook waar. Ze doen dit nu, prima, maar oh jee wat een drama wordt het weer als ze er daadwerkelijk uit moeten. Ik moet er niet aan denken.

Enne, nee ik zit zeker niet op een erfenis te wachten. Hoef niets van die mensen. Grappig dat dat aangehaald wordt want het was juist mijn schoonmoeder die (toen ik net met mijn man omging) wilde weten hoeveel mijn vader verdiende, of hij miljonair was, wat er zou gebeuren met de op opbrengst van ons huis als wij bij een ongeluk komen te overlijden...dus wie heeft het op geld voorzien?

Astrid

Piepen gaat niet helpen, daar ben ik na dik 20 jaar ook wel achter. Maar soms is het gewoon fijn om je zorgen te delen met anderen, die begrijpen wat je meemaakt, dat geeft steun. Weten dat er anderen zijn die in hetzelfde schuitje zitten. Een soort lotgenoten contactgroep zeg maar.

verschrikkelijk gewoon

"Grappig dat dat aangehaald wordt want het was juist mijn schoonmoeder die (toen ik net met mijn man omging) wilde weten hoeveel mijn vader verdiende, of hij miljonair was, wat er zou gebeuren met de op opbrengst van ons huis als wij bij een ongeluk komen te overlijden...dus wie heeft het op geld voorzien? "

Mijn god, Esmee, jij hebt echt letterlijk een schoonmoeder 'from hell'. De mens die jij nu al jaren beschrijft is zo verschrikkelijk afschuwelijk, zo walgelijk slecht en berekenend, zo in-en-in dom, zo koud en harteloos en zelfzuchtig, werkelijk ongelofelijk dat er uberhaupt nog iemand is die met haar leeft en omgaat, zij zou gewoon niet mogen bestaan of in ieder geval een volkomen geisoleerd bestaan moeten leiden (volgens jouw beschrijving dan). Sterkte dan maar weer, het is gewoon afgrijselijk.....

Sax

Ja, ik wist ook echt niet wat ik hoorde. Zo heeft ze af en toe nog steeds van die lelijke opmerkingen over anderen.
En dan bedoel ik echt lelijke dingen die je echt niet verwacht van een volwassen vrouw zoals mensen op hun uiterlijk beoordelen en zelfs veroordelen. Zo merkte ze een keer op dat mensen die in winkel X winkelen allaal arme sloebers zijn....ja, juist nadat mijn moeder de dag ervoor had verteld dat ze wel eens naar winkel X gaat. Ik zat toen met mijn mond vol tanden!

Maar goed, project- huis- uit heeft ze nu waar alle aandacht naar uitgaat. Ik verwacht wel weer een dezer dagen iets idioots, maar zorg er wel voor dat het me niet raakt. Ene oor in andere uit. Hopelijk gaat mijn man er ook niet in mee. Het gekke is dat ik vaak de dingen al vooraf zie aankomen en dat mijn man mij niet gelooft wanneer ik het hem vertel. Vervolgens gebeurt het dan. Dan komt mijn man erop terug: "ja, je had toch gelijk". Dit is al zo vaak voorgekomen en iedere keer weer weet schoonmoeder anderen voor haar karretje te spannen en iedere keer trappen de lui er weer in.
Gelukkig is mijn man nu voorzichtiger en meer op zijn hoede.

Haha

Je zult maar zo slecht in zelfreflectie zijn dat je een spiegel die je recht voor je neus gehouden krijgt niet ziet.

Ook een schoondochter

hoezo?

Nog een keer dan

Volgens mij is het probleem helemaal niet jullie schoonmoeder. Ze klinken apart maar ook niet zo extreem bijzonder. Er zijn echt heel veel vreemde schoonmoeders. Het probleem is je man. Die is niet in staat om duidelijkheid te scheppen. En jullie ook niet naar jullie echtgenoten toe. Zowel voor Esmee als LiesK geldt dat jullie allebei afstand moeten nemen. Jullie gaan af en toe op bezoek en verder gaat manlief met de kinderen gewoon alleen. En verder maak je je nergens druk over. De ene keer dat je op bezoek gaat of dat ze langs komt overleef je ook wel weer. En iedereen weet inmiddels dat ze apart zijn dus je maakt je ook niet druk over onheuse opmerkingen tegen vrienden en andere familieleden. Ik zou ook niet weten waarom jij de daarvoor zou schamen. Zij zegt het toch en niet jij.

En dan het huis van de schoonmoeder van Esmee. Esmee. Hoe durf je zo te reageren? Natuurlijk maakt je schoonmoeder zich zorgen. Ze zal er continu mee bezig zijn maar misschien heeft ze ook nog de hoop dat het toch niet doorgaat en gaat ze daarom door met het opknappen van de woning. Ik vind het eerder iets triests hebben. Ze moet na 43 jaar haar woning uit en ze heeft al zoveel moeite met veranderingen. Misschien knapt ze de boel wel op omdat ze bang is dat anders mensen zullen denken dat het niet goed onderhouden heeft? je weet het gewoon niet. Maar laat haar toch die woning opknappen. En waarom zou ze naar een appartement moeten gaan? Mijn schoonmoeder is dik in de zeventig en woont nog steeds in een vrijstaande woning. Zij moet er niet aan denken om in een appartement te zitten. Ze zet nog liever een bed in de woonkamer. En zij doet ook van die aparte dingen zoals een gloednieuw auto kopen terwijl haar oude auto nog prima is. Ook is ze de hele tijd bezig met haar woning opknappen, verven, de tuin bijhouden etc. Ze wil dat graag. Als wij op bezoek komen dan laat ze alles zien en wij zeggen dan hoe mooi het geworden is. Ze koopt ook continu nieuwe kleren en dat moeten wij dan ook bewonderen. Ze doet maar. Het is niet mijn geld en als zij daar gelukkig van wordt dan moet ze dat vooral doen. Haar woning ziet er in ieder geval keurig uit en mijn schoonmoeder is ook altijd erg netjes gekleed.

natuurlijk niet

Natuurlijk laat Esmee haar man niet alleen gaan, dat zou een verlies zijn voor haar, want ik ben er zo ondertussen van overtuigd dat Esmee hier behoorlijk van geniet, het is iig een soort van levensinvulling.
En wie zegt dat er een probleem bij man ligt? Wie weet probeert hij uit liefde voor zijn moeder de gevolgen van haar handicap voor haar te verzachten.

.........

Laat ook maar geloof ik. Veel plezier met je schoonmoeder, het zal wel iets met karma of een vorig leven te maken hebben

Blom

Jij schrijft: En wie zegt dat er een probleem bij man ligt? Wie weet probeert hij uit liefde voor zijn moeder de gevolgen van haar handicap voor haar te verzachten.
Dat zou inderdaad geen probleem hoeven zijn als dat verzachten niet vanuit een opgelegde dwang zou gebeuren.
Mijn man gaat steeds beter zien dat die opgelegde dwang niet altijd zomaar kan, dat wij samen een gezin hebben waardoor ma niet meer op de eerste plaats kan komen. Dat wij niet als gezin mee gaan als de computer van pa weer eens vlot getrokken moet worden, omdat oudste veel huiswerk heeft en jongste een wedstrijd.
Dan moet man zijn belofte om volgende keer met zijn alllen te komen breken en in zijn eentje de verwijten trotseren. Dan regel ik de zaakjes thuis en man de zaken daar. Het heeft mij veel tijd gekost om man dat te laten inzien. De hoop dat ma het gaat begrijpen heb ik opgegeven, zij ziet zichzelf nog steeds als de spil waar de hele familie om draait en dat laat ik maar zo maar bewaak wel beter mijn grenzen.

Nog een grappige anekdote:
Ma had en heeft nooit iets te drinken in huis dat mijn kinderen mogen/lusten. Er is koffie, thee, jus d'orange of alcoholische dranken als wijn en bier. Gelukkig lusten mijn kinderen nu thee dus kunnen we altijd ter plekke iets te drinken voor hen maken. Jus d'orange mogen ze allebei niet door problemen met hun maagdarmkanaal.
Ma leeft in de waan dat ik de jus d'orange zelf in de ban heb gedaan.
De laatste keer had ze eindelijk speciaal iets voor de kinderen gehaald en meldde ze er trots bij dit mogen ze vast wel drinken van jou want het heeft een prijs gewonnen op voedingsgebied. Ze mochten het inderdaad van mij opdrinken het was geen jus d'orange.

Ze had capri sun multivitamine gehaald, de winnaar van het gouden windei. (De prijs voor de meest misleidende tekst op het etiket)
Jongste had dit op school behandeld in het nieuws van de week en verslikte zich in het drankje van het lachen. Een prijs ja maar nou niet direct een om trots op te zijn.

grappig

Ik mis iets. Wat is er dan zo grappig aan dat verhaal? Prima toch dat oma speciaal voor de kinderen iets in huis haalt. En lekker belangrijk dat het niet gezond is.

Ik neem overigens al jaren zelf drinken en eten mee voor de kinderen als wij naar oma gaan. Inderdaad om te voorkomen dat er niets aanwezig is voor de kinderen.

En voor manlief. Geen toezeggingen doen. Doet mijn man ook nooit. Wij zien wel wie de volgende keer mee gaan op bezoek. Soms gaan wij met zijn zessen. Soms gsst hij alleen en skms met 1, 2, 3 of 4 kinderen.

nou vlinder

Ik zie dat grap wel hoor: net of iets de 'gouden eikel' won vroeger en dan denken dat het een prijs heeft gewonnen en dus goed is

grappig

Het was grappig, omdat oma zeer trots meldde dat ze iets voor de kinderen had gehaald wat absoluut door mij goedgekeurd zou moeten worden, want het drankje had een prijs gewonnen. Ze presenteerde het alsof ze nou eindelijk eens iets had gehaald dat nog beter was dan de voorstellen die ik in jet verleden had gedaan. Ik heb ooit gezegd dat ze bijvoorbeeld kleine pakjes wickey of ander sap kon halen om te voorkomen dat er een liter 7-up open ging waar dan 2 glaasjes uit gedronken werden en de rest van de fles weg moest na tig dagen.

Dat (mijn) kinderen regelmatig verkouden zijn is namelijk de schuld van de moderne ouders, die geven geen sinaasappelsap meer aan hun kinderen dus die kinderen missen teveel vitamines. Dat pakje capri sun was toch maar mooi door oma geregeld om het vitamine tekort op te lossen. Met zoveel theater bracht oma dit. Daar moest jomgste erg om lachen.

Sorry

Ik had een nieuwe nick aangemaakt maar moet hier nog schrijven onder mijn oude nick LiesK.

LiesK.

Ja, snap helemaal wat je bedoelt met die sinaasappelsap hoor. Het gaat om die ondertoon, die sneer van haar naar jou toe. Jij doet weer zo moeilijk (wat niet zo is, want je hebt er legitieme redenen voor), dus oma heeft die Capri Sun in huis gehaald want die had immers een prijs. Slim van je jongste om daar de humor van in te zien .

Vlinder72: "Hoe durf je zo te reageren": Ik mag dat toch vinden of niet?!
Het is altijd gezeur en gepiep. Nooit de situatie nemen zoals die is er er een positieve draai aan geven want ze moeten er nu eenmaal uit. Dat is een feit. Ik neem er nu inderdaad afstand van.

Dat advies van het appartement kwam niet van mij, maar van mijn man als reactie op haar geklaag dat ze het zo lastig vind om een eengezinswoning te onderhouden en die trap steeds op te moeten en die tuin te onderhouden. Een logisch advies.

LiesK

Dat de wereld vanuit je schoonmoeder gezien om haar draait, is vanuit haar problematiek (er even vanuit gaand dat die klopt) heel goed te verklaren. Ze KAN wellicht niet anders.
Maar jij, jij kunt (hopelijk toch?) wel anders. Wat jij doet is echter meegaan met de perceptie van schoonmoeder. Zelfs issues in het gezin (grenzen, afbakenen hiervan, patronen etc etc) worden in jouw beleving aan je schoonmoeder gekoppeld. Dat is een zondebok zoeken. Je geeft haar daarmee wel heel veel macht.
Het is iets tussen jou en je man hoe jullie kwesties binnen het gezin oplossen. Hoe hij met zijn moeder omgaat is zijn pakkie-an. Heb overigens niet de illusie dat er een 'goede' manier bestaat om met dit soort problematiek om te gaan. Je man kan er wel voor kiezen om een goede manier te vinden om met zichzelf om te gaan. Maar ook dat is zijn keuze, niet de jouwe.

Zijn pakkie-an

Hoe hij met zijn moeder omgaat/omging is zijn pakkie -an dat klopt maar als ik niet in opstand was gekomen had ma nog meer ons gezin geregeerd. Dan gingen we nog steeds elke keer als gezin daarheen, omdat dat zo hoort volgens ma, dat had ze haar zoon geleerd. Dan moest de zaterdagse wedstrijd van zoon afgezegd worden, omdat oma ons wilde zien op de ochtend van haar verjaardag. Dan moest dochter maar geen huiswerk maken op donderdag want na school nog naar opa was toch wel vereist hij werd maar een keer 75.
Tegen deze dingen ben ik in opstand gekomen om man te overtuigen dat ma niet zoveel invloed kon uitoefenen op ons gezin.
Als man twee avonden in de week naar zijn ouders zou willen gaan is dat zijn keuze waar ik niet dol enthousiast over zou zijn maar, zijn ding.
Als hij voor ons als gezin de keuze maakt om met zijn allen te gaan op een onmogelijk tijdstip is dat niet alleen zijn keuze, daar hebben ik en de kinderen ook wat in te zeggen.
Een bijna 13 jarige brugklasser begint een eigen leven te krijgen waarin ruimte moet zijn om onder het bezoek aan oma uit te kunnen, hetzij door veel huiswerk, hetzij door andere activiteiten.
Dat zijn kwesties die wij als stel (met de kinderen) samen moeten oplossen. Tot een paar jaar geleden gehoorzaamde man blind zijn moeder, ma had toen heel veel macht.
Nu gaat het in rustige periodes best goed maar bij ziek en zeer bij pa en ma volgt man toch weer het oude patroon, kan moeilijk weerstand bieden aan de opgelegde dwang. Net als de periode van april tot na vaderdag, veel verjaardagen te vieren, moederdag, vaderdag, pasen, dan loopt de spanning door het grote aantal contactmomenten ook weer hoog op.
Wij voeren nu 3 jaar een ander beleid samen maar dat zorgt nog steeds voor irritaties over en weer.

je leest niet

Dat is dus wat ik zeg: de issues in het gezin wentel je af op schoonmoeder. Als je man zich dwingend opstelt naar jou en de kinderen, is dat een issue binnen het gezin. Dat staat los van schoonmoeder, had ook om wandelen kunnen gaan. Door schoonmoeder in deze als zondebok te zien kom je niet toe aan waar het werkelijk om gaat: dat jullie als gezin modus vinden om met elkaar om te gaan. (Zoals elk gezin die modus moet vinden en steeds weer hervinden, ook al gaat dat in sommige gezinnen wat meer vanzelf)
Je bent als gezin geen verlengde van je man, of tenminste toch niet als je dat niet wilt. Als jij last hebt van gedrag van je man, kun je de schuld ervan afwentelen op je schoonmoeder. Dat is wel lekker makkelijk want dan hoef je niet naar jezelf te kijken.

Schuld van schoonmoeder

Dat dwingen is iets waar mijn man mee is opgegroeid, dat doet ma al haar hele leven. Mijn man heeft van haar geleerd dat als normaal te zien. Door te doen wat zijn moeder vroeg/eiste bleef ma in haar comfort zone en bleef het enigszins gezellig. Een ingesleten gewoonte die moeilijk te doorbreken valt.
In onze therapie hebben wij geleerd dat de normen en waarden van je eigen gezin altijd sterker in je persoonlijkheid verankerd blijven dan de normen en waarden van het nieuwe gezin waar je in komt (het gezin van je partner) Die eerst aangeleerde waarden en normen blijven altijd een rol spelen. Zelfs als je voor je eigen gezin andere normen en waarden afspreekt, zeker in periodes dat je zelf niet top-fit bent of anderen binnen de kringen ziek en zeer hebben.
Het soms dwingende gedrag van mijn man is wel degelijk de schuld van mijn schoonmoeder zij heeft hem geleerd dat hij altijd moet doen wat zij wil. Dat staat echt niet los van schoonmoeder. Het komt namelijk alleen voor als er bezoekjes over en weer in de planning staan.
Bij het bepalen van de vakantiebestemming, een zondagmiddag uitstapje of de aanschaf van een andere auto wordt er nooit gedwongen van ik wil dit of dat, daar komen we in normaal overleg uit.
Als dat dwingen een naar karaktertrekje zou zijn dan zou het zich ook manifesteren tijdens andere onenigheid en dat is niet zo.

Dwingend

Maar Lies, jij doet net zo goed dwingend richting je man en schoonmoeder.
En een keer geen, minder huiswerk, of op een ander moment of op een andere plek huiswerk maken zodat je naar de 75ste verjaardag van je opa kan kijkt me nou niet zo'n drama. Want inderdaad, hij wordt echt maar een keer 75.

Je verwijt je schoonmoeder geen flexibiliteit en inlevingsvermogen, maar dat is toch heel duidelijk wederzijds.
En nu volgt er waarschijnlijk weer een heel lang verhaal van jouw kant over waarom het probleem toch echt bij je schoonmoeder ligt...

Tijgeroog

Niet op alle middelbare scholen is de consequentie voor niet gemaakt huiswerk even groot. Onze dochter moet 2 uur nablijven voor niet gemaakt werk. Als opa het groots zou vieren zou die 2 uur nablijven nog een overweging kunnen zijn maar na school een uur fietsen, een half uur in de auto en dan daar huiswerk maken met niet de juiste hulpmiddelen bij de hand, in een huiskamer vol luidruchtige bejaarden (beter horen zou aan dat gezelschap een goede klantenkring hebben) hoeft van mij niet. Daar kan dochter zelf bepalen wat ze doet en die keus respecteer ik.