Hond in gezin

Mijn zoon en ik willen graag een hond. Man houdt oiok van honden maar zit er niet zo op te wachten; vooral i.v.m. de verplichtingen die het met zich meebrengt. Nu kan ik wel zeggen dat ik het leeuwensddeel daarvan op mijn schouders neem, maar als ik moet werken zal hij toch ook er rekening mee moeten houden i.v.m. uitlaten en opvang regelen als je lang weg wilt blijven. (sporadisch) Wat vinden jullie? Is het handig/doenlijk om een hond te nemen terwijl niet alle gezinsleden er 100 % achter staan?
Zoon is typisch een kind die nu gouden bergen belooft 'als er een hond is, laat ik hem heus wel uit' maar ik weet dat dat niet het geval zal zijn: het moet hem uitkomen. Maar zelf vind ik het zo leuk dat dat me eigenlijk niet eens kan schelen; ik ben bereid de verzorging op me te nemen. Hij is te jong om echt verantwoordelijkheid te nemen en ik weet ook niet zeker of ik het wel verantwoord vind omdat, zeker als je een pupje neemt je die niet zomaar naar buiten kan sturen met een jongen van 14. (hij is klein van stuk en karakter)Verder kan hij er wel veel plezier aan beleven, dat weet ik zeker. Hij zal ook graag met me mee gaan om buiten te lopen en spelen met de hond. En op termijn natuurlijk wel wat meer verantwoording nemen.
Ik wil de verhouding met mijn man niet op scherp stellen door bij hem aan te dringen. Maar hoe wel?