Hoe zien jullie dit? (contacten, vriendschappen)

Poehee

'zo'n sociaal type dat minstens drie keer per week met vriendinnen eet of uitgaat.'

Nou, dat zou mijn man niet enorm gezellig vinden - en ik ook niet. Mijn basis ligt toch thuis hoor, ook nu de kinderen uitgevlogen zijn. Zo vaak en zo veel weg, dat zou mij niet liggen en ik denk dat dat voor jou ook een compleet andere wereld is; ik denk dat deze mate van 'sociaal' ( maar ja, wat is sociaal?? Daar kunnen we eerst wel een boom over opzetten!) zozeer verschilt van jouw leven dat het niet direct past.

Ik heb een paar goeie vriendinnen, maar die zie ik lang niet wekelijks, eerder eens per kwartaal denk ik. Als we elkaar zien, pakken we moeiteloos de draad weer op.
Wekelijks vaste afspraken (om te gaan wandelen of zo) moet je liggen - mij zou dat op langere termijn gaan benauwen.

Hebben en krijgen

ik heb ook zo'n dag, ga straks nog eten bij mijn schoonzusje, nou ja de ex van het broertje van mijn ex. (volg je 'm nog )
Morgen helemaal alleen. Ik vind het niet erg. Maar andere weken is het wel drukker. Met en zonder kind eten wij regelmatig buitenshuis. Overdag heb ik 1 dag in de week een vriendinnen moment op het moment dat onze dochters aan het zingen zijn.

Iemand spontaan mee uit vragen is wel de manier om mensen te leren kennen. Ik ben afgelopen jaar met iemand die ik niet kende naar een theatervoorstelling gewest omdat zij een kaartje over had. Dat was erg leuk, en ik heb me voorgenomen dit vaker te doen.

Wekelijks wordt voor mij ook lastig maar spontaan voor een keer vind ik erg leuk. En wellicht groeit er dan meer uit.

Vind je dat echt apart.

Ja nou ja, ik weet wel dat als dat niet zo was dat je de vraag hier dan niet zou stellen

Zij lijkt mij het type dat heel spontaan is en energie krijgt van contacten. Jij zit volgens mij wat anders in elkaar. Dat zegt verder niet zo heel veel. Dat zegt niks anders dan dat jullie er anders in staan. Dat kan dan toch best nog wel een gezellige avond worden, toch? Alleen heeft zij waarschijnlijk iedere week wel zo'n avond en jij de komende maand waarschijnlijk niet meer.

En hoe ik dat doe? Ik heb een goede vriendin die ik wekelijks zie, vroeger meer maar dat werd mij ook een beetje te gortig (zij is ook van het eerste type, ik meer van het tweede). En ik heb mij collega's waar ik wel eens mee ga lunchen, winkelen of stappen. En voor de rest heb ik nog een hele schare aan wat minder goede vrienden waarmee ik zo ongeveer een keer per maand een keertje koffie ga drinken of zo iets. Al met al klinkt het best veel, maar eerlijk gezegd: het fijnste vind ik toch eigenlijk om lekker in een mijn eentje in een boekenwinkel, tuincentrum of woonwarenhuis te neuzen. Dat is voor mij echt pure ontspanning.

Hier

Ik ben meer zoals jij, maar mijn vrouwelijke familieleden zijn zijn van de vriendinnen en afspraken. Bij kennissen maakt zo'n verschil niet veel uit, maar bij familie wel. Ik weet dus nooit ergens van. Zij zien en spreken elkaar veel vaker. En dan krijg je dat bij het kerstdiner een zwager er ineens niet bij was. Blijkt iedereeen behalve wij te weten dat hij niet zou komen.

Vriendinnen

Ik heb een paar goede vriendinnen. Die zie ik soms maanden niet en soms ineens drie keer in de week. Ik heb het geluk naast vrienden te wonen. Ook voor hun geldt, dat we ze soms heel vaak zien, maar soms ook weken niet.
Door verhuizingen, (echt-)scheidingen zijn er ook vriendschappen verdwenen. Dat is wel eens jammer, maar zo gaan die dingen blijkbaar. Bij het schrijven van de kerstkaarten viel het me op dat er in mijn adressenboekje (ruim 20 jaar oud) steeds meer doorhalingen zijn komen te staan en steeds minder nieuwe mensen. Ik heb er wel bewondering voor, dat iemand zo gemakkelijk op een ander afstapt. Ik heb dat niet zo, maar ik zou het misschien best willen. Nou ja, met mijn baan, gezin en de familie en vrienden die er al (nog) zijn, heb ik het druk genoeg.

Nieuwe vrienden maken

Ik ben juist erg veel van de sociale contacten, ik word er niet blij van om een weekend of kerstdag alleen thuis te zitten. Ik heb een paar echt goeie vriendinnen die ik al jaren ken en waar ik regelmatig mee afspreek, maar ik spreek ook graag af met collega's om te borrelen ofzo en met mensen die ik van sport ken. Vaak ook met een groepje. Ik krijg daar veel energie van.

Zo'n afspraak als bij jou zou ik alleen voorstellen als er een hele goeie klik is, maar je kunt altijd een keer wat gaan doen samen en kijken hoe het loopt toch? En als het niet klikt wimpel je haar weer subtiel af (geen tijd ofzo).

Zo'n wandelafspraak zou ik ook doen, maar dan gewoon zeggen dat je niet weet of het in je schema past en dat je gewoon wil kijken hoe het loopt, dus niet gelijk voor elke week afspreken.

Honden en kinderen

Ik heb wel gemerkt dat het makkelijker is als je een hond en/of een kind hebt. Met een hond raak je makkelijk aan de praat en ik heb een jarenlange vriendschap gehad met iemand die ik heb leren kennen door onze kinderen.
Ik heb inmiddels ruim 6 jaar collega's en daar kan ik ook prima mee opschieten, maar ik ben voorzichtig om daar echt vriendschap mee aan te knopen. Maar de leeftijd speelt ook mee. Ik kan prima met een paar jongere vrouwen overweg, maar die zitten echt niet te wachten op een uitje met iemand van 20/30 jaar ouder. En de oudere collega's zitten niet te wachten op een uitje. Een collega heeft dat ook zo verwoord "Jammer zeg dat jullie niet van mijn leeftijd zijn. We hadden vrienden kunnen zijn."

Mis je het?

De grote vraag voor jezelf is natuurlijk vooral of je het mist of niet.
Iemand mee vragen na diegene 1 keer gezien te hebben zou ik ook niet snel doen, maar ik zou het wel leuk vinden als iemand anders dat zou doen.
Met een collega ofzo doe ik dat wel. Hoewel ik merk dat ik een beetje 'vol' zit qua sociale contacten. Ik ben erg zuinig op m'n vrienden en vriendinnen en vind nu soms al dat ik ze te weinig kan zien. Of minder dan ik zou willen. Dat komt ook omdat ik als alleenstaande moeder wat beperkter ben met wanneer ik af kan spreken. Hoewel gezegend met een goede ongangsregelening hoor, dus ik klaag niet.
Als ik leuke nieuwe mensen leer ik kennen probeer ik ze soms ook te 'mengen' met al bestaande vriendengroepjes.

Ik hou niet zo van vaste afspraken, 1 keer per week gaan wandelen lijkt me dus ook niks. Dat zou ik als verplichting gaan zien. Ik vind het sowieso het leukste om spontaan iets te gaan doen. Ik heb een paar vrienden die me wel eens bellen van doe je jas aan, ik weet wat leuks. Heerlijk af en toe.

Toen ik een relatie had (met niet de vader van de kinderen) vond ik het wel wat lastiger. Dan wil je ook veel kinderloze avonden samen zijn en is je tijd nog beperkter.

Geen koppelvriendschappen

Ik heb geen latrelatie, maar lees met lief en kinderen (jongste 10+) in één huis. Mijn jongste vriendin is 18 jaar jonger en mijn oudste vriendin 25 jaar ouder, dus dat leeftijd-argument snap ik niet zo. Sommigen wonen in het buitenland en zie ik weinig maar mail ik vooral mee.
Man heeft voornamelijk contacten via werk en hobby (echte man) en ik ben graag alleen maar pik ook links en rechts mensen op waar ik soms een paar keer en soms jaren lang mee optrek. Sommigen zie ik eens in het jaar anderen wekelijks. Wat we niet hebben zijn vriendschappen als koppel; gezellig samen als 2 stellen uit eten enzo. Ik heb mijn vrienden en hij de zijne. Leuke mensen nodigen we te eten uit en soms blijft dat bij één keer en ook dat is prima. Nu ik het zo opschrijf lijk ik een enorm sociaal dier, maar mijn favoriete weekend heeft ook maximaal 1 sociale afspraak (maar geen is ook goed )en ik kan enorm genieten van een dag alleen (komt zelden voor)
Toch zou ik zo'n afspraak als Vic zeker maken; altijd leuk om een avond door te brengen met iemand die een heel ander leven leidt. Wie weet is het leuk en spreek je nog eens af en als het niks wordt heb je toch weer eens verder gekeken als je eigen vertrouwde kringetje.

O ja leeftijd

Ik moet zeggen dat mijn beste vriendinnen wel dezelfde leeftijd hebben ongeveer, maar ook ik heb vrienden die veel jonger of ouder zijn, leuk juist.

Ik zou het kunnen zijn.........

Ik ben zo'n type die 'zomaar' iemand mee kan vragen...ik vind het leuk...allerlei verschillende mensen, ontmoeten, ermee afspreken of iets 'doen'. Ik heb een aantal 'echte vriendinnen'(3) waar ik zuinig op ben en die ik zeker 1 keer per maand zie of ermee afspreek en verder bellen we elkaar meestal elke week 1 keer ofzo. Geen verplichtingen...het kan ook zo zijn zoals nu in Dec. dat we elkaar 3 weken niet spreken, te druk met andere dingen. Maar met nieuwjaar pakken we de draad moeiteloos weer op. Deze vriendinnen zijn al zo lang in mijn leven dat ze ongeveer familie zijn. Ik ken hun ouders, zussen, schoonzussen etc.etc. En zij de mijne...Maar ik ga ook wel eens met de buurvrouw spontaan wat doen...of met een collega waar ik verder nooit mee omga. Wij hebben ook nog 2 'vriendenstellen' van man's kant waar we ook al jaren mee omgaan. Ja dat is veel (denk ik) als ik het zo neerzet. Maar toch past het in ons leven....Met de vriendenstellen hebben we ook via de kinderen contact, kinderen even oud en die kunnen het goed met elkaar vinden, zoeken elkaar ook op en dan zien we elkaar ook. De vriendenstellen zien we vooral met verjaardagen of met b.v. oud en nieuw. Tussendoor ben ik degene die dan zomaar met een 'wildvreemde' iets kan afspreken...als een collega b.v. zegt dat ze naar een bepaalde voorstelling in theater wil of eraan denkt om te gaan, kan ik zo voorstellen "gut zullen we samen gaan? Dat lijkt mij ook leuk?" Of zoiets. Of als een ouder van een vriendinnetje hier zegt dat ze morgen op tijd dochter ophaalt want ze wil nog naar de schaatsbaan ofzo dat ik dan zo opper om samen te gaan....
Dat gaat bij mij vanzelf. Ik kan er niet zoveel aan doen geloof ik. Meestal lijkt 'alles' mij leuk...ik ben gewoon zo en dan flapt zoiets er zo uit. Mijn man is minder zo, die hoeft niet zo nodig overal naar toe. Maar ik word gek van een hele dag 'binnen zitten' en doe gewoon graag 'iets'. Zeker nu de kinderen wat ouder en zelfstandiger zijn en dus niet altijd meer met mij willen Man gaat wel mee hoor als ik dat graag wil, maar eigenlijk is hij net zo lief thuis. Beetje klungelen, rommelen...krantje lezen ofzoiets.
Zo heb ik meestal 'losse contacten' waar ik dan 'iets' mee doe. Ik heb op dit moment 1 collega waar ik wel eens wat mee ga drinken in het centrum en dan kletsen we vooral over de kinderen (even oud) en 1 ouder van een vriendinnetje van jongste waarmee ik wel eens wat 'aktiefs' mee doe en 1 vriendin van vriendin waarmee ik wel eens naar de rommelmarkt ga etc.etc. Deze 'losse contacten' zijn meestal niet bestendig jaren lang. We 'doen' een tijdje 'iets' en daarna veranderd ons leven, ons ritme en zo verwatert dat weer. Soms komen we elkaar nog 's tegen en kletsen wat bij en soms zien wel elkaar helemaal niet meer. Of alleen op de plek waar we elkaar ooit ontmoet hadden (werk b.v.), geen hard feelings...als de tijd er niet naar is, is het ook prima. Dan vind ik vanzelf wel weer iemand anders...
Ja mensen zeggen wel eens 'nee' of mompelen excuses dat ze het zo druk hebben...ook prima. Maakt me niets uit. Het was een 'idee' het hoéft niet, ik vind je nog net zo aardig als daarvoor. Dat maakt me niets uit. Aandringen doe ik niet, graag of helemaal niet. Het is maar voor de leukigheid.
groeten albana

Twee echte vriendinnen

Ik ben ook niet het type dat vriendinnen met hopen heeft,dat heb ik nooit gehad die drang.Toen mijn kinderen nog klein waren had ik nauwelijks echte vriendinnen,mijn leventje beperkte zich tot mijn kinderen,man,huishouden,werk en dichtst bijzijnde familie.
Pas toen ik van job veranderde leerde ik de vriendinnen kennen die ik nu heb en dat zijn er twee.Met de ene is het contact minder intens,waarmee ik wil zeggen,dat het zich beperkt tot een goede babbel,een bezoekje...
Nu de kinderen hier groot zijn,heb ik meer tijd gekregen om ook andere dingen te doen en dàt doe ik met de andere vriendin.We doen uitstapjes,voorstellingen,samen op vakantie enz....(mijn man is niet echt een vakantieganger)
We zien elkaar haast dagelijks,maar dat komt doordat we collega's zijn.Toch blijft op de werkvloer ons contact grotendeels louter professioneel.
Tijdens vrije periodes is het best mogelijk dat we elkaar soms dagen niet horen of zien.Er is dus helemaal geen druk die ervoor zorgt dat het een benauwde vriendschap wordt.
Ieder heeft buiten de vriendschap nog andere contacten en bezigheden en dat werkt prima zo.

Contact en vriendschap

Ik ben wel iemand die spontaan mensen aanspreekt en makkelijk met "vreemden" afspreekt als er een klik is. Ik ben vaak met meiden naar bepaalde concerten geweest, een bepaald restaurant, een bepaalde thema-avond of een bepaalde bioscoopfilm of gewoon bij elkaar op de koffie. Als we elkaar daarna tegenkomen bij de desbetreffende kennis/ bedrijf/ vereniging/ familie komt er soms een nieuwe afspraak uit voort, omdat het zo gezellig was. Ik weet van mezelf dat ik niet attent ben als vriendin en dat niet iedereen dat waardeert, dus ik hou dat dit soort contacten altijd "los".
Ik heb vier vriendinnen met wie ik lief en leed deel. Een is een voormalige collega van mijn allereerste baan, een is nu mijn collega en twee zijn vriendinnen geërfd uit een eerdere relatie van mijn man. Met een van die vriendinnen sport ik, dus die zie ik gemiddeld twee keer per week, we weten al onze ins en outs. Met de andere twee vriendinnen bel ik, dan spreken we af en gaan we gezellig een avondje op stap of samen koken, terwijl we bijkletsen, met mijn collega ga ik regelmatig op stap naar het theater en musea. Vroeger, in mijn vorige huwelijk was dit ondenkbaar, leefde ik ook in mijn eigen kringetje, maar dit vind ik een stuk leuker en mijn man vindt het geen probleem als ik af en toe een avond weg ben.
Ik ben dus zo iemand die wekelijks zou gaan wandelen met die vrouw van school als zij dat mij zou vragen. Wandelen is gezond en een oppervlakkig praatje is heel ontspannend. Wel zou ik haar duidelijk maken, dat het misschien niet iedere week zal gaan lukken, vanwege drukke bezigheden, maar dat ik wel mijn best daarvoor zou doen.

Leuk

Ik vind het altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Via mijn werk ontmoet ik vaak nieuwe mensen. Als ik een klik heb met die mensen dan heb ik er geen probleem mee om voor te stellen om samen koffie te gaan drinken of zo. Of inderdaad iemand mee te vragen ergens heen wat hun interesse heeft. Soms blijft het daarbij en soms wordt het contact intensiever en wordt je kennissen of vrienden.

Ik heb wel redelijk veel sociale contacten buiten het gezin om. Mijn beste vriendinnen wonen helaas niet vlakbij maar ik heb wel redelijk wat kennissen hier en inmiddels ook een paar goede vriendinnen waaronder ook enkele collega's. Ik spreek vaak 's middags af om samen met vriendinnen te gaan lunchen (ik heb een lange lunchpauze)of nodig mensen uit om 's avonds bij ons te komen eten. En ik ga ook wel regelmatig even wat drinken met vriendinnen, naar de bioscoop of ergens wat eten. Mijn man heeft ook zijn vrienden dus dat vind hij niet erg verder.

Vriendinnenclubjes

klinkt een beetje tuttig, maar ik vind het leuk om met een groepje vrouwen geregeld af te spreken.

Zo om de 6 weken heb ik een leesclubje van oudcollega's en wat losse vriendinnen. We zijn nu een hechte vriendinnengroep geworden.

Teamsportclubje met bijbehorende nazit en etentjes.

Ik heb een jaarlijks eetclubje met vrouwen waar ik ooit mee samen gesport heb.

Ik denk dat ik ooit nog wel eens een wandelclubje ga oprichten met weer andere vrouwen (nog geen idee wie dat gaan worden ).

Verder nog wat losse vriendinnen, maar de clubjes vind ik dus een plezierige opzet.

Ik zou het leven zonder erg saai vinden, ik snap juist niet dat mensen zonder kunnen

Tweespoor

Ik bevind mij op dit moment op een tweespoor. De jongste wordt nu wat groter en ik kan ervoor kiezen om meer te gaan werken (en daar mijn sociale contacten op te doen) maar op dit moment neig ik naar uitbouwen de clubjes, dus idd een eetclub, wandelclub of leesclub.
Allebei kan niet volgens mij.

Wat ik nog wou zeggen is...

Dat ik dat dus bij meer vrouwen zie. Of er wordt energie gestopt in het werk en de carriere, of er wordt energie gestopt in het sociale netwerk. Ik zie zelden iemand beiden doen. Dat zou mij ook niet echt net lukken.

Hoe het voor mij is....

Leuk draadje, ook om te lezen hoe dit voor anderen is.

Wat je schrijft over de ex-vriendin van je neef, die jou vraagt iets af te spreken: ik vind dat dus helemaal niet raar. Heerlijk, zo'n spontane actie! Dat zou ik zelf ook wel kunnen doen. Vooral als ik het gevoel heb dat ik een klik heb met iemand.

Mijn kringetjes is ook niet zo groot, en eerlijk gezegd eigenlijk zelfs iets te klein voor mijn wensen. Ik zou graag nog wel 1 of 2 vriendinnen "erbij" willen hebben.

Nu heb ik 1 heel goede vriendin, even oud als ik ben. Haar heb ik leren kennen op het werk, en nadat ik daar weg ging is er een heel warme vriendschap ontstaan die steeds verder uitgroeide. Ik ken haar nu ongeveer 12 jaar (ben zelf 41) en inmiddels zijn we al 3 keer samen op vakantie geweest. Ook tussen haar en mijn man klikt het heel goed, en onze vakanties waren dan ook altijd met z'n drietjes (zij is vrijgezel). We wonen niet bij elkaar om de hoek, maar op een uur rijden. We zien elkaar dan ook niet wekelijks, en we spreken elkaar ook niet wekelijks. Maar zij is wel uit de categorie dat ik haar het eerst bel als ik steun nodig heb, of ergens heel erg blij over ben. Met haar deel ik zo goed als alles. En dat is wederzijds. We zijn op fronten heel verschillend, maar delen ook heel veel dingen. En we kunnen heerlijk gezellig doen, lekker babbelen, winkelen, vakantie vieren. Er zijn niet veel dingen die ik met haar niet kan doen. Ik zou haar wel graag vaker willen zien of spreken, maar dat lukt gewoon niet altijd. Als we elkaar eens een paar weken niet spreken, dan is er overigens niets aan de hand, we pakken altijd heel gemakkelijk de draad weer op waar we gebleven zijn. Fijn is dat!

Daarnaast hebben we als koppel enkele vriendschappen met andere koppels, sommigen heel hecht, andere iets minder. Die zijn vooral ontstaan door gedeelde interesses. De meeste van deze vriendschappen wonen trouwens ook niet om de hoek, maar verspreid over het land. Twee daarvan wonen dichterbij, anderen een uur of 2 uur rijden bij ons vandaag. Wel jammer, want ik zou ze best vaker willen zien, nu blijft dat toch beperkt tot zo'n 3-4 keer per jaar. Soms zelfs nog minder. Niet vervelend, want het contact blijft altijd goed, maar ik zou het leuk vinden om ze vaker te zien omdat ik er zoveel gezelligheid aan beleef. Die vrienschappen zijn trouwens ook niet per sé van onze leeftijd. We hebben ontzettend goede vrienden op 2 uur rijden hier vandaan, waar we op vakantie ook al veel mee zijn opgetrokken (we ontmoetten elkaar dan enkele dagen ergens tijdens een rondreis bijvoorbeeld), maar zij zijn ouder dan mijn ouders (maar jonger van geest). Dat klikt zo ontzettend goed, dat zou ik niet willen missen. Met hen en met nog 3 andere stellen hebben we ook gedeeld contact, en soms zijn we dus met 4 stellen tegelijk samen voor een leuk weekendje of een avondje lol. Dat is super gezellig en we delen dan allemaal dezelfde interesses, maar lijken ook op elkaar in sommige aspecten. Zowel bij de mannen als de vrouwen klikt dat, en ook gekruist. Ik hoop dat we dat nog lang kunnen blijven beleven.

Nu is het zo dat wij in 2005 naar de Randstad zijn verhuisd vanuit Limburg -voelt als emigreren- en toen zijn veel van onze vriendschappen in Limburg kapot gegaan. Ten eerste waren 2005, 2006 en 2007 voor ons tropenjaren rondom veel ellende en gezondheidsperikelen van onszelf en van onze wederzijdse ouders en gezinsleden, waardoor we in die periode veel weekends nog in Limburg hebben doorgebracht. Dat betekent dat je dus niet kunt bouwen aan een nieuwe sociale kring in je eigen omgeving. Bovendien sneuvelen veel vriendschappen die de afstand niet overleven. Net als familiebanden trouwens. In al die jaren dat wij nu in de Randstad wonen is mijn broer slechts 2 keer bij ons geweest, en voor de meeste van mijn man's broers en zussen geldt hetzelfde. Slechts 1 zus komt regelmatig, de rest zien we nooit. Dat betekent dus dat onze sociale kring erg uitgedund is. De ritjes naar Limburg zijn van ons ook erg verminderd, simpelweg omdat het qua gezondheid ook niet meer kan.

Nu zijn we in 2007 verhuisd binnen de Randstad naar ons huidige adres, in een piepklein stadje. Hier hebben we veel leuke contacten in onze straat, en dat voelt erg goed. Verder hebben we zelf geen kinderen, en pas sinds 5 maanden een pleegzoon in huis. Ons leven is dus ook veranderd daardoor nu. Ik zou heel graag ons sociale kringetje nog iets verder uitbouwen, maar dat vind ik dus heel moeilijk. Ik merk inderdaad dat sommige mensen genoeg hebben aan hun eigen kringetje, die hoeven geen uitbreiding meer en houden contact een beetje af of het bloeit al heel snel weer dood. Terwijl ik dus probeer om toch wat op te bouwen, en dus ook soms spontaan afspreek met mensen die ik ontmoet en waarmee ik een klik heb, maar niet iedereen staat daarvoor open.

Ik denk dat ieder moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Ik vind niets apart, iedereen is nu eenmaal anders. En ik blijf proberen te bouwen aan nieuwe vriendschappen, hoe moeilijk dat soms ook is. Dus als mensen zich geroepen voelen in de regio A'dam, ik houd me aanbevolen!

Zo'n afspraak als je iemand niet echt goed kent vind ik dan ook helemaal niet raar. Je leert elkaar namelijk pas echt kennen nadat je elkaar wat langer kent. Hoe zou je dat anders willen doen? Als je steeds moet wachten totdat je elkaar toevallig tegenkomt, duurt het vaak wel heel lang, toch?

Bedankt voor alle reacties. Ik heb deze week niet veel tijd gehad om te forummen vanwege sociale verplichtingen
Wat me opvalt is dat de meeste mensen toch wel enkele goede vriendinnen hebben, en dan vind ik het toch jammer dat ik die niet heb. Een paar jaar geleden had ik een goede vriendin, die verhuisde naar de andere kant van het land en liet het contact verwateren. Een vriend die ik al 22 jaar ken, en waar ik een paar jaar intensief mee ben opgetrokken (hij was zelfs bij mijn laatste bevalling aanwezig), is voor de liefde verhuisd en heeft kleine kinderen. Zijn vrouw vindt het geen succes als hij veel uit gaat, dus ik zie hem nog max 1 keer per jaar. Zijn vrouw en ik klikken niet zo, dus daar op visite is nooit zo gezellig Ik spreek hem nu vooral, 1 a 2 keer per maand, via msn.
Misschien dat ik binnenkort eens aan mijn favoriete collega voorstel om iets buiten het werk te gaan doen. Vanaf de eerste dag dat we samenwerkten was het zo gezellig, en nu ze op een andere vestiging werkt pakken we ieder (zakelijk) excuus aan om samen te kunnen lunchen (2 uur). Zij zit nog in de kleine kinderen, dus ik kan me ook voorstellen dat ze er geen ruimte voor ziet. Nou ja, het is in ieder geval een goed voornemen voor het nieuwe jaar.
Gezamenlijke vriendschappen met mijn vriend zie ik niet zo snel gebeuren. Hij heeft vooral vrienden/kennissen met een gezamenlijke hobby, en ik ben meer een bankhang cq koffietent type.
De afspraak met de ex van mijn neef was trouwens heel gezellig. Ik denk dat we nog wel eens afspreken. Het kletst wel makkelijk met haar dus dat is al een heel mooi begin.

Veel vriendinnenclubjes

Ik heb eigenlijk veel vriendinnenclubjes.
Mijn echte vriendinnen zijn van vroeger, kleuterschool 1 vriendin, nichtje is een vriendin ook van de kleuterschool. Verdere vriendinnen zijn van de opleiding van 30 jaar geleden. En van het werk, ook al lager dan 20 jaar. De meeste ken ik al meer dan 25 jaar. Nieuwe vriendinnen komen erbij van bv schilderclubje, leesclubje en buurt. Maar die blijven oppervlakkiger.
Wekelijkse afspraken maak ik met niemand, ben graag alleen. Bel en mail veel met vriendinnen. Spreek ook wel af, maar dan eens per 2 maanden ofzo, niet vaker. Mijn echter vriendinnen wonen overal versprein in het land trouwens

Ginny

Ik heb juist veel vrienden die allemaal veel werken (minimaal 4 dagen), doe ik zelf ook. Waarom zou dat niet samengaan?
Ik heb het idee dat als ik druk ben, ik veel meer doe dan als ik de hele dag niks te doen heb, dat geeft veel meer energie.

Roosje

Hoe deed jij dat toen je een relatie had? Dan wil je toch ook tijd met je vriend doorbrengen. Het een gaat altijd ten koste van het ander, lijkt me.

Ginny

Dat ben ik niet met je eens. Ik heb een redelijk goede baan maar ik heb ook een sociaal leven. Ik ken veel van mijn vriendinnen en kennissen toch ook van studie en werk. De sociale contacten die ik na mijn studietijd heb opgedaan zijn deels juist via werk gegaan.

Relatie - vic

Tja, dat hangt natuurlijk van je relatie af. Als je het liefst alles samen doet is er minder ruimte voor andere vriendschappen.

Wij doen veel samen, maar zo ongeveer één keer per week heeft een van ons toch wel een afspraak met vrienden. Juist leuk om te horen wat de ander heeft beleefd terwijl ik dan bv eens lekker lui avondje thuis heb gehad. Of om mijn verhaal eens kwijt te kunnen bij vriendinnen die weer een andere kijk op de zaak hebben.

Ik zou dus nooit alleen maar voor mijn relatie gaan, dat zou me teveel benauwen.

Roosje

Nou ik bedoel het eigenlijk anders: Ik zie vrouwen om me heen met kleine kinderen die groter worden en die dan opeens de handen vrij krijgen. En dan of kiezen voor meer werken (en overdag minder tijd voor vriendschap) of voor een groter sociaal netwerk (en dus meer tijd voor vriendschap). Die keuze bepaalt dus wel een beetje hoe je erin staat. Dus of sociaal contact aantrekt of afstoot.
En bovendien zeg ik ook niet dat dat niet kan samengaan. Ik zie alleen in mijn omgeving dat dat vaak de keuze is waar mensen voor staan.

Nee hoor geen keuze maar beiden

Toen de kinderen jonger en onzelfstandiger waren had ik buiten de vriendinnen die ik altijd al 'heb' ook veel 'losse afspraken' dan eens met die en dan eens met die. Dan was het heel vaak wel via de kinderen, dus kinderen mee. Dan eens met die moeder naar een speeltuin en dan eens met een andere moeder naar een braderie en dan eens met die en die naar een of ander kinderfestijn of we brachten samen kinderen (muziekles) en gingen dan gezellig koffiedrinken ofzo of 1 keer samen voor de leut en daarna beiden een keer alleen...Samen naar het zwembad bij mooi weer etc.
Nu ze zelfstandiger zijn en ons niet meer zo nodig hebben spelen die contacten zich anders af. Ze zijn niet meer op de kinderen gericht maar meer op mijn wensen zeg maar.
En ik ben ook meer gaan werken sindsdien. Rond puberteit nog 10 uur erbij en vorig jaar nog 8 uur erbij. Werk nu 32 uur en dat is volgens rooster, dus onregelmatig. Bij ons is 36 maximum volgens c.a.o. Daar zit ik nog maar 4 uur onder.
Ik vind het juist prettig. Na werk naar huis, eten enzo en dan weg...lekker juist. Of op vrije dag als man is werken en kinderen op school...
Het is dus niet altijd of,of. En en kan ook prima.
groeten albana

Vic

Tijdens mijn relaties had ik ook altijd veel sociale contacten. Ik vind dat een relatie en vriendschappen naast elkaar moeten kunnen bestaan.
Ik moet wel zeggen dat ik met een relatie minder 'noodzaak' zag om af te spreken, als het goed is is het thuis dan ook gezellig. Omdat ik niet graag veel alleen ben spreek ik nu wel vaker af dan toen ik nog een relatie had.
Maar dat heeft dan weer geen invloed op het aantal uren dat ik werk.

Ginny

Ik snap wat je bedoelt, we hadden een ander uitgangspunt. Mijn vrienden werken eigenlijk allemaal overdag, dus afspraken zijn meestal 's avonds of in het weekend, of vrijdag aan het eind van de middag ofzo.

Lat relatie

Ik vind het vooral lastiger worden om af te spreken tijdens een lat relatie. Als je samenwoont zie je elkaar automatisch al meer natuurlijk. Maar met de lat relatie die ik (even) had en die ik niet met de kinderen wilde combineren nog, vond ik het wel lastiger. Ik heb een beperkt aantal kinderloze avonden, en met een relatie wil je er uiteraard ook een paar aan hem besteden. Dus blijven er minder over voor vriendinnen.
Ik probeerde wel meer af te spreken met vriendinnen juist als de kinderen bij mij waren. Borrelen s avonds bij mij thuis ofzo, of overdag met de vriendinnen waarmee dat kan (ik werk onregelmatige diensten). Maar daarnaast sprak ik ook nog wel regelmatig af op kinderloze avonden, maar wel minder.