hoe vertel je dat je papa niet je papa is
omdat ik niet zo goed weet hoe ik moet beginnen zal ik proberen het zo goed mogelijk uit te leggen,
mijn gezin bestaat uit men vriend men dochter van 7 en men zoontje van 3,5 jaar,
mijn dochter heeft biologisch gezien een andere vader alleen weet zij dat zelf niet, mijn vriend heeft vanaf de zwangerschap al de rol als vader op zich genomen en doet dat tot de dag van vandaag nog steeds,
inmiddels is mijn dochtertje 7 en vraag ik me af wat nou het juiste nou ja juiste meer het moment is dat je gaat vertellen dat haar vader eigenlijk niet haar vader is en hoe geef je het beste antwoord op de vragen die dan misschien zullen komen en hoe verwerkt of snapt een kind van 7 dit eigenlijk, en als je het hebt verteld hoe dan verder ?
ik ben op zoek naar tips en adviezen of misschien eigen ervaringen van moeders, die mij misschien een beetje kunnen helpen,
vraagje
Wie weten er nog meer van?
Niet te veel lading geven
Ik zou het terloops noemen op het moment dat je haar seksuele voorlichting geeft. Dan leg je bijvoorbeeld uit hoe een zaadje van de man en het eitje van de vrouw samen een baby kunnen worden. En dat die man en vrouw dan meestal ook de papa en de mama van de baby zijn. Maar dat het soms anders gaat: dan geeft de man wel het zaadje aan de vrouw maar daarna wordt de man niet de papa van de baby. En dat is bij jouw dochter ook gebeurd. Gelukkig kwam je toen ze nog in jouw buik zat een andere man tegen die heel graag de papa vN jouw dochter wilde worden. En nu is .... dus haar papa.
Of als jullie bv een adoptiekind of een pleegkind kennen, dat je eens noemt dat er veel verschillende soorten gezinnen zijn en hen dan als voorbeeld geeft. Daarna noemen dat er met jullie gezin ook iets bijzonders is, ook al zien mensen dat niet: jouw dochter is niet geboren uit het zaadje van haar papa, maar uit het zaadje van een andere man.
Probeer er snel een moment voor te vinden (7 jaar vind ik al best laat eigenlijk, als je ervoor kiest om er open over te zijn. Je kunt ook overwegen om het niet te vertellen tot ze volwassen is) en het dan duidelijk en zonder al te veel nadruk of lading te vertellen. Daarna benoemen dat ze er altijd vragen over mag stellen of over mag beginnen als ze dat fijn vindt of als ze weer even vergeten is hoe het precies zit. En dan afwachten of ze dat doet. Andes bij gelegenheid zelf nog eens op terugkomen...
Mams
Wat leg je het mooi uit! Geweldig.
Ben het er mee eens dat het al best laat is, zoiets moet je zo jong mogelijk al doen. Het moet normaal voor haar zijn.
Maar wat je ook doet, maak er geen drama van, niks groots van maken. Gewoon presenteren als iets heel normaals.
Voor het uitleggen aan donor kinderen is er een heel mooi boekje, misschien dat het voor jullie ook iets zou zijn. Wereldwondertjes of zo iets.
Simpel uitleggen wat mams ook zegt
Ik zou t ook zo doen. Niet te veel uitweiden, als er vragen komen die steeds gedoseerd beantwoorden. Je ou ook eens kunnen beginnen over lijken op of dezelfde interesse hebben en dan zo er over beginnen. Wachten tot volwassene zou ik echt niet doen.
Reactie
Bedankt voor de reacties
Iedereen kwa familie is gewoon op de hoogte ,
Mijn dochter is namelijk bruin en men vriend en zoontje niet , dus de familie is daarom al vanaf begin af aan al op de hoogte , uiteraard weer de biologisch vader ook van haar. Betaan af maar heeft verder een nieuw leven opgebouwd en heeft heen behoefte aan contact,vandaar dat we haar tot de dag van vandaag nog niks hebben verteld , en ook omdat ze zelf nog nooit echt iets. Heeft gevraagd , persoonlijk vind ik haar erg jong nog voor deze informatie omdat ze pas 7 is, vandaar dat in me eerst goed in wil verdiepen. Of ik niet wil wachten tot ze ouder is en zelf met vragen zal komen,
Wel doen
Lijkt me dat een kind die vraag ook heeft. Waarom ze een andere tint huid heeft dan haar vader, moeder en broertje. Maar ze voelt de 'geheimstatus' van die vraag wel aan.
Omdat ze voortkomt uit een eerdere relatie van haar moeder. Ik vind vader dan wel een groot woord. Alsof haar vader inwisselbaar is en dezelfde kwaliteiten heeft als de biologische verwekker.
Tekst is belangrijk. Ik zou haar wel uitleggen dat ze er daardoor anders uitziet maar ook andere karaktertrekken geërfd kan hebben op een biologische manier. Maar op een sociale manier heeft ze ook gewoonten en manieren overgenomen van haar vader.
Beiden zijn van belang in haar leven. Op een andere manier. Maar beiden tellen mee.
Als ze ouder is kan ze ook in contact komen met haar biologische familie als ze dat wil.
zo snel mogelijk
Ik zou het zo snel mogelijk vertellen. 7 jaar is al oud, maar beter nu dan nog langer wachten. Hoe jonger je het vertelt, hoe normaler of vanzelfsprekender het voor haar is. Maak het vooral niet te groot.
zeker als iedereen het kan zien
Als de hele buitenwereld het al doorheeft doordat zij een andere kleur heeft, zeker zsm hierover beginnen. Wil je dat ze het van een buitenstaander hoort?
ik denk eigenlijk dat ze t al wel weet ?
als ze 7 is, dan heeft ze vast al eens vragen gehad van vriendinnetjes waarom ze een andere kleur heeft. Of van een andere ouder. Gewoon omdat die er vanuit gaan dat ze het weet, juist omdat ze anders is gekleurd dan de rest van de familie. Ik zou echt niet wachten. Als je het moeilijk vindt om te vertellen kunnen jullie het misschien samen doen?
Gemengde afkomst
Er is nog een belangrijke ouderlijke taak. Je kind weerbaar maken tegen de stereotype en soms negatieve beeldvorming die gepaard kan gaan met een andersgekleurde afkomst. Het is voor een kind lastig als jij die juist ontkend of negeert. Want het wordt daarop bevraagd door anderen. Wat jij daarover zegt en samen met een kind opdoet is belangrijk en doet ertoe. Het is belangrijk om je daar in te verdiepen, ook wat het met jezelf doet.
Je kunt het belang van gemengde kinderen ook uitleggen. Het is een feit en het geeft aan dat we allemaal mensen zijn van vlees en bloed. Zo horen we elkaar te accepteren en gemengde kinderen kunnen daar ook een positieve rol in spelen als ze dat willen. Want ze zijn eerst en vooral zichzelf.
Een bekend gemengd ' kind' is Barack Obama.
Reactie
Nog nooit heeft zE iets gebracht in de zin van "waarom ben ik bruin" ze is daar totaal niet mee bezig nog, en iedereen van onze familie zal haar niks vertellen want dat is afgesproken in het verleden dus vandaar , maar ik zal eens overleggen met de huisarts voor informatie wat nou het beste is , uiteraard zullen ik en men vriend het der samen uitleggen , der biologisch vader zal toch nog niet leren kennen pas als Ze veel ouder is ,
Tekst
Een tekst als ' je papa is je papa niet' daar zou ik mee oppassen. Want haar papa is wel haar papa. Hij is degene die haar opvoed en van wie ze leert om met anderen en met de wereld om te gaan. Ze heeft er alleen nog een andere vader bij. Die heeft niet de nogal grote sociale rol die jou vriend al haar hele leven dagelijks heeft heeft maar die is haar verwekker en heeft een biologische rol.
de familie?
Dat de familie haar niks zal vertellen zegt niks over klasgenoten, ouders daarvan, mensen op straat, buren etc. Sterker nog ik denk dat er zeker al opmerkingen gemaakt zijn hierover. Wat je bij de huisarts wil doen snap ik niet, hier zijn al genoeg tips gegeven. Wacht niet langer, vertel vandaag of morgen dat "haar zaadje" bij een andere man vandaan komt en dat de huidige papa met hart en ziel haar papa is.
Natuurlijk vragen mensen naar haar kleurtje
Hier een dochter met een kleurtje en dat heeft ze duidelijk niet van mij.
Van jongs af aan kreeg ze vragen of opmerkingen, bijvoorbeeld: Heb je dat kleurtje van jouw papa? Waar heb jij dat mooie kleurtje vandaan? Ik mag van mijn vader niet met bruine kindjes spelen (kleuterklas!).
Mijn dochter antwoordde daar gewoon naar waarheid op. Haar papa is ook bruin.
Of vragen aan mij, zoals: Is ze geadopteerd? Dat gebeurde toen ze nog baby-peuter was. Daarna niet meer.
Ik zou je dochter zo snel mogelijk informeren. Er zijn ook leuke boekjes met seksuele voorlichting waarin ook de huidskleur wordt uitgelegd.
tjonge
De familie houdt haar mond wel dus ze weet het niet? Hoe pijnlijk als klasgenoten haar daar eens naar gevraagd hebben. Dikke kans dat die ouders zich dat openlijk hebben afgevraagd. Ik vind echt dat je veel te lang hebt gewacht, dat had vanaf twee ook gewoon gekund, nu heb je het veel te groot gemaakt.
Huisarts? Waarom? Lees gewoon een boekje over hoe baby's ontstaan en vertel haar dat bij haar het zaadje niet van haar papa was maar van een andere man met een ander kleurtje. Zo houd je de papa haar papa en ga je niet zeggen dat haar papa haar papa niet is, hij heeft alleen het zaadje niet geleverd.
Maar denk
Nu pas noem je dat zij gekleurd is en jullie niet.
Denk je niet dat je haar onderschat in hoe ze zelf kan nadenken?
Kijk hier eens naar!
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/367904
vanaf 11e minuut
Dan wordt duidelijk hoe jonge kinderen omgaan met huidskleur
huisarts
Blijkbaar is de huisarts een vertrouwenspersoon voor Shakarone. Het kan juist een goed idee zijn om daarmee te bespreken hoe je dit aanpakt en hoe dat dan uitpakt.
Daarnaast zou ik de omgang met kinderen uit een gemengd of zwart gezin wat enthousiasmeren zodat ze daar wat herkenning en aanknopingspunten kan vinden. Zelfs bij voorkeur gezinnen waarin de afkomst van haar vader dezelfde is.
Het is bij Spoorloos vaak zo sneu dat kinderen eenmaal volwassen hun ouder terugvinden en ze blijken dan niets te weten van de taal of de cultuur en de omstandigheden.
Dat is ook iets dat je als gezin zou kunnen ondernemen. Je samen verdiepen in de achtergrond van de biologische vader omdat dit een deel is van de identiteit van een kind en je kunt er als gezin, moeder, vriend, broertje, in meegroeien met haar.
Musea, boekjes, school informeren als ze een goede juf heeft.
Ik snap je terughoudendheid
maar een kind van 7 heeft meer door dan jij denkt. Jullie hebben er een geheim van gemaakt, dat voelt ze waarschijnlijk haarfijn aan. Laat dat geheime los en maak het bespreekbaar. Het is zoals het is, waarom maak je het zo moeilijk?
Ik heb een zus met 3 jongens.Mijn zus en ik zijn al bejaard en met pensioen. Toch is het steeds een geheim gebleven dat één van de jongens van een andere vader is maar het zelf niet weet.De moeder zal het nooit vertellen dat ze ooit fouten heeft gemaakt. Mijn vader en moeder hebben er wel weet van maar die zijn al jaren overleden,dus ben ik de enige die van de situatie op de hoogte is.Ik heb de neiging het te willen vertellen aan haar zoon die nu 55 is geworden maar hoe pak je zoiets aan ?
Ik vind dat hij het recht heeft dat te weten,als men in détail kijkt ziet men het veschil met de twee andere broers.Zou ik het toch nog informeren?
Graag uw mening hierover!
Niet doen. Het is jouw zaak niet en je maakt alleen vertrouwen kapot.
Klepke
(Sorry voor de quote opmaak, ik krijg het er op de telefoon niet meer uit)
Ik zou geneigd zijn er in ieder geval nog eens met zus over te praten. Het is moeilijk te zeggen wat uiteindelijk voor de zoon het beste is; zwijgen of spreken. Ik ben geneigd te vinden dat een kind recht heeft op informatie over zijn biologische afkomst. Al was het alleen maar om de mogelijke medisch-genetische implicaties. En het is niet voor niks dat anoniem zaaddonorschap niet meer kan.
Maar hier zit je persoonlijk in. Dat is nog weer heel anders. Ik ervaar zelf ook het gewicht van het meedragen van een pijnlijk familiegeheim, van een heel andere soort overigens. Ik heb daar soms wel last van gehad. Het zet je op afstand van de mensen die het niet weten. Het heeft iets oneerlijks dat je de last van een ander te dragen hebt gekregen en dat je die niet mag delen. Als ik dacht dat iemand belang kon hebben bij dit verhaal had ik het allang verteld. Wat mij tegenhoudt, is dat ik er niet nog iemand mee wil opzadelen terwijl het niks positiefs zou brengen. In jouw geval vind ik dat het wel een positief doel dient om het te vertellen. Ik zou me persoonlijk in ieder geval bezwaard voelen bij de gedachte een dergelijk geheim mee mijn graf in te nemen. Terecht of onterecht? Wie zal het zeggen?
Als je tot de slotsom komt dat je de informatie met de zoon moet delen, kun je, afhankelijk van hoe je de reactie van je zus inschat bijvoorbeeld deze twee dingen doen:
Je zegt tegen zus: Dit geheim zit mij teveel in de weg: Of jij vertelt het zelf, of ik doe het. Je schrijft de informatie op in een brief. Die deponeer je ergens. Je bepaalt dat die na het overlijden van je zus moet worden overhandigd aan de betreffende zoon.
Sterkte! Moeilijke situatie
Praat erover met je zus. Straks is zij er niet meer, haar zoon komt er achter dat hij van een ander is en dan kan hij daar nooit meer informatie over krijgen via zijn. Dat zou onvergeeflijk zijn. Via commerciėle dna-banken kom je veel te weten, ook per ongeluk dingen waar je nooit naar op zoek was, ook via andere familie die daar toevallig in zit. Dna liegt niet, leg dat uit aan de moeder voordat het te laat is.
Wat niet weet wat niet deert gaat niet altijd meer op helaas.
En nog iets: een familiegeheim kan wel degelijk (ookal weet niemand ervan) ongemerkt invloed hebben op het leven van de zoon. Denk alleen maar aan het ontwijken ervan. Er is een kans dat bij de zoon veel op zijn plaats zal vallen als hij ervan weet. Praat daarover met je zus.
Ja ik zou het ook met je zus bespreken. Hoe langer je wacht, hoe kleiner de kans dat de zoon nog contact met zijn biologische vader kan opnemen. Heb je het idee dat hij iets kan vermoeden, of dat zijn relatie met zijn vader anders is dan die van zijn broers? Dat lijkt me ook nog wel relevant.
Klepke40 schreef op 09-03-2021 om 05:49:Ik heb een zus met 3 jongens.Mijn zus en ik zijn al bejaard en met pensioen. Toch is het steeds een geheim gebleven dat één van de jongens van een andere vader is maar het zelf niet weet.De moeder zal het nooit vertellen dat ze ooit fouten heeft gemaakt. Mijn vader en moeder hebben er wel weet van maar die zijn al jaren overleden,dus ben ik de enige die van de situatie op de hoogte is.Ik heb de neiging het te willen vertellen aan haar zoon die nu 55 is geworden maar hoe pak je zoiets aan ?
Ik vind dat hij het recht heeft dat te weten,als men in détail kijkt ziet men het veschil met de twee andere broers.Zou ik het toch nog informeren?
Graag uw mening hierover!
Niet doen. Het zijn jouw zaken niet.
Klepke40
Ik wil iedereen bedanken voor de reactie op mijn bericht en de wijze raad .Het zal niet makkelijk zijn om deze stap te zetten.Ik wil ook geen chaos zaaien in de familie voor diegene die nog overblijven want dan sta je vlug alleen.
Ik ben wel benieuwd wat je nu gaat doen met de adviezen, Klepke!
Klepke40 schreef op 10-03-2021 om 09:23:Klepke40
Ik wil iedereen bedanken voor de reactie op mijn bericht en de wijze raad .Het zal niet makkelijk zijn om deze stap te zetten.Ik wil ook geen chaos zaaien in de familie voor diegene die nog overblijven want dan sta je vlug alleen.
Je bent dus vastbesloten om het vertellen? Heel kwalijk.
Ik vind een brief aan hem nadat zijn moeder overleden is, best hard; zo ontneemt ze hem de kans vragen te stellen. Deze blijk van twijfel staat voor aantasting van het vertrouwen in elkaar; waarom had ze geen vertrouwen in zijn objectiviteit, in zijn liefde voor haar en in zijn dankbaarheid voor haar zorg? Zo kan hij ook niet vertellen dat de band met haar en zijn broers hem zo dierbaar is, dat hij de info over de biologische vader haar niet aanrekent.
