Hoe omgaan met overspel na verzoening
Tijdens ons huwelijk heeft mijn man me 6 jaar lang bedrogen met iemand uit onze vriendenkring. We hebben besloten om het samen weer te proberen en niemand te informeren over deze verhouding. Dat betekent ook dat alle vrienden mij zien als de oorzaak van de huwelijksproblemen, echtgenoot is een gladde prater.
Nu vindt mijn man het heel normaal dat hij op verjaardagsbezoek gaat bij de broer van zijn maitresse (met wie we ook bevriend zijn) en waar zij zonder twijfel ook zal zijn.
Ik kan niet mee, want als ik haar tegenkom sta ik niet voor mezelf in.
Hij weigerde ook het contact met haar te verbreken "want zo zit hij niet in elkaar". Uiteraard trof hem ook geen schuld over de verhouding, want ik maakte hem immers ongelukkig.
Mijn man vindt dat ik me me maar overdreven opstel en verwijt mij dat ik weiger nog mee te gaan naar onze vrienden en dat ik het verschrikkelijk pijnlijk vind dat hij wel gaat. Ook al vindt hij het zelf geen probleem, het feit dat hij mij er pijn mee doet zou toch voldoende voor hem moeten zijn?
Ben ik nou gek of?
Hier zit een luchtje aan.
Een relatie die zoveel jaren heeft geduurd is natuurlijk allang niet meer alleen gebaseerd op seks. Er is een band ontstaan, er zijn gevoelens bij komen kijken, verliefdheid misschien of in ieder geval een speciale genegenheid. Hoewel er van seks nu geen sprake meer is, wil je man dat kleine stukje contact niet opgeven (haar nog eens kunnen zien, misschien zelfs een goed gesprek). Als hij echt 100% voor je kiest, gaat hij niet naar die verjaardagen. Aan jou de keus om te leven met een man die slechts 99% voor je gaat. Ik begrijp de moetkunnen-houding van je man wel maar het gevaar dat ze tóch weer iets met elkaar gaan beginnen is niet helemaal ondenkbeeldig. Mijn ex-minnaar en ik hebben elkaar lang na dato nog weleens een paar keer gesproken en ik had de indruk dat ik maar met mijn vingers hoefde te knippen en we lagen weer met elkaar in bed. Dat heb ik niet gedaan, absoluut geen behoefte meer aan, maar ik weet niet wat die ex-minnares van jou man nog voor hem voelt. Is er een speciale reden waarom hij buiten schot wordt gehouden? Schaadt het hem in zijn werk? Want dat jij nu de kwaaie pier bent is eigenlijk te gek voor woorden.
Appelboom
Waarom ga je eigenlijk met deze man verder? Het klinkt niet alsof jullie echt tot overeenstemming in de letterlijke zin van het woord gekomen zijn. Hij doet nog steeds zijn eigen zin en vindt jou gek. Zoals je het beschrijft klinkt het alsof hij je nog steeds niet respecteert (wat natuurlijk ook niet was tijdens de zesjarige affaire). Ik vraag me trouwens af of hij wel gestopt is met haar (zo werkt het niet? euh nou voor jou wel en anders wegwezen).
Houd je nog van hem? Blijf je bij hem voor de kinderen? Zijn er economische belangen in het geding? Of alledrie? En respecteer jij je zelf en je eigen pijn wel? Zo te horen neemt hij nog steeds een loopje met je. Ik vraag me af of dat na dit alles ooit verandert...
6 jaar?
Heeft zij ook een partner? Als ik 6 jaar lang belazerd zou zijn geweest, zou ik er geen problemen mee hebben om open kaart te spelen. Maar dan ook naar iedereen. De manier waarop je man zich nu opstelt kan niet door de beugel, maar dat voel je zelf natuurlijk ook wel aan.
Minnares was al zijn ex-vriendin
De reden dat hij buiten schot wordt gehouden is omdat ik onze puberzoon er niet mee wil belasten, mijn man zakelijk problemen zou krijgen en het niets oplost. Het zou alleen voor mij persoonlijk een soort erkenning zijn. Bovendien zou dan ook bij haar thuis de boel instorten, en ze wil niet scheiden van haar man, want dat kost haar haar riante leventje als vrouw van miljoenenerfgenaam. Deze info zou ook haar ouders, die ik heel graag mag,veel verdriet doen.
Ze was al zijn ex-vriendin, hij heeft ooit met haar samengewoond, maar zij heeft toen de relatie verbroken. Ik heb een brief gevonden waarin hij haar bekende dat hij altijd alleen van haar heeft gehouden en dat ook altijd zal blijven doen.
Zij gaf/geeft hem de bewondering die hij thuis niet (meer) krijgt, hij geeft haar steun in haar moeilijke huwelijk, en daar kan ik niet tegenop.
Eigenlijk weet ik het allemaal wel, maar ben financieel volkomen afhankelijk van mijn man. Ik werkte voor hem (eigen bedrijf), maar daar heeft mij uitgegooid, waardoor ik geen inkomen meer heb. Onverkoopbaar huis, getrouwd op huwelijkse voorwaarden, dus geen recht op het samen opgebouwde bedrijf en zijn lijfrentepensioen.
Hij weigert zijn inkomen te delen, ik krijg geen huishoudgeld. Hij speelt allerlei machtsspelletjes. Als ik me weer normaal gedraag mag ik weer komen werken.
Ja, stapelgek ben ik.
Moeilijk hoor
Dan heb je dus de keuze tussen op deze manier blijven of de boel laten klappen en 'berooid' achterblijven. Persoonlijk zou ik dan toch kiezen voor het tweede en een behoorlijke kinderalimentatie eisen.
Klem
Probleem is dat mijn man zeer intelligent is, een hele gladde prater en andere mensen buitengewoon goed kan bespelen. Hij heeft zelfs mij bijna weten te overtuigen dat hij haar alleen maar wilde helpen. Haar man mishandelde haar geestelijk! Duhh. Maar dat helpen gebeurde dan wel in een hotelkamer (rekening in mijn bezit.
Ik weet zeker dat hij zich er toch weer uit weet te draaien, mensen horen alleen wat ze willen horen. En dan ben ik nog veel verder van huis. Hij wist zelfs een getraind psycholoog helemaal om zijn narcistische vinger te winden. Wist ik wel dat ik ook wel degelijk medeschuldig was, vroeg hij mij.
Iedereen zweeg toen hij op een verjaardag tegen onze zoon zei, kom eens hier dan sla ik je in elkaar. Dat moest een grapje zijn, dacht iedereen, maar dat was het niet.Hij slaat ook niet echt, maar ermee dreigen is net zo schadelijk voor een kind.
Kinderalimentatie
We zijn al 'ns bezig geweest met een scheiding, en hij was bereid om 850 (!) euro kinderalimentatie te betalen. De mediaters waren helemaal verrukt over dit prachtige aanbod.
Alleen als DGA stelt hij zelf zijn salaris vast en toen bleek dat hij natuurlijk helemaal niet kon betalen. Hij heeft ook toegegven dat hij dat maar 2 keer zou betalen en daarna de regeling zou laten wijzigen door de rechter.
Tegen dit soort mensen begin je helemaal niks. Als je ze geeft wat ze willen (aandacht, gehoorzaamheid, bewondering) kun je alles krijgen. Maar is dat over, al roepen ze dat over zichzelf af, dan maken ze je helemaal af.
Wurggreep
dit klintk als een leuke wurggreep. Wat zou het ergste zijn dat je nu kunt overkomen? Weggaan bij hem, werk zoeken, eventueel eerst een uitkering aanvragen en dan in elk geval een nieuw zelfstandig bestaan opbouwen.
Volgens mij kun je best zonder deze man en zijn geld.
Goed, makkelijk praten vanaf de zijlijn, maar kom op....geld maakt macht en daar maakt jouw vent gebruik van. Ik hoop echt heel hard dat je kunt gaan denken in de mogelijkheden die er zijn en niet de onmogelijkheden. Goed, het zal echt een harde dobber zijn en zeker niet altijd leuk, maar volgens mij heb je zelf al best helder dat je in een wurggreep zit.
Ik wens je heel veel succes bij je keuze...die heb je dus, een keuze.
groetjes van Purk
Nou, ik zou zijn maitresse ook zeker niet hoeven te zien. Ik vind dat vrij normaal en kan niet geloven dat hij jouw gevoelens zo opzij zet.
Nee, je bent niet gek.
Plan b
Het verjaardagsfeest en het weerzien met de maitresse zijn nog de minste van jouw problemen.
Jij zit op dit moment zo klem, dat dat een keer fout gaat lopen. Hij respecteert je niet, je hebt niets in te brengen en geen cent te makken. En hij bedreigt je kind. Ga jij dit zo echt nog lang volhouden?
Mij lijkt dat jij moet gaan werken aan een plan om jezelf te gaan helpen. Zorg voor geld, zoek een baan, en zorg ervoor dat je wegkunt uit deze situatie. Misschien niet vandaag, misschien niet morgen, maar toch wel op zeer korte termijn lijkt me.
Kappen
Beste appelboom,
Je kunt altijd minimaal bijstand krijgen. Van daaruit kan je je leven opbouwen. Zelf werk vinden, en je leven weer zelf vorm geven. Het is voor jezelf heel slecht als je in deze situatie blijft, bij een man die je niet respecteert.
Ik weet dit uit ervaring. Nu moet is zeggen dat mijn ex geen narcist is. Maar hij had voor mij ook helemaal geen respect meer. Ik werkte ook voor zijn eigen bedrijf, maar ben daar weggewerkt. Nadat hij was vreemd gegaan wilde hij ook het contact met vriendin niet opzeggen. Moest kunnen vond hij. Hij vond ook dat het moest kunnen dat hij s avonds naar allerlei borrels en feestjes ging waar zij ook was. Tegen haar kon hij niet zeggen dat ze niet kon komen. Maar tegen mij wel. Hij wilde mij daar niet hebben. Ik heb toen de stap genomen en de relatie gestopt. Voor de kinderen vond en vind ik dit nog steeds heel lastig. Maar voor mij was dit heel goed.
Je zoon
Er is hier al veel gezegd waar ik me bij aansluit: jij bent niet gek en verdient beter. Je schrijft dat je je zoon hier niet mee wilt belasten, maar is de huidige situatie dan zo goed je zoon, met een vader die zo tegen hem doet? Is hij zich echt niet bewust van de situatie tussen jou en je man? Kinderen zien en weten vaak meer dan jij denkt.
Kies voor jezelf en geef je zoon het goede voorbeeld.
Chris
Na je latere reacties zou ik eerder proberen hem warm te maken voor hele gevaarlijke sporten. Touwlopen tussen 2 hoge gebouwen door is erg populair op het moment 
Serieus, je zoon is een puber, dus zo afhankelijk ben je toch niet van je man? Schrijf je nu in voor een woning, smokkel spullen je huis uit, en kijk bij wie je in eerste instantie terecht kunt. Ook zou ik er met een aantal vrienden over gaan praten. Dit kun je niet helemaal alleen verwerken. Wat is het ergste dat je kan overkomen na zo'n rotrelatie?
Keuze maken
Appelboom, wij hebben 'makkelijk' praten, maar jij moet het doen. De stap nemen bedoel ik. Ik kan me voorstellen dat je met hem jarenlang in een liefdeloze, maar comfortabele positie hebt gezeten. En aan dat laatste ontleent hij nu zijn macht. Zoals gezegd is de a.s. verjaardag slechts een bijkomend 'dingetje' in het grotere geheel. Maak niet de fout om daarover op je strepen te gaan staan, want over een maand is er weer wat anders wat je zult moeten slikken. Ik denk dat je je wel moet realiseren dat je ook in zijn ogen onacceptabel gedrag accepteert. En dat gaat van kwaad tot erger... alle respect is weg, hoe ver kan hij gaan voordat jij zegt: en nu kan ik niet verder meer? De keuze is aan jou... blijf je zijn gedrag tolereren of neem je het heft in eigen hand?
Ik denk persoonlijk dat je aan het laatste niet ontkomt. Want je weet niet waar het stopt namelijk... je legt je lot in zijn handen en als ik dit zo lees is dat iets wat je je niet moet willen veroorloven! Dat is zuur... krijg je opeens weer heel ander soort problemen. Baan zoeken, andere woning... een deel van je vriendenkring zal je laten vallen (al was het maar omdat je minder te besteden hebt... maar die 'vrienden' kun je missen, ik praat uit ervaring!) Je zult er ook sterk van worden. Zorg dat je trots kunt zijn op jezelf. Zorg dat je zoon trots op je kan zijn. Geef hem mee dat hij een sterke moeder heeft die keuzes durft te maken en voor hem opkomt. Anders zal hij 'vluchten' zodra hij kan en ben je hem kwijt.
De zijlijn
Makkelijk praten vanaf de zijlijn, maar ik hoop dat je jezelf ervan kunt overtuigen dat het leven geen generale repetitie is, en je geen twintig kansen meer krijgt om iets leuks en goeds van je leven te maken. Dit wordt niet meer beter, die man wordt niet meer aardiger, straks is je zoon het huis uit en dan? Verzuren tot de dood erop volgt? Hoe je het doet, doe je het, maar ga weg bij die vent.
Zelfde laken een pak.
Een narcist, dat wordt nooit iets. Echt. Ik heb het zelf meegemaakt. Hij heeft je in de tang met zijn geld. Het ergste wat er met je kan gebeuren is niet dat je arm wordt, hard moet werken en overal alleen voor staat, het ergste is dat je je kind zou kunnen verliezen omdat zijn vader hem indoctrineert. Misschien is het geen gek idee om eens met je zoon te praten, vraag hem eens hoe hij het vindt dat zijn vader bepaalde dingen tegen hem zegt. Werk aan de band met je zoon. Nu. De rest kan later nog wel.
Wegwezen
Inderdaad, makkelijk vanaf de zijlijn, maar wegwezen daar. Je verdient beter en volgens mij ben je veel gelukkiger op een paar sinaasappelkratjes, desnoods in het begin op kamers ergens, en vandaaruit op gaan bouwen. Wat je nu nog kunt te verliezen door te blijven is je zelfrespect; zijn respect ben je allang kwijt.
En wat een slecht voorbeeld voor je zoon is deze vader. Je zou toch niet willen dat je zoon ook zo wordt ? Wegwezen dus. Sterkte, wat een drol zeg.
Smoesjes?
Volgens mij ben je allemaal redenen aan het verzinnen waarom je niet bij hem weg kunt gaan. Waarom zou je lief zijn voor zijn minnares bijvoorbeeld?
En wat betreft je zoon: in zo'n situatie zijn er veel meer mensen die van de affaire weten. Volgens mij weet je zoon het allang, laat hem niet in deze ellende zitten. Misschien houdt hij zijn mond wel omdat hij denk dat jij niks weet. Ik zou eerst maar eens met hem gaan praten.
En als je nu eens
wat weerwerk gaat geven? Door al het geheimzinnige gedoe van je man en zijn minnares heb je namelijk wel wat troeven in handen, misschien. Kijken of je financiele regelingen ten gunste van jou en je zoon kunt afdwingen omdat jij de boel niet opengooit en zo hem en zijn liefje uit de wind houdt?
Ik weet het, het klinkt als chantage en dat is het misschien wel maar nu zit je maar in de tang met je mooie karakter terwijl hij zijn goddelijke gang kan gaan. Is dat dan fair?
Eigen plan trekken
appelboom: ik ben jaren getrouwd geweest met een narcist. mijn eigenwaarde gigantisch kwijtgeraakt, mezelf niet meer zijn.
Nu inmiddels jaren geleden gescheiden, mijn eigenwaarde weer redelijk terug (blijft moeilijk). Hij wil macht en pakt macht. zo normaal voor een narcist. hij gaat vreemd, is toch logisch. jij geeft hem niet wat hij wil.
jij gaat dit nooit winnen. Lees het boek:
Pesten en treiteren van Hirigoyen.
Daar kun je leren/lezen over narcist. Vooral hoe je ermee om kunt leren gaan.
jij hebt het erover Grapje: slaan van zoon. ik weet beter.
Ik weet uit ervaring dat het "grapje" kan omslaan in werkelijkheid. Nu pas komt bij de kinderen naar voren dat zij veel meer hebben meegemaakt en gezien.
Jij maakt je zorgen over hem: eigen bedrijf, puberkind, enz.
Waar ben jij in dit verhaal??????
Zo goed van een narcist om andere mensen zichzelf te laten wegcijferen.
heb ik ook jaren gedaan. ben je gelukkig?? heb je nog eigenwaarde??? hecht je aan je eigenwaarde of materieel??
Ik zou als ik jou was een eigen plan gaan trekken:
-inschrijven bij woningbouwvereniging
-geld wegzetten (misschien goede kennis/familie)
-dagboek bijhouden van gebeurtenissen, uitspraken, enz.
-bewijsstukken verzamelen van verhouding????
kies voor jezelf, dan kies je ook voor je kind!!!!!
onthoud dat goed!!!!
Plan maken
Ik zou geen overhaaste beslissingen nemen maar een plan opstellen hoe je van deze man afkomt. Ik zou beginnen met te kijken waar je geld en spullen heen kan brengen. Inschrijven voor een huurwoning. Een baan zoeken. Beginnen met juridisch advies in te winnen. Huwelijkse voorwaarden houdt niet in elk geval in dat hij helemaal niks hoeft te betalen.
Verder zou ik bewijsmateriaal verzamelen van de affaire (breng desnoods het gesprek op het onderwerp en neem het op). Geeft hij echt om zijn maitresse heb je op deze manier wat materiaal voor handen om hem me te chanteren zodat hij iets kneedbaarder wordt Het kan natuurlijk zijn dat het hem echt niks interesseert of dat hij denkt dat je bluft. Zorg dan dat je weg bent voordat je de waarheid vertelt.
Zsm een baan zoeken
Volgens mij moet je nu alles op alles zetten om een baan te zoeken. Daarna kun je eindelijk weg van deze nare man.
Rouw
Of eerst eens door een rouwproces. Zo te lezen, ben je er nog niet doorheen maar veel scheelt het niet. Je hebt dat laatste stuk rouw nog nodig. Ga de boosheid en het verdriet aan. Of zoek daar hulp bij. En maak dan je plan: financieel (sluis geld weg, maak kopieën van alle papieren, welke rekeningen zijn er, welke spaarpotjes: hoe zit het met pensioen), wonen, spullen. Wat is nodig en hoe te bereiken. Je zal veel moeten uitzoeken, ook juridisch. Naar hem hoef je niet meer eerlijk te zijn. Onthef je van die last op je schouders. Wees eerlijk naar jezelf en naar je zoon.
En je mag altijd van inzicht veranderen. Deze man heeft het mooi voor elkaar: jij zegt niets. De enige die daar garen bij spint is .. Die mening mag je altijd bij stellen. Zorg eerst eens voor jezelf.
Tweesprong
Niet voor niets gedragen hooggeplaatste personen zich meestal erg gevestigd; alsof hun positie onaantastbaar is en alsof zij de wereld aan hun voeten hebben liggen. Het is een verdedigingstechniek. Een hoge positie geeft veel invloed/macht en maakt zo bezien sterk. Tegelijkertijd maakt een hoge positie ook zwak. Per definitie zijn er namelijk kapers op de kust (d.w.z. rivalen). En hoe meer men heeft, hoe meer men te verliezen heeft. Een intelligente leidinggevende is zich terdege bewust van de kwetsbaarheid die zijn positie met zich meebrengt, en handelt daarnaar.
Jouw echtgenoot lijkt zich van zijn kwetsbaarheid niet zo bewust te zijn. Hij permitteert zich in ieder geval gedrag waarmee hij in moeilijkheden kan komen. Het staat niemand fraai zijn echtgenote financieel af te knijpen. Laat staan binnen de context van huwelijkse ontrouw. Tegen dit soort mensen begin je dus wel degelijk iets.
Als ik het goed begrijp, ben je je aan het oriënteren op de mogelijkheden en de risico´s. Het lijkt jou er vooral om te doen, dat hij ten behoeve van jullie huwelijk de ex-vriendin/minnares rücksichtslos uit jullie leven bant. Nu hij kenbaar heeft gemaakt deze eis niet zo maar te zullen inwilligen, vraag je je waarschijnlijk af, of en hoe je hem ertoe kunt dwingen.
Eigenlijk weet je het antwoord al: eisen dat hij haar niet meer ziet, is geen haalbare kaart.
Ook besef je dat je daardoor nu op een tweesprong staat: ofwel je huwelijk voortzetten, ofwel het laten ontbinden.
Kies je voor het eerste, dan zou ik aanbevelen de huwelijkse voorwaarden te laten wijzigen.
Kies je voor een echtscheiding, eis dan wel degelijk een zo hoog mogelijk bedrag aan kinder- en partneralimentatie. Laat je niet van de wijs brengen door zijn suggestie dat hij als DGA beschikt over de mogelijkheid daaronder uit te komen.
Stel je hoe dan ook eens beter op de hoogte van de juridische mogelijkheden. Laat je daarbij bijstaan door een professional.
Inzicht gloort
Wat een geweldige reacties, het verschil tussen weten en willen weten wordt gaandeweg kleiner.
Juridisch advies heb ik al gehad, twv van 20.000 euro, resultaat: chanteer hem maar met zijn verhouding, want je hebt geen poot om op te staan.
De eerste keer was hij nauwelijks gevoelig voor chantage, nu zal hij er helemaal niet meer gevoelig voor zijn. Hij is er zeker van dat hij het zo kan spelen dat hij toch het slachtoffer blijft. Als partner van een narcist kom je nl. niet erg goed uit de verf, en de gezamenlijke vrienden en kennissen hebben niet veel met mij op. Maar goed, die schrappen we gewoon, daar verlies ik weinig aan.
Veel van zijn acties worden idd veroorzaakt door onzekerheid, zeker nu zijn bedrijf niet zo lekker loopt (ruzie met zijn personeel) en de inkomsten onder druk staan.
Op zoek naar een baan ben ik, maar het gaat erg slecht in de branche waarin ik ben opgeleid en aangezien ik bijna 50 ben, valt dat behoorlijk tegen. Bovendien ben ik 15 jaar zzp'er geweest, daar zijn bedrijven niet happig op.
Een masterplan heb ik, nu alleen de uitvoering nog.
Hier
Hier ook zo voor gehad, was een collega van man. Man moest duidelijk voor mij kiezen of ik stapte op! Heeft dat ook gedaan, dat merkte ik ook wel uit kleine dingen, hij toonde berouw. Zij was daar boos om en heeft voor zijn ontslag gezorgd. Ik heb dit ook verzwegen naar de buitenwereld voor de zoon (en zijn voorbeeldpositie naar zoon toe) Soms heb ik nog spijt dat ik haar man niet heb op de hoogte gebracht (tegen mijn man zei ze dat ze enkel voor het vele geld bij hem bleef),Toch heb ik het soms nog moeilijk. Hoewel hij terug heel goed voor mij is, is m'n vertrouwen beschadigd (vroeger, toen hij hopeloos verliefd op haar was) zou ik mijn hand voor hem in het vuur gestoken hebben, dat hij niet zo stiekem 'kon' zijn...helaas, grote vergissing !
Mijn man komt ook voor de buitenwereld heel lief en zacht over, maar dat zie ik nu dus ook vaker aan als flirten, hij weet iedereen om zijn vinger te draaien (geen narcist, denk ik)
Als ik jou was gaf ik je vent een dikke trap (maar ik ben financieel onafhankelijk, is dus gemakkelijk gezegd) ik zou zeggen "ik en mijn vertrouwen opbouwen of het feestje"!
Zo appelboom;
je klinkt al heel wat sterker... goedzo!!!
Move on appelboom!
Bijna 50, en je dan nog financieel en emotioneel laten wegspelen door een egocentrische, narcistische, megalomane echtgenoot?
Waarom???? Keeping up appearances? Voor wie? Dat je de buitenwereld om de tuin wilt leiden met fake-verhalen is 1. Dat je je zelf opoffert, in je eigen leugens om te willen/moeten blijven gaat gaat geloven is 2. Maar dat je je lafheid om weg te gaan verklaard uit liefde voor je zoon is geen 3. Dat is een brug te ver. Je verschuilt je achter je zoon. Je maakt je kind verantwoordelijk voor jouw nep-levensgeluk. En het brengt jou, en hem helemaal niks.
Het is precies andersom: jij bent verantwoordelijk voor je eigen levensgeluk en vooral: dat van je zoon.
Hij weet allang hoe de vork in de steel steekt. Praat met hem. Praat je echt met je kind of is hij inmiddels ook getraind om het maar nergens over te hebben, emoties en gevoelen uit te schakelen voor het ideaal beeld dat zijn ouders willen voordoen? Hij is toch niet gek...
Je man moeten chanteren voor een bijdrage, liegen tegenover iedereen over vreemdgaan, je eigen bijna volwassen kind voor de gek houden, jezelf voor de gek houden.....het is allemaal zo ver-schrik-kelijk armoedig.
Rijkdom zit hem toch echt niet in dat kut inkomen van die lulhannes van een vent van je, maar in de keuze van een vrouw en een moeder om het leven te durven leiden waarin zij en haar zoon het meest zichzelf kunnen zijn en gelukkig kunne worden.
Niet mee eens
Ik zie zeker wel het positieve van het stil te houden voor zoon !! (heb dat dus zelf ook gedaan) Waarom zou hij in die ellende onnodig meegetrokken moeten worden ? Ik zie in mijn omgeving vaker hoe vreselijk het is dat de kinderen mee de ellende van de ouders hun huwelijksperikelen en uitspattingen moeten mee ondergaan. Het is juist een probleem dat tegenwoordig veel te veel kinderen de last van hun ouders op hun schouders gedrukt krijgen ! Mijn zoon is een gelukkige blije jongen, verliefd op zijn "beide" ouders, ik ga daar zeker niets in stuk maken. Wat mijn man heeft uitgespookt is aan ons, zijn ouders uit te vechten ! daar hou ik hem buiten. Ze liegt hem nergens iets voor, maar ze zadelt hem ook niet met meer problemen op dan nodig
Niets zo vreselijk erg als kinderen welke in huwelijk en scheidingen worden ingezet en gebruikt om elkaar af te breken ! Laat zo dingen bij de personen waar het zich tussen afspeelt
Ik heb bewondering voor je
dat je het geheim wilt houden voor je zoon. Aan de buitenwereld moet je schijt hebben. En waarschijnlijk moet je je er gewoon bij neerleggen dat je geen geld van je man krijgt. Gewoon je verlies nemen en verder gaan. Je kunt wel proberen heb te chanteren, maar ik denk dat je er geen zin in hebt om het nieuws echt aan de buitenwereld te verkondigen, ook omdat je niet wilt dat je zoon het weet.
Misschien moet je een coach zoeken die je kan begeleiden in het vinden van werk. Volgens mij moet dat echt nu je eerste prioriteit zijn, zodat je je leven weer op de rit kan krijgen. Ik zou denk ik zelf liever schoonmaakwerk doen en op een zolderkamer wonen, dan bij zo'n man wonen. Je hebt in elk geval de avonden en weekenden dan vrij. Je hebt jaren als zzp-er gewerkt. Je hebt dus wel ondernemersvaardigheden. Kun je die niet voor iets anders inzetten?
