Hoe om te gaan met een pleaser?

simpel

Gewoon dus niet meer voor hem denken. Dat helpt hem ook niet toch? Tenslotte ga je dan zelf doen wat je irriteert bij hem...
Zo maak je het leven wel moeilijk hoor!

ik ben ook een pleaser

En ik please wat af en als ik er geen zin in heb dan please ik niet. Ik vind in principe altijd alles leuk en goed en ik wil dat iedereen gelukkig is. Zo zitten sommige mensen gewoon in elkaar! Als je man er geen zin in heeft dan zal hij dat wel laten merken hoor. Wat voor jouw gevoel over grenzen heen gaan is zal hij heel anders ervaren.
Ik zou mij er niet druk om maken.

ik ook

Ik ben ook net een golden retriever met een "will to please", ik heb graag dat anderen het naar hun zin hebben, houd van harmonie en voeg me vaak naar mensen als het dan zo vreselijk belangrijk voor ze is.

Maar.
Ik ben niet gek.
Ik heb een grens en als die is bereikt krijg je echt van me te horen wat er mis is.

"Ik ga door zijn pleasegedrag teveel rekening houden met wat hij in mijn ogen ‘eigenlijk’ wil"
Je gaat terug pleasen en lijkt zijn pleasen manipulatie te vinden.
Je denkt dat hij in feite iets anders wil en gaat pleasen om zijn zin te krijgen. Zo denk jij, maar hij niet.

Zoals Mieke zegt: zo zitten pleasers nu eenmaal in elkaar.
Ze geven graag, zien graag een lach, helpen mensen, maken mensen graag tevreden zónder dat het ze altijd iets hoeft te kosten en zonder er (per se) iets voor terug te krijgen.
Voor mij zijn bepaalde dingen niet zo belangrijk, die voor anderen wel belangrijk lijken te zijn.
Ik kan me dan heel makkelijk voegen.
Als er gebruik van me wordt gemaakt en dat heb ik heel snel door, dan is mijn grens daar.
Een pleaser maakt je geen zwak persoon of grenzeloos, je bent ook niet aan het slijmen om je zin te krijgen. Ik vind vele omschrijvingen op internet niet aansluiten of foutief omschrijven wat een pleaser is.

niks zeggen

Misschien moet je niet meer zeggen dat je geen zin hebt om te koken, geen zin om boodschappen te doen etc. Probleem opgelost.

Ben37

Oke, dan begrijp ik wat je bedoelt
Hij verwacht echt niet dat jij ook gaat pleasen.
Ik zie al voor me, twee mensen die elkaar uiteindelijk de keuken uitvechten omdat het haar/zijn beurt was te pleasen

En natuurlijk is het prima als jij aan hem uitlegt dat je misschien wel even moppert op geen zin hebben om te koken, maar dat dat niet inhoudt dat je het niet gaat doen.

Beter is misschien van beiden uit spelenderwijs te benoemen wat de bedoeling is, zodat ook jij de kans krijgt iets terug te doen.
Dus bv: heerlijk dat je voor me kookt, morgen ben ik aan de beurt en ook al mopper ik: ik kook. Dan neem je de regie gewoon even over.
Want ook ik heb door schade en schande geleerd dat niet iedereen graag wordt geholpen en dat ik soms een stapje terug moet doen.

De echte vraag is natuurlijk...

Die vraag die je man zich zou moeten stellen. Hoe om te gaan met een luie donder voor wie alles een opgave is en continue steunt en kreunt als ze iets moet doen, waarna ik het maar doe.

Leg het bij jezelf. Jij bent bang dat hij onevenredig veel moet doen. Doe het dan zelf, zeg dat hij het niet moet doen, maar begin er dan zelf aan en dan zonder gezeur. Probleem opgelost.

Ben37

Ik vind het gewoon lastig, want ik WIL rekening met hem houden, omdat ik van hem hou en hem wil ontlasten. Maar om nu met tegenzin te gaan koken terwijl hij het ECHT geen probleem vindt (wat ik dus niet zeker weet) is ook de omgekeerde wereld. ===

Jij vertaalt jouw luie gedrag naar een slechte gewoonte van je man. Jij weet best dat je een beetje profiteert van het Joris Goedbloedgedrag van je man. Dat je moeite hebt met zijn 'ik doe het wel'- gedrag, is dan ook niet eerlijk. Je brengt hem bewust in verleiding om jou te behagen en vervolgens irriteert het je dat hij dat zo klakkeloos doet. Ik vind dat niet aardig. Jíj hebt de slechte gewoonte, je man is vervolgens de redder in nood die het in orde maakt. De oplossing is simpel: breng hem niet meer in die situatie. Ga zelf koken, ga zelf naar de winkel. Of stop met 'zeuren' over zijn pleasegedrag en waardeer dat hij wél doet waar jij geen zin in hebt.

Oh ja

In je laatste reactie geef je aan dat je man je niet wilde vertellen dat het eten matig was, daar zou ik het wel over hebben. Niet verwijtend, maar gewoon uit interesse "Waar kan ik het lekkerder mee maken volgens jou?"

probeer dingen voor hem te doen

kun je iets verzinnen dat je - ongevraagd en wellicht ongemerkt - voor hem kan doen, iets wat regelmatig terugkeert? niet ernaar vragen want dan noemt hij niets.
Ik ben bijv best slordig enzo, en laatjes/kastjes dichtdoen vind ik zonde van m'n tijd . Maar ik weet dat hij zich ergert (en zelden er iets van zegt! want zo is hij!) en doe dus m'n best om (voor hem) daarop te letten, en nog meer van die 'kleine'dingen. Probeer te bedenken wat hij belangrijk vindt en altijd zelf trouw doet en doe dat eens voor hem zodat hij het niet hoeft te doen. Want schuldgevoel houden is heel onhandig en improductief. Je kunt die energie beter omzetten in iets doen voor hem.
gr Angela

Lui

Allereerst mijn complimenten dat je dit topic post! Ik zou willen dat mijn man dat zou doen. Ik ben ook een pleaser. Ik vind dat trouwens erg negatief klinken. Ik zie mijzelf meer als “helper” of “iemand die zich verantwoordelijk voelt”. Mijn man lijkt meer op jou. Ik herken veel en heb erg veel gedachten bij jouw posting. Reageer in een paar delen, anders wordt het een erg lang verhaal.
Je schrijft “Ik ben geen luie donder, ik leg de lat minder hoog dan hij.” Oke, ik zal niet zeggen dat je lui *bent*, maar je vertoont echt wel lui gedrag!
Ik vind onder meer de volgende definities van lui: 1) Afkerig van inspanning 2) Arbeidsschuw 3) Afkerig van werk 4) Gemakzuchtig 5) Geen zin om te werken. Nou, volgens mij past dat op bepaalde momenten echt bij jou.
Anders gezegd: je zult echt wel op momenten dingen doen, maar als je alleen maar dingen doet op momenten dat je er zelf zin in hebt, maar niet op momenten dat je er niet zin in hebt, dan vertoon je volgens mij lui gedrag!

Eerlijk zijn

“Ik heb nog eens nagedacht over wat me nu werkelijk dwars zit en dat is dat ik maar moeilijk kan doorgronden hoe hij nu werkelijk ergens over denkt. Ander voorbeeld: ik had ooit voor hem een specifiek gerecht gekookt, hij zei dat hij het lekker vond. Later hoorde ik hem zeggen dat hij het maar matig vond, maar hij was even vergeten dat ik het had gemaakt. Nu vind ik het dus lastig om hem te geloven als hij iets heerlijk zegt te vinden.
Hier gaat het dus over eerlijk zijn. Ook dit herken ik. Ik zeg het maar eerlijk: ik vind “eerlijk zijn” zeer overgewaardeerd! Natuurlijk moet je eerlijk zijn. Maar mensen die dit zeggen (ik denk aan een opmerking in een andere draadje) zijn vaak “botte boeren”. Ik ben super eerlijk, maar vooral waar het positieve dingen zijn over anderen of dingen over mezelf waar ik dan met mensen die dat kunnen waarderen en mij willen helpen over kan praten, lees: goede vriendinnen. Maar eerlijk zijn als je iets NIET leuk van een ander vindt of niet lekker vindt? Nou, ik vind het vaak niet van goede manieren getuigen als iemand vraagt of je het lekker vindt en gewoon zegt “nee!” (zo is mijn man helaas, zegt het ook ongevraagd).
En zeker als er kinderen bij zijn wil je al helemaal het goede voorbeeld geven (ik dan) en ga ik dus niet bot eerlijk zitten doen waar zij bij zijn.
Een ander punt en mijn overtuiging is dat mensen zoals ik eerder eerlijk zijn als ze weten dat hun eerlijkheid goed opgepakt en gewaardeerd wordt.
Daar waar mijn man zelf heel eerlijk is, weet hij mijn eerlijkheid als het gaat over zijn luie gedrag of andere dingen waar ik niet helemaal blij mee ben (en dan nog voorzichtig verpakt in een vraag of wat voorzichtige opmerking) helemaal niet te waarderen. Dat leidt tot norsige reactie of boosheid, sfeerverpesting. En leidt helaas niet tot actie van mijn man, dus levert mij alleen negativiteit op.
Dus als jij eerlijkheid van je man wil, kan JIJ de omstandigheden scheppen waarin hij eerlijk durft te zijn naar jou toe.

Risico

“En even voor de goede orde: ik noem vrij simpele voorbeelden over koken en boodschappen doen, maar de achterliggende angst is natuurlijk dat hij het óók niet zou zeggen als hij meer fundamentele kritiek of moeite met mij of onze relatie had.”
Tja, ook herkenbaar. Ik vind het echt goed dat je dit topic hebt geopend, dus dat je er bewust over nadenkt wat jouw gedrag EN zijn gedrag *samen* doen.
Het risico wat jij noemt, kan reëel zijn. Herkenbaar bij mij. Hangt ook samen met het vorige punt eerlijkheid. Als je man het gevoel heeft niet eerlijk te “kunnen” zijn omdat daar niet goed op gereageerd wordt jou (en hij misschien net als ik al wat conflictvermijdend is) dan gaat hij misschien inderdaad dingen voor zichzelf houden waardoor het kan gaan broeien. Bij mij wel het geval geweest. Heeft niet geleid tot een scheiding, maar ik heb het herhaalde malen wel overwogen.
Omdat ik regelmatig het gevoel had dat hij geen flikker uitvoerde en ik alles kon opknappen! En dat als ik er wat van zei, dat niet hielp.

Hoe het voor mij dat “pleasen” werkt

Ik ken jouw man niet, dus weet niet hoe ik het ervaar aansluit bij hoe hij het ervaart, maar mogelijk geeft het je nog iets meer inzicht hoe het mogelijk werkt bij hem.
Ik doe regelmatig dingen die mijn man niet doet (omdat hij geen zin heeft, moe is, geen puf heeft, andere dingen belangrijker vindt etc.) omdat ik het wel belangrijk vind dat die dingen gebeuren of dat die dingen *op dat moment* gebeuren, omdat
- ik zelf er belang bij heb dat het op dat moment gebeurt, bijv. honger heb of na het eten ga sporten en tijdig wil eten, dus niet wil wachten tot mij man alsnog zin krijgt om te koken
- de kinderen honger hebben / het handig is als ze vroeger eten
- er andere mensen komen die last kunnen hebben als hij op dat moment niet doet wat er in mijn ogen wel moet gebeuren (bijv. onze hulp komt de volgende dag. Mijn man boeit het niet om allerlei rotzooi te laten liggen, ik vind dat genant en daarnaast heeft ze al genoeg schoon te maken en niet tijd om ook nog op te ruimen)
- ik de kinderen het goede voorbeeld wil geven dat je soms ook dingen moet doet waar je geen zin in hebt (bijv. bij het tv kijken drinken halen voor iedereen, terwijl ik ook liever zelf bediend word).
Op dat moment een discussie met mijn man aangaan heeft geen zin. Is nogal star en vat zelfs een simpele neutrale vraag op als kritiek. Dat werkt dus niet. Daarnaast gaat hij nogal van zichzelf uit, heeft voorzichtig gezegd minder inlevingsvermogen dus “snapt’’ niet anderen soms bepaalde behoeften hebben en dat je soms dingen moet doen voor anderen waar jezelf op dat moment geen zin in hebt, jezelf op dat moment even op het tweede plan moet zetten. Ik weet niet of dat voor jou ook geldt.
Dat is dus voor mij een reden om op dat moment mijn eigen afweging te maken. Wil ik dat het wel op dat moment gebeurt, dan doe ik het. En ik doe graag anderen een plezier, dus heb dat vaak gedaan zonder mokken.

Grenzen

Maar….inderdaad ook ik ken mijn grenzen. Na dat jarenlang heel veel gedaan had werd ik er feitelijk moe van (ik deed steeds meer, hij steeds minder) en dus nam mijn zin af om steeds of te vaak dit soort dingen te doen. Dus ben bij tijd en wijle en steeds meer nee gaan zeggen of doen. Dan gebeurt het maar niet. Maar dat kan alleen bij situaties waar ik zelf of de kinderen of anderen geen belang bij hebben.
Zo werden een maand geleden de houtblokken geleverd en lagen naast het huis om opgestapeld te worden. Daar waar hij dat eerder vaak uit zichzelf ging stapelen (evt. met hulp van een kind) deed hij dat niet. Geen zin! Ik had ook geen zin, wist dat de kinderen of anderen (en ikzelf) daar geen (heel erge) last van hadden, dus heb ze laten liggen, hoewel ik me er in eerste instantie wel aan ergerde. Toch losgelaten. Hebben er een week gelegen, maar toen is hij ze toch gaan stapelen. Misschien 15 minuten werk of zo. Maar hij doet het alleen als hij er zelf zin in heeft.
Het alternatief is: niet op het moment zelf de discussie aangaan maar van tevoren “werkafspraken” maken, een duidelijke taakverdeling. En daarbij dan bijv. ook afspreken hoe laat iemand uiterlijk gaat koken zeker als daar een reden voor is dat het voor een bepaalde tijd gebeurt. Maar ook dat is bij mijn man moeilijk, dus lukt maar beperkt. Maar is bij jou misschien wel te regelen.

Tips

Dan nu de tips die bij mij zouden helpen:
- met stip op 1: vooral heel veel waardering laten blijken voor alles wat je man doet. Als mijn man dat gedaan had (deed dat eigenlijk nooit of nagenoeg nooit), waren de afgelopen jaren een stuk leuker voor mij geweest! Complimenten geven mij enorme energie en dan had ik heel veel dingen die hij niet wilde doen met liefde gedaan.
- als je geen zin hebt om iets op dat moment te doen bijv. dat koken, zeg dan: ik heb geen zin, wil even uitpuffen, maar over 10 minuten ga ik koken of zoiets. En dan ook echt doen! Dan weet je man dat jij het gaat doen en kan hij het als er wellicht andere belangen bij hem spelen waardoor hij vindt dat het moet gebeuren, loslaten
- als je man vraagt of je iets wilt doen (doet hij dat wel eens??), zeg dan JA! Ik vraag al zo weinig hulp aan mijn man, maar vraag ik iets, zegt hij rustig nee. En als je op dat moment echt geen zin hebt, zeg dan: oké, ik heb nu geen zin, maar ga het over een half uur doen. En doe het dan!
- de tip van Angela om uit jezelf dingen te gaan doen voor hem spreekt mij helemaal niet aan. Dan ga je voor iemand anders denken, maar misschien helemaal fout 9niet gewaardeerd). Zonde van je energie! Mijn man zou mij waanzinnig blij maken als hij naast bovenstaande eens uit zichzelf zou vragen: joh, je bent zo druk, is er iets waar ik je mee kan helpen? Grote kans dat ik dan op dat moment niets weet, maar alleen al het gebaar zou mij vleugels geven! En als je man dan wel iets noemt, dan ook doen of korte termijn aangeven waarbinnen je het doet.
- ik denk dat verder ook heel erg helpt als je nu tegen je man zou uitspreken dat je je zorgen maakt dat jouw gedrag irritatie bij hem teweeg brengt, zelfs al zegt hij van niet. Dus dat je dingen wil veranderen en dat je hem vraagt wat hij fijn zou vinden dat jij zou doen. Wat mijn tips hoeven voor hem niet te werken.
- lees het boekje De 5 talen van de liefde. Daarin wordt beschreven dat iedereen op een andere manier blij gemaakt kan worden/liefde kan ontvangen. De ene door woorden (complimenten), de andere door cadeaus, weer een door hulp. Misschien kan je dat ook met hem bespreken. Dan kan hij aangeven wat voor hem werkt. En kan je daar je energie op richten en hem laten blijken dat je van hem houdt en hem waardeert.
Heel veel succes. Ik vind het erg goed dat je je hiervan bewust bent en kennelijk iets wilt veranderen. Ik heb veel geschreven maar als "helper" hoop ik dat het jou en je man helpt jullie relatie te verbeteren.
Laat je eens weten of het met de kennis die je door dit draadje hebt opgedaan beter gaat?

Luie mensen leven langer

Ik vind luiheid niet zo'n slechte eigenschap. Ik doe over het algemeen ook alleen maar dingen als ik er zelf zin in heb of last van heb als het niet gebeurt. Scheelt dat ik geen (volwassen) huisgenoot heb die zich daaraan kan ergeren. En als je dan zo'n pleaser bent, of zelf de lat hoger hebt liggen, moet je dat ook gewoon zonder morren doen of het aan de ander vragen. Het is helemaal niet erg als het vervolgens puffend en kreunend gebeurt, als het maar gedaan wordt. Of maken jullie fluitend de badkamer schoon?

Katniss

Als je in je eentje bent mag je heerlijk lui zijn!

Het gaat er natuurlijk om of je als "luie donder" lui bent *ten koste van anderen*, bijvoorbeeld je partner of collega's.

En ben het met je eens: je moet dingen niet kreunend en steunend doen. Je doet ze wel of niet.

Maar zelfs als je ze niet kreunend en steunend doen, dan nog kan je als pleaser (ik dan) opgebouwde ergernis krijgen omdat je partner zo onwijs weinig doet.

"En als je dan zo'n pleaser bent, of zelf de lat hoger hebt liggen, moet je dat ook gewoon zonder morren doen of het aan de ander vragen."

Ook helemaal met je eens. Maar wat als je partner tevens luie donder dan gewoon nee zegt of het gewoon niet doet?

zonder morren

Niets zo erg als gehaal en getrek over noodzakelijke karweitjes. Al lang geleden heb ik mezelf toegestaan om dat verder te negeren.
Als ik het belangrijk vind doe ik het. Ja, daar kan een ander van profiteren. Maar afspraken maken en dan afwachten tot iets weer niet gebeurt, of er urenlange vergaderingen aan wijden waarna er niets verandert kost mij veel meer ergernis en energie.
Een partner die een luie donder is ga je toch niet veranderen. Kun je beter een werkster nemen.

Lui of niet?

Alleen proef ik bij jou veel frustratie en teleurstelling."
Ja, heb je goed geproefd . Er zit bij mij nog steeds wat frustratie en teleurstelling, hoewel ik inmiddels begrijp waar het vandaan komt bij mijn man. Behalve dat hij inderdaad meer lui gedrag vertoont dan ik, zit het bij hem ook bij gebrek aan inlevingsvermogen, niet kunnen verplaatsen in mij (of anderen). Nu ik dat weet is mijn frustratie ernstig verminderd en weet ik ook beter hoe ermee om te gaan. Maar soms komt het nog steeds wel boven, omdat ik er feitelijk toch vaak genoeg nog last van heb.
Maar blij dat dit bij jou niet zo speelt!

"En daar komt ook nog bij dat ik mezelf weliswaar lui genoemd heb, maar dat toch wil nuanceren. Ten eerste werk ik keihard aan dingen die ik belangrijk vind. Maar ik heb wel andere prioriteiten dan hij.
Ik vind het bijvoorbeeld prima om na een lange dag een blik soep open te trekken en een afbakstokbrood in de oven te gooien. Hij gaat liever alsnog staan koken. Als we terugkomen van vakantie, moe en hongerig, gaat hij eerst de hele auto leeghalen en de tent uithangen, terwijl ik eerst even een kop koffie wil drinken en de post doornemen. Tja, ben ik dan lui, of is hij overijverig?"
Ik denk dat jij o.g.v. deze voorbeelden nog lui bent en dat je je kunt afvragen of hij overijverig. Jullie hebben gewoon andere voorkeuren. Hij heeft misschien gewoon zin in een echte maaltijd, is niet zo van soep met stokbrood bijvoorbeeld.

Als jij er er ongemakkelijk door voelt, kan je dat natuurlijk aangeven en samen bespreken aan de hand van de diverse voorbeelden hoe jullie hiermee om kunnen gaan in de toekomst. Als hij bijv. kookt, maar jij ruimt alles op en maakt de keuken schoon heb je de taken misschien alweer aardig verdeeld.
En als jij even behoefte hebt aan rust na de terugreis, dan begint hij met uitpakken (als hij echt niet wil wachten), maar berg jij later alles op op zolder, draait de wassen etc - is nog wel meer werk bij elkaar .

Dan draag je toch ook prima bij? En hoef je je minder zorgen te maken dat hij "alles" doet, of teveel doet, want dan doe jij ook genoeg.

Maar Angela heeft inderdaad wel gelijk dat je niet moet blijven hangen in schuldgevoel. Zolang jij op jouw manier voldoende bijdraagt, door dingen wel te doen, gevraagd en ongevraagd, en complimenten te geven, heb je volgens mij ook geen reden voor een schuldgevoel.

En je echte vraag

En voor je echte vraag ‘mijn man zegt niet zo vaak wat hij echt denkt’ weet ik nog zo snel niet wat je kunt doen, als je al wel alle mogelijkheid biedt, hem er regelmatig naar vraagt en goed reageert als hij wel wat zegt.

Misschien is hij gewoon een binnenvetter, niet zo'n prater? Dus moet je dat gewoon accepteren?

Daar ben ik het niet mee eens Pleaser

Als de een kop soep met brood prima wil en de ander per se een warme maaltijd wil, wil dat nog niet zeggen dat de een dat dan weer moet gaan compenseren.
Je kunt niet van een ander verwachten dat hij dingen op jouw manier doet. Als je het zelf heel belangrijk vindt, moet je het zelf doen. Maar het is niet fair om daar dan de ander op aan te kijken.

Waarom stoort dit mij zo? Ik herken hier heel sterk mijn moeder in. Altijd mokkend en mopperend bezig, maar nooit eens echt haar hart luchten bij mijn vader. Als je wil dat de ander iets doet moet je het echt vragen. En ja dan loop je het risico dat hij of zij nee zegt. Dat kan. Mensen kunnen andere zaken belangrijk vinden. En inderdaad als dat teveel uit elkaar ligt heb je een probleem. Maar dan nog, je kunt alleen jezelf veranderen, niet de ander dus dan moet je het ook bij jezelf houden.

Met boos en gefrustreerd toch maar weer zelf aan de gang gaan schiet niemand iets op.

teveel pleasen

vind ik enorm irritant. Ik krijg dan een schuldgevoel over mijn luie gedrag, terwijl ik eigenlijk vind dat ik lang niet lui genoeg ben. (lui zijn is mi enorm ondergewaardeerd)
Mijn moeder pleast echt enorm teveel. Ze zal ook nooit eerlijk zijn. Dat vind ik echt lastig, moet raden naar haar behoeften en grenzen.
Mijn partner kan trouwens ook wel pleasen en 'aardig' zijn, maar gelukkig niet extreem. Maar ik ben wel veel meer vh botte en onvriendelijke
Ik zal juist nooit expres oneerlijk zijn waar de kinderen bij zijn, voor mij is dat juist het verkeerde voorbeeld geven.

Die vakantie herken ik

Als wij aankomen op de camping willen de kinderen zwemmen, wil ik een stoel van de aanhanger halen en een wijntje/biertje uit de koeling drinken en genieten van de rust om me heen.
Man wil aan het werk, wil alles gelijk regelen. Gelukkig komen we meestal halverwege de middag aan en onderhandelen we in de auto al hoe we het aan gaan pakken. Dan is het 3 tegen 1

Wij pleasen allebei, om de beurt

Dat hebben we door de jaren heen geleerd en dat werkt super.
Overwin je luiigheid en probeer het ook eens

Lui zijn we meestal ook om de beurt, hahaha.