Hoe lossen we dit op? [sterilisatie]

Chris

Ik denk dat het heel erg afhangt van hoe de bevallingen zijn verlopen. Ik krijg al de zenuwen als ik een ziekenhuis ruik. Als mijn man het echt niet wil, zal ik terzijnertijd wel die stap zetten, maar ik zou het heel fijn vinden als hij wel zou willen. We hebben het er gisteren trouwens over gehad, maar hij wil niet zelf en wil ook niet dat ik me steriliseer. Hij hoopt nog steeds dat ik van gedachten verander over een vierde

Angst en tweede leg

DC, dat snap ik heel goed, en het lijkt me ook dat als je man of jij gewoon nog niet helemaal zeker weet of je wel of niet nog een kind wilt, je niet aan een sterilisatie moet beginnen.

En Cobi, ik moet ook heel diep zuchten van het tweede leg-fenomeen. Echter, zo'n tweede leg van je man kun je wel tegenhouden met sterilisatie, maar als hij bij je weg wil zal het feit dat hij is gesteriliseerd hem niet tegenhouden lijkt me. En wat hij dan daarna doet..., tja dat is dan zijn probleem.

Chris

Ieder zijn keuze

Ieder zijn keuze, maar wat mij betreft vind ik het gewoon zonde om tientallen jaren vruchtbaarheid weg te gooien. Als ik nu met mijn kinderen onder een tram terechtkom (of een vliegtuig, of een olifant) dan gun ik het mijn man van harte dat hij nog een nieuw gezin kan stichten. Voor mij zit dat er toch niet meer zo in op mijn leeftijd.
Ik koos dus voor sterilisatie, maar mijn gynaecologe ried het me af. Ze zei: "straks kom je in de overgang en dan ben je al gesteriliseerd en kom je bij mij terug wegens menstruatieklachten en bied ik je opnieuw pil/mirena aan. dan kan je daar net zo goed nu aan beginnen."
Dat heb ik niet gedaan, want ik heb het niet zo op hormonen, dus nu zitten we weer als tieners met condooms te spelen. Bevalt best.
Anekdote: ik ken een man, die op zijn veertigste een sterilisatie aanging, want zijn vriendin slikte al twintig jaar de pil. Zij wist toch zeker dat ze nooit kinderen wilde. Maar toen de vriendin een paar maanden geen pil meer slikte, ontdekte ze tot haar verrassing een groeiende kinderwens. ze denkt dat die voorheen door pilgebruik onderdrukt was. De man mocht dus terug voor een hersteloperatie. Die mislukte (hij kreeg een zak als een flinke aubergine) en de vriendin vertrok om haar geluk bij een andere man te beproeven.
Maar dat terzijde.

Groetjes,
Laminaat

Oh ja

Zoals Aagje het omschrijft is precies zoals ik het ook vind, met uitzondering van "Dat betekent voor mij ook automatisch dat ook mannen even verantwoordelijk zijn voor anticonceptie als vrouwen."
Je hebt de keuze voor verschillende soorten anticonceptie en bij sterilisatie (m) en condoom moet de man ook actief iets doen. Dát bedoelen jullie dus met gezamenlijke verantwoordelijkheid? Nou, dan ligt daar de spraakverwarring, want ik vind het (als vrouw) 'mijn taak' om te zorgen dat ik niet zwanger raak. Als ik problemen zou hebben met alle soorten anticonceptie, en man weigert een condoom, dan kun je niet anders dan je onthouden van. Jeetje, wat als je ook nog een latexallergie hebt?

Gezamelijke verantwoordelijkheid

binnen een relatie is het samen eens worden over welke maatregelen je neemt. Ik vind het raar dat sommige mannen bijna eisen, of vanzelfsprekend vinden dat de vrouw de pil neemt.

En inderdaad, in mijn geval zou ik geen seks hebben als mijn man condooms zou weigeren. Niet om hem dwars te zitten, maar omdat ik geen zin heb zwanger te worden. Dat vind ik geen chantage, maar gezond verstand.

Nee evenzo

dat stel ik niet. Wat jij beschrijft is chantage en daar ben ik niet van. Ik schrijf niet dat ik in een soort van seksstaking zou gaan als mijn man zich niet zou laten sterilseren. Ik zei dat ik dat zou overwegen als de anticonceptie door hem niet gezien als een gezamenlijk iets en alle alternatieven voor hem onbespreekbaar zouden zijn en onze gezamenlijke anticonceptie daarmee automatisch alleen mijn probleem zou zijn. Ik ga er in deze discussie van uit dat ook hij dan geen kinderwens zou hebben.
Het gaat er niet om dat van mij een man zich MOET laten steriliseren. Hij is alleen binnen een relatie net zo verantwoordelijk voor gezinsplanning als een vrouw. Je beslist toch samen of je nog een kind/kinderen wilt of niet. Ook vrij je samen en daarmee ben je wat mij betreft ook samen verantwoordelijk voor anticonceptie. Zoals een vrouw niet kan zeggen: jij laat je maar steriliseren, kan een man niet zeggen: neem jij maar de pil/spiraal of iets anders. Het gaat er om dat je er samen uitkomt wat goed is voor je eigen situatie. Maar samen er uitkomen is een beetje moeilijk als een van de twee op voorhand dingen onbespreekbaar vindt, zeker als dat meerdere dingen zijn. Er zijn vrouwen die slecht reageren op hormomen, dan vallen een boel anticonceptiva af. Dan zou je denken dat dat een condoom een goed alternatief is wanneer er nog een kinderwens is. Is die er niet dan is sterilisatie wellicht een goede optie. Maar als een man dan zegt: ik wil en geen condooms en geen sterilisatie, dan legt hij de verantwoordelijkheid geheel bij de vrouw. En dat vind ik scheef binnen een relatie. Ik snap het wanneer iemand niet wil dat er in hem gesneden wordt (al hoor je dus dat het vaak is vanwege spookbeelden en dat is dan wel een beetje jammer), maar dan vind ik het gek om ook condooms af te wijzen met als argument: gedoe en lastig.
Dus nogmaals, het gaat er om dat je er samen uitkomt en iets vindt dat voor beide partners leefbaar is. Mij maakt het verder niet uit welke keuze er dan gemaakt wordt.
Aagje

Nou

Ik ben het ermee eens dat je niets onherroepelijks moet doen als je er niet zelf volledig achter staat. Maar wat moet je nou met mannen die zich niet willen laten steriliseren en geen condooms willen gebruiken? Je er maar bij neerleggen en jezelf steriliseren? Zelfs als je daar dus niet helemaal achter staat? In mijn geval zou het dus dat zijn, of onthouding, een andere optie is in mijn geval niet mogelijk. En ik denk dat ik echt geen uitzondering ben.

Hmm

Ik stel me zo'n opatje voor die opeens zijn mannelijkheid wil bewijzen bij een meid van 20

Cobi

De mannen die ik ken die de boel hebben laten herstellen waren veertigers en een vroege vijftiger. Het is natuurlijk ook niet onlogisch. Meestal laten zich steriliseren als het jongste kind nog klein is, en ze niet verwachten ooit te willen scheiden. De tweede vrouw is nagenoeg altijd een stuk jonger, en dan gunnen ze haar ook het moederschap.

Voor dc en cobi

spijtoptanten zijn net gewone mannen hoor.. Namen ooit een beslissing binnen een langdurige relatie waar ze toen achter stonden. Maar vijftien jaar later blijkt het leven anders te lopen dan je dacht. En dan kun je zomaar in een nieuwe langdurige liefdevolle relatie komen, waarbinnen die ooit-echt-niet-meer-aanwezige kinderwens plotseling in een ander licht komt te staan.

Ik ben erg blij met mijn man-met-hersteloperatie, al jaren gelukkig getrouwd en met twee prachtige kinderen. En die zijn erg dol op zowel hun best oude vader als hun best veel oudere grote brussen.

Reactie gekruist met vic

zoiets als vics voorbeeld dus.

Izar

Ja, dat kan natuurlijk ook. We kunnen allemaal wel een dubbele agenda hebben. Maakt het uit voor de discussie?

Dat waardeoordeel cobi

Dat waardeoordeel had je al een stuk eerder in dit draadje gegeven met deze opmerking: "Ik loop zelf niet warm voor relaties met een generatie leeftijdsverschil en zie ook niet in waarom ik dat zou faciliteren." En later ben je ook nog bang dat je eigen bloedjes een erfenis zouden moeten delen met halfbroers/zussen.
Mijn man heeft zelf voor een sterilisatie gekozen, ik had het waarschijnlijk niet gedaan als ik een man was.
Het ligt er natuurlijk aan hoe je uit elkaar gaat, maar ik zou een tweede vrouw van mijn man best een baby gunnen. Ik ben zelf ook blij dat ik kinderen heb.

Leeftijd man

Mijn man is 43, dus volgens sommigen aan de jonge kant om eventueel voor een sterilisatie te kiezen. We weten nu wel zeker dat we geen kinderen meer willen, maar of die wetenschap voldoende is kun je nooit helemaal zeker weten. Ik kan tenslotte niet in de toekomst (van mijn man) kijken....

Dat ik om jullie verhalen/ervaringen vroeg heeft als reden dat man en ik er momenteel nog niet over praten.
Het heeft voor mij weinig zin om dieper op mijn persoonlijke situatie in te gaan als we nog moeten beginnen te praten over de mogelijke opties.

Ik wil nog wel kwijt dat ik nooit een man zou willen dwingen om een (niet noodzakelijke) operatie te ondergaan. Maar tegelijk vind ik dat ik (en zeker na ruim 20 jaar) er ook voor mag kiezen om geen hormonale anticonceptie meer te willen. Ik heb weinig zin in heftigere menstruaties (spiraal). En aangezien ik vrij zeker weet dat man niet permanent met condooms zal willen (en ik zelf huiverig blijf of het wel veilig genoeg zal zijn), én aangezien hij vooralsnog geen sterilisatie wil, wordt het een lastige discussie. Overigens denk ik dat zijn argumenten tegen een sterilisatie niks met een mogelijk toekomstige kinderwens bij een andere vrouw te maken zullen hebben. Eerder angst voor een ingreep aan/bij de edele delen, aangetast voelen in mannelijkheid etc.

Ik denk dat als we er niet uit gaan komen, de kans groot is dat ik mezelf dan zal laten steriliseren. Maar jullie snappen dat dat ook niet echt een verstandige keus voor onze relatie zal zijn als ik er met mijn gevoel niet helemaal achter sta. Blijft sowieso lastig dus....

Dwingen

Nicky, jouw twijfels over pil, spiraal ed zijn duidelijk en legitiem. De twijfels van je man ook. Dat maakt het zo lastig om hier uit te komen.
Indertijd heeft mijn exman zich laten steriliseren, een ingreep van niks (volgens hem), ook een ingreep die geen enkele invloed had op libido en/of potentie. Alles funcioneerde naar behoren, zogezegd.
Mijn huidige partner heeft echter grote angst voor sterilisatie. Een angst die ik (net als jij) serieus neem. Ik moet er niet aan denken dat na een sterilisatie juist vanwege deze (onterechte) angst libido en/of potentie afneemt. Voor een prille relatie als de onze vind ik dit een te groot gewicht.
Zelf weet ik zeker dat ik absoluut niet meer zwanger wil worden. Nu ik de 45 ben gepasseerd is dit geen optie meer. Vandaar dat ik, juist vanwege deze wens, gekozen heb voor koperspiraal. Een evenrueel groter bloedverlies (overigens op te vangen door te kiezen voor een mirena spiraal) neem ik voor lief. De zekerheid dat ik niet mee zwanger kan worden geeft mij heel veel ruimte, ook wanneer huidige relatie geen toekomst blijkt te hebben (wat ik uiteraard niet hoop).
Maar goed, dit is een heel andere situatie dan de jouwe. Mijn besluit heb ik dus niet gebaseerd op gevoelens van 'nu ben jij aan de beurt, ik heb al zwangerschappen etc moeten doorstaan', maar op de wens nooit meer zwanger te worden, gecombineerd met het ''toegeven'' aan de vrees van partner. Het zij zo. Ik ben er zeer gelukkig mee! Sterkte met jullie besluit!

Filia

Evenzo

Waar zeg ik dat het een verstandige keus is als mijn man zich tegen zijn wil laat steriliseren?
Ik zeg volgens mij en anders zeg ik het nu, dat ik gevoelsmatig vind dat hij nu aan de beurt is. Ik zeg niet dat ik hem zal dwingen (inderdaad onthouding als dwangmiddel is een optie, zij het niet zo'n beste natuurlijk) en ik zeg ook niet dat het de verstandigste keus is. Wel dat het in mijn ogen de meer voor de hand liggende keus is, gezien de 20 jaar die ik al voor mijn rekening/lijf genomen heb.
Kortom het is me allang duidelijk dat jij ertegen bent om een man teveel te pushen om zich te laten steriliseren, hoef je nu niet meer te melden van mij (al dan niet via het verhaal van de uroloog)

Cobi

Ik zeg toch nergens dat jij je mening aan anderen opdringt? Ik zeg alleen dat je wel een waardeoordeel hebt over tweede leg vaders. Je mening is overduidelijk en een mening is een waardeoordeel.
Rot dat jij je ouders jong verloren hebt. Maar wel een argument dat de discussie direct doodslaat. Mijn man zou nu een kind kunnen krijgen en als hij een gemiddelde leeftijd haalt daar nog ruim 30 jaar van mogen genieten.

Antwoord op je vraag cobi

Ben het met je eens dat er geen gelijk bestaat in deze, maar daar ging het mij niet om. "Niets is helemaal waar, en zelfs dat niet" Hoe dan ook... Ik heb een artikel op internet gevonden waarin gesteld wordt dat 1 op de 20 mannen spijt krijgt van zijn sterilisatie en waarom. Van de hersteloperaties is de helft succesvol:
http://www.casa.nl/hulpaanbod/mannen/herstel-na-sterilisatie

Vic

Nee, eigenlijk bedoel ik niet eens dat alle mannen in alle gevallen actief iets moeten doen aan anticonceptie. Ze moeten alleen 'dat actief iets doen' niet op voorhand alleen van hun vrouwen verlangen. Samen kijken naar wat in een specifieke situatie de beste oplossing is en er voor open staan ook iets te doen, dat niet bij voorbaat afwijzen omdat zij niet zelf zwanger worden.
Weet je, als ik jou hoor zeggen dat je het als jouw taak ziet om niet zwanger te worden, dan klinkt het een beetje alsof je in je eentje zwanger wordt of niet. Dat vind ik zo eenzijdig, want er zijn er twee voor nodig om een zwangerschap tot stand te brengen, waarom is de een er dan meer verantwoordelijk voor om het te voorkomen? Zeker in een stabiele relatie (maar eigenlijk ook daarbuiten) is het voorkomen van een zwangerschap een gezamenlijke keuze, daarmee ligt wat mij betreft de verantwoordelijkheid niet bij een van de partners.
Aagje

Verder

vind ik het toch bijzonder om in de keuze voor een definitief anticonceptivum binnen een relatie rekening te houden met wat er eventueel buiten of na de relatie kan gebeuren. Ik ben heus niet zo naïef om te denken dat een relatie niets kan overkomen. Maar als een relatie stabiel is op t moment dat er gekozen moet worden voor definitieve anticonceptie omdat beide partners geen kinderen meer willen, vind ik het gek dat er rekening gehouden moet worden met het feit dat een man misschien ooit op een andere manier verder zou gaan. Je moet dan beslissingen nemen op basis wat er dan is en mi niet vanuit de gedachte 'als.....dan'.
Aagje

Aagje

Wie zegt dat beide partners geen kinderen meer willen? Als een van de twee geen kinderen meer wil houd het op. Maar je hoeft je toch niet te laten steriliseren omdat je partner geen kinderen meer wil? Stabiele relatie of niet. Hij kan onder een tram lopen, je ontmoet op een gegeven moment iemand die na een tijdje heel graag een kindje met je wil, kan het niet meer... Nou ik heb daar wel over nagedacht. Gelukkig niet gebeurd, maar toch.
Misschien zouden meer mensen daar wel goed over na moeten denken, zijn er geen hersteloperaties meer nodig.

Fay

Nee, nogal wiedes moet iemand die nog een kinderwens heeft zich niet laten steriliseren, dat lijkt me evident. De man van Dc die nog meer kinderen wil moet dat ook niet laten doen in mijn ogen, zolang hij er zelf niet uit is. Dat zeg ik ook niet. En ik kan het mishebben, maar volgens mij ging het daar in deze discussie niet over. Volgens mij ging het hier over de situatie dat beide partners vinden dat t gezin compleet is en er geen kinderwens meer is. Dan wordt er nagedacht over de anticonceptie en wat mij betreft is dat dan een probleem van beide partners (moet het trouwens vlgs mij ook zijn als er nog wel een kinderwens is, dan is er ook niet 1 vd 2 meer verantwoordelijk voor het voorkomen van voortijdige zwangerschap). Binnen deze discussie kwamen toen meningen binnen van sommigen die vinden dat er ondanks gezamenlijk besluit voor niet nog meer kinderen sterilisatie van de man hoe dan ook geen goede optie is omdat de vrouw iets kan overkomen, of de relatie over de kop kan gaan en hij dan geen kansen zou hebben op kinderen in een nieuwe relatie. In mijn ogen is het raar om dat een argument te laten zijn binnen een relatie die door beide partners als goed en stabiel ervaren wordt en toekomstgericht is. Als er twijfel daarover is is dat n heel ander verhaal natuurlijk.
In deze discussie hier ben ik er altijd van uitgegaan dat beide partners het eens zijn over het feit dat er geen kinderwens meer is. In die situatie vind ik beide even verantwoordelijk voor anticonceptie! Dan vind ik nog steeds dat er iets gevonden moet worden waar beiden zich goed bij voelen.
Aagje

Terug bij af

Het punt is dat een man tot hoge leeftijd nog kinderen kan krijgen mocht hij dat willen en vrouwen niet.

Dus als er bij een stel geen kinderwens meer is, en de vrouw is de vruchtbare leeftijd gepasseerd waarom zou híj zich dan moeten laten steriliseren? Omdat je in een stabiele, toekomstgerichte relatie zit? Nou, er zijn zat voorbeelden van stabiele, toekomstgerichte relaties die toch knappen. Je denkt misschien dat het jou niet zal overkomen, maar dat dachten die mannen die nu een hersteloperatie willen waarschijnlijk ook.

Chris

Izar

Wij hebben het er wel samen over gehad. Ik heb mijn man ook gevraagd wat hij zou doen als er wat met mij gebeurde en hij zou een nieuwe vriendin krijgen die heel graag een kindje wil. Nou ja, ik hou erover op. Het is iets heel persoonlijks. Mijn eigen man denkt er al heel anders over dan ik. Hij heeft ook niet zoveel met "wat als" scenario's.
En, toegegeven, ik vond het tot nu toe wel heel handig deze vorm van anticonceptie. Je hoeft nergens meer aan te denken.

Nicky

Jij wil van de pil af en hij wil geen polonaise aan zijn lijf.
Je hebt groot gelijk dat je van de pil af wil, gewoon doen. Er zijn zat andere voorbehoedsmiddelen, condoom, spiraaltje, pessarium kan ook. Ga eens kijken hoe jullie daar in zitten. Dan kun jij van die pil af, want daar was het je om te doen.
Mocht je deze voorbehoedsmiddelen niets vinden, en je man wil geen sterilisatie, kun je zelf sterilisatie overwegen, essure en adiana zijn de meest voorkomende methodes op het moment, en daar heb je geen operatie voor nodig, geen gesnij, maar een kwartiertje ongemak en een avondje buikpijn (mijn ervaring met adiana).

Chrish - o.t.

Deze zin vind ik zo grappig, ChrisH: "Dus als er bij een stel geen kinderwens meer is, *en de vrouw is de vruchtbare leeftijd gepasseerd* waarom zou híj zich dan moeten laten steriliseren?". Nee, dan hoeft er natuurlijk sowieso geen anticonceptie meer te worden gebruikt!
Sorry, het was verdere een serieuze posting van je,
groeten Egel

Egel

Klopt, ik bedoelde natuurlijk "als je als vrouw de veertig gepasseerd bent en je bent verminderd vruchtbaar en je hoeft niet nog meer kinderen". Maar dat is zo lang .

Ik zag trouwens nog een inconsequentie in mijn posting. Als een stel namelijk geen kinderwens meer heeft, dan zou het niks uitmaken of de man zich laat steriliseren, want hij hoeft immers toch geen kinderen meer.

Alleen is dat hier nou net de clou. Hij kan wel denken dat hij geen kinderen meer wil, maar je weet nooit wat het leven nog voor je in petto heeft. Voor een vrouw is de koek wat dat betreft een heel aantal jaren eerder gewoon op (tenzij je met een bak met geld naar Italië kunt vertrekken om daar met behulp van de eicellen van een jongere vrouw zwanger te worden).

Chris

Chris

"hij kan wel denken dat hij geen kinderen meer wil, maar je weet nooit wat het leven voor je in petto heeft". Natuurlijk is dat zo, maar volgens mij moet je het doen met wat je nu hebt/weet. En als dat is dat een man binnen een bestendige relatie nu de echte overtuiging heeft dat hij geen kinderen meer wil en dat is een gedeelde overtuiging, dan vind ik het echt onzinnig om in de anticonceptie binnen die relatie rekening te gaan houden met een eventuele kinderwens van een eventuele nieuwe partner.
Dat betekent niet dat ik vind dat sterilisatie van de man de enige ware optie zou zijn, maar wel een optie die serieus is. En een die liefst ook niet door spookbeelden zou moeten afvallen. Maar voorop staat dat er In deze een beslissing moet komen die voor beide partners goed is.
Aagje

Hmmmmm

Nicky,

Het valt me op dat je werkelijk ieder argument wat hier wordt gegeven jouw kant op weet te draaien, zodat de enige mogelijke optie de sterrilisatie van je man blijft. Met andere woorden: het ligt al lang vast wat er moet gebeuren. Je begint bij het antwoord en dan pas de argumenten.

Maar zo werkt het niet. Een sterrilisatie afdwingen -op wat voor manier dan ook- vind ik echt een vorm van ontering en partnermishandeling, ook al ben jij de vrouw. Een sterrilisatie doe je pas als je kunt zeggen 'wat er ook in mijn leven gebeurt, ik wil geen kinderen meer.' Dus ook niet als je partner overlijdt, ook niet als je een kind verliest. Die keuze is ieder voor zich en kan ook binnen een relatie verschillen.

Ik vind het trouwens wel opmerkelijk hoe je heel erg tegen bent op de mini-abortussen zoals je spiraalgebruik noemt (volgens mij zorgt het koper ervoor dat het zaad verwakt, maar goed), maar niet tegen het doorduwen van een sterrilisatie bij je partner. Ik vind dat je eigenlijk andersom hoort te doen van wat je nu doet: als je partner naar je toe zou komen en zou zeggen dat hij zich wil laten sterriliseren, vind ik het je plicht om te vragen of hij dat heel zeker weet. Of hij inderdaad wat er ook nog gebeurt geen kinderen meer wil. En als daar twijfel over is, hem behoeden voor iets wat hij dan kennelijk alleen voor jou doet.