Hoe lossen we dit op? [sterilisatie]

Je snapt het niet

"Binnen een jarenlange relatie als vrouw alleen (moeten?) beslissen en daarmee ook de hormonen of andere ongemakken dragen vind ik echt niet meer van deze tijd. Te grote broek aan als een man ook zijn verantwoordelijkheid voor de anticonceptie wil nemen? Mag hij dat niet zelf weten? Vreemd. hij is toch ook de baas over zijn eigen sperma?"
Het is iets basaals. Natuurlijk is een man de baas over zijn eigen sperma, maar de zeggenschap gaat over zodra het in andermans lichaam verdwijnt. Ik vermoed dat wij het hier niet eens gaan worden, want ik denk er gewoon heel anders over. Ik ben geen fladderaar maar ik heb nog nooit met mijn partner overlegd wat ik zou doen met 'mijn' anticonceptie. Als bij zou zeggen dat hij zich wel wil laten steriliseren, ook goed, maar het is nooit anders in me opgekomen dan dat ik primair verantwoordelijk ben voor het voorkomen van een zwangerschap.

Attent

Mijn man was zo attent om, na de geboorte van de jongste, zelf te besluiten dat hij zich zou laten steriliseren. Ons kindertal vond hij prachtig zo, ook als ik niet lang meer zou leven en er op een dag een nieuwe vrouw zou zijn. Voor zover je zoiets kunt overzien (niet dus

Daarvoor hadden we jarenlang een combinatie van condooms en de 'natuurlijke methode'. Nooit onbedoeld zwanger geraaktl maar het was mooi geweest zo.
Die sterilisatie is naar wens verlopen, geen enkel negatief neveneffect en we zijn er al vele jaren zeer tevreden mee.
Heb nooit de pil geslikt of spiraaltjes gebruikt, nooit woeste menstruaties gehad of ernstig PMS.

Ik hoop dat je er samen goed uitkomt, zonder slachtofferig gevoel of wat dan ook. Het is iets voor gezamenlijk overleg, je moet iemand niet willen overhalen tot iets wat hem/haar ten diepste tegenstaat.

En dat snap ik dan weer niet

"Een relatie hebben betekent dat je belangrijke dingen samen deelt. Ook op fysiek gebied."
Daar ben ik het wel mee eens Maar het verbaast mij enorm dat iedereen het blijkbaar heel normaal vindt om van je partner te verlangen dat die zich laat opereren, onder het mom van 'nu is het jouw beurt'.

Hier.....

Mijn man liet zich steriliseren na ons vierde kind, uit eigen beweging. Als ik morgen onder een tram loopt heeft hij nog steeds hele leuke kinderen, en geen behoefte aan een tweede leg.

Isabella

Volgens de uroloog van mijn man is het helemaal niet waar, die praatjes over impotentie na een sterilisatie bij mannen.

Fio

Maar ik ken die verhalen wel. Een impotent geworden en een heel veel last. En ook een triest geval van een man die jong vader werd en later met een andere vrouw kind wilde. Kon niet meer.

Afdwalen

Volgens mij dwaalt dit totaal af, straks krijgen we de verhalen van alle dramatisch verlopen sterilisaties. Punt lijkt me hier dat je in onderling overleg een anti-conceptie kiest. Dat je elkaar niet met argumenten en onderzoeken om de oren hoeft te slaan en elkaar tot iets dwingt wat iemand eigenlijk niet wil.

Heel persoonlijk

Wij hebben jong kinderen gekregen. Ik was degene die geen sterilisatie wilde. Stel dat het leven zo gelopen was dat ik een andere man had gekregen die heel graag een kind zou willen, dan had ik dat ms wel gedaan. Ik ben niet anti tweede leg .
Man wilde wel een sterilisatie. Hij wil niet meer kinderen dan dat hij nu heeft, ook niet met een ander. Hij heeft zich laten steriliseren. Was een kleine ingreep, hij ging de dag erna weer werken.
Ik zou mijn man nooit dwingen zoiets te laten doen. Degene die echt geen kinderen meer wil laat zich maar steriliseren.

Condoom

Ik heb altijd geweigerd om anticonceptie te gebruiken met hormonen. Voor mij was/is de enige acceptabele vorm van anticonceptie het condoom. Mijn man vond het gebruik van een condoom ook niet altijd prettig maar het alternatief (sterilisatie) nog minder leuk. ik zou hem nooit willen dwingen tot een operatie want zelf zou ik me ook niet willen laten steriliseren. Het tweede leg argument vind ik niet erg sterk wat ons betreft. Hij heeft al meer dan genoeg eerste leg. Ik snap echter wel dat sterilisatie hem tegenstaat want ik zou het zelf ook niet willen.
Dan dus maar het condoom en periodieke onthouding.
Overigens kan periodieke onthouding echt heel effectief zijn heb ik van meerdere mensen begrepen mits je het op de juiste manier toepast. Dus dat kan ook nog een goed alternatief zijn. Er is op internet best veel over te vinden.

Ik vind anticonceptie een zaak van zowel man als vrouw maar uiteindelijk zal de partij die echt geen kinderen meer wil daar toch iets meer een aandeel in moeten nemen. Ik vond een kind erbij nooit een probleem dus anticonceptie speelde bij ons geen grote rol en nu is het niet meer nodig.

Wil je allebei echt geen kinderen meer dan zul je toch moeten kijken of je er samen uit kan komen.

Vic

"Maar het verbaast mij enorm dat iedereen het blijkbaar heel normaal vindt om van je partner te verlangen dat die zich laat opereren"
Maar je vind het wel normaal dat een man het van zijn partner verlangt?
Ik ben het eens met Martin. Het is net zoveel de man als de vrouw's verantwoordelijkheid. Dus waarom zou een man zich niet laten steriliseren en een vrouw wel? Omdat hij het zo eng vindt en bang is voor zijn mannelijkheid? Komop zeg.

Karin

"Maar je vind het wel normaal dat een man het van zijn partner verlangt?"
Waar heb ik dat gezegd?

Gezamenlijke verantwoordelijkheid

Natuurlijk is anticonceptie een gezamenlijke verantwoordelijkheid binnen een relatie. Dat was het bij ons in elk geval wel. En zo kwamen we, met name vanwege medische argumenten uit bij Essure. We wilden een definitieve vorm van anticonceptie en op dit moment is Essure daarin de beste keuze. Enerzijds omdat de kans op zwangerschap kleiner is dan bij de sterilisatie van de man. Anderzijds omdat de ingreep minder belastend is en er veel minder kans is op complicaties.
Ik ben van mening dat het 'voort wat hoort wat' idee geen goed argument is. Ook bij andere zaken bekijk je wie het meest geschikt voor een taak is, zoals de verdeling werk/zorg etc.

Ik ben het wel met vic eens eigenlijk

ik ben degene die zwanger word en ik vind ook dat ik ervoor zorg dat ik dat niet ga worden.

We kunnen natuurlijk allemaal heel fijn vinden dat het een gezamenlijk ding is, maar dat maakt mij niet minder zwanger als het mis gaat.

Tsja kiki

"We kunnen natuurlijk allemaal heel fijn vinden dat het een gezamenlijk ding is, maar dat maakt mij niet minder zwanger als het mis gaat."
Tsja, maar dat maakt jouw man niet minder verantwoordelijk voor die zwangerschap...

Gr. Poezie.

Poezie

Hoe je het ook wendt of keert, een man kan altijd hard wegrennen als de vrouw onbedoeld zwanger raakt. Ongelijk, onrechtvaardig, onverantwoordelijk ook, maar: het is zo. Als vrouw heb je dan een veel groter probleem. Ik zit niet in die positie, maar ik zou altijd het anticonceptieheft in eigen hand houden als zwanger worden absoluut niet de bedoeling is.

Dus?

En wat nu als ik geen definitieve voorbehoedsmiddelen wil, suicidaal wordt van hormonen, de halve maand zwaar bloed van een koperspiraal (dit is dus echt mijn situatie) en mijn man geen condooms zou willen gebruiken (gelukkig niet het geval)?

Dan is mijn enige oplossing om het heft in eigen handen te houden geen seks dus.

Ik vind dat veel mensen toch erg makkelijk denken over dingen als de pil en spiraaltjes. Als die niet mogelijk zijn, hoeveel heft kun je dan in eigen handen houden?

Dan ligt het toch in jouw hand? Jij wilt geen hormonen of spiraal, lijkt me prima en heel begrijpelijk. Dan blijven dus de condooms over, maar dat bepaal jij dan toch? Ik begrijp niet waar de hele discussie nu over gaat, en ik snap niet waarom mensen per se willen roepen dat het een gezamenlijke beslissing is, terwijl het veelal wordt bepaald door een aantal opties die dan niet kunnen.

Gelukkig

Gelukkig zijn er een heleboel mannen die wel vinden dat je samen verantwoordelijk bent voor anticonceptie.

Samen

Vic: "Natuurlijk is een man de baas over zijn eigen sperma, maar de zeggenschap gaat over zodra het in andermans lichaam verdwijnt." => dat vind ik een heel rare redenatie. Heb jij alleen besloten of er wel of geen kinderen kwamen? En heeft de vader van jouw kinderen niets over zijn kinderen te vertellen, omdat jij hebt besloten dat zaad toe te laten in je lichaam? Soort regenbuitje Sorry, maar zo kan ik het echt niet zien.
Anticonceptie moet binnen een duurzame relatie een kwestie voor beide partners zijn. En binnen die relatie zul je dan de beste oplossing moeten vinden, met z'n tweeën. Zo vond ik pil en bevallen helemaal niet zulke aanslagen, met spiralen heb ik geen ervaring. Voor ons gelden kennelijk andere criteria dan voor bijvoorbeeld Cobi. Ik zou niet vragen van mijn man om "galant" te zijn of te vinden dat het "nu zijn beurt" is. Wat wél zwaar meetelt, is dat ik een behoorlijk probleem heb met ziekenhuizen en prikken. Dat telt bij anderen dan weer niet, omdat die het probleem niet kennen.

Nou vic

Ik kan een condoom echt niet in m'n eentje gebruiken hoor.

Wat is het kleinste clubhuis ter wereld (off topic)

Een condoom: er kan maar één lid in en het moet nog rechtop staan ook!

Sorry, hij lag op de stip.

Heb je de rest van mijn reactie niet gelezen? Daar gaat het dus niet om. Als gezamenlijk besloten wordt dat je de pil blijft gebruiken, lijkt me ook niet dat de man zijn vrouw elke avond een pilletje voert.

Tweede leg cobi

Wij waren net de 30 voorbij toen jongste geboren werd. Er kan toch van alles gebeuren? Ik hield de mogelijkheid van een tweede leg zelf wel open. Man niet. Maar ik had het dus best begrepen als hij op die leeftijd een sterilisatie ook te definitief had gevonden. Trouwens als een man op zijn 50e een kind krijgt met een vrouw van bijv bijna 40 is dat toch geen generatieverschil?

"inkoppertje" martin

om in voetbaltermen te blijven. hahaha...

Niet goed geinformeerd?

Mijn zeer intelligente echtgenoot heeft best lang sterilisatie geweigerd zonder goede argumentatie. Opeens kwam hij er zelf mee. Bleek dat hij met een aantal vrienden erover gepraat had en hij had het idee dat hij dan geen productie meer zou hebben bij het klaarkomen. Hij wist eigenlijk zelf niet waarom hij dat nooit zo tegen mij benoemd had. Na ontzenuwing van deze fabel was het zo gebeurd.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

@cobi tweede leg

Mijn man was 24 toen hij vader werd en halverwege de 30 toen hij zich liet steriliseren. Een tweede leg had hij met een leeftijdsgenoot kunnen kr(ijgen.
Mijn broer heeft een partner met bijna) volwassenen kinderen. Ze waren beide 43 toen haar tweede en zijn eerste leg zich onverwachts aankondigde.
Een meer principieel argument is dat als mij wat zou overkomen ik niet zou willen dat op mijn aandringen bepaalde mogelijkheden voor hem afgesloten zijn. Maar ook als ik nog springlevend ben: is het zijn lichaam, zijn leven en zijn keus.

Hersteloperatie

Ik ken minstens 4 mannen die een hersteloperatie hebben ondergaan. Die mannen waren er 10 jaar eerder vast van overtuigd dat ze geen kinderen meer wilden (hoop ik). Zelf had ik me altijd voorgenomen om me op mijn 40e te laten steriliseren, dan ben je toch te oud om zwanger te worden. Nu het bijna zover is, staat het me heel erg tegen om definitief 'onklaar' te laten maken wat nog prima functioneert. En ik ben toch blij dat niemand me daartoe dwingt.

Eens met cobi

Ik ben het met je eens. Na onze vierde,(onverwachte) baby heeft mijn man zich laten steriliseren. Inderdaad, ik had al vier zwangerschappen,bevallingen etc achter de rug. De uroloog twijfelde wat, man was immers pas 35. Maar toen hij hoorde dat onze oudste als baby overleed, en wij nu twee gezonde jongens hadden en een onverwachte jongedame begreep hij ook wel dat wij het mooi vonden zo.

Maar toch

Voor vrouwen is (natuurlijke) voortplanting biologisch gezien op een gegeven moment een gepasseerd station.

Als je als vrouw de veertig bent gepasseerd en je hebt kinderen en je weet zeker dat je niet nog meer kinderen wilt, waarom zou je je dan niet laten steriliseren? Omdat je al vier zwangerschappen, bevallingen etc. achter de rug hebt? Ik zat inderdaad ook niet echt zitten wachten op een operatie met narcose, maar een poliklinische sterilisatie is een ingreep van niks en vergelijkbaar met het laten zetten van een spiraaltje. Dat argument van 'aan mijn lijf geen polonaise meer' snap ik dus niet zo goed.

Chris