Hoe kan een partner alles aan de kant zetten?

Hombre

Zorgen voor iemand kan er op veel verschillende manieren uitzien.

Kun je niet beter uit elkaar gaan als je de belangrijkste dingen in je leven niet meer kunt delen?

Juist

Je blijft juist bij elkaar omdat je heel veel belangrijke dingen nog wel kunt delen. En omdat je van iemand houd

Waarom boos

Vanaf het moment dat ik deze berichten heb gelezen maak ik me er boos over.

Omdat ik pech heb heeft mijn partner recht om vreemd te gaan. Dat is toch zo krom als het maar kan. En niet goed te praten.

Waarom mag mijn partner gevoelsmatig wel vreemd gaan, maar ik niet?

Nog niet klaar

Als hetzelfde verhaal er had gestaan zonder het ziek zijn van de partner(s) was het oordeel heel anders geweest.

In de meest kwetsbare tijd van mijn leven heeft mijn partner toestemming om dingen te doen, die anders worden veroordeeld.

Juist daarom hanna

Het is ontzettend pijnlijk, voor alle betrokkenen. Dat zal niemand ontkennen. Juist daarom wordt er ook niet over gepraat. Maar het is niet hetzelfde als 'gewoon' vreemdgaan. Het volgt op een gebeurtenis die de gelijkwaardigheid in een relatie al heeft stukgemaakt. En wat jij zegt is eigenlijk: dan word ik liever in een verpleeghuis gedumpt, want de zelfstandigheid om je eigen leven weer op de rails te krijgen, heb je dan niet meer. Je wordt boos op mensen die waarschijnlijk heel veel voor hun echtgenoten over hebben, voor ze zorgen, uit liefde. Maar een partnerrelatie is er niet meer. Je kunt er van alles van vinden of denken dat je dat zelf heel anders zou doen. Maar ik denk dat het erg moeilijk is om je echt een voorstelling te maken van hoe je leven eruitziet als dit speelt. Ik zou een beetje voorzichtiger zijn met een hard oordeel.
Groet, Jo Hanna

Hanna

Hanna, ik denk dat je je dit niet persoonlijk moet aantrekken. Jij hebt een herseninfarct gehad. Je weet dat er heel verschillende restverschijnselen zijn. Waarschijnlijk is je bekend dat veel relaties toch stuklopen hierop. Mijn vriend zijn vrouw heeft lichamelijke problemen maar dat is van veel minder belang dan de cognitieve vaardigheden. Geloof me, man en vrouw houden van elkaar maar de relatie is heel,heel erg veranderd. Er is veel verdriet daar. De wetenschap dat dit nog rustig 30 jaar of langer kan duren is zwaar. Voor beiden. Ik wil er verder niet te veel over uitweiden maar ik heb met beide mensen en hun kinderen intens te doen. Ondanks mijn rol!!

Nog even

Ik denk net als voorgaande schrijver dat je moet oppassen het op jezelf te betrekken. De ene situatie is de andere niet. Jij bent zelf anders. Jij zegt hier: eerlijkheid voor alles. Je kan heel helder tegen je man zeggen dat je wil dat keuzes openlijk worden gemaakt en niet geheim worden gehouden. En daar dan de consequenties van nemen. Niet iedereen wil of kan dat. En dus wordt er over heel veel dingen gezwegen in relaties. Maar jij hoeft niet te accepteren dat het in jóuw relatie zo gaat om te begrijpen dat het in de relatie van anderen zo kan gaan.
Groet, Jo Hanna

Nee

Je doet aannames. Niet iedereen moet na een herseninfarct naar een verzorgingshuis. Niet iedereen is niet meer in staat om zelfstandig te functioneren. Maar mensen veranderen er wel door. Ik ben veranderd

Maar zou ik willen dat mijn partner uit medelijden bij mij blijft, nee nooit. ik hoop dat hij dan toch in ieder geval een gesprek met mij aangaat.

Eind

Het klopt er gaan veel relaties op stuk. Maar is dat niet op dat moment voor beide partijen eerlijker? Gun ik mijn man dan niet om weer lekker zijn eigen leven te leven?

Ik zou daar geen moeite mee hebben, wel met dingen die achter mijn rug gebeuren. Ieder infarct is anders, maar dingen stiekem doen om een ander te beschermen vind ik moeilijk. Daar zou ik voorheen ook problemen mee hebben gehad.

Tja

Natuurlijk betrek ik dit op mezelf want er wordt gereageerd op een algemeen bericht. Een infarct geeft een partner recht op vreemdgaan. Jullie kennen ook de specifieke problemen van dubbelleven ook niet.en daarover is het oordeel dat dit wel een mooie oplossing is.

Dus waarom zou dit voor mijn partner geen oplossing zijn. Terwijl ik zelf hier een iets andere mening over heb.

Toch uit elkaar halen

Da's beter voor jouw gemoedsrust en kracht. Waar ik in ieder geval op reageer is op de rustige, liefdevolle toon van dubbelleven en de manier waarop ze spreekt over haar huwelijk en gezin dat op de eerste plaats komt. Ik reageer dus niet algemeen op 'infarct': oh, dan is het logisch dat je vreemdgaat.
Je kan ook niet in het algemeen praten. Jij bent de partner die je bent en jij bént die volwaardige partner in je huwelijk. Jij kan je inzetten om je huwelijk zo serieus te nemen dat je, als dat nodig is, er aandacht aan besteedt om een evenwichtige relatie te behouden. Door veel te praten, samen in therapie te gaan. Jij bent er zelf bij, weet zelf wat nodig is. Handel naar wat je belangrijk vindt en zeg je man dat. Jij vraagt: waarom zou dit voor mijn partner geen mooie oplossing zijn, terwijl ik er een heel andere mening over heb? Dit is geen mooie oplossing in een huwelijk als je er intensief over in gesprek bent en dan blijkt dat het voor één van beiden geen mooie oplossing is. Als jij dit open gooit en echt met hem aangaat wat jouw ziekte met jullie relatie doet, is de kans veel kleiner dat hij achter jouw rug naar oplossingen zoekt.
En ik heb dus het gevoel dat die intensieve gezamenlijkheid, waarbij je samen naar oplossingen zoekt en ieders beleving even zwaar weegt, bij dubbelleven en haar dubbellever er dus niet (meer) is. Dat is vooral heel pijnlijk, voor iedereen die erbij betrokken is.
Hanna, ga in je kracht staan! Jij hoeft dus niet die 'afwezige' partner te zijn waar het hier over gaat! En dan is de situatie volkomen anders en zouden de reacties ook volkomen anders zijn.
Groet, Jo Hanna

Jo hanna

Dit gaat net zo goed niet als wel over mij.

Het gaat niet over mij, want iedere hersenbeschadiging is anders. En ik herken me niet in het beeld dat Dubbelleven schetst. En het gaat wel over mij, want mensen die het niet niet in mijn schoenen hebben gestaan oordelen over hoe een relatie zonder dat te weten wat een CVA voor gevolgen heeft. Het beeld wat ik er vroeger bij had is in ieder geval anders dan hetgeen waar ik nu mee leef.

Dubbelleven heeft een keus gemaakt. En voor haar is dit prima. Hoe het voor haar partner is weet ik niet, die schrijft hier niet. Het is maar een kant van het verhaal.

En nog even of iets beter is voor mijn gemoedsrust, kan ik zelf bepalen .

Natuurlijk

Natuurlijk bepaal je dat zelf . Dat is de crux. Daar zal ik me niet meer mee bemoeien .
Groet, Jo Hanna