Hoe kan een partner alles aan de kant zetten?

Erg verliefd?

Ze zeggen "liefde maakt blind", maar volgens mij is het " verliefdheid maakt blind".
Ik weet het ook niet, ook geen ervaring dichtbij, maar vermoed dat dat het is.

Erg he? Iemand (goede vriend?) zou moeten proberen hem met beide benen op de grond te zetten en hem ervan bewust moeten maken dat die verliefdheid weer over gaat (en er dan wellicht heel anders over denkt en deze stap misschien niet zo zou zetten), maar dat hij dan al gigantische schade heeft aangericht bij zijn vrouw en kinderen. Dus dat hij beter op dit moment niet zo rigoreuze stappen kan zetten.

Triest. Zeker op deze manier.

NB Ik heb wel ervaring met verliefd zijn op iemand tijdens mijn huwelijk, en ik had het erg te pakken, maar gelukkig niet wederzijds. Het duurde 3/4 jaar en toen was het over, gelukkig. Maar als je verliefd ben doe je wel eens domme dingen.... (ik dus in dit geval gelukkig niet).

Waarom?

Iemand zei tegen me toen ik steeds vragen bleef stellen over het waarom van het handelen van mijn ex: "Je moet je niet afvragen waarom hij het doet. Je moet zien dát hij het doet." Dat vond ik heel verhelderend.
Want er kan volgens mij maar één reden zijn voor zulk gedrag: iemand is er van overtuigd dat hij er gelukkiger van wordt en hij vindt dat zijn recht op dat geluk zo zwaard weegt dat al het andere erbij verbleekt. Maar ik schat dat jij dit niet bevredigend zult vinden .
Groet, Jo Hanna

Drug

Verliefdheid is een drug. Deze man is al zo'n jaar of tien afgekickt en krijgt dan ineens weer een flinke shot. Hij kan daar blijkbaar geen weerstand aan bieden.

Het is makkelijker om weerstand te bieden als je een goede relatie hebt maar sommige mensen zijn nou eenmaal kwetsbaarder voor verslavingen dan anderen. Over een paar jaar wordt hij weer wakker en kan hij zich misschien wel voor z'n kop slaan om wat hij heeft aangericht.

Ja hoor

Ik heb het helaas al vaker gehoord. Al die nieuwe relaties zijn trouwens binnen enkele maanden op de klippen gelopen. Maar de huwelijken waren wel stuk.

Impulsief

Soms zijn mensen verstandig en blijven uiteindelijk bij hun gezin ook al zijn ze erg verliefd of al tijden over de schreef gegaan. En nog lang denken hoe het was geweest als en ja, omdat dat niet gebeurt is blijft dat een mooie droom.
En soms zetten ze door. Een vrouw is nog jaren achtervolgd door haar exman omdat hij terug wilde naar hun huwelijk, de werkelijkheid is uiteindelijk toch vaak minder mooi. Ze werd zelfs een paar keer door zijn psychiater gebeld of ze het alsjeblieft weer met hem wilde proberen, zo'n spijt had die.
En soms komt er iets moois uit en is het echt de soulmate waar je naar had verlangd.
Allemaal mogelijk.

Ik sta nergens meer van te kijken

Mensen die jaren vreemdgaan zonder dat iemand het door heeft, de ideale schoonzoon die er schijnbaar ineens het bijltje bij neergooit en onmogelijk wordt, mensen die een compleet dubbelleven leiden, ik heb het in mijn omgeving gezien en me er in eerste instantie over verbaasd. Maar inmiddels durf ik voor niemand meer mijn hand in het vuur te steken. Nou, behalve voor mijn eigen echtgenoot dan.

skik

Gisteren

Nog uren zitten praten met de verse ex van mijn ex. Zij ging negen jaar met mijn ex. Zes weken geleden leerde hij een andere vrouw kennen, drie weken geleden maakte hij het uit met haar, oh ja, zei hij nog, ik ging al twee jaar vreemd met anderen maar dat was alleen voor de seks. Maar nu ik verliefd ben geworden verlaat ik je. Hij had niets gezegd van onvrede met de relatie, ze heeft gewoon geen kans gehad. Tja, bij mij is het net zo gegaan, traumatisch gewoon, niet te begrijpen, maar ja het gebeurt.
Mag ik zo vrij zijn hier het m-woord te noemen? Ik heb namelijk het vermoeden dat het bij mannen vaker zo plotseling gebeurd. Bij vrouwen komt het natuurlijk ook voor dat ze het roer omgooien maar vaak nadat ze het nog jaren hebben geprobeerd goed te krijgen in de relatie.

M woord?

Het m woord? m voor man? (ben heel blond vandaag)
Ik kende ook zo'n situatie, maar dan was het een vrouw. Er waren toen wel nog geen kinderen in het spel. Na meer dan 10 jaar weer gescheiden, maar destijds een volkomen onbegrijpelijke stap.
Ik vraag me ook af of je er wel zo gelukkig van wordt om zo naar een ander te hoppen en in deze zin zit al een oordeel, want ik denk van niet. Maar hoe goed ken je een ander? En zelfs je eigen partner? Of jezelf? Goede vraag, maar ik denk niet dat je vriendin het mechanisme ooit kan begrijpen, ze kan beter haar energie in haar 'eigen toko' gaan steken nu. Sterkte voor haar.

Rafelkap

Oh maar ik denk ook niet dat vrouwen daar niet toe in staat zijn hoor maar inderdaad als er kinderen zijn wat langer proberen het toch nog goed te krijgen.

Mannen

Misschien is het voor een man, al heeft ie kinderen, makkelijker om de deur achter zich dicht te trekken en met een nieuw leven te beginnen.

Weg met dat lastige gezin en die zeurende vrouw, terug naar toen het mannenleven nog goed was. Toen hij nog een jager was omringd door willige vrouwtjes i.p.v. luiers.

Is lastiger voor vrouwen omdat die toch meer aan de kids vastzitten.

Ik weet het niet...

Ik krijg juist eerder de indruk dat vrouwen vaker radicaal hun man verlaten terwijl mannen eerder een minnares erbij nemen of jarenlang een dubbelleven leiden. Vrouwen lijken er dan eerder voor te kiezen om met hun minnaar verder te gaan. Dat is maar een indruk overigens, niet wetenschappelijk

En net zoals Skik verbaasd me niks meer. Ontzettend leuke en lieve mensen die schokkende geheimen bleken te hebben, zelfs voor hun geliefden. Mensen die er na jaren achterkomen van alle kante bedrogen te worden. Mannen die er twee gezinnen op na houden. Mannen die in een ver buitenland allang getrouwd zijn en kinderen hebben. Mensen die er meerdere minnaars of minaressen op na houden. Mannen die regelmatig 's nachts het park bezoeken om daar andere mannen te ontmoeten.... Ik heb het allemaal gezien. Je kan wat dat betreft inderdaad niemand vertrouwen.

Jillian

Mensen hebben nou eenmaal verschillende behoeften:

- Aan de ene kantbehoefte aan vastigheid en vertrouwdheid
- Aan de andere kant behoefte aan avontuur

En veel mensen hebben moeite om die tegengestelde behoeften in een enkele relatie te bevredigen.

Een andere gedachte is dat *juist* mensen die een vriendelijke charmante indruk maken nogal eens stiekeme oplichters en manipulators kunnen blijken. Want een oplichter is juist heel goed in het geven van een valse indruk van zichzelf. En die mensen, dat zijn de types die je echt liever kwijt dan rijk bent.

Mannen versus vrouwen

De vrouw in kwestie ken ik niet. Dus ik kan daar weinig over zeggen. Maar ook zij heeft na 15 jaar huwelijk haar man aan de kant gezet. Kinderen gaan misschien met haar mee (maar dan nog, die ruk je dus voor een nieuwe liefde uit veilige omgeving). Maar vrouwen kunnen het ook. Maar nogmaals; ik heb geen beeld bij haar.

Als de liefde bij hem over is en hij er niet voor wil vechten. Dat is zijn keuze. Maar hij kan niet zijn kinderen zo 'achteloos' achter laten. Zijn kinderen hebben hem precies aangegeven wat ze voelen. Echt treffender kan het niet. Maar dat lijkt hem weinig te doen. Alsof alle ratio in hem weg is verdampt.

Het is misschien een zot idee. Maar ik heb zo'n zin om hem in een brief op zijn verantwoordelijkheid te wijzen.
In mijn ogen is het een grote loser (ik denk dat Jo Hanna dat bedoelt: je moet niet afgaan op wie hij heeft geleken, je moet afgaan op wat hij nu doet). Voor zijn kinderen wil ik geen spanningen tussen hem en mij, maar om hem recht in de ogen aan te kijken wil ik hem het liefst duidelijk maken wat ik er van denk omdat ik hardstikke gek ben met de kinderen.

Dat is natuurlijk mijn persoonlijke visie maar als je kinderen op de wereld hebt gezet dan horen daar verantwoordelijkheiden bij. Die kinderen moeten op nr 1 staan. Ook in een oververliefde bui. Daar hoort (in mijn ogen) ook een verplichting bij dat je voor je relatie vecht. Niet dat je alles koste wat het kost bij elkaar moet houden, maar zomaar opgeven terwijl je kinderen hebt. En ook de verplichting dat je even met je ogen knippert en iets verder dan je eigen roze liefdeswolkje kijkt. En dan wil ik nog niet eens zeggen over het redden van de relatie. Daarvoor is er al teveel gebeurt maar wel dat hij inziet dat hij al een enorme schade heeft aangericht maar dat die schade op een gegeven ogenblik onherstelbaar is. (Ik heb zelf een vader gehad die iemand anders belangrijker vond dan zijn eigen kinderen. Met Kerst met mevrouw op stap en vijf tieners alleen in huis. Dat heeft mij gevormd, hij heeft nauwelijks contact met zijn kinderen en kleinkinderen.

Dom idee, ik weet het, maar ik zou het vooral voor zijn kinderen doen. En alleen maar toekijken, daar ben ik niet zo goed in.

Hombre

Weet je, ik heb heel veel behoefte aan vastigheid maar ook aan een dosis avontuur.

Maar ga dan bungyjumpjen, motorrijden of weet ik veel wat.

Hij was geen avontuurlijk type. Ik kan me wel voorstellen dat hij enigszins opkijkt tegen mensen die avontuurlijke dingen 'durven' te ondernemen.

Ik ben zo iemand

Ik ben zo iemand met een dubbelleven. Getrouwd, kinderen. Houden van partner. En toch heb ik een vriend er bij. Iemand die ik wekelijks minimaal een keer zie, al ruim een jaar.
Houden van meerdere mensen kan. Had me jaren geleden gevraagd en ik zou hier een negatief oordeel over vellen. En nu doe ik het zelf. Ik heb een partner met psychische probl. Lieve vader. Trouwe man. Maar leeft zo moeilijk. Loopt keer op keer vast in zijn werk, door zijn negatieve gedachten. Is altijd doodmoe. Vaak somber. Heeft totaal geen behoefte aan lichamelijke intimiteit. Geen zoenen,aanrakingen, vrijen.
Mijn vriend is een stabiele man. Getrouwd met iemand die hart- en herseninfarcten heeft gehad en daardoor is hij mantelzorger geworden. Hij houdt van zijn vrouw maar hun relatie is natuurlijk compleet anders geworden. Over en weer kiomen we bij elkaar thuis, we kennen elkaars partner. Onze intentie is absoluut onze wettige relatie in stand te houden en onze partners niet alleen te laten. Echter om dit goed te kunnen volhouden zijn we op zoek gegaan naar een maatje. En we hebben elkaar gevonden. Praten, intimiteit, vrijen, alles is er. We houden van elkaar maar weten ook dat we absoluut onze huwelijken in stand willen houden.

Evenzo

"Dat is natuurlijk mijn persoonlijke visie maar als je kinderen op de wereld hebt gezet dan horen daar verantwoordelijkheiden bij. Die kinderen moeten op nr 1 staan. Ook in een oververliefde bui. Daar hoort (in mijn ogen) ook een verplichting bij dat je voor je relatie vecht. Niet dat je alles koste wat het kost bij elkaar moet houden, maar zomaar opgeven terwijl je kinderen hebt. En ook de verplichting dat je even met je ogen knippert en iets verder dan je eigen roze liefdeswolkje kijkt."

Volledig mee eens.

Dubbelleven

Wat een prachtige oplossing voor jou situatie.
Hier zijn alleen maar 'winnaars'

Nou ja prachtig...

Volgens mij doen dubbelleven en haar vriend het wel stiekem, zonder dat de partners ervan op de hoogte zijn. Dat maakt het toch wat minder prachtig. Het is misschien wel begrijpelijk, maar als er ooit iemand achter komt levert het een hoop narigheid op.

Niet prachtig

Helaas kan het niet openlijk. Voor echtgenote van mijn vriend te pijnlijk en voor de mijne ook. Dat vreet ook regelmatig aan ons. Echter, door onze relatie zijn wij wel in staat om vol liefde thuis de dingen te doen en vol te houden. Wij zorgen ieder in ons gezin voor stabiliteit. En ons eigen gezin gaat altijd voor.

Niet mee eens

Ik ben het absoluut niet mee eens hoe 'dubbelleven' dit doet. Dit is gewoon je over en weer je partner belazeren die je wellicht dubbel zo hard nodig heeft. Natuurlijk houden jullie je mond. Ik heb zelf een hartinfarct gehad en ik moet er niet aan denken (zou er zelfs aan kapot gaan) als ik merk dat mijn man een vriendin heeft waarmee hij alles deelt, vrijt etc….Natuurlijk kom je dan voldaan thuis en kun je dan vol 'liefde' de dingen thuis volhouden. Je bent immers zelf aan je trekken gekomen! Ik vind dit hypocrisie van de bovenste plank!!

Wel mee eens

Als ik degene was die door ziekte niet meer mijn partner die dingen zou kunnen geven die bij een relatie horen zoals seks dan zou ik hopen dat hij dat om die manier zou oplossen zoals dubbelleven. En nee ik zou het dan niet willen weten. Alles weten maakt niet gelukkiger en het zou heel onhandig voelen. Wat moet je dan zeggen als je partner voldaan thuis komt? Was het lekker schat? Nee toch!!!!!

Begrijp je reactie wel

Ikke, ik snap je reactie wel. Wij willen onze partners absoluut geen pijn doen. Feit is echter dat wij beiden jaren lang mantelzorg verlenen ipv volwaardige partner hebben. En deze situatie kan rustig nog een jaar of twintig duren. Om dat vol te houden hebben wij deze oplossing gevonden. Absoluut niet alleen om sex. Maar, luisterend oor vinden, even niets hoeven, stukje rust. Onze beide partners hebben beschadigd brein, aantoonbaar. De één kan geen intimiteit geven. Vergis je niet wat voor strijd dit heeft gekost.

Mimikok

"Als ik degene was die door ziekte niet meer mijn partner die dingen zou kunnen geven die bij een relatie horen zoals seks dan zou ik hopen dat hij dat om die manier zou oplossen zoals dubbelleven"

Ja, dat zeg je nu. Maar je weet pas hoe je het echt zou vinden als het je daadwerkelijk overkomt.

Ik heb geen oordeel over de situatie van dubbelleven maar om nou een "wildcard" op voorhand af te geven....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ook ik

Ook hier in een vergelijkbare situatie
Man een psychische aandoening waardoor er ook voor mij veel is veranderd. Jaren geen sex dat breekt erg op. Ook ik heb iemand gevonden, met een vergelijkbare relatie. Dat geeft rust op alle vlakken doordat we niet de illusie hebben met elkaar door te gaan.
Bij een van onze 'ruzies' jaren geleden over mijn behoefte aan intimiteit/sex en zijn onvermogen zei mijn partner: dan zoek je toch iemand anders (alleen wil ik je niet missen) Die ander kwam op mijn pad. Ik vertel het niet thuis. Dit is goed zo en ik voel me niet schuldig

Dubbelleven

Ik zou het vreselijk vinden als mijn man dit zou schrijven. Eerlijkheid boven alles.

Eerlijkheid niet per definitie het grootste goed

Hanna: "Ik zou het vreselijk vinden als mijn man dit zou schrijven. Eerlijkheid boven alles"

Vanuit jouw gezond functionerende brein zonder letsel of stoornis (naar ik aanneem) oordeel je zo. Oordeel ik ook zo.

De relatie tussen mensen waarbij één van beide hersenletsel en/of een ernstige psychische / psychiatrische aandoening krijgt verandert gigantisch. Eerlijkheid is dan niet perse meer het grootste goed.

Ik vind dat zowel dubbelleven als Maartje hun beweegredenen integer en goed verwoorden. Vreselijk tragisch dat het zo loopt natuurlijk (ik vraag me af of ik het op zou kunnen brengen om bij mijn partner te blijven in zo'n geval) maar wat goed dat jullie een oplossing hebben gevonden om het vol te kunnen houden.

Zuurstofmasker

Ik moet ineens denken aan die instructies over zuurstofmaskers in vliegtuigen. Doe eerst je eigen masker om en dan pas bij je kind.

Soms moet je eerst voor jezelf zorgen om voor iemand anders te kunnen zorgen.

Hombre

Zo is het

Lies

Nee ik reageer hierop met hersenletsel na een herseninfarct. En het lijkt mij vreselijk als mijn partner mij niet meer voldoende voor vol zou aanzien om dit goed te praten. Wat er met mij aan de hand is mag nooit een reden zijn om bij mij te blijven. Dan leef je allebei met een schijn van geluk in een leugen.

Een infarct is een ijkpunt in een relatie, waar je allebei het recht hebt om met de nieuwe werkelijkheid keuzes te maken. Maar ik vind dat je als partner wel heel erg een slachtofferrol op je neemt als je zegt dat je hierin geen keus hebt. En nog erger als de wereld om je heen je daarin steunt.