HELP liefdesverdriet
Hallo allen.
Even een andere naam vanwege andere posts.
Ik was (ben dus eigenlijk nog) hoteldebotel ongelofelijk verliefd.
Heb me bijna nooit zo vertrouwd gevoeld.
Het is wederzijds maar hij wil (door omstandigheden, ingewikkeld) niet verder.
Ik word letterlijk ziek van ellende.
Het doet pijn in mijn hart, bijna fysiek.
Wat moet ik doen om dit kwijt te raken, te relativeren.
50+vrouw
Dubbel
Ik krijg een beetje dubbel gevoel. Je hè 't vreselijk liefdesverdriet, dat is inderdaad de ergste pijn die er is en vind ik heel rot voor je. En tegelijkertijd denk ik, wát nou! Een pak slaag verdien je, je hebt een relatie, stop dáár je energie in! En als die relatie het niet waard is om je energie in te steken, wees dan eerlijk. Want iemand op deze manier voorliegen, daar word ik persoonlijk wel misselijk van.
Wat moet je met een man die jou niet wil?
Wat moet je met een man die jou niet wil?
Niks toch? Dit is een fase die echt voorbij gaat, ook al denk je nu van niet.
Ik zou het contact stoppen en focussen op familie en vrienden, goed voor jezelf zorgen.
Twijfel
Ik denk dat je niet gelooft dat je oude bekende vriend niet verder met jou wil en dat je toch nog een sprankje hoop houdt door het gesprek aan te gaan.
Terwijl hij zijn keus gemaakt heeft. Hij wil zijn eigen relatie goed houden.
En ook al zal hij zelf mogelijk nog gevoelens heeft hij heeft gekozen.
Als je hem respecteert en zijn verstandige keuze, voor zijn eigen relatie, steunt, zeg je het gesprek af. Je wil er ook voor hem geen twijfel over laten bestaan, ook niet voor jezelf dat dat over is en daarom is het beter om even niet met elkaar te spreken.
Er is geen gespreksstof en je gaat ook niet samen rouwen om iets dat niet meer is.
Je respecteert zijn keuze en jou eigen relatie. En je neemt geen enkel risico.
je vooral richten op wat je WEL hebt en dan vooral je echtgenoot. Ik weet niet of vriendschap met deze vlam er nog inzit, na deze overweldigende gevoelens. Hij heeft het goede voorbeeld, door met zijn vrouw verder te willen. Nu jij. En als jij die niet wil kan je beter scheiden.
Inserdaad
Stop met je huidige relatie, lieg hem niet voor. Hem bedriegen is erger dan jouw liefdesverdriet.
Ook mag je deze vriend niet meer ontmoeten. Je hebt niks meer te bepraten. Wordt eens volwassen, je lijkt nu net een puber!
Ergste pijn die er is?
"inderdaad de ergste pijn die er is "...
Dan heb je kennelijk nog niet veel drama's meegemaakt in het leven. Gelukkig maar!!
Ik weet niet
of Ts wel wil dat het verdriet overgaat op een andere manier dan dat ze die man 'krijgt'. Want 50+ ga je hem zien volgende week? Dat is dus vragen om problemen, of een verlenging van je pijn, of je krijgt je zin en dan krijgen anderen pijn en jij uiteindelijk ook.
Nu (een tijd) stoppen elkaar te zien is de enige oplossing.
En daarnaast de situatie thuis onder ogen nemen.
kaaskopje
hoi
inderdaad, naast het overlijden van mijn vader, niet heel veel ellende gehad ja.
daar ben ik blij om.
uiteraard is een overlijden nog erger..
ook al zeggen jullie: stoppen.
we moeten nog eea uitpraten en bovendien willen we allebei niet dat we elkaar nooit meer zien, want de relatie is al 25 jaar gewoon goed.
kom er wel uit. hoop ik.
wordt vast vervolgd na volgende week...
smoesjes
"we moeten nog eea uitpraten en bovendien willen we allebei niet dat we elkaar nooit meer zien, want de relatie is al 25 jaar gewoon goed.'
ja tuurlijk joh
25 jaar
25 jaar vriendschap zet je ook niet zomaar opzij. Maar tegen liefdesverdriet helpt het wel om een tijdje geen contact met elkaar op te nemen, zeker als het nog zo'n pijn doet bij jou. Vaak zit er toch nog een sprankje hoop, tegen beter weten in.
Jij weet ook wel dat je aan de slag moet met je eigen relatie. Dat gaat het beste als je deze verliefdheid een plek kan geven. Sterkte.
Wat dan?
'we moeten nog eea uitpraten'
Hij kiest voor zijn vrouw. Wat valt er dan nog uit te praten? Of wil je horen dat jij eigenlijk zijn Grote Liefde bent, dat hij altijd aan jou zal blijven denken, maar dat hij zijn vrouw nou eenmaal niet in de steek kan laten, bla bla, bla...., zodat jij nog maanden smachtend kunt blijven wachten op hem?
Dat is geen uitpraten.
Jaja
Ik denk door je verhalen en stijl dat ik weet wie je bent (troost je, enkel van het forum, maar kijk dus uit want als een simpele forummer je herkent dan herkennen mensen die je in t dagelijks leven kent je helemaal.) en ik denk ook dat je weet dat je niet zuiver bezig bent.
Je zoekt excuses en al 50+ moet je toch beter weten; daar heb je de leeftijd voor.
Gewoon afscheid nemen en jezelf niet langer dingen wijsmaken of excuses zoeken. Je hebt een keus en hoort die gewoon te maken. Het is echt veel relaxter om eerlijk te zijn.
Aster
Doel je misschien op Toosje? Dat vermoedelijk aan de fantasie van één van onze trollen ontsproten personage van weleer?
Rode krullenbol
Elkaar niet zien
Ik herken het gevoel van liefdes verdriet, jeetje wat doet dat pijn. Maar ik heb er juist voor gekozen om even geen contact te hebben. De liefde is niet weg, ik zou het vreselijk moeilijk vinden om hem dan te zien of elke keer iets van hem te horen.
Hij respecteert dat, wat fijn is.
Mijn gevoel zegt totaal iets anders dan mijn verstand. Maar toch luister ik naar mijn verstand, hoe moeilijk ook.
Probeer dit ook, elkaar weer zien zal de pijn alleen maar langer laten duren.
Sterkte
Hmm ...
Als 50+ zich zou laten leiden door haar gevoel - liefde - , dan zou ze zijn beslissing respecteren.
Rode krullenbol
Rode Krullenbol off topic
Nee hoor, het is ook niet mijn bedoeling te hinten, wel te waarschuwen dat als een simpele ziel haar "herkent", haar dierbaren dat ook kunnen.
Ik het niet fair als men zich half hulpeloos opstelt alsof je er niets aan kunt doen. Je hebt altijd een keuze tussen niets doen en iets doen.
geen toosje
dus.
en er zit niemand die ik ken op dit forum.
dus.
bezig verwerken.
je speelt
het slachtoffer: Eerst ben je het slachtoffer van je man die niet genoeg aandacht voor je heeft. Dan weet je daar geen ander antwoord op te geven dan verliefd te worden op iemand die, net als jijzelf, niet echt voor je kiest. Dus ben je weer het slachtoffer van je verliefdheid. Die je dan met hele kleine hapjes gaat voeden om de pijn nog even te kunnen voelen. Dat hoort tenslotte bij een slachtoffer.
Dus. Je man kiest niet echt voor jou. Of je hebt hem misschien niet eens wakker geschud. En je verboden liefde kiest niet voor je. Zie je hoe afhankelijk je je opstelt t.a.v. al die anderen?
Kies voor jezelf. Kom op voor wat je wil.
Juf Ank: je legt de vinger op de zere plek: ts wil redding uit te weinig aandacht of contact in haar huwelijk, gaat verklaren dat dit een verliefdheid is die haar overkomt (hoezo na 25 jaar?) en vervolgens is het de ergste pijn die een mens kan hebben en moet ze verwerken. En dat niet alleen, met de man in kwestie moet duidelijkheid geschapen worden, alsof die er al niet was.
Nou wil ik niet beweren dat ts geen pijn zal hebben. Maar ik vraag me oprecht af of het wel de pijn is van de verliefdheid die niet geconsumeerd kan worden. Ik denk dat dat een kapstok is voor een hele oude pijn die ze beter kan bezien dan het weer ophangen aan de afwijzing van een man.
Er zit een klein kind in je dat geen 'nee' wil horen ts. Begrijpelijk, dat hebben we allemaal. Maar het buiten je blijven zoeken (zoals iets in jou per se wil doen, je wilt hem per se nog een keer zien) gaat dat kindje niet helpen. Zorg voor jezelf, zoals juf Ank zegt. Dan zal die pijn het snelst overgaan.
