Help
hallo,ik weet niet meer wat ik moet...heb een geweldig dochtertje van 2 maanden,ik voel me raar,mn relatie slaat nergens meer op,ben de hele dag alleen,de zorg ligt compleet bij mij,als ik er wat van zeg word hij boos en zegt dat ik hem zn ding niet laat doen,ik voel me onzeker en zeer eenzaam.op straat voel ik me ook een raar soort angstig en ik krijg een soort obsessie met mn dochtertje dat ik zo bang ben dat er iets niet goed gaat,durf haar bijna niet alleen te laten.ik was altijd heel sociaal en ging veel weg,mijn leven was leuk en ik mis het(vind ik zo erg om te zeggen).ik voel mealsof ik nergens meer bij hoor.oja en ik voel me zooo schuldig naar haar toe.ik heb mijn huis opgegeven om bij hem te wonen en ik voel me helemaal niet gewenst,ontwikkel sterke behoefte om te drinken of wat dan ook want verveel me kapot,help....ik ben het gewoon kwijt.
Hoe was het gesprek?
Ik hoop zo dat je er wat aan gehad hebt Lieta!
Zielig voor baby?
Ik denk dat het eerder zielig is voor jou, dat je partner je zo in de kou laat staan dan voor de baby.
Maar goed, ik kan me niet voorstellen dat hij vóórdat jullie baby er kwam wel zorgzaam was, en je kunt je dus de vraag stellen of hij überhaupt een geschikte man voor je is, zelfs was? Hoe ging dat voorheen, ik heb niet de hele draad gelezen. Hulp / medicatie lijkt me echt wel nodig in jou geval..
Verloskundige niet postnataal
Je verloskundige zal je niet kunnen helpen maar je naar de huisarts verwijzen omdat zij alleen het prenatale traject mogen begeleiden en het bevallingsstuk / na de bevalling. Ik was zelf echt van het padje af kort na de (traumatische) geboorte van onze eerste dochter, en ik werd verwezen naar de huisarts.
Lieve Lieta, je klinkt echt door de war en angstig, ik maak me zorgen om jouw verwarring. Je klinkt niet blij en trots en gelukkig en je partner ook al niet (niet hele draad gelezen). Zoek hulp en laat je niet weer het bos in sturen, en anders neem je maar wat printjes van onze reacties mee!
