Relaties
moederziel
03-10-2017 om 14:42
Hel, deel 5 - het houdt ook niet op
Ik heb lang getwijfeld of ik weer zou posten hier, maar doe het toch. Omdat ik behoefte heb om mijn hart te luchten, advies te krijgen, bijgestuurd, getroost. Alles eigenlijk.
Korte samenvatting van het voorgaande: lees 'Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit!' en Hel, deel 2, 3 en 4. Pfffff... 1,5 jaar terug spat warm gezin uit elkaar, kinderen en ik in shock, moederzielman stort zich in nieuwe relatie met affairepartner. Financiën zijn een groot probleem, en worden problematischer door het voeren van 2 huishoudens. Moederzielman spreekt zichzelf vaak tegen, lijkt danweer rustig en overwogen, danweer in paniek. Veel woede, ook naar de kinderen die in de 1,5 jaar steeds meer afstand nemen van onvoorspelbare vader. 2 kinderen volgen therapie, 1 intensief vanwege depressie afgelopen winter. Ik ben al 1,5 jaar puin aan het ruimen en proberen niet om te vallen.
Hoe is het nu? Nou, niet goed. Na een rustiger periode waarin de echtscheiding werd ingezet en ik (ondanks dat ik nog steeds geen klap begrijp van wat er gebeurt) mezelf weer een béétje terugvond, zijn we nu een nare stroomversnelling in gegaan. En wat voor een.
Ik ben erachter dat moederzielman (MM) op z'n zachtst gezegd niet helemaal de waarheid vertelt. Hij is zijn baan kwijt, maar 'vergat' tegen mij te zeggen dat hij daar zelf akkoord mee is gegaan. De schulden lopen intussen snel op, inkomsten uit klusjes meldt hij niet bij mij (heb ik door toeval ontdekt). Intussen vertraagt hij nu de aanvraag van de scheiding, wil zich niet uitschrijven op het gezamenlijke adres, schuift alle verplichtingen tav betalingen voor zich uit. Ik wil juist vaart maken. Binnenkort valt zijn inkomen weg en komen er heel snel achter dat er nog veel meer schulden bij komen. En zolang we niet zijn gescheiden, zijn die schulden ook van mij.
En er is meer. Ik weet (hoe kan ik niet hier zeggen) dat MM al vanaf het begin van zijn nieuwe relatie met truus de wereld van bdsm aan het ontdekken is. Een thema dat in ons huwelijk niet speelde, en ook nooit door hem is aangekaart. Ik ben zeer openminded, maar heb hier heel erg veel moeite mee. Enerzijds omdat we nog steeds getrouwd zijn en hij echt geen enkele aanstalten maakt om dat te veranderen (woont wel al 1 jaar elders). Anderzijds omdat we in de 1,5 jaar van deze hel steeds verder in de zeer problematische schulden zijn gekomen en MM dus doodleuk sm-workshops afstruint in plaats van zijn verantwoordelijkheid te nemen en de zaken voor 4 kinderen en mij mee te helpen regelen. Het maakt me misselijk, letterlijk.
Ik ben er inmiddels zo klaar mee. Het is te veel, te lang. Ik heb geen enkel vertrouwen meer in deze man. Niets lijkt meer echt, ook het verleden was misschien wel een grote leugen. 3 gezinsleden zijn in therapie, maar hij gaat als een olifant door de porseleinkast. Het is zo moeilijk om je daarvoor af te schermen. Ik weet het gewoon niet meer.
moederziel
03-10-2017 om 22:34
Tsjor
Je laatste zin raakt me. En niet op een fijne manier. Ik moet enerzijds voor mezelf opkomen (en volgens sommigen hier doe ik dat te zacht en te traag), en anderzijds probeer ik uit de maalstroom van moederzielman te blijven.
Ik ervaar het als kwetsend dat je me neerzet als iemand die de ander over de hoofden van de kinderen heen bevecht. Er is geen balans in deze situatie, er is geen goede weg. En weet je: ik heb daar maar tot op zekere invloed op, namelijk alleen op mijn eigen deel.
Ik kan je zeggen dat ik steeds heel redelijk ben geweest, omwille van ieders belang. Dat wilde ik ook zijn. Maar het brengt me niets. Zoveel is duidelijk
tsjor
03-10-2017 om 22:36
Iets anders
Ik bedoelde het iets anders: het kost veel energie om ervoor te zorgen dat je niet in een vechtscheiding belandt en die energie heb je nodig om ervoor te zorgen dat je kinderen niet gaan lijden onder die vechtscheiding. Ik weet wat je dat ook probeert te doen en dat dat steeds weer opnieuw een opgave zal zijn.
Tsjor
Pennestreek
03-10-2017 om 22:38
Kom je nog even een knuffel geven
voor je gaat slapen.
Ik hoop dat je een beetje kunt slapen, je hebt je energie nodig...
moederziel
03-10-2017 om 22:41
Geen vechtscheiding
Ik wilde geen scheiding, laat staan een vechtscheiding. Maar zoals ik het nu kan zien, is het vanuit de aard van een scheiding an sich heel moeilijk om uit gevecht te blijven. En soms moet ik wel vechten. Om mezelf niet te laten meesleuren in de destructie. Ik haat het echt. Dat iemand een scheiding wenst voor zichzelf... ik kan me er nog altijd niets bij voorstellen. Wat een belachelijk gedoe allemaal
Tops
03-10-2017 om 22:51
Tja
Ik had het ook liever anders gezien, maar het was hier onvermijdelijk.
Soms moet je voor jezelf kiezen omdat het moet en als je dat doet betekent het niet dat je tegen de rest kiest, maar voor jezelf om te overleven en je kinderen te beschermen.
tsjor
03-10-2017 om 22:52
Juridisch punt
'Er ligt een concept convenant, maar er is nog geen overeenstemming. De werkloosheid komt er nu bij, daarop moeten nieuwe berekeningen worden losgelaten. Het maakt alles nog ingewikkelder.'
Je gaf eerder aan, dat je man zijn werk kwijtgeraakt is, maar vergat te zeggen dat hij daar zelf mee akkoord gegaan is. Nu bestaat er wel de mogelijkheid dat je akkoord gaat met het verzoek van de werkgever tot ontslag, als je redelijkerwijs inziet dat er geen werk meer is (heb ik ook ooit gedaan). volgens alle procedures mag dat, anders moet je je ontslag aan gaan vechten terwijl je weet dat er geen werk meer is.
Maar ik heb net gezocht naar de uitspraak van de rechter die ik eerder noemde, ik heb hem niet precies gevonden, maar als je al iets tegenkomt, dan is het wel dat in alle situaties waarin iemand minder alimentatie wil/moet gaan betalen de rechter kijkt of een ontslag niet te verwijten valt en of iemand voldoende inspanningen heeft gedaan om werk te vinden. Als het ontslag niet te verwijten valt en iemand doet voldoende om ander werk te vinden, dan kun je inderdaad een lager alimentatiebedrag krijgen.
Maar als iemand zelf ontslag neemt of te gemakkelijk akkoord gaat met of te weinig doet om ander werk te vinden, dan gaat de rechter uit van de oude verdiencapaciteit.
Ik weet niet of jullie mediator juridisch onderlegd is, nu jullie de afspraken van het convenant al aan het aanpassen zijn vanwege werkloosheid. Als de aanpassing van het convenant alleen nog maar gebeurt vanwege zijn werkloosheid, dan zou je ook kunnen overwegen om met datgene wat er nu al ligt (dus zonder aanpassing) naar de rechter te gaan. Na eerst voorlopige voorzieningen te hebben getroffen. Je moet dan wel helaas een eigen advocaat nemen en daarmee wordt de hele echtscheiding wel veel ingewikkelder (vandaar het gevaar van een vechtscheiding). Maar je man moet dan vervolgens maar duidelijk maken dat de werkloosheid hem niet te verwijten valt en dat hij genoeg heeft gedaan om werk te vinden. Dat komt dan even buiten de mediation te liggen en moet voor de rechter maar verder bekeken worden.
Maar tref eerst die voorlopige voorzieningen wel.
Tsjor
tsjor
03-10-2017 om 22:56
Moederziel
'Maar zoals ik het nu kan zien, is het vanuit de aard van een scheiding an sich heel moeilijk om uit gevecht te blijven.' Gelukkig is dat niet zo, zeg ik uit ervaring, maar het kost wel heel wat denkwerk. Jouw situatie is anders dan de mijne, jouw man is op drift geraakt en daarom moet je zorgen dat je zo snel mogelijk uit dit huwelijskbootje springt.
Tsjor
Phryne Fisher
03-10-2017 om 23:13
Kale kip
Alles wat hij minder aan alimentatie betaalt kan hij straks bijdragen aan aflossen van de schulden. Per saldo is er gewoon minder geld, en een rechter zal echt geen hoger alimentatiebedrag vaststellen dan waarmee ex ook nog in zijn levensonderhoud kan voorzien.
Reken maar op minimale kinderalimentatie en een jaar of 15 aflossen van je restschuld. 50.000 p.p. is toch wel te doen? Ja, niet in drie jaar maar vaak kun je wel afspraken maken over langere looptijd.
moederziel
03-10-2017 om 23:18
Arrest
Dank voor je uitleg, ik ben die zaak idd ook tegengekomen. Dat is zeker een punt van aandacht. Overigens is er gerede kans dat ook MM in de schuldhulp terecht komt. Dan kan de alimentatie ook op nihil worden gesteld.
Linksom of rechtsom, dit wordt allemaal geen mediation-klus meer
moederziel
03-10-2017 om 23:23
Phryne
Was het maar 50K per persoon. Ik ga hier niet te veel op de bedragen, maar het is echt flink meer, meer dan het dubbele. Genoeg om niet meer zelf uit te kunnen komen nu de gezamenlijke inkomsten met eenderde terugvallen. Waarbij dus het zelf tekenen van een exit-overeenkomst ongeveer het slechtst denkbare idee was. Geen bedrijfseconomische reden, gewoon ruzie gemaakt.
Victoria
04-10-2017 om 00:06
Te lang
Ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen met al dit gedoe. Jouw verhaal liep een paar maanden achter op mijn verhaal, dus allemaal zeer herkenbaar.
Wanneer iemand niet voor rede vatbaar is, heeft het geen zin om redelijk te blijven. Het intrigeert me dat je bent blijven luisteren naar woorden, i.p.v. te kijken naar daden.
Wat hij nu allemaal doet vind ik niet choquerend, want hij deed al allerlei idiote dingen en gaat hier gewoon mee door. Mijn ex is ook een halve gare, maar ik heb gelukkig geen directe last meer van zijn ondoordachte en roekeloze acties, omdat ik direct de scheiding in heb gezet toen ik achter de leugens en het bedrog kwam.(bovendien wilde hij zelf scheiden, maar het hoefde van hem allemaal niet snel, kon ook 'in de loop van volgend jaar' zei hij...ik ben blij dat ik daar niet naar heb geluisterd).
Probeer nu even goed boos te worden en die energie te gebruiken om te regelen wat zo'n beetje iedereen in deze draad al heeft gezegd. Het duurt allemaal veel te lang, voor iedereen.
Ik weet niet of je een redelijk inkomen hebt. Zo niet, probeer z.s.m. meer inkomen te genereren. Ik ben fulltime gaan werken i.p.v. 32 uur en heb sinds kort een betere functie met een flink hoger salaris (en dat op mijn 49e!)
Voor de nog thuiswonende kinderen is het moeilijk dat hun vader zich als een idioot gedraagt en alleen aan zichzelf denkt, maar ze zijn blij dat ze bij mij wonen en ze zien dat ik het red, ondanks de problemen (die zij ook ervaren). Volgende zomer gaan we een grote reis maken met z'n 3-en, daar leg ik iedere cent voor opzij. Nieuwe herinneringen maken, familie bezoeken aldaar en een fikse roadtrip maken.
Ik wens je toe dat je die scheiding er nu doorheen jaagt. Het is niet belangrijk waar je ex mee bezig is, het gaat om jou en de kinderen.
En natuurlijk blijft het soms moeilijk om te zien wat je ex doet, en moet je door de pijn heen van afscheid nemen van een toekomst die je voor ogen had. Maar dat hoeft je niet te verlammen. Die pijn komt en gaat als een golfbeweging, maar gelukkig steeds minder frequent.
Je kunt overigens altijd nog mediation o.i.d. doen NA de scheiding. Ik ga nu, ruim een jaar na de scheiding, een paar sessies doen met ex, op zijn verzoek notabene. Hij begint nu in te zien wat hij heeft aangericht. Dit betekent overigens niet dat er kans is op reconciliation. Het zou gewoon fijn zijn als de communicatie zou verbeteren.
Succes en ga nu voor snelheid!
Victoria
04-10-2017 om 00:10
Desnoods
Desnoods kom je in de WSNP, alles beter dan door te blijven modderen met al dit gedoe. Staat je huis nog steeds zoveel onder water? De huizenprijzen zijn gestegen als een tierelier de afgelopen tijd....
Sally MacLennane
04-10-2017 om 08:07
Moederziel
Alle verstandige adviezen zijn al gegeven. Ik heb daar niets aan toe te voegen. Wel wil ik je veel sterkte wensen met alweer klap op klap. Ik weet wat het is als de man van wie je ooit hield zo van zijn voetstuk valt en zijn eigen graf graaft, maar MM maakt het wel héél bont...
Sterkte en wijsheid toegewenst!
moederziel
04-10-2017 om 08:50
Steun
Lieve forumleden, ik ben ontzettend blij met jullie steun. Het strijdplan staat klaar, ik weet welke stappen gezet moeten worden. Deze week weer vervolgstappen.
De schok van de ontdekkingen valt ook al niet meer zo loodzwaar om me heen als in het begin. Ja, ik ben verbijsterd en herken heel weinig meer van de liefhebbende partner van eerst. Ik val wel nog steeds in de valkuil van woorden ipv daden. Ik geloof nog te vaak in zijn mooie praatjes.
Inmiddels (sinds de zomervakantie, toen ik er per ongeluk achterkwam dat hij alweer met truus naar een ooit voor ons speciale plaats was geweest) is het contact door mij teruggebracht naar zakelijke instructies. Als we elkaar tegenkomen, groet ik beleefd.
Mijn gevoelens voor hem zijn inmiddels dood. Vermoord, geen natuurlijke dood. Verdrietig en doodzonde.
Wat wel blijft bij mij is die verbijstering. Hoe iemand zo in leugens kan leven. Niet alleen twijfel ik na meer dan 20 jaar aan mijn eigen beoordelingsvermogen, ik volg ook niet hoe dit psychisch werkt. Leef je dan gewoon met al die leugens door? Of is er nog ergens een muur waar je dan tegenaan klapt. Nee, ik bedoel niet dat hij spijt krijgt ofzo, meer dat je als mens toch niet ongestraft alles maar kunt slopen.
Tops
04-10-2017 om 08:56
denk
dat het vergelijkbaar is met roken, je weet dat het slecht voor je is, maar stoppen doe je er niet mee.
En hij zal zichzelf voor de gek houden, zijn eigen leugens vergoeilijken en geloven en daar niet meer uitkomen, ervaren dat de hele wereld tegen hem is, maar de wereld is gek behalve hij. Daar zal zij ook wel bij helpen, maar die weet nog niet wat ze in huis heeft gehaald vrees ik.
RoosjeRaas
04-10-2017 om 10:48
Moederziel
Ik wil je stop zetten. Stop zetten wat betreft begrijpen. Begrijpen als in letterlijk 'vat er op krijgen'.
Je GAAT HEM NIET BEGRIJPEN. En weet je? Je kent dit nog niet, maar begrijpen zal blijken niet altijd de ingang van alles te zijn. Ik heb het noodgedwongen geleerd; jij moet dat ook. De leugens van mijn ex reikten nog verder, ook wat betreft 'smerigheid', dan de jouwe. Ik begreep er NIETS van. Ik dacht, en voelde, en redeneerde en verlangde en hoopte: niets was de ingang. Ondertussen werd ik vaak misselijk, moest ik bijna overgeven. Toen voelde ik EIN-DE-LIJK: mijn LIJF geeft de ingang aan. Ik HOEF dit niet te begrijpen. WIL het ook niet begrijpen. Dit is NIET hoe ik leef, wie ik ben, waarvoor ik kies. NIET VAN MIJ. Alsjeblieft meid, probeer daar te komen. Neem het risico nu eens van een 'andere ingang dan begrijpen'. Leg geen linken meer met jouw eigen leven, niet met je vreselijke verleden: dit heeft NIETS met jou te maken. Het is van HEM!
Je schrijft:
"Wat wel blijft bij mij is die verbijstering. Hoe iemand zo in leugens kan leven. Niet alleen twijfel ik na meer dan 20 jaar aan mijn eigen beoordelingsvermogen, ik volg ook niet hoe dit psychisch werkt. Leef je dan gewoon met al die leugens door? Of is er nog ergens een muur waar je dan tegenaan klapt. Nee, ik bedoel niet dat hij spijt krijgt ofzo, meer dat je als mens toch niet ongestraft alles maar kunt slopen."
Ja, dat kan wel. Sterker nog: nóg weer later, jaren later, leerde ik: die leugens, dat bedrog, het gedrag dat ik niet begrijp, gaan nooit meer stoppen. Omdat het simpelweg niet te keren valt. Iemand die zo in een leugen leeft, moet daar in door. Ook dat begrijp ik niet hoor. Vat ik niet. Maar ik zie het en weet het en aanvaard het. Aanvaarden is iets HEEL ANDERS dan begrijpen, of accepteren. Aanvaarden, daar zit uiteindelijk vrede in.
Stop alsjeblieft, alsjeblieft met je op hem te richten, je op hem te focussen. Ik kreeg destijds een prachtige visuele uitleg, een houvast. Je bent jouw leven lang gewend om je tentakels als een octopus uit te slaan naar dat wat/degene die je niet begrijpt. De zuignappen van jouw 'willen begrijpen' zitten al vast voor dat je het weet. Wat je elke keer weer kan doen, is in gedachten geduldig en liefdevol de zuignappen één voor één losmaken. Niet jezelf afstraffen. Niet jezelf nog harder pijn doen. Vaststellen dat dít jouw manier was, die ooit heel erg functioneel voor je was, maar dat-ie dat nu niet meer is. Begrijpen, vat krijgen, controle hebben is niet meer jouw ingang. Jouw ingang wordt nu: voorzichtig losmaken, even gaan douchen, een kop thee, en die advocaat bellen die niet 'van de week', maar VANDAAG alles voor je regelt. Met alle andere dingen die komen kun jij leven. Je neemt ze stapje voor stapje. Zonder die tentakels vast aan MM. Noem hem ook geen MM meer. Het is niet meer Moederzielman. Het is jouw ex.
Kom op meid. Zet vol liefde voor jezelf de stappen die nodig zijn op weg hier úit. Niet er in, door te willen begrijpen, vatten, je gedachten er om heen krijgen. Dat hoeft niet met alles in het leven. Wat een opluchting vind ik dat nu inmiddels. En hoe wezensvreemd was het voor mij toen het MOEST. Jij MOET OOK.
moederziel
04-10-2017 om 11:13
Ja, ja en ja
RoosjeRaas, ja, helemaal waar. Mooi beeld ook, van de tentakels. Ik voel vaak hoe ik lange tijd heb geprobeerd een warme deken om hem heen te slaan, om te troosten, te helpen. Die warme deken heb ik inmiddels om mezelf en de kinderen gelegd.
Het willen begrijpen is mijn ratio die de ingang baant naar het gevoel. Alsof gevoel beter te aanvaarden is als je begrijpt. Maar ik merk aan alles dat dit een brug te ver is voor mij is, te pijnlijk, te rafelig, te ranzig ook - in alle betekenissen. Te ver van mij af. Dit ben ik niet en wil ik niet zijn.
Misschien zoek ik ook wel een verklaring om te kunnen blijven geloven in wat we hadden. Als hij nu kierewiet is geworden, was wat we hadden in elk geval echt. Ik wil daar niet aan hoeven twijfelen. De herinneringen zijn heilig. In elk geval voor mij.
Ik heb contact gezocht met de advocaat.
Leen13
04-10-2017 om 12:17
Stap 2
Stap 2 is een plan maken om uit de financiele schulden te komen. Het is zoveel dat ik me afvraag hoe je daar hulp bij kunt krjigen. Iemand die met je spart en de opties doorneemt en goed deskundig advies.
Daarbij zien meer geld te genereren. Misschien is er wel een mogelijkheid om in het huis te blijven mits je meer geld kunt verdienen.
Door verhuur van een deel van het huis (met toestemming van de bank). Door een betere baan of extra uren elders.
Maak een plan. Spreek als je opties ziet, na advies, met de bank. Mogelijk zijn zij wel bereid om mee te denken. Veiling levert ook minder op voor de bank en een schuldsanering lost niet alle schulden op voor de bank.
En als dat niet mogelijk is hoe kun je dat anders oplossen. Spreek met het loket van de gemeente wat zij voor je kunnen doen. Omdat je met een gezin op straat dreigt te komen zijn er mogelijk wel opties.
Het is echt niet makkelijk.
Maar het zou mij niets verbazen dat je a.s. exman is afgehaakt omdat hij er geen gat meer inzag en de zaak nu laat waaien en vlucht in een fantasieleven.
Keihard ja. Maar je bent niet de enige die zoiets overkomt. En het is belangrijk om je hoofd erbij te houden en die opties aan te gaan die je naar de uitgang helpen, hoe zwaar het ook zal zijn, voor jezelf en voor je kinderen.
En mogelijk als jij dit oppakt is het later mogelijk dat vader aan de zijlijn nog wat bijdraagt. Daar zou ik in dit stadium me niets bij voorstellen.
Teuntje
04-10-2017 om 12:23
Ik schrik er van
je hier weer te zien. In maart postte je dat je klaar was met deze rubriek Relaties, dat je je huwelijk voorbij was en de scheiding ingezet. Mogelijk zouden we nog eens iets van je horen, maar dan via de rubriek Echtscheiding en erna. Hehe, gelukkig voor moederziel die al zo lang in een cirkeltje rondgaat, er wordt DOORgepakt.
En nu ben je terug en is er aan het cirkeltje nog niet veel veranderd... nog steeds spotlight op man, nog steeds willen begrijpen waarom, nog steeds wachten op hem om de scheiding in te zetten...
Maar je hebt nu contact gezocht met de advocaat. Dat is alvast een stap. Niet meer wachten nu, gadoorgadoorgadoor!!
moederziel
04-10-2017 om 12:40
Niks veranderd?
Hmmmmm..... zo ervaar ik het toch niet Er is bij mij in de afgelopen maanden heel veel veranderd. Ik heb veel gesprekken al gevoerd, met de bank, schuldhulp, mediator. Aan het begin van de zomer stond het concept convenant klaar. Maar toen had ik tijd nodig om de sprong te wagen (ja, ik weet het) en niet lang daarna bleek exMM (!) in een exitprocedure met zijn werk te zitten.
Er zijn ontzettend veel vervelende dingen gebeurd in de maanden erna: conflict tussen kind 3 en exMM (kind wil niet meer naar hem toe), schuldeisers die de duimschroeven verder aandraaien, maar ook toenadering (dacht ik) in gesprekken, en de verzekering (in woorden) van exMM dat hij mij en de kinderen hoe dan ook zal veiligstellen en helpen.
Hoe anders zijn de daden. En recent ook weer: de ontdekking van nog meer leugens, het vermoeden dat dit dubbelleven misschien al veel langer bezig is, zijn weigering om nu de scheiding vlot door te zetten, nu zijn eigen inkomen halveert. Maar ik móet de scheiding aanvragen, om niet nog verder in de financiële ellende te komen. Ik heb de toeslagen nodig, de alimentatie, alles. Ik moet door.
Het cirkeltje is voor mij geen cirkel meer, maar mijn eigen weg. Een cirkel impliceert dat ik weer bij hem terugkom, maar dat is niet meer het geval. Wat ik zei: het is dood voor mij. Maar ik kan wel nog steeds geschokt zijn door nieuwe ontdekkingen.
Teuntje
04-10-2017 om 13:22
Is dat verandering?
Er is veel gebeurd, ja, maar is er echt veel veranderd? Je was er klaar mee en voor, schreef je een half jaar geleden. En nu zijn er nog steeds beloften en leugens. Het zijn zaken die man betreffen, niet jou. De werk-exit, de conflicten met de kinderen, de woorden met beloftes, het gaat over hem. En die scheiding is door jou nog steeds niet in gang gezet.
Ik bedoel dat niet als kritiek maar als bezorgdheid! Een cirkel zegt voor mij niet dat jullie weer samen verder gaan, maar dat jij nog steeds gevangen zit (zat?) in zijn web. Het doet er helemaal niet toe wat hij doet of laat. Voorlopige voorzieningen, nu!
RoosjeRaas
04-10-2017 om 14:22
Moederziel
Teuntje heeft gelijk. Echt helemaal. Er IS niets veranderd. exMM's woorden zijn al heel, heel, heel lang onbetrouwbaar en totaal niet conform zijn daden. Echt waar. Iedereen die jou gevolgd heeft, weet dat. Je hebt last (gehad) van het hardnekkige 'hoop'-virus. En weet je? Dat herken ik, in mijn geval na jaren nog steeds als het de kinderen en hem betreft. Dus ik weet ook hoe hardnekkig dat virus werkelijk is. Hierin leer ik nu nog een wijze les, die ik ook graag met je deel: wacht niet op het moment dat je de hoop niet meer zult voelen. Handel desondanks. Trek in dit geval de hele boel uit elkaar: ja, ik hoop op anders want ik begrijp het niet, en ja, ik wéét dat dat het 'hoop'-virus is en dat het nog jaren kan duren voor dat uit mijn systeem is en DUS ga ik NIET naar dat gevoel luisteren, stel ik vast dat het er is (hoe hardnekkig toch) en luister ik naar mijn ratio (en mijn omgeving?) die me vertelt: voorlopige voorzieningen! Zo snel mogelijk juridisch uit elkaar! En dan (zoals hierboven ook al wordt aangegeven): denken in oplossingen en iedereen die je hier bij kan helpen (de bank, de gemeente, mensen die je echt vertrouwt) er bij betrekken. En oplossen die handel. Hoe zwaar ook. Niet het ene gat met het andere dichten, zoals jij/jullie jaren gedaan hebben, niet weer nieuwe verplichtingen aangaan, maar (hoe moeilijk ook) tot de bodem gaan in 'schoon' worden, met een schone lei kunnen beginnen. Proberen exMM hier niet de schuld van te geven, ook niet naar je kinderen toe, maar steeds opnieuw vast te stellen (ook naar hen en met hen): het is zoals het nu is, en dit wordt onze route naar beter. Vooruit kijken. Van het moeras naar uiteindelijk weer een bloemenweide. Dat komt. Werkelijk, dat komt. Als jij je voortdurend kunt losmaken als jouw tentakels weer doen wat ze altijd deden. Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd had. Dat bedoel ik (en ik vermoed andere lezers) met 'het is nog hetzelfde'. En het is superzwaar en dat blijft het nog een poos. Dat is jouw werkelijkheid nu. Vreselijk. En waar.
moederziel
04-10-2017 om 19:33
Gaat langzaam
De verandering is er wel, in mijn beleving. Maar het gaat zeker niet snel.
Ik moest van ver komen, jongens.
Maar ik neem alle adviezen ter harte. Doorpakken nu
Sinilind
05-10-2017 om 08:57
Moederziel
Ik heb van ver je verhaal gevolgd, maar eerlijk gezegd, toen ik je laatste draad zag verschijnen, was mijn reactie "nog steeds niet gereeld"?
Alle tips zijn al gegeven, voor de zekerheid herhaal ik dat je als een speer moet zorgen voor voorlopige voorzieningen voordat je ex je meesleurt in een abyss waar je alleen met jaren schuldsanering kan hopen uit te komen.
Daarnaast, mocht je ex hebben ingestemd met ontslag, kun je een advocaat laten kijken naar verwijtbare inkomstenverlies.
Doorpakken!!! Ik hoop dat je voor jezelf en je kinderen nu eindelijk uit de afwachtende houding bent gekomen die ik eerlijk gezegd tenenkrommend vind. Sterkte,
Sini
blom
05-10-2017 om 09:48
en probeer eerlijk te zijn
zie ook jouw aandeel.
Misschien laat je deze ellende groter worden omdat je (het restje van ) de relatie niet los durft te laten.
Misschien ook wil je hem jullie meer pijn laten doen om hem te straffen. Zie de puinhoop die je aanricht.
In ieder geval is het, naar mijn idee, echt JULLIE puinhoop. Niet de zijne. Net als dat het jullie relatie was.
Een puinhoop die je dus samen op moet lossen.
Bedoel ik uiteraard niet letterlijk: als samen eruit komen niet lukt doe je uiteraard datgene dat jij kunt/moet doen.
Maar ik zou uit de strijd, uit de slachtofferrol gaan komen.
moederziel
05-10-2017 om 10:21
Tsja Blom
Ik begrijp wat je zegt, maar ik kan niet meer dan ik kan. Ik heb in de periode die volgde na de big bang eerst mezelf weer op poten moeten zien te krijgen, daarna mijn kinderen - waarvan 1 serieus in crisis raakte. Ik heb zoveel als mogelijk gehandeld, naar wat ik op dat moment kon, en ik heb mezelf niet gespaard. Ik had niet sneller gekund dan dit, ik zat nu al op het randje. Heb heel dicht bij zelfdestructie gezeten. Maar heb me achteraf gezien ook op bepaalde momenten weer laten sussen door man. Dat aandeel zie ik wel. Maar nogmaals: ik heb gedaan wat in mijn vermogen lag en wat ik kon handelen. En sommige dingen, veel dingen inmiddels, gaan zo ver mijn voorstellingsvermogen voorbij, daar kun je niet op voorbereid zijn. De tik die dat geeft, moet je eerst weer verstouwen voor je verder kunt. Voor mij werkt dat zo.
Maar ik heb nu mijn puinhoop, hij de zijne. Ik heb deze weg moeten gaan om de relatie los te kúnnen gaan laten. Ik had het niet sneller gekund dan dit. En dit ervaar ik al als een moordende rollercoaster.
Ik zit niet in een slachtofferrol, dat is ook niet mijn stijl, denk ik Wel ben ik emotioneel lang lamgeslagen geweest. Getraumatiseerd -of liever: weer getraumatiseerd-, maar dat heb ik meteen opgepakt met intensieve therapie.
Ik heb mijn eigen aandeel, maar niet in de leugens en het bedrog die hebben geleid tot waar ik nu in zit. Ik voel ook geen neiging tot straffen. Ik voel vooral medelijden, inmiddels. (Wat ik overigens niet uitspreek, hoor). Die leugens neem ik niet voor mijn rekening, die zijn van hem. Maar die brengen me nu wel in een hele lastige positie.
Ik ben een zachtaardig persoon van nature. Ik geloof heilig in liefde en in het goede van mensen. Het kost me heel erg veel moeite om daarin nu dicht bij mezelf te blijven. En juist dicht bij mezelf blijven is nodig om dit aan te kunnen.
tsjor
05-10-2017 om 10:23
Dure tijd
'Maar toen had ik tijd nodig om de sprong te wagen (ja, ik weet het)' Ik betwijfel of je het weet. Ik betwijfel of je ook beseft dat dit bijzonder dure tijd is geweest. Bijzonder duur! Financieel, negatief voor de kinderen, negatief in de relatie naar je ex toe en voor jezelf, omdat je jezelf de tijd gegund hebt om rond te blijven dwalen in de vraag waarom het allemaal gebeurt, in plaats van te handleen vanuit het besef dat er een einde is gekomen aan je relatie.
Klaag niet over de prijs die dit gekost heeft, maar begrijp dat je met uitstel en afhouden en rond blijven dwalen meer schade hebt aangericht dan het tekenen van het convenant zou hebben aangericht.
Tsjor
Anoniem
05-10-2017 om 10:27
Ach
"maar begrijp dat je met uitstel en afhouden en rond blijven dwalen meer schade hebt aangericht dan het tekenen van het convenant zou hebben aangericht"
Zeg je nu ... eigen schuld dikke bult?