Relaties
moederziel
03-10-2017 om 14:42
Hel, deel 5 - het houdt ook niet op
Ik heb lang getwijfeld of ik weer zou posten hier, maar doe het toch. Omdat ik behoefte heb om mijn hart te luchten, advies te krijgen, bijgestuurd, getroost. Alles eigenlijk.
Korte samenvatting van het voorgaande: lees 'Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit!' en Hel, deel 2, 3 en 4. Pfffff... 1,5 jaar terug spat warm gezin uit elkaar, kinderen en ik in shock, moederzielman stort zich in nieuwe relatie met affairepartner. Financiën zijn een groot probleem, en worden problematischer door het voeren van 2 huishoudens. Moederzielman spreekt zichzelf vaak tegen, lijkt danweer rustig en overwogen, danweer in paniek. Veel woede, ook naar de kinderen die in de 1,5 jaar steeds meer afstand nemen van onvoorspelbare vader. 2 kinderen volgen therapie, 1 intensief vanwege depressie afgelopen winter. Ik ben al 1,5 jaar puin aan het ruimen en proberen niet om te vallen.
Hoe is het nu? Nou, niet goed. Na een rustiger periode waarin de echtscheiding werd ingezet en ik (ondanks dat ik nog steeds geen klap begrijp van wat er gebeurt) mezelf weer een béétje terugvond, zijn we nu een nare stroomversnelling in gegaan. En wat voor een.
Ik ben erachter dat moederzielman (MM) op z'n zachtst gezegd niet helemaal de waarheid vertelt. Hij is zijn baan kwijt, maar 'vergat' tegen mij te zeggen dat hij daar zelf akkoord mee is gegaan. De schulden lopen intussen snel op, inkomsten uit klusjes meldt hij niet bij mij (heb ik door toeval ontdekt). Intussen vertraagt hij nu de aanvraag van de scheiding, wil zich niet uitschrijven op het gezamenlijke adres, schuift alle verplichtingen tav betalingen voor zich uit. Ik wil juist vaart maken. Binnenkort valt zijn inkomen weg en komen er heel snel achter dat er nog veel meer schulden bij komen. En zolang we niet zijn gescheiden, zijn die schulden ook van mij.
En er is meer. Ik weet (hoe kan ik niet hier zeggen) dat MM al vanaf het begin van zijn nieuwe relatie met truus de wereld van bdsm aan het ontdekken is. Een thema dat in ons huwelijk niet speelde, en ook nooit door hem is aangekaart. Ik ben zeer openminded, maar heb hier heel erg veel moeite mee. Enerzijds omdat we nog steeds getrouwd zijn en hij echt geen enkele aanstalten maakt om dat te veranderen (woont wel al 1 jaar elders). Anderzijds omdat we in de 1,5 jaar van deze hel steeds verder in de zeer problematische schulden zijn gekomen en MM dus doodleuk sm-workshops afstruint in plaats van zijn verantwoordelijkheid te nemen en de zaken voor 4 kinderen en mij mee te helpen regelen. Het maakt me misselijk, letterlijk.
Ik ben er inmiddels zo klaar mee. Het is te veel, te lang. Ik heb geen enkel vertrouwen meer in deze man. Niets lijkt meer echt, ook het verleden was misschien wel een grote leugen. 3 gezinsleden zijn in therapie, maar hij gaat als een olifant door de porseleinkast. Het is zo moeilijk om je daarvoor af te schermen. Ik weet het gewoon niet meer.
moederziel
07-10-2017 om 16:02
Ik bedoekde
Ik bedoelde *in beslag genomen
De waarom van veranderde gevoelens snap ik. Of eigenlijk: ik snap dat daar niet altijd een waarom voor te geven is. Daar kan iemand oprecht in zijn. Moeilijker vind ik het plaatsen van zijn gedrag, de leugens, de destructie. Ik voel de daden als niet-oprecht, gemaakt, verwrongen, leugenachtig. Waarom iemand dat zo doet? Daar snap ik niets van en ik zal dat ook nooit snappen.
Het is moeilijk om niet te denken dat het toch iets in mij is geweest. Daar worstel ik mee, en met de ontdekking dat mijn man die mij een kwart eeuw vertrouwder was dan wie ook, nu een vreemde voor me is. En ook nog een enge vreemde.
M Lavell
07-10-2017 om 16:20
Kijk je uit?
Moederziel, pas je op dat je die man uit jouw verklaringsnood niet helemaal stuk analyseert? Hij is de vader van je kinderen. Iets van hem zit ook in hen. Het is voor jou en voor je kinderen beter als je meer afstand neemt.
moederziel
07-10-2017 om 16:29
Afstand
Ja, ik werk daar hard aan. Er is weinig contact, alleen beleefde neutrale berichten over praktische zaken. Idioot contrast met het spontane, gezellige en warme contact van ooit. Het went. Ik vind het afschuwelijk maar het went.
Soms had ik gewild dat we gewoon uit elkaar waren gegroeid. Dan was dit losscheuren misschien minder heftig geweest.
Dat vond ik zo mooi in wat ik deze week las: dat in een scheiding ook kapot wordt gemaakt wat wél goed was. En dat was in mijn beleving heel veel.
tsjor
07-10-2017 om 16:43
Maar je blijft het vergelijken
Lees je vorige stukje nog eens na: je blijft vergelijken met wat er ooit was, je blijft daarnaar terugverlangen. Maar het verleden komt niet terug, het is voorbij. Ik wil Rouwen Heze niet nog eens aanhalen, maar op een gegeven moment is het wel zo, dat je de knop om moet zetten: wat geweest is heeft je veel goeds gebracht, maar het is voorbij. Wat de toekomst je zal brengen weet je niet, maar het zal wel anders zijn dan het verleden. Of het beter of slechter wordt.... wie weet. Veel ligt eraan wat je er zelf van gaat maken.
Draai je om: je verleden ligt achter je. Wees dankbaar voor wat het je gebracht heeft, betreur dat het voorbij is, maar er ligt een hele toekomst voor je.
Tsjor
moederziel
07-10-2017 om 17:28
Tsjor
Je beschrijft het helder. Dat afscheid nemen van wat was, gaat in brokjes. Dat is de rouw. Ik kan daar veel verdriet van hebben, maar met iedere keer dat daar weer tranen over vloeien, is er een stapje verder naar aanvaarding gezet.
Daar zit verdriet, maar niet de waarom-vraag die zit bij mij in de manier waarop. Waarom zo? Die vat ik nog steeds niet. En doordat ik letterlijk iedere dag wordt geconfronteerd met die manier waarop, is het heel erg moeilijk om het verleden af te sluiten. Er is nog geen closure.
Begrijp me goed: ik wil vooruit, zie een keven voor me waar nog veel uit te halen is, maar de verwerking wordt voor mij bemoeilijkt door wat ik hierboven schrijf. En de titel van dit draadje zegt het al: het houdt maar niet op.
Soms zou ik het liefst ver weg verhuizen, zodat ik het allemaal niet meer hoef te wetev en mee te maken.
Flanagan
07-10-2017 om 17:50
Regeling niet vrijblijvend?
In mijn kennisenkring waren twee echtparen met kinderen die een schiding moesten regelen. Gezin A ging een zware tijd door want als hij zijn kinderen volgens regeling ophaalde, was zij met hen niet thuis daar zij er niet mee eens was hoe hij de kinderen benaderde. Ze had er geen goed gevoel bij. Hij kon dit aankaarten wat haar een procesverbaal zou opleveren maar dat ging haar mening ovr hem niet veranderen. Hij betaalde geen alimentatie en zo mocht LBIO het uitzoeken. Hij verhuisde van adres en werkgever en LBIO vroeg aan haar waar hij woonde. Nu kreeg ze een uitkering en een alimentatieweigering had geen invloed op haar uitkering. Daar had alleen de soc. Dienst last van.
Het gaat om de uitvoering van regelingen in de praktijk en hoe de benadeelde te maken krijgt met willekeur en energierovende mailtjes wanneer er weer betaald gaat worden. Want de exMM schittert nu eenmaal ook niet in nakomen van betrouwbaarheid. Moderziel, Sorry als ik dit zo omschrjf. En ook op OO verschijnen ervaringen die de regeling teniet doet.
Daarom ook de afhandeling van gezin B: een eenmalige afronding van de financiële situatie. Het mooie is dat dit hun na-huwelijk goed doet. Ze hebben geen discussies over nog niet betaalde alimentatie etc. en kunnen daarom door één deur. De kinderen wonen bij moeder maar gaan vaak met vader naar sportactiviteiten zodat de zorg niet alleen bij moeder ligt.
Het ontbreken van een strakke regie, werkt bevrijdend. Hij belt gewoon op om te vragen wie die week tijd heeft en langs wilt komen. De pubers hebben ook huiswerk en een sociaal leven. Eigenlijk net als toen ze nog getrouwd waren. Een gezin kent ook geen strakke regels, ten minste minder strak dan bij gescheiden ouders.
Door al de regelingen wordt een na-huwelijk soms zo moeilijk haalbaar. Probeer een afsluiting te behalen waarin je niet afhankelijk bent van zijn bereidheid maandelijks een bijdrage te leveren.
tsjor
07-10-2017 om 19:32
Het vreemde is
'Soms zou ik het liefst ver weg verhuizen, zodat ik het allemaal niet meer hoef te wetev en mee te maken.' Het vreemde is dat je het nu al helemaal niet meer mee hoeft te maken. Wat hij doet, waarom hij het doet, hoe hij het doet en met wie hij het doet, dat is allemaal niet meer interessant voor jou, niet meer aan de orde, heeft geen relevantie meer. Daarvoor hoef je niet te verhuizen, daarvoor moet je alleen de echtscheiding afronden, zakelijk en emotioneel. Op een of andere manier 'kies' je er zelf steeds weer voor om erin te blijven hangen. Ook al heb je er zelf (en niemand anders) veel last van.
Tsjor
Teuntje
07-10-2017 om 20:15
Flanagan
Dat scenario van voor-vereffening waardoor na de scheiding niet meer maandelijks de een aan de ander hoeft te betalen, werkt dat niet alleen als er geen schulden overblijven? Bij schulden blijft ieder hoofdelijk aansprakelijk voor alle schulden die tijdens het huwelijk zijn ontstaan, hypotheek en ook alle andere schulden. Als de ene partij zijn/haar deel niet betaalt wegens geen inkomen dan zal de andere partij volledig moeten dokken. Dat ondervang je niet met een convenant.
Tops
07-10-2017 om 20:42
Die eenmalige afronding
Moet wel kunnen...waar wij geld in hadden zitten kon niet eenmalig worden " afgekocht" hoor.
Flanagan
07-10-2017 om 21:00
Out of the box
Bij de afronding wordt in eerste instantie van een standaard afronding uitgegaan. Met de vergelijking van gezin A en B, probeerde ik duidelijk te maken om open te staan voor andere afrondingen.
Het is aan de financieel adviseur om na te gaan wat haalbaar is om zo rust te bereiken.
Teuntje
07-10-2017 om 21:41
Ja maar Flanagan
Dan heb je het toch over afronden van bezit? -Jij het huis en de auto, en ik hoef geen alimentatie te betalen.-
Maar schulden kun je niet afronden. Je kunt wel afspraken maken over de verdeling, maar als een van de twee verzaakt dan ontlast zo’n afspraak de ander niet.
moederziel
07-10-2017 om 22:41
‘Erin blijven hangen’
Ik zal een live voorbeeld geven: ik zou vanavond (as we speak) naar een feest van een vriendin gaan, letterlijk om de hoek. Kwartier voor mijn vertrek laat oudste mij weten dat exMM belde om te vertellen dat hij ‘om de hoek’ op dat feest is. Met truus.
Ik heb vriendin laten weten dat ik helaas niet kan komen. Ik moet er niet aan denken om zo elkaar voor het eerst te moeten ontmoeten. Ik vind het een overval en respectloos. Het is nota bene mijn vriendenkring.
Wat ik wil zeggen is dit: ik kan niet ontsnappen aan het feit dat exMM dwars door me heen gaat. Op momenten dat ik er totaal niet op voorbereid ben. Ook al zou ik los zijn, ik kom de shit steeds weer tegen. Ik kan dus niet meer naar mijn vrienden voor een feestje zonder deze shit te moeten slikken. Ik kan er niet aan ontsnappen zonder nog heel veel andere mensen en dingen te verliezen die belangrijk voor me zijn. Ik ervaar dat als een lijdensweg die maar moeilijk in te korten is.
Ms. Simone
07-10-2017 om 23:10
Twee sporen
Moederziel,
Er is al veel geschreven over het doorpakken op zakelijk vlak en dat doe je nu ook. Dat neemt de pijn alleen niet ineens weg, of die geobsedeerdheid (met het hoe en waarom). Dit zijn natuurlijke reacties! Er zit een groot stuk trauma en daarop wordt nog meer gestapeld. Het is onzin dat je het daar niet meer over zou mogen hebben.
moederziel
07-10-2017 om 23:28
Ja en daar zit het
Er komen steeds weer nieuwe onderdelen bij. Ik ben moe, zit op dit moment lamgeslagen op de bank waar ik bij mijn vrienden had willen zijn. Misschien had ik wel moeten gaan, ik weet het niet. Maar ik kan het niet, ik wil die shit niet hoeven doorslikken. Ik kan het niet opbrengen.
Wat heb ik toch in godsnaam exMM aangedaan om zo honds te worden behandeld? Ik kan er niet bij. Echt niet
Phryne Fisher
07-10-2017 om 23:35
Niet expres
Ik denk dat je ex het na een jaar wel vindt kunnen om Truus mee te nemen naar een feest. Hij is helemaal niet zo met jou bezig als jij met hem. Die hondse behandeling zie ik ook niet. Hij doet misschien onverstandige dingen, maar jij bent degene die er de lading aan geeft. Hij vindt jou wellicht een heel lastige zeurderige ex.
Ms. Simone
07-10-2017 om 23:39
Op dit moment
Op dit moment en bij deze gelegenheid was het geen goed idee gewest deze 'confrontatie' aan te gaan.
Wat ik je wel een paar keer heb horen afvragen is 'wat je hebt gedaan' of 'dat het misschien toch aan jou ligt'.
Ik ga het toch (nog) een keer zeggen, hoewel je er eerder veel weerstand tegen had, maar:
Dit is een een idee dat veelal leeft bij slachtoffers van mishandeling. Want dit is wat exMM doet.
moederziel
08-10-2017 om 00:01
Phryne
Objectief gezien heb je misschien gelijk. Maar exMM weet hoe heftig ik de afgelopen 1,5 jaar heb ervaren en het had hem gesierd als hij dit vooraf met mij had gedeeld. Dan had ik kunnen besluiten wat ik wilde. Nu duwt hij iets door mijn strot waar ik geen behoefte aan heb en waar ik pijn van heb. Ik keek uit naar dit feest.
Ik heb een berichtje naar hem gestuurd dat ik het respectloos vind dat hij truus meeneemt naar mijn vriendenkring en mij daarmee overvalt - het 10 minuten voor tijd terloops meldt. Ik krijg een F-woord terug. Raak was het, gok ik dan. Zijn woede, weer woede.
Pennestreek
08-10-2017 om 00:02
Ik vind in dit geval vriendin ook wat respectloos
Of op zijn minst onnadenkend. Ik denk tenminste dat ik je ex niet zou hebben uitgenodigd als ik wist dat jij zou komen. En ik de k dat ik truus ook niet over de vloer zou willen hebben. Of ik had jou laten weten dat ik hen ook had uitgenodigd.
Los daarvan, ja, dit zijn hele moeilijke momenten. En die blijven komen, want jullienhebben samen kinderen
Sterkte weer
Ms. Simone
08-10-2017 om 00:09
Wat ik bedoel
Wat ik bedoel is precies wat je zelf net hebt opgeschreven: hij weet dat iets je pijn doet, maar zet dat door en reageert ook nog eens woedend. Emotional Abuse is still abuse.
Kaori
08-10-2017 om 06:56
ik volg Phryne
Ik denk dat jouw ex, helemaal niet meer zo met jou bezig is als jij met hem. Na 1.5 jaar met je nieuwe partner op een feest verschijnen is gebruikelijk. Meestal na minder tijd zelfs. Mijn ex was tegen die tijd al weer hertrouwd. (binnen een jaar nadat hij zei dat hij wegging, dus niet na de formele scheiding, daar zat iets meer dan 6 maanden tussen)
Ook jou vriendin is daar helemaal niet zo mee bezig als jij. Je vergeet dat na jaren het niet alleen jou vriendenkring is maar jullie vriendenkring en die na 1,5 jaar wel klaar zijn met jullie scheiding. Voor hun is het geen trauma, maar gewoon iets dat met enige regelmaat in een vriendengroep/familie gebeurt. Dat kun je haar kwalijk nemen en blijven nemen, maar daar schiet je niets mee op en het zal steeds vaker voor gaan komen, want de tijd verstrijkt.
Kaori
08-10-2017 om 07:03
o, ja
en dan stuur jij een berichtje dat je het respectloos vind. Vervolgens krijg je een niet zo vriendelijk berichtje terug.
Jij denkt dat je raak zit met je opmerking.
Ik denk eerder dat hij denkt dat je inmiddels niet meer zo moet zitten zeuren en denkt: 'heb je haar weer, kan ze niet stoppen met me lastig vallen, zeikwijf.'
Ja hij pakt het niet handig aan, ik zou het ook graag anders voor je willen, maar helaas liever koekjes worden niet gebakken.
moederziel
08-10-2017 om 07:10
Tsja
Na 1,5 jaar is het gebruikelijk, normaal, iedereen gaat gewoon door, enz. Ja, natuurlijk. Sterker nog, ik ga ook door toch vind ik de stap in onze situatie helemaal niet ‘normaal’.
Ik neem vriendin niets kwalijk, geen idee ook of zij dit wist. Maakt ook niet uit, want zij geeft gewoon een feest en is hier verder geen partij in. Binnen de vriendenkring is bekend dat exMM mij heeft verlaten voor truus. Ook is bekend dat dit diepe en nare gevolgen heeft, emotioneel en anderszins, en dat de kinderen en ik hierin een andere werkelijkheid doormaken dan exMM.
In dit geval zou ik letterlijk truus op het feest voor het eerst hebben ontmoet. Dat kan voor mij echt niet, op zo’n manier. Kan best ‘normaal’ zijn allemaal, maar niet voor mij. Ik weet ook niet hoe ‘ normaal’ mijn reactie geweest zou zijn....
Ik heb me dus afgeneld bij vriendin en laten weten dat ik me helaas genoodzaakt zag om niet te komen.
moederziel
08-10-2017 om 07:16
Zeikwijf
Wat hij er van denkt kan me niet zoveel schelen. Dit zeikwijf verwacht van hem een nette en snelle afhandeling van de echtscheiding, waarna hij zijn goddelijke gang kan gaan met welke truus dan ook. Maar hij kan niet door mij en de kinderen heen. Hoe graag hij dat ook zou willen, want ja, lastig en dwarsliggers op zijn weg naar een nieuw en beter leven.
Eerst de plichten afhandelen, daarna een nieuw en beter leven dat is de consequentie van scheiden. Ik kan niet tegenhouden hoe hij dat aanpakt. Maar ik hoef er niet in mee.
moederziel
08-10-2017 om 07:25
En verder....
Heb ik een halve nacht wakker gelegen, toch weer, in een poging om al deze dingen te rijmen met de persoon die ik ken(de). Het is een puzzel die maar niet wil passen. Tegelijk breek ik mijn hoofd over hoe ik het beste afstand kan nemen. Het liefst zou ik alle contact verbreken, op de informatie-uitwisseling over de kinderen na. Zelfbescherming.
Angela67
08-10-2017 om 08:26
persoonlijk
je neemt het te persoonlijk op. Wat jij er allemaal van vindt is voor je ex en voor de rest van de wereld niet (zo) belangrijk. En als je dat niet accepteert blijf je erbij dat jouw obsessie om het te begrijpen heel belangrijk is . Terwijl juist de confrontatie hiermee je sterker kan maken en je kunt zeggen: weet je, ik ben er klaar mee, ik ga mijn kostbare energie echt niet meer in 'begrijpen' stoppen want het is niet belangrijk.
Wat denk je in ermee te winnen, als je het begrijpt (als dat al bestaat; een mens doet vanalles waarbij we vooral áchteraf de reden erbij bedenken). En als hij 'uitlegt' waarom, denk je dat je hem dan kan geloven? Waarom zou hij die moeite doen? Waarschijnlijk was de verbintenis ook nooit zo diep als jij 'm zag, maar dat hoeft je niet te belemmeren in het kiezen voor je zelf.
gr Angela
Ms. Simone
08-10-2017 om 09:06
Betrayal bonds
Understanding Betrayal Bonds.
Abandonment by betrayal is worse than mindless neglect. Betrayal is purposeful and self-serving. If it is severe enough, it is traumatic. What moves betrayal into the realm of trauma is fear and terror. If the wound is deep enough, and the terror big enough, your bodily systems shift to an alarm state. You are always on full-alert, just waiting for the hurt to begin again. Like everyone who has a loss, you have shock, disbelief, fear, loneliness and sadness. You are unaware of these feelings because your guard is up. In your readiness, you abandon yourself. Yes, another abandonment. You may develop a mind-numbing highly addictive attachment to the people who have hurt you, trying to explain to them what they did is wrong and to convert them into non-abusers. You brace yourself against further hurt, which is a guarantee of more pain. These attachments are called betrayal bonds. (Trauma bonds) When the hostage defends their captor, the abused child covers for the parent, the exploited employee covers for the boss. Bonds between people can either be bad or good. Betrayal bonds include: misplaced loyalty, inability to detach, and self-destructive denial.
M Lavell
08-10-2017 om 09:17
Doe daar dan wat aan
Moederziel "ik kan niet ontsnappen aan het feit dat exMM dwars door me heen gaat. Op momenten dat ik er totaal niet op voorbereid ben."
Waarom ben je daar dan niet op voorbereid?
Die relatie met Truus duurt al even. De scheiding tussen jou en je ex loopt al 1,5 jaar. Die mensen zijn een nieuw leven begonnen, zonder jou.
Moederziel "Wat heb ik toch in godsnaam exMM aangedaan om zo honds te worden behandeld? Ik kan er niet bij. Echt niet"
Je wordt helemaal niet behandeld. Het gaat helemaal niet over jou.
Je ex en Truus hebben een uitnodiging voor een feestje gehad en zijn gegaan. Zo zullen ze ook naar de film, naar verjaardagen, naar de bakker en naar een zomers terras of vakantiebestemming.
Je kunt ze overal tegenkomen.
Moederziel "Ik heb een berichtje naar hem gestuurd dat ik het respectloos vind dat hij truus meeneemt naar mijn vriendenkring en mij daarmee overvalt - het 10 minuten voor tijd terloops meldt. Ik krijg een F-woord terug. Raak was het, gok ik dan. Zijn woede, weer woede."
En dat vind je lekker?
Je bent zinloos energie en emotie aan het verspillen op een manier die jouw leven én dat van je kinderen lam legt. Het is te idioot voor woorden dat je truus zelf nog niet ontmoet hebt. Daar had je wat aan moeten doen in het belang van je kinderen. De reactie van oudste op het berichtje van Papa had moeten zijn "ha man, hij is om de hoek, mogen we ook even....?"
En dan had jij "ja" gezegd.
Oh, schaam je niet. Het is helemaal niet erg om geen zin in dat feestje te hebben vanwege de aanwezigheid van Truus. Maar daar zo gekwetst en lamgeslagen van raken is ongezond.
Het komt bovendien ook nogal dwingelanderig over.
Slik door die shit. Zo snel mogelijk. Dan kan het leven door.
Er is geen weg terug.
moederziel
08-10-2017 om 09:18
Herkenbaar zeg
Ms. Simone, waar heb je deze tekst vandaan? Ik wil er wel meer over lezen. Ik voel intuïtief dat het zo soms werkt, en dat besef is weer de ingang naar het oplossen van dit ‘betrayal bond’. Tussen Mn oren knok ik intussen met het laten oplossen van deze gevoelens. Geen zin meer in deze energie vretende exercitie.
moederziel
08-10-2017 om 09:25
Miriam
Ik vind het best bijzonder hoe je reageert. De elasticiteit hier in huis is niet zo groot als je denkt. En oudste was echt aangeslagen. Die heeft helemaal geen behoefte aan het ontmoeten van truus en de gedachte dat ze daar samen waren maakte het kind ellendig.
Je vraagt ‘Dat vind je lekker?’ Nou nee. Ik word misselijk ervan. Ik haal geen genoegen uit slachtofferschap, maar ik ben ook geen masochist . Misschien ben ik idd wel ongezond bezig, kan maar zo.... slik door die shit? Nee ik spuug het echt liever uit