Grrrr, uitbarstingen en 'santies' als ik iets verkeerd doe

O ik ben zo boos. En tegelijk zo verdrietig. Heb kennelijk weer eens wat verkeerd gedaan in de ogen van mijn moeder. En dat wordt dan niet gewoon gezegd, nee, dat komt er als een vuilspuiterij uit op een moment dat ik eigenlijk gewoon even een langskwam voor de gezelligheid. Zitten daar pa en ma en krijg ik vanalles over me heen waar ik echt geen chocola van kan maken, wat nooit uitgesproken is, niks van klopt en nu treffen ze dus sancties. Pa gaat niet meer helpen met het rolluik op te hangen wat we gekocht hadden en ma heeft de oppas ingetrokken voor die dag dat ik een betaalde klus zou hebben.

Het gebeurt wel vaker hoor, dat je merkt dat er iets is, maar het niet gezegd wordt, ook niet als je het vraagt en dan ineens, komt het er allemaal uit op een manier die echt niet kan. Dan deugt er niets van mij, mijn man, mijn gezin. Er wordt geen enkel weerwoord geaccepteert. Meestal gebeurt het op momenten die voor mij ook belangrijk of kwetsbaar zijn. En iedere keer opnieuw ben ik er helemaal kapot van. En dan waait het wel weer over, tot het zich herhaalt. Er iets van zeggen heeft geen zin, want dan staan ze gewoon op en gaan naar huis of knallen de telefoon erop. Als zo'n bui is overgewaaid is het meestal wel weer gezellig voor een periode, tot het weer knalt en ik merk dat ik er steeds slechter tegenkan.

Ik ben dat zo ontzettend zat. Ik heb het financieel heel moeilijk en dat rolluik is echt gekocht van laatste geld, het kon net, als we het zelf zouden ophangen. En ook die klus heb ik heel hard nodig. Inmiddels dus hulp ingekocht, van geld wat ik niet had, want je moet toch wat. Maar ik vind het dan zo erg dat ze afrekenen op een manier die geld kost, terwijl ze weten hoe moeilijk het is. En ik wil af van die buien. Hoe los ik dit op?

Hoe maak ik duidelijk dat ik dit niet meer wil. En vooral, hoe zorg ik dat ze daar ook boodschap aan hebben?