grootouders - ouders in de herkansing?
Een onderwerp dat voorbij komt in een andere discussie pak ik er even uit.
Vanuit de grootouders bezien: mogen grootouders met hun kleinkinderen iets 'goedmaken' wat ze bij hun eigen kinderen hebben laten liggen, iets wat ze toen niet inzagen, of waartoe ze niet in staat waren? Waar ze eenvoudigweg de tijd of de energie niet voor hadden?
Ik heb het hierbij niet over grootouders die nadrukkelijk willen bijsturen in zaken waarin hun kinderen voor hun gevoel tekort schieten, en zo de opvoeding willen overnemen. Dat klopt niet, de opvoeding van kleinkinderen is de verantwoordelijkheid van hun kinderen.
Maar is er ruimte voor een 'tweede kans' - en hoe dan wel/niet?
Vanuit de ouders bezien: Grootouders horen niet binnen het nieuwe gezin. Ze zijn wel naaste familie en worden vaak betrokken in de zorg, vooral als de kinderen klein zijn (oppassen als de ouders werken, inspringen als kinderen ziek zijn, logeren als de ouders een weekendje vrij willen).
De omheining van verantwoordelijkheden is wat diffuus.
veerle
Algemeen advies is dus ook om die eerste dagen gewoon in bed te gaan liggen als je bezoek krijgt. Dan valt het kwartje wel wat eerder...
Veerle: eerste dagen
Hoi Veerle, ik kan het me voorstellen wat je zegt. Volgens mij vinden veel mensen dat er teveel bemoeid wordt (terwijl die grootouders misschien in sommige gevallen gewoon betrokkenheid willen tonen) en hoe vaker ik hier lees, hoe moeilijker het me lijkt om schoonkinderen te hebben en het later goed te doen bij een kleinkind. Maar toch kan ik het me voorstellen. Ik denk dat niet alleen jij als verse moeder onzeker was, maar ook zij als verse grootouders. Misschien waren zij wel weer bang om bemoeierig over te komen en wilden ze laten zien dat ze jou als moeder helemaal serieus namen. Het zou kunnen dat je het willen 'sparren' net niet genoeg duidelijk heb gemaakt.
Enige wat me minder goed kan voorstellen is wat je zegt over de eerste dag. Vanzelfsprekend zet je geen koffie. Bij mijn eerste kind kwamen 's avonds een 3 van de 6 grootouders, even een half uurtje kijken. Misschien heeft mijn man ze ook nog even wat te drinken gegeven of ze hebben niets gedronken. Geen idee, ik lag gelukzalig (en met een beetje pijn) een van de gelukkigste dagen van mijn leven te beleven.
De dagen erna als er bezoek kwam, ook grootouders, regelde mijn man het of de kraamverzorgster. Stel nu dat man alweer werken was of op een of andere manier was er niemand en bezoek zou verwachten dat ik ergens in de eerste pakweg 6 dagen voor bezoek-achtige dingen zou zorgen. Stel dat dat mijn ouders zouden zijn of schoonouders. Ik zou er denk ik een grapje over gemaakt hebben. Iets van 'nee, 6 weken op bed zoals mijn oma hoeft niet meer, dus je mag doen of je thuis bent, en als je dan toch thee maakt…??' lach-lach.
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo assertief maar in mijn eerste kraamweek zou ik er niet over piekeren.
jee wat warrig, sorry
Sorry, ik ben een beetje moe en had mijn tekst even over moeten lezen. Er staan meerdere warrige dingen in, ik pak de laatste er even uit voor de duidelijkheid:
ik bedoelde dat ik tegen mijn ouders of schoonouders of zo in de eerste week na de bevalling zou zeggen (liefst terwijl ik in of op bed zat):
'nee, 6 weken in bed blijven na de bevallig, zoals mijn oma dat moest, hoeft niet meer. Maar nu nog wel hoor! Dus…doe maar of je thuis bent, en als je dan toch thee maakt wil je dan misschien ook voor mij wat maken?'. Ik zou hoe dan ook zeker niet toch maar wat gaan doen (en nog gezondheidsrisico lopen ook, en het voorval niet meer vergeten - nee hoor, hoeft niet!).
Zoiets dus.
tuurlijk
lag het net zo goed aan mij, ik had inderdaad in bed moeten blijven!
(Maar, los van mezelf, soms kan het fijn zijn als mensen vanzelf wat meer overnemen/delen.
Denk dat, in mijn situatie, de verhoudingen gelijk gezet zijn die eerste ogenblikken na geboorte. Vast ook mijn schuld; zal uitgestraald hebben dat ik het wel allemaal alleen doe.
