gevoelens voor een ander
sinds een aantal weken merk ik dat ik toch wel wat meer gevoelens gekregen heb voor een collega. Hier wil ik echter niks mee doen want we hebben beiden een gezin. Of de gevoelens wederzijds zijn weet ik niet. Maar omdat ik er niet mee aan de slag wil, is dat ook niet van belang. We hebben echter veel met elkaar te maken, klein team, en daardoor wil ik niet dat dit opgemerkt wordt door hemzelf en/of andere collega's. Ik gedraag me dus niet ineens anders, flirt niet, mijn kledingstijl is niet veranderd naar uitdagend, ik zoek hem niet op tussendoor. Maar ik ben er niet helemaal gerust op omdat ik, wat non-verbale communicatie betreft, (gezichtsuitdrukking, blik in mijn ogen) vaak wel een open boek schijn te zijn, al ben ik me daar in de meeste gevallen zelf niet van bewust. Ik zou het namelijk erg vervelend vinden als de goede verstandhouding, die we nu hebben, hierdoor toch zou verminderen.
Het lijkt misschien onbenullig maar ik zit er wel mee. Kan ik bijvoorbeeld oefenen om, op dit gebied, minder of geen signalen uit te zenden?
Misschien je voorstellen dat hij een broer, neef of oom is waar je erg op gesteld bent. En je niet af gaan vragen of hij ook iets voor jou voelt, want dat is volgens mij vooral tricky. Dan blijf je er teveel onbewust mee bezig en voed je je eigen gevoelens.
Beste P, je bent in een gevarenzone. Mijn tips:
1. Verliefdheid gaat voorbij. Hou vol.
2. Stop je gevoel, die vlindertjes, in je eigen relatie. Zorg dat je nieuwe dingen met je man, zonder kinderen, gaat doen.
3. Een vriendin die dit overkwam heeft het meteen aan haar man vertelt. Bewust, want juist aan het stiekeme onleende zij emoties. Denk niet aan rood-effect. En gelukkig gingen zij en haar man in de wake-up. En daarnaast werd meteen het mogelijke pad tot vreemdgaan doorbroken.
4. Bedenk goed dat je je man en gezin wellicht verliest als je verder gaat. Visualiseer dat elke keer voor je die collega ziet.
Wat Anna zegr: vertel het aan jeman! En veroordeel jezelf niet om je gevoelens. Verliefd worden kan gebeuren. Omdat ik vond dat k toch niet verliefd kon en mocht worden, heb ik die gevoelens veel te lang voor mezelf gehouden. En omdat het bij mij ook een collega was, bleef ik hem zien, kon ik hem niet uit mijn leven bannen en werden mijn gevoelens gevoed. Tot ze zo heftig waren dat ik over de schreef ben gegaan en ik het daarna helemaal niet meer aan mijn man durfde te vertellen. Waarna dat gevoel weer verder ontwikkelde . In heel korte tijd raakte ik enorm verstrikt in gevoelens en een geheim met bijbehorende leugens.
Kortom: als ik ooit nog gevoelens mocht krijgen voor een andere man dan zou ik dat meteen tegen mijn man zeggen. Ik weet nu gelukkig ook dat ik dat gewoon kán zeggen. En dat dit bespreken nu miljoenen keren makkelijker is dan als je het te ver laat komen, ook al voelt het nu ook moeilijk.
Sterkte!
Thera schreef op 30-10-2021 om 22:23:
Misschien je voorstellen dat hij een broer, neef of oom is waar je erg op gesteld bent. En je niet af gaan vragen of hij ook iets voor jou voelt, want dat is volgens mij vooral tricky. Dan blijf je er teveel onbewust mee bezig en voed je je eigen gevoelens.
Dat zou wellicht kunnen helpen, me inbeelden dat hij iemand anders is. Ik hoef bovendien niet te weten of hij ook iets voor mij voelt want dat kan inderdaad linke soep worden en ik wil geen huwelijken stukmaken. Daarom ook dat ik mijn gevoelens zo goed mogelijk probeer te verbergen.
Anna Cara schreef op 31-10-2021 om 07:42:
Beste P, je bent in een gevarenzone. Mijn tips:
1. Verliefdheid gaat voorbij. Hou vol.
2. Stop je gevoel, die vlindertjes, in je eigen relatie. Zorg dat je nieuwe dingen met je man, zonder kinderen, gaat doen.
3. Een vriendin die dit overkwam heeft het meteen aan haar man vertelt. Bewust, want juist aan het stiekeme onleende zij emoties. Denk niet aan rood-effect. En gelukkig gingen zij en haar man in de wake-up. En daarnaast werd meteen het mogelijke pad tot vreemdgaan doorbroken.
4. Bedenk goed dat je je man en gezin wellicht verliest als je verder gaat. Visualiseer dat elke keer voor je die collega ziet.
Nu heb ik een aantal dagen vrij en mijn man ook, het vertellen ga ik (nog) niet doen maar we hebben voldoende tijd om samen te spenderen, geen thuiswonende kinderen meer. Mijn collega zit in dezelfde situatie, gezin met deels thuiswonende en uitwonende kinderen. Zijn vrouw ken ik wel, als we elkaar tegenkomen, maken we soms een praatje. Het zou dan wel erg hypocriet zijn om tegelijkertijd haar man in te pikken.
Sidni schreef op 31-10-2021 om 08:00:
Wat Anna zegr: vertel het aan jeman! En veroordeel jezelf niet om je gevoelens. Verliefd worden kan gebeuren. Omdat ik vond dat k toch niet verliefd kon en mocht worden, heb ik die gevoelens veel te lang voor mezelf gehouden. En omdat het bij mij ook een collega was, bleef ik hem zien, kon ik hem niet uit mijn leven bannen en werden mijn gevoelens gevoed. Tot ze zo heftig waren dat ik over de schreef ben gegaan en ik het daarna helemaal niet meer aan mijn man durfde te vertellen. Waarna dat gevoel weer verder ontwikkelde . In heel korte tijd raakte ik enorm verstrikt in gevoelens en een geheim met bijbehorende leugens.
Kortom: als ik ooit nog gevoelens mocht krijgen voor een andere man dan zou ik dat meteen tegen mijn man zeggen. Ik weet nu gelukkig ook dat ik dat gewoon kán zeggen. En dat dit bespreken nu miljoenen keren makkelijker is dan als je het te ver laat komen, ook al voelt het nu ook moeilijk.
Sterkte!
Jaren geleden, toen er nog geen kinderen waren, bij hem ook niet, hebben we beiden al eens gevoelens voor elkaar gehad, toen wel geflirt, vaak bij elkaar in buurt, veel oogcontact maar nooit gezoend. Ik ging zowat huppelend naar het werk in die tijd. Die gevoelens zijn op den duur wel overgegaan, we kregen beiden kinderen. We hebben wel veel met elkaar gemeen, die klik zal vast altijd blijven.
Poezekat schreef op 31-10-2021 om 08:36:
[..]
Nu heb ik een aantal dagen vrij en mijn man ook, het vertellen ga ik (nog) niet doen maar we hebben voldoende tijd om samen te spenderen, geen thuiswonende kinderen meer. Mijn collega zit in dezelfde situatie, gezin met deels thuiswonende en uitwonende kinderen. Zijn vrouw ken ik wel, als we elkaar tegenkomen, maken we soms een praatje. Het zou dan wel erg hypocriet zijn om tegelijkertijd haar man in te pikken.
Ehm.... Lees zelf nou eens terug wat je hierboven zegt. Ik zou die rode vlag heel wat groter maken!!!
'voldoende tijd spenderen met mijn man', 'inpikken van haar man', 'hypocriet'.
Anna Cara schreef op 31-10-2021 om 09:11:
[..]
Ehm.... Lees zelf nou eens terug wat je hierboven zegt. Ik zou die rode vlag heel wat groter maken!!!
'voldoende tijd spenderen met mijn man', 'inpikken van haar man', 'hypocriet'.
Nu ben ik doorgaans niet dom maar dit begrijp ik niet. Ik wil overduidelijk niks met mijn collega, dat wil ik niemand aandoen, mijn en zijn gezin ook niet, vandaar dat ik het praatje met zijn vrouw aanhaalde. Ik wil zelfs niet dat hij, of andere mensen op het werk, merkt of vermoedt dat ik bepaalde gevoelens heb.
Kan het zijn dat het prettig is om veel te denken aan het niet willen aanwakkeren van gevoelens omdat je er daardoor veel mee bezig bent. omdat dat ook in jezelf een verbinding legt naar die leuke tijd vroeger.
Beter dat je dat allemaal beseft en accepteert dat dat zo is, begrip hebt voor jezelf zeg maar. Om juist dan beter afstand te kunnen nemen van het idee dat dit uitgebouwd zou kunnen worden.
Het is te hopen dat je een vorm kunt vinden waarin het contact wel vreugde geeft, maar het een afbakening heeft die voortkomt uit voldoende zelfvertrouwen dat je de situatie overziet. Alleen bezorgdheid dat het te ver kan gaan is niet voldoende om de situatie te overzien.
Thera schreef op 31-10-2021 om 10:33:
Kan het zijn dat het prettig is om veel te denken aan het niet willen aanwakkeren van gevoelens omdat je er daardoor veel mee bezig bent. omdat dat ook in jezelf een verbinding legt naar die leuke tijd vroeger.
Beter dat je dat allemaal beseft en accepteert dat dat zo is, begrip hebt voor jezelf zeg maar. Om juist dan beter afstand te kunnen nemen van het idee dat dit uitgebouwd zou kunnen worden.
Het is te hopen dat je een vorm kunt vinden waarin het contact wel vreugde geeft, maar het een afbakening heeft die voortkomt uit voldoende zelfvertrouwen dat je de situatie overziet. Alleen bezorgdheid dat het te ver kan gaan is niet voldoende om de situatie te overzien.
Dat zou best kunnen. Maar ik heb er nog eens over nagedacht tijdens de wandeling naar mijn ouders vanochtend. Het werk zelf vind ik saai, weinig voldoening dan ook. Het kan daardoor zelfs zijn dat ik onbewust iets zoek wat wél wat spanning geeft zodat ik met meer plezier naar mijn werk ga. Hiermee wil ik eerst aan de slag gaan, ik kan online allerlei modules volgen, af en toe val ik al in op een andere locatie, wel in dezelfde functie maar het biedt me toch wat afwisseling.
Poezekat schreef op 31-10-2021 om 09:22:
[..]
Nu ben ik doorgaans niet dom maar dit begrijp ik niet. Ik wil overduidelijk niks met mijn collega, dat wil ik niemand aandoen, mijn en zijn gezin ook niet, vandaar dat ik het praatje met zijn vrouw aanhaalde. Ik wil zelfs niet dat hij, of andere mensen op het werk, merkt of vermoedt dat ik bepaalde gevoelens heb.
Misschien niet dom maar een flinke blinde vlek in een kritische blik naar jezelf heb je wel degelijk. Lees maar goed wat je schrijft inderdaad. Hoezo man inpikken? Dat deed je toch niet had je je voorgenomen?
Pippeltje schreef op 31-10-2021 om 12:49:
[..]
Misschien niet dom maar een flinke blinde vlek in een kritische blik naar jezelf heb je wel degelijk. Lees maar goed wat je schrijft inderdaad. Hoezo man inpikken? Dat deed je toch niet had je je voorgenomen?
nee, dat ben ik absoluut niet van plan. Ik denk dat ik het wat onduidelijk opgeschreven heb. Ik hoef me niet schuldig te voelen naar zijn vrouw toe als ik eens een praatje met haar maak, juist omdat ik niet van plan ben haar man in te pikken. Als ik dat wél zou willen, dan zou het erg hypocriet van me zijn om gezellig met haar te staan kletsen in de winkel of erbuiten. Maar ik ga het voor nu even laten zoals het is en me vooral concentreren op andere zaken die me vast meer uitdaging geven.
Je gedachtes gaan al zo ver over deze man. Kun je niet proberen te concentreren op je huidige relatie en zorgen dat je energie daar naar toe gaat? Heeft je man dat niet verdiend? Verdienen je kind/eren niet dat je er voor het gezin bent en ze behoed voor een donkere toekomst?
Als je baan saai is en geen voldoening geeft is het ook een optie om ander werk te zoeken. Twee vliegen in één klap: leuk werk en van je lastige situatie met aantrekkelijke collega af. Want je kan nog zo je best doen om het gewoon vriendschappelijk en collegiaal te houden, maar zeker gezien je historie met deze man lijkt me dat een kansloze opgave, het blijft glad ijs.
Pippeltje schreef op 31-10-2021 om 13:21:
Je gedachtes gaan al zo ver over deze man. Kun je niet proberen te concentreren op je huidige relatie en zorgen dat je energie daar naar toe gaat? Heeft je man dat niet verdiend? Verdienen je kind/eren niet dat je er voor het gezin bent en ze behoed voor een donkere toekomst?
Nee, ik wil juist helemaal niks met hem. Thuis kom ik niks tekort en ik vermoed zelfs dat het komt doordat ik op het werk zelf weinig uitdaging heb en dit gemis aan uitdaging misschien onbewust geprojecteerd heb op die collega. Daar wil ik nu mee aan de slag, meer uitdaging zoeken dus.
