Geen raad meer
Wat ik altijd voor onmogelijk heb gehouden is gebeurd.. Ik ben erachter gekomen dat mijn man al 5 jaar vreemd gaat. En Truus is zwanger. Mijn gevoelens gaan alle kanten op. Heeft iemand ervaring met zo’n situatie?
Anna Cara schreef op 08-11-2021 om 07:38:
[..]
Berouw komt altijd na de zonde zegt men toch? Ook mijn man huilde en wou dat hij er nooit aan was begonnen. En vroeg of hij in huis mocht blijven Maar heel eerlijk: als ik meteen had gehoord wat ik nu allemaal weet (meer dan 5 jaar, terugval na uitkomen en dan was die Truus niet eens zwanger), zou ik hem op straat hebben gezet.
Daar heb je ook helemaal gelijk in. Zonder na te denken iets doen, en dan bij het betrappen, de krokodillentraantjes. Ik wil voor nu even afstand. Dit is ook niet zomaar een slippertje meer, daar zou ik nog overheen kunnen komen. Dit is in feite gewoon een compleetdubbelleven met de daarbijbehorende consequenties.
'ik weet niet of ik ooit kan leven met de wetenschap dat hij ergens nog een buitenechtelijk kind heeft'. Even helemaal anders: je kunt ook bedenken dat je man het kind opneemt, dan komt het kind dus ook onder jouw hoede en kan hij laten zien dat hij ervoor verantwoordelijk is. De moeder weet dan dat het kind van een getrouwde man is en dus opgroeit in het gezin van de vader.
Tsjor
Verdriet, om te beginnen: wat is dit verschrikkelijk voor je. Ik lees vaak dat vrouwen zichzelf verwijten zo naïef te zijn geweest, dat ze niets doorhadden: doe dat alsjeblieft niet. Dat je man zo gehaaid is om jou zo'n waan voor te spiegelen, wil niet zeggen dat jij laakbaar bent geweest. Mijn man verweet me zoiets nadat hij het verteld had; 'Jij had volgens mij ook niets in de gaten', alsof hij zielig was dat ik niets had gemerkt (het ging bij hem maar om een slippertje). Niet doen!
Waar ik heel blij om ben, is dat je hem voorlopig wegstuurt. Wat wou ik graag dat ik dat had gedaan! En net als Anna Cara, ook omdat ik veel later pas veel meer hoorde over de ware toedracht. Ik vind dat ik over me heen heb laten lopen. Dus het doet me goed dat jij hem deze duidelijke grens van jou en deze consequentie laat voelen.
Wat ik je tenslotte wil aanraden: als je zoekt naar vrouwen die hier ervaring mee hebben, zoek dan 'Verder na ontrouw' eens op. We zijn intussen aan de 6e aflevering bezig, en binnenkort gaan we naar 7. Zij weten precies wat je meemaakt, nou ja, we zijn allemaal anders, maar ik denk dat je er veel steun aan kunt hebben.
Verdriet21 schreef op 08-11-2021 om 10:40:
[..]
Het is inderdaad lastiger om het gesprek aan te gaan als we niet meer onder één dak wonen. Maar ik kan het nu even niet aan om zelfs naar hem te kijken. Ik wist niet dat een mens zo veel pijn kan voelen überhaupt. Wel heel goed van jou dat je zo veel empathisch vermogen toont tav je man.
Ik weet niet of ik het onder empathisch vermogen zou willen wegzetten. Ik vond eigenlijk gewoon dat ik er recht op had om op welk moment dan ook vragen te kunnen stellen, of mijn boosheid en/of verdriet over hem heen uit te kunnen storten. Ik walgde van het idee alleen al dat hij met haar seks had gehad en was woest op hem dat hij zó tegen mij had kunnen liegen, al die tijd. En ik moest dat direct aan hem kunnen adresseren voor mijn gevoel. Dat zou minder effectief zijn geweest, als ik eerst een afspraak met hem had moeten maken om over dingen te kunnen praten.
Maar ik keek ook naar en zag ook mijn eigen aandeel in onze relatie, waarom wij steeds verder van elkaar af waren komen staan en niet meer die sterke verbinding hadden met elkaar, dat gevoel van dat we samen zo'n goed team waren, wat we eerst wel altijd hadden. Gaandeweg was er toch wat sleur ingeslopen en hadden we er te weinig aan gedaan om die te doorbreken. En omdat nog steeds de liefde voelbaar was voor elkaar, van beide kanten, was dit het moment om die weer eens uit het stof te halen en op te poetsen, te kijken of er opnieuw toch weer/nog iets moois van te maken was.
tsjor schreef op 08-11-2021 om 10:42:
'ik weet niet of ik ooit kan leven met de wetenschap dat hij ergens nog een buitenechtelijk kind heeft'. Even helemaal anders: je kunt ook bedenken dat je man het kind opneemt, dan komt het kind dus ook onder jouw hoede en kan hij laten zien dat hij ervoor verantwoordelijk is. De moeder weet dan dat het kind van een getrouwde man is en dus opgroeit in het gezin van de vader.
Tsjor
Oh de zogeheten Handmaidstale-variant?
P.S. Verdriet: moet je eens kijken hoe ontzettend veel draadjes er nu in de rubriek Relaties over ontrouw gaan. Je word er misselijk van, hoeveel dat voorkomt. Als al die mensen eerst hadden gelezen, hier, wat je allemaal kapot maakt met dat gedrag, zouden ze het dan ook doen? Natuurlijk kun je het aan een verminderde kwaliteit van relatie wijten. Maar jee, wat doe je daar dan mee, he? Verstand uitschakelen en puur voor jezelf gaan is dus niet de oplossing!
Sorry mensen. Ik voel me zwaar gefrustreerd. Nothing personal.
tsjor schreef op 08-11-2021 om 10:42:
'ik weet niet of ik ooit kan leven met de wetenschap dat hij ergens nog een buitenechtelijk kind heeft'. Even helemaal anders: je kunt ook bedenken dat je man het kind opneemt, dan komt het kind dus ook onder jouw hoede en kan hij laten zien dat hij ervoor verantwoordelijk is. De moeder weet dan dat het kind van een getrouwde man is en dus opgroeit in het gezin van de vader.
Tsjor
1) er zullen héél weinig moeders zijn die een kind baren die daar mee akkoord gaan.
2) je vraagt wel heel erg veel van TO, ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit kunnen opbrengen 
Deze man mag eerst eens goed bij hem zelf naar binnen kijken en dan maar zien hoe hij het oplost en zijn 'verantwoordelijkheid neemt" ( had hij al 5 jaar geleden moeten doen)
Ik ben bang dat - als ik dit zo lees, hij zijn gezin voorgoed kapot heeft gemaakt 
dan maar naar zijn Truus gaat ( nooit van die benaming gehoord overigens), want dat heb ik in mijn omgeving eerder zien gebeuren, want ja alleen zijn vinden ze ook niet zo leuk en er daar misschien achter komen dat het gras niet groener is en giga spijt krijgen.
En ondertussen is er dan ook een ander kind. Sorry maar ik voel met Puinhoop mee, hoe is het mogelijk zoveel overspelig gedrag en dan heb ik er nog niet eens zelf mee te maken en maakt het mij al boos. Maar ik sta ook versteld van al die vrouwen die zo leven en een relatie aangaan met een getrouwde man en soms al die "shit" maar geloven wat ze verteld krijgen.( mijn huwelijk stelt niets meer voor etc 
ha ha geloof je het zelf)Hoe kun je je zelf nog in de spiegel kijken?
Lieve TO, ik zou ook helemaal kapot zijn en mijn eerste reactie zou ook zijn "wegwezen jij" Tegelijkertijd heb je dan ook nog kinderen die hun vader nodig hebben. Heel veel wijsheid wens ik je toe in ieder geval. Maar ik zou heel duidelijke grenzen stellen. Het zal heel tijd kosten en ook afhangen van welke keuzes je man nu gaat maken.
Ik schrijf het om eens een ander perspectief te geven dan het vanzelfsprekende.
'1) er zullen héél weinig moeders zijn die een kind baren die daar mee akkoord gaan.' Het zou toch goed zijn als moeders zich realiseren dat hun kindje ook een vader heeft en dat het niet vanzelfsprekend is dat het kindje bij moeders blijft, zeker niet als vader elders al een gezin heeft;
'2) je vraagt wel heel erg veel van TO, ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit kunnen opbrengen;' Dat is zeker een probleem, het vraagt heel veel omdenken.
'Deze man mag eerst eens goed bij hem zelf naar binnen kijken en dan maar zien hoe hij het oplost en zijn 'verantwoordelijkheid neemt".' De andere insteek is dus: dit is jouw kind; en de andere kinderen zijn ook jouw kinderen, dus daar moet je allemaal tegelijk voor zorgen (en dan niet alleen in de zin van geld geven). Nu lijkt het teveel alsof de kinderen bij twee vrouwen horen en hij eigenlijk alleen maar hoeft te kiezen tussen die twee vrouwen; alsof het niet zijn kinderen zijn.
Tsjor
Verdriet, ik wil je oprecht heel erg veel sterkte wensen. Mijn grootste nachtmerrie z'n ontdekking te doen.
Echt verschrikkelijk en er zijn geen verzachtende woorden voor. Ik hoop dat je steun kunt vinden bij familie of vrienden.
Ben extra lief voor jezelf en onthoudt één ding verwijt jezelf nooit dat het aan jou lag.
tsjor schreef op 08-11-2021 om 17:47:
Ik schrijf het om eens een ander perspectief te geven dan het vanzelfsprekende.
'1) er zullen héél weinig moeders zijn die een kind baren die daar mee akkoord gaan.' Het zou toch goed zijn als moeders zich realiseren dat hun kindje ook een vader heeft en dat het niet vanzelfsprekend is dat het kindje bij moeders blijft, zeker niet als vader elders al een gezin heeft;
'2) je vraagt wel heel erg veel van TO, ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit kunnen opbrengen;' Dat is zeker een probleem, het vraagt heel veel omdenken.
'Deze man mag eerst eens goed bij hem zelf naar binnen kijken en dan maar zien hoe hij het oplost en zijn 'verantwoordelijkheid neemt".' De andere insteek is dus: dit is jouw kind; en de andere kinderen zijn ook jouw kinderen, dus daar moet je allemaal tegelijk voor zorgen (en dan niet alleen in de zin van geld geven). Nu lijkt het teveel alsof de kinderen bij twee vrouwen horen en hij eigenlijk alleen maar hoeft te kiezen tussen die twee vrouwen; alsof het niet zijn kinderen zijn.
Tsjor
Truus moet het kind baren en het dan aan vader ‘geven’ zodat het kan opgroeien in zijn gezin.
Verdriet21 wordt geacht het kind liefdevol op te nemen en een stiefmoederrol aan te nemen in haar eigen gezin.
Intussen moet ze waarschijnlijk ook nog de vijf jaar durende affaire van man met de mantel der liefde bedekken.
En een constructieve verhouding met Truus opbouwen want dat is immers de moeder van haar stiefkind.
Ik weet niet waar jij dit soort scenario’s vandaan haalt Tsjor. Je weet de lat voor de vrouwen weer torenhoog te leggen. Dit soort halve heiligen ben ik van mijn leven nog nooit tegengekomen.
Mija schreef op 08-11-2021 om 20:57:
[..]
Truus moet het kind baren en het dan aan vader ‘geven’ zodat het kan opgroeien in zijn gezin.
Verdriet21 wordt geacht het kind liefdevol op te nemen en een stiefmoederrol aan te nemen in haar eigen gezin.
Intussen moet ze waarschijnlijk ook nog de vijf jaar durende affaire van man met de mantel der liefde bedekken.
En een constructieve verhouding met Truus opbouwen want dat is immers de moeder van haar stiefkind.
Ik weet niet waar jij dit soort scenario’s vandaan haalt Tsjor. Je weet de lat voor de vrouwen weer torenhoog te leggen. Dit soort halve heiligen ben ik van mijn leven nog nooit tegengekomen.
Je schetst helder waar zo'n benadering toe zou leiden en wat er van de dames in kwestie wordt gevraagd. Tja, Tsjor wil altijd graag een heel ander -voor velen nogal irreëel en niet-vrouwvriendelijk- scenario schetsen van hoe het ook kan. Om 'een ander geluid te laten horen'. Dat schijnt dit soort voorstellen te moeten billijken.
Zoals gezegd, vind ik het nogal een wrange Handmaidstale-achtige constructie.
