Geen raad meer
Hallo allemaal,
Mijn vriendin en ik zijn 10 jaar samen, en een dochter van anderhalf.
Koophuis enz enz.
Ik zit momenteel in een behoorlijke tweestrijd.
Ik heb een jaar lang door mijn ocd mijn vriendin behoorlijk links laten leggen, niet bewust maar ik deed het wel!
Ik kan ook eerlijk zeggen dat ik haar zwangerschap behoorlijk verpest er mee heb, maar ik kon er niets aan doen!
Enige tijd na de geboorte van onze dochter werd het niet beter, ik zat enorm in de knoop met mijnzelf en had totaal geen aandacht meer voor mijn vriendin.
Ze had het hier wel eens over een een mannelijke collega/vriend van ons beide.
Haar collega heeft haar op een bepaald punt benaderd en ja jullie kennen het wel mijn vrouw met alle mooie woorden ingepalmd.
Om een lang verhaal kort te maken, van een aantal weken appen kwam er steeds meer tot dat ze een ja soort affaire hebben gehad.
Hij is een notaire vreemdganger, ik durf hem nog wel een player te noemen, ik ken hem al zo lang hij heeft althans had een vrouw en 2 kinderen. Inmiddels heeft hij weer een nieuw slachtoffer via werk weten te vinden oja, ze is 15 jaar jonger en mijn vriendin ook.
3 maanden geleden vroeg me vriendin of ik aan tafel even wilde gaan zitten, en ja ze barste in tranen en uit legde het hele verhaal open en bloot op tafel.
Ze heeft me echt alles gezegd en enorme spijt wat ze gedaan heeft,als ik haar vraag hoe kan dit legt ze me telkens uit dat het kwam door de aandacht die hij gaf!
Het werd een verslaving om te horen dat ze mooi was zegt ze.
Normaal gesproken zou ik ontploffen en zo gast opzoeken maar ik heb me kunnen inhouden en hem uitgenodigd want ik wilde zijn kant ook horen.
Hij heeft waar mijn vriendin bij zat letterlijk gezegd dat hij misbruik heef gemaakt van haar zwakke moment, maar nergens tot gedwongen heeft, mijn vriendin zegt ook wel dat als het zover kwam dat het van 2 kanten kwam maar zodra er dan daadwerkelijk wat ging gebeuren ze voelde of ze geen weg meer terug had.
Bovendien meld hij ook nog even dat ze tijdens de seks 0,0 actief was en er als dood bijgelegen heeft. (Bizar om dit te horen)
Maar omdat mijn vriendin hier wel in mee stemde kan je hem denk ik niks maken.
Uiteraard hebben ze wel wat vaker afgesproken en eerlijk dat mijn vriendin is zegt ze ja bij elk afspraakje deed ik wat, want ze zegt ik had het idee dat het van mij verwacht werd.
Ik zit zo in tweestrijd, de affaire is na 2 maanden gestopt, hij was zoals hij zei uitgekeken op me vriendin.
Mijn vriendin en ik hebben na de affaire (ik wist nog niks had alleen vermoedens) een huis gekocht en naja het leven eigelijk weer helemaal opgepakt.
Ze zegt dat ze dus enige tijd al met een behoorlijke last op haar schouders liep, ze durfde op den duur geen grote ondernemingen meer te doen voor dat ze dit verteld had.
Ze huilt erg vaak, heeft zo enorm veel spijt zegt ze dat ze van der zelf walgt en zichzelf haat.
Ze heeft dit nooit eerder gedaan en haar intentie was niet om vreemd te gaan, ze zegt dat ze ergens in terecht is gekomen en hij een soort macht had over haar.
Ze noemt het zelf al 3 maanden langen dat ze in de greep zat van aandacht.
Ergens vind ik het erg sneu dat ze der zo heeft laten meesleuren in iets waar ze nu zo van kapot is, we houden zo enorm veel van elkaar maar uiteraard ben ik ook enorm verdrietig en voel ik me erg vernederd.
We zijn nu inmiddels na de avond dat het uitgekomen is 3 a 4 maanden verder, maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen.
Het vertrouwen is kapot gemaakt en er is veel verdriet hier in huis!
Ze is van baan veranderd, heeft haar auto weg gedaan want daar hebben ze wel eens in afgesproken, al haar lingerie heeft ze weggegooid en nieuwe gekocht, ze heeft echt alles weggedaan wat maar met de affaire te maken heeft.
Moet ik ons gezin een kans geven?
Ik voel me ergens zo jaloers ofzo dat er een andere man aan mijn vrouw gezeten heeft!!!
Nogmaals mijn vrouw is er echt ook helemaal kapot van van wat ze aangericht heeft.
Ze kon zoals ze zelf zegt niet meer helder nadenken in die periode, en zag deze ellende totaal niet aankomen!
Ze heeft zelf trouwens sinds kort ook relatietherapie opgestart voor ons, maar daar zijn we een soort vast gelopen omdat ik haar NIET kwijt wil maar ik kan ook NIET zeggen oke we gaan er voor.
Help ons 🙁 wie heeft er tips?
therapie
Je vertelt dat je haar door je ocd links hebt laten liggen, kan je daar wat meer over vertellen?
En hoe ging dat vastlopen bij de relatietherapeut? Jij kan niet verder maar wil hetook niet opgeven, maar dan zit je bij de therapeut toch juist goed, omdat daar aan wil werken? Of zei de therapeut 'nou ik kan hier niks mee'?
Relatietherapie
Ze heeft relatietherapie of jullie hebben relatietherapie?
Ik denk namelijk dat jij ook naar jouw inbreng mag gaan kijken. Je vfriendin vanaf de zwangerschap negeren kan echt niet. Niet dat vreemd gaan dan ok is maar denk jij niet dat iemand aandacht nodig heeft?
Dus ik denk dat jullie samen in therapie moeten gaan en wil je er niet meer voor gaan dan kan dat ook maar zeg dat dan en laat je vriendin niet weer bingelen .
Wat houdt je tegen?
Je vriendin heeft op alle mogelijke manieren duidelijk gemaakt, dat ze spijt heeft van haar misstap en dat ze voor jou kiest.
Jullie hebben samen de verantwoordelijkheid voor een kind.
Je weet zelf waar je iets hebt laten liggen (simpelweg aandacht) en wat je daaraan kunt doen.
Ik begrijp niet wat je tegenhoudt om haar de misstap te vergeven. Wees blij dat ze er voor je is, wees trots op haar, troost haar, geef haar aandacht, in plaats van nu rond blijven hangen in een soort zoektocht naar wraak of herstel van geschonden eer of, nou ja, ik weet niet waar je mee bezig bent. Het doet jou en jullie relatie in elk geval geen goed. Stop daarmee en begin met waar het fout ging: geef haar aandacht.
Tsjor
Therapie
We zitten inderdaad beide in relatietherapie!
Ik ga om de aantal keren alleen, en mijn vriendin ook.
Ik heb enorm last van ocd dwanggedachtes gehad, waardoor ik mijn aandacht alleen nog maar op mijzelf kon richten.
Het gedeelte van aandacht geven daar ben ik vorig jaar al 360 graden in gedraaid, wij hebben afgelopen jaar een heel goed jaar gehad en daar zijn wij het beide ook wel over eens, alleen toen ik er aan begon te werken zat zei al in de greep van aandacht.
Snap
Ik snap een beetje hoe het is als je lange tijd geen aandacht krijgt, en het is niet fraai maar het verklaart haar misstap wel een beetje. Dus als je het op kunt brengen blijf zo doorgaan. Op een gegeven moment komt het vertrouwend wel weer terug.
Verdriet
Het is allemaal echt heel lastig, we houden zo ontzettend veel van elkaar, het lijkt wel of we echt njet zonder elkaar kunnen. Maar er is wel zo enorme muur tussen ons ingekomen.
We kunnen een zoveel beter leven lijden maar er knaagt iets enorms aan mij.
Het feit is ook dat ik al 360 graden gedraaid was en zij midden in de affaire zat.
Vreemdgenoeg heeft ze mij nooit willen verlaten voor hem.
We kochten het huis waar we nu wonen ook blijkbaar tijdens dat zij midden in de affaire zat.
Ik ben enorm bang dat het klopt eens een bedrieger altijd een bedrieger.
Nou
'Ik ben enorm bang dat het klopt eens een bedrieger altijd een bedrieger.'
De omstandigheden waaronder je vriendin vreemd ging, waren wel vrij uitzonderlijk. Toch? Hoe groot is de kans dat jij weer een jaar lang afhaakt en haar links laat liggen? Zij kan namelijk hetzelfde zeggen: eens een ocd-er, altijd een ocd-er. Dat ze onder deze omstandigheden tóch met jou verder wil, is een teken dat ze wel echt van je houdt.
Het lijkt me belangrijk dat jullie samen de impact van jouw ocd op de relatie (en op jullie kindje) bespreken. Spreek manieren af waarop zij aan de bel kan trekken als ze zich weer afgestoten voelt door jou, zodat zij bij jou terecht kan als ze zich ernzaam rn onaantrekkelijk voelt. Jij bent niet verantwoordelijk voor haar trouw, maar jullie kunnen samen wel meer verbinding voelen binnen jullie relatie.
Anders bekijken
Maakt het je misschien makkelijker om haar te vergeven als je jouw rol in de relatiecrisis afzet tegen haar rol? Jij hebt haar weinig aandacht gegeven, zij is in de versierpogingen van een man getrapt. 1-1, jullie staan quitte.
Daarmee is je nare gevoel niet meteen weg, maar leg je misschien wat minder schuld bij haar, zodat je haar makkelijker kunt vergeven.
Verkeerde gedachte
' Ik ben enorm bang dat het klopt eens een bedrieger altijd een bedrieger. ' Deze gdachte hindert je en is niet terecht. In het algemeen niet, er zijn mensen die spijt hebben van iets en het daarna nooit meer doen. Zo iemand lijkt mij jouw vriendin. Wees er maar zuinig op.
Tsjor
Vreemd genoeg?
Jij gaat uit van vreemdgaan vanuit de wens/verwachting een onvervulde behoefte alsnog vervuld te krijgen. Alsof het over jou gaat, iets met jou en jullie relatie te maken heeft. Je schrijft dan ‘vreemd genoeg wilde ze me niet verlaten’. Ook beschrijf je hoeveel spijt je vriendin heeft van wat er gebeurd is, dat ze zich niet heeft kunnen overgeven aan de seks met hem en dat ze zich (mijn interpretatie) wat gedepersonaliseerd heeft gevoeld: ze wilde ‘eigenlijk’ niet maar had kennelijk het gevoel dat het ‘moest’, dat het van haar werd verwacht. Het klinkt mij wat ‘dwangmatig’ in de oren, alsof ze zich er niet van kon losmaken. In mijn ogen kan de aanleiding wel met jou en jullie relatie te maken hebben, maar heeft de ontstane dynamiek tussen hem en haar vooral of misschien wel alleen te maken met psychische problematiek van je vriendin: ze kan haar grenzen niet goed voelen en trekken. Zoals jij het beschrijft is ze niet gaan twijfelen aan haar liefde voor jou. Hij heeft haar alleen ‘gevangen’ en zij heeft daar geen weerstand tegen gehad. Daar moet zij dringend aan gaan werken!
Ik begrijp goed dat je je vernederd voelt. De man klinkt als een manipulator en hij heeft met je vriendin gesold en heeft daarmee macht over ‘jullie’ naar zich toe getrokken. Toch is er iets heel belangrijks wat hij geen moment in handen heeft gehad: haar liefde. Uit wat je vertelt maak ik op dat ze niet verliefd op hem is geweest. Als je van haar houdt, is dat een mooi houvast, dat ze ‘in haar hart’ bij jou is gebleven. Dat klinkt zoetig. Ik bedoel het toch eigenlijk niet zo romantisch maar vrij nuchter. Ja, jullie hebben allebei apart werk te doen aan jullie mentale gezondheid. Jullie hebben van daaruit ook werk te doen aan jullie relatie. Maar de basis van jullie relatie lijkt me nog zelfs tamelijk onbeschadigd aanwezig. Jij spreekt liefdevol over haar en zij heeft nooit bij jou weg gewild. Ik zou zeker nu geen einde aan de relatie maken. Geef die therapie een eerlijke kans! Je uitgangspunt mag best zijn dat je bij elkaar zou willen blijven maar niet ziet hoe dat dan zou kunnen. Daar is die therapie voor bedoeld, om er helderheid over te krijgen. Laat dus voor dit moment los dat je het al moet weten.
Jo hanna
Bedankt voor je positieve berichtje jo hanna,
Of mijn vriendin echt verlieft geweest is kan ze zelf niet helemaal zeggen, het is erg lastig te zeggen ze heeft namelijk na dat dit abrupt gestopt is door dat ik heb gezegt dat ik aanvoelde dat er iets niet klopte en ik van haar verwachte dat ze van baan ziu gaan veranderen nog wel later app contact gezocht met hem.
In deze app periode is er volgens zeggen niet meer afgesproken en heeft hij op een bepaald afscheid genomen van haar. Me vriendin zegt dat dit een verlossing is geweest,
Omdat ik in de periode van de affaire wel wat dingen leek door te krijgen wilde ik stoppen met de relatie, ze heeft me toen niet laten gaan, want ze wilde me niet kwijt.
Hij is een notaire vreemdganger heeft naja had een vrouw en 2 kinderen die hij regelmatig bedroog, ook met andere collegas. Hun relatie is niet kapot gegaan door de affaire met mijn vriendin, nee hij had weer een nieuw scharreltje.
Ook al is mijn vriendin er in mee gegaan op een bepaald punt hij is wel de oorzaker van mijn prachtige gezin die kapot gemaakt is.
Momenteel kan ik zo slecht met het gevoel omgaan dat mijn vriendin lichamelijk contact gehad heeft met een andere man.
Hij noemt haar “geen spektakel” maar wat doe je dan toch als vent zijnde!
Tijdens de affaire heeft hij ook eens gezegt tegen me vriendin dat hij niet van onzekere vrouwen houd, mijn vriendin wilde haar bh beslist niet uittrekken en ik denk dat het hier mee te maken had.
Ze is er in gestonken, ik heb er zoveel verdriet van, het voelt alsof ik net de grond klein gemaakt ben!
Even toevoegen
Ik wil er wel even aan toevoegen dat ook ik me enorm schaam tegen over hem hoe mijn vriendin dus zich gedragen heeft.
Hij heeft het in mijn ogen echt gemunt op haar zwakke positie! Ook al zegt hij van niet.
Hij manipuleert jou ook!
Trap niet in zijn spelletjes! Je gaat mee in zijn playergedrag, voegt je naar zijn wereldbeeld waarin een vrouw een spektakel moet zijn en onzekerheid vernederend is. Niet alleen je vriendin maar ook jij tuint daarin! Het is belangrijk dat jullie gevoelsmatig terugkomen bij wie jullie zelf echt zijn, samen en alleen. Schop hem ook mentaal jullie leven uit en bepaal zelf wat je waardevol vindt. Als het helpt: hij lijkt me een onuitstaanbare klootzak met weinig intrinsieke eigenwaarde die het kennelijk nodig heeft mensen te manipuleren en kleiner te maken om zich beter te voelen. Steek er geen energie meer in! Alleen in wat jouw energie echt waard is: jijzelf, je vrouw, je kind!
Jo Hanna
chapeau, erg mooi weer
Eens met Jo Hanna en Fenna
het klinkt niet alsof ze echt verliefd is geweest, volgens mij is dat een heel heftig gevoel, een soort verslaving, waardoor de verliefde totaal het zicht op de bestaande relatie verliest. Terwijl jouw vriendin blijkbaar nooit aan haar gevoel voor jou heeft getwijfeld. Ik denk dus ook dat die andere man heel handig misbruik heeft gemaakt van de problemen tussen jullie.
Als het jou helpt is het bekijken als dat jullie nu quitte staan een hele goede insteek. Jullie hebben elkaar pijn gedaan, maar dat was duidelijk niet de bedoeling, van jullie allebei niet. Jullie zullen allebei aan jezelf moeten werken. Zowel voor jezelf als voor jullie kind. Een kind heeft twee stabiele ouders nodig namelijk. Dat ze stabiel zijn is volgens mij nog belangrijker voor de ontwikkeling van het kind dan of ze wel samen zijn. Ook als jullie op een dag uit elkaar zouden gaan is het voor iedereen, maar zeker voor jullie kind(eren), heel belangrijk dat jullie dan sterke zelfstandige persoonlijkheden zijn.
Mijn advies aan jou is om niet te kijken naar wat er in het verleden is gebeurd, maar te kijken naar het nu en naar waar jullie samen naar toe zouden willen. Dus zoek allebei hulp voor je eigen issues en ga daarnaast of daarna eventueel ook nog samen aan de slag. In mijn ervaring is de relatie tussen mijn man en mij alleen maar beter geworden nadat we allebei aan onszelf zijn gaan werken en daarnaast samen relatietherapie hadden. Die relatietherapie had niet gewerkt als we niet ook met onszelf aan de slag waren gegaan.
Succes.
Lastig
Ik wil haar voor geen goud kwijt, buiten dit probleem om is het een wereld vrouw!!!
Maar in mijn hoofd is het complete chaos, ik zie continu haar en hem voor mij😔
Ik kan mijn gedachtes maar niet onder controle krijgen, ik krijg hier echt een knoop van in mijn maag.
Ik wil deze strijd niet verliezen.
Morgen heb ik weer een gesprek bij de psycholoog/relatietherapeut, samen met mijn vriendin.
Ik heb nu ook 1x emdr gehad dit wil ik wel door zetten.
Ik hoop zo dat er ergens nog geluk voor ons is, wat hou ik veel van die vrouw😭
Ik snap het niet zo goed
Je wilt haar niet kwijt zeg je. En je houdt van haar. En zij van jou. Waarom twijfel je dan?
In zo’n situatie ga je ervoor, toch? Dat je moeite hebt met haar ontrouw is alleen maar logisch. Geloof me, die pijn hoort erbij en dat wordt na verloop van tijd vanzelf minder. Je weeg het pas 3 maanden, dan is de boodschap net een beetje ingedaald. Ik denk dat je te snel wil, dat je wil doen alsof het niet is gebeurd. Dat kan niet, dat gaat ook nooit gebeuren. Maar jullie kunnen er wél samen uit komen. Het kan zelfs beter worden tussen jullie. Bij ons is het zo gegaan.
Dus, heb geduld. Met jezelf en met je vriendin. Kleine stapjes. En je zal ervaren dat het de ene dag beter gaat dan de andere. Niks van aantrekken, niet van in paniek raken, gewoon dóórgaan.
een andere cultuur?
Heb jij een achtergrond met een andere cultuur? Dan ligt het nog wel even zwaarder en kan ik mij je worsteling voorstellen. Misschien is er iemand in je omgeving die als vertrouwenspersoon kan fungeren en waarmee je kunt praten? Naast de relatietherapie uiteraard.
Chaos
Die chaos en al die gedachten horen misschien een beetje bij hoe jij stress ervaart? Ik denk dat je dat voor nu te doorstaan hebt en dat je met jezelf moet afspreken dat je je niet door je gedachten laat leiden totdat er meer rust is ontstaan in je hoofd.
Je houdt van haar en wil bij haar blijven. Als dat is wat je weet, houd je je daar aan vast en laat je alle andere gedachten langskomen zonder er iets mee te doen. Er komt heus wel weer een moment dat er helderheid en optimisme naar voren komen. Je bent hier heel duidelijk in wat je wil dus de rest van je systeem komt daar vast wel weer een keer mee in lijn, als je de goede stappen zet. De begeleiding is denk ik heel fijn voor jullie! Ik hoop dat je je veilig voelt bij de therapeut.
Jullie moeten je allebei losmaken van deze man. Als jullie gaan beseffen dat dit ‘gewoon’ een man is, en zelfs niet een bijzonder ‘goed’ persoon, dan kun je je misschien ook gaan realiseren dat hij geen enkele autoriteit heeft over wat jullie waard zijn. Het heeft geen enkele echte betekenis als hij neerbuigend en respectloos over jullie praat. Het zegt vooral iets over zijn karakter en zijn levenshouding. Jullie zijn echte mensen met kwaliteiten en zwakheden. Je hoeft je voor jezelf en je vriendin niet te schamen. Ik vind dat hij zich moet schamen voor zijn gedrag.
Ik vind het mooi om te lezen hoe graag je bij je vriendin wil blijven. Ik denk dat je er wel op kunt vertrouwen dat het jullie met wat bloed, zweet en tranen zal lukken om jullie relatie weer te laten opbloeien. Het is jullie gegund om samen en alleen zelfverzekerder in jullie vel te komen zitten!
Pijn
De pijn lijkt de laatste 3 dagen onverdragelijk te zijn.
De pijn richt zich vooral op hoe mijn vriendin op bed ligt en hem zijn gang laat gaan!
Ondanks het al een jaar geleden is ben ik bang dat mijn vriendin hier toch iets positiefs inziet, ook al zegt ze van niet.
Ik hoor niks anders dan, het was niks, het voelde niet goed het was niet lekker het was helemaal ruk!
Endan vraag ik mij af als dat zo was, waarom gebeurde het dan 3 keer?
Kapot
Volgens mij ben jij zelf jullie relatie kapot aan het denken.
Kadotje
Kan je dit toenaderen?
Anoniempje1989
'Ik hoor niks anders dan, het was niks, het voelde niet goed het was niet lekker het was helemaal ruk!
En dan vraag ik mij af als dat zo was, waarom gebeurde het dan 3 keer?'
Als het lekker was geweest, was het waarschijnlijk minstens 30 keer gebeurd.
Wat wil je nou? Lekker blijven hangen in het verleden, jezelf (!) helemaal gek maken met verzonnen beelden? Of door met je leven? Ik sluit me aan bij Kadotje, je bent de mislukking aan het voeden door jezelf te wentelen in pijnlijke fantasieën. Geef het op, of ga serieus asn de slag met jullie relatie.
Ik snap wat jullie bedoelen
Ik snap wat jullie bedoelen, maar ik van mijn zelf al een behoorlijke doemdenker, en ik heb ocd wat het er alemaal niet makkelijker op maakt!
Tuurlijk heb ik ook momenten, schouders er onder en door! Maar ik heb ook echte kut momenten!
Waarom ze het deed?
Als buitenstaander lijkt me dat niet moeilijk te verklaren: ze deed het omdat ze ongelukkig was/aandacht tekort kreeg van jou.
Het is niet niks zwanger te zijn en je partner soort van kwijt te raken.
Het kan heel goed dat ze met hem naar bed bleef gaan in de hoop zich wat beter te gaan voelen.
Dat is niet gelukt maar ze heeft het wel geprobeerd.
Haar vreemdgaan had misschien veel meer met jou te maken dan met hem. (Wrs niks met hem)
Verder vind ik niet zo dat je blijft hangen in het verleden. Alles is nog vers en de pijn is heel logisch.
Valt me op dat in draadjes over vrouwen die bedrogen zijn veel meer begrip wordt getoond over de gevoelens die vaak nog lang blijven spelen. Het geduld daarin mis ik op den duur dan juist wel, op een bepaald moment moet je toch verder. Maar bij jou is het allemaal nog erg vers.
Ik herhaal mezelf even:
Geloof me, die pijn hoort erbij en dat wordt na verloop van tijd vanzelf minder. Je weeg het pas 3 maanden, dan is de boodschap net een beetje ingedaald. Ik denk dat je te snel wil, dat je wil doen alsof het niet is gebeurd. Dat kan niet, dat gaat ook nooit gebeuren. Maar jullie kunnen er wél samen uit komen. Het kan zelfs beter worden tussen jullie. Bij ons is het zo gegaan.
Dus, heb geduld. Met jezelf en met je vriendin. Kleine stapjes. En je zal ervaren dat het de ene dag beter gaat dan de andere. Niks van aantrekken, niet van in paniek raken, gewoon dóórgaan.
Je schreef dat je EMDR hebt. Lijkt me voor jou, met je OCD en deze traumatische ervaring, een goede zet. Maar ook dat is geen toverstafje waarmee de pijn direct verdwijnt. Verwerken bevat niet voor niets het werkwoord 'werken'. Je moet aan de bak, het kost tijd en energie. Er is geen paracetamolletje voor.
Even een hart onder de riem: zulke dips gaan weer voorbij. Na verloop van tijd had ik door dat ze bij mij 3 dagen duurden: een dag waarop het langzaam bergaf ging, een echte dal-dag (waarop ik het leven echt even niet meer zag zitten en moeite had mijn bed uit te komen en te doen wat er moest gebeuren) en een dag dat ik me wel een beetje beter voelde. En ik ervaarde dat ik na zo'n dal eigenlijk altijd een stap in de verwerking had gezet. Misschien werkt het voor jou ook zo.
Maar het belangrijkste is: heb geduld. En ik hoop dat de EMDR voor jou snel de scherpste randjes eraf haalt.
Vers
Voor mijn gevoel is het inderdaad nog behoorlijk vers,
#pennestreek, ik heb inderdaad nu ook het gevoel dat ik me bed niet meer uit wil komen, terwijl ik dit eigelijk de afgelopen weken helemaal niet gehad heb.
In het begin toen dit uitkwam wilde ik op 1 of andere manier heel veel seks hebben, ik weet niet precies waarom.
Momenteel heb ik er helemaal geen behoefte meer aan, terwijl ik van mezelf wel kan zeggen dat ik ergens er wel aan verslaaft ben.
En wat je zegt niet van in paniek raken, zo voelt het soms wel, soms voelt het of ik tussen 4 muren sta en er uit wil maar er geen deur is!
Tuurlijk heb ik er ook aan zitten denken om er een eind aan te maken aan deze relatie, Maar ik kan me geen dag zonder haar voorstellen, geen dag zonder mijn prachtige dochter, geen dag in ons paleisje zijn samen! Maar de beelden vreten me wel zachtjes op van binnen😭
Anoniempje1989
Wat je voelt en ervaart is volkomen normaal. Dat maakt het natuurlijk niet minder pijnlijk, maar iedereen die dit soort traumatische ervaringen heeft gaat door dezelfde fases. Soms in een andere volgorde, maar in grote lijnen werkt het voor iedereen hetzelfde. Dat je eerst heel veel behoefte hebt aan seks en daarna niet, herkenbaar. Je bed niet meer uit willen, ineens heel levendige beelden zien en/of alle details willen weten, dat hoor je ook veel. Ik hoop dat dat je een beetje geruststelt.
Ik weet niet of jij van de 'zelfhulpboeken' bent, maar er zijn er verschillende waar je wat aan zou kunnen hebben. Bespreek dat eens met je therapeut. Vanwege je OCD kan ik me goed voorstellen dat zelf meer in een actieve rol zitten goed voor je kan zijn. Meer 'controle' hebben over je eigen proces. Ik zet controle tussen aanhalingstekens, omdat het voor het een groot deel een proces is waar je geen invloed op hebt. Het is zoals ik al zei vooral een kwestie van tijd en geduld. Maar alle beetjes helpen.
Precies
Zoals jij het verwoord, Pennestreek, zo heb ik dat ook ervaren. Na iedere "dip", na iedere periode met weer verdriet en pijn, merkte ik ook dat ik telkens daarna weer iets verwerkt had, het los kon laten en een plekje kon geven.
Een goede 1,5 jaar na het uitkomen van de affaire van mijn partner, kon ik zeggen dat ik alle antwoorden had gekregen op alle verschillende vragen die telkens in me opkwamen. Was er een samenhangend geheel ontstaan, waarmee het waarom van het hele gebeuren te beredeneren was.
Ik merkte ook met regelmaat aan mezelf, dat mijn gedachten aan en voorstellingen over hoe mijn partner met die andere vrouw samen was, mij helemaal gek konden maken, wanneer ik dat toe zou laten. Je fantasie gaat met je op de loop, de angst dat het met die ander veel mooier, beter, fijner en intenser is geweest, dreigt te gaan overheersen op zulke momenten. Maar door te luisteren naar mijn partner, naar hoe hij zich voelde voor, tijdens, na die momenten met die ander samen, zijn spijt, schuldgevoel en schaamte zien, voelen en horen en daarmee het hele gebeuren relativeren, heeft enorm geholpen om niet door te slaan naar zodanig doemdenken dat ik zélf onze relatie kapot ging denken en maken.
Hou vol, ga door, zeker ook met de EMDR, luister vooral ook naar hoe je vriendin het heeft ervaren. Het ging haar niet om die andere man als persoon. Het was de aandacht die ze van hem kreeg, die ze zó nodig had, maar bij jou zó moest missen. Daar heeft ze aan toegegeven. Dat ze daarmee in een situatie terecht kwam waarbij ze ook nog eens met hem in bed belandde, was niet eens in eerste instantie haar bedoeling. Dat zegt ze zelf immers, dat ze dat dan ook maar deed, omdat ze dácht dat het van haar verwacht werd. Omdat hij daar op zinspeelde.
Ze wil helemaal niemand anders dan jij. Jouw verdiet en pijn om het hele gebeuren mogen er zijn, maar laat ze niet overheersen, laat jouw zelfverzonnen beelden niet jouw absolute waarheid worden, alsof je vriendin alles wat ze zegt, zegt om de pijn bij jou alleen maar te verzachten, om je op een later moment opnieuw op je ziel te trappen. Durf haar op haar woord te vertrouwen. Kijk verder dan je eigen belevingswereld. Kijk voorbij de zichtbare horizon. Dat is niet makkelijk. Het heeft echt tijd nodig om alles te doorvoelen, te verwerken en een plekje te geven/los te laten.
Heel veel sterkte en succes.
Toelichting
Ja, ik wil dat wel toelichten.
Ik moet we zeggen dat ik geen ervaring heb met OCD en ook niet met vreemdgaan.
Maar wat ik van jou lees:
oorzaak
- jij had ernstige OCD-problematiek tijdens de zwangerschap van je vrouw
- je hebt haar zwangerschap er behoorlijk mee verpest
- na de geboorte van jullie dochter werd het niet beter, je zat enorm in de knoop en had totaal geen aandacht meer voor je vriendin
gevolg
- je vriendin heeft ongetwijfeld een héle heftige tijd gehad daardoor en zich érg alleen gevoeld
- ze is in 'de val' gelopen van iemand die gebruik/misbruik maakte van haar kwetsbare situatie: een jonge moeder die totaal niet gezien wordt door haar partner
situatie nu
- jij houdt van je vriendin
- je vriendin houdt van jou
- jullie willen er alles aan doen om met elkaar verder te gaan.
En wat ik dan bedoel met 'je bent het zelf kapot aan het denken': het lijkt erop alsof jij alleen naar de negatieve kijkt en daarin blijft hangen. Mogelijk 'hoort' dat (een beetje) bij je. In dat geval hoop ik heel erg dat je een verandering te weeg kunt brengen en je vriendin kunt zien als iemand die, mede door jouw gedrag, toevlucht heeft genomen tot een ander (en ja, dat is heel fout en verdrietig voor jou). Maar ze heeft oprecht spijt, houdt alleen van jou en jij van haar en jullie willen samen verder.
Ik hoop heel erg dat jullie er samen uit zullen komen. Sterkte, succes en vooral veel liefde wens ik jullie drieën!
