Geen contact met broer wie nog meer?

Wederzijds

Hier geen contact met zus, mijn wens om goede redenen.

Verder is contact iets van twee kanten; als je broer geen behoefte heeft aan contact, zal het er ook niet van komen.

Klopt

@Flanagan klopt een vriendin zei het ook trekken aan een dood paard is het.Al weet ik dat het vooral aan haar ligt hij laat zich wel meeslepen.Net zo fout dus.

@Wiep

Wat jammer zeg Wiep.Maar zover ben ik inmiddels ook dat het niet meer hoeft van mij.Veel moeite gedaan contact te houden maar het is zinloos.Zij krijgt haar karma nog wel denk ik altijd maar.

Hier

Al jaren geen contact met mijn jongere zus. Een verademing, ik wil het contact ook niet meer terug.

@Elenah

Elenah ook dat herken ik het is dubbel.Ik kwam er altijd met een rotgevoel weg omdat ik vaak werd afgekraakt en dan gingen ze dom giechelen enzo als ik er was allemaal dat soort dingetjes. Mijn schoonzus is gewoon niet helemaal goed daar ben ik wel achter en mijn broer gaat er in mee. Ik heb ook zoiets van laat ik blij zijn dat ik me niet meer hoef te ergeren.

Dood paard

Dood paard klinkt zo definitief; het is altijd mogelijk dat je broer op een dag voor je deur staat. Je lijkt mij niet het type dat hem dan buiten laat staan.

Het gaat erom dat je nu geen energie in die band hoeft te steken als het toch niet op prijs wordt gesteld.

@Flanagan

Flanagan zolang hij met haar is zal hij nooit meer voor mijn deur staan daar zorgt zij wel voor maar je weet inderdaad nooit hoe het loopt. De deur blijft wel op een kier voor hem maar hij laat mij al zolang stikken dus mocht hij mij ooit weer nodig hebben zal ik dat er nog even goed in wrijven.Ik kan er met mijn verstand niet bij ben altijd goed voor ze geweest. Maarja je hebt mensen die graag alles kapot maken voor een ander.

Brink,

Ja, ik ken die mensen ook. Maar focus je niet op haar.

En dat erin wrijven.. ach, misschien ben je tegen die tijd op andere gedachten.
Hij staat dan niet voor niets bij jou aan de deur.
Dat betekent niet dat je hem met open armen hoeft te verwelkomen, maar een kopje koffie zou toch wel kunnen.😉

Geen contact

Hier geen contact met broer. Hij heeft er voor gezorgd dat mijn man onterecht in detentie heeft gezeten. Mijn man is in hoger beroep intergraal vrijgesproken en heeft gelukkig geen strafblad. Mijn ouders zijn nogal gelovig en vinden dat wij hem moeten vergeven. Dus de band met mijn ouders is hier door ook heel erg veranderd. Gelukkig heb ik mijn zussen nog.

Flanagan en Even zo

@Flanagan ja zeker ik ben daar te goed voor om hem dan weg te sturen @Even zo jeetje dat is ook niet niks snap dat jullie daar boos over zijn.Gelukkig heb je je zussen dan inderdaad nog net als ik mn zusje. Vind het zo jammer het leven is zo kort maar soms moet je dingen loslaten die jou niet vasthouden las ik een keer heel mooi gezegd.

Andere kant en dezelfde kant

Heel vervelend zo’n schoonzus Brink.. ik hoop toch dat je broer nog een keer bij je op de stoep staat, gewoon omdat hij je mist.
Ik heb hetzelfde gehad met mijn schoonzus. Ze had gewoon een hekel aan me, vond dat ik ‘ teveel mijn best deed’. maar ook dat ik ‘ te weinig mijn best deed’. Ik was te arrogant en dan weer te onzeker.. mijn broer zat er tussenin. Uiteindelijk heb ik me maar teruggetrokken; hij kreeg steeds ruzie met haar en hij heeft met haar een gezin met vier kinderen, dat is toch belangrijker dan de relatie met je zus.
Maar aan de andere kant heb ik een zwager en schoonouders die denken dat ik degene ben die hun zoon tegen ze heeft opgezet en het contact heeft geminimaliseerd, terwijl dat toch echt hun eigen broer/zoon is (mijn man) die ze zo weinig mogelijk wil zien. Ik heb juist geprobeerd het contact nog een beetje in stand te houden. Maar dat is natuurlijk heel pijnlijk, het is gemakkelijker om mij, een buitenstaander, de schuld te geven van het slechte contact. Zo hebben ze tenminste een verhaal dat voor de buitenwereld acceptabel is.

Slappe hap

Je hebt in feite weinig met schoonzus te maken, als je wil. Je broer doet dit toch echt zelf.
Mijn broer was ook zo: heel veel gedoe laten ontstaan door zijn partner.
En nu met een andere partner hetzelfde, hilarisch.

Ja, hij kwetst me enorm. Deur blijft altijd open staan voor hen, maar van een goede vertrouwensband zal nooit meer sprake zijn.
Mijn broer ben ik kwijt, ongeacht of hij ooit nog contact gaat zoeken of niet.

Zus

Ik zie en spreek mijn zus amper en vind het prima. Kom ik haar bij onze ouders tegen dan is het gezellig zoals ik hun buurvrouw ook gezellig vind. Haar man komt niet, hij mijdt onze familie alsof we melaats zijn na een ruzie met mijn vader en wij zijn dus in hun huis niet welkom. Dat zegt ze niet, maar met smoesjes worden we weggehouden bij feestjes etc. Prima, dan wil ik je ook niet in mijn huis en op mijn feestje. Voor de kinderen vind ik het sneu dat ze elkaar amper zien, maar ik ben er zo klaar mee. Ook voor die ruzie moesten dingen altijd op haar manier en rekening houdend met haar gevoelens en ideeën. Gelukkig wonen we een eind uit elkaar dus spontaan tegen komen of langs gaan, zat er toch al niet in.

Broers

Mijn vriend heeft geen contact met zijn broer die dicht bij mij in de buurt woont. Hij vindt hem onaardig, een opschepper, bot, ongeïnteresseerd, je verdoet je tijd. Toen we elkaar 6 jaqr geleden net kenden heb ik daar erg over zitten zeuren: ik wilde hem leren kennen, hij maakt deel uit van zijn leven, we konden er toch wel een keer heen, hoe kun je zo denken, zoiets komt van twee kanten, wat verberg je voor me, blablabla.
Tot ik hem een keer ontmoette op een familiegebeuren. Mijn vriend bleek geen woord teveel te hebben gezegd: nog nooit heb ik een groter contrast gezien tussen twee broers. Gedurende de jaren ben ik beter gaan begrijpen hoe het allemaal in elkaar zit en welke geschiedenis eraan vooraf ging.
Het siert mijn vriend dat hij de tijd heeft genomen tot hij zelf zover was om mij te vertellen hoe het precies zit in zijn familie. Ik bagatelliseerde het erg in het begin en dat heeft hij me nooit echt kwalijk genomen.
Ik kom uit een groot en gezellig nest waarin hij als vanzelfsprekend wordt opgenomen. Toch kijkt hij met andere ogen en ziet hij patronen en onderliggende vetes in mijn familie met meer emotionele afstand dan ik. We hebben dus gespreksstof voor járen met zulke verschillen! Ik zal het voor de rest van mijn leven wat serieuzer nemen als iemand zegt geen contact (meer) te hebben met familie.

slappe hap II

Ik zie mijn broer altijd los van zijn partner. Ik heb namelijk al heel wat 'schoonzussen' gehad. Ben het eens met Hellie dat je niet zozeer naar je schoonzus moet kijken, maar dat je broer slappe hap is dat hij geen contact meer met je wil.
Daarbij, misschien heb jij hem wel gekwetst. (bv omdat je zijn vrouw niet kan luchten of zien )Heb je wel eens met hem alleen afgesproken om dit te vragen?

Dankjewel voor de reacties

@Mijntje het is zeker waar dat het van mijn broer ook slappe hap is maar van de andere kant ben ik hem gaan begrijpen.Zij maakt hem het leven zuur als hij niet doet wat zij zegt en als hij met mij om blijft gaan.Ik denk dat hij geen zin heeft in elke keer nog gezeur over zijn familie thuis en daarom van iedereen afstand heeft genomen. Want dat kon ze altijd al heel goed al zijn familie afkraken en er over drammen. En doordat zij zo met mij omging heb ik inderdaad een hekel aan haar gekregen en dat vertik ik recht te praten bij mijn broer. Door haar is hij iedereen van zijn kant kwijt.En met haar familie gaan ze op vakantie,vieren ze feestdagen,verjaardagen.Haar familie hoort overal bij en dat steekt mij enorm. Voor mij had mn broer "nooit tijd" en bij haar familie lopen ze de deur plat en andersom. Nee ik ben echt te trots om nog met mijn broer te gaan praten dat ik mijn schoonzus "wel mag" enzo want dat is helaas gewoon niet zo. Achterbaks is ze. Mijn broer weet diep in zijn hart vast wel dat het heus niet aan mij ligt hij heeft al zijn vrienden en familie zien verdwijnen dus.Hoe moeilijk ook ik laat het los. Hij woont hier 5 minuten vandaan maar zie hem gelukkig heel zelden.Van de week stond hij bij de loempiakraam hier bij de supermarkt.Ik wilde eigenlijk ook wat halen daar maar ben door gefietst. Hij zegt mij toch niks meer. Totaal gehersenspoeld door haar.

Herkenbaar

Ik stop zelf uit zelfbescherming geen energie meer in de familiebanden. Hoewel, in mijn hoofd helaas nog wel vaak hele denkbeeldige gesprekken of het herkauwen en het blijven analyseren van wat er nou verkeerd is gegaan. Maar toch niet meer zo vaak als eerst en uiteindelijk meer rust en energie en balans. Zie liedje van davina Michel en Marco Borsato (dans zonder mij) bloedhekel aan de zangstemmen van het liedje maar de inhoud slaat wel de spijker op z'n kop

brink

Jouw schoonzus had de mijne kunnen zijn, zelfde type. Ze gingen alleen met haar familie om, mijn ouders en ik met mijn gezin, daar kwamen ze ze min mogelijk en na een aantal jaar had ze het voor elkaar dat ze nooit meer kwamen. Wij konden nooit wat goed doen, alhoewel er nooit ruzie is geweest. Ze moest ons gewoon niet ('ik heb niets met die mensen" mijn broer (slappe hap ja) accepteerde dat anders werd zijn leven zuur gemaakt. Vrienden had hij ook niet meer.

Toen gingen ze scheiden (hoorden we via via) en heb ik contact gezocht met broer, die durfde zelf niet meer uit schaamte. We zijn een drankje gaan drinken samen en uren later zaten we er nog, we raakten maar niet uitgepraat. Sindsdien is het contact weer helemaal goed tussen ons en onze ouders, grote streep onder het verleden getrokken, we zijn blij dat hij weer terug is.

Dus heel herkenbaar je verhaal, ik zou bijna zeggen, hopelijk gaat hij ook gauw scheiden, maar dat klinkt ook zo raar.

@Madee en Merel

@Madee inderdaad het is zonde van je energie en die negativiteit kost ook alleen maar energie.Ik heb nog een zusje en nichtje(van mijn leeftijd)waar ik wel eens mee afspreek en verder loop ik nergens nog achteraan. @Merel wauw ook al zo'n verhaal inderdaad en fijn dat hij weer in jullie leven is. Ik weet ook zeker als ze ooit uit elkaar gaan dat ik opeens wel weer zijn zusje ben. Dat mag je best zeggen hoor ik hoop het stiekem ook wel eens maar denk niet dat het gaat gebeuren.

Wij groeien uit elkaar

Ik heb één broer en die zie ik steeds minder. Hij en zijn gezin komen nu nog enkel op de verjaardagen van ons gezin. Ik ga af en toe tussendoor nog wel eens daar op de koffie want ik vind dat gezellig en met name mijn kinderen vinden het geweldig daar. Maar broer en schoonzus zeggen steeds vaker een verjaardag af of er komt een lid van hun gezin een half uurtje op het einde van de middag en ik voel me steeds minder welkom bij hen. Het klinkt lullig en het zou niet zo moeten zijn maar heeft alles te maken met geld en levenswijze. Wij leven van een heel laag inkomen en zij van een heel hoog en dat is zo anders. Om maar even aan te tonen zij zijn bezig met tweede huis en hebben zwembad, wij hebben een weekbudget voor de boodschappen en de kinderen hebben één paar schoenen. Het is niet zo zeer onwil maar zij, en dan met name hun tieners vinden het erg saai bij ons, geen tuin, geen grote speelkamer, spelcomputers en dergelijke. Hun kinderen zeggen ook gewoon dat ze naar huis willen als ze bij ons zijn en dat is voor mijn kinderen niet leuk. Als de kinderen klein zijn is dat te overbruggen en ik verzon altijd vanalles om ze bezig te houden maar dat werkt niet meer. We spelen eigenlijk een beetje toneel, mijn broer wil mij niet laten vallen maar hij vindt er niets aan bij ons en dat merk ik waardoor ik verdrietig word. Voordat iedereen over mij heenvalt ik ben niet zielig of jaloers maar onze werelden staan inmiddels zo ver uit elkaar, er is geen klik meer.

@Vink

Vink dat is ook niet leuk inderdaad. Jammer dat geld dan zo'n rol speelt he.terwijl een fijne broer zus band onbetaalbaar is. Mijn broer heeft het ook wel breder dan ik maar daarom kijkt hij niet op mij neer heb ik het gevoel. Het is meer dat haar familie "speciaal" is en zijn familie allemaal niks. Hij is er zelf ook in gaan geloven blijkbaar. Kan me voorstellen dat het je wel pijn doet maar je kan er ook niks aan doen dat jullie niet al die luxe hebben en dat maakt ook helemaal niks uit. Een beetje broer accepteerd je om wie je bent en met wat je hebt maar wij hebben dat geluk helaas niet. Toch ben ik gelukkig met wat ik nog wel heb en hoop dat jij dat ook bent.

Bijna 5 jaar

Bijna 5 jaar geen contact meer, grotendeels zijn vrouw.
Gelukkig wel weer sporadisch contact met zijn zoon.
Ik had/heb niet zo veel zin om al mijn woorden en daden op een weegschaal te leggen tegenover hen, want er werden me dingen verweten waar ik niks van af wist.
Dus een soort zelf bescherming.
Of het ooit goedkomt? Geen idee.

@Margo

Margo ook herkenbaar altijd op je woorden moeten letten en vooral op wat ik aan mijn schoonzus vertelde ze kon zogenaamd heel "geinteresseerd" zijn maar dat was gewoon informatie verzamelen om mij later weer mee omlaag te halen.Inderdaad zelfbescherming zo moet je het ook zien.Ik vind het ook dubbel mis mijn broer en de kindjes soms wel maar van de andere kant ben ik liever met mensen die wel het goede in mij zien.Wie weet dat het ooit goed komt en anders maar niet he.

Herkenbaar

Mijn zus heeft een aantal jaren geleden het contact met de rest van de familie verbroken. Daar is veel vooraf gegaan, ze heeft ook al eerder gebroken met mij, mijn broer en mijn ouders. Om het contact dan op een gegeven moment weer aan te halen. Uiteindelijk verbrak ze het dan weer want er was altijd wel iets dat we zeiden of deden dat haar niet beviel. Ze wilde ook regelmatig alles opnieuw bespreken wat er ooit was misgegaan in haar ogen. Tot er op een gegeven moment een conflict ontstond waarbij we het op een heel praktisch vlak met elkaar oneens waren. Omdat de rest van de familie er hetzelfde in stond en zij haar zin niet kreeg, verbrak ze het contact.

Ik heb er heel veel verdriet van gehad omdat ik familiebanden belangrijk vind en ik het hebben van een zus miste.
Tegelijkertijd heeft het rust gebracht dat ik niet meer de hele tijd op mijn woorden hoefde te letten, dat ik me niet hoefde af te vragen of ze een grapje niet verkeerd zou opvatten. Of dat ik weer ter verantwoording geroepen zou worden over iets waar ik me geen kwaad van bewust was.
Er zijn grote dingen in onze familie gebeurd in die periode en omdat we nooit iemand hebben willen uitsluiten, was ze dus altijd welkom. Maar dat leverde wel heel ongemakkelijke situaties op.

Ondertussen zijn we heel erg veel jaren verder. Uiteindelijk hebben we incidenteel weer Whatsappcontact. Ik merk dat ik het ingewikkeld vind. Ik vind het fijn dat we weer gewoner tegenover elkaar kunnen staan, ik wil ook echt alles wat gebeurd is en waar we onenigheid over hadden achter me laten. En het liefst zou ik weer een echte zussenband hebben. Maar ik ben tegelijk ook wel bang voor herhaling van wat gebeurd is. Wil ook niet graag meer meemaken wat me zo pijn gedaan heeft. Dus ik ben ook voorzichtig.

@Zus

Zus dat snap ik het is altijd dubbel het blijft wel je broer/zus. En het liefst wil je daar gewoon een fijne band mee hebben. En snap dat je bang bent voor herhaling.De tijd zal het leren.Ik wil die pijn zelf ook niet meer dus zolang hij met haar is zal ik nooit meer de stap zetten. Ze hebben me zo gekwetst met woorden en daden.We zijn meer waard dan als vuil weggezet worden.Succes er mee hoop dat je contact goed blijft gaan.

Ik heb al 8 jaar geen contact meer met 2 oudere broers ( 5 en 8 jaar ouder). Mijn vader is overleden en mijn moeder is dement en zit in een verzorgingstehuis. Ik mis niet het contact met mijn broers. Ik mis wel het hebben van een familie. Een familie is toch onvervangbaar. Helaas was ik binnen mijn eigen familie altijd al alleen. Nu alleen officieel. Het heeft ook voordelen. Vroeger ging ik om mijn moeder een plezier te doen toch bij mijn broers op visite. Het interesseerde mijn moeder niet dat ik daar met tegenzin heenging. Als naar de buitenwereld toe, de schijn maar opgehouden werd. Die buitenwereld was het allerbelangrijkste. Op die verplichte familiebezoeken moest ik dan de ene denigrerende opmerking na de andere aanhoren. De ene anekdote na de andere  over hoe vervelend ik was als kind. Hoe lelijk ik was als kind. Hoe dom ik was als kind. Nu hoeft dat niet meer. 

Broer leert meisje kennen en vergeet heel de wereld om zich heen.
Ze heeft hem zo fijngekneed dat hij het contact met mij, zijn oudste zus heeft verbroken!!!
Fijn is dat,al dat aanhangsel die families kapot maakt

Familie relaties pfff. 
Hele poos al weinig contact met oudste broer. Ik vind het heel lastig.
Ik was altijd enorm gesteld op deze broer ( en mijn andere broer ook hoor )
Het komt toch door mijn schoonzus, maar ook weer niet alleen.
Zij komt uit een heel andere gezinscultuur: "als je op een sport gaat, moet je voor de winst gaan, het beste uit jezelf halen op elke vlak etc" Dat was heel anders dan bij ons thuis, daar gingen we meer voor de gezelligheid, maar ook "verbeeld je maar niet teveel"  
Dat laatste is misschien niet altijd goed maar altijd streberig zijn ook niet. Ik zeg niet dat één van de twee fout is maar ik kan je vertellen dat deze 'gezinsculturen' niet goed samen gaan. Het is duidelijk dat mijn broer zijn vrouw hierin volgt en nu vaak kritiek heeft op zijn opvoeding en dat is helemaal niet terecht. Elk ouderpaar maakt fouten. Mijn ouders zien dat echt wel, mijn schoonzus en haar ouders geven wat minder blijk van zelfinzicht. Kon het soms zo zat zijn daar op een verjaardag met haar moeder erbij die continu zat te blaten hoe goed haar opvoeding had uitgepakt. 
Het is echt heel lastig als iemand  zichzelf niet goed kan relativeren.
Maar goed mijn ouders en andere broer en ik hebben dat allemaal geslikt maar zo langzamerhand zijn de contacten van de andere kant erg verschraald, niet komen op verjaardagen of alleen mijn broer etc.
Voor mijn ouders is het echt heel erg, die hebben er veel verdriet van. Ze spreken hem wel telefonisch en heel af en toe komt hij ook langs. Gelukkig lijkt het nu weer een beetje te herstellen. Maar ze hebben hoegenaamd geen contact met de kleinkinderen. 
Kijk mijn man komt ook uit een heel ander gezin en ik moet ook wel eens slikken hoe zij met elkaar omgaan. Maar door het gedoe met mijn broer en schoonzus heb ik al heel vroeg besloten om heel accepterend te zijn en altijd weer houd ik mij voor dat elk gezin anders is  en dat de meeste gezinnen goede en slechte kanten hebben. En dat helpt heel goed. Maar verdrietig blijft het, dat je gewoon een soort vreemde wordt voor elkaar, terwijl je broer toch degene is met wie je op bent gegroeid en een hele goede band hebt gehad.

Ik (en mijn zus)heb(ben) ook nooit een goede relatie met mijn broer gehad. Geen ruzie ofzo, maar wij zagen en spraken elkaar hooguit 3x per jaar (verjaardag ouders en 1 Kerstdag), terwijl mijn zus en ik eerder vriendinnen zijn. Ook geen probleem, we lieten elkaar in elkaars waarde. Totdat ik eind 2019 de diagnose uitgezaaide borstkanker kreeg en daar stond broer aan mijn ziekenhuisbed! Huilend en in dikke tranen! Vanaf die tijd is onze band 180 graden gedraaid……jammer dat mijn ziekte hiervoor nodig was, maar blij met de band die wij nu hebben. Zo zonde dat futiliteiten pas echt zichtbaar worden, voor beide partijen trouwens, als dit soort zaken spelen. Dankbaar voor hetgeen wij nu delen 🥰