Geen contact meer met schoonmoeder
Het is misschien het zoveelste draadje over schoonmoeders, maar ik moet het kwijt. Ik heb besloten na 3 jaar inhouden, dat ik geen contact meer wil met mijn schoonouders. M.n. mijn schoonmoeder. Ik raak continue in de stress als er contacten zijn met haar. Ze is zo gigantisch bemoeizuchtig naar ons hele gezin toe. Wij zijn samengesteld gezin, maar zij vindt het ook zo broodnodig om zich gigantisch met de kinderen te bemoeien. En geeft zaken aan dat kinderen gezegd zouden hebben, terwijl kinderen een heel ander verhaal hebben. Verhaal van kinderen past in lijn hoe schoonmoeder is. Mijn partner en ik hebben al zulke verhitte discussies gehad. die zelfs uitmonden in afscheid nemen van elkaar. We zijn gelukkig nog bij elkaar. Mijn partner begrijpt mij gelukkig wel, maar zit er een beetje tussenin. Hoe zijn ouders reageren en doen is hem ook zo verschrikkelijk tegengevallen. Hij heeft erover gesproken met zijn moeder, maar die is de onschuld zelve. Schoonvader zegt : "Wat doe je je moeder toch aan?" De vraag kan beter zijn wat zij ons aandoet.
Elke week kwam zij 1 á 2 keer hier. Zo vaak zie ik mijn eigen moeder niet eens. Ik heb niets met haar, ik word zelfs gek met haar. Ik heb me al die tijd ingehouden, veel geslikt, heb mijn best gedaan. Nu wij halt toeroepen, geeft zij aan dat ik in een gekkenhuis hoor. Ik ben een schrizofreen persoon. Ik heb er vele tranen om gelaten, onze relatie staat op springen door haar. Ik heb mijn partner aangegeven dat ik geen contact meer met haar wil. Ik ben er klaar mee. Ik moet voor mijzelf kiezen, want anders ga ik en de kinderen oudste kinderen er aan onderdoor. Ze is bemoeiziek en de schuld van iets ligt altijd bij een ander. Nooit heeft zij ergens schuld aan. Dat zegt zij ook concreet. Ze verschuilt zich achter allerlei oorzaken. Ik kan er echt niet meer tegen. Negeren helpt niet. Geen contact helpt! Wij hebben nu tijdje geen contact en ik merk dat het mij zoveel rust geeft. Ik vind het ontzettend sneu voor mijn partner, maar als ik contact blijf houden. Dan gaat het niet goed met mij, kinderen en onze relatie. Dat wil ik niet. Nu zitten wij nog wel met de verjaardagen. Ik heb mijne niet gevierd dit jaar. Ik wilde niet wegens haar, maar ik kan dat niet maken met de kinderen. Echter wil ik ook niet dat zij komt, maar daar kan ik niet onderuit denk ik. Ik weet niet hoe ik het moet doen. De eerste verjaardag is pas over 3 maanden, maar ik maak mij er nu al druk om.
Sint, kerst en oud/nieuw wil ik geen contact en zijn ze niet welkom.
Ginny
"Volgens mij bereik je het meeste door:
1. te accepteren dat zij is zoals ze is en vermoedelijk niet gaat veranderen
Misschien moet ik het anders verwoorden. Accepteren dat ze zo is en niet gaat veranderen. OK en vervolgens heel ver uit de buurt blijven (heel duidelijk grenzen trekken).
2. je eigen gevoelens over haar proberen los te zien van wat ze voor je kinderen betekent
Die schoonmoeder betekend helemaal niets voor haar kinderen gezien alle ellende die ze al veroorzaakt heeft" (wat moet schoonmoeder nog betekenen….). Voor de jongste kan Anoniempje wel raden wat schoonmoeder gaat betekenen en dat zal niet veel goeds zijn…..sommige mensen zijn nu eenmaal zo en daartegen moet je je beschermen.
Ik ben het wel met je eens dat Anoniempje haar energie verder in andere zaken kan steken dan in die schoonmoeder. Schoonmoeder exit dus!
Anoniempje
"Partner heeft nu wel kado’s opgehaald. Kon niet spreken, want ze had visite. Zitten ook kado’s voor ons bij. Die van mij gaat terug. Ik wil het niet hebben. Dan zou ik mij erg schijnheilig voelen als ik het zou houden. Ik wil niets met haar en van haar. En verder voel ik mij niet prettig onder dat ik kinderen wel kado’s zou moeten geven van haar. Ik wil het gewoon niet, maar moet maar mijn partner hierin volgen".
Je partner zou hierin veel duidelijk naar zijn ouders moeten zijn. Hij kan niet zeggen dat hij aan de ene kant zijn moeder niet in de buurt wil en wel cadeaus aanpakken….snap je? Het is "Ja" of "Nee"m niets iets grijs wat voor meer uitleg vatbaar is…Iemand als je schoonmoeder zal daar onherroepelijk misbruik van maken. Ik snap dat hij het ermee moeilijk heeft, maar op deze manier laat hij continu de deur open naar zijn moeder…snap je? Ik bedoel: voor haar is dit niet duidelijk! Het lijkt me een vrouw die heel veel duidelijkheid nodig heeft en dat krijgt ze nu niet.
De bal ligt nu overduidelijk bij je man.
Esmee
je hebt gelijk dat ik geen energie meer in haar moet steken en dat de bal bij mijn partner ligt.
En hij moet ook nog duidelijker zijn dan nu toe, maar het is de vraag of het ooit overkomt.
En hoeveel energie wij erin willen steken om haar uberhaupt te willen bereiken hierin.
Kado heeft mijn partner ook uitgepakt. Pffff, nou ja. Wegens herkenbaarheid kan ik niet schrijven wat erin zat, maar tja. Normaal zou je zoiets in de prullenbak gooien, niet gekocht iets trouwens.....
Mijn partner vindt het moeilijk om duidelijk te zijn. Moet zijn weg hierin vinden schijnbaar. Daar hebben we het over.
We zijn het er wel over uit dat hij af en toe blijft gaan (niet teveel zegt hij zelf) en dat ik en de kinderen niet meer gaan.
Anomiepje
"Ik vind dat we die beslissing samen dienen te nemen. Het is ons kind." Ja, daar heb je helemaal gelijk in. Daar zouden jullie samen uit moeten zien te komen.
Kleine aanvulling
Maar in mijn ogen zou dan wel het gedrag van oma tegen dit kleinkind bepalend moeten zijn, niet hoe ze tegen jou en de rest van de kinderen doet. Ik zou die verantwoordelijkheid in ieder geval niet kunnen en willen nemen...
Ginny
Gedrag van oma t.o. kleinkind als maatstaaf. Ik vind niet alleen gedrag van oma tegen kleinkind, maar ook tegen andere kinderen en tegen de ouders van dit kleinkind.
Kleinkind is te klein om wat van te begrijpen. Is net 1 jaar oud. Wat ik eerder heb omschreven claimt zij kleinkind geheel. Wil continue op schoot hebben, of het nou wil of niet.
Een andere kant
Ik heb hier in huis een kind wat heel blij is, met zijn uurtje met oma. Daar zetten we dus, al jarenlang, ons gevoel over haar voor opzij. Hoe je het wendt of keert, het is zijn oma. Oma doet er overigens zelf moeite voor om haar kleinkind te zien. Wij vinden dat de keuze of hij haar in zijn leven wil of niet, bij hem ligt. Zolang hij die keuze niet kan maken, ontnemen we hem op deze manier in elk geval niet de kans, om een soort band met haar te op te bouwen. De andere kinderen heb ik het destijds uitgelegd, ze snappen het en vonden het al snel gewoon dat hij af en toe die oma ziet. Dit heeft verder niets met toegeven te maken of met respect, want oma mist vanaf zijn tweede verjaardag al zijn verjaardagen, ze mist zijn wedstrijden, zijn afzwemmen, de feestdagen etc etc, ze mist eigenlijk alles. Een uurtje in de maand kan ze hem, op haar manier, verwennen tot op het bot met nog een beperking, namelijk dat ze hem geen kadootjes hoeft te geven of kaartjes te sturen, want die worden direct teruggestuurd met oog op de andere kinderen hier in huis.
Misschien dat je het, voor wat betreft de omgang met oma en jouw jongste kind, nu ook vanuit een ander perspectief kan zien.
Annie
Ik vind het knap dat jullie je gevoel opzij kunnen zetten. Ik kan het niet. Ik wil geen onderling onderscheid tussen al mijn kinderen. Daarnaast kan ik het (nog) niet. Misschien egoïstisch, maar ja. Het is nu wel zo. Ik raak echt helemaal van de kaart/in de stres als hij bij haar is. Ik trek dat niet. Mijn partner wil het ook niet. En ik weet dat onze andere kinderen er ook moeite mee hebben. Wie verandert het in de toekomst, maar nu niet. Ze heeft het er maar mee te dealen.
Hoe wij met verjaardagen gaan doen, daar zijn we nog niet geheel over uit. Daar hebben nog kleine 3 maand voor om daar over na te denken.
Anoniempje
…" Ik wil geen onderling onderscheid tussen al mijn kinderen. Daarnaast kan ik het (nog) niet. Misschien egoïstisch, maar ja. Het is nu wel zo. Ik raak echt helemaal van de kaart/in de stres als hij bij haar is. Ik trek dat niet. Mijn partner wil het ook niet. En ik weet dat onze andere kinderen er ook moeite mee hebben".
Als het zoveel stress en spanning binnen jullie gezin teweeg brengt, dan moeten jullie het niet doen. Dus, ook geen cadeaus aannemen voor de kinderen….Duidelijk zijn en afstand nemen.
Over geen onderscheid tussen de kinderen
Ik vind je uitgangspunt niet realistisch. Je jongste is een biologisch kleinkind van je schoonmoeder. Je andere kinderen niet. Hoe vervelend deze Oma ook is, je kunt niet zomaar verwachten dat ze geen onderscheid maakt tussen het kind van haar zoon en jouw kinderen.
Ik vind de ervaring van Annie wel mooi. Kleinkind gaat 1x per maand een uurtje naar grootouders. En dat is het dan. Niet meer en niet minder. Net zo lang totdat kind zelf keuzes kan maken.
En inderdaad, geen cadeaus meer aannemen, geen Oma bij verjaardagen, etc. Ook geen cadeaus bij Oma thuis, gewoon niets.
Mij lijkt die versie te handelen omdat de tijd en frequentie zo afgebakend is.
Daarnaast kan je man uiteraard andere keuzes maken in hoe vaak hij zijn ouders ziet.
Ine m
"Ik vind je uitgangspunt niet realistisch. Je jongste is een biologisch kleinkind van je schoonmoeder. Je andere kinderen niet. Hoe vervelend deze Oma ook is, je kunt niet zomaar verwachten dat ze geen onderscheid maakt tussen het kind van haar zoon en jouw kinderen".
Ja, hoor. Je mag best verwachten van Oma dat ze dat niet zo overduidelijk laat merken! Let wel: het zijn wel kinderen! Een kind snapt dat niet dat het ene kind voorgetrokken wordt en dat er zelfs naar (kind is zelfs voor leugenaar uitgemaakt door oma) wordt gedaan naar de kinderen van anomiepje.
Ik snap heel goed dat Anniempje en man daar van balen.
OK, het jongste kind is een biologisch kleinkind. Maar als volwassene zou oma juist naar kinderen toe geen onderscheid moeten en mogen maken.
Oma zou als volwassene beter moeten weten! Mijn ouders hebben ook een 'stiefkleinkind'. Geen haar op hun hoofd om haar anders te behandelen dan hun biologische kleinkinderen. Daar ben je namelijk een volwassene voor!
Esmee
zo denk ik er dus ook over. Als volwassene heb je verantwoordelijkheid tov kinderen, namelijk dat je verantwoordelijk gedrag vertoond.
Irritant
Waar ik me een beetje aan erger in sommige postings is het feit dat Oma in haar hoedanigheid als Oma een bepaalde status krijgt toebedeeld en dus in die hoedanigheid mag handelen ongeacht hoe ze zich gedraagt. Ik ben het daar absoluut niet mee eens.
Ik vind dat respect verdiend moet worden, ongeacht wie het ook is. Niet omdat het een oma is mag oma alles zeggen en doen….dus mag oma haar biologische kleinkind dus voortrekken…wat voor voorbeeld geef je je kinderen dan straks mee? Zeker in het geval van Anoniempje mak ik me zorgen om de boodschap die schoonmoeder dadelijk aan het jongste kind meegeeft als het kind straks wel kan praten en kan nadenken. Als ik het allemaal zo lees, komt daar niets goeds van…..
Esmee
Zo denk ik er ook over. Dat je respect dient te verdienen en dat je status als oma inderdaad niet je het recht geeft om alles te mogen zeggen en doen.
Ik vind dat al mijn kinderen gelijk zijn en gelijk behandelt dienen te worden.
