Fysieke aantrekkingskracht
Hoi allemaal,
Misschien hebben jullie mijn vorige post, "met mijn handen in het haar," gelezen.
Ik ben er nog steeds niet over uit of ik bij hem wil blijven of niet. Ik heb mijn gevoelens met hem gedeeld, echt goed gepraat hebben we niet (communiceren is moeilijk voor hem, zie mijn vorige post), maar in ieder geval weet hij hoe we er voor staan.
Hij zegt (voor de zoveelste keer) dat hij aan zichzelf zal gaan werken, trauma's verwerken en leren communiceren. Dit is iets wat hij me al meerdere malen heeft beloofd, en nooit heeft waar gemaakt, maar voordat we definitief de handdoek in de ring gooien wil ik hem deze kans nogmaals geven.
Ik heb gezegd dat we over 2 maanden nogmaals hetzelfde gesprek hebben om te kijken of we verder zijn gekomen of niet. (Na ruim 4 jaar zo voortkabbelen wil ik er niet weer maanden of jaren overheen laten gaan)
Nu doet hij weer niet echt zijn best, ookal merk ik dat hij de situatie vreselijk vind. Hij vind het erg, maar doet nog niet alles eraan om ons huwelijk te redden (hij is passief, zie vorige post)
Ikzelf ga naar de psycholoog, seksuoloog en maatschappelijk werk, omdat ik voor mezelf alles wil hebben gedaan. Maar de twijfel of ik moet blijven, blijft. En wel hoofdzakelijk door dit probleem:
Ik voel me al jaren niet meer fysiek aangetrokken tot hem. Mijn vraag: kan dit nog komen?
We zijn nog zo jong, en al vrij snel na het begin van onze relatie raakte ons seksleven in het slop. Ik dacht dat het aan mij lag, dat ik aseksueel was of autistisch. Ik heb nu 2 jaar therapie achter de rug en recent de uitslag gekregen. Ik ben niet autistisch of aseksueel (zie vorige post, ik heb gevoelens voor een andere man, waar ik overigens niks mee doe omdat ik mijn man niet wil kwetsen.)
Maar het feit dat ons seksleven en huwelijk zo slecht/oppervlakkig is dat ik dit dacht over mezelf, spreekt boekdelen hoe erg het echt is. Maar ik zoek altijd eerst de reden bij mezelf en niet bij de ander. Maar misschien heb ik het teveel bij mezelf gezocht...
Dan nog, hij zegt nu aan zichzelf te willen werken, maar eerst zien dan geloven. Ondertussen moet ik me op mijn eigen vraagstuk richten. Is het mogelijk me weer aangetrokken te voelen tot mijn man? Degene waar ik mee ven getrouwd, maar die ik zie als een broer. Op het moment voelt het tegennatuurlijk wanneer hij me aanraakt, en ik vind het vreselijk. Maar het voelt gewoon.. verkeerd..
Wat denken jullie? Is het mogelijk om uit die broer zus relatie te komen na 4 jaar?
Pippeltje schreef op 03-11-2024 om 13:43:
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal berekenend klinken.
1 Je blijft in feite bij hem voor zijn geld, dat mag hij niet weten, want dan trekt hij zelf de stekker er uit.
2 Tegen hem zeg je dat als hij aan zichzelf gaat werken jij hem weer terug wil terwijl je niet eerlijk bent over het feit dat je hem gewoon niet meer aantrekkelijk vindt en niet eens zeker weet of dat terugkomt ALS hij al de moeite neemt aan zichzelf te werken.
3 Je gaat het gesprek aan over je relatie over 2 maanden als je zelf wat meer financiele zekerheid gaat krijgen waarschijnlijk. Best manipulatief.
Ik zou zeggen: kom op: ga maar met wat minder middelen leven. Je hoeft alleen voor jezelf te zorgen: daar is vast wel een oplossing voor. beter dan hem en jezelf voor de gek te blijven houden zoals je nu doet.
Zolang ze nog twijfelt en er geen sprake is van geweld, vind ik het juist heel verstandig om een scheiding goed te plannen. Als het toch op een scheiding uitloopt, is dat uiteindelijk ook fijn voor hem, want als zij een betere baan heeft, hoeft hij minder bij te dragen.
Pippeltje schreef op 03-11-2024 om 13:43:
Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal berekenend klinken.
1 Je blijft in feite bij hem voor zijn geld, dat mag hij niet weten, want dan trekt hij zelf de stekker er uit.
2 Tegen hem zeg je dat als hij aan zichzelf gaat werken jij hem weer terug wil terwijl je niet eerlijk bent over het feit dat je hem gewoon niet meer aantrekkelijk vindt en niet eens zeker weet of dat terugkomt ALS hij al de moeite neemt aan zichzelf te werken.
3 Je gaat het gesprek aan over je relatie over 2 maanden als je zelf wat meer financiele zekerheid gaat krijgen waarschijnlijk. Best manipulatief.
Ik zou zeggen: kom op: ga maar met wat minder middelen leven. Je hoeft alleen voor jezelf te zorgen: daar is vast wel een oplossing voor. beter dan hem en jezelf voor de gek te blijven houden zoals je nu doet.
Ik snap dat het zo uit mijn reacties overkomt als berekend en manipulatief.
Dat is niet mijn intentie. En ik ben hier ook eerlijk over geweest tegen mijn man. We zijn het er beiden over eens dat we die twee maanden moeten wachten, kijken hoe het dan gaat, en dan bepalen of we verder gaan of niet.
Ik wil geen manipulatief persoon zijn, dus heb ik inderdaad ook mijn zorgen over geld met hem gedeeld. En laat duidelijk zijn, geld is niet de hoofdzaak dat ik nog bij hem ben.
Wat ik vooral duidelijk wil maken in mijn posts, is dat we nog zo veel van elkaar houden, maar dat het gewoon niet lijkt te werken. We hebben allebei andere dingen nodig, maar we willen elkaar eigenlijk ook niet kwijt.
Het is een super gecompliceerde situatie, waarin twee mensen van elkaar houden maar elkaar eigenlijk niet kunnen geven wat ze nodig hebben.
Het financiële gedeelte is daarin een bijzaak. Hoe zwaar het ook zal zijn, ik blijf wel in het leven.
Maar de vraag is, hoe nu verder. Met elkaar, zonder elkaar..
Seksloos huwelijk of beiden zoeken naar een andere partner.
Of kan dat seksloze huwelijk nieuw leven in worden geblazen.
IMI-x2 schreef op 03-11-2024 om 13:51:
[..]
Zolang ze nog twijfelt en er geen sprake is van geweld, vind ik het juist heel verstandig om een scheiding goed te plannen. Als het toch op een scheiding uitloopt, is dat uiteindelijk ook fijn voor hem, want als zij een betere baan heeft, hoeft hij minder bij te dragen.
Precies! Dit is dus mijn intentie. Mocht het uitdraaien op een scheiding, wil ik dat wij beiden goed terechtkomen. Het is mijn doel om af te zien van partneralimentatie. Maar dat kan alleen als ik een betere baan heb.
Ik wil het respectvol aanpakken, en dat wij beiden goed terechtkomen.
En dat kan alleen als we het plannen.
JennaM schreef op 03-11-2024 om 14:21:
[..]
Ik snap dat het zo uit mijn reacties overkomt als berekend en manipulatief.
Dat is niet mijn intentie. En ik ben hier ook eerlijk over geweest tegen mijn man. We zijn het er beiden over eens dat we die twee maanden moeten wachten, kijken hoe het dan gaat, en dan bepalen of we verder gaan of niet.
Ik wil geen manipulatief persoon zijn, dus heb ik inderdaad ook mijn zorgen over geld met hem gedeeld. En laat duidelijk zijn, geld is niet de hoofdzaak dat ik nog bij hem ben.
Wat ik vooral duidelijk wil maken in mijn posts, is dat we nog zo veel van elkaar houden, maar dat het gewoon niet lijkt te werken. We hebben allebei andere dingen nodig, maar we willen elkaar eigenlijk ook niet kwijt.
Het is een super gecompliceerde situatie, waarin twee mensen van elkaar houden maar elkaar eigenlijk niet kunnen geven wat ze nodig hebben.
Het financiële gedeelte is daarin een bijzaak. Hoe zwaar het ook zal zijn, ik blijf wel in het leven.
Maar de vraag is, hoe nu verder. Met elkaar, zonder elkaar..
Seksloos huwelijk of beiden zoeken naar een andere partner.
Of kan dat seksloze huwelijk nieuw leven in worden geblazen.
Welnee, je houdt dit jezelf voor, het ‘nog veel van elkaar houden’, want in je posts is best heel duidelijk af te lezen dat het enkel houden van als broer/zus is. Ik durf te wedden dat je hem niet hebt verteld over je gevoelens voor die ander, dat is ook niet zonder reden?! Puur eigen gewin, net zoals het financiële gewin…..
Hoofdzakelijk geef je hem nog een “kans”, omdat je het jou financieel wat oplevert, niks meer/minder, want die zgn kans kan niemand binnen 2 maanden waarmaken natuurlijk. Allemaal heel begrijpelijk, maar wees daarover dan ook gewoon eerlijk naar jezelf ipv het mooier te doen voorkomen dan het eigenlijk is. Klinkt mss wat hard, mijn post, maar zo zie ik het wel heel duidelijk.
RoodVruchtje schreef op 03-11-2024 om 18:27:
[..]
Welnee, je houdt dit jezelf voor, het ‘nog veel van elkaar houden’, want in je posts is best heel duidelijk af te lezen dat het enkel houden van als broer/zus is. Ik durf te wedden dat je hem niet hebt verteld over je gevoelens voor die ander, dat is ook niet zonder reden?! Puur eigen gewin, net zoals het financiële gewin…..
Hoofdzakelijk geef je hem nog een “kans”, omdat je het jou financieel wat oplevert, niks meer/minder, want die zgn kans kan niemand binnen 2 maanden waarmaken natuurlijk. Allemaal heel begrijpelijk, maar wees daarover dan ook gewoon eerlijk naar jezelf ipv het mooier te doen voorkomen dan het eigenlijk is. Klinkt mss wat hard, mijn post, maar zo zie ik het wel heel duidelijk.
Ik begrijp dat het in 2 maanden niet meteen perfect is, dat hij zijn trauma's heeft verwerkt en leert communiceren. Mijn insteek is meer dat ik in die 2 maanden vooruitgang wil zien, dat hij daad bij woord voegt en stappen zet om zijn trauma's te verwerken. Ik weet dat het jaren duurt voordat alles beter is, dat het misschien nooit perfect zal zijn. En dat hoeft ook niet, zolang hij maar uit die passieve rol stapt en actie onderneemt.
Het financiële gedeelte zijn we het over eens, we hebben erover gepraat en hij is het eens om te wachten op mijn volgende baan, als we al gaan scheiden. Dus het gaat niet om mijn financiele gewin. Het gaat erover dat we allebei niet weten of we elkaar nou los moeten laten of niet, of dat we nog moeten proberen om samen te blijven en te werken aan ons huwelijk, of dat het tevergeefse moeite is.
JennaM schreef op 03-11-2024 om 09:40:
[..]
Dankjewel voor je reactie en voor je openheid.
Het is alsof ik een blik in de toekomst werp.
Wij hebben geen kinderen. Ook omdat ik weet dat ik een kind zou krijgen met een kind. Ik heb mezelf lang voorgehouden dat een kinderloos leven prima is. Maar nu ik richting de 30 ga, ga ik twijfelen. Zou ik met een andere man wel kinderen willen? Ik weet het niet zeker, maar misschien wel.
Ik ben nu al jaren meer zijn kamergenoot dan zijn echtgenote. Nu al, en ik ben nog geen 30.
Als ik jouw bericht zo lees, dan weet ik dat ik dat niet wil. Ik wil een echtgenote zijn, een partner. Geen moeder en therapeut.
Nogmaals dankjewel voor je reactie. Ik maak hieruit op dat je een enorm sterk persoon bent. Ik wens je alle goeds toe.
JennaM schreef op 03-11-2024 om 09:13:
[..]
Dat heb ik wel helder voor mezelf. Hij moet professionele hulp zoeken en daar actief mee aan de slag gaan. Daarnaast moet hij uit zijn passiviteit komen, meer doorpakken, meer helpen in het huishouden en meer doen om ons huwelijk te redden.
Daarnaast zei ik hem dat hij wat meer voor zichzelf mag opkomen, tegen mij in mag gaan als hij het ergens niet mee eens is. Ik heb namelijk een sterk karakter, en heb soms tegengas nodig. Maar hij zei meteen: dat zal ik nooit kunnen.
Erg teleurstellend. Maar als dat is hoe hij het ziet dan heb ik dat accepteren. De vraag is dan: kan ik dat accepteren of ga ik weg..
Ach Jenna, je hebt niet eens kinderen met hem. Dat zou de stap om ermee te stoppen toch een stuk makkelijker moeten zijn dan met kinderen.
En je wilt dat hij van alles gaat veranderen (wat je overigens heel vaag formuleert "meer" dit en "meer" dat - hoeveel meer? Kan je het concreet maken?). Maar het ligt niet in de lijn der verwachting dat hij zoveel gaat veranderen als je wilt. En in 2 maanden gaat dat ook niet lukken, natuurlijk, dat kan jij ook bedenken.
En waarom blijf je? Omdat het financieel minder goed krijgt? Maar bij een man die op enorm veel punten tekort schiet, waar je niets meer voor voelt? Ik zou als ik jou was snel werk maken van een betere baan, als die baan die je volgend jaar krijgt (begin volgend jaar?) nog niet goed genoeg betaalt, zodat je financieel onafhankelijk wordt en je niet om die reden bij hem blijft. Want het is natuurlijk wel een treurige situatie, dat heb je zelf natuurlijk ook wel heel goed door.
En je bent nog zo jong en hebt zoveel kansen om een veel fijnere relatie te hebben dan je nu hebt en anders waarschijnlijk zelfs alleen nog veel fijner dan in deze situatie waar je je alleen maar ergert aan je partner.
Veel sterkte ermee.
Izza schreef op 03-11-2024 om 13:08:
Ik heb maar 1 advies aan alle vrouwen: accepteer je partner zoals hij is. In een goede relatie moet je jezelf kunnen zijn. Een ander veranderen is onmogelijk. Dat kan iemand alleen vanuit zichzelf (en eigen motivatie). Dus niet opgelegd door een ander. En zeker niet in een korte tijd.
To laat hem los. Je klinkt als zijn moeder. Hij moet van jou vanalles. Maar feitelijk moet hij helemaal niets. Hij voldoet niet aan jou eisen (echt volkomen logisch).
Stop met aan hem trekken. Scheelt direct een hoop eigen hulpverlening.
TO, ik zou deze nog eens goed lezen.
Je wilt jezelf kunnen zijn in een relatie en dan elkaar respecteren (ook als je anders bent) en van elkaar houden.
Ik zit deze draad toch wel met stijgende verbazing te lezen. Je geeft helemaal niks om deze man. Je breekt hem tot de grond af, stelt onhaalbare eisen aan hem, je ontzegt hem liefde en intimiteit, en je blijft bij hem omdat het financieel voor jou beter uitkomt. Ondertussen wil je niet zelf de relatie beeindigen terwijl je wel al een ander hebt klaar staan dus je knijpt hem net zo lang fijn tot hij de stekker eruit trekt of tot je het zo kan draaien dat het allemaal aan hem ligt en dat je niet anders kon.
Nou, fraai. Ik heb vooral erg veel medelijden met je man. Ik hoop dat je gauw de ballen hebt om hem zijn vrijheid te geven, en dat hij iemand vindt die wel van hem houdt en hem niet voortdurend inpepert hoe zeer hij te kort schiet tot er niks van hem over is.
Hij zal inderdaad wel wat therapie nodig hebben.
AnnaPollewop schreef op 03-11-2024 om 21:51:
Ik zit deze draad toch wel met stijgende verbazing te lezen. Je geeft helemaal niks om deze man. Je breekt hem tot de grond af, stelt onhaalbare eisen aan hem, je ontzegt hem liefde en intimiteit, en je blijft bij hem omdat het financieel voor jou beter uitkomt. Ondertussen wil je niet zelf de relatie beeindigen terwijl je wel al een ander hebt klaar staan dus je knijpt hem net zo lang fijn tot hij de stekker eruit trekt of tot je het zo kan draaien dat het allemaal aan hem ligt en dat je niet anders kon.
Nou, fraai. Ik heb vooral erg veel medelijden met je man. Ik hoop dat je gauw de ballen hebt om hem zijn vrijheid te geven, en dat hij iemand vindt die wel van hem houdt en hem niet voortdurend inpepert hoe zeer hij te kort schiet tot er niks van hem over is.
Hij zal inderdaad wel wat therapie nodig hebben.
Dan heb je deze topic toch niet goed gelezen. Denk dat je toch wat beter moet leren lezen voordat je zo'n haatvolle reactie schrijft.
Ik heb geen ander klaarstaan, daar ben ik erg duidelijk in. Bovendien, die ander heeft geen gevoelens voor mij.
Ik probeer mijn man al jaren te helpen en steunen met zijn trauma's, probeer hem al jaren zo ver te krijgen dat hij hulp zoekt. Ik ben na al die tijd nog bij hem, juist omdat ik van hem hou.
Over het financiële deel, als je beter had gelezen dan zou je weten dat dit iets is wat ik met hem heb besproken en waar we hetzelfde over denken.
Als in jouw boekje hulp zoeken bij traumaverwerking en goed leren communiceren "onhaalbaar" is, dan wil ik niet eens weten hoe vreselijk moeilijk jouw leven is.
Lekker met je trauma's blijven struggelen en niet goed communiceren met je partner, omdat hulp zoeken onhaalbaar is.
Ik denk dat je beter gezamenlijk dingen kunt gaan doen om weer wat dichter bij elkaar te komen, dan allerlei eisen aan hem te stellen. Op zich is het bijv waarschijnlijk niet slecht voor hem om psychologische hulp te krijgen of is het fijn als hij vaker stofzuigt, maar ik denk niet dat dat zal maken dat je hem aantrekkelijker gaat vinden. Ik denk wel dat je nader tot elkaar kunt komen, maar niet door alleen ieder apart te werken.
Wow, ik ben zelf degene die eerst met een wat kritische post komt maar daarna lijkt de weg vrij om TS helemaal af te breken, te beschuldigen van egoisme en eigen belang/ eigen gewin en een sneer dat hij inderdaad wel 'therapie nodig zal hebben'.
Sorry hoor, maar kan het ietsje vriendelijker? Ietsje respectvoller?
Pippeltje schreef op 04-11-2024 om 21:17:
Wow, ik ben zelf degene die eerst met een wat kritische post komt maar daarna lijkt de weg vrij om TS helemaal af te breken, te beschuldigen van egoisme en eigen belang/ eigen gewin en een sneer dat hij inderdaad wel 'therapie nodig zal hebben'.
Sorry hoor, maar kan het ietsje vriendelijker? Ietsje respectvoller?
Bedankt voor dit bericht.
Ik kan goed kritiek hebben, maar dat bericht ging inderdaad erg ver.
Pippeltje schreef op 04-11-2024 om 21:17:
Wow, ik ben zelf degene die eerst met een wat kritische post komt maar daarna lijkt de weg vrij om TS helemaal af te breken, te beschuldigen van egoisme en eigen belang/ eigen gewin en een sneer dat hij inderdaad wel 'therapie nodig zal hebben'.
Sorry hoor, maar kan het ietsje vriendelijker? Ietsje respectvoller?
Mwah, mijn post was een herhaling van uitspraken van TO zelf, dus geen zelf ingevulde uitspraken. Ook jij kunt niet bepalen wanneer een reactie enkel kritisch is natuurlijk, vind dat je enorm overdrijft. Lees alle posts van TO maar eens aandachtig terug….
Ik vind wat je doet gemeen en berekenend over komen. Als je hem zat bent om wat voor reden dan ook hoef je daar geen verder geen legitimiteit voor te geven. Ik hou niet meer van je en vanaf nu gaan we onze eigen weg is voldoende.
Waarom blijf je bij hem terwijl je nota bene aangeeft gevoelens te hebben voor een ander? Financieel makkelijker? Staat het huis op zijn naam?
Nu creëer je weer vale hoop bij hem door hem met zichzelf aan de slag te laten gaan gaan terwijl je diep van binnen al lang weet dat het niks zal uitmaken.
Zeker als er geen kinderen in het spel zijn snap ik niet waarom je er geen punt achter zet. Het is zonde van jouw tijd maar net zo goed zonde van die van hem. Je bent nog jong zeg je zelf, maak er iets moois van. Zonder hem.
Scriptos schreef op 06-11-2024 om 13:04:
Ik vind wat je doet gemeen en berekenend over komen. Als je hem zat bent om wat voor reden dan ook hoef je daar geen verder geen legitimiteit voor te geven. Ik hou niet meer van je en vanaf nu gaan we onze eigen weg is voldoende.
Waarom blijf je bij hem terwijl je nota bene aangeeft gevoelens te hebben voor een ander? Financieel makkelijker? Staat het huis op zijn naam?
Nu creëer je weer vale hoop bij hem door hem met zichzelf aan de slag te laten gaan gaan terwijl je diep van binnen al lang weet dat het niks zal uitmaken.
Zeker als er geen kinderen in het spel zijn snap ik niet waarom je er geen punt achter zet. Het is zonde van jouw tijd maar net zo goed zonde van die van hem. Je bent nog jong zeg je zelf, maak er iets moois van. Zonder hem.
Hier kan ik me alleen maar bij aansluiten.
