Friends with benefits

Dat heeft hij al een keer geprobeerd

Serra, in haar beginposting schrijft Druifje dat haar vriend de andere dames al een keer heeft opgegeven voor haar en dat hij daar 'erg van in de put raakte' en het niet kon volhouden.

De bal ligt nu bij Druifje. Hij gaat niet veranderen. De vraag is, is zij uit het juiste hout gesneden voor een dergelijke relatie? Zo simpel is het volgens mij.

Chris

Maak jezelf geen illusies

Druifje; je stelt mijn invoelings-, voorstellings- en bevattingsvermogen danig op de proef. Het is dat ik weet dat ik geen autist ben, maar ik zou me er nu bijna een gaan voelen.

Autisme gaat gepaard met problemen ten aanzien van communicatie en sociale interactie; zo is ook mij bekend. Nimmer echter heb ik het genoegen gehad kennis te maken met een autist die uitmuntte in charme. Ook heb ik het nog nooit eerder in mijn leven meegemaakt, dat iemand een autist kenschetste als uiterst charmant. Jij bent voor mij de allereerste.

Eerlijk gezegd, hoe graag ik ook zou willen geloven in romantische sprookjes; ik moest onmiddellijk denken aan die bekende waarschuwing van het team van marktplaats: ¨Laat uw gezonde verstand spreken: als iets te mooi lijkt om waar te zijn, dan is dat meestal ook zo.¨ Helaas was ik er te laat bij om je dit tijdig op het hart te kunnen drukken. Je bent immers reeds gebeten door het beruchte addertje onder het gras?

Toegegeven; je hebt flink terug gebeten door hem voor de keus te plaatsen: die andere vrouwen, of ik! Hij zei voor jou te willen kiezen, maar kon dat op termijn niet volhouden.

Nu dreigt een herhaling van zetten; met een zeer voorspelbare uitkomst. Hoe passend bij een autist!

Enfin: het is een strijd die je niet kan winnen. Jij wil verandering van zijn gedrag, terwijl wat hem betreft alles zoveel mogelijk bij het oude dient te blijven.

In mijn ogen sta je helemaal niet voor een dilemma, maar slechts voor de nuchtere vraag: doe ik er verstandig aan om van zijn probleem mijn probleem te maken? Het probleem zijnde, dat ´meneer´ niet kan stoppen met het hebben van seks met zijn vriendinnen.

Onderschat het probleem niet; maar vooral ook niet de negatieve gevolgen ervan, als je jezelf medeverantwoordelijk zou maken voor de oplossing ervan.

Geen vrouw is erbij gebaat in de rol van de jaloerse echtgenote terecht te komen. Ik zou zeggen: stap, of beter: trap er niet in!

Niemand is verplicht tot poly-amorie, en het staat iedereen vrij om uit een benarde positie te stappen.

Huh maartje ? (ot)

"Ik weet trouwens niet of ik dit meerwalletjesgedrag erger vind dan dat van militante vrouwen die regelmatig hun benen stijf bij elkaar houden als ze eens geen zin hebben in seks (ik bedoel dan "gewoon geen zin", libidoverminderende ruzies e.d. tellen niet mee)." Vanwaar deze vergelijking?
Moeten ze dan tegen hun zin seks gaan hebben? tsss, oh ja, ze moeten zeker 'zin gaan maken'. Ik vind dit echt brrr hoor. niet mijn probleem heb altijd zin maar als mijn partner geen zin heeft/had hoeft hij echt geen zin te gaan maken voor mij. Ik vind het gek joh.

Chrish

Dat heb ik gelezen maar... Ik zie het niet als 'echte' poging. Vriend werd kon er niet goed mee omgaan, met de verandering en toen 'kon' druifje niet anders dan weer toegeven.... Kom op vriend (denk ik dan)! En ook kom op druifje! Ook al heb je autisme, een aanverwante stoornis of wat ook, dan nog ben je verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Misschien voor de een makkelijker dan voor de ander maar Vriend wordt het wel heel makkelijk gemaakt ermee weg te komen....

Druifje & mari

@Mari, ik schrijf hier een tikkeltje militanter en ongenuanceerder dan ik het zelf zie. Dat is ingegeven door de dominantie norm hier op het forum dat monogamie goed is en alles wat niet monogaam is niet goed, dat wil zeggen fout is. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat de één over de ander heen loopt. Juist door elkaars gevoelens te erkennen en accepteren (en niet meteen te labellen en te oordelen) is er een mogelijkheid om er samen uit te komen.
@Druifje, als het makkelijk was dan hoefde je er niet over te dubben en te schrijven. Ik heb ook geen mening over hoe je uiteindelijk moet beslissen, maar juist omdat je blij met hem bent denk ik dat je zou kunnen kijken of er een manier is waarop je hier samen uit zou kunnen komen (zonder op voorhand grenzen of een ultimatum te stellen).

Druifje

Ik denk dat je moet beslissen welke waarde je aan deze relatie hecht. Als je een relatie met 'alleenrecht' en met toekomstmuziek wilt, zou ik het contact verbreken. Als je het leuk vind om een seksmaatje te hebben waar je ook bevriend mee bent, dan is de relatie met deze man een geweldige oplossing. Daar is ook niets verkeerd aan. Als de regels maar duidelijk zijn. Ook voor hem dus.

Marieke

Fijn dat je schrijft waar je stevige mening vandaan komt. Ik begrijp je reacties nu beter door dat kader.

Wat me wel triggerde in je bericht is het er samen uit proberen te komen zonder op voorhand grenzen te stellen (geen citaat maar wat ik er uit haalde). Wat bedoel je met geen grenzen stellen? Ik vind t juist fijn om te weten waar iemand staat en in die zin zijn grenzen aangeeft. Voor mij is dat bijna een voorwaarde om er samen uit te komen. Hoe zie jij dat dan in Druifjes verhaal?

Enkele reacties

Ik wilde nog even inhaken op t stukje autisme. Autisme betekent niet altijd dat iemand stug en niet charmant is. Mijn zoon heeft autisme en is voor de buitenwereld zeker een hele leuke jongen. Spontaan , gezellig, attent enz. De onmogelijkheden komen wanneer de wereld onoverzichtelijk wordt en veranderingen plaats vinden. ( bijv. )In dit kader heb ik deze man dan ook al meerdere keren mogen meemaken met behoorlijke autistische trekken. Heel herkenbaar voor mij. Ik twijfel dan ook geen moment aan dat hij dit wel of niet heeft. Het wordt ook niet als excuus gebruikt door hem.

Verder heb ik nog meer hele mooie reacties gelezen hier. Van alle kanten wordt het belicht. Was het inderdaad heel zwart/wit , dan zou de keuze niet zo moeilijk zijn.
Het is niet de typische relatie van: Dat is lekker makkelijk voor hem, hij hoeft niet te veranderen. Aan de andere kant vind ik ook dat als het mij verdriet doet hij daar best iets voor kan doen. Zijn visie is; als je het goed hebt samen heb je geen behoefte aan anderen. Het is nu ook al weer een aantal weken geleden dat hij met een ander was. Dat was 1 avondje , en daarna ben ik enorm verdrietig geworden daarvan. Hij vertelt echt niet elke keer wat hij wel en niet doet. En op dit moment vraag ik er ook niet naar. Kan dus best zijn dat er ondertussen weer iets is gebeurd. Maar als we samen zijn dan is hij er wel echt voor mij. Op alle punten. Hij zorgt voor me, als er iets te repareren valt dan doet hij dat even tussendoor, en niet geheel onbelangrijk..in bed wordt ik heerlijk verwend Tja bijna een ideale situatie voor een LAT relatie..Maar het is dus geen relatie, het is vrijblijvendheid..friends with benefits. Ik moet of het knopje om zetten dat ik geniet van alles wat hij me biedt of ik moet weg wezen. Dat gevoel zit in de weg..want een relatie is 1 op 1 . en niet dat je het met een ander ook doet. Dan voel ik me niet meer speciaal.

Speciaal

We zijn in onze cultuur zo gefocust op dat 1 op 1. Hoe ouder ik word hoe meer ik afstap van dat idee. Sex is maar één aspect naast alle andere dingen die je samen deelt en zo te horen delen jullie veel.

En het klinkt goed wat je vertelt, mocht je dat ene aspect kunnen loslaten dan geniet je wel van hem. Ik zou zorgen dat je zelf ook genoeg te doen blijft hebben ernaast zodat zijn uitjes je minder opvallen.

Ik had zelf ooit een FWB maar meer dan een half uur praten en bespringen was dat niet.

Maar uiteraard aan jou om te beslissen wat goed voelt voor jou!

Lieve druifje

In elke posting die ik van je lees zie ik hetzelfde aspect terugkeren. Jij wilt voor hem speciaal en de enige zijn.

Volgens mij weet je allang wat je moet doen.

Chris

Misschien wel chris

Misschien wel..maar zoek ik toch een excuus . En ook probeer ik open te staan voor andere denkwijzen. Misschien tegen mijn gevoel in. Maar mijn gevoel is natuurlijk ook al jaren vastgeroest in vaste ideeen over hoe het zou moeten zijn. En ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die op deze manier in het leven staan. Hoe en waarom, en of daar toekomst in zit. Wat dat betreft vond ik de site van polyamory wel een mooie eyeopener. Alhoewel ik er nog steeds moeite mee heb.

Herkenbaar

Hallo Druifje,

Ik heb lang getwijfeld of ik zou reageren. Maar in jou laatste berichtje schrijf je iets waar ik toch op wil reageren met mijn verhaal. " En ook probeer ik open te staan voor andere denkwijzen. Misschien tegen mijn gevoel in. Maar mijn gevoel is natuurlijk ook al jaren vastgeroest in vaste ideeen over hoe het zou moeten zijn. En ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die op deze manier in het leven staan. "
Ik was weer vrij na een jarenlange relatie waar in ik 3 kinderen kreeg. Toen kreeg ik kennis aan een man waarop ik op slag verliefd werd. Een heel lieve, eerlijke, warme en oprechte man die ook op mij verliefd werd. Na een half jaar maakte hij het echter uit, om 2 redenen. Ten eerste had hij enorme bindingsangst. Ten tweede had ik direct gezegd dat ik een monogame relatie wilde - net als jij vastgeroest in vaste ideeën over hoe het zou moeten zijn. En hij kon dat niet volhouden, hij wilde ook sex hebben met anderen, terwijl hij mij niet wilde bedriegen hiermee.
Ik heb enorm veel verdriet gehad. Ik heb ook alle contacten verbroken met hem omdat het zo pijnlijk was. Maar toen overkwam mij iets. Ik wil er niet te veel over kwijt, maar op een avond zag ik hoe 2 mensen enorm veel van elkaar kunnen houden en elkaar in liefde ook sex met anderen gunnen. Die oprecht kunnen genieten van het feit dat de partner geniet met een ander. Die mensen waren swingers.
Bij mij ging een knop om. Na 4 maanden heb ik mijn exgeliefde gebeld en gevraagd of hij een open relatie met me wilde. We wonen nu 7 jaar samen en nog steeds iedere dag blij en gelukkig. En weet je wat zo raar is? Ik kan me niet meer voorstellen dat ik zo'n waarde hechtte aan monogamie.
Ik kan je niet vertellen wat voor jou de beste keus is. Ik weet wel dat ik met mijn beslissing gelukkiger ben dan ik ooit had gedacht.
Annamina

Heilige huisjes

@Serra: Voor de meeste mensen hier op het forum is monogamie een waarde die buiten iedere discussie staat. Zie hier de reactie van Chris (geparafraseerd) "je wil de enige zijn dus je weet wat je moet doen". Voor Chris is monogamie de norm en dat is de grens die zij stelt. Dus ongeacht alle positieve kanten die deze Friend with benefits heeft is dit de grens en dienst hij gedropt te worden.
Wat ik bedoel is niet een status quo maar een meer procesmatige benadering: We vinden elkaar leuk, we hebben het gezellig met elkaar maar op één punt zijn we het niet eens. Door samen te zoeken wat dit betekent en waarom het dan precies niet goed voelt en hierover te praten kun je uitzoeken of je nader tot elkaar kunt komen (of juist steeds verder uit elkaar gaat lopen). Dit proces kun je alleen samen doorlopen als je echt om elkaar geeft, elkaar respecteert, accepteert en het lef hebt om je kwetsbaar op te stellen. Het kost energie en is spannend, maar kan je ook ontzettend veel opleveren. Zelfs als blijkt dat je uiteindelijk niet samen verder gaat, want dan heb je heel veel over jezelf geleerd. Als je op voorhand een grens had getrokken dan had je ook jezelf de kans ontzegt om je grenzen te verleggen en te groeien. Dit werkt trouwens op voor alle grote issue's in je leven.
En ik weet dat ik mij hiermee de hoon van ieder op de hals zal halen die houdt van duidelijkheid en wit is wit en zwart is zwart. Niet iedereen kan onzekerheid in zijn/haar leven toelaten als het om echt belangrijke zaken gaat, maar Druifje leek mij iemand die de mogelijkheid in iedergeval in overweging wil nemen en daarom wil ik de moeite nemen om hier een ander geluid te laten horen
Ik vind het leuk dat Annamina hier haar verhaal schrijft, zo zie ik het ook bij vrienden; een grote verrijking van hun leven.

Marieke

Dankjewel! Mooie en ware woorden, die ik op een ander vlak goed kan gebruiken.

Dynamisch

Check, snap wat je bedoelt Marieke. Nee, met statische grenzen bereik je mi in een relatie weinig. Grappig hoe dit forum steeds bijscherpt. Ik dacht dat ik grenzen stellen belangrijk vind maar ik bedoel meer dynamisch, meer in het licht van belangen. In dit geval dus aan druifje welk belang ze hecht aan het de enige willen zijn... Als dat idd is wat je (ze) wil, dan zou ik het stevig aanzetten dus

Annamina

Wat lief dat je dat met me wilt delen. Het geeft mij stof tot nadenken. Zomaar iets aan de kant zetten is best moeilijk. Ik weet dat ik hier niet zomaar voor open kan staan. Ik ben blijkbaar toch best jaloers. Maar wil niet zeggen dat ik hier niet eens over na kan denken..wat belangrijk in het leven is. Monogamie aan elkaar beloven wil niet zeggen dat iemand ook trouw is aan je. Dat zet me ook te denken.

T is best een leerzaam draadje zo

ik lees alles aandachtig en het doet me echt goed om alle berichtjes te lezen. De ene keer neig ik naar het zwart/wit denken. De andere keer denk ik: wat wil je nou.. Mooi toch om er over na te denken en te leren in het leven.

Marieke

Leg me alsjeblieft geen woorden in de mond.

Ik ken ook mensen voor wie monogamie niet de norm is en ik veroordeel dat niet. Het is echter niet voor iedereen. Op basis van haar uitlatingen in dit draadje krijg ik het idee dat Druifje hier niet gelukkig van gaat worden.

Maar dat is verder geheel aan haar en ze heeft zoals ze zelf aangeeft genoeg stof tot nadenken nu.

Chris

Chrish

Dat is wat parafraseren is

Recapitulerend

Mede door toedoen van mijn uiterst charmante verschijning en dito gedrag is het mij maar al te zeer bekend wat mannen doorgaans willen; met mij althans. ¨Was will das Weib?¨, vroeg Sigmund Freud zich af, en ´ontdekte´ dat ook vrouwen seksuele driften hebben. Nu kijken wij daar allerminst van op; maar het schijnt in die tijd en regelrechte openbaring te zijn geweest. Alfred Adler, een tijdgenoot en collega van Freud, stelde een wat algemenere vraag aan de orde. Hij vroeg zich af wat een mens met zijn leven wilde; om te constateren dat dit per mens verschilde (sic!). Uiteraard baarde hij hiermee aanzienlijk minder opzien. Het ging tenslotte niet louter om dat wat ons mensen, op enkele wereldvreemde zonderlingen na, op bijna obsessieve wijze lijkt bezig te houden: d.w.z. seks?

En, oh ja; toen hadden we ook nog de denker Karl Marx, die zich weliswaar verre hield van geneeskunde, maar zich wel degelijk bekommerde om de zielenroerselen van mensen. Zijn gedachtegoed, het historisch-materialisme, bracht de dichter/songwriter Bertold Brecht ertoe om statements te doen als: ¨Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral!¨

¨Wat wil je nu toch met al die kerels, Rode Krullenbol, in dit draadje?¨; zo zullen jullie je inmiddels wellicht vertwijfeld afvragen. En bovenal: ¨Wat moeten wij in hemelsnaam met ze¨? Welnu: dat licht ik gaarne toe.

Sceptici mogen dan wel beweren, dat uit het verleden geen lessen te trekken zijn; maar laat ik van het tegendeel overtuigd zijn! Als wij ergens iets van kunnen leren, dan is het wel van het verleden. Ons eigen verleden, maar ook dat van anderen; laten we zeggen: het collectieve verleden. Mooi toch? Heel veel kennis en inzichten hoeven we niet eens op te doen via eigen levenservaring, maar krijgen we via anderen op een presenteerblaadje aangereikt!

Het spreekt voor zich dat ik hier de nodige discretie betracht, als het gaat om mijn eigen levensgeschiedenis. Bescheiden als ik ben, beperk ik mij hier nu eerst tot enkele aanvullende op- en aanmerkingen ten aanzien van het leven van Druifje. Wat ik allemaal wil, of juist niet, komt dan misschien later wel aan bod.

Dus, Druifje: wat zou jij (wat mij betreft) nou kunnen leren van bovengenoemde heren in het bijzonder en ons collectieve verleden in het algemeen?

Wees gerust: daar kan ik gelukkig best wel kort over zijn: wil je goed opkomen voor je eigen hachje, dan dien je je belangen helder voor ogen te hebben/krijgen en te houden; en ernaar te handelen. Om met Marx te spreken.

Natuurlijk wil je een bevredigend seksleven! Wie niet? Freud zou zich in zijn graf omdraaien, indien je anders beweerde. Geen wonder, dat je blij bent met een man die jou in bed tevreden weet te stellen! Wie zou dat nou niet zijn?

Nogal wiedes ook, dat je liever de enige sekspartner wilt zijn in het leven van je vriend. Hoewel sommigen er nu juist de spanning van het verbodene voor nodig hebben; is gebleken, dat voor de meeste mensen de geborgenheid van een vaste, monogame relatie een noodzakelijke voorwaarde is voor het kunnen hebben van fijne seks! Onze beleving van seks hangt nogal af van de context waarin die (seks) plaatsvindt. Misschien heb je dit reeds aan den lijve ondervonden?

Helemaal niet raar ook, dat je af wil van het vrijblijvende karakter van jullie relatie. Die ´friend with benefits´ blijkt niet alleen een goede klusjesman, maar ook nog eens een voortreffelijke minnaar. Het is ook wel gebleken, dat jij niet de enige bent die dat op prijs weet te stellen. De gedachte/angst hem te verliezen aan een ander is dus bepaald niet uit de lucht gegrepen. En allicht boezemt alleen al de gedachte aan afscheid (moeten) nemen eerder verdriet in, dan vreugde.

Evenzo zou ik het me levendig kunnen voorstellen, als je nog liever met je vriend zou deelnemen aan het circuit van de swingers, dan dat hij het bed blijft delen met één of meer van zijn oude, vertrouwde vriendinnen; elke keer als het tussen jullie weer even niet (zo) goed is. Incidentele vrijblijvende seks met relatieve vreemden is tenslotte in zekere zin een minder grote bedreiging voor jullie relatie.

Het lijkt me echter, dat bij swingen veel te veel prikkels komen kijken voor een autist. Ongetwijfeld zal je vriend in geval van nood liever blijven terugvallen op zijn vriendinnen.

Koste wat kost voorkomen dat nood zich voordoet, dan maar? Het is aan jou om te bepalen of deze zo gangbare oplossing ook voor jou/jullie werkt.

Of je jaloerse gevoelens de kop indrukken, dan wel omvormen tot liefdevolle, en zijn seksuele escapades gaan accepteren? Het is aan jou om te bepalen, of dat een werkzame uitweg uit de impasse biedt.

De relatie verbreken en toch maar op zoek gaan naar een andere charmante man? Het is aan jou om te bepalen, of de vertrouwensbreuk in jullie relatie voor jou zwaarder weegt, dan de geneugten die je ervan ondervindt. Strikt genomen heb je met het stellen van een ultimatum hierin reeds een keuze gemaakt. In ieder geval dien je nog even af te wachten tot 1 januari 2013 en te bezien of je ultimatum het beoogde effect heeft gesorteerd. Wie weet kiest hij nu wel echt voor jou. Het zou zo maar kunnen!

Druifje; ik vind dat je met recht bang bent dat je droom uitmondt in een nachtmerrie. Wat een domper op de feestvreugde, nu toch!

Of jullie levenssituatie wezenlijk verschilt van die van andere stellen die een vertrouwensbreuk ondervinden wegens promiscue gedrag, lijkt me af te hangen van de (kern)vraag of zijn seks met andere vrouwen verband houdt met zijn autisme. Ook dit is aan jou om te bepalen. Wellicht kan een lotgenotengroep ´partners van autisten´ je daarbij helpen?

Krullenbol

wat mooi gezegd krullenbol. Ik heb het twee keer gelezen. Sommige dingen komen overeen met hoe ik denk en hoe hij in het leven staat. Sommige dingen niet. Ik ben absoluut niet bang om hem kwijt te raken. Niet als ik de escapades accepteer en ook niet als ik geen sex meer met hem zou hebben. Het is niet alleen de sex die ons bind. En dat is dus ook wat betreft de andere dames. Hij blijft hun trouw in de relatie die hij met hun heeft. Vriendschap, liefde en af en toe heeft hij sex met hen als ze daar beiden zin in hebben. Dat gebeurd niet wekelijks maar af en toe. Ook niet elke keer als ze elkaar zien. Ze hebben een diepe vriendschap opgebouwd met liefde voor elkaar. Ik zie het een beetje een hippie/flowerpower gedoe. Elkaar liefhebben en vrijheid om anderen lief te hebben. Vriend en ik zien elkaar een aantal dagen per week, hebben dagelijks contact. De geneugten voeren nog steeds de boventoon en ik probeer er niet te veel aan te denken dat er nog andere liefdes zijn . Als we bij elkaar zijn is hij er voor mij. Op zich iets wat je je bij iedere vriend wenst. Of dit voor mij blijft werken weet ik dus nog niet. Ik probeer momenteel te genieten van de leuke dagen en nachten die we hebben. En mijn gevoel een beetje op een zijspoor te zetten. Of dit alles aan autisme te wijten is durf ik niet te zeggen. Wel dat het lastig is voor hem om het ' oude ' los te laten. Maar verschillende 'relaties' aangaan is niet bepaald autistisch gedrag denk ik.

Een kwestie van eer, geweten, verantwoordelijkheidsbesef en real

De hippie/flower power beweging is de geschiedenis ingegaan als een beweging die geschiedenis heeft geschreven. Veel van de moderne verworvenheden die wij nu kennen, worden aan haar toegedicht. En niet voor niets! Haar revolutionaire streven naar verandering heeft immers zeker vrucht afgeworpen? De kleinburgerlijke moraal ten aanzien van onze zeden bijvoorbeeld, is onmiskenbaar minder verstikkend dominant aanwezig, dan enkele decennia geleden. De beweging is zelfs zo succesvol geweest, dat zij danig heeft verloren aan momentum en revolutionair elan.

Nu de goegemeente in ieder geval op zedelijke gebied ruimer denkt en toleranter is geworden, is het voor een aanhanger van de vrije liefde ook helemaal niet meer nodig om zich als een typische hippie uit te dossen. Eenieder maakt een polygame levensstijl – hopelijk tijdig! – wel kenbaar in woord. Voor zover de typische hippie-uitdossing nog in het straatbeeld voorkomt, betreft het, afhankelijk van de leeftijd, een laatste der Mohikanen, dan wel pur sang ´fashion´.

¨Het is er allemaal niet overzichtelijker op geworden!¨, zou men (kunnen) verzuchten. ¨Tja; dat is nu eenmaal de prijs die wij logischerwijs betalen voor keuzevrijheid en diversiteit!¨; werp ik dan onmiddellijk tegen. Ik heb die prijs er wel voor over. Met mijn ¨bemoste verleden¨, om dit keer eens met een vrouw (Annie M.G. Schmidt) te spreken, waardeer ik de zegeningen van de moderne tijd maar al te zeer!

Op de keper beschouwd schrijft ieder mens geschiedenis. De keuzes die je maakt beïnvloeden naast je eigen leven ook dat van anderen. Met ons dagelijks leven in het hier en nu geven wij met ons allen vorm aan de toekomst. Zo bezien draagt ieder van ons een verantwoordelijkheid ten aanzien van de loop van de geschiedenis. Welke hippie zou dit weerspreken?

Indien een open relatie met meerdere ´friends with benefits´ tot minnenijd leidt, dan strekt de schade van die minnenijd zich gewoonlijk veel verder uit, dan slechts de jaloerse partner. Deze raakt immers niet alleen in een strijd verwikkeld met zichzelf en zijn/haar reële rivalen, maar, zo leert de ervaring, vaak ook nog eens met vrijwel alle overige denkbare, potentiële kapers op de kust. Eigenlijk is de schade / het leed dan niet te overzien; aangezien jaloezie, jammer genoeg, al evenzeer een krachtige drijfveer is als hartstocht!

Zo fijn als het kan zijn voor iemand de mens te beschouwen als bloemenkind en de wereld als een veld vol bloemen; zo angstaanjagend kan datzelfde mens- en maatschappijbeeld zijn voor de persoon die kampt met afgunst.

Minnenijd stelselmatig afdoen als kleinburgerlijk, dan maar; en eisen, dat niemand afgunstig mag zijn?

Tja; het is mooi en aardig om idealistisch door het leven te gaan, maar wat als je idealen je directe en overige naasten schade blijken te berokkenen? Heb je dan het recht van je naasten te eisen, dat zij zich desondanks naar jouw idealen voegen? Zijn idealen per definitie boven alles verheven / heilig? Ben je, omdat het om ´heilige´ idealen gaat, opeens niet meer verantwoordelijk voor de gevolgen van het in de praktijk brengen ervan?

Even wat minder filosofisch en misschien wel wat prozaïsch: doet een oude bok die de mazzel heeft een groen blaadje te vinden er verstandig aan om nog voortdurend om te kijken naar al die andere blaadjes; ook als dit het beruchte groene monster doet verschijnen in het leven van zijn ´friend with benefits´?

Begrijp me goed: monogamie is voor mij niet de absolute norm, die voor iedereen zou moeten gelden. De rol van moraalridder laat ik met alle liefde over aan anderen. Ik spreek slechts uit ervaring. Zelf kom ik regelmatig tegen wil en dank in de rol terecht van het spreekwoordelijke groene blaadje; d.w.z. de vermeende rivaal in de liefde. Ondanks mijn monogame levensstijl en vurige wens vooral een positief stempel te drukken op het leven van mijn naasten in het bijzonder en de toekomst in het algemeen!

In een wereld waarin rivaliteit onder vrouwen als een normaal, natuurgegeven wordt gezien; is en blijft dit een risico dat elke aantrekkelijke vrouw loopt. Zelfs als zij zich hult in een niqab of burka!

Zodra jaloezie om de hoek komt kijken, is er geen sprake meer van poly-amorie, maar van – struikel vooral niet over het woord! – pseudo-poly-amorie. Het ondermijnt niet alleen het zelfvertrouwen van de jaloerse partner(s), maar ook het onderling vertrouwen tussen mensen; en daarmee de basis van onze samenleving.

Enfin: aan de behoefte om vrijelijk te vrijen met wie ook, zit soms een (te) hoge prijs. En met liefde heeft het dan weinig meer van doen. In de liefde pleegt zielensmart immers een regelrechte afknapper te zijn. Is het niet op de korte, dan wel op de lange(re) termijn.

Druifje

Alles bij elkaar bestaat naar mijn inschatting de grootste bedreiging voor jouw relatie met je ´friend with benefits´ uit het risico dat jouw liefde voor hem verandert in haat. Hak, in het algemeen belang, de knoop ajb tijdig door.

Kogel door de kerk

nu al een einde gemaakt aan deze 'relatie' Ik had het leuk gevonden om gezamelijk een dag met hem door te brengen maar hij vond het fijner om bij zijn familie te zijn. Alle dagen. Wil niet met mij ' handje in handje' op de bank zitten bij zijn zus dus ik kan ook niet mee. Tja..het is een friend with benefit' en geen relatie, maar het doet me toch pijn. Die pijn is niet wat ik wil. Ik heb me voor m'n gevoel te ver laten meeslepen in gevoelens van houden van. Hij is er heel lakoniek onder. Ja hoor, hij houdt wel van me, maar de feestdagen zeggen hem niks. Interesseren hem niks. Dat het voor mij wel belangrijke dagen zijn..dat interesseert hem dan kennelijk ook niet. Ik geloof niet dat ik daar mee kan leven dus heb er maar een punt achter gezet. Ik heb er behoorlijk verdriet van , heb hele leuke tijd met hem gehad. Zoiets krijg ik niet meer zo snel terug. Maar dit valt me zo tegen en zwaar. Stom voel ik me dat ik iets ' verwacht' van hem terwijl ik niks van hem kon verwachten. En stom voel ik me dat ik me er dan ook niet zo verdrietig onder voel.

Ach druifje

Wat jammer dat het zo moet eindigen.

Heel veel sterkte.

Chris

Vind ik ook

dank je chris. Vind ik ook jammer. maar pff t geefft te veel verdriet, beter 1 keer even goed uithuilen en door gaan daarna met m'n leven.

Sterkte ermee

Ook ik wens je van harte veel sterkte in deze verdrietige periode in je leven. Op naar een betere toekomst!

Sterkte druifje!

Op basis van je verhaal lijkt me dit ook de juiste keuze. Maar ja, nu voelt dat natuurlijk nog helemaal zo niet...

Druifje

Ach dit voelt helemaal niet fijn natuurlijk. Veel sterkte daarmee. Hopelijk is het een opmaat naar een toekomstige relatie die meer jouw ideaal benadert.