Feestje !

Stukje

waarom zou een stukje voorbehouden zijn aan een huwelijk? waarom niet ook bij een verjaardag?

waarom zou een stukje voorbehouden zijn aan grote feesten, waarom niet ook bij kleine feesten?

Deze redenen om niet een stukje te doen vind ik persoonlijk flauwekul. als je moeder/schoonmoeder het een leuk idee vinden om een stukje te doen en ze denken dat je broer het op prijs zou stellen, dan vind ik het erg leuk van ze.
En dat ze verwachten dat je ze helpt nadat schoonzus hetzelfde voor jou heeft gedaan, daar kan ik ze ook geen ongelijk in geven.

maar dat neemt niet weg dat jij er over na moet denken of je dat wil. Tenslotte blijft het jouw keuze of jij dat ook voor je schoonzusje over hebt.

Feestje
(overigens fervent tegenstander van 'stukjes')

Zet je erover heen

Gewoon jezelf niet laten kennen, meewerken met schoonmoeder. 4 kadootjes kopen, hoef je later in het jaar niet nog een keer te doen.
Typ gewoon alles uit, anders gaat je schoonmoeder je dat jaren later nog nadragen, daar heb je toch ook geen zin in.

Helemaal off-topic

Ze worden samen 100, en schoonzus wordt 30. Haar oudste kan niet ouder zijn dan een jaar of 10, jongste dan 8. Wordt je zwager dan 50+? Is verder helemaal niet relevant hoor, maar ik zie in dit soort casussen altijd sommetjes
En on-topic. Hoeveel moeite is het helemaal om iets te typen? Ik zou daar geen probleem van maken, gewoon een leuk stukje en je schoonmoeder het meeste laten doen.

Jeetje

Probeer je post eens objectief terug te lezen. Het is echt heel zuur.
Doe het dan niet voor je schoonzus maar voor je neefjes.

En koop

Voor allemaal een kleinigheidje en voor de rest vul je een mand met allemaal 100 flauwekul. Kaart, jubileumbord, mok, choco-iets, bij een beetje feestachtige winkel is van alles te halen.
Laat die mensen toch lekker feesten. En wees niet al te bang dat dat kreng van een schoonzus jouw echte fantastische feest van vorig jaar overschaduwt.

Tirza

En nu!

.... Over je eigen schaduw heenspringen. Gewoon even die moeite nemen, relatief kleine moeite groot plezier. Je lijkt me trouwens niet de gemakkelijkste schoonzus, met al je "hoe het eigenlijk moet-jes" omtrent een feest(je).

Ojee,

jullie kennen me niet, dat is duidelijk. Ik heb jaaaaren mijn best gedaan en alles, maar dan ook alles uit de kast getrokken om de relatie met schoonzus goed te krijgen en te houden ,maar het moet wel van 2 kanten komen. Hier is het niet gebruikelijk om met verjaardagen een stukje te doen en wel met 12.5. Ze kiezen bewust niet voor 12,5, prima, maar voor een verjaardag een stukje inelkaar zetten vind ik niks want waar houdt het dan op. Op haar kinderen passen heb ik altijd gedaan als het nodig was, maar andersom lukte het meestal niet. Altijd kwam alles van onze kant, dat weet schoonmoeder ook, en beaamt dit ook, dat ze het jammer vindt dat schoonzus (haar eigen dochter) zo star is. Ik ben degene die altijd de eerste stap zet, of iets regelt, maar na 20 jaar ben ik er klaar mee, dit is het bekende druppeltje. Jammer dat jullie met het vingertje wijzen terwijl ik alleen vraag wat jullie zouden doen. Je wordt hier meteen met oordelen om je oren geslagen. Ik weet van mezelf dat ik een leuke schoonzus ben, maar ik bewaak mijn grenzen. Ik dacht altijd: ook al doet zij zo zuur, ik hoef dat niet te doen. Maar bij mij is nu de koek op, vandaar dat dit berichtje misschien, sneu, zielig en wat al niet meer overkomt, maar dat is dus een vertekenent beeld. Ik heb echt jaren mijn energie erin gestoken, en dat weet schoonmoeder ook. Haar eigen tantes, en nichten vinden haar ook veranderd in de loop der jaren en niet in haar voordeel, niet dat ik me daar iets van moet aantrekken, maar ik durf hier echt te beweren dat ik me voor 200% heb ingezet om er iets van te maken. Als er iemand jaloers was dan was zij het wel. Altijd steken onder water, en ik heb dat jaren geslikt, nu dus niet meer.

Ik val in herhaling, maar kan het niet hebben dat ik onterecht neergezet wordt als zielig geval of sneue jaloerse schoonzus. Ik heb ook mijn mankementen net zo goed, en misschien zijn de redenen idd fout, dat zijn smoezen om er onderuit te komen.

Het feit dat ik zeg dat 40 klein is, is omdat hier feesten gehouden worden van minstens 150 personen, vergeleken daarmee is 40 klein, niet om af te geven op het aantal.
Er zit eigenlijk meer achter dan idd een stukje verzinnen. Ik baal van m'n schoonzus en van m'n schoonmoeder en heb geen zin om me voor haar karretje te laten spannen. Ik kan vanalles schrijven, jullie lezen het alleen van mijn kant, dus ook vanuit mijn perspectief. Mijn schoonmoeder drijft altijd haar zin door en ik ga steigeren als ik iets "moet" zoals tijd vrij maken om een stukje mee inelkaar te zetten.

Pff..misschien moet dit draadje maar verhuizen naar relaties....Ik ben igg niet zo flauw als dat het nu lijkt. Ik sta vooraan om dingen te organiseren en te bedenken, en uit te voeren, alleen de persoon waar het nu voor is...tja....is niet mijn favoriet, en zelf loopt ze ook niet zo hard voor mij en mijn gezin...

Hoop dat het nu een beetje duidelijk is...of niet...

Oja, Vic, ik heb met getallen geschoven...ivm herkenning haha, dus dat het nu niet klopt kan kloppen.

Maar en nu

als je zo zeker van jouw zaak bent, over jouw eigen aandeel en over wat je wel of niet moet/wilt doen, waarom post je dan hier? Het kan best anders in elkaar zitten dan op basis van jouw eerste posting lijkt, maar dat kan niemand hier ruiken. Jouw posting klinkt idd zuur en afgemeten en dat daar n wereld achter zit kan iedereen wel vermoeden, maar welke wereld dat is, is zeker niet in een klap helder. Je wilt niet echt weten wat anderen zouden doen, heb ik de indruk, maar bevestigd worden.
Voor jou is t helder dat je't niet wilt, dat kan en mag. Evenzogoed zou je kunnen kiezen om t wel te doen, mss niet voor schoonzus, maar om jouw schoonmoeder te plezieren. 't Klinkt alsof je met haar wel door een deur kunt, dus waarom zou je haar dat plezier niet doen. Bovendien zijn er ook nog zwager en neefjes, ook voor hen is t een bijzondere gelegenheid.
Verder ben ik t met alle anderen eens dat het er helemaal niet toe doet hoe de omgeving gewend is feesten te vieren en hoe groot die feesten wel of niet zijn. En ook niet bij welke gelegenheid. 't Is hun feest, zij bepalen aanleiding, inhoud en omvang en als genodigde ga je dat niet af lopen meten.
Aagje

Tsja

Als ik jou was zou ik geen stukje doen. Je hebt er geen zin in en je hebt het gedoe er niet voor over. Meestal zit niemand op zo'n stukje te wachten dus zo erg is dat niet

Qua kado zou ik kijken of je iets leuks voor het hele gezin kan geven, een leuk spel ofzo. Hoeft niet duur te zijn en dan kan je voor de afzonderlijke verjaardagen van de neefjes ook nog wat leuks kopen.

Wie wil je zijn?

Het enige gedrag waar je sturing op hebt is dat van jezelf. En daarmee heb je (beperkt) sturing op hoe je wordt ervaren. Zoals ik het lees heb je min of meer twee opties:
- De schoonzus die aanhoudend bleef proberen een goede verstandhouding te hebben, zelfs toen ze het druk had. (en die misschien op wat minder in het oog springende momenten in de tijd steeds meer voor zichzelf ging kiezen)
- de schoonzus die bij dat ene, belangrijke, goed doordachte, originele feest (beleving schoonfamilie) pontificaal een punt maakte door concrete werkweigering en daarmee ook nog schoonmama in de stress kreeg (ik ken een situatie waarbij een moeder een burn-out kreeg nav huwelijksvoorbereidingen, dat heeft me doe realiseren dat sommige dingen voor sommige mensen groter zijn dan voor mij).

Aan jou de keus.
Ik zou nu lekker meedeinen op de golven en wat subtieler afstand nemen. Met deze confrontatie zie ik alleen maar verlies. En als het alleen gaat om dat typen, scan je de aantekeningen van je schoonmama maar en stuur je ze naar mij (mijn secretaresse heeft vast nog wel ergens tijd hahaha).
Maar dat is wat ik zou doen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dat gaf ik toch al toe

dat het klopte wat er geschreven wordt. Ik baal van schoonzus en schoonmoeder.

" Ik denk dat jouw schoonzus ook niet zo dol is op jou, maar ze heeft toch een heleboel moeite gedaan toen zij mee moest helpen"

Tja, heleboel moeite is nou niet echt het goede woord, en daar zit nu net de crux...voor mij en mijn gezin doet ze ook geen moeite, terwijl andersom ik wel altijd moeite heb gedaan op wat voor manier dan ook, omdat ik altijd dacht: omdat zij zo is wil nog niet zeggen dat ik ook zo moet zijn. Het zit in mijn aard om enthousiast te zijn, te helpen, of hulp aan te bieden,maar vanaf die kant gebeurd er nooit iets, vandaar dat ik er nu eigenlijk klaar mee ben.

Ik heb eigenlijk genoeg ideeën voor het feest, en als de verstandhouding goed was geweest had ik me daar volledig ingestort bij wijze van spreken, maar de zin gaat een beetje over omdat het 1 richtingsverkeer is. En dan denk ik...waarom zou ik er nog wel moeite in stoppen terwijl er van die kant niets meer komt. En natuurlijk moet ik niet alles op een weegschaal leggen, dat doe ik juist niet, ik heb altijd gegeven, maar nooit/zelden wat teruggekregen, en dat begint nu op te breken na 20 jaar. Ik heb me er bij neergelegd dat we nooit geen dikke vriendinnen worden (en dat had makkelijk gekund, maar schoonzus is vanaf dag 1 jaloers geweest, en waarom ??????) maar ik vind het wel heel erg jammer, vandaar dat ik echt jaren geprobeerd heb om er iets van te maken, maar op een of andere manier lukt dat niet. Ik ben heel open, enthousiast en spontaan, en zij is het tegenovergestelde, en misschien ervaart zij dat als bedreigend of zo...ik weet het niet. Dit is trouwens niets iets wat ik zelf bedacht heb, maar ook familieleden viel dit op.

Haar eigen moeder ziet het ook, maar het blijft toch haar dochter natuurlijk. Er is dit jaar ook iets voorgevallen waardoor ik ook nu ook zoiets heb van: ik doe totaal geen moeite meer, als we samen zijn ivm verjaardag of feest oid dan doe ik natuurlijk gewoon, een buitenstaander zal er niets van merken, maar ik wil er geen energie meer instoppen, ik heb jaren voor de lieve vrede dat wel gedaan, maar het is op.... Tja eigenlijk wilde ik bevestiging, maar tegelijkertijd weet ik ook dat jullie de situatie niet kennen en zo een scheef beeld krijgen. Door wat ik typ lijk ik wel of ik mezelf heel wat vind, maar dat is echt niet. Iedere gek heeft z'n gebrek, ook ik, dat besef ik goed.

Ik had schoonmoeder trouwens al een idee gegeven, en ze zou nog even nadenken of ze het een leuk idee vond.

Ely

"De schoonzus die aanhoudend bleef proberen een goede verstandhouding te hebben, zelfs toen ze het druk had. (en die misschien op wat minder in het oog springende momenten in de tijd steeds meer voor zichzelf ging kiezen)"
De schoonzus die je hierboven beschrijft ben ik al jaren, en dat is wat nu opbreekt.
Ik zit in een soort van tweestrijd, moet ik om de lieve vrede te bewaren altijd maar doen wat wenselijk is en over mijn eigen grenzen heen gaan. Schoonzus zelf doet precies waar ze zin in heeft,of de situatie nu uit het oog springt of niet en kijkt niet wat wenselijk is, maar wat zij en haar gezin willen.

Wij keken altijd naar het grote geheel en hebben vaak water bij de wijn gedaan. Maar het water is op nu.....

Aan de ene kant denk ik, hup gewoon ff doen, en klaar maar aan de andere kant is het een principe dingetje aan het worden......Pff lastig hoor, wil nog steeds de lieve vrede bewaren, maar moet ik dat altijd maar doen?

Niet altijd

Je hoeft niet altijd water bij de wijn te doen, maar deze keer valt het zoals Ely zegt wel heel erg op als je de kont tegen de krib gooit. Type de tekst gewoon even uit. Je hoeft je niet actief in de organisatie te gooien, maar helemaal niets doen is weer het andere uiterste. Even wat tekst uittypen scheelt je een hoop gezeur. Zie het als zelfbescherming tegen negatief gedoe.

Simpel hoor

Zijn familie, zijn probleem. Pak die tekst aan, laat je man het uittypen en klaar. Een familierel zou ik bewaren voor écht belangrijke zaken.

ik ga het ook gewoon uittypen, vind zulke dingen echt nooit een probleem, het ligt er wel aan voor wie, en ik denk dat de maat nu vol is voor mij.
Ik moet accepteren dat het niet beter gaat worden die relatie met m'n schoonzus, hoe jammer ook. Het is zoals het is.

Dat zou ook

nog kunnen, maar ik neem zulke dingen meestal voor mijn rekening, maar het wringt gewoon. Kijk, vaak is het zo dat wat je geeft ook weer terugkrijgt, en dan heb ik het niet over spullen, maar ben je vriendelijk dan is men vriendelijk voor jou, sta je altijd voor iemand klaar, dan is dat meestal ook andersom...zo kan ik nog een hoop voorbeelden geven.(uitzonderingen daargelaten)
Dat was hier ook het geval, alleen kwam het van 1 kant. En dat staat me dus tegen.

Tuurlijk ben ik dat )

Ja, ik ben een open boek, iedereen kan me lezen. En ik ben zeker spontaan, enthousiast en fatsoenlijk !! Dus als iemand deze eigenschappen bezit mag die persoon niet balen van een relatie die niet werkt, en dan is het nog onfatsoenlijk ook om daar anoniem over te klagen op een forum...Tsss het moet niet gekker worden.

En nu

Ik begrijp ook niet helemaal waarom je hier niet je verhaal kwijt kan. Hoezo fatsoensnormen????? Mag je niet meer anoniem je verhaal doen? Logisch dat het forum leegloopt. Je mag niks meer van de incrowd. Ok dat was o.t.

Nog even over dag je een openboek bent. Dat klinkt allemaal heel postief maar de valkuil kan ook zijn dat je je zelf overschreeuwt, altijd de aandacht wilt en hierin geen nuance kent. De ander geen ruimte laat. Ik zeg niet dat jij dat doet maar wellicht iets om over na te denken. Ik ben zelf vrij rustig en als er van die theatrale types in mijn omgeving zijn dan kruip ik nog meer in mijn schulp.

Greentea

ja, daar heb ik ook al aan gedacht, maar het is niet zo dat ik hyperdepieper rondstuiter of zo. Ik zeg tegen iedereen hoi of goedendag, maak overal een praatje, ook al ken ik mensen niet, zo bedoel ik. Ik ben wel meer extravert dan zij is, maar ik overschreeuw haar naar mijn idee niet, maar goed, dat kan zij natuurlijk wel zo ervaren.

En ik kreeg idd een raar gevoel dat als je niet bij de grote OOL kliek hoort je hier niet veel moet vertellen/schrijven. Ik lees hier al meer dan 10 jaar mee, en mijn posts zijn op 2 handen te tellen, nu weet ik ook al weer waarom. Bedankt iig voor alle reacties !

Het minimale

Doe het minimale wat je kan/moet doen om je schoonmoeder tevreden te houden (aan haar heb je toch geen hekel dacht ik?) en koop voor de jarige familie een of ander spel. (ik zou me er wat makkelijker vanaf maken als ze jou zo behandelen). Inpakken, kaart met "100" erop en klaar ben je. Zeg dat je niet aan het stukje zelf meedoet desnoods ("dat is niet zo mijn ding' is altijd een goede term) en ga de hele avond gewoon gezellig glimlachen en ga in de hoek zitten met de leukste mensen. Daarna ben je er voor altijd vanaf (ze worden maar een keer 100 met elkaar) klaaaaaar.
En ja jammer dat familie soms zo uitpakt (heb ervaring) richt je op mensen die wel leuk zijn, sommige dingen kan je nl. toch niet veranderen.

En nu

Je vraagt wat wij zouden doen.

In zulke situaties stel ik mezelf 3 vragen.
-Voor wie doe ik het?
-Wat gebeurt er als ik het niet doe?
-Is dat het me waard?

Ik kan me in dit geval voorstellen dat je tot de conclusie doet dat
-je het voor je schoonmoeder doet
-er een fikse familie ruzie, en een domper op het feest komt als je het niet doet.

Of dat het je waard is moet mij zou het het niet waard zijn. Me even inzetten kost waarschijnlijk minder tijd en energie dan de familie ruzie en de teleurgestelde schoonmoeder.

Uitbesteden aan je man is natuurlijk ook een prima idee.

Zaken als of het om een verjaardag of een huwelijk gaat en of er 40 of 200 gasten uitgenodigd zijn zijn volgens mij veel minder van belang.

Ja hanne,

dat heb ik dus jaren gedaan. Me voor houden voor wie door ik het; voor mijn man, want het is zijn zus, en het zijn zijn ouders,daarom slik ik een heleboel wat eigenlijk te gek voor woorden is (niet deze situatie hoor) maar nu ben ik er klaar mee, hoe onfatsoenlijk van me. Het bekende druppeltje zeg maar. Ik zal er geen ruzie om krijgen, maar schoonmoeder zal net zolang doorzeuren tot ze haar zin krijgt. Wat is het haar waard ??

Ik ben het eigenlijk meer dan zat dat ik altijd degene moet zijn die het verstandigst is, of die water bij de wijn moet doen. Ik kan prima overweg met m'n schoonouders, maar als het niet gaat zoals schoonmoeder in gedachten heeft kan ze heel kinderachtig reageren. En ik geef eerlijk toe, als ik iets "moet" dan ga ik steigeren...ik "moet" nu nl tijd vrij maken om iets te maken, en was het voor een nichtje geweest of tante dan had ik dat met liefde en plezier gedaan, echt, maar niet voor iemand die zelf ook niet vooraan staat als het ons gezin betreft.

Misschien staat ze nooit vooraan...

maar blijkbaar heeft ze dit wel gedaan voor jullie, toen het zich bij jullie voordeed. Ik snap echt niet waarom je die vellen papier niet gewoon naar je man doorschuift. Zijn familie, zijn probleem en last bot not least, zijn moeder, als 'ie er geen zin in heeft laat het hem maar aan haar uitleggen.

Maar

waarom ga je nu na die 20 jaar precies over dit ene voorval zitten steigeren? Waarom is dít de druppel die de emmer doet overlopen? Waarom probeer je niet in de jaren die jullie nog resten de emmer gewoon wat minder vol te laten worden? Waarom moet je nou uitgerekend op zo'n familie-event een statement maken wat tóch niet aan gaat komen?
Je schrijft: voor een ander had ik het zó gedaan. Er zíjn toch ook anderen bij betrokken? Zwager, neefjes, schoonmoeder.....

Tirza

Je komt op mij helemaal niet open en spontaan over

Je komt op mij over als iemand die wel dingen doet, maar er ook dingen voor terug verwacht. Je MOET 12,5 vieren en het MOET met veel mensen. Je moet open zijn en investeren in relaties.

Je mag blijkbaar niet origineel zijn en je eigen plan trekken.

Ik denk dat je schoonzus een stuk gelukkiger in het leven staat.

Doe niet moeilijk, gun haar GEZIN een feest (of heb je ook een hekel aan haar man en kinderen?).

...

Ja, ik kan snappen dat ik zo niet overkom, het is ook lastig schrijven. En daarbij,je kent me niet dus is dat is helemaal lastig beoordelen.

Ten eerste niemand moet iets. Ik schreef juist dat het origineel was, alleen is hier bij vrienden en familie "de traditie" dat je bij 12,5 wel wat doet (stukje of levensloop en als je feest geeft, als je geen feest geeft dan doe je uiteraard niets) en niet bij verjaardagen. Dat zij dus niet 12,5 vieren maar wel hun verjaardagen is dan hun ding en helemaal prima.

Ok, maar de consequentie is dan dat je geen stukje hebt (vele van jullie zijn daar niet rouwig om, maar er zijn mensen die dit wel leuk vinden) Het zijn gewoon verjaardagen die ze samen vieren.

Ik ben jaren geleden al opgehouden met hopen dat de relatie gelijkwaardig is maar zo zitten zij niet inelkaar, ze hebben geen vrienden doen echt altijd alles met z'n viertjes, maar zoals ik al aangaf, het hoeft allemaal niet op een weegschaal, want die hangt al ver door naar onze kant. Maar een keer houdt het op, ik snap echt niet wat daar moeilijk aan is.

In een huwelijk is het ook geven en nemen, dat vindt iedereen normaal. En soms geeft de een meer dan de ander, ook helemaal niet erg, maar als het altijd en alleen maar jij bent die moet geven en er nooit iets voor terug komt, blijf je dan maar geven ?? omdat je niet moeilijk moet doen, en de lieve vrede wilt bewaren ??

En nou is dit geen huwelijk, maar de regels zijn volgens mij hetzelfde, in een relatie moet je investeren, in wat voor relatie ook. Als jij altijd degene bent die je vriendin belt, of altijd degene bent die je vriendin steunt en het is nooit andersom dan blijf je daar toch ook geen energie in steken ?? En dan heb ik het niet over een periode, maar dit is al jaren zo. Ik wil eigenlijk niet meer moeite doen dan nodig, in feite hetzelfde als wat zij doet. Dus nu op dit moment wil ik inderdaad wat gegegeven wordt teruggeven, maar dat is nooit zo geweest. Ergens moet ik een keer beginnen.

Ik heb nu een leuk idee gegeven en ik wil het uittypen, en trouwens al zou ik het wel in elkaar willen zetten, ik weet niets van ze, dat zegt al genoeg toch ?? Ik weet niets en we wonen vlak bij elkaar. En geloof me ik heb er echt moeite voor gedaan om ze te leren kennen, maar ik ben niet afstandelijk, echt niet.

Ze zijn als gezin heel erg afstandelijk, zijn zelden geinteresseerd in je of in een ander. Toen haar vriendin een ernstig ongeluk had gehad hoorde ik haar moeder vragen: hoe is het met...., schoonzus zei: weet ik niet, ik heb de laatste keer gebeld dus nu moet zij mij maar bellen...Huh ?? schoonmoeder zei ook dat in deze situatie het raar zou zijn als vriendin zelf zou moeten bellen om te vertellen hoe het met haar ging.

Schoonmoeder vertelde me ook dat ik ze nog niet had gehoord hoe ze tegen collega's tekeer ging, dat was helemaal niet normaal.
Ik heb haar een keer gevraagd of er iets is wat ik haar heb gedaan of iets heb gezegd want misschien heb ik haar onbewust gekwetst, maar nee er was niets, en ik denk ook wel dat ze dat durft te zeggen als dat wel zo is. Ik vind het echt jammer, maar zoals ik al zei het houdt een keer op voor mij. Ik heb dit vorig jaar ook tegen schoonmoeder verteld dat het wat mij betreft klaar is, ik ga er geen energie meer instoppen en schoonmoeder begreep dat wel.

Schoonzus heeft toen ik iets aan haar gevraagd had gedaan, ik was haar daar zeer dankbaar voor en heb haar daarvoor bedankt met een kadootje, ze vloog me toen om me nek. En ik stond daar met tranen in m'n ogen, dit was de eerste keer in 18 jaar dat ze me omhelsde en gevoel liet zien, dus het zit er wel ergens.

En nu

Ik ben het met je eens dat een relatie (welke vorm dan ook) een geven en nemen is en idd. dat hoeft allemaal neit op de weegschaal. Je bent tenslotte niet allemaal hetzelfde. Maar om nu dit moment aan te grijpen om je "kont tegen de krib te gooien" begrijp ik niet helemaal. Waarom dit moment voor de bekende druppel. Ik zou persoonlijk vanaf nu zou ik gewoon afstand creeren. Wellicht een beetje negeren, beetje links laten liggen en dan merk je wel hoe ze daarop reageren. Geen energie meer insteken en voorzover er familieuitjes en verjaardagen zijn het beperken tot een praatje pot. Om nu een statement te maken begrijp ik niet zo.

Waarom toch doen?

Nou lees ik het wel vaker hier op het forum, en nu verbaas ik me er weer over.
Waarom zou je iets doen, waar je geen zin in hebt??
en nu wil niet een stukje overschrijven, dat is haar goed recht, en dan krijg ze hier te horen dat ze makkelijk dat even kan doen, is aardig voor haar schoonmoeder/zus, zoveel werk is het niet, IEDEREEN BLIJ!!
Nou nee hoor niet iedereen blij, en nu is daar helemaal niet blij mee..

Ik kreeg altijd te horen (niet hier op het forum) Ach die persoon is nou eenmaal zo, zeg ja, nee en amen en denk er het jouwe van. Doe het gewoon voor de lieve vrede..
Ja maar mijn gevoel, en mijn vrede dan???
walsen jullie dan allemaal zo makkelijk over je eigen gevoel heen?
Wat ik wel heb geleerd van familie en schoonfamilie, mijn eigen geluk (en dat van mijn gezin) staat voorop, daarna komt de rest pas.. Wanneer ik ongelukkig ben omdat ik elke keer in een hoek geplaatst word waar ik niet wil zijn, speelt dat in mijn gezin door terwijl schoonmoeder/zus/zwager of eigen ouders/broers/zussen heerlijk thuis gezellig niet door hebben wat het in mijn gezin terweeg brengt.

Dus ik ben van: wil ik het echt niet, dan doe ik het ook niet. en ik voel me daar erg goed bij, kan ik jullie melden

En nu

"Ik baal van m'n schoonzus en van m'n schoonmoeder en heb geen zin om me voor haar karretje te laten spannen. …"Mijn schoonmoeder drijft altijd haar zin door en ik ga steigeren als ik iets "moet" zoals tijd vrij maken om een stukje mee inelkaar te zetten".

Heel duidelijk. Niet doen dus! Als schoonmoeder het zo ontzettend leuk en belangrijk vindt allemaal, dan doet ze het toch lekker zelf! kan ze zich helemaal uitleven! Maar zonder jou!!

Bij mij gaan ook direct mijn haren omhoog als ik iets 'moet'. Een psycholoog heeft ooit tegen mij tijdens een sessie gezegd (omdat ik ook altijd dingen moest doen…). "JIJ MOET NIETS!". OK, ze kunnen dingen vragen aan je, maar je moet niets!

Ik vind het trouwens zeer onfatsoenlijk van je schoonouders om maar van jou te verwachten dat jij altijd op commando naar hun pijpen danst. Hoe staat je man hier trouwens tegenover?