Enthousiast reageren als je het niet voelt? (geldkwestie)

Ehm

Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom je erover zeurt. Is dat alleen uit zuinigheid? Of blijft er te weinig over voor andere dingen die nog moeten? Wat zou je doen met je geld als je het nu niet uitgeeft, nalaten aan je kinderen?

Snap het eigenlijk ook niet zo....

Hartstikke leuk idee toch, en ook leuk dat hij dat met kind wil delen.

Je geeft aan dat je je kinderen duidelijk wil maken dat dingen geld kosten, maar eigenlijk leg je daarmee je wil op aan je man. Waarom mag een vakantie niet meer dan 1500 euro kosten? Wie ben jij om dat te bepalen voor je man?

Persoonlijk zou ik meer moeite hebben met het feit dat het de vierde vakantie is en dat ze daarom moeten spijbelen van school. Daar zou ik eerlijk gezegd moeite mee hebben. Dat zou ik namelijk niet nodig vinden en daar zou ik het dan met man over hebben.

Persoonlijk zou ik vasthouden aan een bepaald bedrag spaargeld en zou ik het belangrijk vinden dat zaken eerlijk verdeeld worden. Maar als mijn man zijn zinnen gezet heeft op een nieuwe tv, we het geld ruim op de bank hebben staan en ik een prima bestemming heb voor de oude, zou ik het wel best vinden.

Ik snap best dat je je kinderen niet wil verwennen, en daar zou ik dan ook afspraken over maken met man. Maar dat staat volgens mij wel een beetje los van de kostprijs van de auto, de tv en de vakantiebestemming. Je hoeft het prijskaartje er ten slotte ook niet bij te vemelden.... Eerlijk gezegd vind ik wel zonde dat je niet kunt genieten van 'al' dat geld. En snap ik je man ook wel: wat heeft al dat hard werken voor nut als je er geen leuke dingen van kunt doen?

eens

"En snap ik je man ook wel: wat heeft al dat hard werken voor nut als je er geen leuke dingen van kunt doen?"

Amen!

Heerlijk toch. Ik vind het juist zonde als mensen ruim in het geld zitten, maar er (in mijn ogen) nooit iets mee doen. Je moet idd een basisbedrag als spaargeld aanhouden en voor de rest: geniet ervan! Voor de rente hoef je het ook niet te doen.

Tja

Ik kan niet zeggen dat ik in dezelfde situatie zit. Wij verdienen geld genoeg, hebben niks te klagen, maar niet zoveel als ik in jouw verhaal lees. Toch voel ik wel iets van herkenning. Ik vind het moeilijk als mijn man ergens geld aan uitgeeft als het in mijn ogen niet nodig is, bijv. een tv. Als ik dan naar mezelf kijk en probeer te achterhalen waar mijn gevoel vandaan komt denk ik dat het jaloezie is. Ik kan niet goed geld uitgeven voor mezelf, ben opgevoed met zuinigheid en spaarzaamheid, en dat werkt nog steeds door. Af en toe zou ik het ook wel willen kunnen, zomaar zonder schuldgevoel iets leuks kopen. Maar zelfs als ik soms geld heb voor mezelf weet ik niet waar ik het aan uit moet geven.

Misschien kan je eerst eens achterhalen wat het bij jou is dat maakt dat je er moeite mee hebt.

Juline

Overleg

Ik zou moeite hebben met het spijbelverhaal. En ik zou moeite hebben met het feit dat man dure dingen koopt zonder overleg. Ik vind dat je daar samen over gaat, of de een na meer verdient of niet.
Blijft er genoeg geld over om je kinderen zonder schulden te laten studeren? Leg je wat geld weg voor een leuke start voor de kinderen (huis)? Als ik veel geld zou hebben dan zou ik daar graag mijn geld aan besteden.
Ik vind best dat je met elkaar een maximaal bedrag kan afspreken voor vakanties. Het is jullie geld. Ik vind je geen zeur.

hoog tijd

Wat mij opvalt: "De laatste jaren loopt onze relatie sowieso niet helemaal lekker. Een van de problemen is dat hij nogal op zichzelf gericht is, graag doet wat hij zelf wil en niet veel inlevingsvermogen heeft."

Ik zou dus gaan praten en samen met je man er even tussen uit gaan, kinderen even uit logeren. Stel dat maar voor. Lijkt me hoog tijd. Ik zou ook liever hebben dat hij de dingen eerst met mij bespreekt voordat hij de kinderen 'lekker maakt'. Op zich natuurlijk super dat hij 1 op 1 dingen doet met de kinderen, maar waar sta jij?

hmm

Ik begrijp het wel een beetje maar van beide kanten.

Ik denk dat je moet afspreken wat er op de spaarrekening moet staan en of die moet stijgen of niet. Dus samen eens rustig tot een compromis komen en zeggen dat jij je prettig voelt bij bedrag X en dat dat elk jaar stijgt met Y. Daarboven mag hij dus doen wat hij wil met het geld.

Je leeft maar één keer hoor en inderdaad, jullie hebben het gewoon. Wij doen met tig keer minder maar wat ik herken is jouw spaarzaamheid en je mans uitgaven. Dat hebben we hier precies hetzelfde. Nu zou mijn man gelukkig nooit zomaar iets duurs kopen maar hij wil nu eenmaal ook veel meer dan ik. Ons grootste probleem zit altijd in auto's. We kopen een tweedehands auto en elk jaar moeten we er na 1 en 2 jaar een boel aan vertimmeren en dan na 2 of 3 jaar kriebelt het weer bij hem en wil hij weer een andere. Nu onder het mom van 'hij is niet zuinig genoeg en jij (ik dus) rijdt er veel mee naar je werk'. Ik moet hem dan voor de zoveelste keer vertellen dat nu een nieuwe auto kopen die wellicht iets zuiniger is zo ontzettend veel meer geld kost dat het tien jaar duurt voor je die zuinigheid er uit hebt

Wij letten dus op de spaarrekening, ik ben meer gaan werken de afgelopen twee jaar dus we kunnen meer uitgeven dan vroeger maar ik heb wel een bedrag in mijn hoofd waar ik niet onder wil (ver boven de zogenoemde buffer).

volstrekt herkenbaar

Het is alsof ik jouw tekst had kunnen schrijven.
Ook wij hebben het ruim, (niet zoals jullie, maar gewoon goed) maar ik heb en blijf moeite houden met geld uitgeven. Mijn echtgenoot daarentegen een stuk minder.

Ik vind ook van mezelf dat ik daar niet zo moeilijk over moet doen, maar het zit nu eenmaal zeer diepgeworteld. Zo snuffel ik voor mezelf en onze kinderen nog altijd bij de uitverkoop in de C&A, terwijl ik prima wat duurdere kleding zou kunnen kopen. Maar ik krijg het niet voor elkaar. Af en toe koop ik wat duurs voor mezelf, maar voel me daar niet lekker in. Alsof iedereen denkt 'kijk die eens protserig doen'. Eega daarentegen geeft gemakkelijk honderden euro's uit bij een kledingzaak.

Toch vind ik dat je je eigen gevoel en weerstand serieus mag en moet nemen. Je hoeft er niet overheen te walsen, je voelt het nu eenmaal zo en dat mag ook gewoon, want het is er nu eenmaal. Het is denk ik wel goed om te proberen te ontdekken waar het vandaan komt. Is het opvoeding? Is het angst? Is het jaloezie op zijn gemak? Als je dat eenmaal weet, kun je makkelijker besluiten om het te negeren, of juist niet.

Bij mij is het heel duidelijk opvoeding. Doe maar gewoon, etc. Af en toe stap ik daar heel bewust overheen, om mezelf als het ware te herprogrammeren. Dat valt niet mee, en dan zit ik met een tas van 100 euro die ik uit ongemak niet gebruik I'm learning all the time…!

Nogmaals, ik vind dat je jouw gevoel en jouw weerstand serieus moet nemen. Je hoeft het niet uit alle macht te forceren om enthousiast te doen, als het niet zo voelt. Misschien is het goed om je man eens uit te leggen dat je er nu eenmaal moeite mee hebt, dat je het zelf ook niet snapt, maar dat het wel heel sterk zo voelt.

En als een bepaalde kant van jou vindt dat het geen probleem is, zou je die kant eens de ruimte kunnen geven, heel bewust.

Ik zie nu dat Juline precies dezelfde reactie geschreven heeft

Evelien

Om even met jouw laatste vraag (hoe kan ik enthousiaster overkomen als ik dat niet voel) te beginnen: je zou een cursus op de toneelschool kunnen gaan doen?
Maar even serieus: waarom zou je je voor je man enthousiast willen voordoen als je dat niet bent? Dat vind ik echt heel gek. Jij voelt het zo, en jij mag toch zijn wie jij bent?
Ik snap jouw situatie heel goed. Mijn man is meer van de geld uitgeverige; zelfs al is dat verstandiger van niet. Hij bestelt iets over internet, bevalt niet zo, oke, we bestellen een andere. Daar erger ik me dood aan. Maar goed, we hebben duidelijke afspraken over geld en dat is zijn deel, dus hij doet maar.

Het klinkt ook een beetje alsof jouw man meer te vertellen heeft omdat hij meer verdient. Dat is natuurlijk een beetje scheef. Want hoe zijn jullie huishoudelijke/opvoed taken verdeeld? Maar oke, dat is het punt niet helemaal maar zo wat gedachten die bij me opkomen bij jouw posting.

Een ander puntje, waar iemand anders ook over begon: ik zou wel problemen hebben met twee dagen spijbelen. Ik vind dat opvoedkunidig ook niet slim. Want je liegt dan toch op school... Daarnaast -als het zo gegaan is- is het ook niet handig dat hij er al met de kinderen over begint zonder het eerst voor te bespreken met jou.
Is het andere kind eigenlijk niet 'jaloers' als vader alleen iets met de andere doet?

Andere insteek

Ik vroeg me iets af. Bij zoiets als een reisje van 3000 euro voor 4 dagen zou ik misschien gaan uitrekenen hoe lang je daarvoor gewerkt hebt. In ons geval zou dat meer dan een maand werken zijn, en dat zou voor mij de reden zijn dat ik het het niet waard vind. Dan zou ik er liever voor kiezen om op jaarbasis een maand minder te werken, zodat er meer tijd is om leuke dingen te doen. Die dingen zouden dan natuurlijk wel een stuk goedkoper moeten zijn, maar voor mij is tijd samen belangrijker dan veel geld verdienen.

Dus... Misschien werken jullie wel te veel.

Bedankt en Katniss

Dank voor jullie reacties heel fijn. Natuurlijk fijn ook dat er zijn die mijn gevoel herkennen, en ik ben ook wel blij dat er bij zijn die zeggen dat ik me mag voelen zoals ik me voel, vroeg me opeens af of dat ik in zo'n situatie anders zou moeten reageren. Ook als dat niet leuk is voor mijn man.

Even een paar reactie op vragen van jullie.

Katniss:
“Is dat alleen uit zuinigheid?”
Nou ja, ik denk dat mijn grootste zorg is het verwennen/verpesten van de kinderen. Maar misschien ook inderdaad het gevoel: kan hij nou niet gewoon een leuk weekend hebben zonder overdreven veel geld uit te geven? En overigens: ik heb begrepen dat dit plan (wat hij ooit een keer zelf voorstelde) nu vanuit de koker van kind 1 kwam. Ik heb uit opvoedkundig oogpunt ook zoiets: als kinderen iets willen wat heel erg duur is (of gevaarlijk of niet verstandig of zo), dan hoef je daar als ouder dus niet in mee te gaan. Maar mijn man denkt dan (volgens mij): oh, kind vindt het leuk, dan doen we dat gewoon (als hij het zelf natuurlijk leuk vindt, anders zou hij het niet doen – ook niet als kind het heel leuk zou vinden).

“Of blijft er te weinig over voor andere dingen die nog moeten? Wat zou je doen met je geld als je het nu niet uitgeeft, nalaten aan je kinderen?
Nou, voorlopig hebben we genoeg geld. Maar het huis moeten we nog afbetalen, de studie van de kinderen betalen (nu 12 en 14), we hebben hoge vaste lasten, er kan er eentje arbeidsongeschikt worden of ontslagen (en dan hebben we dus hoge lasten). Dus direct geenszins een probleem, maar ik heb graag een (hele) ruime buffer. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik geen idee heb hoeveel onze buffer nog is (zeg maar onder aftrek van huis afbetalen en studie kinderen).
Misschien nog eens uitzoeken.

En Ginny

“Je geeft aan dat je je kinderen duidelijk wil maken dat dingen geld kosten, maar eigenlijk leg je daarmee je wil op aan je man. Waarom mag een vakantie niet meer dan 1500 euro kosten? Wie ben jij om dat te bepalen voor je man?”
Goh, goed punt zeg. Zit wat in. En inderdaad, hij heeft volgens mij heel sterk dat hij wil genieten van al het geld dat we hebben (voordat hij plotseling het loodje legt, zoals wel meer mannen van zijn leeftijd – heeft een tijd geleden een sportmaatje van hem plotseling verloren).

Dat spijbelen vind ik inderdaad niet nodig, heb ook voorgesteld dat ze het in een schoolvakantie doen, maar een bepaalde periode van het jaar is het meest geschikt om dat te doen en dan zou een andere vakantie van ons vieren niet door kunnen gaan, en dat willen ze dan ook weer niet…
Maar overigens zit ik zelf niet zo heel strikt erin qua spijbelen. We hebben wel eens vaker een kind ziekgemeld als dat zo uitkwam. Niet continu, maar ach een keer voor 1 of 2 dagen (maak er geen gewoonte van, hoor). Daar heb ik geen moeite mee (ze kunnen het missen).

“Ik snap best dat je je kinderen niet wil verwennen, en daar zou ik dan ook afspraken over maken met man.”
Hoe bedoel je dat? Wat voor afspraken dan? (Nb is wel heel moeilijk om met mijn man afspraken te maken hoor. Dat doet hij niet graag: doet graag wat hij wil, dus om afspraken te maken en daardoor dingen niet te kunnen doen waar hij wel zin in heeft…).

Gonniegans

"Heerlijk toch. Ik vind het juist zonde als mensen ruim in het geld zitten, maar er (in mijn ogen) nooit iets mee doen. "

Ik schreef al dat we sowieso 3 keer per jaar (echt niet goedkoop) op vakantie gaan. Soms nog een weekendje weg. Doen ook andere dingen die geld kosten. Is niet zo dat ik niets uitgeef hoor. We doen er echt genoeg leuke dingen van.

Het gaat mij meer om dat hij maar doet waar hij zin in heeft, zonder dat geld voor hem een overweging is (lijkt te zijn) zelfs als het echt heel duur is.

Juline / jaloezie?

Fijn dat je het herkent. Ik zit al een tijdje te denken of het bij mij ook jaloezie is. Mmm, ik weet het niet. Ik kan nl. best geld uitgeven aan vakanties die ik het waard vind, al probeer ik ook daar dan voor het soort vakantie niet de duurste versie te regelen. Maar we hebben wel regelmatig vakanties van 8000-15000 euro gedaan, dus zo zuinig ben ik dan toch weer niet . Voel me daar dan ook niet schuldig over.

Wel klopt dat ik buiten de vakanties vaak redelijk zuinig ben, bijv. niet makkelijk hele dure kleding koop of dure sieraden koop (terwijl ik het wel zou kunnen betalen), gewoon omdat ik het niet nodig vind.

Net zoals ik het niet nodig vindt om zo'n overdreven duur lang weekend te doen, terwijl kind nog jong is en nog een heel leven heeft om speciale dingen te gaan doen (dat is weer dat educatieve/niet-verwennenaspect). Maar dat moet ik misschien loslaten, want mijn man wil dat wel graag, en heeft natuurlijk niet meer een heel leven om dat te doen, en wil dat graag met kind doen.

Verhoudingen

Ik denk niet dat ik 'ooit' 15.000 euro voor een vakantie uit zou geven. Daar moet ik een half jaar voor werken, en je kunt er ook een auto voor kopen. Misschien dat het makkelijker gaat als je 8000 per maand verdient, want twee maandsalarissen geef je toch wat makkelijker uit aan de ervaring en de foto's, lijkt me.

Draai het eens om

Stel je voor. Je man geeft aan dat hij last heeft van je spaarzaamheid. Dat je geen plezier lijkt te hebben aan leuke dingen doen die geld kosten. Dat je wikt en weegt en moeite hebt met enthousiast zijn. Dat je ieder idee eerst financieel beoordeelt. Je geen besef lijkt te hebben dat je je kinderen de pedagogische les onthoudt dat je moet genieten van het geld waar je hard voor gewerkt hebt en de luxe geeft om een bijzondere tijd met elkaar te hebben. En hij eigenlijk zou willen dat je daar iets aan zou veranderen.

Zou je dat kunnen?

Katniss / dure vakanties

Ik snap je volkomen, zouden we ook niet doen als we daar een half jaar voor moesten werken. Dat bedrag (15000) was ook de enige echt zo dure reis, maar wel meerdere van 8000-10000. Meldde ik overigens om aan te geven dat ik weliswaar zuinig ben opgevoed en op allerlei vlakken nog zuinig ben, maar toch ook best geld kan uitgeven zonder schuldgevoel.

Wow

Geweldig hoor. Zulke dure vakanties hebben wij nooit gehad. Echt nog nooit,

Tja of je de kinderen teveel verwent, ik weet het niet, ze hebben nu nog geen idee van geld - hoelang je moet werken om iets te betalen. Daar komen ze vanzelf achter te zijner tijd.

Mooie herinneringen zijn onbetaalbaar.

Bromvlieg

Je hebt gelijk: mooie herinneringen zijn onbetaalbaar.

Maar ik geloof ook dat je hele mooie, leuke herinneringen kunt hebben aan vakanties die maar een kwart of zo kosten van wat wij regelmatig uitgeven.

Ik heb er moeite mee dat mijn man lijkt te denken of iets alleen maar leuk kan zijn als het ver weg en/of duur is.... En in elk geval geen enkele moeite lijkt te willen doen om ook maar een beetje op het geld te letten als hij iets wil doen waar hij zin in heeft.

En de vraag is of dat dus mijn probleem is, dat ik mijn wil niet aan hem moet willen opleggen...

meten met twee maten?

Toch komt het wat dubbel over hoor. Je geeft aan dat jullie geregeld een weekendje weg gaan met een kind, en dat jullie ook wel met het gezin dure reizen maken. En dan zit er bij jou opeens ergens een gevoelsmatige en subjectieve grens van wat wel/niet acceptabel zou zijn. Dus blijkbaar is een weekendje (ik doe maar even een gok) Parijs, London of Berlijn geen enkel probleem, maar is New York dat wel. Niet omdat je het geld niet hebt, maar omdat je het gevoel hebt dat je de kinderen hiermee plots teveel verwent. Of omdat het 'niet nodig' is.
Ik geloof dat eigenlijk niet zo. Bovendien: je leeft nu. Je hebt blijkbaar genoeg geld 'voor later', en maandelijks groeit jullie buffer nog verder aan. Moet de buffer dan nog harder groeien? Jouw grens is zeer subjectief. Parijs is immers ook niet nodig: je kunt ook naar Texel gaan. Of thuis blijven. Je lijkt met twee maten te meten

hypotheek aflossen

Lossen jullie wel de hypotheek extra af? Natuurlijk moet je nu leven maar er is wel een groot gevaar aan deze levensstijl.
Hypotheek vervroegd aflossen vind ik belangrijker dan die tweede, derde of vierde dure vakantie. Je schrijft zelf over het risico van baanverlies of scheiding en nog geen studiebuffer. Jullie lijken rijk maar zijn het niet, althans niet zo rijk als het lijkt.
Doet me ook denken aan hoe de crisis is ontstaan.

Moeder

Wij hadden het qua inkomen ook ruim. Niet zo goed maar we konden leuke dingen doen. Tot het ene na het andere gebeurde. Overlijden, ziekte, financiële ellende. Noem het maar op, wij hebben het gehad. Wij waren jong en gezond en hebben geen seconde er over nagedacht dat dit kon gebeuren. Achteraf gezien had ik liever geïnvesteerd in mijn huis zodat onze vaste lasten lager waren geweest. Dus hypotheek aflossen, nog meer isoleren, zonnepanelen misschien. Nu konden we het niet meer opbrengen en is ons mooie huis geveild.
Aan de andere kant kun je ook zeggen dat we hele mooie dingen hebben meegemaakt. Maar toch, van herinneringen kun je niet eten dus ik zou met de kennis van nu inzetten op het verlagen van mijn lasten en het opbouwen van een hele ruime buffer. Waar ik natuurlijk niet mee wil zeggen dat je dan acuut niks leuks meer moet doen want leuke dingen samen doen is ook heel belangrijk, zeker als je niks anders meer hebt dan die mooie herinneringen.

waarde

'Maar ik geloof ook dat je hele mooie, leuke herinneringen kunt hebben aan vakanties die maar een kwart of zo kosten van wat wij regelmatig uitgeven' Gelukkig wel

Tja, mijnn echtgenoot roept altijd: aflossen, aflossen, aflossen. Hypotheek aflossen heeft bij ons voorrang.

Als ik zie hoe de studiefinanciering verandert,zou ik met kinderen van deze leeftijd toch eens rustig overwegen hoe je het beste kunt handelen.

Mensen die alleen dingen waarderen die 'duur' zijn, sja, dat heeft je man waarschijnlijk altijd al - dat verander je niet zomaar.

Succes ermee!

Verwennen

Zit in mijn ogen meer in de dagelijkse dingen dan in dure luxe spullen en vakanties. Dingen die voor de kinderen zelf zijn. Dus hoe vaak krijgen ze een nieuw mobieltje en is dat dan meteen een IPhone 5. En hebben ze een playstation, X box en Wii. En hebben ze die dan gekregen of zelf bij elkaar moeten sparen? Dat soort dingen. Ik denk namelijk dat je daar kinderen de waarde van het geld mee leert. De kosten van zo'n extra vakantie zegt ze niet zoveel. Een mobieltje van 600 euro waarschijnlijk wel. Wil je ze leren dat als zoiets in de winkel ligt, dat je dat dan meteen kunt kopen. Of wil je ze leren dat je hard moet werken en sparen voor zulke dure dingen. Dus hoeveel zakgeld krijgen ze, wat krijgen ze voor hun verjaardag en hoe gaan we om met extraatjes tussendoor, Daar zou ik met man afspraken over maken.

Maar eerlijk gezegd vraag ik me nu ook wel af of jullie er wel zo ruim bijzitten als dat jij denkt. Hebben jullie wel een financieel plan? Of jullie taakverdeling niet meer dan dat man wil uitgeven en dat jij aan de rem wil hangen? Jullie hebben het nu goed, maar de grootste valkuil is om dan zo te gaan leven dat dat altijd gaat blijven en te weinig in te bouwen voor evt. zwaardere tijden. Hoge vaste lasten kunnen grote blokken aan een been worden. Als ik jou was zou ik voor mezelf bepalen wat ik nodig heb/vind aan reserve en daar met man afspraken over proberen te maken en de rest loslaten.

Sorry voor de typefouten...

Heb een beetje haast... En dan denk ik sneller dan ik type... En dan missen er soms weleens een paar woordjes her en der...

Financiële buffer

Dank voor jullie zorgen om onze financiële situatie. Niet nodig .

Hoewel ik niet (uit mijn hoofd) precies weet hoeveel we hebben, moeten jullie niet denken dat we financiëel domme dingen doen.

We hebben immers 2 goede banen. Dus eentje ziek/ontslagen, dan hebben we nog een tweede baan (met goed inkomen). Wordt het wel minder, zeker als het mijn man niet meer zou werken, maar we hebben echt veel spaargeld (echt ver, ver, ver boven de gemiddelde Nederlander). Dus op dat moment zouden we ons uitgavenpatroon (mn de dure flexibele uitgaven zoals vakanties en weekendjes) flink naar beneden kunnen bijstellen en dan kunnen we nog wel even vooruit.

Maar ik heb graag (erg) veel spaargeld/buffer en vind sommige dingen niet nodig als je al 3x per jaar dure vakanties doet. Dan kan er nog wel eens om bepaalde redenen een weekendje (bijv 1-op-1 met een kind) vanaf, maar dan hoeft dat ook weer niet extreem duur te zijn. NB Ik hoef ook niet 3x per jaar op vakantie, maar dat wil mijn man graag en ook daar heb ik al aan toegegeven. Ik wil niet altijd moeilijk doen (juist omdat we het financieel kunnen lijden).

Maar mijn gevoel zegt dus: dit nieuwe dure weekend is echt overdreven, niet nodig, en moet ik nu ook nog enthousiast doen als ik dat echt niet ben? (nb Toen hij het vertelde en ik niet enthousiast reageerde zei hij kritisch "Fijn dat je enthousiast reageert" - daardoor ben ik erover gaan nadenken of ik anders had moeten reageren en ben ik dit topic begonnen.)

doen alsof is geen optie

nou ja, als je verkoopmedewerker bent, of in de horeca zit Thuis reageer je zoals je je inderdaad voelt, als het even kan in het beschaafde, maar enthousiast doen over iets waarover je niet enthousiast bent, waarom zou je dat doen?

Maar inderdaad, op zo'n moment ga je nadenken over je motieven en dat is wijs op z'n tijd.

Succes!

Ja nou kijk

Ik denk dat je discussie met je man over zijn bestedingspatroon niet gauw gaat winnen. Hij staat er blijkbaar anders in dan jij. Wat dan kan helpen is een gesprek aan gaan over de financiele planning. Wat wil jij graag achter de hand hebben, en wat vindt hij nodig. Kijken hoe je daar uit kunt komen, een plan maken hoe dat te bereiken. En wat overblijft eerlijk verdelen. Zo zou ik het doen.

Overigens: lijkt mij dat je dan best kunt zeggen: dat komt schatje omdat ik het nogal aan de prijs en eigenlijk niet nodig vind. Maar als jij dat graag wil moet je dat maar doen. Net zo goed als dat je je man niet hoeft te beknotten, mag je wel vinden wat je vindt...

raar

Maar waarom overlegt hij niet met jou eerst? Dat vind ik echt heel raar. Ik vind zijn gedrag eerlijk gezegd nogal kinderachtig.

En jullie hadden toch nog niet gespaard voor de kinderen? En hoe zit het met de hypotheekschuld?