en nu? Open relatie
Ik kan dit met niemand delen. Man en ik zijn 20 jaar samen, 2 kinderen in puberleeftijd.
Jarenlang ellende over verschil in sexuele behoeften. Verder echt een heel fijn huwelijk, veel praten, veel lachen, vinden elkaar heel leuk en we zijn (al zeg ik het zelf) goede ouders voor onze kinderen. Fijne vriendengroep.
Uiteindelijk besloten samen te blijven. Ooit iets afgesproken over dan maar buiten de deur zoeken, betaald of onbetaald. Omdat ik begrip had voor de behoefte van man.
Afgelopen 6 maanden ging het slechter met ons. Meer verwijten, hij wilde geen leuke dingen meer doen samen. We misten ook ons leven (lekker uiteten, weekeindjes weg, koffie of wijn op terras)en vonden geen vervanging.
Afgelopen weekeind vertelde man dat hij voor een periode van ongeveer 6 maanden een relatie heeft gehad met een andere vrouw. Dit zou 1,5 jaar geleden gespeeld hebben. Hij gaf aan dat hij dacht dat dit okay was, want dat hadden we jaren geleden toch afgesproken? Ik was verbijsterd. Verdrietig. Boos. MAar ook : inderdaad dit hadden we ooit besproken. Maar dit hebben we niet goed genoeg doorgesproken. Andere verwachtingen dus.
Na lang doorvragen vertelde hij iets meer over deze relatie maar hij werd letterlijk ziek van alle emoties. Kon niet verder praten en wilde dit ook niet. Afgesproken het even te laten rusten en hier snel op terug te komen.
Ik barst van de vragen: wie, wat, waar, hoe, hoe vaak, waarom gestopt, hoe is het gestart ,ken ik haar enz enz enz
En nu weet ik het niet meer. We willen samen door denk ik. Ons leven is leuker samen denken we. Maar ik weet gewoon niet hoe nu verder. Open huwelijk? Scheiden? Relatiertherapie?
Help!
"Wij (ons gezin, en straks als de kinderen het huis uit zijn, wij samen) vormen de kern. Dat gaat altijd voor. Zoiets. Mag ik dat eisen?"
Sterker nog, dat komt bij een " open relatie " altijd op nummer 1. De thuisbasis moet voor 200% in kannen en kruiken zitten voor je je maar bedenkt met een ander af te gaan spreken. Beide, dus ook jij zult heel duidelijk moeten gaan ondervinden en bespreken hoe je deze " constructie " uit willen gaan voeren.
En er eerst schoon schip gemaakt moet worden.
Ik kan me goed voorstellen, zelfs inbeelden, dat je je kapot geschrokken bent en enorm verdrietig bent dat dit zo achter je rug om gebeurd is.
Jullie zullen deze behoeftes op een rustig moment moeten gaan bespreken. Maar laat eerst je emoties zakken, anders komen er alleen maar verwijten.
'Hij besloot de ‘open relatie-kaart’ in te zetten, zonder dit gesprek aan te gaan en zich verder af te vragen waar jouw grenzen lagen.' Aan de ene kant waren die grenzen binnen de relatie al duidelijk aangegeven. En geaccepteerd. Ik vind het nogal ingewikkeld als iemand anders verantwoordelijk wordt gemaakt voor het uitbrengen van mijn wensen.
Tsjor
Ik lees twee verschillende dingen: de behoefte aan meer seks bij je man met een vage afspraak om het buiten de deur te zoeken, en een verslechtering van de relatie het afgelopen jaar, waarin hij geen zin heeft om leuke dingen met je te doen.
Vwb het eerste lijken goede afspraken me heel belangrijk, voor zover dit ooit goed kan gaan (kat op het spek binden enzo, maar ook gezien je reactie op wat er gebeurd is, wil je dit wel echt?). Bijvoorbeeld: alleen on-night-stands, niet met een bekende, wel/niet vertellen, het gaat om de seks en niet om een emotionele relatie, hoe vaak vind jij toelaatbaar etc.
Het tweede is iets anders, hoewel het misschien met het eerste te maken had. Een relatie met een ander was natuurlijk nooit de afspraak, logisch dat je daar van streek van raakt en je vertrouwen een knauw heeft gekregen. Maar is dat de oorzaak van de verslechtering van jullie relatie? Is hij verliefd geworden, wil hij met haar verder, is hij gaan twijfelen aan de relatie? Of spelen er andere dingen? Allemaal dingen die jullie moeten bespreken lijkt me. Al dan niet met een therapeut. Overigens is een relatietherapeut heel normaal hoor, helemaal niet iets waar je geheimzinnig over hoeft te doen.
Je hoeft nu niet te bedenken hoe je verder moet. Dat kan je altijd nog beslissen. Eerst maar eens duidelijkheid. Dat hij ziek is van emoties komt op mij wel een beetje over als mannengriep. Hij moet zijn verantwoordelijkheid nemen en vertellen wat er aan de hand is. En als hij niet kan praten dan stuurt hij je maar een mail. En inderdaad niet in detail denk ik, volgens mij wil je dat helemaal niet weten.
Sterkte! Dit is echt een rot situatie.
Ik was net verzeild in een uitvoering van Trovariz in het kader van het Festival Nieuwe muziek. Daar werden in een muziekstuk gedichten van Boudewijn Wetzema, troostdichter, voorgelezen. Eén gedicht raakte me en ik moest meteen aan jou denken, vrouw23. Het gedicht heet: als ik nou jou
als ik nou jou
in deze barre
wereldkou
omarmen zou
en jij zou mij
wij allebei
elkaar verwarmen
met onze armen
en ik zou jou
en jij zou mij
wat lieve woorden
fluisteren
en naar elkaar
goed luisteren
elkaar verstaan
gewoon heel klein
beginnen.
Van: Boudewijn Wetzema
https://www.youtube.com/watch?v=zBA8PFkUGsU Vanaf minuut 39 met muziek.
Tsjor
Mooi Tsjor!
Misschien zit nu helemaal niet te wachten op deze opmerking maar: heb je je in al die jaren niet afgevraagd waarom jíj geen zin meer in seks met je man hebt? Niet dat ik vind dat je nu naarstig zin moet gaan maken maar gecombineerd met het feit dat je man toch emotioneel reageert en best aanspreekbaar is, zit daar misschien een hele mooie nieuwe weg voor jullie tweeën. Aan tantra doen bijvoorbeeld. Ik heb veel stellen die met dit probleem zaten (ongelijke seks drive) daar enorm van zien opleven.
Je schrijft: "Afgelopen 6 maanden ging het slechter met ons. (...) Afgelopen weekeind vertelde man dat hij voor een periode van ongeveer 6 maanden een relatie heeft gehad met een andere vrouw. Dit zou 1,5 jaar geleden gespeeld hebben."
Ik begrijp niet zo goed wat het allemaal met elkaar te maken heeft, óf het met elkaar te maken heeft. Het gaat nu zes maanden niet goed met jullie. Nu komt hij met dit verhaal. Maar, dit is, gezien de duur van zes maanden, al minstens een jaar geleden geëindigd. Je man is nu dichtgeklapt van emotie. Kennelijk roept dit nogal wat bij hem op. Dit kan om allerlei verschillende redenen zijn, is eigenlijk zo niks over te zeggen. Maar wat mij opvalt: hij is dichtgeklapt en jij racet, in gedachten, door. Maar: wat is nou eigenlijk zijn bóódschap? Hoe vindt hij dat het komt dat het slechter gaat met jullie? Wil hij meer vrijheid? Meer duidelijkheid? Heeft hij last van het dubbelleven? Wil hij de seks die hij wil met één vrouw: met jou óf met een ander? Het is voor mij helemaal niet duidelijk wat nu het probleem is. Dat moet dus eerst uitgezocht worden. Als jullie niet uit elkaar willen, ligt relatietherapie voor de hand, om eerst eens een helder beeld te krijgen van het 'speelveld'. Op basis van wat ik hier lees, is het te vroeg voor oplossingen.
Ook ik denk dat je voor een gezonde open relatie bijzonder hard (communicatief) moet werken. En dat ondervind jij nú al. Je hebt hem ruimte gegeven en jullie hebben allebei een ander beeld gehad van hoe groot die ruimte was en wat er in die ruimte mocht gebeuren. Nu je erachter komt dat hij zes maanden een (seks?)partner heeft gehad, ben jij gekrenkt en voel je je bedrogen. Hoe hij erop terugkijkt, weten we niet. Aan de ene kant zegt hij dat hij dacht dat het wel OK was. Aan de andere kant, komt het eruit in de context van 'het gaat al zes maanden niet goed met ons'. En hij wordt ziek van emotie. Behoorlijk heftig! Het is niet vanzelfsprekend en makkelijk voorjullie, dat seks buiten de deur hebben. En er moet dus veel gecommuniceerd worden om dicht bij elkaar te kunnen blijven, veel misverstanden, verwachtingen, pijn, verlangens, teleurstelling enzovoorts. Maar dat blijkt bijzonder moeilijk! De post van Tsjor vind ik daarin de vinger op de zere plek leggen. Je hebt hem toestemming gegeven, kennelijk zonder duidelijke voorwaarden, maar trekt die met terugwerkende kracht in, alsof hij zich aan ongeschreven regels had moeten houden. In plaats van te zeggen: 'Ik blijk dit helemaal niet te trekken. Ik voel me heel onveilig. We moeten hier opnieuw over praten', zeg je: 'Hij heeft iets stiekems gedaan en tegen me gelogen'. Dat polariseert natuurlijk enorm. En in mijn ogen klopt het ook niet. Het is misschien onhandig. Maar mensen zíjn onhandig. En als je letterlijk ziek wordt van emotie lijkt het me niet zo gemakkelijk om dit soort gevoelige onderwerpen te bespreken. Ik kan me ergens wel voorstellen dus, dat hij het uit de weg is gegaan. Ik kan me overigens ook van jou goed voorstellen dat het heel onveilig voelt. Dat moet ook zeker niet onder het tapijt.
Je schrijf aan Tsjor: "Ook bedankt voor je tips voor avondjes uit thuis. Ik zal me daar toch eens in gaan verdiepen. Ik hoorde van vrienden wel goede verhalen. Maar als ik eerlijk ben, is dat nu een beetje op de achtergrond terecht gekomen. Eerst maar eens hiermee dealen."
Maar, is het niet een idee om juist wél nu aandacht te geven aan de basics? Wél wat moeite doen om 'gewoon' op een prettige manier tijd met elkaar door te brengen. Hij kan kennelijk toch even niet verder. Die verhouding is al beëindigd; een keuze hoeft dus niet te worden gemaakt. Jullie lijken in beginsel op dezelfde koers te zitten (bij elkaar blijven, relatietherapie). Waarom geen emotionele time out met in ieder geval wat aandacht voor samen iets leuks doen, iets eenvoudigs en fijns, niet al te moeilijk en zwaar? Dat kan toch ook onderdeel zijn van elkaar weer terugvinden op de punten waar je elkaar altijd hebt kunnen vinden? Ik vind ook dat je moet uitkijken dat je dat inkakken qua leuke dingen puur toeschrijft aan problemen in jullie relatie. In deze tijd loopt het natuurlijk allemaal door elkaar. Veel mensen kakken in, zie ik om me heen, hebben minder zin in dingen, zijn het hartstikke zat, weten niet zo gauw iets te verzinnen om te doen. Ik vind het ook wel logisch dat er problemen ontstaan in relaties doordat het leven minder dynamisch is geworden. Uitlaatkleppen zijn vaak dichtgedraaid. Ik zeg beslist niet dat het niks voorstelt, maar de omstandigheden doen vast ook een duit in het zakje.
tsjor schreef op 05-03-2021 om 14:40:'Hij besloot de ‘open relatie-kaart’ in te zetten, zonder dit gesprek aan te gaan en zich verder af te vragen waar jouw grenzen lagen.' Aan de ene kant waren die grenzen binnen de relatie al duidelijk aangegeven. En geaccepteerd. Ik vind het nogal ingewikkeld als iemand anders verantwoordelijk wordt gemaakt voor het uitbrengen van mijn wensen.
Hij is niet verantwoordelijk voor het uitbrengen van haar wensen. Hij is verantwoordelijk voor zijn handelingen, maar dat wil niet zeggen dat hij alles maar kan doen omdat zij niet expliciet heeft aangegeven waar haar grenzen liggen.
Dan hoef je je partner dus nooit te bevragen over hoe hij/zij ergens instaat?
Op het moment dat hij daadwerkelijk de daad bij het woord gaat voegen, lijkt mij dat een moment om even bij jezelf en vrouw na te gaan wat wel en niet kan. Dat is het mooie aan een open relatie, dat je dit kan bespreken met elkaar en er open in bent. Op die manier kun je buiten de deur seks hebben zonder elkaar te kwetsen.
TS houdt rekening met zijn behoefte aan seks, stelt zich hiervoor open en hij houdt erg weinig rekening met haar gevoelens vind ik. Vrouw heeft het op de lange baan geschoven en dacht dat het niet aan de hand was. Bij allebei mist er een stuk communicatie natuurlijk.
Maar het is zoiets gevoeligs, niet even een nieuwe fiets die hij zonder verder overleg heeft gekocht van de gezamenlijke spaarrekening. Ik vind dat man daar te nonchalant mee om is gegaan. (Opmakend uit wat ik lees in de posts.)
'Hij is verantwoordelijk voor zijn handelingen, maar dat wil niet zeggen dat hij alles maar kan doen omdat zij niet expliciet heeft aangegeven waar haar grenzen liggen'. Probleem: zij had wel haar grenzen aangegeven (buiten de deur), maar ook buiten de deur bleken er grenzen voor haar te zijn. Dat is over en weer niet duidelijk geweest, maar dat is niet zijn verantwoordelijkheid voor haar. Ik kan me voorstellen dat hij het ook niet zo geweldig vindt, zich schaamde etc., dus daarom niet eerst uitgebreid met zijn vrouw is gaan bespreken.
Het is geen kwestie van onderhandelen, er is een deel van de relatie, waarvan beiden vinden dat ze op dat punt elkaar niet gelukkig kunnen maken, terwijl alle andere punten stevig en goed zijn. Dat deel is eigenlijk buiten de relatie geplaatst. Als je tegen hem zegt: ga maar in het kippenhok wonen, en hij/zij bouwt daar een kasteeltje, dan kun je daarna ook niet gaan roepen: hallo, dat was niet de bedoeling.
Het advies om zelf eerst een even goed na te denken, daarna goed met elkaar te praten, al of niet met een etentje of een therapeut (ik zou het wel weten) lijkt mij prima.
Tsjor
Wow wat een hoop reacties. Ik heb even een heel eind gefietst en ik begin een en ander wat helderder te zien. Andere problemen die ik heb, kan ik met familie, vrienden of eigen vriendinnen bespreken. Dit niet. En dus is het ontzettend fijn om jullie ideeën, adviezen en meningen te lezen. Dankjewel daarvoor.
Ik haak vooral aan op: Kunnen wij dit wel, zo'n open relatie? Het blijkt inderdaad pijn te doen. We hebben te weinig gecommuniceerd, te veel ieder een eigen serie op of podcast en ieder werkend in eigen ruimte in huis. Ik vind het niet zo belangrijk wiens schuld het nou is dat ik zoveel pijn heb (en hij ook overigens). Ik heb een groot vertrouwen in ons samen. Ik weet niet precies hoe hij daar nu in staat. Dat ga ik checken.
Ik haak ook aan op: waarom hebben wij zo weinig seks? Het is vreemd, maar wij zijn op seksueel vlak nooit elkaars ideale partner geweest. Wellicht verdient dat aandacht. Interessant om mee te nemen.
Dank voor diegene die schreef dat ik en wij altijd op nummer moeten staan. Dat dat een voorwaarde is om het te laten werken. Die heb ik opgeschreven (ben een schrijver, denker bij problemen) als harde eis om dit te laten werken.
Aanhaker: ik race door, hij klapt dicht. Dat klopt. Dat doen wij. Ik kan beter verwoorden, ben minder bang voor grote emoties, ben daar sterker in dan hij. Daar hebben ooit (toen de 2e net was geboren) ook een aantal gesprekken over gevoerd bij een therapeut. Helaas was dat een slechte therapeut die vooral mijn verleden heel interessant vond. Op dit moment slaap ik al nachten heel slecht. Hij ook. Dus we hebben een afspraak gemaakt om samen te wandelen en te praten. In de agenda. Meerdere afspraken trouwens. Zonder de kinderen uiteraard.
En tsjor wat een prachtig gedicht, copy-past en bewaart. Wow, ik moet ervan huilen.
Wat ik weet: hij wil niet met haar verder (het is immers al een jaar afgelopen) en ik weet dat hij het leven fijner en mooier en leuker vindt met mij.
Verder weet ik eigenlijk niks. En dat is te weinig. Maar hoeveel wil ik dan weten? Daar moet ik over nadenken. Ik heb al een behoorlijke lijst kunnen maken met vragen, voorstellen, eisen en voorwaarden etc. Dat zal nog wel een paar dagen duren voordat dat helemaal uitgekristalliseerd is. Maar als hij met mij/ons verder wil, moeten we praten over voorwaarden.
MRI schreef op 05-03-2021 om 14:55:Misschien zit nu helemaal niet te wachten op deze opmerking maar: heb je je in al die jaren niet afgevraagd waarom jíj geen zin meer in seks met je man hebt? Niet dat ik vind dat je nu naarstig zin moet gaan maken maar gecombineerd met het feit dat je man toch emotioneel reageert en best aanspreekbaar is, zit daar misschien een hele mooie nieuwe weg voor jullie tweeën. Aan tantra doen bijvoorbeeld. Ik heb veel stellen die met dit probleem zaten (ongelijke seks drive) daar enorm van zien opleven.
Waarom post je dubbel?
Verder lees ik niet dat ze helemaal geen seks meer hebben, maar wel dat de behoefte bij man veel groter is dan bij haar.
Ben jij misschien een tantra lesgever/opleider o.i.d.? (Ik sta er van te kijken dat jij meerdere stellen kent die jij ervan hebt zien opleven. Ik ken er namelijk niet 1.)
poezie: dubbel posten is vergissing. Nee geen tantra opleider, ken ze gewoon. Als ze het niet wil moet ze het vooral niet doen natuurlijk.
Vrouw23, fijn dat je wat aan mijn post had! ( over het op nummer 1 zetten )
Ik wil je echt mijn complimenten geven, uit je laatste post lees ik veel goede vragen, gedachtes en overdenkingen. En vooral veel liefde. Als je straks wat neutraler het gesprek in kan hoef je hem geen carte blanche te geven maar ga je wel het fijnere pad op.. volgens mij kun je je man echt ten diepste aan gaan kijken en alles aan hem vragen. Ik vind het juist een goed teken dat hij " vol in emoties " schiet. Het laat zien hoe hoog het bij hem zit en er dus gepraat moet worden over de toekomst/ de constructie.En sta je ervoor open iets aan jullie sex leven te doen? Ook een mooie overdenking.
Denk dat daar ook nog best wel wat winst te behalen is als ik dat zo lees. Idd misschien in de vorm van tantra of massage trainingen, of dagjes sauna wanneer het weer mag en kan!
Wij gebruiken de vertellis kaartjes of open hartig. Ook erg fijn om zo af en toe eens samen te doen. Daar krijg je weer hele andere avonden van..
Lauren, zeker goede gedachtes. En ook de tijd nemen doe je goed.
Miss: open hartig kaartjes? Wat is dat?
Jan den Boer is een hele goede tantra trainer. Tantra kan jullie inderdaad heel veel moois brengen. En waar tantra vaak als een soort vrijbrief wordt gebruikt om maar met jan en alleman sex te hebben, gaat Jan den Boer toch echt voor monogamie. Omdat hij zelf heeft ervaren dat een open relatie niet werkt.
