en nu? Open relatie
Ik kan dit met niemand delen. Man en ik zijn 20 jaar samen, 2 kinderen in puberleeftijd.
Jarenlang ellende over verschil in sexuele behoeften. Verder echt een heel fijn huwelijk, veel praten, veel lachen, vinden elkaar heel leuk en we zijn (al zeg ik het zelf) goede ouders voor onze kinderen. Fijne vriendengroep.
Uiteindelijk besloten samen te blijven. Ooit iets afgesproken over dan maar buiten de deur zoeken, betaald of onbetaald. Omdat ik begrip had voor de behoefte van man.
Afgelopen 6 maanden ging het slechter met ons. Meer verwijten, hij wilde geen leuke dingen meer doen samen. We misten ook ons leven (lekker uiteten, weekeindjes weg, koffie of wijn op terras)en vonden geen vervanging.
Afgelopen weekeind vertelde man dat hij voor een periode van ongeveer 6 maanden een relatie heeft gehad met een andere vrouw. Dit zou 1,5 jaar geleden gespeeld hebben. Hij gaf aan dat hij dacht dat dit okay was, want dat hadden we jaren geleden toch afgesproken? Ik was verbijsterd. Verdrietig. Boos. MAar ook : inderdaad dit hadden we ooit besproken. Maar dit hebben we niet goed genoeg doorgesproken. Andere verwachtingen dus.
Na lang doorvragen vertelde hij iets meer over deze relatie maar hij werd letterlijk ziek van alle emoties. Kon niet verder praten en wilde dit ook niet. Afgesproken het even te laten rusten en hier snel op terug te komen.
Ik barst van de vragen: wie, wat, waar, hoe, hoe vaak, waarom gestopt, hoe is het gestart ,ken ik haar enz enz enz
En nu weet ik het niet meer. We willen samen door denk ik. Ons leven is leuker samen denken we. Maar ik weet gewoon niet hoe nu verder. Open huwelijk? Scheiden? Relatiertherapie?
Help!
Uiteindelijk besloten samen te blijven. Ooit iets afgesproken over dan maar buiten de deur zoeken, betaald of onbetaald. Omdat ik begrip had voor de behoefte van man.
Afgelopen 6 maanden ging het slechter met ons. Meer verwijten, hij wilde geen leuke dingen meer doen samen. We misten ook ons leven (lekker uiteten, weekeindjes weg, koffie of wijn op terras)en vonden geen vervanging.
Vrouw23, ik lees hier twee verschillende dingen. Sta je nog steeds achter het bovenste? (Man mag het buiten de deur zoeken) Het tweede vind ik eigenlijk veel verontrustender, dit is hij blijkbaar ook buiten de deur gaan zoeken.
Ik denk dat het duidelijk moet worden waarom je man "letterlijk ziek werd van emoties". Pas daarna kun je kijken wat je verder wil met je relatie.
Ik weet het eigenlijk even helemaal niet meer. Ik weet niet of ik nog achter het 'dan maar buiten de deur zoeken' sta. En ons gesprek over onze relatie ontstond omdat ik doorvroeg op waarom hij geen leuke dingen meer wil doen samen. Nu is het wel zo dat de leuke dingen die we samen deden, veel in de stad was. Dus naar theater, concerten, kroegjes, uiteten etc. ( we wonen in het centrum van Adam). En dat kan nu niet natuurlijk. We hebben daar geen alternatief voor gevonden.
Dat ziek worden van emoties herken ik van hem. Hij kan moeilijk omgaan met emoties en dat is hard werken geweest om daar samen een weg in te vinden. Nu werd hij letterlijk ziek, dus het was zinloos om er op dat moment op door te gaan.
Dankjewel voor je reactie.
Alternatieven hebben wij wel gevonden. We laten eten thuisbezorgen uit ons favoriete restaurant, onze bioscoop komt met films voor thuis, concerten kan je online kijken en we wandelen met droog weer en nemen onderweg wat lekkers. Dat je man geen leuke dingen samen wil doen is wat anders dan dat er geen mogelijkheid is om het samen gezellig te hebben. Investeren in je relatie, ik zou daar zeker over praten.
Of jij een stiekeme relatie van hem kan vergeven is een lastige. Jullie hebben ooit afspraken gemaakt over relaties buiten de deur maar misschien is dit nu toch pijnlijk en confronterend. Begrijp ik, je wist het niet, hij heeft er toen het speelde niets over gezegd. Je voelt je dan bedrogen. Misschien kan relatietherapie daar bij helpen? Als je samen verder wilt zou ik alles overwegen om te proberen of je elkaar weer terug kunt vinden. Sterkte ook, het is voor jullie een verdrietige tijd.
Hoi wil40,
Dankjewel voor je reactie.
Ja dat hij geen leuke dingen samen wilde doen, verontruste mij enorm. Vandaar dat ik daar (nu een keer steviger dan andere keren) over begon. Maar dit gesprek mondde dus uit in het opbiechten van zijn 'buiten de deur' gedrag.
En je zegt het precies zoals het is: hij is een stiekeme relatie begonnen. Ik had denk ik verwacht dat hij dat zou delen, dat hij bijv sterke behoeftes heeft en dat hij daar iets mee wil. We hebben de fout gemaakt het daar nooit meer over te hebben, en dus is dat een eigen leven gaan leiden. En daarom voel ik me inderdaad bedrogen.
We denken inderdaad aan een relatietherapeut. Misschien is dat verstandig. Op dit moment geloof ik hem gewoon niet meer.
"hij gaf aan dat hij dacht dat dit okay was, want dat hadden we jaren geleden toch afgesproken? Ik was verbijsterd. Verdrietig. Boos. MAar ook : inderdaad dit hadden we ooit besproken. Maar dit hebben we niet goed genoeg doorgesproken."
Ja pas wel op dat je geen oneigenlijke argumenten gaat gebruiken. Je bent boos en verdrietig, dat mag het komt onverwacht en je reageert misschien heftiger dat je van te voren dacht.
maar 'dit hebben we niet goed doorgesproken' vind ik niet zo'n argument. Er valt toch verder niet zoveel door te spreken als je afspreekt het dan maar buiten de deur te zoeken?
Hoi MRI,
Een terechte opmerking inderdaad, ik worstel inderdaad met oneigenlijke argumenten. Hij is niet vreemd gegaan (want ooit besproken) maar het is wel stiekem gebeurd.
Ik ben geloof ik ook niet jaloers, maar ben overdonderd door het 'stiekeme' ervan. Ik denk dat het best mogelijk is om dit gedeelte buiten de deur te zoeken, maar dan moeten we daar duidelijke afspraken over maken denk ik. Ik denk dus dat dat gedeelte niet klopt in je reactie. Het kan wel, maar wij zijn de basis, wij samen gaan altijd voor, zoiets denk ik. Het is een enorm eerlijke man, dus dit niet verteld hebben aan mij voelt als liegen.
Ik weet eigenlijk niets eens hoe ik me voel. Ik voel me enorm verdrietig en bang. Wat als hij verliefd wordt op een ander? Ik ben ook boos (Misschien ken ik haar wel?) en ik heb zelf geen enkele behoefte aan aandacht van andere mannen.
Je hebt ooit afgesproken dat je man zijn seksuele behoeften dan maar buiten de deur zou gaan zoeken. Ik zou het dan ook buiten de deur houden. 'Ik barst van de vragen: wie, wat, waar, hoe, hoe vaak, waarom gestopt, hoe is het gestart ,ken ik haar enz enz enz' Met deze vragen haal je het binnen. Wil je dat wel? Je weet wat de seksuele behoeften van je man zijn en je weet dat jij daar geen behoefte aan hebt.
'Nu is het wel zo dat de leuke dingen die we samen deden, veel in de stad was. Dus naar theater, concerten, kroegjes, uiteten etc. ( we wonen in het centrum van Adam). En dat kan nu niet natuurlijk. We hebben daar geen alternatief voor gevonden'.
Er zijn wel alternatieven. Ik heb gisteren een live-stream gevolgd van het nationaal ballet, 6 stukken voor 2 dansers van Hans van Maanen. Het was geweldig! Indrukwekkend. Voor een bedrag dat veel lager ligt dan normaal theaterbezoek zit je op de eerste rij. Het was zo intens om dit mee te maken. De live-stream was aangevuld met dingen die normaal in het theater niet mogelijk zijn: vooraf beelden van repetities, beelden van back-stage, van achter het gordijn, tussendoor een interview met Rachel Beaujean, met daarin uitleg over wat we gaan zien, in de pauze een filmpje over Hans van Maanen, de namen van de dansers en musici kwamen in beeld (zo lastig om tijdens een voorstelling dat op te zoeken in een boekje). Het was echt theater met een dikke plus. Het enige vervelende was, dat je niet kon applaudisseren. Nou ja, dat kon wel, maar dat hoorden de dansers niet. In de chat die tegelijkertijd liep kon je wel je reacties geven.
Ik ben nog steeds helemaal vol ervan, zo mooi.
Mijn kinderen bestellen nu regelmatig een maaltijd en maken er dan thuis een restaurant van. Kaarsjes op tafel, kind op bed of bij oma etc.
Zoek je favoriete uitje uit en kijk wat mensen ondertussen allemaal hebben gedaan om deze moeilijke tijd door te komen. Ik ben diep onder de indruk.
En mocht je denken dat ballet wel makkelijk is: abonneer je op een wekelijkse les van Ernst Meisner in je emailbox. Oefeningen voor aan de keukentafel. (maar pittig!)
Tsjor
hmm goede vraag. Wil ik dit gedeelte binnen mijn relatie? Nee! Dat klopt. Toen man het had gezegd, had hij ook spijt zei hij. Omdat hij niet wil dat dit tussen ons in komt te staan. Maar ik wil ook niet dat het zomaar met iedereen altijd overal kan gebeuren. Ik wil uitgesproken duidelijke afspraken. Belangrijk voor mij is dat ik haar niet ken en ook niet kan kennen. Ook belangrijk is dat wij de basis zijn. Wij (ons gezin, en straks als de kinderen het huis uit zijn, wij samen) vormen de kern. Dat gaat altijd voor. Zoiets. Mag ik dat eisen? Het liefst zou ik willen dat hij kiest voor betaalde sex. Het is namelijk ook echt niet eerlijk dat zijn seksuele behoeftes genegeerd worden. En met betaalde sex blijft het zakelijk.
Maar hij is nu een stiekeme relatie (zoals iemand dat precies juist verwoordde) begonnen. En dat stiekeme voelt als verraad.
Ook bedankt voor je tips voor avondjes uit thuis. Ik zal me daar toch eens in gaan verdiepen. Ik hoorde van vrienden wel goede verhalen. Maar als ik eerlijk ben, is dat nu een beetje op de achtergrond terecht gekomen. Eerst maar eens hiermee dealen.
Wat ontzettend fijn om dit hier te kunnen delen en jullie reacties te lezen. Dat helpt zo enorm. Dit is nou eens echt iets dat ik niet kan delen met vrienden of familie. Iedereen kent hem ook natuurlijk. En ik wil eerst duidelijkheid over hoe ik me voel en of ik door wil en op welke manier dan.
Dit helpt echt enorm!
Goed dat je door bent gaan vragen! En goed dat hij het gemant of moeilijk vindt. Beter dat dan koud en koel. Toch? Maar ik vind het een verschil tussen seks en seksmaatje of relatie met ander bouwen en leuke dingen doen met ander. Dat was toch afspraak denk ik niet?
Er is altijd een verschil in onderzoeken doen: met wat iemand denkt dat ie zou doen of vindt en als het werkelijkheid wordt. Of het nou gaat om dit of andere serieuze dingen. Je schrikt nu vooral omdat het werkelijkheid is geworden. En misschien bang voor concurrentie van je relatie in geheel? Straks vindt hij haar leuker angst?
Maar had je echt vooraf willen weten dat je man die en die avond op jacht gaat en seks gaat hebben?
Er zijn vrouwen die zeggen tegen hun partner, ik vind het okay maar wil er niks van weten. En vrouwen die er van willen weten (misschien meer open huwelijk ook voor beiden?). Ik denk te lezen dat hij andere sexuele behoeftes hebt dan jou (dus eenzijdig). Goede afspraken maken lijkt mij dan heel relevant. Maar welke dan?
Maar wat ik vooral wil adviseren: vraag NIET naar details!!! Mijn man is vreemdgegaan (zonder enig okay van mijn kant) en juist de details deden en doen zeer. Ik las in een advies (boek) waarin stond: grote lijnen maar vraag geen details. Die gaan je dwars zitten.
Laat de schok eerst zakken. Denk vooral na wat je pijn doet, wat je anders wil. Niet wat hij wil maar jij. Wat wil jij? Relatietherapie lijkt mij goed, zij helpen je man met zijn emoties. Lijkt mij zinvol om beter hierover te kunnen praten met elkaar. Enne, scheiden kan altijd nog...
Hoi Anna Cara,
Nee, dat klopt: de deal was dat hij sex buiten de deur kon zoeken. Niet een relatie of leuke dingen doen. Ik weet dus niet of hij dat met haar heeft gedaan. Volgens mij was het puur sex en dat was het. Maar dat weet ik niet zeker. En dat is zeker een groot verschil. Dat is dus een eis van mij. De leuke dingen doe je met mij en ons (als gezin) de sex mag ergens anders. Goed dat je me dit inzicht hebt gegeven.
En nee, ik geloof niet dat ik het vooraf wil weten, maar ik wil wel transparantie. Ik weet dit gedeelte echt nog niet. Ik wil dat hij betaalde sex gaat zoeken. Een betaalt sexmaatje dus.
En ik heb inderdaad geen enkele behoefte aan de details. Daar word ik letterlijk misselijk van, dus die hoef ik niet. Maar ik wil wel weten waarom deze stiekeme relatie is gestopt. Als het al een relatie was dus en geen sexmaatje. En hoe het is gestart. En hoe lang het precies heeft geduurd. En wanneer het was. Want ook wij hadden af en toe nog sex en deden toen nog veel leuke dingen samen. Hoe dan?????? En vooral of ik haar ken.
Een vriendin van mij heeft jarenlang relatietherapie gevolgd. Ik zal haar eens vragen wie dat was. Ik weet wel dat dat goed is bevallen. Maar ik wil voorlopig niet delen waarom wij dat nodig hebben. Daarvoor wil ik eerst zelf duidelijkheid.
Dank voor al je tips en meedenken. Ik ga even naar buiten (de zon in) en een stuk fietsen. Even laten bezinken.
Ik vind de (seksuele) behoeftes van je man wel heel erg bovenaan staan in deze relatie. Zodra het erop aankomt dat jij jouw behoeftes naar voren wil brengen verschuilt hij zich achter het niet kunnen handelen van zijn emoties. Vooral deze zin geeft dat heel sterk aan: "Meer verwijten, hij wilde geen leuke dingen meer doen samen.".
Wanneer heeft hij moeite gedaan voor jou en je behoeftes? Heeft hij de afgelopen tijd weleens voorgesteld om iets leuks te gaan doen, heeft hij voorstellen gedaan? En wat verweet hij jou precies?
Ik vind het nogal wat, dat je het nu op 'liegen' zet. Je had verder niets afgesproken, dus daar zit je probleem. Stop met dat 'liegen' vastzetten in je hoofd, het beschadigt jullie relatie.
Je komt er nu achter, dat het 'buiten de deur zoeken', dat daar toch wel heel wat verwachtingen onder zitten van jouw kant (en van zijn kant gedachten over hoe hij dat kan doen zonder jou en jullie relatie te beschadigen).
Ik zou het dus zetten op: goh, ik merk dat ik er toch wel moeite mee heb, ik had blijkbaar toch bepaalde ideeën en verwachtingen daarover. Ik moet daar nog eens goed over nadenken en dan moeten we er verder over praten.
Ga daarna eens goed nadenken. Wat wil je? Eerlijkheid (hallo, ik ben een beetje later, want....)? Weten wie het is, wil je daar dan iets over te zeggen hebben (met die???) Wel of niet betaald, dat heb je al genoteerd als een kwestie (overigens mag 'betaald' nu niet vanwege de lockdown). Wil je details, hoe ver gaat dat dan? Bekijk deze vragen nog eens: 'Ik barst van de vragen: wie, wat, waar, hoe, hoe vaak, waarom gestopt, hoe is het gestart ,ken ik haar enz enz enz'. Denk serieus na: op welke vragen wil je antwoorden?
Als je dat helder hebt kun je wellicht weer in gesprek gaan en nieuwe afspraken maken. Onder het genot van een uitgebreid thuisdineetje?
Tsjor
Excuses, alles vet, sorry. Tsjor
Jouw verhaal zou het mijne kunnen zijn maar dan van de andere kant. Ik ben verzeild geraakt in de open relatie, die toch niet zo open bleek te zijn, van een koppel en zit nu met de gevolgen.
Wat ik nu met mijn ervaring uit deze relatie weet, een open relatie werkt niet. Je moet een communicatietopper zijn, volkomen transparant, heel goed in time management zijn om van een open relatie iets te maken en vooral een hele goede relatie samen hebben.
Zoals boven ergens gezegd is, vraag niet teveel. Ik weet dat de vrouw behoorlijk last heeft van dingen die ze heeft gezien en gehoord over haar man en mij.
Je twijfelt nu over hoe verder met de relatie. Mijn advies zou zijn om samen in relatietherapie te gaan. Goed samen leren praten, duidelijke verwachtingen naar elkaar hebben, elkaars grenzen kennen en respecteren, uitspreken hoe je een (eventuele) gezamenlijke toekomst ziet en als je dat allemaal op een rijtje hebt kun je eens verder kijken naar eventuele uitstapjes.
Heel veel sterkte. Ik weet hoe de vrouw van mijn koppel er onder lijdt en dat is echt heel rot.
Je man had het gesprek aan kunnen gaan over hoe die open relatie er uit zou gaan zien. Dat gedeelte ligt niet alleen bij jou, dat is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Hij besloot de ‘open relatie-kaart’ in te zetten, zonder dit gesprek aan te gaan en zich verder af te vragen waar jouw grenzen lagen. Dat is in mijn ogen wel erg makkelijk. Ik begrijp dat je je daarin bedrogen voelt.Maar goed, je zit op dit punt en moet nu verder. Verwijten maken heeft geen zin, relatietherapie lijkt mij een goede stap om allereerst helder te krijgen waar je staat tov elkaar.
