Eisenlijst

Respect staat bovenaan.

Al had hij een vacht als Chewbacca! Als je te maken hebt gehad met een heel nare, respectloze relatie waar je niet bepaald ongeschonden uit bent gekomen, en een lange herstelperiode voor de kinderen en jezelf daarna, lach je om uiterlijkheden. En dan bedoel ik echt niet dat je er dan maar stinkend en verlopen bij moet lopen, dat is weer heel wat anders.
Iemand die je respecteert zal je niet afkeuren omdat jij je thuis toch het lekkerst voelt in je legging, met een oud shirt en op sloffen, en naast je gaan zitten in zijn joggingbroek met een tshirt en sloffen. Gewoon omdat het kan. En zo'n persoon zorgt er vanzelf wel voor dat er geen nare luchtjes om zich heen hangen. Net als ik. Je moet nu niet bij me op bezoek komen, ik zie er niet uit maar als ik morgen bij jou op bezoek kom, ben ik netjes verzorgd en gekleed.

Mijn ex en ik hadden dezelfde hobbies en dezelfde smaak, maar oh wee als mijn smaak afwijkte van de zijne. Mijn huwelijk was, ondanks de gelijkenissen, vooral vol respectloosheid, intimidatie en andere nare zaken. Het zou heel fijn zijn als ik ooit een partner vind met wie ik mijn smaak, liefhebberijen en overtuigingen kan delen, maar ik zou al dankbaar zijn als ik ooit iemand vindt die het ook kan opbrengen ook respect te tonen voor mijn smaak en interesses als het de zijne niet zijn, zonder me onder druk te zetten, uit te lachen, in de verdediging te dwingen of hinderlijk dwars te zitten.

Politiek en religie: er zijn bepaalde dingen belangrijk voor me en het zou prettig zijn als we daar ongeveer hetzelfde over dachten. Ik denk niet dat ik kan leven met iemand die vanuit zijn religieuze of politieke overtuiging moslims of homo's haat. Maar ik kan van een ander niet verwachten dat hij zijn mening omgooit omdat ik me sterk maak voor bepaalde kwetsbare groepen in de samenleving en daar mijn politieke keuze ook op baseer, terwijl hij dat misschien weluitvreters en handophouders vindt. Zoiets zal nooit samen kunnen.

Respect staat dus bovenaan. En ja, een beetje gelijk over dingen denken zou wel handig zijn. Maar vooral respect. Gelijkwaardigheid in plaats van leven in een warzone, wat ik jaren heb gedaan. Jezelf mogen zijn. Dat betekent ook dat hij de ene keer naar Hazes luistert en ik een andere keer de Miserere van Allegri op repeat zet en nog hard meezing ook. En dat hij die afschuwelijke rode broek aandoet waar hij zo blij mee is, en ik die "overjarige hippiebroek" waar ik niet uit te slaan ben.

Zulk soort relaties schijnen echt te bestaan. Ik zie het om me heen, dus het moet mogelijk zijn. En dan zijn die mensen echt niet altijd mister en mrs. Perfect maar gewoon heel normale mensen

In hoeverre kan ik zelf voldoen aan zo'n lijstje? Het leven is niet altijd lief voor me geweest en dat heeft zijn sporen nagelaten op mijn lijf en ook wel op mijn ziel Ik ben wegens mantelzorg voorlopig nog aan één van mijn kinderen gebonden, voor mij dus voorlopig nog lang geen "als de kinderen het huis uit zijn gaan we samen...", ik hou niet van uitgaan, zeilen en motorrijden (toch wel een must volgens mij, als je de datingsites bekijkt). Mijn hobbies zijn niet bepaald sexy te noemen (tuinieren en zo ). Ik ben wie ik ben, en ik mag er zijn, maar ik weet wel dat zo'n loslopende man ook iets op zijn lijstje heeft staan en dat is vast geen tuinierende vijftiger die voorlopig nog aan haar grote zoon vastzit, niet van motorrijden en feesten houdt en blijer is met een huisje op de grote stille heide dan met een hotel in Thailand of zo

Verliefd

Als je verliefd wordt maakt het allemaal niet meer uit is mijn ervaring. Het enige waar ik op afknap bij mannen (bij alle mensen trouwens) is dommigheid en dan in de zin van op de PVV stemmen en zeuren over uitkeringen en buitenlanders.
Maar verder zijn het uiteindelijk uiterlijkheden, ook als het een knapperd is en daar wen je aan. Ik ben al 13 jaar getrouwd met een man die sandalen draagt in de zomer. En dat is nog niet eens het ergste, hij draagt er ook sokken in en die hijst hij ook op Ik ben toch nog steeds erg gelukkig met hem.

3 eisen

Ik ben een redelijk ervaren dater, en ergens las ik dat je 3 harde eisen mag hebben. Als je er meer hebt, zul je niemand vinden. Dus ga maar nadenken. Wat is echt belangrijk? Lief, intelligent en psychisch stabiel zijn mijn eisen. Moet hij ook nog rijk zijn? Vergeet het. Moet hij ook nog knap zijn? Ho maar. Gelukkig weet ik dat geld en schoonheid vergankelijk zijn. De klik moet er zijn. Die is veel belangrijker. Uiteindelijk ga je (als het goed is) houden van iemands ziel. Die moet mooi zijn.
Intelligent betekent al dat iemand geen al te rare politieke ideeën heeft. Lief betekent ook al dat hij respect voor zijn medemens heeft. En dus rekening houdt met mij, en dus geen nare geuren zal verspreiden of zal gaan douchen/tandenpoetsen als dat volgens mij toch zo is. Ik heb liever een lange man, ik heb liever een niet-roker, ik heb liever een blonde, niet te behaarde man, ik heb liever iemand die cultureel geïnteresseerd is. Maar momenteel ben ik verliefd op een rokend, klein, kaal kereltje (met heel veel rughaar!) die geen tijd besteedt aan culturele activiteiten. Gelukkig heeft hij wel een geweldig lijf onder dat haar, mooie blauwe ogen, een prachtige lach, brede interesses en veel humor. Hij is al bezig te stoppen met roken (ik heb het niet eens gevraagd). Ik mag zijn rug waxen van hem, maar ik wil dat niet. Als hij van zijn rughaar af wil, mag hij zelf naar de schoonheidssalon gaan. Mij maakt het niet uit, blijkt nu. Hij is superlief, attent, een geweldige minnaar, heel intelligent en ontzettend down to earth. Het is zalig. Het kan!

Maakbaarheid

Ik vind je wensenlijst ronduit hilarisch, vooral dat je na het lezen van een zeker draadje hier ook een eis betreffende de schoonfamilie hebt toegevoegd Ik krijg meteen visioenen hoe mister right je leven binnenstapt, aan al je eisen voldoet, maar dat er toch een ander onoverkomelijk vlekje aan zit. Maar even een vraag, hoe zou je het vinden om zelf op deze manier langs de meetlat gelegd en gekeurd te worden??

Verbazingwekkend

Dat is wat ik van zo'n lijstje vind. Ik ben eigenlijk ook erg benieuwd watvoor type jijzelf bent, blijkbaar erg goed gelukt in ieder geval
Maar als je serieus denkt dat je met zo'n houding denkt kans te maken op een gezellige relatie wil ik toch mijn twijfels uiten. Ik heb een aantal vriendinnen die daten en wat ik van hun hoor en nu bij jou lees zijn twee verschillende werelden.
Daarbij vind ik het naïef om op zoek te gaan met zo'n rationele lijst. En als ik een vent was geweest was ik er ool giga op afgeknapt. In mijn ogen komt zo'n lijst over als rationeel, kieskeurig en narrow minded (weet even niet de Nederlandse uitdrukking). Blijkbaar vind je het moeilijk om voorbij je eigen - rationele - kaders te kijken en open te staan voor iets nieuws en/of anders. En dat lijkt me een lastig startpunt voor een relatie in deze levensfase.
Maar ik heb beslist geen glazen bol, wie weet heb je nav deze draad al een paar uitnodigingen ontvangen

kieskeurig

Natuurlijk mag je kieskeurig zijn bij partnerkeuze. Iemand moet bij jou passen en er moet wel iets van aantrekkingskracht zijn.
Met lijstjes maken probeert draadjesstarter er grip op te krijgen, maar het belangrijkste vergeet ze: dat je naar je intuitie moet luisteren. En dat is niet in een lijstje te vatten. Als iemand echt leuk is zie je die snor of rare sokken niet eens.

Laatste reactie

Ik schrijf in mijn eerste bericht dat ik heel soms denk dat een nieuwe relatie leuk zou zijn. Ik heb 29 jaar een relatie gehad met de eerste en enige man in mijn leven. Dan is zo'n nieuwe man natuurlijk iets heel "vreemds" waar ik in ieder geval niet zo maar aan begin. Is het dan zo raar dat ik er over nadenk, advies vraag over dingen die ik misschien niet en misschien wel tegenkom? Ik vraag toch uitdrukkelijk aan ervaren daters hoe dat werkt? Letterlijk: "Of maakt het allemaal niet meer uit als je een hele leuke man tegenkomt, denk je dan niet meer aan je eisen?"
Er zijn een aantal reacties gekomen waar ik echt wat mee kan. Dank daarvoor. Maar ook wat berichten die zo veroordelend zijn. Bij sommige vraag ik me echt af of ze mijn berichten eigenlijk wel goed gelezen hebben. Ik herken me in ieder geval niet in wat zij over mij schrijven. En ik vind het erg jammer dat mensen mijn serieuze vraag betitelen als hilarisch of menen dat ik blijkbaar nogal arrogant en beperkt ben.
De toon die sommigen hier aanslaan is niet bepaald bevorderlijk voor de sfeer en voor mij in ieder geval reden genoeg om in deze draad niet meer mee te doen.

zo eh

naast een lijst van eisen die mss (?!) gesteld worden, zelf zo te lezen behoorlijk arrogant én lichtgeraakt...
mss goed om eens een lijst van je eigen tekortkomingen maken

nee joh Moeder

Als ik nu je verhaal lees, 29 jaar met enige liefde, dan herken ik ineens veel meer van wat je wilt en hoe je doet. Je schijt in feite gewoon in je broek en wilt het meteen goed doen.
Laat het komen als het komt. Probeer, proef en beslis. Je mag foutjes maken, je mag proberen. Maar stop die lijst weg en laat het je gebeuren
Geen boodschappenlijst op de mannenmarkt, maar gewoon eten waar je trek in hebt. (oh hoor mij nou)

Sorry dan

Ik was degene die je "eisenlijst" hilarisch noemde en dat was niet om je op je ziel te trappen. Sorry als het je gekwetst heeft, ik was mij er niet van bewust dat je hier zo serieus in staat. Dat is meteen ook wel een puntje voor als je aan het daten gaat; hoe je je ook gaat indekken, je gaat rare knakkers tegen komen. Een flinke dosis humor en relativeringsvermogen is hierbij enorm behulpzaam om het leuk te houden. Neem het allemaal niet te serieus en kruip eerst eens met een vriendin en een fles wijn achter je pc met de datingsites en maak plezier. Als het je niet lukt om dit wat lichtvoetig aan te pakken is een bureau waarschijnlijk een betere manier voor jou.

kritisch zijn mag

Ik snap een eisenlijst best hoor. Een nieuwe relatie moet wel wat toevoegen, anders lijkt het mij overbodig. Hoe ouder je bent, hoe kritischer ook. Heel normaal. Het is natuurlijk wel zo dat de hoeveelheid eisen je kansen op een nieuwe relatie meer beperkt maar ik zou er in een dergelijke situatie ook zo in staan: het moet helemaal goed zijn en anders liever niet. Ik zou zelf niet de gulden middenweg kiezen, daar krijg je later alleen maar spijt van. En een hoop ergernissen.

het kan

Na mijn scheiding had ik een hele batterij van eisen ( en ja niet alle even redelijk
Toch ben ik een man tegen gekomen die aan alle voldeed
Toen hij op de eerste date vroeg waar ik naar op zoek was en zei trouwen en nog een kind zei hij alleen maar ok

Inderdaad

Ik vind zo'n eisenlijst eigenlijk prima. Graag of helemaal niet. Voor ik mijn man leerde kennen, heb ik uitgebreid vergelijkend warenonderzoek gedaan. Ik kreeg toen vaak commentaar dat ik wel heel veel noten op mijn zang had. Als ik zoveel eisen stelde, dan bleef ik vast alleen. Prima, liever alleen dan samen met iemand waar ik me niet goed bij voel. Uiteindelijk heb ik mijn man leren kennen. Dat is inmiddels 25 jaar geleden en we zijn nog steeds gelukkig.

Blijkbaar was het verstandig om niet akkoord te gaan met minpuntjes.

Ik kan me overigens helemaal voorstellen dat je na een relatie van bijna 30 jaar heel veel dingen hebt die je vooral niet meer wilt. Het lastige is wel dat je beeld ook gekleurd is door de scheiding. Dan ga je ook bepaalde zaken die helemaal niet zo dramatisch zijn (rughaar zien als onbespreekbaar. Terwijl dit misschien vooral komt omdat je het associeert met je negatieve ex.

Maar verder heb je natuurlijk een rebound nodig. Ik zou het ook niet al te serieus aanpakken. Gewoon lekker daten en kijken wat er uit komt. Dan heb je ook nog wat leuke seksexperimenten voor de boeg