Definitie van 'gevoelens'

wel: waardering, respect, grappig vinden, samen  kunnen lachen, het fijn vinden om iemand in je buurt te hebben, interesse in wat de ander beweegt, chemie, aantrekkingskracht, vertrouwen, liefde

niet: verloren respect, irritatie, saaiheid, afstotend vinden , kwaadheid, gekwetstheid, geschonden vertrouwen,  verdriet veroorzaakt door de ander, onverschilligheid voor het gevoelsleven van de ander

Gevoelens voor mijn man, waar ik 30 jaar mee samen ben: 

ik ben nog steeds blij als ik hem zie en blij dat ik mijn leven met alles wat daarbij hoort met hem kan delen. Andersom geldt dat ook. 

Mom_40 schreef op 04-07-2022 om 15:30:

Ik krijg vaak de opmerking dat ik onrealistische verwachtingen heb van een relatie..
De eerste periode verwacht ik een echte honeymoon fase.. niet kunnen slapen, niet kunnen, eten, van je sokken geblazen worden, gek worden van de vlinders,...

Na jaren verwacht ik een diepe affectie voor elkaar, sterke emotionele band, veel knuffels en een open communicatie. Nog steeds alles onvoorwaardelijk voor elkaar doen, blij zijn dat je elkaar ziet, veel samen doen en je hartje van tijd tot tijd een sprongetje voelen maken...

Vaak heb ik het gevoel dat mensen in een lange relatie mij deels uitlachen wanneer ik hen over deze verwachtingen vertel.

Ja dat kan maar hoeft niet. Je hoeft niet persé een honeymoon fase mee te maken in het begin van je relatie. Ik ken wel echtparen die samen besloten hebben een relatie aan te gaan maar niet persé heel verliefd waren. ( zie je ook wel bij uithuwelijken) Ik dacht altijd dat uithuwelijken  niet werkte, of  dat heel realistisch tegen elkaar zeggen "we passen bij elkaar, hij of zij zal een goede partner en ouder zijn" vreselijk onromantisch en niets waard zou zijn. Daar kijk ik nu toch anders tegen aan eerlijk gezegd. Let wel: "=niets voelen voor elkaar en alleen maar bij elkaar zijn omdat je niet alleen wil zijn, is niet aan te raden. Maar diepe vriendschap, graag bij elkaar willen zijn, en dezelfde levensvisie hebben kan wel eens veel beter werken dan het helemaal hotel de botel, gek van verliefdheid worden verhaal.
Het is mooi dat je dat mee kan maken helemaal als het bij je beste maatje is. 
Maar ik heb ondertussen zo veel relaties die zo begonnen toch hopeloos kapot zien klappen dat ik wel een stuk nuchterder ben geworden.

 Ik denk dat we ook veel te veel verwachten van de ander. Niemand kan al je behoeften vervullen, dat is onmogelijk. Voor elkaar willen gaan en wat er ook gebeurd trouw beloven is volgens mij veel beter. Al dat "ik blijf bij je zolang ik iets voor je voel" is een bom onder iedere relatie. Want gevoelens wisselen nog al eens en is ook heel wiebelig ook voor evt kinderen.  

Nou ja zomaar wat gedachten..

Uitlachen vind ik wat vreemd, maar iedereen heeft andere verwachtingen en wensen. Het zal misschien ook te maken hebben met voorbeelden van relaties om je heen wat je verwacht? Ik denk dat je een wel heel hoog 'Bouquetreeks' gehalte hebt in de verwachtingen, vooral over de beginperiode.

Zo was het wel bij man en mij, echt hoteldebotel van elkaar, inderdaad wekenlang niet eten en niet slapen. Maar ja, ik was 17... Ben je wat ouder (ik ga ervan uit dat je gezien je nick minstens 40 bent) dan sta je er neem ik aan wat anders in. Je hebt dan waarschijnlijk allebei al de nodige relaties gehad, je hebt kinderen, nare dingen in je leven meegemaakt, kortom, gelééfd. Dan zul je ook wel ervaren hebben, of van anderen gehoord, dat liefde niet altijd alleen maar inslaat als een bliksemschicht, maar dat die ook kan ontstaan uit een vriendschap of tussen collega's/kennissen die elkaar al jaren kennen. Dan groeit de liefde langzaam, maar dat maakt die liefde niet minder. Misschien wat minder vlinders, maar dat is denk ik niet zaligmakend...

De verwachtingen die je hebt bij een langdurige relatie hoeven ook niet altijd waar te zijn. Veel knuffels en veel samendoen hoeft echt niet. Zeker met nog wat kleinere kinderen zul je meer langs elkaar heen leven. En dat komt bij lang niet alle stellen vanzelf weer op het oude niveau. Dat hoeft ook niet. Genegenheid is net zo goed een goede pijler onder een jarenlange relatie. Maar je moet nog steeds graag bij elkaar willen zijn, wil je de relatie goed kunnen noemen.

Mijn ouders zijn op leeftijd. Die relatie zou ik al sinds ik een puber ben niet meer 'goed' willen noemen. Toch zijn ze nog steeds samen. En kunnen ze ook niet zonder elkaar (meer). Is ook niet zo gek na ruim 55 jaar. Ze haalden en halen er blijkbaar toch voldoende uit om samen te blijven.

Het is denk ik ook maar net wat je zelf een minimum vindt en hoe belangrijk het hebben van een relatie, los van hoe/wie je partner is, voor je is. Sommige mensen kunnen niet alleen zijn, die nemen wellicht met minder genoegen dan degenen die het prima doen in hun eentje en die vinden dat een relatie echt veel toe moet voegen wil het de moeite waard zijn.

Mom_40 schreef op 04-07-2022 om 15:30:

Ik krijg vaak de opmerking dat ik onrealistische verwachtingen heb van een relatie..
De eerste periode verwacht ik een echte honeymoon fase.. niet kunnen slapen, niet kunnen, eten, van je sokken geblazen worden, gek worden van de vlinders,...

Na jaren verwacht ik een diepe affectie voor elkaar, sterke emotionele band, veel knuffels en een open communicatie. Nog steeds alles onvoorwaardelijk voor elkaar doen, blij zijn dat je elkaar ziet, veel samen doen en je hartje van tijd tot tijd een sprongetje voelen maken...

Vaak heb ik het gevoel dat mensen in een lange relatie mij deels uitlachen wanneer ik hen over deze verwachtingen vertel.

Nou, zo sta ik er ook in hoor.

 Voor mij is het wederzijds respect, affectie, verdraagzaamheid en interesse in de ander. Inleving en beleving. 

Zeker de vlinders in het begin, maar ook later. Het intense houden van, maar niet zodat het verstikkend wordt.

Bij mijn ex miste ik dat en ben ik te lang bij hem gebleven. Dat is ook weer tweeledig, want ik heb 3 prachtige kinderen waar ik echt dol op ben. Die zou ik voor geen goud willen missen. 

Ik denk dat het inderdaad per persoon verschildt.. (hmm is dat nou met een d of t🙈) sommige mensen vinden een kalme relatie prima, maar ik ben dan wel bijna 40.. Zit nog niet achter de geraniums.. 

Heb het afgelopen jaar echt zonder liegen de relatie van mijn dromen gehad. Tuurlijk hij heeft nukken en het is een eigenheimer. Maar dat is dan prima te handelen omdat het in balans was.

Mag ik hier ook even melden dat het vuur er op bepaalde momenten ook echt vanaf spatte.. 😍 Die aantrekkingskracht is er nog steeds, maar daar geven we niet meer aan toe. Dat hebben we wel samen besloten om het niet te ongemakkelijk te laten zijn. 

Mom_40 schreef op 04-07-2022 om 16:03:

De relatie met de vader van mijn kinderen, die 16 jaar duurde, is begonnen met vriendschap. De relatie liep in het begin niet op rozen.. Hij wou me niet, dan wel, dan weer niet, hij was niet gek op me (=niet verliefd). Uiteindelijk zijn we toch een koppel geworden. De hele gek-van-elkaar fase die we overgeslaan hebben, heeft een grote stempel op de relatie gedrukt wat mij betreft.

Onze relatie heeft zich nooit verdiept. We kwamen goed 'overeen', maar er was geen affectie, geen knuffels, geen diepe gesprekken, geen complimentjes.. Ik voelde mij gans de relatie soms zo vreselijk eenzaam.

Voor hem was dit prima, ik vond het vreselijk... De seks was seks en was ook de enige manier tot wat fysiek contact. Voor de rest hadden we het wel goed. We hielden van dezelfde dingen en gaven elkaar veel vrijheid. Hij was een deftige hardwerkende, brave man.
Toen ben ik verliefd geworden op een andere man, waar passie, affectie, het emotionele, het romantische door het dak gingen. Deze relatie is helaas door praktische redenen ook na een tijd gestopt.

Een relatie die zo 'droogjes' begint wil ik echt nooit meer.. waarschijnlijk omdat de droge start, en ook het verdere verloop nalv die droge start, doorheen gans de relatie speelden.. Geen herinneringen aan de verliefdheidsfase, nooit eens tegen elkaar kunnen zeggen: weet je nog, hoe gek we toen van elkaar waren?

Maar dit maakt me mogelijks onrealistisch in het vinden van een nieuwe liefde...

Denk dat wij een beetje dezelfde relaties hebben gehad. Alsof ik naar mezelf zit te luisteren.

Ik had ooit nog de droom om te trouwen.. Maar ja dat zie ik mezelf over 10 jaar ook niet meer doen. En ik wil nu gewoon even geen relatie meer. Voor mezelf zou het prima zijn, maar niet voor de kinderen. Die verdienen gewoon een stabiele thuis situatie. 

En heel eerlijk.. Of misschien wel egoistisch.. En daar door begrijp ik mijn eigen situatie wel beter. Ik zou op dit moment geen partner willen die zelf al kinderen heeft, maar ben wel op een leeftijd dat dit bijna niet te voorkomen is. 

Mom_40 schreef op 04-07-2022 om 16:03:

De relatie met de vader van mijn kinderen, die 16 jaar duurde, is begonnen met vriendschap. De relatie liep in het begin niet op rozen.. Hij wou me niet, dan wel, dan weer niet, hij was niet gek op me (=niet verliefd). Uiteindelijk zijn we toch een koppel geworden. De hele gek-van-elkaar fase die we overgeslaan hebben, heeft een grote stempel op de relatie gedrukt wat mij betreft.

Onze relatie heeft zich nooit verdiept. We kwamen goed 'overeen', maar er was geen affectie, geen knuffels, geen diepe gesprekken, geen complimentjes.. Ik voelde mij gans de relatie soms zo vreselijk eenzaam.

Voor hem was dit prima, ik vond het vreselijk... De seks was seks en was ook de enige manier tot wat fysiek contact. Voor de rest hadden we het wel goed. We hielden van dezelfde dingen en gaven elkaar veel vrijheid. Hij was een deftige hardwerkende, brave man.
Toen ben ik verliefd geworden op een andere man, waar passie, affectie, het emotionele, het romantische door het dak gingen. Deze relatie is helaas door praktische redenen ook na een tijd gestopt.

Een relatie die zo 'droogjes' begint wil ik echt nooit meer.. waarschijnlijk omdat de droge start, en ook het verdere verloop nalv die droge start, doorheen gans de relatie speelden.. Geen herinneringen aan de verliefdheidsfase, nooit eens tegen elkaar kunnen zeggen: weet je nog, hoe gek we toen van elkaar waren?

Maar dit maakt me mogelijks onrealistisch in het vinden van een nieuwe liefde...

Ik snap je wel hoor en ook Bijtje.
Maar ik ben nu soms verliefder op mijn man dan in het begin. ( ook toen wel af en toe vlinders) 

En ja kijk... je spreekt over een 'droge' relatie maar ja daar had ik het niet over!!      Een deftige hardwerkende brave man, Griebels...Dat klinkt niet heel erg geweldig, ook niet  een knipperlicht relatie, 'wel niet wel niet etc" Nou ja dan toch maar wel, ik geloof wel dat ik van je houd etc. Tsja dat bedoel ik niet. Maar uit ervaring kan ik zeggen dat je voor een avontuurlijke, grappige spitsvondige man ook niet altijd hele sterke  verliefdheidsgevoelens kan krijgen in het begin ( misschien omdat ik niet zo snel verliefd wordt of weet ik het...) en dat die toch een geweldige partner blijkt. Dus ja iedereen heeft zijn eigen verhaal.

Maar nadat ik om mij heen heel veel relaties heb zien klappen ook van mensen die eerder zeiden "dit is de liefde van mijn leven nooit zo verliefd op iemand geweest  bla die bla." en de redenen van dat klappen:  toch uit elkaar gegroeid, wel veel houden van maar om andere redenen kan de relatie geen doorgang vinden, opeens was het gevoel weg, problemen in de familie etc etc. ben ík  toch echt wat sceptischer geworden over die hotel de botel verliefdheid relaties die niet altijd standhouden. ( sommigen ook wel hoor daar heb ik ook voorbeelden van). 

Maar echt zoeken naar iemand die je helemaal van je sokken blaast is volgens mij niet de manier.
Sta gewoon een beetje open in het leven zou ik zeggen... want wees eerlijk er is natuurlijk geen hond die helemaal aan je idee kan voldoen en als je dat idee al hebt kan alsnog je relatie kapot gaan om diverse andere redenen.
Als je dat wilt , van de ene verliefdheid in de andere vallen, mag dat van mij 

Maar als je een langdurige relatie wil weet ik niet zo goed of je van jezelf én je partner moet verwachten dat je verzengend verliefd moet zijn. 
Maar goed ik snap dat je ervaringen uit het verleden meespelen.

Leene schreef op 04-07-2022 om 16:26:

[..]

Ik snap je wel hoor en ook Bijtje.
Maar ik ben nu soms verliefder op mijn man dan in het begin. ( ook toen wel af en toe vlinders)

En ja kijk... je spreekt over een 'droge' relatie maar ja daar had ik het niet over!! Een deftige hardwerkende brave man, Griebels...Dat klinkt niet heel erg geweldig, ook niet een knipperlicht relatie, 'wel niet wel niet etc" Nou ja dan toch maar wel, ik geloof wel dat ik van je houd etc. Tsja dat bedoel ik niet. Maar uit ervaring kan ik zeggen dat je voor een avontuurlijke, grappige spitsvondige man ook niet altijd hele sterke verliefdheidsgevoelens kan krijgen in het begin ( misschien omdat ik niet zo snel verliefd wordt of weet ik het...) en dat die toch een geweldige partner blijkt. Dus ja iedereen heeft zijn eigen verhaal.

Maar nadat ik om mij heen heel veel relaties heb zien klappen ook van mensen die eerder zeiden "dit is de liefde van mijn leven nooit zo verliefd op iemand geweest bla die bla." en de redenen van dat klappen: toch uit elkaar gegroeid, wel veel houden van maar om andere redenen kan de relatie geen doorgang vinden, opeens was het gevoel weg, problemen in de familie etc etc. ben ík toch echt wat sceptischer geworden over die hotel de botel verliefdheid relaties die niet altijd standhouden. ( sommigen ook wel hoor daar heb ik ook voorbeelden van).

Maar echt zoeken naar iemand die je helemaal van je sokken blaast is volgens mij niet de manier.
Sta gewoon een beetje open in het leven zou ik zeggen... want wees eerlijk er is natuurlijk geen hond die helemaal aan je idee kan voldoen en als je dat idee al hebt kan alsnog je relatie kapot gaan om diverse andere redenen.
Als je dat wilt , van de ene verliefdheid in de andere vallen, mag dat van mij

Maar als je een langdurige relatie wil weet ik niet zo goed of je van jezelf én je partner moet verwachten dat je verzengend verliefd moet zijn.
Maar goed ik snap dat je ervaringen uit het verleden meespelen.

Dat wil ik wel graag, maar dan wel binnen de relatie. 😊

Tsja, het is ook wel een afweging. 
Ik denk dat we (met z’n allen) ook wel erg kieskeurig zijn geworden. 
(lees bericht van MRI: gevoelens als irritatie, boosheid, verdriet, saaiheid horen er niet bij. Nou, dat klinkt als een sprookjeswereld naar mijn idee) 
Ik zie daar een hoop voordelen van maar ook wel nadelen. Ik ken bijv best veel mensen die heel graag een relatie zouden willen hebben, al heel veel jaren, maarja, die perfecte prins komt maar niet langs 😉 Dat kan ook heel eenzaam zijn. 

Voor mezelf weet ik het ook niet zo goed hoor. Want samen met mijn zeer imperfecte prins in een zeer imperfecte relatie (en ik weet nog steeds niet of onze relatie stand blijft houden) maar het is wel echt _mijn_ imperfecte prins en in al die jaren samen (bijna 25?) ben ik nooit iemand tegen gekomen die voor mij gevoelsmatig aan hem kon tippen. 
Dus mochten we alsnog stranden dan weet ik dat ik enorm kieskeurig zal gaan zijn. Ik match gewoon met heel weinig mensen echt goed. 
Maar goed, nu lijkt me zonder relatie leven ook niet bepaald een straf eigenlijk. 
(maar dus echt nog blij met mijn eigen prins, ook al is er genoeg saaiheid, irritatie, verdriet etc) 
En het blijft hard werken, een relatie, zeker als je beiden niet perfect bent. Maar na dat harde werken kun je ook echt wel een leuk resultaat krijgen! 

Iedereen begint maar over gevoelens die je voor je partner hebt, maar objectief gezien is je vraag nogal vaag. Boosheid, haat, verveleing, angst, liefde, jaloezie: het zijn allemaal gevoelens. Dus wat wil je eigenlijk precies weten, MOM40?