De perfecte relatie... of toch niet...

Heb je dit alles met hem besproken? Zoja, wat is zijn reactie dan?

Voor mij is dit heel herkenbaar. ik heb jaren zo geleefd. Mijn fout is dat ik nooit duidelijk genoeg gecommuniceerd heb.
Tot het te laat was.

Praat met hem, zo snel mogelijk en blijf praten...

Echt? Dat is alles? Alles ok, hij plaatst je op een voetstuk, is hardstikke lief, maar verrast je niet vaak genoeg? En dan is ' de koek dus op?' Met twee kleine kinderen? 

Sorry, bizar voor mij.

Na 15 jaar samen en in de drukste fase van je leven is dit niet zo vreemd. Is het probleem dat jullie niks meer samen doen, of dat hij dit niet regelt? Want daar kun je in volharden, dat hij het moet doen en anders maar niet, maar dan wordt het niet beter.
Ook kleine irritaties zijn normaal. Als je het op andere tijden wel leuk hebt kun je daar ook beter mee omgaan.

Je man is dus gewend dat jij altijd alles regelt. Jij vraagt hem om ook eens initiatief te nemen. Maar hij durft niet goed, en vraagt of jij hem daar dan (de eerste keer/keren) mee kan helpen, maar dat wil je niet, want je vindt dat hij het gewoon zelf moet doen. Tja, dat noemen ze een patstelling.

Om te beginnen: de jaren met zulke kleine kinderen worden niet voor niets tropenjaren genoemd. Je houdt als ouders nauwelijks tijd en/of energie voor jezelf over, laat staan voor elkaar. Je bent als partner allebei niet op je best. Ik durf te wedden dat als we het je man vragen hij ook wel een paar dingen kan noemen die hem niet bevallen aan jou. Belangrijk is het totaalplaatje voor ogen te houden. En te investeren in je relatie. Nee, het is nog niet te laat. Plan een weekend voor jullie samen. Ja, dat zul je zelf moeten doen. Geef van tevoren aan dat je het met hem wilt hebben over jullie relatie. Dat het voor jou nu niet lekker genoeg loopt, dat je verwachtingen en wensen hebt en die graag wil bespreken, en dat je hem van zijn kant ook wil vragen om zijn verwachtingen en wensen op tafel te leggen. Zo kunnen jullie je allebei voorbereiden.
Het gesprek voer je met ik-boodschappen. Je maakt elkaar geen verwijten. Je vertelt wat er gebeurt/wat de ander doet of zegt, en hoe JIJ je daardoor voelt. De ander kan dan uitleggen wat de bedoeling is van het gezegde, of waarom hij of zij doet wat hij of zij doet. De meeste dingen worden namelijk niet bewust bedoeld als kwetsend, de meeste mensen zijn niet lui omdat ze graag de ander al het werk laten doen. Ga uit van de goede bedoelingen van de ander. Je bent tenslotte niet voor niks samen.
Bij het gesprek onderbreek je elkaar niet. Je hoort elkaar om beurten aan en daarna probeer je in je eigen woorden te herhalen wat je denkt dat de ander bedoelde. Je zult zien dat wat jij denkt dat er bedoeld werd zelden klopt. Samen kom je zo stap voor stap tot de kern van wat jij graag van de ander wil, wat je van elkaar nodig hebt.

Zet al deze punten op een lijstje. En ga dan vervolgens samen kijken hoe je om beurten iets voor de ander kunt doen/veranderen zodat je de ander tegemoet komt in de genoemde wensen. Zo ben je samen bezig je relatie weer op te bouwen.

Voorbeeld wat er hier misging: ik ben gek op bloemen, man wist dat maar ik kreeg ze nooit. Toen ik daar eens over in tranen was, bleek dat man bang was mij een bos te geven die ik niet mooi vind. Ik heb namelijk jaren in een bloemenzaak gewerkt en heb een vrij uitgesproken mening over wat ik wel en niet mooi vindt. Ik heb hem dus een lijstje gegeven met wat ik mooi vind (welke kleur, welke bloemen, welke stijl) en met dat in de hand lukte het hem wel om iets te kopen waarvan hij zeker wist dat ik er blij mee zou zijn (overigens, ik had alles mooi gevonden, alleen maar omdat hij de schenker was, maar ik snapte wel wat hij bedoelde). In jullie geval: jij wil graag dat hij eens een uitstapje organiseert voor jullie. Hij vindt dat a. niet zo nodig en is b. bang dat hij de plank misslaat en dus doet hij niks. Oplossing: jij geeft concreet een richting aan en suggesties voor hoe hij het aan kan pakken (er zit nogal wat tussen een avondje bios en een weekend naar Gran Canaria tenslotte) en laat verder de organisatie aan hem over.

En als je toch denkt, ik ga liever scheiden, vul dan eens een ouderschapsconvenant in en realiseer je hoe je leven er dan uit ziet. De helft van de tijd je kinderen niet om je heen hebben, alleen omdat je man niet zo romantisch is? Werkelijk, grow up, princess, en doe niet zo ontzettend verwend!

En welk alternatief zie je dan als beter dan dit? 

Pennestreek geeft mooie en goede tips. Ik wil er nog aan toevoegen dat het altijd belangrijk is te kijken naar wat er wel is, en je niet vast te bijten in wat niet. 

Wil je man er niet voor de kinderen zijn eigenlijk? Wat nou als hij eens wat minder gaat werken en jij wat meer?
Dan heeft hij wat meer puf in leuke dingen, meer kijk op wat er allemaal bij huishouden komt kijken, en jij krijgt wat meer aandacht van volwassenen op je werk en je voelt je ook wat meer verantwoordelijk voor het gezinsinkomen. Want nu trekt hij de kar bijna alleen voor het inkomen, en als je hem aan de dijk zet zul je toch ook flink meer moeten gaan werken.
Lang geleden werd mijn man ineens uit zijn goede baan ontslagen, en toen was ik toch wel blij dat ik ook een volle baan had, vooral omdat we net een nieuw duur huis gekocht hadden en de hypotheek nog niet rond was. Niks mis mee om wat meer verantwoordelijkheid te dragen ipv dat "ik wil er voor de kinderen zijn maar ik zit me thuis te vervelen en nu moet hij me maar vermaken".

Ja, dit zijn inderdaad de beruchte tropenjaren. Jonge kinderen eisen enorm veel tijd en energie. Daarom moet je de tijd samen echt inplannen. Kies een vaste avond elke week waarop jullie tijd aan elkaar besteden. Het is broodnodig!

Helemaal eens met Wendelmoed. Ga allebei 32 uur werken. Als jullie dan allebei evenveel werken, kunnen alle taken gelijker verdeeld worden en zal jullie relatie ook gelijkwaardiger worden.

Ik meen te begrijpen dat jouw man jouw avondjes uit zo fantastisch georganiseerd vindt, dat hij daar een beetje door geïntimideerd is. Dus ga inderdaad eens een paar keer samen zitten om wat te plannen. Zie dat maar als investeren in de toekomst. Zo ziet hij dat het best meevalt. Zet desnoods op papier waar hij allemaal aan moet denken (oppas, hoe laat en hoe gaat die naar huis, hebben jullie volgende dag verplichtingen, dan niet te laat maken, enz).

Verder vinden mannen duidelijkheid vaak fijn. Stel dat donderdag jullie vaste avond wordt. Dan zeg je hem: ik verwacht dat jij elke eerste en derde donderdag van de maand iets organiseert, dan doe ik de tweede en vierde donderdag. 
Het kan variëren van met zijn tweetjes extra lekker eten wanneer de kinderen naar bed zijn, een biertje in de kroeg om de hoek, lange wandeling, samen naar de film, uit eten, theater, tot kinderen laten logeren, vrijdag vrij nemen en een nacht naar een hotel gaan (plus alles wat hij zelf verzint). En geen 2x achter elkaar hetzelfde. Zet het op papier, zodat hij houvast heeft.
Succes!

Misschien hebben we met zijn allen in de westerse wereld wel last van "romantische waanideeën" het moet altijd maar schwung hebben, passievol zijn, geweldig etc. Kijk maar eens naar al die films met die geweldige romantische liefdes. Maar het gewone leven is soms saai, hard werken, moeizame dingen etc.
Tuurlijk zijn er relaties die drama's zijn en waar scheiden het beste is maar dat klinkt bij jou niet zo.
Pennestreek heeft alles al geschreven wat ik wilde zeggen. Doe er je voordeel mee en wees een beetje lief voor jezelf en voor hem.
En wat ik verder nog kwijt wil is dat ik ooit een onderzoek heb gelezen waaruit bleek dat mensen die door een moeilijke periode in hun huwelijk heen worstelden er beter uitkwamen dan mensen die dan gingen scheiden, die bleken na jaren slechter af. Slechts zelden waren die mensen in een betere relatie. ( let wel dan gaat het natuurlijk niet over geweld, verslavingen etc). 
Nu wil je geloof ik ook niet scheiden, dat is ook niet je vraag. Maar mocht dat in je achterhoofd zijn opgekomen dan zou ik dat snel verwerpen, maak er wat van TO!

Ik snap wel wat je bedoelt. Toch, ik kreeg ooit een workshop over dit onderwerp. Het blijkt dat wij vrouwen erg goed zijn in willen dat onze mannen initiatief nemen, maar dat niet goed vragen. Een man moet in het algemeen concreet horen: ik wil graag een weekend weg met jou; ik wil dat jij voor komend weekend regelt dat de kinderen ergens logeren en een hotel ergens boekt. 

Ook geven veel vrouwen commentaar  als een man initiatief neemt. Het is vaak niet goed genoeg. Mannen denken op gegeven moment dan laat haar het maar regelen. 

Qua jaren bij elkaar plus leeftijd kinderen val je in de standaard fase van gezin BV. Wil je meer passie en initiatief van je man moet JIJ veranderen. Je ergernissen gaan toenemen omdat je hem wil veranderen (zonder dus zijn taal te spreken). Ik vind dat Mirjam Maris (Google maar) heel interessante tips geeft. En workshops. Onder andere: back to love. Juist om je relatie een boost te geven. En mannen beter te begrijpen 🤪

o ja nog iets, misschien is het ook een idee om eens iets heel anders te doen. Dan tweeënhalve dag te werken en voor de kinderen te zorgen. Echt iets heel anders, een cursus, vrijwilligerswerk, uit je comfortzone .. of inderdaad meer werken zoals sommigen zeggen maar ik zou daar persoonlijk niet voor kiezen ( in overleg met eigen man dat leek hem ook niets..maar ieder stel is anders) 
Maar wel iets anders doen waardoor je niet teveel thuis bent en jij degene bent die altijd alles moet regelen. Of accepteren dat jij degene bent die het regelt, zolang hij maar vrolijk meegaat en je een leuke avond hebt is het eigenlijk toch ook best oké

Vrouw35, zoals de meeste hier al zeggen... dat zijn inderdaad de tropenjaren waar iedereen het over heeft. Het is het " gewone echte leven". 

Wat Anna ook al zegt "Ook geven veel vrouwen commentaar als een man initiatief neemt. Het is vaak niet goed genoeg. Mannen denken op gegeven moment dan laat haar het maar regelen." Dit kwam er direct bij me op. Is je man misschien onzeker hierin? Durft hij niet goed initiatief te nemen omdat hij denkt dat het toch nooit goed is?

De sleutel is echt de communicatie. Geef hem duidelijk aan wat je wensen zijn, van dag tot tijd. Mannen hebben zoals gezegd werd duidelijkheid nodig. 
En nee dat zien ze zelf niet. Mannen zitten vaak met hun hoofd in compleet andere "nothing boxen" dan wij 😁

Ik hoop voor je dat je eruit komt en anders zou ik zo ie zo relatie therapie proberen om aan jullie communicatie te werken. 
En weet je ik geef je er gelijk in dat het soms doodvermoeiend kan zijn alles te moeten regelen maar misschien kun je daar wat stapjes in terug doen. 
Ik denk dat je jezelf in de handen mag klappen met dit leven zoals je het beschrijft. Scheiden moet je eigenlijk pas doen als de rotzooi die het met zich meebrengt minder erg is dan de relatie.