Buik

Hoi ik ben benieuwd naar jullie visie op het volgende: Een vriendin van mij heeft een behoorlijke buik. Daar voelt ze zich rot over en heeft er van alles aan gedaan. Ze sport vijf tot zes uur per week, pittige cardio en eet zeer matig, weinig koolhydraten en vet. Maar die buik gaat niet weg. Nou ja, rot ze weet zich leuk te kleden dus ze is echt wel een leuk type, vinden wij, haar vriendinnen dan.
Ze was jaren lang alleen en durfde zelfs geen verkering omdat ze zat met haar buik. Nu leerde een man kennen onverwachts, en ze werden toch verliefd. Een jaar geleden, ze vertelde me nog dat ze haast niet durfde te vrijen vanwege die buik. Maar... gelukkig had hij ook een buik en nog wel anderhalf keer dikker dan die van haar dus wij zeiden dat ze juist ook wat dat betreft heel goed bij elkaar pasten.
Nu hoort ze dus deze week (nota bene van zijn ex aan wie hij het verteld had) dat hij dus de eerste acht maanden van hun relatie enorme moeite met haar buik had gehad. Ze is daar zo gekwetst over! Ja hij had het haar niet durven zeggen want dan had ze het uit gemaakt. Hij had er met allerlei mensen over gepraat met haar. Ja hij vond wel onredelijk van zichzelf gezien zijn omvang maar ja dit waren nu eenmaal zijn gevoelens.
Ik ben kwaad op die man! Zij heeft zich kwetsbaar opgesteld en zich voor hem geopend. En hij had zelf een veel dikkere buik notabe! Als je een beetje volwassen bent (hij loopt tegen de zestig) zet je je haar toch over heen? Of je maakt het uit met een nette smoes? Zoiets... Zij houdt hem nog wel de hand boven het hoofd 'ja maar als hij dat nu vindt' maar ze heeft wel verdriet en weet niet of ze wel verder kan ook al zegt hij ondertussen wel van haar lichaam te zijn gaan houden.
Maar afgezien daarvan: wat vinden jullie nou van zo'n opstelling van hem? Is het fair te balen van de dikke buik van je geliefde als je eigen buik nog dikker is? En hoe had hij zich beter op kunnen stellen?