Borderliner als vriend?. ervaring gevraagd
ik heb al eens eerder een draadje gestart over een man in mijn leven en wist destijds niet of ik daar mee verder moest gaan. Ondertussen zijn we enkele maanden verder. Wij hebben het samen erg leuk, wonen niet samen maar zijn ongeveer 3 a 4 dagen per week bij elkaar. Ik weet dat hij niet helemaal is zoals andere mensen en ik heb mij daar destijds bij neergelegd. Momenteel spelen er toch weer een aantal dingen en uiteindelijk vermoeden ik dat hij borderline heeft. Om alles hier uit te leggen waarom ik dat denk. Is een beetje te veel maar na met een bevriende psycholoog te hebben gesproken en te hebben gegoogled komen mij toch veel dingen, handelingen en situaties erg bekent voor. stemmingswisselingen, verlatingsangst, onzinnig boos worden, enorm enthousiast, liefdevol, attent, enz enz Wie heeft ervaring met borderliners?
Een ander geluid.
Als ervaringsdeskundige weet ik dat alle zinvolle commentaren en goede bedoelingen van de posters een gevoel van onrust teweeg brengen maar dat ponpon waarschijnlijk denkt: "Ja, maar je kunt niet generaliseren, mijn vriend is dan wel een borderliner maar hij heeft ook zijn goede kanten, niemand is 100% slecht, elk persoon is uniek, hij is niet de ex van y of z dus ik wil het toch nog even aanzien."
Daarom zou ik tegen ponpon willen zeggen: blijf tegen de stroom inroeien en geloof in je relatie totdat je er echt 100% van overtuigd bent dat dit het niet is. Ik hoop wel dat je tot die conclusie komt voordat jij of je kinderen ernstige schade hebben opgelopen. Gelukkig lees je al veel over het onderwerp en dat versnelt het losmakingsproces. De schellen zijn je al van de ogen gevallen maar ze hangen nog ergens aan je ooglid en belemmeren nog een beetje het zicht.
Hoeft niet
Er kan ook sprake zijn van een manisch depressieve stoornis. De periodes kunnen zich ook in rap tempo afwisselen. Dit kan mbv medicatie best verbeteren. Maar hulp of wat dan ook kun je mi niet afdwingen, dat moet hij zelf willen anders begint jullie relatie wel heel erg met een verkeerde insteek.
Waar ik nu op zou focussen is niet de vraag door of niet (kom je vanzelf wel achter) maar hoe houd je het vol. Hoe kun je jezelf afschermen, hoe houd je het leuk voor jezelf. (en niet voor de lange termijn maar voor de heel korte) Opdat je, mocht de relatie stranden, niet helemaal opgebrand bent of beschadigd, laat staan kinderen. In onderhandeling met hem dus, (op goede momenten) en kijk wat je voor jezelf opgeeist krijgt. Is er bitter weinig samenwerking van zijn kant uit, zou ik mijn conclusies trekken.
