Zó trots
Onze dochter, die we in groep 7 van school gewisseld hebben vanwege, zoals ze zelf aangeeft verwaarlozing, had op haar vorige school een vmbk basis-kader advies, kreeg in januari op haar nieuwe school een havo/vwo advies en komt net thuis met de envelop met haar cito-score. 546!
Alle emoties komen langs. Verdriet om wat ze heeft moeten doorstaan, ik voel alle machteloosheid weer en woede omdat ze ons kind zo aan haar lot over hebben gelaten. Wat hebben we als gezin met z'n allen geknokt!
Maar wat overheerst is trots en blijdschap. Ze straalt! (Doet ze trouwens sowieso sinds ze op haar nieuwe school zit.)
Proest,
Typen.
Ingrid
Is prima leesbaar hoor.
Bedankt voor je bemoedigende woorden. En je hebt gewoon gelijk. Ze redt het wel. Ze is inmiddels ook geplaatst in een vwo-klas, omdat we ons wel realiseren dat ze die kans verdient.
Nu maar hopen dat de klas waarin ze komt en waar ze niemand echt goed kent niet zo'n dramaklas is als op haar oude school. Het was zó erg. Het is niet zo'n haantje de voorste en we hebben gezien wat een slechte omgeving met haar gedaan heeft. Ik merk nu het eind van de basisschool nadert dat dat nog heel diep bij me zit.
Maar goed, ik moet overschakelen op de "wie dan leeft, wie dan zorgt" modus. "Het komt zoals het komt" is mijn lijfspreuk, maar op de één of andere manier lukt me dat nu niet zo goed. Met dat trots zijn zit het wel goed en fijn dat hier de boel een beetje gerelativeerd wordt.
Doorzettingsvermogen
Waar ben je precies bang voor, dat je dochter teveel op haar tenen moet lopen? En als je dochter dat nou helemaal geen bezwaar vindt om hard te moeten werken? Laat haar weten dat je er voor haar bent en als ze het niet meer ziet zitten omdat het te hoog gegrepen is, dat het geen schande is om een stapje terug te doen. Maar als ze van stevig doorwerken houdt, gewoon doen. Ik spreek hier uit eigen ervaring...
MoederMop
We zijn niet bang dat ze hard moet werken hoor. Is ze gewend. Ze heeft in korte tijd een enorme achterstand weggewerkt. Ze vindt leren leuk sinds ze op haar huidige school zit. Ze heeft op haar huidige school kansen en aandacht gekregen, met deze enorme groei als resultaat. Dus dat zit wel goed en als het toch te snel gaat of te moeilijk is, komt daar wel een oplossing voor. Zo ver ben ik inmiddels al. Dus...het gaat de goeie kant op. 
De beslissing is trouwens al genomen. Ze is geplaatst in een vwo-klas. Het is inmiddels denk ik vooral nog wat ik in #33 al schreef, de hoop dat ze een beetje leuk terecht komt. Is altijd afwachten, maar in de h/v-brugklas zou ze bij bekenden in de klas zijn gekomen en nu niet. Gezien de geschiedenis op haar vorige school had ik het fijn gevonden als ze met wat bekende, leuke meisjes de overstap naar de middelbare had gemaakt.
Verstandelijk weet ik dat op de middelbare vriendschappen toch veranderen, maar ja, gevoelsmatig werkt het gewoon niet zo. Althans niet bij mij op dit moment. Zal de erfenis van die hele slechte schoolervaring wel zijn.
Het doet me trouwens goed om de ervaringen van anderen hier te lezen.
Hoe is het nu?
Hoe gaat het nu met je dochter? Bleken je zorgen onterecht?
Lalena
Wat leuk dat je dat vraagt.
Het gaat goed. Ze krijgt nog een (spannend) cijfer terug, van een hele moeizame samenwerkingsopdracht, maar verder is ze zonder onvoldoendes de eerste periode door.
Ze heeft het heel erg naar haar zin. Veel leuke meiden in de klas en ze kan het prima aan. Ik geloof dat ik teveel beren op de weg heb gezien.
Dat is je werk als moeder toch?
monsters onder het bed verjagen en beren van de weg schieten 
Leuk dat het zo goed gaat! Aan het eind van het jaar met haar rapport naar de oude school!
Mijk
