Zware onvoldoendes
Oeps mijn brugpieper heeft het zwaar. Ze zit in een VMBOt brugklas en haalt nu ineens een 3 en een 2 op een dag. En nog een paar 4en en 5en. Ze had nog net geen HAVO advies maar als ik haar nu zo zie ben ik zo blij dat ze niet op de HAVO zit. Basisschool probeerde daar wel een beetje naartoe te werken namelijk.
Ze begon matig en het leek even goed te gaan. Maar nu krijgt ze in deze periode echt veel toetsen tegelijk en blijkbaar werkt ze dat even niet meer bij.
Ze is er zelf erg verdrietig van. En ik ben best bezorgd.
Ze staat nu 2 vieren op haar 1e rapport (voorlopig).
Binnenkort mentorgesprek.
Heeft er iemand nog tips?
We gaan het overhoren in ieder geval weer wat intensiever doen. Dat hadden we een beetje losgelaten omdat het goed leek te gaan.
Normaal
Je vraagt je af of een uur per dag helpen normaal is. Veel mensen geven hier aan van wel. Ik vind het ook normaal. Niet altijd bij elk kind en in elke situatie maar sommige kinderen hebben dat gewoon nodig. Mijn zoon bijvoorbeeld had echt veel moeite met de overgang naar de brugklas terwijl hij op hetzelfde schooltype kon blijven en er ook veel hetzelfde was. Er waren toch echter grote verschillen en dat eerste jaar was voor ons beiden zeer intensief. En ja, ik werk ook gewoon en ja, ik heb ook nog andere kinderen.
Mijn man en ik wisselden elkaar wat af en niet elke dag was het even intensief maar gemiddeld een uur was het zeker. Inmiddels zijn hij in de bovenbouw en werkt bijna helemaal zelfstandig. Ik help hem nog steeds met de planning elke week. Ik overhoor ook nog al zijn toetsen. Het gewone dagelijkse huiswerk gaat hem nu prima af. Tegen de tijd dat hij aan zijn vervolg opleiding begint zit hopelijk het plannen er ook helemaal in.
En ja dit kost heel veel tijd, dat begeleiden. Mijn andere kinderen zijn veel zelfstandiger en hebben veel minder begeleiding nodig. Het is belangrijk om niet naar gemiddelden te kijken maar echt naar wat dit individuele kind van jullie nodig heeft.
Nee geen woordjes invoeren
Ik voer ook geen woordjes in voor hem. Dat mag hij wel zelf doen. Dat is juist handig om zo alvast de woordjes een keer geschreven te hebben. Overigens merk ik wat woordjes leren dat voor mijn zoon ouderwetse flashcards die hij zelf geschreven heeft veel beter werken dan electronisch. Schrijven is beter voor het geheugen dan typen.
brugmama
Je boosheid lijkt me weinig constructief.
Als ik het goed lees, vind je dus eigenlijk dat je dochter het gewoon maar zelf moet kunnen, en zo niet dat zij dan zelf de juiste hulp moet organiseren. Op school welteverstaan.
En dat andere ouders wel veel helpen, dat vind je ook maar een beetje onzin. Want kinderen kunnen dat best zelf en zo niet dan leren ze dat alleen als je ze loslaat.
Nou, dan heb je onze mening of advies toch niet meer nodig?
Brugmama
"Ik ben echt een totaal mislukte moeder die er niks van bakt en haar kind gewoon onvoldoendes laat halen en gewoon naar haar werk gaat terwijl haar kind alles zelf moet doen.
Woordjes in WRTS zetten dat doet ze toch echt zelf! Dan schrijft ze de woordjes weer een keer extra op. Maar nu snap ik ook hoe het verschil zit. Woordjes in WRTS zetten voor kind vind ik echt ronduit idioot! Dat kan ze zelf. Ik kijk ze wel na op fouten... "
En bedankt. Dus jij bent een mislukte moeder en ik gedraag me totaal idioot. Zullen we dit soort kwalificaties achterwege laten?
Kijk gewoon eens hoe anderen het doen, haal daaruit wat je past en leg de rest naast je neer. Dat past blijkbaar niet bij jou/jullie. Prima toch. Maar ga niet zo om je heen slaan alsjeblieft. Ik had ook liever dat mijn kind alles al fluitend helemaal zelfstandig kon. Ik weet wel wat leukers dan woordjes invoeren 
Ik doe dat dus wel omdat dat nu nog even het meest efficiënt is. Mijn kind is lang bezig met reizen, al zijn spullen weer terugvinden, uitvogelen wat ook weer het huiswerk was, een planning daarvan maken, het huiswerk uitvoeren et cetera. Randverschijnselen als woordjes invoeren en (foei!) soms zelfs tas inpakken, dat doe ik dus nog even ja.
Ik wil maar zeggen: geen kind is hetzelfde en die algemene bepaling uit dat papier van jou (wat is dat voor contract??) zegt me helemaal niks. Als Marietje het zelf kan, moet ze het zeker zelf doen. Marietjes die meer hulp nodig hebben, zullen het dan volgend jaar wel zelf doen.
Brugmama
Je doet het goed zoals je het doet. Als jij er een uur voor uittrekt is dat prima, dat leren leren is heel lastig voor die bruggers, de hele overgang van bo naar vo is lastig voor ze. Verder fiets3n naar school ieder uur een andere leerkracht wisselende lokalen, het is heel anders en dat moet wennen..
Hier op OO proberen we je alle andere kanten te laten bekijken en sommigen presenteren hun manier als de beste, zo lijkt het vaak met geschreven taal maar er zijn veel wegen die naar Rome leiden.
Mijn zoon presteert beter als we er niet al te erg achteraan zitten hij is nog bo leerling. Overhoren maakt hem alleen maar onzeker en leid tot slechtere punten voor toetsen. Als hij mag samenwerken met een net zo leergierig vriendje weet hij zijn punten echt op te krikken tot grote hoogte. Vorige week moesten ze samen een presentatie voorbereiden, ze hebben hier 3 middagen achter de computer gezeten om informatie te zoeken en een powerpoint te maken. Ik heb een paar keer om een hoekje gekeken en met de spelling van 1 woord geholpen meer niet. Ze worden dan op verschillende punten beoordeeld en het resultaat mag er zijn het hoogste cijfer ooit voor een presentatie hier in huis.
Zou dat een idee zijn voor je dochter, samen met een vriendinnetje huiswerk maken en leren, steun van een kkasgenoot voor mijn zoon pakt dat in ieder geval goed uit, misschien voor jou dochter ook?
brugmamma
Weet je, jouw kind is uniek en zo is elk kind. Als jij merkt dat ze het gaat redden met het systeem wat school biedt, prima!Het staat scholen volledig vrij om dingen te laten ondertekenen en ondertussen iedereen te laten vallen 'omdat ze het niet kunnen' volgens hun systeem.
Geen enkel kind is gemiddeld.
Jouw enige 'taak' is in de gaten houden of het bestaande systeem haar brengt waar ze thuishoort, het beste leert leren en overgaat naar 2 havo. Toch?
Als je dat een uur per dag kost, kost het een uur, maar als het met een aantal strategische investeringen in gesprekken en acties ook lukt, prima.
Maar hou voor ogen dat het helemaal niets zegt als anderen iets zeggen over jouw dochter. .. .en het zegt ook niets over jou.
gr Angela
Ach ja
Brugmama, je doet veel meer dan ik. Mijn zoon ontploft bijna als ik hem wil helpen of begeleiden. Gelukkig heb ik geld voor huiswerkklas, maar ook daar houdt hij het nauwelijks uit. Ik ben benieuwd of mijn zoon in 1x slaagt voor de Havo, terwijl hij volgens mij slim genoeg zou zijn geweest voor VWO.
Hoe je in vredesnaam een tijgermoeder moet zijn voor woeste welpen die beslist niet geholpen willen worden, is me nog steeds een raadsel.
Wil je dochter wel geholpen worden of vindt ze zelf dat ze het zelf moet kunnen?
Het lijkt me trouwens behoorlijk frustrerend als je er wel enige tijd in steekt, je kind nog zo laag scoort.
studievaardigheden
Brugmam, ik denk dat het belangrijk is om onderscheid te maken tussen haar cognitieve capaciteiten en haar studievaardigheden.
Met haar cognitieve capaciteiten zit het wel goed. Er is niet voor niets bijna een havo-advies gegeven. VMBO-T moet dus gewoon mogelijk zijn.
Lukt het dan toch (nog) niet helemaal, dan zegt dat meestal iets over de studievaardigheden. Leren leren. Hoe krijg je die lijst woordjes in je hoofd? Hoe leer je pagina's vol met tekst vol geschiedenis? Kun je de juiste verbanden leggen?
Studievaardigheden kun je aanleren. Sommige kinderen hoeven daar helemaal niets voor te doen, die hebben ze gewoon. Anderen blijken ze niet te bezitten (en dat komt vaak pas aan het licht in de brugklas) en zullen ze moeten aanleren. Het probleem is echter dat nogal wat mensen (zowel leerkrachten als ouders) dat onderscheid niet maken. Of studievaardigheden beschouwen als een soort natuurverschijnsel. Je hebt het of je hebt het niet. En dat is gewoonweg niet zo.
Dat veel ouders (blijkbaar ook in jouw omgeving) roepen dat je je kind moet loslaten, laat dat ook zien. Maar het kan natuurlijk ook maar zo zijn dat zij kinderen hebben met prima studievaardigheden. En als je dat bent gewend, is het soms maar moeilijk voor te stellen dat sommigen dat niet hebben. Dan wordt het gebrek aan studieaardigheden verward met cognitieve capaciteiten. En daarmee doe je je kind tekort.
Scholen besteden vaak in de brugklas een beetje aandacht aan studievaardheden. Bijvoorbeeld in dat uurtje mentorles. Maar als dat voor jouw kind onvoldoende is, dan moet je wat. Feitelijk heb je twee keuzes: je doet er niets mee en ziet wel waar (en of) het schip strandt. Misschien ontwikkelt ze de benodigde vaardigheden zelf en komt het gewoon goed. Misschien blijft het zwak en moet ze afstromen. Die studievaardigheden zal ze op dat lagere niveau zeker niet gaan ontwikkelen. Ze wordt daar cognitief immers amper uitgedaagd, dus de noodzaak om te leren plannen etc. wordt kleiner. Je houdt het probleem dus in stand.
Of je investeert er nu in om (te proberen) haar die vaardigheden aan te leren. Daar zal ze haar hele schoolloopbaan (en later) plezier van hebben.
En ja, je zou op dat vlak juist van scholen veel verwachten. Maar dat gebeurt maar beperkt.
Jammer trouwens dat je je aangevallen voelt, dat is helemaal niet de bedoeling. Ik denk dat hier op het forum relatief veel ouders zitten van kinderen die niet helemaal 'gemiddeld' zijn. Zij brengen hier dus andere ervaringen in dan je wellicht in je eigen omgeving hoort. Ik kom zelf al jaren op dit forum en heb hier ontzettend veel geleerd. Juist omdat ik een niet-standaard kind heb. Mijn kind is niet zoals de kinderen van de buren en heeft daarom een andere begeleiding (van ons) nodig dan de buurkinderen. Nee, niet altijd leuk en het voelt heel oneerlijk. Maar ik realiseer mij heel goed dat wij als ouders de enige zijn die zijn belang écht centraal stellen.
Nogmaals
Jammer dat je het allemaal zo persoonlijk neemt want er is niemand die jou verwijt dat je te weinig doet. Je vraagt zelf in de beginpost om tips en dat is wat hier gegeven wordt. En nee, je hoeft die woorden niet zelf in WRTS in te voeren maar er is ook niks mee met de ouders die het wel doen. Uiteindelijk beslis je zelf wat je doet aan ondersteuning. Ik heb het wel eens gedaan voor oudste maar die doet dat meestal zelf. Mijn oudste redt zich prima in klas drie. Ik heb haar in de brugklas begeleid maar niet heel intensief. Wel met overhoren. Nu overhoor ik haar nog amper. Mijn jongste wordt een heel ander verhaal. Die gaat waarschijnlijk naar Basis en met een beetje mazzel naar KB. Ik weet nu al dat ik daar straks heel veel tijd mee kwijt ben. En ja, ik moet wel want er valt weinig af te stromen voor haar en ik laat mijn kind niet zwemmen. ik ga i.i.g. uit van het ergste en wie weet valt het in de praktijk mee (ze gaat volgend jaar naar groep acht dus het duurt nog even). Dus al zegt de school dat ik er niet te veel op zitten of dat ouders die dit flauwekul vinden. Tja, dat beslis ik zelf en is mijn keus.
wrts
Mijn oudste leerde niet lekker met wrts dus die heeft altijd geleerd met een briefje op de woordjes maar als hij er een aantal gehad had moest hij gewoon overhoord worden, was een soort psychisch dingetje maar goed als je heel slecht bent in Engels maar je haalt het hoogste cijfer op havo4 op een woordjestoets is dat toch lekker. Alleen maar door dat hij goed kan stampen.
Jongste blijkt wel beter om te kunnen gaan met wrts maar een dyslect de woordjes in laten voeren lijkt mij niet verstandig. Je zegt dat je de woordjes wel controleert. Nou prima maar als je optelt hoeveel tijd je dochter kwijt is met invoeren en jij met controleren kun je het beter (in mijn ogen) zelf invoeren. Ik voel ook altijd een soort 'woordblindheid' opkomen als ik moet controleren. Dan zie ik de fouten niet goed dus ik ben er in verhouding meer tijd aan kwijt. De woordjes invoeren dor kind zal heus wat helpen met het leren maar het scheelt niet in tijd met beginnen met leren.
Maar dit staat allemaal los van dat je moet kijken wat bij jouw kind past, ik gaf alleen wat voorbeelden. Je had ook kunnen roepen dat je op zondag echt geen leerwerk doet met kind want dan zit je in de kerk. Of dat je op zaterdag je kind een dag vrij gunt. Allemaal prima, ik noem die dingen om duidelijk te maken hoe wij iets in ons schema hebben geperst en dat het dan uiteindelijk niet zo zwaar lijkt als 'een uur per dag'.
Ik heb het idee dat jullie nu niet doen wat bij haar past maar ik snap ook nog steeds niet hoe je van allemaal achten na 1 week twee vieren kunt hebben maar dat zal wel mijn probleem zijn. Ik vermoed dat je teveel hebt gekeken naar een paar makkelijke so'tjes waar je kind nog niet heeft hoeven leren leren.
Zo'n 'contract' vind ik overigens een beetje vreemd. Zou niet weten wat ik er mee aan moet en de eerste leerkracht die gaat zeggen dat ik mij teveel bemoei met het huiswerk komt van een koude kermis thuis...
Jamie rekenles
Een so dat 1 keer meetelt en je hebt een 8 geeft een 8 gemiddeld.
Daarbij een proefwerk dat 3 keer meetelt waarvoor je een 2 haalt.
8 +2 +2 +2 =14 ÷4 = 3,5 afgerond een 4. Kan zomaar gebeuren, een 8 veranderen in een flinke onvoldoende.
halfatwin
Je hoeft mij echt geen rekenles te geven, ik snap ook dat een acht een vier kan worden. Ik stipte het al eerder aan, dat is inderdaad een mogelijkheid. Maar met 1 so noem ik geen 'acht staan op het rapport', dat is gewoon 1 goed cijfer maar zegt niets over de resultaten in de toekomst.
Half a twin
Maar dat zegt Jamie toch ook?
"Ik vermoed dat je teveel hebt gekeken naar een paar makkelijke so'tjes waar je kind nog niet heeft hoeven leren leren."
Als je een 8 staat na een klein SO (bijv rijtje woordjes) en je krijgt dan een 3 voor een zware toets, kun je idd snel zakken. Maar als je als ouder niet door hebt dat die 8 een lichte toets betrof, kun je raar staan te kijken idd.
Studievaardigheden
Het is te vroeg om te concluderen dat het niveau te hoog ik voor haar. Ze moet de strategieën nog leren om efficiënt haar huiswerk te doen. Je ziet dat kinderen vaak woorden gaan stampen, maar geen idee hebben hoe dat aan te pakken. Of ze denken dat een keer doorlezen wel voldoende is. Effectievere aanpakken kun je haar aanleren. Dat is zinvoller dat elke dag naast haar zitten bij het huiswerk. Wel natuurlijk in het begin, zodat je inzicht krijgt in hoe ze het aanpakt en waar jij bij kunt sturen.
Mijn kinderen hebben veel gehad aan de tips op http://lereniseenmakkie.nl. Woordjes eindeloos herhalen heeft weinig effect, ezelsbruggen verzinnen juist weer veel. Het gaat er vooral om actief met de stof bezig te zijn, toe te passen ook al verzin je zelf toepassingen die niet kloppen (die juist extra raar zijn bijvoorbeeld).
Succes en het komt echt goed met je dochter.
Beste brugmama
Ik zou het fijn vinden voor jou als je man meer inzet wil tonen bij de begeleiding van jouw brugpieper. Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt in de knel te komen met de rest van je leven. Maar jouw kind heeft jou nu blijkbaar hard nodig. Dat blijft niet zo, maar tijdelijk zal je, als je aan de behoefte van jouw kind wil voldoen, meer tijd nodig hebben om je kind te helpen, dan jij nu hebt. Misschien kan je man je helpen bij andere taken? Of kan hij jullie kind helpen met overhoren. Hij denkt er misschien anders over, maar zet jou daarmee wel alleen voor het blok. En blijkbaar is het voor jou teveel.
Ik heb nu een brugpieper die zichzelf prima redt. Maar mijn eerste kind had het ook moeilijk op school, zowel met leren, plannen, faalangst, sociale angst. We waren er wat druk mee. Maar het is gelukkig toch gelukt om haar te begeleiden. Dat kostte veel tijd, maar ja...dan maakte ik tijdelijk wat minder goed schoon, en sprak ik wat minder af. Weet je, ik dacht: het is maar tijdelijk. En bij mijn eerste kind was tijdelijk, niet een paar maanden, maar toch wel de eerste en tweede klas.
Weet je, je moet niet kijken naar wat andere ouders doen. Je moet uit gaan van jouw kind en wat die nodig heeft. En dat proberen te geven. En dat is per kind verschillend.
Heel veel succes, en oja, geen paniek. Ze heeft nog tijd genoeg om dit weer op te halen. Twee vieren zijn zo weer twee vijven en dat is al minder erg.
Zelf aangeven
Dat betekent alleen maar dat de leerkracht en de mentor er geen zich op willen houden. En kunnen houden. Echter sommige kinderen hebben echt wat toezicht en instructie nodig. Het beste ter plaatse in de les. Maar zo maken de leerkrachten zich er vanaf en dan weet je wat je te wachten staat. Geen begeleiding. Alles zelf doen. En dat lukt echt niet ieder kind spontaan.
Het is hier nog steeds na het eten huiswerktijd. Nou ja, bij mijn kinderen met autisme is het dan uiteraard wat extra inzet maar misschien heb je wat aan het principe.
In de brugklas gaf ik ze een kastje naast de eettafel voor de boeken en de schriften dan hielp ik ze de tas uit- en inpakken.
Na het eten gingen direct de boeken op tafel. Even kijken wat er nu moet gebeuren. En dan hielp ik ze op gang of ik bleef er bij.
Op een gegeven moment kon ik dan wel even de afwas of de was gaan doen maar als er een vraag was kon ik dat net zo goed weer even laten vallen.
Hier ging het pas wat beter in februari in de brugklas. Daarvoor hebben we wat uren gezeten, een enkele keer zelfs tot middernacht.
En elke zondagavond is het even voorbereiden. Nog even in de agenda de week doornemen en de grotere huiswerkopdrachten inplannen. Vragen voor de mentor of de leerkracht even op de betreffende dag in de agenda zetten en dan thuis controleren of het antwoord gekomen is.
Ik deed vroeger alles zelf, maar ik heb het idee dat het veel beter georganiseerd werd, een les was ook gewoon een les, er was veel meer continuiteit, en niet zo'n absurde hoeveelheid toetsen.
2,5 jaar
Bij mijn dochter is het 2,5 jaar moeizaam gegaan, maar de brugklas was verreweg de grootste schok. We waren gewend dat alles haar makkelijk af ging en hadden echt wel verwacht dat ze 'iets' zou moeten doen in de brugklas, maar dat ze zo aan de bak moest was wel even schrikken.
Rustig blijven adem halen in ieder geval, en samen elke week het huiswerk plannen. Ik ben er nooit naast blijven zitten als ze huiswerk maakte, maar ik heb in de brugklas wel regelmatig uittreksels gemaakt. Ze hebben dan nog zoveel (nieuwe) vakken dat het echt een onneembare berg kan lijken als je er alleen voor staat.
Helpen
Volgens mij lijk ik wel een beetje op jou hoor Brugmama. Toen dochter hier naar de brugklas ging, ook vmbo-t dacht ik ook dat ze het zelf wel kon. Toen de cijfers na een tijdje kelderden ben ik wel gaan helpen maar een uur per dag echt bij lange na niet hoor. Dochter wilde dat ook niet, is best een pittige puber. Af en toe overhoorde ik wat en in tijden dat het minder goed ging wat meer. Ook kreeg ze op school studiebegeleiding (wat overigens niet veel bijdroeg maar ook niet veel voorstelde). Ze zit nu in de derde en is twee keer met de hakken over de sloot over gegaan. Ervan geleerd heeft ze ook niet, want ik zag een week of 2 geleden de onvoldoendes weer flink toenemen. En iedere keer trap ik er weer in hoor, denk ik dat ze het zelf kan. Nu maar weer wat meer gaan helpen. Van de week heb ik een Engels boek gelezen dat zij moest lezen (ze las het zelf ook hoor) en heb er een uittreksel van gemaakt. Ze was er erg blij mee, en een vriendin van haar ook 
. Dat vind ik dan ook wel weer leuk om te doen. Maar eindeloos overhoren heb ik ook helaas de tijd niet voor. Zoon heeft dyslexie en vraagt ook veel extra begeleiding en verder werk ik 3 1/2 dag in de week, dus er blijft niet altijd zoveel tijd over.
mijn vader
Als mijn vader mij destijds niet af en toe een enorme schop onder mijn kont had gegeven dan had ik mijn middelbare school nooit afgemaakt. Het interesseerde me niks, ik wou niks en ik kon ook niet overzien wat mijn desinteresse tot gevolge kon hebben; namelijk ook later in het leven niet de mogelijkheden kunnen creëren om de dingen te doen die je leuk vindt. Een vreselijke puber was ik. En ik haatte hem. En nu ben ik hem zo dankbaar. Ik denk dat je echt de tijd in je kinderen nu moet investeren, ze kunnen het niet overzien. Op een gegeven moment leren ze hoe ze het zelf moeten doen, al was het maar om van hun ouders af te zijn.
ik vond
eigenlijk dat ik helemaal niet zoveel help, als ik dit lees twijfel ik daarover. Het is voor mij vanzelfsprekend te helpen, waarbij ik wel probeer te waken niet over te nemen.
Maar jee, hoelang is het nu helemaal. Hoe meer je helpt het eerste jaar, hoe minder dat vaak hoeft de jaren erna.
En ja, sommige kinderen blijven hulp nodig hebben om diverse redenen, het zou niet in me op komen niet te helpen.
Maar de meeste kinderen pikken het zelf wel op.
Ik maak altijd tijd. Dan maar minder tijd voor mezelf, huishouden of wat dan ook. Dit is gewoon belangrijk.
Overigens heb ik zelf nooit hulp gehad en dat best gemist.
