Zoveelste gesprek school, tips?

Ga niet alleen

Neem je man mee, of anders je vader, broer of ander manspersoon, werkt als een trein.
Je zoon laat qua cijfers allemaal hoge A's zien, dus het lijkt erop dat hij meer aankan. Dat is in het vorige gesprek ook al aan de orde geweest, dus wat wordt daar nu concreet aan gedaan? Wordt er met het (goed verkrijgbare) routeboekje gecompact en krijgt hij verrijking (kien/rekenmeesters/rekentijgers of een andere goed verkrijgbare methode bijvoorbeeld, voor taal is er ook echt wel het een en ander). Zo nee, wanneer wordt dat dat ingevoerd en hoe denkt school dat te begeleiden. En benadruk dat de gedragsproblemen die de juf op school ziet, thuis niet aanwezig zijn en volgens jullie van verveling komen.
Als je er zo niet doorkomt, kun je je afvragen of je nog een iq-test moet vragen bij een psycholoog of dat je direct naar een andere school gaat.
Bij onze tweede dachten de juffen aan een onopgevoed kind, bleek een enorme slimmerik te zijn. De ib-er had het toen wel door. De oudste was een binnenvetter, haalde wel hoge cijfers maar was nooit lastig, ze werd alleen heel erg verdrietig, moe en sloom. Een iq-test heeft voor haar de deuren geopend en we hebben nu een kind wat redelijk wat uitdaging krijgt en weer met een redelijke dosis plezier naar school gaat.

Vraag om doortoetsen

Ook al zou je kind extra werk krijgen, blijkbaar is het niet voldoende of komt dit pas aan de beurt als alles af is. Uitdaging moet komen in plaats van het gewone herhalingswerk, in ieder geval voor een deel van de gewone herhaling.
Wat goed kan werken is het doortoetsen. Dan kijkt school op welk niveau kind iets te leren heeft. Hiervoor worden vaak de citotoetsen gebruikt (er zijn ook andere methoden) waarbij doorgegaan wordt per onderdeel totdat kind een lage C haalt. Soms houdt school aan dat een kind een A moet halen. Dit is onzin. Het gaat erom dat je weet op welk niveau een kind niet meer mee zou kunnen op een hoger niveau. Dat is pas bij een niveau ruim lager dan gemiddeld (lage C dus).
Als school niet wil doortoetsen, kun je dat ook door een orthopedagoog laten doen. DIe kan ook andere methoden inzetten. Soms is doortoetsen effectiever dan een iq-test. Een iq-test zegt niets over het niveau dat een kind op dat moment op school kan halen. Het zegt wel veel over de potentie. Het mooiste is beiden maar daar hangt een behoorlijk prijskaartje aan.

Als school dwars blijft doen, zoek dan een andere school! Dit kan zo niet doorgaan.

Andere school...

Dat was eigenlijk het eerste dat in mij opkwam. Dit lijkt op trekken aan een dood paard. Wil je dat echt?

Deze school komt op mij over als een school die echt iets gemist heeft, en blijft missen. Dit lijst structureel te zijn en ernstig.

Wil je daar echt energie in blijven steken?

Tsja

even kort door de bocht:
jij wil dat je kind verrijking/compacting krijgt of evt versneld wordt, omdat je de signalen ziet van een kind dat hoog scoort en zich verveelt.

de school ziet dit niet, die ziet eerder een 'probleemgeval'. waarop jouw conclusie is dat je zoon op school ws heel anders is dan thuis, en des te meer een bevestiging voor versnellen etc.

Als een school dit zo sterk niet in jouw zoon ziet, en geen moeite wil doen voor verbeteren, dan vraag ik me net als Ginny af of je wil blijven trekken aan een dood paard. scholen met zo'n instelling, die geen ervaring hebben met meerbegaafde kinderen, gaan niet snel veranderen. Je kunt een iq-test doen maar de vraag is of dat de school gaat overtuigen.
Ik heb dit ook mee gemaakt, dochters zitten nu op een school waar een speciale medewerkster is voor 'kinderen die meer kunnen' en sinds die tijd gaat het ontzettend goed. Oke, jongste zal geen goede werkhouding krijgen zoals wat oudere juffen graag willen, maar ze zien wel de mogelijkheden van kind en hebben alles in huis (inclusief veel ervaring) om mijn kinderen tm groep 8 goed bezig te houden.
Dus op basis van mijn ervaring; als je echt denkt dat dit de oorzaak is van de problemen, dan vraag ik me af of je bij deze school wel verder komt.

Oké

Hartelijk dank voor jullie reacties.

Ik vind het fijn (nou ja fijn is het niet) om te horen dat jullie ook van mening zijn dat de school toch steken laat vallen. Mijn vertrouwen is dus ook wel behoorlijk afgenomen als het om de school gaat. Bij het laatste gesprek waar de IB-er bij was, dacht ik even dat er nu eindelijk iets zal gaan veranderen in positieve zin. Maar helaas, er is geen actie ondernomen. En ik ben bang dat ze er gewoon ook geen zin in hebben. De school gaat er de laatste tijd sowieso behoorlijk op achteruit en dat is jammer. Er zijn al heel wat gezinnen vertrokken omdat hun kinderen het niet naar hun zin hadden, en/of omdat ze ontevreden waren over het onderwijs. Zelf heb ik de laatste jaren van mijn basisonderwijs op deze school gezeten en daar kijk ik met veel plezier op terug. Tijden veranderen en zo ook deze school.

Het het advies om een man mee te nemen naar het gesprek, begrijp ik, maar is lastig deze ronde. Mijn partner kan er niet bij zijn i.v.m. werk en ik zou zo gauw niet iemand weten die ik mee zou kunnen nemen. Wel sta ik wat zekerder in mijn schoenen, ook naar aanleiding van jullie berichtjes. Er gaat iets niet goed (al langere tijd) en school is niet van plan om daar iets mee te doen. De juf verwijst mij doodleuk naar een instantie, terwijl we thuis geen enkel probleem hebben met onze kinderen, de problemen liggen duidelijk op school.

Ik ben lange tijd toch wel naïef geweest en dacht dat school het allemaal wel zou zien en op zou pakken. Zij hebben zoveel jaar ervaring in het onderwijs, en ik niet. Maar dat valt me dus zwaar tegen. Onze kinderen (de oudste en middelste) roepen al een tijdje, haal ons toch van deze school af!

Nu wij sinds een tijdje op zoek zijn naar een andere woning, maakt dat een eventuele school wissel wel wat lastig. Althans, we kunnen ze nu niet direct naar een andere school laten gaan omdat we nog niet weten waar we over een tijdje gaan wonen. Waarschijnlijk zoeken we een huis in een andere buurt, dus dan zouden ze weer van school moeten veranderen en dat lijkt me ook niet gezond.

Ik heb jullie reacties uitgeprint en die in mijn mapje gestopt. Inmiddels heb ik een mapje gemaakt met allerlei info met betrekking tot de school. Dat zal ik dan meenemen naar het gesprek. Overigens zag ik op de site van inspectie van het onderwijs het volgende over onze school:

Verbeterpunten voor de onderwijskwaliteit
Naast deze positief beoordeelde aspecten, vraagt de inspectie aandacht voor
enkele onderdelen waarvan de kwaliteit verbetering behoeft. Het betreft hier met
name de aspecten kwaliteitszorg en zorg en begeleiding.

Mijn gevoel zegt zo langzamerhand ook dat we misschien toch beter op zoek kunnen gaan naar een andere school, erg jammer. Er zijn teveel dingen die niet goed gaan, een voorbeeldje van laatst: Onze oudste zoon heeft inmiddels breuken en thuis gaf hij aan dat hij daar eigenlijk helemaal niks van begrijpt. Toen ben ik naar zijn leerkracht gegaan na schooltijd en heb hem gevraagd of hij misschien wat oefenmateriaal had voor ons, zodat we het thuis nog even konden oefenen. Na een hoop gezoek en heen en weer geloop, kwam hij terug met de mededeling dat hij dat niet zo gauw had, sorry. Nou ja, dat soort dingen steeds.

Allen heel hartelijk dank voor jullie bijdrage. Ik hoop dat jullie mijn verhaal weer kunnen volgen, want ook deze keer heb ik het even heel snel getypt en mijn excuus, niet nagekeken.

Expertise haal je vaak niet bij school

Beste onderzoeker,

Ik raad je zeker aan om niet alleen naar dat gesprek te gaan, neem iemand mee. Dat voelt voor jou prettiger, maar kan ook meer gewicht in de schaal leggen bij school.

Maak een lijstje met vragen, neem dat mee en vink dat tijdens het gesprek af. Noteer en herhaal afspraken die tijdens het gesprek worden gemaakt, en spreek opvolgdata af.

Laat je in ieder geval niet door school iets aanpraten, ik las in je eerste bericht iets van doorsturen naar jeugdzorg oid.

Mijn ervaring is dat je de expertise moet zoeken buiten de school. Ga op zoek naar een goede orthopedagoog en laat je kind testen op intelligentie. Dan weet je waar je aan toe bent. En dan heb je ook wat in handen op school. Als school zijn werk niet goed doet, en je stelt je daarvan afhankelijk, gaat dat ten koste van je kind.

Je schrijft overduidelijk dat je kind uitdaging mist. Juf doet daar niets mee. Waarom niet? Waarom geven ze hem nie meer uitdaging, want nu blijven ze op hun oude standpunt staan en er gebeurt helemaal niets.

Maak duidelijke afspraken tijdens het gesprek. Zeg tijdens het gesprek: ok, dus als ik het goed begrijp spreken we nu af dat... enz. En spreek gelijk een terugkoppeldatum af, dat je met elkaar de uitkomsten van de afspraken bespreekt.

Ik noteer alles. Blijf als een tijger voor je kind staan en neem geen genoegen met halfslachtig gedrag van een leerkracht. En bedenk dat een IB-er maar net de juiste expertise in huis moet hebben om je kind te helpen. Wij zaten opgescheept met een gedateerde muts die niet vooruit te branden was.

Vandaar mijn stelregel: expertise haal je buiten school, niet daar binnen.

Bij mijn dochter zijn leerproblemen jarenlang weggewuifd, ik heb het er nooit bij laten zitten. Door externe testen weten we nu dat ze dyslexie heeft en ADD. Wrang is dat school daar geen enkele poot naar uit heeft gestoken. Pas toen wij onze dochter naar een andere school deden had de IB-er op de nieuwe school wel oog voor de problemen van mijn dochter. Halleluja. Maar ja, toen waren wij al druk in de weer met testen extern.

En blijf alert, dat is mijn advies. Want ook al is duidelijk waarom je kind zo doet op school en er worden afspraken gemaakt: nooit je aandacht hiervoor laten verslappen.

Succes, en ik ben benieuwd hoe je gesprek verliep, laat je dat weten via het forum?

Groet, Moppeke

Onderzoeker in deze zoektocht

Onderzoeker was misschien nog wel een betere naam voor mij geweest, i.p.v. Onzeker. Moppeke bedankt voor je reactie, ook deze is inmiddels uitgeprint en zit in mijn mapje.

Ik zou ook graag mijn partner bij het gesprek willen hebben, maar het lijkt erop dat dat niet gaat lukken. We hebben een eigen onderneming en soms te maken met klanten die geen boodschap aan privé dingen hebben. Dus dat is soms wat lastig. Bij het vorige gesprek was mijn partner wel aanwezig. Ik ga er nu vanuit dat ik toch alleen het gesprek aanga, ik zal zo gauw ook niemand kunnen bedenken om mee te vragen. En als ik eerlijk ben dan ga ik er gewoon vanuit dat ik dit toch ook alleen zou moeten kunnen. Ik heb mij de laatste tijd in de avonduren veel verdiept in eventuele oorzaken/gevolgen, dus ook veel kennis opgedaan. Ik vind heel veel herkenning bij HB sites, zoveel dat ik er in eerste instantie koud van werd. Nu ben ik persoonlijk erg tegen stempels, liever niet, maar ik moet wel realistisch blijven en het is mij duidelijk dat er wel iets moet gebeuren/veranderen. Mijn kind(eren) worden helaas steeds ongelukkiger en daar moet ik als moeder iets aan doen. Ik heb echt vertrouwen in school gehad en ging er ook vanuit dat ze de signalen zouden oppikken.

Nog een vraag: Weten jullie of het gebruikelijk is dat een IB-er tijdens ons eerste gesprek al laat vallen dat het weleens om HB kon gaan? Want dat zei ze dus tussen neus en lippen door. De IB-er kent ons kind volgens mij verder helemaal niet, ze zegt dat dus op basis van een korte observatie in de klas en zijn resultaten.
Naar aanleiding daarvan ben ik gaan zoeken op het internet over HB en schrok dus van de herkenning. En wat ik dan ook niet begrijp en dus zal moeten vragen bij het aankomende gesprek, waarom ze er dan vervolgens niets meedoen op school?

Het gesprek met school is pas aan het eind van deze week. Als het gesprek achter de rug is, dan zal ik jullie melden hoe het is verlopen.

In mijn hoofd heb ik al een tijdje het idee om hierover op Ouders Online te schrijven, maar ik ben van nature best verlegen en bescheiden. Nu ben ik blij dat ik het toch heb gedaan, want het lucht in elk geval al lekker op en ik krijg nog fijne reacties ook! Nogmaals dank. Wel spijtig om te horen dat niet elke school problemen aan wil pakken. En dat je dus soms als ouder heel veel energie kwijt bent omdat school verzaakt!

Ik sta open voor alles, dus indien er nog iemand leest met misschien bruikbare tips en/of adviezen, dan hoor ik ze graag.

Onzeker

In de rubriek Basisschool-leeftijd staat het verhaal over mijn dochter. Die veranderde in korte tijd van een blij, gezellig en enthousiast meisje, naar een mopperend, somber en ongelukkig (haar woorden) kind.

Naast een bezoek aan de huisarts zijn wij ook op school gaan praten. Ook zij zit in groep 4 van een combinatieklas 3/4. Het hoge woord kwam eruit dat ze op school veel te weinig werd uitgedaagd.

In tegenstelling tot wat bij jullie aan de orde is, zit zij op een hele fijne school die meteen spijkers met koppen is gaan slaan. Ze is direct doorgetoetst, er is veel met haar gepraat en haar eigen ideeen zijn gevraagd (door de juf en de IB'er, zowel in ons bijzijn als alleen met haar). Anderhalve week na het eerste gesprek is ze naar groep 5 gegaan (waar ze nu op weg is om weer de beste van klas te worden, hoewel ze er nog maar een dikke week zit). Tevens houdt de IB'er haar scherp in de gaten en mogen we, als we daartoe besluiten, haar via de school laten testen op hoogbegaafdheid.

In de afgelopen week is ze langzaam weer het meisje aan het worden. Maar ze is er nog lang niet helaas. Ze is ver weggegelden in haar eigen misere (binnenvetter). Als zij eerder was gaan praten, dan was het niet zo ver gekomen.

Mijn advies: laat het bij jouw zoon niet zover komen. Als hij al vanaf de kleuterklas stelselmatig onder zijn niveau werkt en geen uitdaging krijgt, is het niet gek dat hij op een gegeven moment zijn kont tegen de krib gaat gooien op school.

Ik zou in jouw plaats de woorden van de IB'er over eventuele hoogbegaafdheid even naast me neerleggen. Ze willen er wellicht graag een stempel op zetten (want dan is er in elk geval 'iets' met je zoon). Ga het gesprek in als woordvoerder voor je zoon. Hij moet gelukkig zijn en blijven, en aangezien hij vele uren op school doorbrengt, zal de school zijn steentje moeten bijdragen. Vraag of ze hem in de week na het gesprek (zo geef je ze direct een deadline) eens willen doortoetsen om te zien wat zijn eigen niveau is. Wellicht heeft hij baat bij versnellen, of juist compacten en verrijjken (of zoals bij onze dochter een combinatie hiervan).

Maar laat het in elk geval niet zo ver komen dat je zoon met grote tegenzin naar school gaat en ook thuis met zijn ziel onder zijn arm loopt. Ingrijpen en desnoods actie van school forceren!

Succes!

Grt. Bezorgd