zoon in groep 1 gaat niet goed.
Hallo allemaal,
ik heb 4 kinderen. De oudste 2 (tweeling) zitten in de brugklas van het gymnasium en de 3de zit in groep 5 en doet mee met levelwerk. Dit gaat echter om mijn zoontje van net 4 jaar. Hij is in oktober 4 jaar geworden en in januari heeft hij de kleutercito's gemaakt. Die heeft hij bijzonder slecht gemaakt. Beide een V. Ik heb de toetsen even mogen inkijken en hij heeft hier een daar de plaatjes ingekleurd en op lege vellen getekend.
Nu werd hij echter in het 10 minuten gesprek afgeschilderd als een leerling die echt heel slecht was. Ze vroegen of we een IQ onderzoek willen. Hier zitten we nog over na te denken.
Ik snap het niet. Thuis zie ik een vrij intelligente jongen. Hij is heel stil, verlegen en zegt weinig. Hij telt goed, herkent alle cijfers, kent de vormen, kleuren en hij heeft het geheugen van een olifant 
Onze tweeling heeft groep 4 overgeslagen en ook mijn dochter in groep 5 gaat super goed. Ik kan me er gewoon niks bij voorstellen en ik vraag me oprecht af wat er mis is gegaan bij die cito's??
Wat vinden jullie van een eventueel IQ test??
Ook hebben ze gezegd dat hij groep 1 opnieuw moet doen met deze cito resultaten. Nu sta ik daar op zich wel voor open, maar wat vinden jullie?
Kortom een hoop vragen en ik hoop dat jullie ons kunnen helpen. Bedankt alvast!
Waarom 1500 euro?
Mijn zoon heeft zo'n IQ test gehad in 2008, door school aangevraagd en betaald. Kosten destijds €1500,--.
Meer dan alleen IQ
Voor 1500 euro kun je een volledig psychologisch onderzoek laten doen. Voor alleen IQ + rapport kun je voor ongeveer 500 euro klaar zijn.
Dus twee opties: school heeft veel meer laten onderzoeken dan ze jou hebben verteld, of school heeft zich laten afzetten.
Reden
Wij hebben dat wel bij een 4-jarige laten doen, geen Rakit maar de Kaufman-ABC. School dacht aan ODD, wij hadden een kleuter die op z'n kop stond van verveling. Die intelligentietest (overigens nog geen 500 euro incl rapport en gesprek met de juffen) heeft een hoop goeds opgeleverd voor ons jochie.
een jaar blijven zitten kost veel en veel meer
Tsja, een jaar zitten blijven, dus een jaar later diplomeren en een jaar langer van de ouders afhankelijk zijn kost natuurlijk veel en veel meer dan die €500 of mee voor een IQ-test. Alleen merk je dat pas veel en veel later.
Ik zou het eerst kijken of juf ook aan andere verklaringen van het geobserveerde gedrag wil, zoals onderpresteren, wat juist de omgekeerde aanpak vraagt. Maar als juf daar niet aan wil en je wilt/kunt niet van school veranderen, dan kan een IQ-test een hoop gedoe (en uiteindelijk ook geld) besparen.
Wel in eigen hand houden natuurlijk, mocht er dan iets uitkomen of het kind z'n dag niet hebben of antipatie hebben tegen de test-afnemer dan kun alsnog beslissen om de uitslag gewoon niet te laten zien.
Testen
Als je een IQ wil laten doen bel dan met je verzekering en meld dat er meer problemen zijn maar dat je denkt dat het met het IQ heeft te maken. Dan kan je het wel vergoed krijgen. Bij mijn oudste werd het ook vergoed.
Mijn oudste deed het volgens zijn juf in groep 1 (of eigelijk was het toen groep 0) ook niet goed. Inmiddels blijkt hij hoogbegaafd te zijn en zit inmiddels in 2VWO. Wel bestaan er nu vermoedens dat hij dyslexie heeft. En hij is gewoon een beetje anders dan de andere kinderen, maar het is een schat. Zelfs als puber.
Die psycholoog
Van een psycholoog die een IQ-test uitvoert op een kind dat pas een paar maanden naar school gaat en tegen een plankmisslaande juf loopt heb ik ook niet zo'n hoge pet op. Psychologie zou net zo min 'u vraagt en wij draaien' moeten zijn als fysieke geneeskunde.
skik
En wat dan als hij die test verknalt?
De uitkomst van zo'n test is afhankelijk van wat het kind op dat moment invult. Hij moet goed in zijn vel zijn en er zin in hebben. En als hij die test verknald dan klopt de uitslag niet. Maar men gaat er wel waarde aan hechten.. en dan gaat het fout. Men trekt dan gelijk een verkeerde conclusie over het functioneren van het kind. Hij wordt in een hokje geplaatst en men gaat hem ook op die manier behandelen.
En dat zou jammer zijn en het is ook nog eens zonde van het geld.
Iemand zei als dat je om de tafel moet gaan zitten met een IB-er of een ervaren (echt ervaren) juf of meester. Een test zegt vaak niet zoveel.
En, wat ik al eerder heb verteld, mijn zoon had een zgn ervaren juf (20 jaar ervaring naar haar zeggen), maar ze had hem toch helemaal verkeerd beoordeeld. En dat was nog in de tijd dat kinderen niet vaak werden getest.
Een ervaren leerkracht kijkt veel verder dan naar de uitslag van een test. Zij observeert het kind op de juiste manier. En dat gaat vaak mis. Men kijkt alleen maar wat een kind op die leeftijd al moet kunnen. Als een kind op een bepaalde leeftijd nog geen koppoter kan tekenen (of niet goed kan huppelen, zoals een van de posters vertelde), dan is er wat mis met de ontwikkeling. Als men kinderen op deze manier moet beoordelen kan iedereen wel leerkracht worden!
jeeeee
hebben ze het hier over groep 1 joh!! Gewoon naar groep 2 doen en lekker aankijken.
laat dit kind lekker spelen... als jij iets anders ziet thuis, komt dat toch wel goed.
Je kunt ook een didactische test overwegen
Daarmee brengt een deskundige precies in kaart hoe ver je zoon is in zijn cognitieve ontwikkeling. Als het een orthopedagoog of psycholoog is, kan ook wat gemeld worden over de emotionele ontwikkeling die de tester ziet.
Houd je zoon volgend schooljaar dezelfde juf? Want dan zou ik zeker actie ondernemen.
Fanatieke juf
Soms heb je als ouders te maken met een juf die goed is opgeleid om problemen te signaleren en geen enkel "probleemgeval" wil missen.
Ik heb het gezien op de peuterspeelzaal waar mijn beide kinderen heen gingen. (ze zijn nu bijna 12 en net 9).
Toen mijn oudste kind 3,5 jaar oud was moest ik komen praten op de peuterspeelzaal. Mijn kind had problemen met concentratie en we moesten er rekening mee houden dat de basisschool straks zou willen laten testen op ADD. Ik herkende mijn kind helemaal niet in het verhaal van de juffen, volgens beide dames kon mijn kind geen enkel puzzeltje maken, ze gaat torens bouwen van de puzzelstukjes, snapt niet wat de bedoeling is. Thuis was dochter een fanatieke puzzelaar en maakte al puzzels van 80 stukjes zonder problemen. Bleek dat de puzzels van de peuterspeelzaal niet hoger gingen dan het niveau knopjespuzzel. Uitgezaagde auto in het juiste vakje schuiven, daar was dochter al op uitgekeken. Bij het afscheid kreeg dochter een overdracht mee voor de basisschool en ik heb dat ding niet laten lezen op de basisschool, wilde hen met een frisse onbevooroordeelde blik laten kijken naar mijn kind.
Mijn tweede kind toch ook naar dezelfde peuterspeelzaal laten gaan maar hem heb ik er voortijdig weg gehaald. De leidsters waren helemaal doorgeslagen in het opsporen van problemen. Elke blauwe plek was reden tot vragen wat er was gebeurt om mishandeling uit te sluiten. Helaas was mijn zoon een ondernemend kind dat zich in zijn ondernemen van waaghalzerij niet liet tegenhouden door zijn nog niet toereikende motoriek. Hij was altijd voorzien van meerdere blauwe plekken en vaak ook een of meer pleisters. Kon rond z'n derde verjaardag "fietsen" zonder zijwieltjes maar viel wel eens.
Een wond aan een vinger was het gevolg en een pleistertje plakken voldeed niet. Een verband aangebracht en de volgende ochtend naar de peuterzaal gebracht. Daar was hij zelf stevig aan de tand gevoeld over het verband en had verteld dat papa dat gedaan had. Ik werd gebeld en moest onmiddellijk komen, want weer vermoeden mishandeling. Toen heb ik samen met hem het verhaal verteld en begreep de leiding wel dat kind zelf gewond was geraakt en papa het verband had aangelegd.
Na dat incident heb ik mijn kind van de peuterspeelzaal afgehaald, ik was helemaal klaar met dat probleem zoeken.
Moraal van dit verhaal:
Meer dan vroeger heeft de huidige generatie leerkrachten de taak om problemen te signaleren maar ik vraag mij soms af of ze daarin niet doorslaan naar de verkeerde kant.
Kijk het nog even aan met je zoon, kleuter verlenging kan altijd na groep 2 nodig zijn, maar niet na een aantal maanden groep 1 al beslissen dat het een kostbaar jaar van zijn basisschooltijd moet verliezen om groep 1 over te doen.
en dan...
Problemen signaleren is leuk, maar wat wordt er vervolgens mee gedaan? Proberen ze het kind weg te krijgen, zoals bij ons? Of hebben ze een goede aanpak? In dat laatste geval kunnen ze gewoon die goede aanpak erop los laten. Werkt het, dan is dat mooi. Werkt het niet, dan kan je nog rustig een tijdje kijken of het vanzelf beter gaat. Met paniekerig doen win je niks.
hoe gaat het nu?
ik heb de discussie gelezen en vroeg mij af hoe het nu gaat met je zoon.
daarbij wilde ik ook mijn reactie plaatsen. ik vind het namelijk wel erg voorbarig om in groep 1 al gelijk over een "slechte" leerling te spreken.
mijn zoon heeft zelf groep 2 nogmaals overgedaan en ik ben hier zelf erg blij om. sowieso omdat ik vind dat er wel erg veel verwacht wordt van zulke jonge kinderen. ook merkte ik dat hij gewoon meer tijd nodig had om zijn interesse voor het leren te ontwikkelen. mijn zoon heeft bv de schurft aan tekenen. en wat moeten ze met name doen in groep 1/2? tekenen en kleuren ( werkjes zoals kleur alle blije gezichten groen)
laat een kind zich aub zoveel mogelijk in zijn eigen ritme ontwikkelen. en dan zul je merken dat zijn ritme ineens gelijk loopt met die van de groep.
en mocht dit toch wat achterblijven dan zijn er echt voldoende methodes om hem erbij te krijgen. mijn ervaring is helaas wel dat de juf liever lui dan moe is als het aankomt op een andere aanpak.
maar goed dat is mijn visie.
ik hoop vooral dat je zoon het naar zijn zin heeft op school!
