Zelf groepjes laten maken
Ik lees vaak in dit forum, maar ook op andere forums, dat op scholen de leerkrachten kinderen zelf groepjes laten maken.
Bijvoorbeeld tijdens gym, werkopdrachten die in groepjes uitgevoerd moeten worden.
En dat veel ouders aangeven, dat dit ook gelijk een situatie is waarin kinderen worden buitengesloten. En dat dus leerkrachten die deze verantwoordelijkheid bij de kinderen leggen, dus eigenlijk indirect zorgen dat ze situaties veroorzaken, waarin een gelegenheid van buitensluiten en pestgedrag onderling wordt veroorzaakt.
Ik was benieuwd naar ervaringen rondom het zelf laten kiezen van groepjes vanuit ouders.
Ook was ik benieuwd of er hier ook leerkrachten schrijven die dit (h)erkennen en waarom hiervoor gekozen wordt, als in de praktijk blijkt dat je als leerkracht dus zorgt voor situaties waarin kinderen elkaar buitensluiten.
Of wordt juist om bovenstaande reden door de leerkracht steeds groepjes gemaakt voor gym of samenwerkgroepjes?
Hoe denken jullie hierover?
Ysenda schreef op 04-12-2023 om 19:18:
[..]
Ja, want in dat zelf groepjes maken zit voor iedereen ook een leermoment: dat een groepje met alleen je vrienden niet hoeft te werken, dat je jezelf ook moet verkopen om bij een beter groepje te komen. Dat je met gym misschien de laatste bent die gekozen wordt maar met scheikunde juist als eerste.
Ik kan mij voorstellen dat hier een leermoment ligt voor de wat extravertere types. Die zijn aan elkaar gewaagd. Maar om dit dit te willen bewerkstelligen bij de kinderen die steeds buiten de boot vallen, dat is een te grote stap. Die hebben schijnbaar zo de deksel op hun neus gekregen elke keer, waardoor er een onveilig gevoel is ontstaan. Want degene die je moet beschermen in de klas zorgt er juist voor dat je steeds in die onveilige situaties wordt gebracht, waarin een kind wordt buitengesloten. Dat zorgt voor een onveilig klimaat. En zelfvertrouwen wordt afgebroken.
Dat hebben we net kunnen lezen.
Waarom dan toch de dooddoener dat het ook zorgt voor ontwikkeling?
Hoe kijken de reageerders hier tegenaan die net duidelijk verwoord hebben hoe zij dit in negatieve zin hebben ervaren??
BritgetJones007 schreef op 04-12-2023 om 19:31:
[..]
Ik kan mij voorstellen dat hier een leermoment ligt voor de wat extravertere types. Die zijn aan elkaar gewaagd. Maar om dit dit te willen bewerkstelligen bij de kinderen die steeds buiten de boot vallen, dat is een te grote stap. Die hebben schijnbaar zo de deksel op hun neus gekregen elke keer, waardoor er een onveilig gevoel is ontstaan. Want degene die je moet beschermen in de klas zorgt er juist voor dat je steeds in die onveilige situaties wordt gebracht, waarin een kind wordt buitengesloten. Dat zorgt voor een onveilig klimaat. En zelfvertrouwen wordt afgebroken.
Dat hebben we net kunnen lezen.
Waarom dan toch de dooddoener dat het ook zorgt voor ontwikkeling?
Hoe kijken de reageerders hier tegenaan die net duidelijk verwoord hebben hoe zij dit in negatieve zin hebben ervaren??
De enige ontwikkeling die ik had was dat ik vantevoren bij gelijk welk vak al wist hoe het zou gaan. Dat ik wel weer als laatste zou overblijven en dat niemand mij wou.
En dat die angst / wetenschap nu nog altijd in mij zit.
En dat het mij geen bal kon schelen als de rest van de groep geen lor deed. Des te beter, kon ik er zoveel mogelijk mijn eigen werk van maken. Zette ik er voor de schone schijn de andere namen ook wel bij op.
BritgetJones007 schreef op 04-12-2023 om 19:31:
[..]
Ik kan mij voorstellen dat hier een leermoment ligt voor de wat extravertere types. Die zijn aan elkaar gewaagd. Maar om dit dit te willen bewerkstelligen bij de kinderen die steeds buiten de boot vallen, dat is een te grote stap. Die hebben schijnbaar zo de deksel op hun neus gekregen elke keer, waardoor er een onveilig gevoel is ontstaan. Want degene die je moet beschermen in de klas zorgt er juist voor dat je steeds in die onveilige situaties wordt gebracht, waarin een kind wordt buitengesloten. Dat zorgt voor een onveilig klimaat. En zelfvertrouwen wordt afgebroken.
Dat hebben we net kunnen lezen.
Waarom dan toch de dooddoener dat het ook zorgt voor ontwikkeling?
Hoe kijken de reageerders hier tegenaan die net duidelijk verwoord hebben hoe zij dit in negatieve zin hebben ervaren??
Ik denk dat beide methoden voor beide groepen leermomenten heeft en dat je daarom niet alleen maar de ene of alleen maar de andere methode moet toepassen om tot groepjes te komen.
Zelf heb ik beide kanten meegemaakt niet gekozen worden, als eerste gekozen worden, ben zelf een extreme introvert werd op de lagere school best gepest en toch denk ik dat je het kind met het badwater weggooit als je nooit zelf groepjes laat maken.
Ysenda schreef op 04-12-2023 om 19:40:
[..]
Ik denk dat beide methoden voor beide groepen leermomenten heeft en dat je daarom niet alleen maar de ene of alleen maar de andere methode moet toepassen om tot groepjes te komen.
Zelf heb ik beide kanten meegemaakt niet gekozen worden, als eerste gekozen worden, ben zelf een extreme introvert werd op de lagere school best gepest en toch denk ik dat je het kind met het badwater weggooit als je nooit zelf groepjes laat maken.
Op de hbo opleiding wilden mijn vriendinnen graag met mij samenwerken. Het leermoment om kinderen keer op keer niet gekozen te laten worden voor groepjes zie ik nog steeds niet.
Auwereel schreef op 04-12-2023 om 18:42:
[..]
Het is ook niet de bedoeling "jouw werkstuk" in te leveren, maar een stuk waar de hele groep aan heeft gewerkt. Als je het minimale doet omdat iemand anders de leiding neemt, vind ik dat een vreemd excuus.
Zo bijdehand. Ik bedoel een werkstuk waarin ik ook iets te zeggen heb gehad. Je kunt het een vreemd excuus vinden. Niet iedereen is haantje de voorste. En om dan meteen netjes ja nee en amen te zeggen omdat een ander een grotere mond heeft doe ik ook niet. Dus het minimale voor een zes. Daarom ben ik voor wisseling van leiding. Daar kunnen de doorgaande leiders ook iets van leren. Controle loslaten.
Poezie schreef op 04-12-2023 om 19:45:
[..]
Op de hbo opleiding wilden mijn vriendinnen graag met mij samenwerken. Het leermoment om kinderen keer op keer niet gekozen te laten worden voor groepjes zie ik nog steeds niet.
Af en toe zelf groepjes laten samenstellen is natuurlijk wat anders dan keer op keer hetzelfde kind dat niet gekozen wordt. Samenwerking moet je goed inzetten en nabespreken. Dat kan een leermoment zijn. Maar niet als de sfeer al zodanig is dat steeds dezelfde niet gekozen wordt.
BritgetJones007 schreef op 04-12-2023 om 19:12:
[..]
Maar als je nu steeds terug leest hoe kinderen en pubbers en jongeren zich tot in hun ziel gekwetst hebben gevoeld bij de schoolperiode, waarin ze steevast als laatste gekozen werden of niet gekozen met samenwerken.
Hoe kijk je dan in alle eerlijkheid terug om her zelf laten kiezen van groepjes tijdens de les of gym?
Want ik vind her eerlijk gezegd zo verdrietig om te lezen, dat je hier, na dit te weten, toch niet meer af kand oen met ' bij mij in de klas wordt goed samengewerkt'.
Het gaat niet om microniveau, maar om het overkoepelende geheel, namelijk: is het op scholen wenselijk met deze wetenschap, om de kinderen zelf groepjes te laten maken? Het geeft namelijk ruimte voor uitsluiting en pestgedrag...
Je bericht vind ik nogal veroordelend naar mij toe. Je kent mij niet, noch mijn leerlingen of klassenmanagement.
Ik ben mentor van een brugklas, 13 leerlingen, niveau: basis. Dit zijn kinderen met een lastige achtergrond. We zetten hier heel erg in op groepsvorming en coöperatieve werkvormen. In mijn klas letten ze op elkaar. Als er groepjes gemaakt moeten worden dan letten ze op of iedereen een plekje heeft. Natuurlijk letten we op of het iedereen goed gaat. Onenigheden worden uitgepraat en leerlingen die het lastig vinden om zichzelf naar voren te schuiven (introvert) krijgen hier hulp bij zodat ze binnen hun persoonskenmerken zich toch prettig voelen.
Natuurlijk is het niet altijd pais en vree in de klas, dat kan niet, maar onenigheden worden altijd uitgesproken. Ze hebben besef dat ze niet met iedereen vrienden hoeven te zijn, maar dat je met iedereen in principe kan samenwerken. Dat iemand altijd goede kanten heeft dat bij samenwerken kan helpen.
Natuurlijk zijn het pubers en zien ze ook negatieve kanten.
Vorig haar had ik een vierde klas waarbij ze buiten school om onderling helemaal niets met elkaar hadden maar ze konden in de les wel samenwerken. Toch was er ook een soort tweedeling in de klas en daarbij deelde ik wel groepjes in. En zo kijk je wat welke klas nodig heeft. Bij LO hadden ze niveaugroepen met meer klassen door elkaar. Daar koos te docent ook de groepen, muv onderdelen waarbij bijvoorbeeld gejudoot werd want daar moeten ze elkaar echt aanraken en dat moet wel veilig voelen.
Als mensen je niet leuk genoeg vinden om mee om te gaan of mee samen te werken, dan weet je dat als kind vaak toch al wel. Want dat uit zich dan in meer dan alleen groepjes samenstellen. Het is wel keer op keer een bevestiging van dat gevoel.
Wat ik overigens nog veel erger vond dan niet gekozen worden/overblijven/alleen zitten was dat mijn ouders vroegen waarom dat zo was. Komt neer op 'waarom vinden mensen jou niet leuk genoeg?' Ja weet ik veel, als ik het wist deed ik er wel wat aan.
Overigens gingen we vanaf mijn 15e niet meer als gezin op vakantie omdat mijn zus 'geen zin in mij had'. Dat voelde echt wel als een straf voor 'niet leuk genoeg zijn' die door mijn ouders werd uitgevoerd cq werd gelegitimeerd.
Om te leren hoe dat werkt met groepswerk denk ik dat kinderen allebei weleens mee moeten maken. Zelf groepjes maken maar ook ingedeeld worden in een groepje zodat je soms kan oefenen met de leidersrol en soms met een andere rol. Dat moeten kinderen leren op de basis en de middelbareschool. Als ze op een vervolgopleiding zitten is de periode van verplichte groepjes wel voorbij, dan moet je maatjes kunnen kiezen waarmee je goed kunt werken om ook een goed cijfer te kunnen halen. Dan nog tobben met niet willende medestudenten is zo zonde van de tijd en werkt belemmerend op de voortgang
MamaE schreef op 04-12-2023 om 20:04:
Als mensen je niet leuk genoeg vinden om mee om te gaan of mee samen te werken, dan weet je dat als kind vaak toch al wel. Want dat uit zich dan in meer dan alleen groepjes samenstellen. Het is wel keer op keer een bevestiging van dat gevoel.
Wat ik overigens nog veel erger vond dan niet gekozen worden/overblijven/alleen zitten was dat mijn ouders vroegen waarom dat zo was. Komt neer op 'waarom vinden mensen jou niet leuk genoeg?' Ja weet ik veel, als ik het wist deed ik er wel wat aan.
Overigens gingen we vanaf mijn 15e niet meer als gezin op vakantie omdat mijn zus 'geen zin in mij had'. Dat voelde echt wel als een straf voor 'niet leuk genoeg zijn' die door mijn ouders werd uitgevoerd cq werd gelegitimeerd.
Ik vertelde thuis dan weer zo weinig mogelijk. Mijn ouders hadden toch écht geen zaken met dat ik elke keer als laatste gekozen werd. Konden ze toch niets aan veranderen.
Die éne keer dat de gewone pesterijen écht te ver gingen stond mijn moeder op school bij de directie en werd het nadien alleen maar erger. Hield ik nadien daarover ook wel altijd mijn mond.
Marty1984 schreef op 04-12-2023 om 20:12:
[..]
Ik vertelde thuis dan weer zo weinig mogelijk. Mijn ouders hadden toch écht geen zaken met dat ik elke keer als laatste gekozen werd. Konden ze toch niets aan veranderen.
Die éne keer dat de gewone pesterijen écht te ver gingen stond mijn moeder op school bij de directie en werd het nadien alleen maar erger. Hield ik nadien daarover ook wel altijd mijn mond.
Niet dat ik dat precies vertelde. Maar ze vroegen bij een excursie of schoolreisje naast wie ik in de bus zat en waarom dat 'altijd' 'niemand' was. Dat was niet altijd zo, en ik vond alleen zitten ook niet erg, maar die vraag naar verantwoording over andermans gedrag wel.
En als ik iets vertelde over een groepje, waarom ik niet bij bij vriendinnen in het groepje zat. En dat was af en toe ook wel zo, maar de nadruk werd vooral gelegd op de keren dat het niet zo was.
Mijn ouders hebben wel een blinde vlek als het op hun eigen gedrag en dat van hun eigen kinderen aankomt. Dan kunnen ze veel meer hebben. Zo vinden ze negeren een normale manier van omgaan met mensen waar je geen zin in hebt en geen pesten.
En als mijn zus me buitensloot, dan vonden ze dat ook oké en 'konden ze haar niet dwingen'.
Bakblik schreef op 04-12-2023 om 20:09:
Om te leren hoe dat werkt met groepswerk denk ik dat kinderen allebei weleens mee moeten maken. Zelf groepjes maken maar ook ingedeeld worden in een groepje zodat je soms kan oefenen met de leidersrol en soms met een andere rol. Dat moeten kinderen leren op de basis en de middelbareschool. Als ze op een vervolgopleiding zitten is de periode van verplichte groepjes wel voorbij, dan moet je maatjes kunnen kiezen waarmee je goed kunt werken om ook een goed cijfer te kunnen halen. Dan nog tobben met niet willende medestudenten is zo zonde van de tijd en werkt belemmerend op de voortgang
Maar waarom zou een kind dat geen leiderschap vertoont in groep 1 ineens wel leiderschap vertonen in groep 2 met andere kinderen?
Net zoals in het gewone leven niet iedereen promotie maakt tot baas of "hoofd afdeling" heb je ook op pakweg de lagere school kinderen in wie bazig gedrag gewoon niet inzit. En die liever gewoon meedenken zonder leidersrol.
Net zoals je waarschijnlijk kinderen hebt die het in élk groepje laten hangen en alles overlaten aan een ander. Zet zo'n kind in een groep met allemaal zulke kinderen en de kans bestaat dat er gewoon geen werk afgeleverd wordt 
.
Marty1984 schreef op 04-12-2023 om 20:33:
[..]
Maar waarom zou een kind dat geen leiderschap vertoont in groep 1 ineens wel leiderschap vertonen in groep 2 met andere kinderen?
Net zoals in het gewone leven niet iedereen promotie maakt tot baas of "hoofd afdeling" heb je ook op pakweg de lagere school kinderen in wie bazig gedrag gewoon niet inzit. En die liever gewoon meedenken zonder leidersrol.
Net zoals je waarschijnlijk kinderen hebt die het in élk groepje laten hangen en alles overlaten aan een ander. Zet zo'n kind in een groep met allemaal zulke kinderen en de kans bestaat dat er gewoon geen werk afgeleverd wordt
In de ene groep is het makkelijker om de leidersrol te pakken/ krijgen dan in de andere groep. Als ik met de buurvrouw ons jaarlijkse buurtfeest organiseer heb ik de leiding. Als ik met mijn zus de verjaardag van mijn ouder organiseer dan leidt mijn zus. Dan kom ik gewoon niet aan bod als leider.
Zo kan mijn dochter wel de leiding nemen in iets dat haar goed ligt, bijvoorbeeld een verslag van een laboratoriumdag met een hoop techniek. In een literatuurstudie is een ander de leider van de groep. Als er veel digitale vaardigheden nodig zijn om een goed verslag te maken trekt dochter dat stuk val naar zich toe.
Marty1984 schreef op 04-12-2023 om 20:33:
[..]
Maar waarom zou een kind dat geen leiderschap vertoont in groep 1 ineens wel leiderschap vertonen in groep 2 met andere kinderen?
Net zoals in het gewone leven niet iedereen promotie maakt tot baas of "hoofd afdeling" heb je ook op pakweg de lagere school kinderen in wie bazig gedrag gewoon niet inzit. En die liever gewoon meedenken zonder leidersrol.
Net zoals je waarschijnlijk kinderen hebt die het in élk groepje laten hangen en alles overlaten aan een ander. Zet zo'n kind in een groep met allemaal zulke kinderen en de kans bestaat dat er gewoon geen werk afgeleverd wordt
Verlegen of timide kinderen kunnen ook goede ideeën hebben maar dit niet durven of goed kunnen uiten bij overheersende kinderen.
Marty1984 schreef op 04-12-2023 om 20:33:
[..]
Maar waarom zou een kind dat geen leiderschap vertoont in groep 1 ineens wel leiderschap vertonen in groep 2 met andere kinderen?
Net zoals in het gewone leven niet iedereen promotie maakt tot baas of "hoofd afdeling" heb je ook op pakweg de lagere school kinderen in wie bazig gedrag gewoon niet inzit. En die liever gewoon meedenken zonder leidersrol.
Net zoals je waarschijnlijk kinderen hebt die het in élk groepje laten hangen en alles overlaten aan een ander. Zet zo'n kind in een groep met allemaal zulke kinderen en de kans bestaat dat er gewoon geen werk afgeleverd wordt
Dat kan allemaal, maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn.
