Wordt er nog uitspraak geoefend op school?
Naar aanleiding van Albana's posting in het draadje over tweetaligheid op school bedacht ik mij ineens dat wij vroeger op de basisschool niet alleen oefeningen hadden voor lezen en schrijven, maar ook - volgens mij in de tweede klas - voor het oefenen van uitspraak. Zeven zwarte zwanen zwemmen in de Zuiderzee, dat werk. Ook bijvoorbeeld zinnen met veel ij-s erin, een klank waar men in de Noordkop nog wel eens moeite mee heeft.
Gebeurt dat tegenwoordig eigenlijk nog? Ik hoor mijn zoon er niet over, maar dat zegt niet per se wat.
Groeten,
Temet
Niet dat ik weet
Voor zover ik weet niet (maar mijn kinderen vertellen ook lang niet alles)
Maar ik kan me ook niet herinneren dat ik dat op school ooit gehad heb. Nu zat ik wel op een school waar ABN de norm was en er weinig afwijkends te horen was.
Volgens mij niet
Ik heb nog nooit gehoord dat dit werd geoefend. Wat mij echter meer dwars zit, is dat de uitspraak van de vreemde talen een ondergeschoven kindje is. Engels, Frans en Duits draaien alleen maar om woordjes en zinnetjes leren, grammatica en het goed op kunnen schrijven. Ik vind dat
heel jammer.
Groet,
Jujube
Hier wel
Onze dochter in groep 8 oefende van de week nog met Engelse tongbrekers.
En in lagere groepen oefenen ze uitspraak bij zang, toneel en met spreken voor de klas.
Op de middelbare school van oudsten wordt juist heel veel aandacht besteed aan spreekvaardigheid. Er worden ook cijfers voor gegeven. (spreekbeurt, rollenspel)
Voor de duidelijkheid
Het gaat mij dus om de uitspraak van het Nederlands. Dat er aandacht wordt besteed aan de uitspraak van vreemde talen licht voor de hand, maar bij ons werd er destijds ook nog op gelet dat we klein zeiden en niet kloin, eeuw en niet iw etc. Althans, daar kwam af en toe een oefening voor langs. Daarna gingen we weer over tot de orde van de dag 
Groeten,
Temet
Hier niet
Ik kan me van vroeger trouwens ook niet herinneren dat we lessen kregen in uitspraak. Toen ik naar het v.o. ging had ik het nog over een feessie als er iets te vieren was en zei dingen als 'hai hep' en 'me eige'. Dat is gelukkig meer dan goed gekomen, maar ik heb er best een tijdje last van gehad op het v.o.
Hai hep
Hier ook geen correctie vanuit school. Lijkt me ook kansloos. Als ouders zelf ook praten over "hai hep" en "me eige" en kinderen dat dus overnemen is het geen kwestie van uitspraak maar van goed aanleren.
Dat school daar geen energie in gaat steken lijkt me logisch. Door het gewoon dag in dag uit consequent goed 'aan te bieden' met de juiste uitspraak en vervorming kom je al een heel eind.
Limburgs
toen ik ging studeren ontmoette ik twee zuidlimburgse meisjes, waarvan er een nogal verlegen was. De andere trad op als tolk, omdat het verlegen meisje geen nederlands kon of durfde spreken. Hebben we het over 1998
Verder heb ik er eigenlijk nooit van gehoord, van het oefenen op uitspraak. Lijkt me ook een gevoelig punt, ik denk dat best veel mensen zich identificeren met hun uitspraak: mensen uit de verschillende regio's, of bijvoorbeeld elite vs. het volk...
Nooit van gehoord
Ik heb het vroeger nooit gehad en mijn kinderen heb ik er ook niet over gehoord. Als ik zo naar het lerarenkorps op school kijk lijkt me dat met die juf met superrotterdams of keilimburgse tongval ook niet zo succesvol. Overigens vind het het geen bezwaar als een leerkracht qua uitspraak niet geheel ABN spreekt. Taalfouten als jouwn vader, hij heb of jij wilt dan weer wel, maar dat heeft niet met uitspraak te maken. Ik denk dat tegenwoordig de eigenheid van uitspraak belangrijker gevonden wordt dan de correctheid, in de zin van dat het als paternalistisch of beledigend wordt gezien om iemands tongval te 'bekritiseren'.
skik
Ben wel benieuwd
Wat voor zinnetjes dat waren! Zelf nooit gehad.
Tsjor
Lol
Doet me heel erg denken aan "My fair lady"
"The rain in Spain stays mainly in the plain" was het toch.
Met als vertaalde NL variant: "Het Spaanse graan heeft de orkaan doorstaan.
Maar wat zou er nu echt zijn geoefend op scholen. Temet, weet jij het zelf nog?
Marjolein
Nou inderdaad, de vergelijking met My Fair Lady dringt zich op, maar helaas lijk ik in niets op Audrey Hepburn ("Come on Drover, move yer bloomin'arse!").
Veel kan ik me er niet van herinneren, maar er waren zinnen met veel z's erin en zo. En misschien ook wel met veel a's, hoewel zonder Spaans graan.
Het was geen groot onderdeel van het onderwijs en ik weet ook niet in hoeveel schooljaren het langskwam. We konden al lezen, dus na de eerste klas, maar in de zesde klas waren die oefeningen er in elk geval niet meer.
Ik denk dat dit uit het curriculum geschrapt is omdat het natuurlijk ook geen enkel effect heeft als je maximaal een kwartier per week probeert iemand een Z aan te leren als die verder uitsluitend de S kan seggen. De vraag nog daargelaten of de leerkracht zelf die uitspraak wel beheerst. Maar aan jullie reacties te lezen was het kennelijk ook toen (jaren 70) al vrij uitzonderlijk.
Groeten,
Temet
