Wat is erger, dyslexie of hoogbegaafdheid?

Wat is erger?

Erger? Wat een rare insteek om problemen te benaderen. Persoonlijk hou ik er meer van om problemen constructief te benaderen. Wat heeft zoon nodig, waar komt hij verder mee? Ja, dat kan een andere school zijn. De verschillen tussen scholen in hun omgang met leerstoornissen kunnen immens zijn. Dus zou ik kiezen voor een tweesporenbeleid: 1. hoe kun je zoon nu helpen? 2. rondkijken naar beleid andere scholen.
Maar de vraag wat erger is, gaat je niet verder helpen. Hooguit komt daar een heel ander antwoord op.

Lastig...

Weet je om te beginnen zeker dat inzet geen rol speelt? En is er ook geen probleem met de manier van leren? (Dan zou je ook naar RT kunnen kijken). Misschien helpt het heel duidelijk te formuleren wat de school voor jouw zoon zou kunnen doen. Of hebben jullie dat al lang gecommuniceerd? En waarom de keuze voor het gym (neem ik maar aan omdat je Latijn noemt). Dat verzwaart de boel, zeker als Grieks erbij komt, voor een dyslect toch aanzienlijk...? Veel vragen, ik ken de achtergrond niet...

Hoogbegaafdheid en dyslexie op de middelbare school

Kaatje je hebt helemaal gelijk hoor, de titel van het draadje dekt de lading niet. Ik heb hem gehaald uit een draadje hierboven. Er is een boek dat heet dyslexie is een gave, vond ik echt hele grote onzin. Hierboven wordt HB gebracht als "probleem". Daar ben ik het ook niet mee eens.
Mijn probleem is een puber zoon, die HB, dyslectisch en ook gewoon puberaal lui is. Dus ja Siobo ik weet dat inzet ook een probleem is, maar wat dan? Het hem zelf maar laten uitzoeken? Dit kind moet vanwege zijn dyslexie keihard werken voor onvoldoendes en vanwege zijn begaafdheid haalt hij met 2 vingers in zijn neus glansrijk de andere vakken. Het idee dat hard werken wordt beloond gaat niet op voor hem. School zit op zijn gebrek aan inzet en leunt achterover (je kan best 3 keer aan je docent vragen om een toets in te mogen zien, waarom na 1 keer afhaken?) en wij hebben geen grip op school. Hij zit op een Technasium en school heeft bedacht dat Latijn hier extra verdieping biedt. Verplicht Latijn op het VWO is hun manier om zich te onderscheiden van andere scholen. Wij hebben vanwege de aanleg van ons kind bewust gekozen voor Technasium.
Wij kiezen inderdaad voor een 2 sporen beleid; zoon aanpakken en "iets" met school, maar wat?

Daargaanweweer

Uit je antwoord wordt voor mij niet helemaal duidelijk wat je van de school verwacht. Is het de school wel duidelijk wat ze stuctureel voor je zoon kunnen doen om hem met de dyslectie te helpen? Ik denk dat de meeste docenten eerder geneigd zijn wat harder te lopen voor een leerling die inzet laat zien, dat geldt denk ik op alle scholen... Ik heb geen idee hoe je een slimme, puberale jongen (met een gebrek aan motivatie voor bepaalde vakken? Hier wel herkenbaar...) aan het werk krijgt, dus daar kan ik je niet verder mee helpen. Mijn leven zou makkelijker zijn als ik het antwoord wel had.

Daar gaan we weer

"hierboven wordt Hb gebracht als probleem". Nou nee, dat heb je echt verkeerd gelezen. Er wordt wel gezegd dat het niet bieden van een passende begeleiding/passend onderwijs aan Hb-ers tot problemen kan leiden. Dat is heel wat anders!
Wat je zoon betreft: is er een dyslexie beleid op school? Ik neem aan van wel, anders had je deze school niet uitgezocht denk ik. Dan zou ik z.s.m. gaan praten met de coördinator daarvan. Dat je zoon sommige vakken zonder moeite haalt is in ieder geval een voordeel omdat hij dan meer tijd over houdt voor de andere vakken. Maar die moeite moet hij dan wel willen doen. Hoe kijkt je zoon er tegenaan?

Waar komt die 1 van topo vandaan? Heb je hem geholpen? Moet elk antwoord helemaal goed zijn qua spelling? Een 1 voor topo duidt inderdaad niet op inzet daar heeft school wel gelijk in. Voor Frans en Latijn kan ik dat niet beoordelen.

Verder: je zit niet op een technasium en hebt dan meer verdieping nodig. Technasium is een gewone opleiding op havo of vwo niveau en houdt alleen maar in dat je een extra vak hebt: O&O.

Hulp

"Wij kiezen inderdaad voor een 2 sporen beleid; zoon aanpakken en "iets" met school, maar wat?"

Je zoon heeft meer tijd nodig voor de talen en moet extra oefenen voor een voldoende, misschien moet hij ook op een andere manier gaan leren. Dat kan school niet oplossen. Misschien moet je hulp daarvoor zoeken buiten school. Misschien kan je dat zelf? Hij houdt tijd over voor de talen omdat de rest van de vakken hem geen energie kosten. Aanpakken wil niet altijd helpen, hulp bieden heeft hij meer aan.
Het hoogbegaafd zijn helpt niet echt bij vreemde talen. Hoe slim je ook bent, Franse woordjes moet je gewoon stampen. En als je dyslexie hebt nog wat vaker.
Vaak komen er pas problemen op het VO, slimme kinderen hoeven op de basisschool weinig te doen, op het VO leren ze op hun eigen niveau en dat kan wel eens tegenvallen.
Ook moet je soms je eigen verwachtingen flink bijstellen. Als je hoge verwachtingen hebt kunnen de resultaten tegenvallen op het VO. Hulp bieden en motiveren zijn belangrijk, je zoon in zijn waarde laten. Hij is slim maar niet alle vakken komen aanwaaien, dat geeft niets, is helemaal niet erg. Samen zoeken met school naar de juiste hulp en begeleiding, de bal heen en weer kaatsen helpt je zoon al helemaal niet.

Inderdaad, daar gaan we weer...

Dyslexie betekent niet gewoon wat langer stampen op je woordjes. Hetgeen je leert beklijft niet, dus je moet inderdaad gewoon je woordjes heel goed stampen en ook alle stof van de proefwerken daarvoor. En een 1 voor topo betekent niet dat hij niet geleerd heeft; die rare exotische namen blijven niet hangen. De mythologie toets was goed geleerd en werd bij de overhoring 100% gereproduceerd en de volgende dag werd er een 2 gescoord.
Wij hebben deze school inderdaad uitgekozen op het mooie dyslexie beleid wat er zou zijn en nu het puntje bij het paaltje komt blijken docenten niet te snappen wat dyslexie inhoudt. Natuurlijk is inzet belangrijk, maar als je een leerprobleem hebt dat niet erkent wordt en je krijgt steeds negatieve feedback, waar trek je dan die motivatie vandaan? En als je dyslexie hebt, verspeel je het recht om te puberen of anders kan je het zelf uitzoeken met je dyslexie.
Ik ben behoorlijk gefrustreerd over de niet coöperatieve houding van school. Ik weet dat mijn kind niet de makkelijkste is en daarom is de samenwerking met school zo belangrijk, maar ik heb nu het gevoel dat ze hem in de brugklas al laten vallen. Maar misschien heeft hij gewoon een nare zure mentor en moet ik eens met de schoolleiding gaan praten of dit de toon voor de komende 5 jaar gaat worden.

Goed om te weten

De meeste docenten weten tamelijk weinig van leerstoornissen. Dat is een aparte specialisatie die vele duizenden euro's kost. Oftewel: de kennis is bij de meeste docenten niet in huis. Dat kun je ze nauwelijks aanrekenen. Dat dyslexie betekent dat de spelling lastig is, dat meer tijd en vergrote proefwerken helpen, dat zal bekend zijn. Meer niet.
De mensen van het zorgcentrum, het zorgteam, of hoe het ook bij jullie heet, daar moet je zijn. En snel ook. Daar kan de noodzakelijke begeleiding vandaan komen. Alle kans dat de problemen daar nog niet bekend zijn.

Inderdaad

Ik sluit me aan bij de reactie van Heksenvet. Daarnaast voor de zekerheid toch nog het volgende:
het is me nog steeds niet duidelijk wat je van school verwacht. Wordt concreet aangegeven wat je zoon zou kunnen helpen? Ik zou als school of docent namelijk niet zo veel kunnen met de punten die je genoemd hebt, ik vind ze te vaag. Ik ga er van uit dat de communicatie met school anders verloopt dan hier hoor, maar ik noem het toch maar even voor de zekerheid.

Daar gaan we weer en helaas: dat gaat nog wel even zo door....

Ik begrijp je frustratie geheel, het is inderdaad tenenkrommend dat volgens iedereen in het onderwijs dyslexie (een beetje moeite met lezen en spellen, toch?) zo makkelijk af doet.
Ook ik heb een dyslect die geheel niet automatiseert en daarnaast soms ook in de verwerking van geleerde stof compleet blokkeert.
Het complete gebrek aan begrip voor je kind is soms moeilijk te verwerken. Ook in dit draadje weer reacties... "Ja als je een 1 haalt voor topo, heb je het gewoon niet geleerd...." Fijn hoor, als je dat zo zeker weet als onwetende collega ouder, verdiep je vooral niet in andermans problemen. Alleen van een docent verwacht je toch meer kennis van zaken.
Wat dat betreft voel ik helemaal met je mee, Daar gaan we weer.
Dat voelt voor even misschien fijn, onder het motto gedeelde smart is halve smart Maar je hebt er niet veel aan. Wat wel helpt: Realiseer je dat de praktijk gewoon echt zo is als Kaatje Heksenvet benoemt. Docenten weten het niet. Echt niet. Helemaal niet. Dus even vloeken, tieren, thuis, diep ademhalen en ga het ze uitleggen. Hoe dat dus echt wel kan bij jouw kind, wel leren en toch een onvoldoende. En vooral: vertel ze wat je kind nodig heeft om wel een voldoende te kunnen halen. Dat zul jij ze moeten vertellen, op school weten ze het niet.
En dan nog even naar je vervolg posting: Je dyslect verspeelt zijn recht op puberen, dat heb je echt mooi samengevat. Tja, eigen schuld dikke bult, moet je maar niet dyslectich zijn.
Maar even serieus, zo is het dus inderdaad: hij wil toch extra hulp en moeite van leraren? Hij mag zelf kiezen. Alleen als hij lief en braaf is, willen ze hem helpen. Het is niet anders. Hier thuis mag hij bokken, tieren, op school moet hij werken aan zijn Public Relations.
Jij als moeder kan nog af en toe op school opmerken: "Gelukkig is het gewoon een normaal kind". En heel af en toe kan een docent daar om glimlachen.
Maar verder? Het is heel vervelend, maar docenten zijn ook net mensen. En ga je zelf maar na: Je doet toch ook liever iets voor iemand die te aardig vindt? En niet voor een norse puber?

Herhalen dus

"Dyslexie betekent niet gewoon wat langer stampen op je woordjes. Hetgeen je leert beklijft niet, dus je moet inderdaad gewoon je woordjes heel goed stampen en ook alle stof van de proefwerken daarvoor."

Het is geen kwestie van veel langer stampen maar wel van veel vaker stampen van dezelfde woorden. Dus liever iedere dag een kwartier dan eens in de week een uur. Een leerstoornis vergt soms een andere aanpak van het leerwerk. Docenten begrijpen best dat je zoon in de pubertijd zit, maar dit is geen puberprobleem. Dit probleem was er ook al op de basisschool maar daar rol je als slim kind wel doorheen. Nu op het VO is er veel meer huiswerk, veel verschillende vakken en docenten en vreemde talen die je zoon nog nooit gehad heeft.
De aanpak van het leren moet buiten schooltijd. Op HAVO/VWO is er een korte uitleg, behandeling van de lesstof en de rest doe je thuis.
De school laat je kind niet vallen maar ik denk ook dat je dingen van ze verwacht die ze niet kunnen bieden. Je zoon heeft veel verschillende docenten en de èèn zal meer begrip tonen dan de ander. Ook dat zal de komende jaren zo blijven.
Maar ook door alleen begrip gaan zijn cijfers niet omhoog. Daar zal je echt zelf, samen met hem aan moeten werken.

Been there, did that

Heel herkenbaar je verhaal over school, al heb ik gelukkig geen last van een luie puberella

Ondanks het dyslexie protocol deed school helemaal geen bal toen mijn kind op het VO kwam. Ze kreeg een kaartje waar wat extra voorzieningen/rechten op stonden, maar denk maar niet dat er leerkrachten waren die daar iets mee deden. Dus het protocol was er wel, maar de implementatie was men even vergeten. Wij baalden daar verschrikkelijk van.

We hebben toen een paar pittige gesprekken gevoerd met de mentoren, maar moest zelf ook nog veel leren. En elke keer als er iets gebeurde zat ik er bovenop en bleef volhouden op school.

Nu in het tweede jaar zijn we sinds de kerstvakantie eindelijk zover dat elke leerkracht standaard een toets in vergroot lettertype geeft, en meer tijd. Om maar een basis te noemen. Daar heb ik anderhalf jaar een gevecht over moeten leveren. En nog mail ik docenten wanneer mijn dochter op komt voor haar recht en de docent het negeert. Ze hebben soms een houding dat ze bij voorbaat uitgaan dat dochter maar wat zegt en nemen haar niet serieus. Ik geef dan altijd nogmaals aan dat dyslexie levenslang is en dat het echt niet overgaat en dat het niet een simpel leesblindheidje is. Een tijdje geleden heb ik een leerkracht van een vak dat haar veel moeite kost eens uitgelegd wat dyslexie inhield. Oh? Echt waar? Tenenkrommend was eigenlijk een understatement.

Omdat veel kids het hebben wordt er naar mijn mening veel te nonchelant mee omgegaan, en wordt het vaak niet serieus genomen. Heel frustrerend als je een verklaring hebt en een speciale kaart die school zelf geeft omdat ze een protocol schijnen te hebben.

In gesprek blijven met school dus.

Marjolein

Echt echt echt goed leren, een week lang elke week een kwartier, je laten overhoren en dan nog een 1 halen op een school die goed bezig is met dyslexie? Ergens klopt er dan iets niet. Ik vroeg ook of de spelling helemaal goed moest zijn of dat daar de 1 op is gehaald. Ik geloof niet dat ELKE toponiem zo exotisch was dat een dyslect dat niet kan leren als er zo ontzettend veel vakken zonder enige moeite goed gaan.

Je mist het punt, het gaat niet om exotisch, als in moeilijke kreten, dus moeilijk lezen. Het gaat verder dan dat standaard dyslexie verhaal.
Het gaat om het automatiseringsprobleem en dat het geheugen en werkgeheugen op een andere manier functioneert. Dit heeft niet elke dyslect. Ik heb er twee thuis, eentje daarvan kan geweldig topo leren en woordjes stampen, af en toe hooguit een klein beetje moeite met moeilijke woorden/namen. (Dat bedoel jij misschien met exotisch?)
De ander kan wél perfect begrijpend leren, tenminste als het gesproken wordt aangeleverd. Maar stampend leren van woordenlijsten, grammatica rijtjes, topo leren, scheikunde afkortingen, dat gaat niet of slechts met heel erg veel moeite. Dat is niet te verhelpen met een beetje extra herhalen. Dat is blijven herhalen tot je er gestoord van wordt. En dan zit het erin, hoera. Dan kan het nog zomaar gebeuren dat de dag erop het luikje voor die kennis niet opengaat tijdens de toets.
In het boek van Braams staat hierover een heel hoofdstuk als je er meer over wil weten.

Marjolein

Ja, dat herken ik. Ook dat na veel stampwerk alle kennis als sneeuw voor de zon weer verdwijnt. Slecht werkgeheugen. Dat kan komen door een grote V/P kloof en misschien wel door meer zaken. Mijn hoogbegaafde zoon is daarom niet echt hoogbegaafd. Staat los van dyslexie of een dyslexieprotocol. Maar wat verwacht je dan precies van school?
Hier is de oplossing geweest dat niemand mijn zoon behandeld als hoogbegaafd en dat VWO er door dat slechte werkgeheugen niet in zit. Dat bedoelde ik met je verwachtingen bijstellen. Als je van je hoogbegaafde kind altijd verwacht dat het ook in die lijn presteert kan hij zeer gefrustreerd raken omdat "het niet lukt". Hij moet het zelfvertrouwen terugkrijgen door betere cijfers. Daar heeft hij hulp bij nodig, veel hulp. Hij zal de eerste hoogbegaafde niet zijn met een VWO advies die met de hakken over de sloot de MAVO haalt.
Dat gaat namelijk het gevolg zijn als je de bal naar school blijft kaatsen. Je zoon heeft een leerprobleem, een slecht verwerkingsgeheugen, praat daarover hoe je dat kan trainen. Er is geen docent die dat "even" kan oplossen. Geen docent die het luikje kan openmaken tijdens een toets.

Antwoord op je vraag

"Ik ben nu in dubio; zoon is brugpieper op het VWO dus ik moet nog ruim 5 jaar verder met de school. Ga ik investeren in deze school en in de samenwerking of zoek ik een andere school."

Ik zou investeren in de samenwerking met deze school en aangeven dat je hoogbegaafde zoon extra hulp nodig heeft. Iedereen schat hem te hoog in, ook de docenten, daarom denken ze dat hij geen inzet toont bij bepaalde vakken.
Aan jou de eer om uit te leggen dat hij een verwerkingsprobleem heeft.

Hier ook verwarring

Ik geloof dat ik "daar gaan we weer" en "Marjolein" wat door elkaar haal. De leerproblemen van hun en mijn kind lijken erg op elkaar en de manier van aanpak die misschien kan helpen ook, dat wel.

Idd wil40, verwarring

Daargaanweweer en Marjolein zijn niet dezelfde.
Zoals je hebt kunnen lezen in mijn reactie hoger in dit draadje, voel ik mee met DGWW, maar raad ik ook aan te accepteren dat er te weinig kennis op school is en te gaan uitleggen wat ze wél voor haar kind kunnen doen.
Dus jij en ik zitten wel op één lijn.
Mijn uitleg verderop in het draadje is een reactie op een vraag van P.

Andere wending

Ik ben niet Marjolein. Marjolein heeft wel heel erg gelijk dat zoonlief aan zijn PR moet werken en dat is bepaald niet wat mijn zoon doet. Ik heb inmiddels intensief contact met school en het blijkt dat dyslexie niet zijn grootste probleem is.
Bedankt voor de reacties en het meedenken.