Wanneer stap je over naar een andere school?
Mijn twee kinderen zitten op de basisschool hier in de buurt. Alle kinderen in de straat gaan er heen, de rondleiding was prima, geen fratsen, degelijk onderwijs met extra aandacht voor theater en beeldende vorming... dachten wij.
De kleutertijd was prima. Kleuters mogen kleuter zijn en willen/kunnen ze meer, dan was daar oog voor. Beide kinderen hebben fijne juffen gehad.
Toen kwam groep 3/4 waar kind 1 2 jaar lang een prutjaar qua onderwijs heeft gehad. Een juf die geen stap meer zet dan wat de methode voorschrijft. Waar veel kinderen met een voorsprong zitten maar waar niks mee gedaan werd. Ik werk zelf ook als leerkracht dus ik weet hoe het ook kan. Heb gesprekken gehad met juf, met IB, zelfs directie aangeschreven dat ik het van de zotte vond dat er geen verrijkingswerk aanwezig was (woorden van de juf) met een populatie als op onze school. Het bleek dat juf even naar de rekencoordinator had moeten lopen. Het is er wel. Een klein voorbeeld, maar ik heb twee jaar op mijn handen gezeten. Kind vond juf overigens heel lief. Maar ze heeft er op cognitief of persoonlijk vlak geen zier geleerd.
Kind 2 zou bij een geweldige juf komen maar zij is naar een andere school gegaan. Ik kwam haar privé wel eens tegen, dus eenmaal weg daar kreeg ik het hele verhaal te horen (juffen onder elkaar). Ze trok het niet meer om met collega's te moeten werken die liever lui dan moe zijn en om van de directie!!! te horen dat zij niet zo veel moest doen. Want dan steken de anderen mager af. Is nu blij op een andere school.
Gelukkig kwam kind 2 toch bij een geweldige juf, die met ziel en zaligheid werkt en veel leuke maar leerzame dingen met ze doet.
Kind 1 had ondertussen een leuke nieuwe juf. Jong, onervaren maar iemand die er echt zin in had. Kind fleurt op, veel positieve ouders. Helaas viel juf uit, en is er nu een vervangster die in weekbrieven de hemel in wordt geprezen, zoooooo fijn dat die juf er is. Ik hoor echter klachten van andere ouders en toen ik er bij dochter naar vroeg (ze vertelt niet meer zo veel) bleken de geruchten idd te kloppen. Kinderen worden omgekocht met traktaties als ze goed werken, de gang netjes houden. Ik vind dat echt bizar!
Als je een boek uit de boekenkast wil lezen mag je hem niet aanraken want dan moet je het boek pakken en lezen. Blijkbaar heeft deze juf nooit van het lezen van de kaft gehoord? Dochter heeft er iets op gevonden want ze ruilt gewoon haar boek met een ander en dan zit je er niet mee. Die traktaties vindt ze ook prima (goh) alleen mag je echt nooit praten en is juf vaak boos. Juf legt niet uit, "je moet gewoon op Snappet werken" en als ze klaar zijn mag je tekenen. Ik word echt kniftig van zoveel pedagogische en didactische onkunde. Maar ik heb na 2 jaar de vorige juf mijn etiket als zeikouder al lang binnen.
Tijdens het schoolreisje heb ik mogen ervaren hoe alle juffen op hun kont in een kringetje zaten te beppen. Niet even het park rond, niet even sfeer proeven bij de groepjes, geen dolletjes met de leerlingen. Deze school is echt niet wat ik verwachtte.
Maar ja. De kinderen zitten wel in leuke klassen. Hebben er nu geen hinder van. Hebben daar hun vriendjes. Ze leren makkelijk, dus dat kind 1 nu echt een juf treft die ze alleen laat werken en nauwelijks iets uitlegt overleven ze wel.
Ik kijk halsreikend uit naar de formatie van volgend jaar. Hopelijk krijgt kind 1 eindelijk voor langere tijd een capabele leerkracht. Maar je mag toch verwachten dat directie daar op aanstuurt?
Wat zouden jullie doen? Accepteren of toch een kwalitatief betere school uitzoeken (ondanks het verdriet dat mijn kinderen zouden hebben)
Sociaal aspect is het belangrijkste. Zeg ik als moeder die haar kind wel van school moest halen vanwege pestgedrag naar hem toe. De school waar op hij zat was didactisch echt beter maar man man wat ben ik blij dat hij sociaal nu beter in de groep ligt. En bij mijn dochter in de klas zat een jongen in de plus klas. En die blijft nu zitten op de HAVO. Doet niets op school. Dus als SuzyQ zegt, stel je er niet teveel van voor. Bij mij in de klas zat een hoogbegaafde jongen. Kreeg wat extra rekensommen. Ik denk dat hij zich verveelt heeft maar verder ging het oké. Is cumlaude afgestudeerd en ook cumlaude gepromoveerd. Komt goed. Al dat gezeur soms dat kinderen niet genoeg uitgedaagd worden. Ze moeten het later toch ook zelf nog doen nietwaar
AnanasBevrijdingsFront schreef op 05-06-2022 om 20:08:
[..]
Dit is exact waarom ik verrijkingswerk belangrijk vind. Dat uitstroomniveau geloof ik wel. Maar ervaren dat je ook wel eens ergens moeite voor moet doen, ervaren hoe het is om fouten te maken en dat het niet erg is om fouten te maken ... dat heeft zeker mijn dochter echt nodig.
Maar ik neig zelf ook naar blijven, vanwege het sociale aspect. Nu na die verhalen over de nieuwe juf ging ik toch weer twijfelen.
Nog iets anders. Een zoon van mijn vriendin is hoogbegaafd. Is nu jong volwassen. Extra leerwerk op school had bij hem niet veel zin want hij bleef voor lopen. Zij kreeg de opdracht om hem iets totaal anders te laten doen. Ging piano leren en Chinees. Daar moest ie moeite voor doen. Je hoeft het niet altijd van school te verwachten.
Leene schreef op 05-06-2022 om 22:31:
Sociaal aspect is het belangrijkste. Zeg ik als moeder die haar kind wel van school moest halen vanwege pestgedrag naar hem toe. De school waar op hij zat was didactisch echt beter maar man man wat ben ik blij dat hij sociaal nu beter in de groep ligt. En bij mijn dochter in de klas zat een jongen in de plus klas. En die blijft nu zitten op de HAVO. Doet niets op school. Dus als SuzyQ zegt, stel je er niet teveel van voor. Bij mij in de klas zat een hoogbegaafde jongen. Kreeg wat extra rekensommen. Ik denk dat hij zich verveelt heeft maar verder ging het oké. Is cumlaude afgestudeerd en ook cumlaude gepromoveerd. Komt goed. Al dat gezeur soms dat kinderen niet genoeg uitgedaagd worden. Ze moeten het later toch ook zelf nog doen nietwaar
Sorry hier sla ik echt even op aan. Geen enkel kind is hetzelfde, zo is ook geen enkel hoogbegaafd kind hetzelfde. Wat goed is voor de een, is dat niet altijd voor de ander. En wat jij hier wegzet als 'gezeur over niet genoeg uitdaging', is voor sommige kinderen van ontzettend groot belang, juist om te leren dat ze ergens op moeten doorzetten omdat t normaal vanzelf gaat en ze totaal niets leren (ze kunnen t nl al). En ergens toch t moment komt dat t wel moeilijk wordt. Niet elk kind lukt dat dan makkelijk vanzelf om op te pikken. Sterker nog, voor heel veel HB kinderen is het anders zijn geen pretje, het leren leren superingewikkeld en het verzuim / schooluitval is best hoog. Ja, ze moeten leren het zelf te doen. Laat daar nou net die uitdaging zo broodnodig voor zijn.
Voor TO: wij hebben een schoolwissel gedaan, tussen 6 en 7 in. niet zozeer omdat de leerkrachten hun werk niet deden, maar omdat dit voor de ontwikkeling van ons kind beter was, omdat ze op de oude school onvoldoende (lees o.a. uitdaging, peers etc.) konden bieden. Tranen met tuiten zijn er gehuild en kind wilde dit niet, maar is op de nieuwe school enorm opgebloeid. Lag altijd goed in de groep (alleen laatste jaar oude school was hij eenzaam met beste vriend en plusklasgenoot in de andere klas). Dus ik vind t lastig je in deze te raden, voor ons speelde vooral dat er meer nodig was, en ook bergafwaarts ging in de klas/ we een vrij depri kind thuis hadden. Probeer in te schatten of t leren leren voor je kinderen issues zijn, of pakken ze thuis uit zichzelf moeilijke dingen op, kunnen ze doorzetten? Als t laatste dan kun je ze ws prima laten waar ze zijn. Zijn dat wel dingetjes, dan zou ik in elk geval mn voelhorens eens op een andere school uitsteken. Uieindelijk is t welbevinden van je k i nd altijd wat voorop moet staan, wat je ook kiest. Jammer genoeg weet je van tevoren niet altijd hoe t uitpakt.
Succes met kiezen.
Tess
mamatessa schreef op 05-06-2022 om 23:03:
[..]
Sorry hier sla ik echt even op aan. Geen enkel kind is hetzelfde, zo is ook geen enkel hoogbegaafd kind hetzelfde. Wat goed is voor de een, is dat niet altijd voor de ander. En wat jij hier wegzet als 'gezeur over niet genoeg uitdaging', is voor sommige kinderen van ontzettend groot belang, juist om te leren dat ze ergens op moeten doorzetten omdat t normaal vanzelf gaat en ze totaal niets leren (ze kunnen t nl al). En ergens toch t moment komt dat t wel moeilijk wordt. Niet elk kind lukt dat dan makkelijk vanzelf om op te pikken. Sterker nog, voor heel veel HB kinderen is het anders zijn geen pretje, het leren leren superingewikkeld en het verzuim / schooluitval is best hoog. Ja, ze moeten leren het zelf te doen. Laat daar nou net die uitdaging zo broodnodig voor zijn.
Voor TO: wij hebben een schoolwissel gedaan, tussen 6 en 7 in. niet zozeer omdat de leerkrachten hun werk niet deden, maar omdat dit voor de ontwikkeling van ons kind beter was, omdat ze op de oude school onvoldoende (lees o.a. uitdaging, peers etc.) konden bieden. Tranen met tuiten zijn er gehuild en kind wilde dit niet, maar is op de nieuwe school enorm opgebloeid. Lag altijd goed in de groep (alleen laatste jaar oude school was hij eenzaam met beste vriend en plusklasgenoot in de andere klas). Dus ik vind t lastig je in deze te raden, voor ons speelde vooral dat er meer nodig was, en ook bergafwaarts ging in de klas/ we een vrij depri kind thuis hadden. Probeer in te schatten of t leren leren voor je kinderen issues zijn, of pakken ze thuis uit zichzelf moeilijke dingen op, kunnen ze doorzetten? Als t laatste dan kun je ze ws prima laten waar ze zijn. Zijn dat wel dingetjes, dan zou ik in elk geval mn voelhorens eens op een andere school uitsteken. Uieindelijk is t welbevinden van je k i nd altijd wat voorop moet staan, wat je ook kiest. Jammer genoeg weet je van tevoren niet altijd hoe t uitpakt.
Succes met kiezen.
Tess
Ik heb het niet over kinderen die vastlopen! Ik lees niet dat de kinderen van TO tranen met tuiten huilen of maar een vriend over houden.
Als het onderwijs echt superberoerd is ...tsja dan moet je misschien wel.
Maar van school wisselen is ook emotioneel zwaar. Zeker voor een kind wat net als mijn kind zwaar gepest is. Gelukkig is dat goed afgelopen. Maar van school wisselen kan soms ook niet goed uitpakken.
Voor kinderen is sociale ontwikkeling buitengewoon belangrijk. Een kind wat goed kan leren maar sociaal erbuiten ligt en gepest wordt is slechter af dan een kind wat sociaal lekker meeloopt maar op een school zit waar geen plusklassen zijn of een jaar een matige juf hebben.
En jouw kind had die uitdaging nodig en heeft de schoolwissel goed uitgepakt. Maar dochter heeft wel de didactisch goede school afgemaakt. In haar klas zaten diverse kinderen die extra uitdaging nodig hadden. Mijn dochter zat daar niet in omdat ze op rekengebied iets minder was en sowieso wat onder de radar bleef.
Zij ( en andere voormalig klasgenoten)doen het op de middelbare school beter dan 80 procent van de kinderen die in de plusklas zaten. Met al hun extra werk. En een jongen heeft plusklas of niet nog steeds niet leren leren. Wil niks, is teruggezet naar de Havo en blijft nu zitten.
Nogmaals als je kind doodongelukkig is op school is het wat anders, of als ze op een school zitten die onder extra toezicht staat ook. Anders gewoon laten gaan. Echt plusklassen extra werk zegt niets over hoe ze het later in het (school) leven doen
Als de hele buurt op die school zit ... is er dan eigenlijk wel een andere geschikte school in de buurt? Zonder dat je elke ochtend 10 kilometer moet rijden?
SuzyQFive schreef op 05-06-2022 om 21:59:
[..]
Eensch
En een maar:
als je telkens je werk in een poep en een scheet af hebt en dan vervolgens niets te doen hebt ga je ahw ‘uit’. Als dat te lang duurt dan is het heel lastig om weer ‘aan’ te gaan.
Mijn dochter leerde bij de plusklas heel veel andere vaardigheden. Reflecteren, computervaardigheden, betere ontwikkeling van de executieve functies enz.
Ook weer eens. Maar dan moet je wel echt een goede plusklas hebben.
Ik kan hier uit eigen ervaring ook over meepraten. Ik liep vroeger op school altijd mijlenver voor, mijn ouders werd ieder jaar gevraagd of ik een klas wilde overslaan maar hebben dit nooit gedaan vanwege het sociaal-emotionele aspect. Hierdoor heb ik mij mijn hele basisschoolperiode verveeld. Het niveau van de rest van mijn klas lag bovendien heel erg laag en van plusklassen had men in die tijd nog nooit gehoord en op mijn school zeker niet. Alleen in groep 8 kreeg ik wat extra wiskunde sommen. Maar eerlijk gezegd had het denk ik niet uitgemaakt hoeveel klassen ik had overgeslagen, ik had waarschijnlijk in elke klas wel blijven voorlopen. Op het vwo moest ik wel wat meer werken maar was het nog steeds zo dat als ik gewoon mijn huiswerk deed, ik super goede cijfers haalde voor alles. 'Leren leren' heb ik pas in het eerste jaar op de universiteit geleerd. Het eerste trimester niets gedaan en toen ineens had ik allemaal onvoldoendes. Gauw genoeg kwam dit weer goed want toen ik wist dat ik dus wat meer moest gaan studeren haalde ik weer goede cijfers. Dus ik denk zelf dat het voor de lange termijn niet zoveel uit hoeft te maken. Natuurlijk zijn er wel verschillen, en voor de korte termijn kan het zeker verschil maken. Ik had zelf ook liever een andere basisschoolperiode gehad. Maar de kinderen van TO zitten zo te horen goed in hun vel, dat vind ik ook het allerbelangrijkste. Ik ben zelf ook van mening dat het zoveel belangrijker is wat de kinderen buiten de lesstof om allemaal leren. Sociale vaardigheden, algemene ontwikkeling, ervaringen (reizen!), etc. Daar sta je als ouder toch vooral zelf aan de lat.
De focus ligt heel erg op plusklassen/verrijking, misschien omdat ik hier later op aanraakte en dieper op in ging. Maar dat is niet mijn grootste probleem hoor. Ik heb ook geen HB-kinderen. Ze lopen niet vast. Zitten wel beiden in een plusklasje, dat biedt deze school wel.
Ik noemde die verrijking omdat we bijna een heel jaar lang bij juf hebben aangegeven dat kind 1 rekenen echt niet meer leuk vond, heel stom vond, niet wilde rekenen. Kind 1 is type leergierig, braaf, wil het graag goed doen. Als je dan voor de 100e keer het getal 7 moet splitsen dan is dat erg saai. Zo ook vriendjes en vriendinnetjes. Groep 3 is ook lastig omdat veel methodes uitgaan van een blanco start terwijl een hoop kinderen bij de kleuters al tot 20 kunnen rekenen, of in elk geval tot 10.
Als je dan een juf hebt die denkt "tja, dit is wat de handleiding zegt" en die dus niet 2 deuren verder vraagt of ze misschien wat interessanter en uitdagender werk hebben, dan sla je de plank aardig mis en geef je niet passend les. Na 2 x "gaan we regelen" hoorden we dan eindelijk "ja, dat hebben we niet". En toen bleek het er wel te zijn (somplex, rekentijger) maar bleek ze er in de ruim 10 jaar dat ze les geeft aan deze groepen (en heel veel kinderen als mijn dochter les te hebben gegeven) niet naar gevraagd te hebben.
Misschien is het ook een frustratie bij mezelf hoor. Omdat het mijn eigen beroep is. Hoe kan je zo incompetent zijn. Ik zou daar nooit mee wegkomen. Ziet zo'n directie dat niet?
Ik heb veel meer voorbeelden, maat dan wordt het erg herkenbaar. Verrijkingswerk is dus vooral een voorbeeld, maar niet mijn grote struikelblok. Dat is de luiheid en incompetentie die ik tot nu toe ben tegengekomen, waar ik over gehoord heb via een ex-medewerker, en het gebrek aan een daadkrachtige directie.
We wonen in een grote stad, dus keuze genoeg. Deze school is wel het dichtst bij.
Maar ik heb idd genoeg "minder leuke" klassen gezien, dus dat vind ik ook heel wat waard.
AnanasBevrijdingsFront schreef op 06-06-2022 om 08:48:
De focus ligt heel erg op plusklassen/verrijking, misschien omdat ik hier later op aanraakte en dieper op in ging. Maar dat is niet mijn grootste probleem hoor. Ik heb ook geen HB-kinderen. Ze lopen niet vast. Zitten wel beiden in een plusklasje, dat biedt deze school wel.
Ik noemde die verrijking omdat we bijna een heel jaar lang bij juf hebben aangegeven dat kind 1 rekenen echt niet meer leuk vond, heel stom vond, niet wilde rekenen. Kind 1 is type leergierig, braaf, wil het graag goed doen. Als je dan voor de 100e keer het getal 7 moet splitsen dan is dat erg saai. Zo ook vriendjes en vriendinnetjes. Groep 3 is ook lastig omdat veel methodes uitgaan van een blanco start terwijl een hoop kinderen bij de kleuters al tot 20 kunnen rekenen, of in elk geval tot 10.
Als je dan een juf hebt die denkt "tja, dit is wat de handleiding zegt" en die dus niet 2 deuren verder vraagt of ze misschien wat interessanter en uitdagender werk hebben, dan sla je de plank aardig mis en geef je niet passend les. Na 2 x "gaan we regelen" hoorden we dan eindelijk "ja, dat hebben we niet". En toen bleek het er wel te zijn (somplex, rekentijger) maar bleek ze er in de ruim 10 jaar dat ze les geeft aan deze groepen (en heel veel kinderen als mijn dochter les te hebben gegeven) niet naar gevraagd te hebben.
Misschien is het ook een frustratie bij mezelf hoor. Omdat het mijn eigen beroep is. Hoe kan je zo incompetent zijn. Ik zou daar nooit mee wegkomen. Ziet zo'n directie dat niet?
Ik heb veel meer voorbeelden, maat dan wordt het erg herkenbaar. Verrijkingswerk is dus vooral een voorbeeld, maar niet mijn grote struikelblok. Dat is de luiheid en incompetentie die ik tot nu toe ben tegengekomen, waar ik over gehoord heb via een ex-medewerker, en het gebrek aan een daadkrachtige directie.
We wonen in een grote stad, dus keuze genoeg. Deze school is wel het dichtst bij.
Maar ik heb idd genoeg "minder leuke" klassen gezien, dus dat vind ik ook heel wat waard.
Blijven aangeven? Kan de ouderraad of medezeggenschap raad wat doen? Lastig zo'n juf.
Leene schreef op 06-06-2022 om 08:59:
[..]
Blijven aangeven? Kan de ouderraad of medezeggenschap raad wat doen? Lastig zo'n juf.
Nu hebben we gelukkig niet meer met deze juf van doen. En dachten we gewoon pech te hebben. Maar nu heeft kind 1 dus weer zo'n "parel" en lijkt het gewoon ingebakken in de schoolcultuur.
We wachten eerst de formatie af, maar mocht ze komend schooljaar verder gaan met huidige juf dan trekken we aan de bel. Ondertussen prijzen we de juf van kind 2 de hemel in. Ik hoop zo dat zij blijft! En misschien het team mee kan nemen in haar werklust en enthousiasme.
Mija schreef op 05-06-2022 om 22:01:
[..]
Ik denk ook dat het vooral voor onderpresteerders een must is. Die lopen anders het risico het VWO niet te halen doordat ze afhaken.
Hoeft niet. Mijn zoon was geen onderpresteerder op de basisschool maar icm zijn dyslectie en dcd hoefde hij bijvoorbeeld niet twintig rijtjes rekenen te doen (hij snapte het bij het eerste rijtje ook wel) maar maar een deel daarvan. Hij is daar al ‘uit’ gegaan door de weinige uitdaging. Terwijl ie op een montessorischool zat. Hij had alles al ‘af’. Is ook een creatief HB’er en was wel altijd druk bezig met knutselen ed 😬. Op het VO liep ie er tegenaan dat ie wat moest gaan doen en dat lukte dus niet goed omdat ie én geen idee had van hoe hij moest leren, het ook van ons (beide docent) niet wilde aannemen, en ook op school 0,0 begeleiding kreeg. De dyslectiebegeleiding richtte zich vooral op de aspecten waar hij totaal geen moeite mee had (begrijpend lezen, zijn moeite lag voornamelijk bij spelling). VWO zou een uitdaging worden, dat wisten we van tevoren, uiteindelijk heeft ie met nog steeds niets doen een TL diploma gehaald 🤷🏼♀️.
Leene schreef op 05-06-2022 om 23:25:
[..]
Zij ( en andere voormalig klasgenoten)doen het op de middelbare school beter dan 80 procent van de kinderen die in de plusklas zaten. Met al hun extra werk. En een jongen heeft plusklas of niet nog steeds niet leren leren. Wil niks, is teruggezet naar de Havo en blijft nu zitten.
Dat heeft niets te maken met plusklassen en extra werk.
Bekijk het eens zo: onderwijs is vooral ingericht op kinderen met een gemiddeld IQ 90-110 (gemiddeld 100). Kinderen met een laag IQ <80 gaan naar het speciaal onderwijs. Zij kunnen dit onderwijs niet bijbenen. Een hoogbegaafd kind met een IQ >130 heeft net zo’n grote afstand tot ‘het gemiddelde’ als een kind met een laag IQ. De uitdagingen zijn net zo groot.
Ons onderwijs is bijna altijd bottum-up ingericht. We bieden leerlingen kleine brokjes informatie en die vormen later in het leerproces pas een geheel. Dat werkt voor zo’n 80% van de leerlingen. De overige 20% gedijt beter bij Top-down leren. Eerst het geheel, dan pas uitwerken in stukjes. Dit laatste geldt voor het grootste deel van de HB’ers, dat is zo’n 2-3% van de leerlingen maar ook heel erg voor beelddenkers bijvoorbeeld, en daar zijn er veel meer van.
Dat deze jongen dus niet ‘presteert’ hangt van veel factoren af.
AnanasBevrijdingsFront schreef op 06-06-2022 om 08:48:
De focus ligt heel erg op plusklassen/verrijking, misschien omdat ik hier later op aanraakte en dieper op in ging. Maar dat is niet mijn grootste probleem hoor. Ik heb ook geen HB-kinderen. Ze lopen niet vast. Zitten wel beiden in een plusklasje, dat biedt deze school wel.
Ik noemde die verrijking omdat we bijna een heel jaar lang bij juf hebben aangegeven dat kind 1 rekenen echt niet meer leuk vond, heel stom vond, niet wilde rekenen. Kind 1 is type leergierig, braaf, wil het graag goed doen. Als je dan voor de 100e keer het getal 7 moet splitsen dan is dat erg saai. Zo ook vriendjes en vriendinnetjes. Groep 3 is ook lastig omdat veel methodes uitgaan van een blanco start terwijl een hoop kinderen bij de kleuters al tot 20 kunnen rekenen, of in elk geval tot 10.
Als je dan een juf hebt die denkt "tja, dit is wat de handleiding zegt" en die dus niet 2 deuren verder vraagt of ze misschien wat interessanter en uitdagender werk hebben, dan sla je de plank aardig mis en geef je niet passend les. Na 2 x "gaan we regelen" hoorden we dan eindelijk "ja, dat hebben we niet". En toen bleek het er wel te zijn (somplex, rekentijger) maar bleek ze er in de ruim 10 jaar dat ze les geeft aan deze groepen (en heel veel kinderen als mijn dochter les te hebben gegeven) niet naar gevraagd te hebben.
Misschien is het ook een frustratie bij mezelf hoor. Omdat het mijn eigen beroep is. Hoe kan je zo incompetent zijn. Ik zou daar nooit mee wegkomen. Ziet zo'n directie dat niet?
Ik heb veel meer voorbeelden, maat dan wordt het erg herkenbaar. Verrijkingswerk is dus vooral een voorbeeld, maar niet mijn grote struikelblok. Dat is de luiheid en incompetentie die ik tot nu toe ben tegengekomen, waar ik over gehoord heb via een ex-medewerker, en het gebrek aan een daadkrachtige directie.
We wonen in een grote stad, dus keuze genoeg. Deze school is wel het dichtst bij.
Maar ik heb idd genoeg "minder leuke" klassen gezien, dus dat vind ik ook heel wat waard.
Misschien de ggd eens vragen of ze een schoolscan willen doen 😬.
Omdat we meerdere keren verhuisd zijn moesten mijn kinderen meerdere keren van school wisselen. De ene school was zeker leuker/beter dan de ander. Wel merkte ik dat mijn kinderen zich vooral goed voelden als ze een leuke klas met fijne vriendjes hadden. Dat was belangrijker dan de school zelf.
Zolang ze een fijne klas hebben en het verder wel goed met ze gaat zou ik niet wisselen. Mochten ze vast lopen dan is het natuurlijk een andere zaak maar het lijkt wel goed te gaan?
Extra uitdaging kan je deels buiten school zoeken, dat hebben wij met onze oudsten ook veel gedaan omdat plusklassen/verrijkingsmateriaal niet overal even goed geregeld is. Leren leren is wel een punt maar ook met extra materiaal en plusklassen is dat niet vanzelfsprekend.
AnanasBevrijdingsFront schreef op 06-06-2022 om 09:24:
[..]
Nu hebben we gelukkig niet meer met deze juf van doen. En dachten we gewoon pech te hebben. Maar nu heeft kind 1 dus weer zo'n "parel" en lijkt het gewoon ingebakken in de schoolcultuur.
We wachten eerst de formatie af, maar mocht ze komend schooljaar verder gaan met huidige juf dan trekken we aan de bel. Ondertussen prijzen we de juf van kind 2 de hemel in. Ik hoop zo dat zij blijft! En misschien het team mee kan nemen in haar werklust en enthousiasme.
Op de eerste school van mijn kinderen was dus ook zo’n ongezond cultuurtje. Het ging daar beslist niet om luiheid maar wel om een eindeloze praatcultuur zonder dat er echt werd doorgepakt. Inclusief de directeur die ronduit zei dat ze niks kon doen als de leerkrachten het nou eenmaal niet oppakten. Ik heb haar verbijsterd zitten aanstaren geloof ik. Toen zij een andere baan kreeg en er een nieuwe directeur kwam, trok die een totaal ander soort leerkracht aan voor de bovenbouw; een doorpakker. Zij ging dus wel sturen. Die nieuwe was ook iemand die consequenties verbond aan gedrag, wat in de groep van mijn dochter keihard nodig was geweest. Toen heb ik me eerst afgevraagd of we dan misschien toch hadden moeten blijven. Maar binnen de kortste keren was het een drama. Leerkrachten en ouders stonden op hun achterste benen en die nieuwe hoefde na de kerstvakantie niet meer terug te komen. Dat hebben wij nog net zien gebeuren. Mijn jongste zat daar toen nog. Die dynamiek was voor mij een enorme bevestiging van mijn keuze en hielp me de keuze voor jongste helder te maken. En dat de school uiteindelijk dicht ging was een grote ‘zie je wel, ik zei het toch’ voor mij.
Ik denk dat het uitmaakt hoe ver de gevolgen reiken van die incompetentie. Als het op een aspect is, is dat tot daaraan toe maar als het, zoals bij ons, een dynamiek wordt die maakt dat problemen niet meer helder worden gezien, is het ernstiger. Daar zou je zicht op moeten krijgen dus. Ik vind het vertrek van die goede leerkracht uit je OP en haar verhaal echt wel een rode vlag voor de schoolcultuur. Maar dat wil nog steeds niet zeggen dat je kinderen er echt onder lijden natuurlijk. Lastig hoor.
