Verschil gedrag thuis/school

Koentje

Ik vind het vrij logisch: bij jullie kan hij een potje breken, op school niet. En hij zal z'n frustraties overdag vast wel op jullie afreageren. Als hij zich op school lekkerder zou voelen, zal hij thuis minder de neiging hebben zich af te reageren.
Ik denk niet dat het een kwestie van medicijnen is, volgens mij doen kinderen ook zo zonder medicijnen. Ik denk ook niet dat het iets is dat jullie 'fout' doen.
Ik hoop op meer ervaringsdeskundigen voor je met tips. Moeilijk!

Wat moeilijk

Koentje, heel lastig lijkt me dit. Op zich natuurlijk wel herkenbaar, thuis ben je de veilige haven, daar kun je ongestoord tegen trappen. Maar dit lijkt wel heel extreem te verschillen. Voor mij lijkt het dat hij wel heel erg op zijn tenen moet lopen op school. Voor je zoon net zo vervelend als voor jou.
Is het mogelijk om hierover op een rustig moment met je zoon te praten? Op een rustig moment en dan open vragen stellen. Met voorbeelden van situaties. Weet je nog toen je zo boos werd op ..., kun je vertellen waarom?
En ook vragen hoe hij denkt dat het komt dat hij dit vooral thuis heeft.
Daar kun je zelf alvast veel van opsteken. En mocht je daar een tijd mee bezig zijn, kun je een stap verder gaan. Hoe denk jij dat we dit kunnen voorkomen? Dan geef je hem ook een actieve rol in de oplossing.
Hier werkte dat heel positief op zoon, hij had ineens grip en invloed op dit soort vervelende situaties.

Klassiek

Zo ziet het er uit als een kind ernstig overvraagd en overprikkeld wordt, heel veel moeite heeft zich staande te houden op school. Veel onveiligheid, teveel prikkels, teveel waar hij geen vat op heeft, veel te weinig autonomie. Op school komt er niks meer uit, en thuis worden alle frustraties geuit, want daar is het wel veilig.
Daar helpt geen medicatie tegen. Wat je je moet afvragen is: wat heeft hij nodig op school? Hoe kunnen de prikkels gedempt worden, welke kennis ontbreekt hem op school om alles te begrijpen, hoe kan zijn autonomie op school vergroot worden? En wie weet kan hij zelf daar ook wel wat van verwoorden. Als hij zich helemaal eerlijk mag uitspreken: wat is het stomst van school? Waar voelt hij zich rot bij? Hoe zou zijn ideale school eruit zien?
Voor thuis zou je kunnen afspreken dat hij het eerste uur na thuiskomst eerst tot zichzelf komt. Dus dan niks van hem vragen, maar hem een uur met rust laten. En rust kan dan bestaan uit computerspelletje, muziek maken, tv kijken, etc. Wat hij maar wil.
Na dat uur ga je pas het gesprek aan. Hoe was school? Bijzonderheden? Zo open mogelijk, niks voor hem invullen. En dan pas over op de orde van de dag, zoals tafel dekken, huiswerk maken, etc.
Dit is dus wel iets waar je mee aan de slag moet. Sterkte!

Kaatje

Wij hebben absoluut niet het idee dat hij overvraagd wordt op school. Hij kan alles gemakkelijk bijhouden, hoeft nauwelijks moeite te doen. Wij vragen ons zelfs een beetje af of we niet te laag hebben gegrepen: maar i.v.m. de aanwezige problemen met zijn gedrag vragen we liever iets te weinig dan te veel.
Of het moet zijn dat hij op een andere manier overvraagd wordt. Er zijn wel veranderingen de laatste tijd: hij heeft verkering gekregen, heeft voor het eerst echt een (intensieve) vriend; voor het eerst dat de contacten duidelijk niet oppervlakkig blijven. Dus in die zin eist dat misschien ook wel zijn tol. Maar eigenlijk speelt dit in meer of mindere mate bij hem altijd. Wat ook altijd een beetje meespeelt is decemberstress. Ondanks dat er geen sprake is van geloof is dat toch altijd een onrustige maand.
Morgen hebben we rapportgesprek. Dan horen we meer over hoe het op school gaat.

Overvraagd

Ik doelde ook niet op lesstof Koentje. Ik bedoelde meer: de moeite die hij moet doen om zich staande te houden in de schoolse situatie moet gigantisch zijn. En ja, dat kan ook komen doordat hij onder zijn niveau zit.

Iid niet goed

Hier ook een kind dat eigenlijk zo de hele basisschool doorgekomen is, met een gigantisch verschil in functioneren thuis en op school. Thuis erg aanwezig, zeker niet alleen maar op negatieve wijze. Het lukte ons maar niet de problemen op school op te lossen, die bij zoon deels aan ondervraging lagen. Op momenten dat dat een beetje lukte zagen we ook een ander kind, maar school hield niets vast. Hulpverleners (die we genoeg hebben gezien) vonden het niet alarmerend. Ik altijd wel, maar kreeg het niet echt opgelost. Zoon is nu begonnen op middelbaar en gigantisch onderuit gegaan. Terugkijkend kan ik alleen maar Kaatje helemaal gelijk geven; ja, blijf zoeken en vechten, het is NIET goed.

Herkenning

Hier was het verschil school-thuis echt enorm. Zoon hield zich op school in en thuis kregen wij alle ellende over ons heen. Dat is niet goed. Toen kwam er een moment waarop school het gedrag van thuis ook op school ging laten zien. Dat was een ramp.
Het is weer goed gekomen, na jaren buffelen, maar ik ben het met Kaatje eens. Ik zou gaan zoeken naar dingen die op school niet oke gaan.
Nu is er nog steeds een verschil in gedrag. Alleen het gedrag thuis is open en vrolijk, terwijl zoon op school wat meer gesloten is. Hij moet zich nog steeds inhouden en dat uit zich in terugtrekken. Zoon vindt dit echter geen enkel probleem en ook wij vinden het zo wel acceptabel.
Helemaal oke zal het nooit worden, tussen onze zoon en scholen in het algemeen. Dat zit nu eenmaal niet in zijn aard.

'normaal' toch?

Mijn kinderen zijn enigszins verlegen rustige meisjes op school. Thuis proberen ze om het hardst om de baas te spelen en zijn bepaald niet terughoudend in het uitspreken van hun wensen.

Plus en min

Qua drukte maken: Een klein beetje min op school en plus thuis is normaal. Maar als er meerdere minnen zijn, en vooral als er meerdere plussen ontstaan, dan is er iets niet oké. Helemaal wanneer het meer aanwezige gedrag thuis vooral heel negatief gedrag is.

Gedrag thuis

is niet alleen maar negatief/. We zien echt ook groei op alle fronten. Maar hij lijkt het toch erg moeilijk te hebben met zichzelf. Vandaag bij de bespreking hebben we dit ook besproken met de mentor. Zoon gaf wel aan op school meer bang te zijn dat anderen hem raar vinden en dat leraren boos worden als hij zich meer zou laten zien. Nu gaat de mentor wat meer in de gaten houden dat hij wat meer gaat leren voor zichzelf op te komen. Met wat ondersteuning gaat dat misschien wel.
Verder doet hij het prima op de (praktijk-)school. Er staan herkenbare dingen in die hij minder goed kan, maar zijn gedrag is prima en hij doet zijn best.
Er werd wel ook al aangegeven dat hij misschien volgend schooljaar nog niet stage-rijp is. Maar hij is groeiend en wie weet valt dat over een half jaar reuze mee.

Hier ook

Wij maken er maar iets moois van. Blijkbaar heeft hij wel de sociale vaardigheden om zich aan te passen aan de eisen van de situatie. Het zou erger zijn als hij zich op school misdroeg en thuis een engeltje was. (wel makkelijker voor ons)

Thuis hoeft hij z'n teen maar te stoten om een drama te ontketenen. Op school verbijt hij zich en laat niks merken.

Inderdaad

Soms lukt het niet goed op school met een kind, dat kun je dan thuis om je oren krijgen. Drama's die hier uren konden duren en op school maar blijven flimlachen en super braaf doen alsof je normaal bent. De stress verbergen achter een masker van lief en beleefd. Van alles heb ik geprobeerd. Inpraten dat je thuis niet ook nog eens je tijd moet verspillen aan zaken die vreselijk waren op school, dus 5 minuten spuien en dan over. En als het drama weer torenhoog was gingen ze eruit voor 3 minuten, buiten voor de deur en alleen weer naar binnen als je sorry zegt en dan kalm iets leuks of gewoons gaat doen. Passiflora om de angst en de paniek te dempen. Afijn, het is hier tegenwoordig een weldadige rust maar ik weet het nog. Neem je kind serieus en leg je kind uit dat het niet altijd lukt om je fijn te voelen op school maar dat je samen kunt bedenken hoe het een beetje beter kan worden. Probeer met je kind onder woorden te brengen waar het aan schort, soms is een simpel gesprekje genoeg om iets op te lossen. En vertel je kind dat die er ook mag zijn, hij mag ook ruimte innemen op school, hij hoort er ook bij. En verder wens ik je veel sterkte.
Goede tips ook. Een uur eerst naar je kamer als je uit school komt, hielp hier ook om weer even te landen. Zelfvertrouwen door samen werkjes te doen, paardrijden, iets doen waar je goed in bent. Tussen de middag naar huis in plaats van de chaos op school. Afijn. Niet elk kind voelt zich prettig op school en het is een hele kunst om dat in goede banen te leiden en de school daarin mee te krijgen.
O, bij zoon hielp ook de trampoline, even flink springen om energie kwijt te raken.