Thuiszitter

Wij zitten met een enorm probleem:

2 jaar geleden startte onze dochter gemotiveerd in de brugklas.
Alles ging goed, totdat ze in de 2e helft van het schooljaar bij de gym een ongelukje kreeg, een klasgenoot en zij kwamen in botsing.
Ze had er een beetje last van, maar na een tijdje ging het beter.
Totdat ze in de gang een grote bonk tegen haar hoofd kreeg, die hadden leerlingen van 5VWO gegooid.
Ze kreeg hierna angstklachten en uiteindelijk stapten we naar een Jeugd en Gezin medewerker. Die kon ons niet helpen, de angstklachten waren inmiddels behoorlijk.
We werden doorgestuurd naar een psycholoog, maar het klikte helemaal niet tussen mijn dochter en de psycholoog.
Ze stuurde ons door naar een autismecentrum.
Na het eerste gesprek daar, had ik er een slecht gevoel bij.
De proffesionals gingen gehurkt naast mijn 12 jarige dochter zitten( nu 1e half jaar 2e klas VWO) en vroegen op een naar mijn inziens kinderachter toon of ze op de (kinder)xylofoon wilde spelen.
Dit nadat ik vertelde dat ze graag piano/keyboard speelt.
Bij het volgende gesprek zat mijn dochter niet fijn in haar vel, ze was nog een beetje boos over het vorige gesprek(xylofoon was niet het enige).
Wat mij opviel, was dat de professionals steeds aan mij dezelfde vragen op een andere manier stelden en pas na een paar keer een aantekening maken.
Aan mijn dochter werd niet veel gevraagd.
Uiteindelijk, toen ze mijn dochter 3 uur hadden gezien, werd de diagnose zwaar autistisch en gegeneraliseerde angststoornis gesteld.
Ik heb hier echter mijn twijfels over, ik herken mijn dochter in bijzonder weinig kenmerken van autisme en gegeneraliseerde angststoornis.
Ook stond in het verslag dat "ze niet van muziek houd", en andere bizarre dingen die niet kloppen(zoals ik eerder vermeldde: mijn dochter speel graag piano/keyboard).
Ook op school ging het steeds slechter.
Toen ik meldde dat mijn dochter was aangemeld bij het autismecentrum, zeiden ze letterlijk: sorry, wij willen niets voor uw dochter doen.
Ik ging dus een andere school zoeken, dochter wilde dat ook want er waren wat incidenten voorgevallen op school, die haar erg angstig maakten(paniekaanvallen waarbij ze alleen door haar vriendinnen werd geholpen en waar de leraren niets deden, gemene opmerkingen van de afdelingsleider, niet nagekomen afspraken).
En, we vonden een leuke school waar ze dit schooljaar in de 3e klas kon starten.
Het leek allemaal goed te komen,
Totdat we eind vorig schooljaar in de laatste week werden opgebeld dat mijn dochter bleef zitten.
Ik heb met de afdelingsleider gebeld, want de cijfers waren goed.
De afdelingsleider zei dat ze het cognitief wel aankan, maar door haar hoge verzuim(13 weken, echt teveel maar het werd ook tegengehouden door hulpweigering van school).
Nu hadden we geen nieuwe school voor dit schooljaar, want op de uitgekozen school was geen plek in de 2e klas.
Terug naar de oude school was geen optie, we gingen er niet uitkomen.

Nu, 2 dagen voor de kerstvakantie, is het nog erger.
We kunnen op geen enkele school in de buurt terecht(10 scholen geprobeerd).
Terug naar autismecentrum: we zijn doorverwezen naar een instelling voor een landurige opname voor autisme, maar dat werd op veel verzoeken van ons een opname voor een nieuwe(onbevooroordeelde, terwijl ze daar alles al weten) diagnose.
Daarvoor komt ze op de eetstoornissenafdeling.
We hebben veel mensen ontmoet(school): onderwijsconsulente, leerplicht(dreigt overigens met uithuisplaatsing e.d.), zorgcoördinator, orthopedagoog, (opname e.d.): JGZ medewerker, medewerkers instelling, praktijkondersteuner huisarts.
Iedereen heeft onderling contact en er worden dingen besloten zonder mijn weten. Meestal word ik één tot meerdere malen gebeld door verscheidene mensen.
Nu word ik al een tijdje niet gebeld, en ik maak me zorgen over wat ze doen.
Er is nog zoveel meer gebeurd dan ik hier kan opschrijven, en ik ben erg bang voor wat er nog gaat gebeuren.

Zijn hier nog mensen met tips, nieuwe ideeën, ervaringen, andere dingen?
Bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal.

Sophie