Temet
Voor Amsterdam is de site van de stichting vrije schoolkeuze Amsterdam een uitstekende bron. Kijk onder downloads voor achtergrond info en in de nieuwsberichten vind je de brief die de vsa vorig jaar aan de 2e kamer heeft gestuurd met een dringende oproep de systeemfout uit de wet aan te passen. In die brief een heldere uiteenzetting van de problematiek en het wettelijk kader.
De wethouder heeft geen zeggenschap over de capaciteit van het VO, hooguit over de gebouwen en hij kan dus weinig anders doen dan publiekelijk de schoolbesturen ter verantwoording roepen. De gezamenlijke schoolbesturen besluiten samen over de capaciteit. Ze hebben ook allemaal belang bij schaarste.
Dank je!
Dank je wel. Als ik nou eens tijd over heb [holle lach...] kan ik aan de slag. Nou ja, ik zal proberen tijd te maken, in elk geval.
Groeten,
Temet
Temet
Wat ik zeggen wilde: er is in Amsterdam een stichting die zich verdiept heeft in loting en aanverwante problemen, dus je hoeft niet veel tijd vrij te maken 
Als die site alle relevante wet- en regelgeving overzichtelijk bij elkaar heeft scheelt dat in elk geval een hoop zoekwerk. Lezen moet ik het dan echter nog steeds. En er dan iets zinnigs over proberen te schrijven.
Maar goed, geen zoekwerk scheelt al een hele hoop.
Groeten,
Temet
Onderwijsconsumenten
http://www.onderwijsconsument.nl/ouders/
Loten is actueel dus daar gaat het nu ook over.
In vogelvlucht
In Amsterdam bestaat al sinds jaar en dag de Kernprocedure. Jaarlijks verschijnt er een boekje van. Zo kun je veranderingen zien gebeuren.
De voornaamste verandering: In het boekje wordt benoemd hoe (op basis van welke gegevens) en wanneer (groep 7) het basisschooladvies tot stand komt.
Er worden nog net geen bandbreedtes genoemd, maar dat lijkt een kwestie van tijd. Het Samenwerkingsverband Zuid Kennermerland geeft die bandbreedtes al wel (noemt de scores die behaald moeten zijn in de klassen vanaf groep 6 bo voor toelating tot vwo/havo/mavo).
Deze uitwerking komt overeen met de Utrechtse, waar in de povo procedure exact beschreven staat dat het bo advies onderbouwd moet worden en met welke gegevens.
Het eerder genoemde Besluit uitwisseling leer- en begeleidingsgegevens geeft vo scholen 'recht' op die gegevens.
De stichting vrije schoolkeuze Amsterdam loopt te hoop tegen het verschijnsel dat scholen voor zichzelf bepalen hoe groot ze willen worden dit jaar, zonder dat zij verplicht zijn rekening te houden met het aantal onderwijszoekenden.
Datzelfde verschijnsel doet zich voor in Utrecht, waar de gymnasia tegen de stroom van groei in weigeren de deuren verder open te zetten.
Het gevolg is dat meer scholen gaan loten en meer leerlingen niet op de school van hun keuze belanden.
De klacht van kritikasters is kort samengevat dat schoolbesturen te veel macht hebben. Ze mogen alles, zijn niet ter verantwoording te roepen, hebben geen verantwoordelijkheden waarop zij afgerekend kunnen worden.
Ik zeg dûh.
Ondertussen is er geen enkele beweging in een richting die die macht beperkt. Er gebeurt eerder het tegenovergestelde.
Dat is overigens niet alleen met schoolbesturen zo, maar met alle maatschappelijke bestuurslagen in onze maatschappij. De knellende kanten daarvan worden steeds knellender naarmate besturen zich meer moeten inrichten als bedrijven: eigen broek ophouden en meer.
Waar vroeger een bestuur (desnoods samen met andere besturen) de hand over het hart kon strijken en onder het motto 'het kan toch niet waar zijn dat...(vul maar in)' toeschietelijk kon zijn, kan dat in de huidige maatschappelijke inrichting steeds minder.
Om het simpele feit dat die coulance voorheen uit algemene middelen betaald werd (de centrale overheid), terwijl dat nu steeds meer en steeds vaker uit de beperkte pot van het lump sum moet komen.
En daar heeft de rechter al diverse malen recht gesproken: Het kan niet waar zijn dat een schoolbestuur eraan gehouden is in zijn eentje een maatschappelijke misstand weg te financieren uit eigen pot.
Gevolg: school hoeft de leerling(en) niet toe te laten of te houden, leerlingen worden onderwijsloos/onderwijszoekend, er is niemand verplicht ze toe te laten.
Scholen mogen zich zo inrichten dat de grootte, de lln zwaarte, de populatie, het gebouw en de overige faciliteiten het optimale verdien-/kostenmodel oplevert. Ze zijn gek als ze het niet doen zelfs.
Dat gaat ten koste van de vrije schoolkeus van ouders/lln en dit is nog maar het begin. Want als de wet Passendonderwijs werkelijk ingaat (1 aug 2014) dan wordt het pas echt gezellig.
In mijn gemeente is het effect al aangekondigd en de wethouder is het ermee eens, zie http://www.weespernieuws.nl/lees/23705/wethouder-steunt-idee-voor-beperking-schoolkeuze
Doe verontwaardigd, maar heb daar vooralsnog niks aan. Die wet passend onderwijs maakt dit mogelijk. De crisis doet de rest.
Wat overblijft is het toezichtskader samenwerkingsverbanden van de inspectie http://www.onderwijsinspectie.nl/actueel/nieuwsberichten/geef-uw-reactie-op-het-toezicht-op-de-samenwerkingsverbanden.html
Binnen dit kader wordt het aantal onderwijslozen/onderwijszoekenden als minnetje op de staat van het samenwerkignsverband bijgeschreven.
Hoeveel tijd erover moet gaan om dat dan tot ook maar iets te laten leiden, vraag ik me af.
Het zal geen invloed hebben op het kiesmoment van het vo.
Groet,
Miriam Lavell
Inzicht
Help me eens om meer inzicht te krijgen, want ik snap het niet goed.
Wat ik snap is dat scholen als bedrijven moeten gaan werken en daarom 'slimme' verdienmodellen gaan opzetten. Overigens: het is niet zo, dat scholen de crisis voelen, in die zin dat ze minder geld zouden krijgen. Wel voelen ze de crisis, omdat ze geld gezet hebben op bankrekeningen van banken die zijn omgevallen, meer dan een ton zeg maar, of gronden aangekocht hebben, veel te grote gebouwen neer hebben gezet etc.
Het gevolg van dat bedrijfsmodel is, dat scholen kiezen voor hun eigen zekerheid: alleen leerlingen waarvan je mag verwachten dat ze zo snel mogelijk en zo optimaal mogelijk doorstromen naar het eindexamen. En scholen hebben de vrijheid om leerlingen te weigeren, of de toelatingsprocedure zodanig in te stellen dat leerlingen vanzelf lager of niet aangenomen worden.
Die samenwerkingsverbanden verdelen het geld, begrijp ik? En als er kinderen zijn die niet ingeschreven staan op een school dan is dat de verantwoordelijkheid van het samenwerkingsverband, maar vooral van de ouders en de leerplichtambtenaar. Alleen die ouders en de leerplichtambtenaar kunnen scholen niet dwingen om een kind aan te nemen. Dan gaat het samenwerkingsverband dus ingewikkeld doen, overleggen, jeugdzorg erbij, probleemanalyse etc. etc.
Zit het zo in elkaar? En hoe krijg je dat gekeerd?
Als kinderen niet aangenomen worden op een school blijft er een deel van het geld ongebruikt liggen. Blijft dat liggen bij het samenwerkingsverband? Of bij de overheid? Kunnen ouders geen toegang krijgen tot dat geld, zodat ze zelf een onderwijsplan voor hun kind kunnen maken?
Tsjor
Tsjor
Wat jij zo schetst, klopt aardig met het beeld dat ik heb zo langzamerhand. Of de uitkomst ook precies zo is, valt te bezien: dat is ongewis.
Alleen, wat jij schetst daarin zit niet heel veel verschil hoe het nu ook vaak gaat. Het samenwerkingsverband is iets meer verantwoordelijk bij uitval, maar leerlingen (en hun ouders) hebben nog altijd geen poot om op te staan. Zoals het nu gaat, is de lpa van mening dat ouders hun kinderen naar school moeten sturen en scholen zijn op dit moment niet gehouden om leerlingen aan te nemen. Er komen dus ouders van kinderen die niet naar school kunnen (omdat niemand ze aan wil nemen) voor het rechter en moeten zien bewijzen dat ze hun best gedaan hebben een school te vinden. Als je weet dat scholen niet schriftelijk hoeven afwijzen, krijg je de gekke situatie dat ouders een advocaat moeten inschakelen die de scholen moeten bewegen hun afwijzing op schrift te stellen. Ik zie met het PO daarin niet veel verandering in komen.
PO gaat uit van een partnerschap tussen ouders en school. Alleen zijn ze vergeten dat ouders nauwelijks rechten hebben en dus geen partner zijn in de praktijk.
Hoe het tij te keren? Tja, goeie vraag. Ik vraag me af hoe dit in het buitenland gaat. Hebben leerlingen (en hun ouders) ook zo weinig rechten en lopen ze tegen hetzelfde aan. Of zijn er ook andere mogelijkheden voor handen.
Waar blijft het geld?
Voor onderwijs van kinderen die om wat voor reden dan ook niet ingeschreven worden op een school. Waar blijft dan het geld voor die kinderen?
Tsjor
Het samenwerkingsverband
Er komt geen geld meer per kind (rugzak wordt afgeschaft) maar er komt een bedrag dat het samenwerkingsverband onderling moet gaan verdelen.
Niet rugzakje
Maar de gewone middelen voor het onderwijs. Waar blijft dat geld dan?
Tsjor
