Soc.Emotionele ontwikkeling en groep 3
Ik zit ergens mee, laat ik eerst even de situatie schetsen:
(Bij voorbaat excuses voor het lange verhaal 
Onze zoon gaat komend schooljaar naar groep 3 en wordt einde najaar 6 jaar. Hij is een van de jongsten van groep 2. De meeste aansluiting vindt hij bij kindjes in groep 1, het is een combiklas 1/2. Sinds eind vorig jaar zit hij samen met nog een aantal kinderen één maal per week in een soort klasje voor extra uitdaging. Kort gezegd: het is een slim kind, veel bezig met tellen, schrijven, (levens)vragen stellen. Maar hij is ook heel onzeker, gevoelig, voorzichtig (ook motorisch) en ‘bang’ om fouten te maken. Omdat hij ze liever niet maakt, neemt hij ook weinig risico’s en kiest hij vaak voor de weg van de minste weerstand. Dat uit zich in snel opgeven, dichtslaan, zeggen dat hij iets niet kan. (Zo zijn we een paar weken geleden erachter gekomen dat er geen taken meer worden gedaan in de klas. Het verklaarde voor ons dat onze zoon zich daar ook geen zorgen meer over maakte (hij was vaak bang dat hij een taak niet kon of dat hij iets moest doen wat hem niet lag). De druk was dus weg...)
Hij speelt graag en veel, heeft vriendjes en gaat over het algemeen graag naar school.
Op de naschoolse (2 middagen) speelt hij ook goed en is hij iets opener met vertellen (volgens de juf daar vertelt hij graag en veel). Op school hoor ik juist dat hij niet zo spraakzaam is. Thuis is dat anders: hij praat veel en graag. Hij heeft ook een rijke fantasie die ik normaal acht op zijn leeftijd.
Mijn zorg zit in de overgang naar groep 3. De kinderen die met hem meegaan zijn sociaal emotioneel al zoveel verder dan onze zoon. Ze zijn stoerder, ‘gebekter’, assertiever, drukker (het is een jongensklas...). Als ik onze zoon vraag waarom hij niet eens met een van die jongens wil spelen of losjes informeer waarom hij niet met hen speelt op het schoolplein, dan komt dit ook terug in zijn antwoord: ze zijn zo druk en ik speel liever met....(en dan volgt het rijtje groep 1 kinderen). Op de bso heeft hij nu ook n nieuw vriendje: een jongetje van net 4. Ook op school ontfermt hij zich snel over nieuwe kindjes die in de groep komen en wil daar dan ook speelafspraakjes mee. Dit zijn dus veel jongere kinderen. Wat me dan opvalt is het gedrag van onze zoon: hij past zich aan en gaat zich dan min of meer jonger voordoen dan dat hij is. Wat ik wel mooi vind is dat hij dan ook weer heel zorgzaam is. Én hij kan het voortouw nemen, want hij is natuurlijk de grootste: hij is de baas.
Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken en ik weet natuurlijk ook niet met wie hij straks nog meer in de klas komt, maar die kleintjes zijn er dan niet meer en onze zoon zal dan toch aansluiting moeten vinden bij de “grote jongens” (en meisjes).
Cognitief is hij meer dan klaar voor groep 3, maar ik maak me dus zorgen over het sociaal emotionele aspect.
De juf is al eens begonnen over kanjertraining, maar daar was hij (destijds) te jong voor.
Overigens heeft hij op remedial teaching gym gezeten (ook op advies van de juf), maar na één seizoen gaf de mrt docent aan dat onze zoon een prima motoriek heeft en gewoon voorzichtig is: niks mis mee. Uiteindelijk kan hij alles wat hij zou moeten kunnen (gemiddeld) maar gewoon iets later.
Wat ik wil voorkomen is dat we onze zoon (nu al) in een ‘gemiddelde’ willen pushen, terwijl ik ook gewoon vind dat elk kind de kans moet krijgen zijn eigen leerlijn te volgen: niet alles ontwikkelt zich even snel en gelijkmatig.
Maar aan de andere kant wil ik ook niet dat onze zoon straks geen aansluiting vindt bij klasgenootjes.
Wat vinden jullie? Ervaringen? Moeten we hier (al) iets mee of loop ik veel te veel op de zaken vooruit?
School
Ik zou dit met school bespreken. Vraag hoe ze er daar tegenaan kijken. Zien ze hetzelfde als jij? En hoe gaan ze dit aanpakken?
Misschien dat hij alvast gestimuleerd kan worden om meer samen met de oudste kleuters te gaan doen.
Jasmijn
Mijn zoontje had precies hetzelfde.Hij was gewoon nog heel speels en kon het niet vinden met kinderen uit groep 2.Ik heb er samen met de juf voor gekozen om hem een jaar groep 2 over te laten doen.Dit was de beste beslissing van mijn leven.Zijn E scores op de Cito werden A Scores.En hij Kon het in de klas met iedereen vinden.Nu zit hij in groep 8.Hij is in November 12 geworden en hij heeft een prachtig VWO rapport.Wel moet ik er bij vermelden dat er in de klas van mijn zoontje meer kinderen moesten doubleren en dat hij niet de oudste kind is van de klas.
Alsof ik over mijn kind lees
Het is alsof ik over mijn zoontje van vorig jaar lees. Hij zit nu zonder vriendjes in groep 3 en wacht met smacht tot de andere kindjes die bij de kleuters zijn achtergebleven naar dezelfde locatie komen zodat hij kan afspreken.
Ik vind het heftig. Cognitief hoorde hij niet meer bij de kleuters maar nu zit hij tussen kinderen die sociaal emotioneel.zoveel.verder zijn. Mijn zoon is eind december 6 geworden terwijl er al flink wat 7 jarigen in zijn klas zaten, inmiddels is het laatst kindje alweer 7 geworden en volgende maand worden de eerste kindjes alweer 8.het leeftijdsverschil is gewoon te groot. Maar daarnaast zit mijn zoon inmiddels met lezen in groep 6 en met rekenen midden groep 5. Bij de kleuters past hij dus niet, overigens speelt hij ook heel goed met kinderen van een jaar of 10.
Als hij er cognitief aan toe is
Zou ik het aandurven om mijn kind naar groep 3 te laten gaan. Mijn februari kind was na een instroom jaar en een jaar groep 1 cognitief toe aan groep 3.
Mijn kind mocht niet, want sociaal emotioneel nog zo jong, alleen vriendjes in groep 1, jong gedrag en noem de hele riedel maar op waarom groep 3 geen goed idee zou zijn.
Thuis zag ik iets anders, een jongetje dat zich kon meten met zijn 3 jaar oudere zusje, dat overal contact zocht met oudere kinderen. Zijn twee jaar oudere neef was zijn beste vriendje en ook op vakantie kwam hij bij de tent met vriendjes die minstens 3 en soms wel 4 of 5 jaar ouder waren.
De vriendschappen moesten cognitief kloppen voor hem. De kinderen uit de klas van zijn zus pasten beter bij hem dan de jongens uit zijn eigen klas. Bij gebrek aan kinderen waarmee het cognitief klopte kroop hij in een zorgende rol. De allerjongste kleuters, die kon hij wat leren.
Uiteindelijk heeft hij dus groep 2 wel gedaan, weliswaar met pijn en moeite hij was zo klaar met die simpele werkjes, hij wilde lezen, rekenen, schrijven.
In de jaren die volgden kwam er op school niet uit wat wij thuis wel van hem zagen.
In groep 7 was het voorlopige advies VMBO basis, misschien T. En thuis maakte hij zonder uitleg de wiskunde vragen uit de brugklasboeken van zijn zus op VWO.
Toen hebben wij hem op bijna 11 jarige leeftijd laten testen en bleek hij een uitzonderlijk hoog IQ te hebben met een daarbij passende ontwikkelingsleeftijd van 14 jaar. De leeftijd van zijn zus.
Hij doet nu VWO maar wat hebben wij een spijt dat we niet meer hebben aangedrongen op plaatsing in groep 3 of desnoods op een andere school zijn gaan praten.
Inmiddels is zoon 14 en nog steeds moet het cognitief kloppen met vrienden. Op de sportclub handhaaft hij zich makkelijk in de A terwijl hij nog in de C hoort. Moet daar ook wel eens invallen, maar heeft geen klik met die kinderen. Dan doet hij liever de Fjes bezig houden als die nog moeten wachten voor hun wedstrijd begint en niet over alle velden mogen hollen.
Ervaring
Twee van onze kinderen zaten in de bespreekzone (november en december). Ze maakten de cito’s meestal foutloos en liepen voor. Maar ze speelden nog volop en voelden zich overduidelijk thuis in de kleuterklas. Ze hebben allebei lang gekleuterd en we zijn nog altijd blij met die beslissing. De voorsprong is op cognitief gebied groot, maar dat was anders ook het geval geweest. Verdieping en verbreding was voldoende voorhanden gelukkig. Sociaal-emotioneel zaten en zitten ze op hun plek.
Probleem met dit soort zaken is dat ervaringen en statistiek niets zeggen over jouw kind. Tegenover mijn ervaring, staan ervaringen van kinderen waarvoor het beter was geweest om wel door te gaan naar groep 3, zie het verhaal van been there. Mijn idee is wel dat het sociaal-emotioneel welbevinden van het grootste belang is. Dat kan in het gedrang komen als er geen aansluiting is met klasgenoten, maar ook als een kind structureel ondervraagd wordt. Mijn advies zou zijn samen met de leerkracht te bespreken wat jouw kind op dat gebied het meeste oplevert. Als groep 2 nog een keer doen een optie is, zou ik wel bespreken op welke manier recht gedaan kan worden aan wat kind op cognitief gebied nodig heeft.
Herkenbaar
Een kind dat cognitief vooruit loopt, help je niet met sociale-emotionele vaardigheden door het te laten zitten. Zelfs zijn faalangst, gevoed vanuit perfectionisme(!), help je daar niet mee. Je bevestigt het alleen maar dat hij dus inderdaad nog niet klaar is voor het echte werk. En wat wil je nog een jaar in groep 2 gaan doen als hij nu al pluswerkjes krijgt? Frustratiegedrag uit verveling wil je echt niet, dat is voor ál zijn vaardigheden, zelfbeeld en leervermogen niet goed.
Maar jouw verhaal zou het mijne kunnen zijn. Mijn dochter is van mei bij haar zou het dus echt zitten blijven zijn geweest ipv verlengde kleutertijd voor een herfstkind. Ze liep in groep 2 met de ziel onder haar arm omdat telkens nieuwe instromende kindjes in een te volle en drukke klas heel veel prikkels gaf. Haar taal- en rekenresultaten waren meer dan goed maar, in plaats van uitdaging kreeg ze op haar kop om wat ze niet goed kon; in groepjes samenwerken, uitspraak van woorden en alles wat met motoriek te maken had. Al heeft de juf het wel eens opgegooid bij een gesprek of zitten blijven niet beter zou zijn. Toevallig (of niet) liep ze toen bij een logopediste en haar heb ik gevraagd te testen in hoeverre ze haar schoolrijp achtte en of de motorische spraakproblemen een belemmering zouden zijn. Die test haalde ze met gemak en daarna is er ook op school geen discussie meer over geweest. Ik was vooral blij dat ze naar groep 3 mocht, weg van die te drukke boel en die juffen die haar al 2 jaar niet begrepen.
Groep 3 was kleiner, rustiger en daar kwam ze door het leren lezen tot rust en bloei om in groep 4 weer vast te lopen. De juffen waren zelf aan het rommelen met hun privéleven en moesten met nieuwe lesmethodes gaan werken, waren niet op elkaar ingewerkt etc. Ze draaiden de groep en voor het gemiddelde kind ging dat goed. Hoe begrijpelijk ook, je hebt er als ouder/kind niets aan als je wel wat extra nodig hebt. Voor mijn dochter geeft dat onrust. Ze merkt dat soort dingen. Ze was compleet gefrustreerd en boos op zichzelf, klasgenootjes (om niets) en de rest van de wereld. Echt heel heftig tot doodwensen aan zichzelf en anderen toe. Geloof me, dat wil je niet! Het zegt ook veel dat de juffen die ze in groep 4 had, inmiddels de school verlaten hebben.
We hebben haar extern laten testen en observeren. Inmiddels zitten we in groep 5 met juffen met wie ze een goede klik heeft en heeft een aangepast schoolprogramma gekregen. School heeft inmiddels ook een hb-coördinator aangesteld die o.a. mijn dochter begeleiding geeft. Mijn dochter is officieel niet hb-getest, daarvoor is de kloof tussen verbaal en performaal veel te groot, maar vertoont qua leerresultaten en gedrag wel die kenmerken. Wel heeft ze een motorische ontwikkelingsachterstand (DCD) en kenmerken van ADHD.
Groep 5 zit er nu bijna op en het gaat goed met haar. Ze zit in een combi 5/6. Ze ligt goed in de groep en is echt gegroeid in haar zijn. Toch speelt ze vaak in pauzes met kinderen uit de huidige groep 4. Deze zijn net een jaar jonger en fysiek, motorisch en sociaal-emotioneel past ze daar prima bij. Pluswerk doet ze bijvoorbeeld ook met groep 4. Het pluswerk wat ze krijgt, is vooral bedoeld om haar executieve vaardigheden en sociaal-emotionele vaardigheden te ontwikkelen. Qua taal/spelling/lezen doet ze mee met groep 6 of 7. Ik ben blij dat het bij ons zo kan. Maar je bent zo afhankelijk met hoe de klas draait en wie er voor de klas staat dus ik ben blij dat ze volgend jaar dezelfde juffen zal hebben in groep 6.
Dat zou dus ook kunnen. Dat hij naar groep 3 gaat, maar dat hij af en toe nog naar groep 2 gaat voor het pluswerkgroepje daar en daar gaat werken aan zijn sociaal-emotionele ontwikkeling, executieve vaardigheden en succeservaring op doet voor zijn zelfvertrouwen. Praat er eens over met de juf en vraag of de ib'r de dhh willen invullen... dat is een diagnose tooltje voor school om te kijken of ze met (hoog)begaafdheid rekening moeten houden. Dat wil niet zeggen dat hij dat is, want dat mogen ze niet! Maar door het invullen van de vragen moeten ze even op een andere manier naar hem kijken. Als de eerste screening daar aanleiding voor geeft (en daar zou ik wel even op doorsturen), krijg je ook een ouderdeel om in te vullen om te kijken waar jullie en school zorgen hebben en of dat matched of juist niet.
Dees
"Mijn zoon is eind december 6 geworden terwijl er al flink wat 7 jarigen in zijn klas zaten, inmiddels is het laatst kindje alweer 7 geworden en volgende maand worden de eerste kindjes alweer 8.het "
Waar zijn alle kindjes die in juni-nov 7 worden dan? Als die er niet zijn, mist er een half jaar aan kinderen en dan is het logisch dat de aansluiting voor jouw zoon moeizamer is dan het hoort te zijn.
hier ook
Hier is er ook zo'n rare leeftijdsverdeling in de klas (geweest). Mijn dochter is eind november 9 geworden en er zijn geen augustus-november kinderen uit haar geboortejaar. Wel veel kinderen die in november/december 10 zijn geworden.
Inmiddels wel 2 kinderen die een klas hebben overgeslagen en nog 9 moeten worden.
En dan een aantal kinderen die dit schooljaar nog al 11 worden....
Triva
Die zijn er bij hem in de klas dus niet. Wel in een parallel klas wat ik voor het schooljaar al heb aangekaart maar daar is niets mee gedaan.
dat vind ik nu zielig
zo'n jong kind dan niet in die parallelklas zetten. Slaat echt nergens op.
Tja
Meermaals aangekaart. Komend rapport gesprek weer aankaarten voor volgend jaar.
Herkenning is fijn
Dank! Ben blij met jullie reacties en de herkenning. Gesprek op school hebben we (nog) niet gehad dit voorjaar, die zijn over een paar weken ingepland. Ik vermoed dat wij wel weer een aanbod krijgen voor een langer gesprek, net als de vorige keer.
Ik herken de opmerking over cognitief gelijkgestemden. Ik hoop dus dat hij straks in groep 3 aansluiting vindt bij kinderen die vanuit de parallelgroepen overgaan ook naar groep 3. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er straks allemaal dezelfde soort kinderen in de klas zitten. Qua locatie zitten ze in hetzelfde gebouw maar op een andere verdieping. Afspreken met oude vriendjes moet dus geen probleem gaan opleveren als hij dat wil. En op de bso gaat hij na de zomer naar een oudere groep, maar twee klasgenootjes/vriendjes van hem gaan ook mee (dat zijn de twee oudsten van groep 1).
Als dit zoon’s karakter is dan gaat doubleren niks opleveren zoals iemand opmerkte. Dat denk ik ook, maar zeker weten doe je dat dus nooit. En Annaniem, bedankt voor de tip voor het tooltje (dhh), ik ga dat zeker aankaarten. De ib-er zat er het laatste gesprek ook bij, ze geven aan dus wel een flinke cognitieve voorsprong te zien, maar sociaal emotioneel is hij echt ‘anders’ dan de andere jongens in de groep. Waar ik moeite mee heb is dat er zo van het gemiddelde wordt uitgegaan, alsof ons kind hetzelfde moet zijn als de rest, nou dat is ‘ie dus niet. Blijkbaar is dat best lastig voor de leerkrachten (hij heeft er twee en nu ook vaak invallers, omdat een van de docenten gedeeltelijk ziek is...). Het is overigens niet zo dat hij totaal geen aansluiting heeft bij groep 2, maar echte vriendjes (als je dat al zo kan noemen) zitten er niet bij.
Het is gewoon ontzettend lastig: laten doubleren in de hoop op een sterkere sociaal emotionele ontwikkeling (maar gevoelige karakter verandert niet) tov mogelijk cognitief ondervragen. Want van dat laatste wordt zoon ook niet gelukkig. Er blijven natuurlijk gewoon nieuwe kindjes instromen in groep 1/2 en dan is hij op een gegeven moment echt veruit de oudste. Of de school dan werkjes op niveau kan blijven aanbieden is natuurlijk de vraag en zou dan zeker besproken moeten worden. Ik vind dat namelijk wel een absolute eis.
jasmijn
Hele volksstammen kinderen hebben op de basisschool geen 'echte vriendjes', geen BFF's etc.
De kinderen waar hij nu mee speelt zijn waarschijnlijk ook geen echte vriendjes, hij vindt het fijn om ze wegwijs te maken en te helpen omdat die niet bedreigend zijn en intellectueel heel ver bij hem weg staan. De jongens die jij beschrijft zijn altijd in de meerderheid en helaas zijn de kinderen zoals jouw zoon in de minderheid. Hopen maar dat hij een gelijkgestemde tegenkomt.
vriendjes
Mijn zoon kreeg pas echt vrienden op het VO (waar hij op zijn 10e heen is gegaan). Op de basisschool is dat nooit echt wat geworden.
Jippox
Maar had je zoon daar moeite mee tijdens zijn basisschool tijd? Mijn zoon staat regelmatig te huilen omdat hij niemand heeft om mee te spelen.
Anders
Anders dan de meesten hier zou ik wel het sociaal-emotionele boven het cognitieve laten gaan. Ik heb beide kinderen om die reden ook niet laten versnellen op de basisschool. Cognitief moest er van alles uit de kast worden getrokken en paste het nooit helemaal lekker, vooral bij de jongste niet. Die moet nu op het VO een heleboel leerstrategieen inhalen. Ideaal is het nooit als de verschillen tussen cognitief en sociaal-emotioneel groot zijn. Maar ze hebben beiden wel een hele fijne schooltijd gehad met veel vriendjes. Dus al met al sta ik nog steeds achter die keuze.
Dees
Kind is na groep 4 geswitcht van school omdat hij doodongelukkig was. Naar een speciale hb klas. Qua onderwijs viel dat erg tegen, maar er zaten wel meer 'gelijken' in de klas. Toen ging het ietsje beter. Maar hij is pas echt opgefleurd op het gymnasium. Zit nu in de tweede en spreekt elke week wel af met vrienden, en iIn vakanties zien we hem nauwelijks nog. Mooi on te zien, en ja, vele jaren veel zorgen om gehad....
Pluk
Hij versnelt niet. Hij gaat immers van groep 2 naar groep 3 en heeft er een vol jaar groep 2 opzitten. Wat moet hij daar nog leren wat hij niet in groep 3 kan leren?
Vergelijkbare keuze
Het is een vergelijkbare keuze. In onze situatie waren de kinderen cognitief een jaar of meer voor. De jongste zo’n drie jaar. Dus in feite niets meer te leren zonder versnellen. Het is een lastige afweging, maar soms kun je kiezen voor minder te leren en meer aansluiting te hebben.
Net als Pluk dus
Ook met doorstromen was er sprake geweest van een grote voorsprong en had er dus verdieping en verbreding geboden moeten worden. Mijn kinderen vonden de kleuterklas geweldig en ook het “moederen” over de nieuwkomers was voor de jongste fijn om te doen. Maar goed, mijn kinderen waren en zijn ook erg met sporten bezig en zochten dan ook voornamelijk aansluiting bij sportieve kinderen, niet zozeer bij kinderen die cognitief “gelijk” waren. Als het laatste het geval is, maak je weer een andere afweging natuurlijk.
Beleid
Het gaat inderdaad niet op versnellen. Sterker nog: beleid is ieder kind dat jarig is voor 1 januari gaat door tenzij.... (zwaarwegende redenen).
We hebben toevallig net van de juf gehoord dat wij weer een 20 min gesprek gaan hebben, ben benieuwd.
Zoon heeft wel een beste vriendje dat hij al kent vanaf het kdv, dit kindje is een paar maanden jonger en gaat straks naar groep 2. Overigens is dit een heel druk en fysiek jongetje (en ook redelijk slim) maar omdat onze zoon dus wat ouder is kan hij dit prima aan en geeft hij ook zijn grenzen aan als vriendje fysiek ‘te ver’ gaat. Verder wordt hij gewoon uitgenodigd voor feestjes (groep 2), maar de meeste speelafspraakjes vinden plaats tussen die jongens onderling. Zoon heeft daar geen probleem mee, hij speelt gewoon liever met de kleinere en rustigere kinderen. De grotere jongens imponeren hem veel meer. Nogmaals ik kan me niet voorstellen dat hij enig in zijn soort is straks, maar dat is dus afwachten. Ik ben benieuwd waar de juffen mee komen!
maar nogmaals
niet ieder kind heeft vriendjes en deze komt zelfs op feestjes dus zo erg is het niet.
Als je kind geen vriendjes op school heeft zoek je een hobby of sport die bij hem past. Mijn kinderen, hoe verschillend ze ook zijn, hadden ook pas meer contact met anderen op de middelbare school.
Klopt
Het gaat ook niet om vriendjes maar meer om de aansluiting. Onze zoon is onzeker en zoekt veel bevestiging. Staat hij sterk genoeg in zijn schoenen als hij straks veel aansluiting mist als de andere kinderen sociaal emotioneel veel verder zijn dan hij. Juf had het er destijds over dat ze willen voorkomen dat hij straks misschien gepest gaat worden... Ik vind dat nogal een aanname want je weet nog helemaal niet hoe de samenstelling van een groep wordt. Om op die onzekerheid te anticiperen en dan maar te kiezen voor een jaar extra groep 2 terwijl hij cognitief al zoveel verder is, vind ik eigenlijk ook geen goed idee. Het is ook veel karakter en dat verander je niet.
Mijn dochter heeft veel gehad aan een mindsettraining. Van een fixed mindset van kan/durf ik niet dus doe ik niet, is ze veel zelfverzekerder geworden door het om te denken naar "van proberen kun je het leren". Lees anders het boek over Mindset van Carol Dweck eens, tikje Amerikaans geschreven, maar wel een goed en erkent uitgangspunt op dit gebied. Hier heeft de ib'r met onze dochter aan mindset gewerkt. Het heeft toevallig haar persoonlijke interesse. Maar als jullie ib'r dat niet kan/wil zou je kunnen kijken naar een therapeut die daar mee werkt,
Pas op
Je blijft schrijven dat je zoon achterloopt op sociaal emotioneel gebied.
Pas op, dat laat je mogelijk/waarschijnlijk ook zien in je gedrag naar hem toe en dat kan schadelijk zijn.
Hij loopt niet achter maar is anders.
Of loopt zelfs voor op dat gebied.
precies stelle
Zou hij op 'niveau' zijn als hij brutaal en stoer was en volop mee zou doen met die assertievere groepers 2? Nee. Mijn zonen waren ook niet zo en waar de één cognitief voor liep op het gemiddelde liep de ander cognitief achter. Dat 'sociaal emotioneel achterlopen' was gewoon hun karakter! Dat maak je niet goed door te blijven zitten.
Is waar
Nee, ik vind inderdaad niet zelf dat hij achterloopt, hij ontwikkelt zich anders dan gemiddeld. En een gemiddelde krijg je ook niet zomaar hè 
Ik ben er zelf ook van overtuigd dat dit grotendeels karakter is. Mijn man is trouwens ook geen durfal, neemt geen risico’s en is veelal heel voorzichtig, wel heel sociaal trouwens met veel vrienden.
Ik vraag geen dingen van onze zoon die hij niet kan, maar moet hem wel regelmatig over een drempel heen helpen. Laat ik zeggen dat het soms lijkt alsof ik meer vertrouwen in hem heb dan hij zelf heeft.
Bedankt voor alle tips tot zover, ik ga me er eens in verdiepen.
Wat gekozen?
Hoi,
Wat is je eindbeslissing?
Beetje laat, maar kan je kind goed vriendjes maken als je met hem ergens naar toe gaat?
Als hij weerbaar is, dan zit het sociaal-emtioneel wel goed. Wat gaf de "Kijk" aan?
Veelal kiezen kinderen, die wat verder zijn, jongere vriendjes uit, doordat ze dan een spelletje kunnen spelen op hun manier. Oudere kinderen gaan hier moeilijker in mee.
Kinderen maken snel vriendjes... gaat om de ontwikkeling van je eigen kind.
Je zoon is kennelijk al verder dan andere kindjes van zijn leeftijd, want hij is juist al bewust van de risico's.
Gr.
Besluit en uitkomst gesprek
Nog voordat we een gesprek hadden gehad, heeft de klas te horen gekregen (gr.2) dat ze allemaal naar groep 3 gaan. Zoon vindt het fijn dat hij met allemaal bekende gezichten in de klas komt, aangevuld met kinderen van andere huidige groepen 2, waarvan ook een aamtal oude bekenden.
Gesprek op school was verrassend en toch ook weer niet: Algemene kennis van onze zoon is ver bovengemiddeld. Weet al dingen die op deze leeftijd niet gebruikelijk zijn. De juf vermoedt zelfs hb en wil zelf alvast een gesprek aangaan met de juf van groep 3 ter voorbereiding en voor ons met de intern begeleider. Ze wil voorkomen (en wij ook) dat onze zoon gaat onderpresteren, want ze denkt dat die kans zeker aanwezig is. Volgens haar is begeleiding intern goed geregeld en op niveau.
Wat betreft sociaal emotioneel: hij ligt goed in de groep, doet mee met alle kindjes, valt niet buiten de boot. Dit vind ik persoonlijk geruststellender klinken dan het gesprek van een half jaar terug toen nog werd gesproken over kanjertraining... (weliswaar met de andere juf).
Onze zoon is voorzichtig in het leggen van contacten. Met oudere en jongere kinderen gaat dat makkelijker en lijkt hij zich meer op zn gemak te voelen. Bij drukke leeftijdgenoten duurt het allemaal wat langer. Hij heeft in de buurt ook kinderen met wie hij vaker speelt en dat gaat heel natuurlijk.
We gaan het gesprek met de intern begeleider nu eerst afwachten. Dat is waarschijnlijk nog voor de grote vakantie.
