Schoolwissel en schuldgevoel
Verhaal in het kort; twee jaar geleden verhuisd naar een andere stad. Dochter is 9,5 en hoogbegaafd. School gezocht die dicht in de buurt is, maar waarbij ook werd gezegd dat ze een speciale leerlijn en begeleiding hadden voor dit soort leerlingen. Laatste blijkt in de praktijk niet juist. School wil wel maar door een grote achterstand van de rest van de kinderen is er geen tijd voor. Het resultaat daarvan is een kind wat zich helemaal kapot verveeld en helaas is dat niet het enige. Dochter wordt ook veel gepest en buitengesloten omdat ze verder is. Dochter voelt zich inmiddels ook erg onveilig op school.
Inmiddels zijn we al een half jaar aan de gang om dit te stoppen. Gesprekken met een coach geregeld voor het kind (school vermoedt namelijk deels dat het aan haar ligt) en weerbaarheidscursus gevolgd, maar er lijkt vrij weinig met dochter aan de hand. Hoofdoorzaak lijkt toch echt een (te) groot verschil in ontwikkeling.
De laatste weken zijn wij op zoek naar een andere school. Vorige week is dochter wezen kennismaken en was ze mega enthousiast. Dolgraag wilde ze naar die andere school.
Terwijl ze gister nog volledig overtuigd was sloeg de twijfel toch toe vanmorgen. Natuurlijk heeft haar huidige school ook wat pluspunten (de juf van volgend jaar vindt ze bijvoorbeeld heel lief) en daarnaast voelt ze zich vreselijk schuldig naar haar huidige klas als ze weggaat, maar ook naar de nieuwe school als ze toch niet wil.
Hoe kan ik haar goed begeleiden hierin?
Goed dat jullie bezig zijn om jullie kind weer veilig te laten voelen op school. Zeker als de school vindt dat het haar eigen schuld is. Dat is niet zo. Nooit. Ze kan dan wel verder of slimmer zijn, dat is geen reden om iemand te gaan pesten.
Naar die pestende klasgenoten hoeft ze zich ook niet schuldig te voelen. Die zouden zich zelf schuldig moeten voelen omdat hun gedrag ervoor zorgt dat jouw dochter zich niet meer veilig voelt op school. Dat zou ik haar ook meegeven. Dat haar gevoel van veiligheid en haar leerproces belangrijker zijn.
En die ene lieve juf...joh, op die andere school zijn vast ook lieve juffen.
Dat is normaal, die twijfel. Iets loslaten is ook moeilijk (zelfs als het slecht is!) en je weet nooit wat je gaat krijgen.
Ik zou er zo neutraal mogelijk op reageren. Ze voelt zich verantwoordelijk. (Mooi! Past bij haar ontwikkeling maar wordt zelden erkent door omgeving) ze moet dit nu nog (op eigen tempo) leren loskoppelen van schuld.
Leg haar uit dat jullie natuurlijk met haar overlegd hebben of een andere school een goed idee is.
Maar vertel haar ook dat het besluit bij de ouders ligt. Misschien geeft dat haar rust t.a.v. haar schuldgevoel.
De huidige school past duidelijk niet goed bij haar. Ik zou je dochter uitleggen dat de klas het ook zonder haar redt.
