Rebound

Alleen maar brutaal?

En daarvoor naar rebound? Dat lijkt me haast niet eigenlijk, dan moet er toch wel meer spelen dan alleen maar brutaal.....

Wat voor kinderen

Hoi Anna,
Jouw reactie bevestigt nu al mijn bange vermoedens...
Wat voor kinderen kan ik dan op rebound verwachten???
Carla

Google helpt je

http://www.nji.nl/rebound

Rebound

je hebt betere en slechtere rebounds, hangt van je regio af. De inspectie is niet zo gelukkig met de rebounds omdat er geen vakleerkrachten aanwezig zijn. Dus de leerkrachten die daar werken zijn ingesteld op omgaan met moeilijk gedrag, niet op goed les geven. Er staan 1 of 2 dezelfde leerkrachten de hele dag voor een klein groepje en die hebben niet van alle vakken verstand natuurlijk. School moet weektaken opsturen naar de rebound, ook dat gaat nogal eens mis.
Het publiek: vaak hele moeilijke kinderen waar school per se vanaf wil. Voorheen zaten die dan thuis. Dat mag niet meer. Dus hebben de scholen de rebounds verzonnen, waar ze ongewenste types kwijt kunnen. Een deel van de kinderen gaat na de rebound terug naar de oude school. Een deel ook niet.

Ongewenste types

Het zijn wel kinderen hoor. Ze zijn in de problemen geraakt door evt stoornissen of door wat ze meegemaakt hebben. Ze zitten in ieder geval in de knoop. Ongewenste types klinkt echt heel vervelend. Ik snap wel dat ze een stoorzender zijn in de klas en daar al dan niet tijdelijk niet te handhaven zijn. Die grote leerfabrieken zijn nu eenmaal niet voor alle kinderen geschikt.

Reactie

Als een kind door andere problemen (dus geen gedragsproblemen) vastloopt op school, kan het ook naar de Rebound worden doorverwezen (is met zoontje van vrienden gebeurd). Zij zijn heel positief, de ervaring heeft hun kind echt door een moeilijke periode heen geholpen. Hij kwam wel in aanraking met kinderen die om (ernstige) gedragsproblemen door school naar rebound waren verwezen, maar daar hebben het kind en de ouders nooit problemen mee gehad. Ik heb het idee dat het een middel is om kinderen die om allerlei redenen echt vastgelopen zijn weer op de goede weg te krijgen. Raar dat een school alleen als reden brutaal gedrag op kan geven om een kind te verwijzen. Met brutaal gedrag omgaan lijkt me toch tot het primaire takenpakket van iedere school behoren...

Reactie beroepshalve

Carla, ik ben iemand die leerlingen ook doorverwijst naar de rebound.

Het kan heel goed dat je thuis het probleemgedrag niet herkent. Wat ik me afvraag is de hele reden van aanmelding met jullie besproken? Hier moet ik altijd zo vier a-4tjes met tekst invullen, deze wordt ook met ouders besproken.

Ik vind het heel positief dat jouw kind naar de rebound mag. Bij ons op school leggen we het eigenlijk zo uit.
De relatie tussen leerling en docenten is ernstig verstoord, op zo'n moment zijn er 2 opties. Optie 1 definitieve verwijdering van school. Optie 2 rebound. Bij de rebound denken wij dat er een goede kans van slagen is om na de reboundperiode weer een gezonde werkrelatie tussen leerling en docenten te creeeren. Kortom wij zien kansen! Bij onze rebound mag je alleen starten als de school van herkomst ook van plan is om de leerling na de reboundperiode weer een plek te bieden. De 13 weken rebound bestaan meestal uit 6 weken complete rebound, waarna er vanaf week 7 weer instroom in de school van herkomst is.

De leerlingen die van onze school naar de rebound zijn geweest hebben dit allemaal positief afgesloten. na de periode zijn er geen noemenswaardige problemen meer geweest.

Hoezo positief?

Fryskdumke:" Bij ons op school leggen we het eigenlijk zo uit. De relatie tussen leerling en docenten is ernstig verstoord, op zo\'n moment zijn er 2 opties. Optie 1 definitieve verwijdering van school. Optie 2 rebound."
Ik begrijp dat je zelf positief bent over jullie insteek en de voorziening. Maar de uitleg die je geeft verdient toch wat extra uitleg.
Rebound voorzieningen zijn in het leven geroepen om kinderen die door hun gedrag een bedreiging zijn voor de veiligheid op school, te kunnen plaatsen. (Plan van aanpak sociale veiligheid in de klas; minister van der Hoeven, 2004) Dat staat ver af van de uitleg die jij geeft (een verstoorde relatie).
Kun je uitleggen op basis waarvan jullie school meent het recht te hebben om kinderen op die grond naar Rebound te verwijzen?
Je noemt als alternatief optie 1, definitieve verwijdering van school. Maar die optie is er helemaal niet. De school mag de leerling helemaal niet verwijderen.
Ik zie dat je in alles probeert het lief te bedoelen, maar feitelijk bevestig je eens te meer hoe scholen dit soort voorzieningen misbruiken. Helemaal niet voor kinderen die een bedreiging zijn voor de veiligheid. Ook voor kinderen die dyslexie hebben (de zeilbroers) en voor kinderen die lastig gevonden worden (het kind van Carla).
Leg nu nog eens uit waarom Carla daar in mee zou moeten gaan en waarom dat goed is en fijn en positief.
Het is al gezegd: de inspectie is niet zo positief over Rebound.
http://www.onderwijsinspectie.nl/binaries/content/assets/Actueel_publicaties/2009/Kwaliteit+van+reboundvoorzieningen+in+het+vo.pdf
Groet,
Miriam Lavell

Wat is rebound, mijn kind wordt bijna geschorst was er maar rebo

Hoi, ik hoor sinds kort dat mijn zoontje ook brutaal is , terwijl hij al een poosje aangeeft dat hij last heeft van een jongetje, vorige week kwam de adjunct langs om te zeggen dat het zo erg is dat als een time out pauze niet werkt hij wordt geschorst, daarom wat is een rebound, misschien is daar hier ook behoefte aan, mvg

Update

Hoi allemaal,

Ik ben weer wat wijzer. Miriam, de stukken die jij opnoemt heb ik gevonden op internet. Inderdaad staat hier dat het gaat om een bedreiging van de veiligheid op school. Bij mijn dochter is hier absoluut geen sprake van. Het gaat echt om brutaal zijn en uit de klas gestuurd worden. Ze heeft een prachtig rapport met achten en negens.

Na het lezen van het onderzoeksrapport blijkt dat er vaak ongeschoolde begeleiding is op Rebound, tenminste, leiding die meer geschoold is in het ombuigen van gedrag. Dus gaan haar schoolresultaten er waarschijnlijk onder lijden.

Ook weet ik inmiddels dat een school een kind niet rechtstreeks mag verwijzen naar Rebound. Dat moet na bespreking met leerplicht, zorgcoordinator, schoolarts etc., krijg dus het gevoel dat de school erg kort door de bocht bezig is.

Ik heb er nog steeds geen goed gevoel over en ben nog druk bezig met het bedenken van alternatieven.

Groetjes,

Carla

Dreigen?

Is het slechts dreigen van school om zo te hopen op beter gedrag van dochter?
En de vraag: waarvoor heeft ze dit te brutale gedrag nodig? Wat brengt het haar aan positiefs? Wat zit erachter?

Ook brutaal

Carla:"krijg dus het gevoel dat de school erg kort door de bocht bezig is."
Kijk, nou weet jij het beter dan de school. Er zijn scholen/leerkrachten die dat per definitie als brutaal opvatten en leerlingen die alleen maar hoge cijfers halen zijn er extra vatbaar voor.
Uit eigen herinnering. Biologieleraar bast over de gebogen hoofden de belangrijke zinnen die in het schrift moeten worden opgeschreven:"alle rijpe vruchten hebben kleur, dus niet zwart of wit of groen". De leerlingen schrijven het braaf op, behalve eentje. Die steekt haar vinger op, kan zelfs niet wachten op goedkeuring en roept boven de stilte uit "en een sneeuwbes dan?" "Lavelll, DRRRUIUIUIT" doet de rood aangelopen leerkracht nu.
Ik ben daar in mijn schoolcarriere nooit overheen gekomen. Ik werd alleen maar 'brutaler'. Geweldig antropologisch verschijnsel die acute hysterische woede om een beetje waarheid. Interessant. Wilde ik nog wel eens zien. Nee, geen diploma gehaald.
Veel later wel eindeloos en uitentreuren dit verschijnsel met mijn kinderen besproken. Zodat ze er omheen konden en wel een diploma haalden.
Heb het erover met je dochter. Denk niet dat leerkrachten tegenwoordig niet meer zulke lange tenen hebben of dat scholen minder op hun autoriteit staan. Je kunt het zo gek niet verzinnen, alles komt voor.
Een beetje voorzichtigheid en kneden, je tong afbijten, is daarom toch wel handig.
Google/zoek informatie over de reboundvoorziening in jouw regio. Wat staat er in de schoolgids?
Het is mogelijk dat er een procedure benoemd wordt die wel degelijk ruimte laat voor wat de school doet. Scholen misdragen zich wel vaker. Procedures zijn met regelmaat intimiderend en onrechtmatig.
Maar daar heb je in eerste instantie niet zoveel aan. Er is namelijk geen onderwijspolitie die de school tot de orde zal roepen. Geen inspectie die nav jouw melding jou en je kind te hulp zullen schieten.
Er is wel een leerplichtambtenaar maar die ziet er alleen op toe dat je kind zich op door de school bepaalde tijden op een door de school aangewezen plaats bevindt.
Zo niet, dan volgt een boete of zelfs uhp.
Ja, bedenk alternatieven. Veel praten met je dochter en met school. Wat is er aan de hand, waarom is ze brutaal, hoe laat zich dat zien en kan daar wat mee?
Maar vooral: Hou een dagboek bij van alles wat de school zegt en wat er voorvalt. Vorm een dossier zoals de politie dat over verdachten doet, de werkgever dat over een werknemer die men kwijt wil doet, en de school ongetwijfeld doet over je dochter.
Dat dossier heb je nodig als het toch van verdedigen moet komen.
Groet,
Miriam Lavell

Brutaal

Het onderzoek waar Mirjam naar verwijst is van 2007, drie jaar na de start van de Rebounds. Inmiddels zijn we zes jaar verder. Het zou dus kunnen zijn dat de zwaktepunten die in het rapport staan inmiddels zijn verbeterd.
Er staan ook positieve punten in, o.a. in vergelijking met time-out. En redelijke resultaten als het gaat om voortzetting van de schoolloopbaan. 60% pakt het oude traject weer op zonder verdere problemen. Dar mag je blij mee zijn als docent en als ouder.
Tegenwoordig valt het niet mee in de klas, het is absoluut niet vergelijkbaar met de tijd waarin ik op school zat, of Mirjam wellicht. De biologieleraar van nu zou waarschijnlijk blij zijn met Mirjam, omdat er dan in elk geval één leerling is die oplet. Ik zeg het wat gechargeerd, maar ik hoor mijn dochter regelmatig klagen over de veel te drukke klas, die schreeuwt en roept, zelfs tijdens luisteroefeningen of toetsen. En dat beeld werd bevestigd toen haar broer in diezelfde les kwam als lerarenassistent. Inmiddels hebben hij en de zeer ervaren docent besloten om de groep te splitsen, omdat het anders niet hanteerbaar was. Niet alleen bij dit vak, ook bij andere vakken.
Ik geloof mijn dochter op haar blauwe ogen als zij zegt dat ze rustig is in de klas. Maar ik geloof het pas echt als de mentor zoiets zegt. Want een kind thuis is heel anders dan een kind in de klas. Er bestaan groepsdynamieken, waardoor je kind zich totaal anders gedraagt dan je zou verwachten.
Ander voorbeeld: moeder zegt: mijn dochter zegt dat ze niets doet in de klas. Een andere invalshoek die iets dichter bij de waarheid ligt is, dat dochter op een ondermijnende en demonstratieve manier echt niets doet in de klas, en dat is schadelijk voor het leerproces van de hele groep.

Ik heb wel eens gedacht: het zou goed zijn als ouders een keer een video zouden zien van hun kind in de klas, dan weet je tenminste wat er speelt.

Ik heb verder geen mening over reboundvoorzieningen. En natuurlijk kun je eindeloos gaan strijden over de vraag of de verstoorde relatie waar fryskdumke het over heeft hetzelfde is als het in gevaar brengen van de veiligheid op school, waar Mirjam het over heeft. Dat laatste criterium kun je zelfs zo streng maken, dat er eigenlijk geen enkel kind in de rebound mag zitten, behalve het kind dat met geladen pistool binnen komt.

Het is de vraag of dit allemaal helpt om het probleem op te lossen. Ik zou geloof ik eerst eens goed nagaan wat nu het probleem is op school, hoor en wederhoor. Ook van docenten vragen om nu eens te vertellen wat er echt aan de hand is, want de verhalen van je eigen kind alleen zijn eenzijdig. Dan pas komt de vraag of een reboundvoorziening een oplossing biedt. Maar je zult toch eerst open oog en oor moeten hebben voor de problemen, anders kom je niet verder.

Tsjor

Waaróm brutaal?

is ook mijn gedachte, wat zit erachter?
Ik ben toevallig afgelopen week naar een info-avond over slimme (hoogbegaafde) kinderen in het onderwijs geweest, daar kwam ter sprake dat kinderen geweldig kunnen ontsporen als ze niet voldoende worden uitgedaagd op school. Grote verschillen tussen het gedrag op school en thuis is ook een veel voorkomend verschijnsel. Gezien de goede cijfers van je dochter, dacht ik gelijk daaraan. Misschien is ze wel zodanig verveeld dat ze opstandig wordt? Ik kan me er helemaal iets bij voorstellen Of misschien heeft ze wat vervelends meegemaakt op school?

Hoeft niet in het kind te zitten

De oorzaak hoeft niet in het kind te zitten. Het kan ook de groepsdynamiek zijn, een bepaalde rol of status die je binnen die groep inneemt of een bepaalde modus van communicatie die binnen een groep heerst. Daar doe je als individu niets aan, daar kun je als ouder weinig tot niets aan doen en daar krijgen ook leerkrachten nauwelijks enige grip op. Dan is het soms nodig om die groepsmodus te doorbreken en dat vraagt dan bepaalde maatregelen die verder gaan dan een gesprekje met de groep of een vriendelijk advies om voortaan iets netjes te vragen of het opstellen van klassenregels. Iemand tijdelijk uit de groep halen brengt al een heel andere dynamiek met zich mee.
Waarom dan het kind van Carla? Dat kun je navragen. Maar het zijn niet altijd 'de andere kinderen' die het moeilijk maken, soms is het ook je eigen kind. Of soms heeft een kind een bepaalde dominerende invloed op de klas, die niet eens op de letter genomen negatief is, maar wel die groepsmodus bepaalt. Dan is brutaliteit van zo'n kind riskanter voor de groep dan wanneer een kind waarvan bekend is dat het problemen heeft brutaal is. Dat is dan een risico voor de veiligheid van de groep, want als een groepsbepalend kind brutaal wordt zullen de kinderen die van zichzelf al brutaal zijn de remmen los gooien, omdat de modus in de groep dan verandert.

Je kunt het alleen maar weten als je een open gesprek aangaat en vragen stelt.

Tsjor

Aan het kruis

Tsjor ik begrijp dat je inmiddels door de positie van je zoon (aankomend leerkracht) een positie aan de andere kant van de tafel hebt gekozen. Die die moppert over de jeugd van tegenwoordig en de klassen van nu die toch heel anders zijn dan die van vroeger.
Moeilijker vooral, kennelijk.
Ik wil helemaal niks beweren over de ervaringen van jouw zoon en de observatie die ik tussen je regels door lees dat sommige ouders werkelijk totaal blind zijn voor wat hun kinderen aanrichten, kan ik zelfs ondersteunen.
Maar het kind van Carla is Jezus niet en hoeft dan ook niet voor dat alles aan het kruis.
De vraag is of een reboundvoorziening past bij de klacht 'brutaal'. Het antwoord daarop is nee. Het is toch werkelijk de bedoeling van de (extra dure!) voorziening dat die gereserveerd blijft voor gecompliceerdere gevallen. Al wordt de oorsprong van de voorziening, met een geladen pistool binnen komen, inmiddels ook als contra-indicatie van de voorziening genoemd.
Dat is het probleem: scholen en samenwerkingsverbanden mogen dit soort voorzieningen in hoge mate zelf inrichten, waarmee de doelpalen al snel verschuiven, al was het maar om het rendement van de voorziening op te krikken. Zelfs te laat komen kan al tot rebound leiden heb ik al gezien.
Iedereen blij aan die andere kant van de tafel: Zat-teams, hulpverleners, leerplichtambtenaren, leerkrachten en aankomend leerkrachten die moeite hebben met de jeugd van tegenwoordig. De extra zware voorziening gevuld met lichte gevallen, het laaghangend fruit waarvan geen problemen verwacht kunnen worden en wel succes. Joepie, een plusje van de inspectie.
De zware gevallen staan alsnog buiten.
Er is wel een probleem met dit verschuiven van doelpalen voor de kinderen die het overkomt. Zij hebben 'rebound' in hun dossier staan. Daar zit je niet om je zweetvoeten. De eerste hits in google, de meest officiële informatie erover, het zegt allemaal iets anders dan 'brutaal'.
Het zegt gevaarlijk.
Tegen dat verwijt, die aantekening, kun je je nooit meer verdedigen.
Ook niet met theorietjes over groepsdynamiek 'het was niet mijn schuld, maar mij weghalen was wel positief voor de groep'.
Die andere kant van de tafel doet wat jij ook fantastisch blijkt te kunnen: een boterzachte rationalisatie en goedpraterij opbouwen in het belang van vage grootheden waaraan het individu in kwestie kennelijk ondergeschikt is, of als dat niet zo is dan is het op zijn minst eigen schuld, moet je maar erkennen dat het ook best wel aan je eigen kind kan liggen of open een gesprek willen aangaan.
Voor Carla: zo werkt dat dus. Alles wat je zegt en doet wordt tegen je gebruikt. Je kunt jezelf en je kind niet verdedigen. Alles wat je normaal vindt, een beetje respect voor de belangen van je kind bijvoorbeeld, lijkt niet meer te gelden. Hoe zeer het je ook persoonlijk raakt, het is niet persoonlijk bedoeld. Het is er omdat dat het makkelijkste werkt. Omdat het ook steeds maar weer past in het verlengde van het zoeken naar een makkelijker werkpatroon.
Die andere kant van de tafel is met zichzelf bezig en met het proces, nooit met die enkeling daar met een naam, een toenaam en en stem.
Voor pubers is het proces op zich al reden genoeg om brutaal te worden. Maar verstandig is dat niet. Ik denk dat jouw kind slim genoeg is om dat te begrijpen. Leg het uit.
Er is maar één manier om eraan te ontkomen: bukken, kop houden en leerplicht uitzitten.
Groet,
Miriam Lavell

Je vergist je

Op een paar punten:

1. de klacht kwam van mijn dochter dat ze niet kan leren omdat het zo druk is in die klas. Ik ga er dan niet meteen van uit dat zij 'onschuldig slachtoffer' is en dat het echt heel erg is.

2. Maar de klacht wordt bevestigd door de mentor, er zijn met deze klas vele problemen. Dan wordt het ernstiger.

3. Degene die echt problemen heeft met de klas is een zeer ervaren docent.

4. Ja,mijn zoon ondersteunt deze leerkracht, door de klas te splitsen zijn de problemen hanteerbaarder geworden. Ik hoor inderdaad nu ook verhalen van de andere kant. Dat wil niet zeggen dat ik daarmee de andere kant kies. Ik kan ook met watten in mijn oren gaan zitten als hij vertelt en zeggen dat ik het allemaal niet wil horen, omdat ik de kant van de ouders moet kiezen en niet de kant van de leerkrachten mag horen.

Je kunt school nu neersabelen omdat ze 'brutaal' hebben genoemd. Je kunt ook vragen wat er aan de hand is. Ik denk echt dat een camera-opname van een gewone klas voor veel ouders schokkend zal zijn over wat er in die klas gebeurt. Groepsdynamiek speelt wel degelijk een rol, kom nou, hoe zou dat niet zo kunnen zijn? En dat een kind op school anders is dan thuis is een waarheid die al zou oud is als de weg naar Rome.

Met verouderde rapporten aan komen zetten op hoge poten en procedurekwesties op tafel leggen, kom je daarmee een stap verder? De vraag naar wat een rebound dan oplost, of het onderwijs daar wel gegarandeerd is en hoe de procedure eruit ziet, dat soort vragen komen pas aan de orde als je weet wat het probleem is. De invulling van 'brutaal' kan zeer divers zijn, kijk maar naar je eigen invulling. Op dit moment zou je geprezen worden omdat je in elk geval nog met je hoofd bij de les was.

Je zult dus eerst die invulling van 'brutaal' helder moeten krijgen. Zomaar een keer een grote mond hebben gehad en vervolgens je excuses hebben gemaakt zal geen reden zijn voor drastische maatregelen.

Tsjor

Rappport 2011

Miriam heeft het over het rapport uit 2007, maar inmiddels is het rapport 2011 ook boven tafel en hierin staat dat uitbehandelde jongeren afkomstig uit een justitiële jeugdinrichting inmiddels bij 51% van de reboundvoorzieningen terecht kan.

Op mijn vraag aan de mentor wat onder brutaal wordt verstaan is geantwoord: je stoel omdraaien terwijl de juf iets staat uit te leggen en tegen de juf zeggen 'waar bemoei je je mee'?

Niet netjes inderdaad, maar voor mij absoluut geen reden om mijn kind tussen uitbehandelde jongeren uit een justitiële jeugdinrichting te zetten.
De rest van de geregistreerde klachten hoor ik volgende week want ik heb inzage in het schooldossier gevraagd.

Overigens is er inmiddels een brief van school ontvangen gericht aan de hele klas dat er vanaf volgende week twee leraren voor de klas staan in plaats van één, zodat de collega's met elkaar mee kunnen kijken. Er speelt dus veel meer en daar laat ik mijn dochter niet voor boeten. Laten ze eerst zelf hun zaakjes op orde krijgen.

Overigens stonden ze vorige week direct met een intakeafspraak te wapperen terwijl eerst de leerplicht, schoolarts, interne schoolbegeleiding etc. een plaatsing bij rebound noodzakelijk moeten vinden. En ja...daar ligt niet één klacht, mooi rapport, nooit gespijbeld etc., maar ook bij dat zat-overleg wordt je als ouders niet uitgenodigd. Drie keer raden wie gelijk krijgt.

Nee, mijn besluit staat vast en de dreigementen dat ze dan van school zou moeten als het zo doorgaat neem ik als een korreltje zout. Dat mag een school niet doen, maar ze proberen je maar weer bang te maken. Hoeveel ouders trappen er niet in dit spelletje?

Bedankt voor al jullie respons.

Carla

Ook kinderen

Ik kan het rapport waarnaar je verwijst niet vinden, dus ik weet niet goed wat er precies staat. Maar als er zou staan: in de rebound terecht kunnen' dan wil dat niet zeggen dat 51% van de kinderen die in de rebound zitten uit een JJI komen.
En dan is nog de vraag wat er onder een JJi wordt verstaan. Het is jammer dat de site van stichting Misplaatst weg is, want dan had je heel veel verhalen kunnen lezen van gewone ouders met gewone kinderen die toch in een JJI terecht kwamen.
Het zijn ook gewoon kinderen hoor.

Het is wel duidelijk dat er in deze klas meer aan de hand is en dat de normale middelen blijkbaar niet meer helpen. Met de rug naar de juf toe zitten en en zeggen 'bemoei je er niet mee', je zegt dat het niet netjes is. Maar als het een grondhouding is is het destructief voor de lessen. Dan geef je demonstratief aan dat het hele lesprogramma je geen lor kan schelen. Wat doe je dan op school?

Hoe reageer je nu naar je dochter toe?

Tsjor

Bemoei je er niet mee

tsjor, wat grappig dat je Misplaatst aanhaalt, maar ondertussen wel op dat been van verwijten en verdachtmaking blijft staan. Diezelfde invalshoek die zoveel kinderen onterecht in een justitiele inrichting deed belanden (vandaar Misplaatst).
"Hoe reageer je nu naar je dochter toe?"
Eh....ik zou zeggen: Bemoei je er niet mee.
Carla hoeft zich niet te verantwoorden over haar opvoed stijl. Geen enkele aanleiding toe.
Gelukkig heeft ze nu wel de kans om zelf wat te doen met de klachten over brutaal gedrag, voordat de professionals het halsoverkop en onder dwang van haar overnemen in een instelling die primair niet bedoeld is voor dit soort gevallen.
Je zult het toch wel met me eens zijn dat de school hier op zijn minst een volgorde fout gemaakt heeft.
Eerst maar eens met de ouders om tafel voordat er aan grotere klokken gehangen wordt.
Dat intake formulier was misplaatst.
Groet,
Miriam Lavell

Tsjor

Wat is een rebound: Een instelling bedoeld als alle andere opties gefaald hebben, (link kan ik je geven als je perse wilt, maar ik neem aan dat je dat zelf ook wel weet.
Niet bedoeld om groepsdynamiek te doorbreken of voor andere zaken waar een school zelf capabel voor moet wezen. Wèl bedoeld om individuele gevallen met zware problemen de kans te geven op school te blijven.
Òf Carla vertelt een heleboel niet, of school heeft hier een makkelijke zondebok uitgezocht om te helpen de klas in het gareel te krijgen. Angsteffect, doet het vast goed. En Carladochter heeft dan wèl het stempel Rebound in haar schooldossier. Tuig dus, want je komt daar niet voor een beetje brutaal zijn.

Wat ik me afvraag is waarom jij het nu zo probeert te draaien dat recht krom is. Over het algemeen heb ik veel respect voor wat je schrijft, maar ik voel me hier toch ongemakkelijk bij. Iemand ervan proberen te overtuigen dat een rebound best okee in dit geval... Is dat wat je zoon geleerd krijgt?

Hoe ik reageer

Tsjor, de uitbehandelde jongeren kunnen bij rebound terecht. Dat wil niet zeggen dat ze er ook zitten, maar ze kunnen ook nergens anders terecht. In elk geval niet op een normale school.

De monitor 2011 vind je hier:
http://www.jeugdinformatie.nl/publicaties/Monitor_reboundvoorzieningen_2011.pdf

Ik heb gesprekken met mijn dochter en ben het niet eens met hoe zij zich op school opstelt. Haar gedrag keur ik zeker niet goed. Ik vertel haar dat zij niet mee moet lopen met de groep. Ik breng haar bij respect te hebben voor de leraren want ik besef heel goed dat het tegenwoordig niet meevalt om voor een groep pubers te staan. Petje af...

Elke dag na school houden wij een dagboek bij. Hierin schrijven we op wat er goed ging en wat er niet goed ging en hoe ze dat het beste een volgende keer kan aanpakken. Dan hebben wij straks ook iets om op tafel te gooien.

Indien het gewenste resultaat uitblijft dan beginnen we bij stap 1 en dat is de zorgcoördinator op school, die voor het gemak door school was overgeslagen. Daarna zijn er nog veel andere mogelijkheden en naar mijn mening is rebound zo ongeveer het eindstation. Laten we hopen dat het zover niet komt.

Groet,

Carla

Tjee

< < Op mijn vraag aan de mentor wat onder brutaal wordt verstaan is geantwoord: je stoel omdraaien terwijl de juf iets staat uit te leggen en tegen de juf zeggen 'waar bemoei je je mee'? >>

Geen ervaring met Rebound en hierover ook niks te melden maar ik schrik wel van dit gedrag hoor. Als mijn kind zich zo onbeschoft naar leraren (of wie dan ook) zou uiten zou ik hem persoonlijk naar school slepen om excuses aan te bieden.

Besef ook dat je als ouder ook je goede wil kan laten zien. Door te laten zien dat je je kind aanpakt hebben zij er misschien ook meer vertrouwen in.

Wat ik mis

Carla ik mis iets.
Weet je dochter wel hoe slecht het voor haar uit kan pakken? Hoe waardeloos die rebound zal zijn voor haar? Dat kan ik niet uit je berichten opmaken. Ik denk dat het van het grootste belang is, dat zij zich zelf verantwoordelijk en betrokken gaat voelen. Het klinkt nu een beetje, alsof jij vooral de kar aan het trekken bent, maar dat gaat niet werken, als zij haar houding niet verandert.
Ik denk dat ik dat nu heel erg duidelijk zou communiceren: 'Zoals je nu bezig bent, ben je je eigen glazen in aan het gooien. Ook al zou je honderd keer gelijk hebben, je krijgt het niet. Dus als je zo door gaat, dan ben jij degene die de wrange vruchten plukt. De school heeft de macht. Jij bent het kind, jij bent de onderdaan. Dus je moet je nu gedeisd houden. Ook al is er een orde probleem in de klas. Ook al zijn alle leraren achterlijk. Ook al zijn het gemene achterbakse volwassenen. Ze kunnen je maken en breken. Dus het is in jouw eigen belang, om je wenselijk te gedragen.'

En dan met haar bespreken hoe 'wenselijk gedrag' er uit kan zien. Dat is vaak wat anders dan kinderen denken. Wenselijk gedrag is niet gelijk aan eerlijk zijn, voor je mening opkomen, voor zwakkeren opkomen en strijden voor rechtvaardigheid. Dat is heldhaftig gedrag.
Wenselijk gedrag is in een machtsongelijke situatie: aanpassen, aanpassen, aanpassen. E-mails sturen met excuses. Zorgen dat je boeken klaar liggen voor de les begint. Zorgen dat je huiswerk gemaakt is. Beleefd en met twee woorden antwoorden. 'Denk je in, dat die leerkracht je oma of je opa is. Reageer net zo respectvol als je tegen opa en oma zou doen.' Laat zien dat je veranderd bent dat je spijt hebt.

Toen onze zoon het te bont had gemaakt, hebben we er een slimme zinsconstructie van gemaakt. 'Ik heb er erg veel spijt van, dat het allemaal zo gelopen is.' (Dat kun je op veel manieren uitleggen.) En dan de vaststelling dat hij graag weer een nieuwe kans wilde krijgen en daar graag hulp bij wil van de leraar.

Ook hielp het toen, dat wij de leerkracht zelf benaderd hebben als ouders. Wij maakten duidelijk dat wij het gedrag van onze zoon betreurden en dat wij dit niet van hem gewend zijn. Ook dat wij er thuis hard aan werkten met hem, om zijn gedrag te veranderen. Dat het hierbij van groot belang was, dat wij wisten hoe hij zich gedraagt op school. Dus of de leerkracht alstublieft zo vriendelijk zou willen zijn, om ons in te lichten bij wangedrag van onze zoon, zodat wij er iets aan konden doen.

Met die mail, maak je gelijk duidelijk dat je zelf de ernst van de situatie inziet. En als ze dan nooit meer terug mailen met nieuw wangedrag,(zoals bij ons) dan kunnen ze je helemaal niets meer maken. Snap je, je dekt jezelf en je kind daarmee in. Want zelfs al slaat het helemaal nergens op, en is je dochter het zondebokje van de klas geworden, en zijn alle leraren incompetent en is het een heel slechte school. Het is het belang van je kind, om dit te sussen.

Nou ja, misschien heb je dit allemaal al overwogen, laat dan maar. Maar omdat het niet in je berichten staat, wilde ik het toch even belichten.

Mirjam

Waar zie je de verwijten en verdachtmakingen?

Ik ben het met je eens: eerst gesprek met ouders, eerst helderheid over wat het probleem is, dan pas helderheid over welke oplossingen er mogelijk zijn en dan pas het intakeformulier.

Tsjor

Maria

Wat mij triggert is vanaf het begin de vraag wat voor soort kinderen er in de rebound zitten. Dat maakt me kregelig. Het is niet voor een bepaald 'soort' kinderen.

Het document wat Carla aanhaalt is een document van het NJI (niet van de inspectie). Daar staan wat gegevens opgesomd. Er staat o.a. in:
'Bij 17 van de 74 samenwerkingsverbanden (23% tegen 32% in 2010) bestaat een reboundvoorziening die een of meer opvangprogramma’s biedt voor specifieke doelgroepen, zoals jongeren geplaatst in ‘Herstart’ en ‘Op de Rails’, jongeren ontslagen uit een justitiële inrichting, leerlingen die wachten op een indicatie voor een Cluster 4-school, tienermoeders, vertrekkers uit het vo van 15 jaar of ouder die worden voorbereid op een start in het ROC, specifieke hulp voor havo-/vwo-leerlingen, en leerlingen met internaliserende problematiek.
Het aantal voorzieningen varieert over de 17 samenwerkingsverbanden van één tot negen. Zeven van de 17 (41%) hebben één voorziening, de overige 10 hebben er twee of meer.
(...)
De helft van de reboundvoorzieningen kan jaarlijks 26 leerlingen in deze programma’s opvangen. Gemiddeld worden er 44 opgevangen.'

Nu is het onduidelijk of bedoeld wordt 44 per samenwerkingsverband of 44 in totaal. Maar wat er staat is duidelijk: 17 van de 74 samenwerkingsverbanden hebben een rebound voor speciale groepen en van die speciale groepen is er één groep die bestaat uit jongeren uit een JJI (ook tienermoeders etc.). Om dan te gaan roepen dat het kind niet tussen uitbehandelde jongeren uit een JJI thuis hoort, dat vind ik nogal ver gaan.

Tsjor

Reactie

Beleefd ben je toch uit wellevendheid, niet uit berekening?

Carla, goed dat je zo met dochter aan de slag gaat. Zelf heb ik als puber ook een periode doorgemaakt waarin ik een enorm groot "rechtvaardigheidsgevoel" had, en me behoorlijk liet gaan. Gelukkig dat het nooit echt uit de hand gelopen is, achteraf schaam ik me wel voor mijn gedrag...Ik denk dat ik me op een gegeven moment bewust werd van het mens-zijn van ouders, leraren, enz. en het toen beter werd. Ervan uitgaande dat je van alles op de hoogte bent, lijkt mij het gedrag niet acceptabel, maar ook weer niet ernstig genoeg om een Rebound-traject te beginnen. Ik ben het dus wel met je eens. Sterkte in ieder geval!

Beleefd uit berekening

Mwah, soms kan het wel zo zijn, dat het kind weinig wellevendheid meer voelt voor de volwassenen om hem heen. En dat kan ik soms ook nog wel heel goed begrijpen. De wereld is soms niet zo eerlijk en rechtvaardig als we zouden willen. Ik heb daar als kind zelf ook vaak moeite mee gehad.
En dan moet het kind toch nog leren beleefd te blijven. Niet omdat de volwassenen dat verdienen, maar omdat het zichzelf anders schaadt. Dan kan het zeer goed helpen om die berekening van het eigenbelang uit te tekenen voor dat kind.
En ik denk dat heel veel (alles?) van ons sociale gedrag gebaseerd is op berekening en eigenbelang: 'Hoe krijg ik de grootste hoeveelheid bananen op de apenrots?' Als die berekening weg zou vallen, zou het een chaos worden in onze wereld.