Pesten.... door de juf

Dit is onze zoon van (nu 12) vorig jaar overkomen op een basisschool in Nieuw-Vennep. In 2007 zijn wij verhuisd van Hoofddorp naar Nieuw-Vennep en hebben na even rondkijken voor deze basisschool gekozen. Er zat op dat moment een vriendelijke en andere directeur dan nu, leuk personeel en al snel hadden we een goed gevoel bij deze school. In de periode tot afgelopen schooljaar hebben onze kinderen het ook altijd naar hun zin gehad.

Natuurlijk viel er wel eens iets voor, maar hier was altijd over te praten en er waren verder nooit problemen. Onze zoon kon met elke leerkracht die hij heeft gehad prima door één deur en hij ging dan ook met plezier naar school.

Toen hij afgelopen jaar een juf kreeg, was hij na de doordraai- ochtend al niet heel enthousiast. Wij adviseerden hem het gewoon aan te kijken, want na 1 ochtendje kan je niet gelijk bepalen hoe iemand echt is.

Vol goede moed zijn we het schooljaar 2012/2013 begonnen. Zijn laatste jaar voordat hij naar de middelbare school zou gaan, moest leuk worden en een jaar om nooit te vergeten. Onze zoon is temperamentvol mannetje, maar altijd goed corrigeerbaar, vrolijk, sportief en goed voor zijn medemens. De eerste paar weken van het nieuwe schooljaar leken even goed te gaan en leek het er op alsof de juf het beste voor had met de kinderen, zo ook met onze zoon.

Maar al snel kwam hij thuis gaf aan dat ze hem negeerde en geen uitleg wilde geven, waardoor hij vervolgens zijn werk niet af kreeg en hierdoor als straf op de gang kwam te zitten. In t begin stuurde we hem eigenlijk weg en zeiden dat hij gewoon zijn best moest doen en goed moest luisteren.

Tot het moment waarop wij samen met de juf afspraken maakten en zij de afspraken keer op keer brak, maar wel verwachtte dat onze zoon deed wat er verwacht werd. Dit voelde voor onze zoon als onrecht en hij gooide dan ook zijn kop in de wind waardoor hij nog meer op de gang doorbracht. Hierdoor zijn zijn schriften de 1e tien weken leeg gebleven en raakte hij verder achter.

In zijn rapport had ze geen positief woord over voor hem, waardoor zijn gevoel van zelfvertrouwen steeds verder zakte en aan gaf: “zie je wel dat ik helemaal niets goed kan volgens haar”! Toen ik haar hiermee confronteerde en vroeg, kan je nou niet 1 positief iets over hem verzinnen? Was het antwoord, nou nee want 80% van de tijd gaat het niet goed. Waarop ik zei, dan ben ik nu uitgepraat en heb dit overstuur gemeld aan de directrice.

Op een middag belde de juf overstuur op en vertelde dat onze zoon haar vreselijk zou hebben uitgescholden en ze hem niet meer in de klas wilde tot er met een meerdere over dit voorval was gesproken. Hij is gestraft en moest bij een andere leerkracht doorbrengen. Toen ik hem met het verhaal van zijn juf confronteerde ontplofte hij en zei: “Ze liegt!!! Ik heb dat niet gezegd en anderen zijn getuige” Bij navraag klopte zijn verhaal. Volwassenen en kinderen waren hierbij en er was geen woord waar van wat de juf vertelde.

In de 10 weken dat hij bij deze juf heeft doorgebracht gebeurde er continu wel iets heftigs. De druppel was, dat de juf onze zoon uit de klas wilde hebben na schooltijd, terwijl hij en nog 4 anderen kinderen stonden na te praten in de klas. Toen hij weigerde uit de klas te gaan omdat hij op dat moment niet als enige was, dreigde de juf er voor de zoveelste keer een andere leerkracht bij te halen. Hierop heeft onze zoon geantwoord:”Kunt u het nu weer niet alleen af?” Dit schoot schijnbaar helemaal verkeerd. Zij is hem gaan duwen en knietjes gaan geven om stukje voor stukje de school uit te werken. Hij verzette zich namelijk en vroeg of ze wel normaal was. Niemand, maar dan ook niemand heeft ingegrepen!!!

Onze zoon is hierna overgeplaatst naar de andere groep. (onder het mom van een nieuwe start maken omdat het niet goed liep tussen hem en de juf) De pesterijen, bemoeienissen en beschuldigingen tegenover onze zoon bleven van kracht tot mei van dit jaar (toen was ze ineens ziek?). Van onze zoon is weinig meer over. Vreselijke faalangst, heel laag zelfbeeld, zwaar oververmoeid geweest en nachtenlang niet kunnen slapen. Zelfs al zat hij niet meer bij haar in de klas, de dag dat hij te horen kreeg dat ze niet meer terug kwam dit schooljaar, viel er een hele grote last van zijn schouders.

Alles wat er te melden viel (dit hierboven is maar een deel van wat er is gebeurd) hebben wij doorgegeven aan de directrice. Nooit is er ergens over gesproken, of iets uitgesproken. Nooit is er een excuus gemaakt. Wel werd er verwacht van onze zoon dat hij de situatie achter zich zou laten. De juf heeft na onze zoon nieuwe slachtoffers gevonden en de directrice heeft nooit ingegrepen. Terwijl andere ouders ook met regelmaat bij haar aan klopten. Maar aangezien de directrice maar part-time werkt was het meestal niet mogelijk haar snel te bereiken in heftige situaties.

Ook bleef directrice roepen dat ze overtuigd was van het kunnen van haar personeelslid. Nog nooit heeft ze navraag gedaan bij collega’s of kinderen uit deze klas hoe de situatie was. De juf bleef op afstand ook doorgaan. Tegen collega’s vertelde zij over ons kind in termen van “terrorist”, “Kutkind” en kan nog wel doorgaan. Iedereen wist door verhalen wie ons kind was, maar niemand weet wat het werkelijke verhaal is.

In April dit jaar hebben wij ook een gesprek gehad met het schoolbestuur. Wij hadden de stille hoop écht gehoord te worden. Wij hadden een klacht ingediend tegen de juf en tegen de directrice.

Op alle situaties die wij als aandachtspunten hadden, bleven hun roepen dat het onze aannames waren. Ze konden zich niet voorstellen dat een leerkracht zo over kinderen sprak , maar gingen nergens inhoudelijk op in. ( waarom zouden wij onze tijd verdoen om daar te gaan zitten liegen? We konden onze tijd en energie wel beter gebruiken) Wij stelden de vraag aan het bestuur, als een leerkracht een leerling met handen en voeten de school uitwerkt, is dit acceptabel? Het antwoord was nee. Wat voor sancties zouden daar aan vast hangen? Dat is iets tussen de werkgever en werknemer wat het antwoord. Omdat wij geen vertrouwen meer hadden in de hele organisatie, hebben wij dit gesprek ook opgenomen, zodat er nooit gezegd kan worden dat er bepaalde uitspraken niet gedaan zijn. Zo ook dat het met handen en voeten uit school werken. Hierop zegt de directrice ja dit was maar 1 situatie (alsof het niet erg genoeg is?)

Wij hadden geen goede hoop, want het bestuur zou zelf een onderzoek wegens kindermishandeling instellen tegen de juf. Een aantal weken hebben wij gewacht op een antwoord. Toen kregen we een brief waarin ze een besluit hadden genomen. Ze hebben gesprekken gehad met de directrice en desbetreffende leerkracht (tegen wie de klacht liep). Ze hebben het personeelsdossier en met name het “pedagogisch handelen” bekeken. En de observaties die zijn gemaakt door teamleiders. (al geven alle kinderen aan, dat zodra er iemand binnen komt zij als blad van een boom keert)

En hun bevindingen waren, dat het pedagogisch handelen niet onvoldoende was. Contact met ons kind verliep moeizaam en ze zou handelingsverlegenheid hebben gehad. En wij zouden uitspraken verkeerd geïnterpreteerd hebben. Wel hebben ze als gevolg van de verstoorde relatie tussen leerling en leerkracht besloten om de leerkracht over te plaatsen naar een nieuwe school (het nieuwe schooljaar als onze zoon dus al van school is) Waarom plaatsen ze haar over als ze niets verkeerd gedaan heeft?

Wij vinden dit écht een grote domper en voelen ons ook zeker niet serieus genomen. Dit is één grote doofpot en de leerkracht kan gewoon fijn verder gaan met haar gedrag op een nieuwe school. Niemand praat ergens meer over en ons kind is beschadigd!!! Die moet uit een put zien te klimmen en proberen hier sterker uit te komen.

Waarom grijpt niets of niemand in? Worden dit soort situaties normaal gevonden?

Deze contacten hebben wij gehad om te kijken wat we verder konden doen tegen de Deze contacten hebben wij gehad om te kijken wat we verder konden doen tegen de leerkracht om haar in haar handelen te stoppen.

Politie: Wij hebben contact gehad met de politie om aangifte te doen. Dit kon niet, want psychische schade is moeilijk te bepalen en van de 200 zaken redden het er misschien 3. Lichamelijk had hij geen blauwe plekken of schade, dus kan je gewoon niets… zelfs niet als er meerdere getuigen van zijn geweest.

Onderwijsinspectie: je kan je dossier doorsturen en die van ons hebben ze ook ontvangen. Of er een onderzoek ingesteld wordt, wordt niet verteld.

Leerplichtambtenaar: Verhaal doorgegeven. Er zou een dossier aangemaakt worden maar verder is er nooit iemand een kijkje komen nemen ofzo.

Wat moet je nu als ouder? Als kinderen onder elkaar pesten staat iedereen op zijn achterste poten, want dat is natuurlijk onacceptabel. Maar is dit dan wel acceptabel? Hoe kan een kind opboksen tegen een volwassene?

Wij hopen samen met onze zoon, want die roept met regelmaat, dat het gene dat hem allemaal overkomen is, nooit bij een ander kind zal mogen gebeuren! Maar aangezien zij gewoon verder mag met werken, niemand het over het afgelopen jaar heeft, is het nu alleen maar wachten op weer een nieuw slachtoffer! En wat moet je doen als ouders, als je nergens terecht kan met je verhaal en mensen elkaar het hand boven het hoofd houden?

Voor andere ouders: Hou signalen van je kinderen in de gaten. Ook wij hebben wel eens getwijfeld aan de verhalen van onze zoon, totdat andere kinderen en ouders ons ook attendeerde op ituaties. Soms zijn de hele kleine signalen genoeg om door te vragen. En in ons geval gingen wij er ook vanuit dat de volwassene de waarheid sprak, wat dus niet het geval bleek te zijn.